สวัสดีครับ
ดีใจจังที่เจอบล็อกนี้
ขออนุญาตอ่านหน่อยนะครับ

รูปสวยครับ
อ่านแล้วนึกถึงอนาคตประเทศไทยหลังเลือกตั้ง

ผมก็คงเป็นเสียงหนึ่งที่ต้องเลือก นาย(ก)

ลุงบูลย์คะ..

มาเยี่ยมค่ะ และมาอ่าน กบเลือกนาย สุขภาพคงดีแล้วนะคะ ถึงมาร่ายกลอนได้แล้ว นกขอมาอ่านก่อนแล้วกัน ค่อยเอากลอนมาวางไว้ทีหลังค่ะ

เปรียบได้ดีจังค่ะชอบๆ

สวัสดียามสายๆคะลุงบูล
ขอบคุณกลอนเพราะๆที่เอาไปแปะไว้ที่บล็อคนะค่ะ

ขอบอกว่าชอบมาก

เมื่อวาน ได้รับการติดต่อจาก เคี่ยว โคมคำ ผู้ควบคุมบทกวีเนชั่นสุดสัปดาห์ว่า ชอบบทกลอน
"คนเลี้ยงควาย ควายเลี้ยงคน" และเขาจะนำลงในเนชั่นสุดสัปดาห์ ฉบับวันศุกร์ที่ 7 ธันวาคม ตรับ

เพื่อนพ้องผู้ใดสงสัยว่า เนื้อหามันมีอะไรน่าสนใจ โปรดคลิกย้อนกลับไปดูได้ ในเวบบล็อกเก่าของหน้านี้ได้

ลุงบูลย์ครับ บทละครที่ผมเขียน นางเอกก็กำลังทำ
โครงการ คนเลี้ยงควาย ควายเลี้ยงคน อยู่เหมือนกัน

สวัสดีค่ะอาบูลย์

เฮ้อ...สบายดีแล้วนะคะ
พักเขียนกลอนบ้างก็ยังดี
ทำไงได้...คนดัง (ของครู)...ก็งี้แหละ
ไว้รออ่านกลอนในเนชั่นสุดฯ ดีกว่า

ที่ผ่านมาหนอนฯ ยุ่งมากค่ะ
และลูกชายก็ไม่สบายเป็นโรคฮิตประจำภูมิภาคในเขตร้อน นั่นคือ ไข้เลือดออก น่ะค่ะ
ซึ่งต้องใช้เวลาดูแลกันพอสมควร
ตอนนี้ก็เกือบเข้าสู่สภาวะปกติแล้ว

ตามข้อมูลทางสาธารณสุข
ปีนี้เชื้อเด็งกี่ที่เป็นสาเหตุไข้เลือดออกและมาจากยุงลาย (ยุงกลางวัน) แพร่ระบาดมากในภูมิภาคเขตร้อนค่ะ และจะหนักด้วย ทุก ๆ รอบกี่ปี (เอ...จำไม่ได้ซะแล้ว) มันจะเกิดการระบาดหนักและเป็นเชื้อรุนแรงด้วยค่ะ ซึ่งตรงกับปีนี้พอดี
มีลูกหลานก็ต้องระวังกันมากหน่อย เพราะถ้าเป็นแล้วเราไม่รู้ เรื่องเล็กอาจเป็นเรื่องใหญ่ได้ค่ะ

ขอทักทายคุณกมลชนกนิดค่ะ
หนอนฯ เข้าบล็อกตัวเองแป๊บ ๆ ค่ะ ไม่ได้ไปเมนต์ตอบ ไม่ว่ากันนะ แต่ยังคิดถึงอยู่เสมอ หาโอกาสอัพบล็อก แต่ก็ยังไม่ได้ที่ซะที

คุณธารดาวคะ
ขอบคุณที่แวะไปคุยและเล่าอะไร ๆ ที่สนุก ๆ ให้ฟังที่บล็อกค่ะ
อย่างว่าแหละค่ะ หนอนฯ ตอบสั้น ๆ ไม่ค่อยเป็น
เวลาตอบก็ต้องใช้เวลาหน่อย ก็เลยไม่ได้ไปเมนต์อะไรไว้ อีกสักพักค่ะ
ว่าแต่คุณธารดาวกำลังเขียนบทละครหรือคะ
เป็นนักเขียนอีกคนที่หนอนฯ ว่ามีความมานะพยายามจนประสบความสำเร็จอีกคนหนึ่ง
น่าทึ่งจริง ๆ ค่ะ

ขอบคุณอาบูลย์ที่ให้ใช้พื้นที่เจ้าค่ะ

ขอบใจธารดาวที่มาเยี่ยม อย่างว่าเรามันคนชนบทเหมือนกัน เวลาคิดอะไร เขียนอะไร จึงมัก ๆ สอดคล้องกัน

ชณะที่นักเขียนหย่าย ๆ เขาไปหนักไปทางกุ๊ก(แบบมี)กิ๊ก ฮ่า ๆ แขวะใครวะนี่

สวัสดีหนอน
พอดีตอนนี้ทุกคืนจะต้องมาใช้คอม ทำงานเขียนให้ครู ส่วนกลางวันวาดรูป แถมตอนหัวค่ำไฟตก ใช้คอมไม่ได้ ก็เลยมีเวลาเข้าบล็อกแผล็บ ๆ ในตอนสามสี่ทุ่ม

ขอบใจหนอนที่แวะมาบ้าง

กบอวดดี

กบลุงบูลย์ อยู่ท้ายหนอง กองหัวสุม
โดนแร้งรุม ต้องแดดิ้น สิ้นอาสัญ
มีบางตัว ถูกใส่แกง แบ่งกินกัน
บ้างถูกหั่น กลับกลายเป็น เช่นต้มยำ

ต้มยำกบ ใส่ตระไคร้ ใบมะกูด
ยังอวดพูด ทำเสแสร้ง แกล้งเป็นขำ
ไม่เข็ดหลาบ ไม่มีจิต คิดจดจำ
พอปี่เชิด ก็ร้องรำ ทำอวดดี...เฟื่องฟ้า

ขอใช้พื้นที่ลุงบูลย์คุยกะพี่หนอนเมืองกรุงหน่อยครับ

พี่พูดว่า ต้องมีมานะพยายาม นั่นถูกต้องแล้ว
จะทำอะไรก็ช่างเถอะ
ผมมีประสบการณ์เกี่ยวกับการทำงานอยากจะแชร์ให้
มิตรรักนักเล่นบล็อกอ่าน เพื่อ...เพื่ออะไรก็ช่างเถอะ
ครั้งหนึ่งผมเคยได้งานเขียนที่นิตยสารใหญ่ฉบับหนึ่ง
ตอนนั้นผมรู้สึกภูมิใจมาก เพราะกว่าผมจะได้เข้าไปเขียน ก็ผ่านการปฏิเสธมาไม่รู้
ว่ากี่ครั้ง (เริ่มจากเสนองานจากรุ่นพ่อ จนถึงรุ่นลูกเข้ามาบริหาร)
กำลังเขียนเข้าที่เข้าทาง วันหนึ่งก็ถูกปฏิเสธอีก
เป็นการปฏิเสธอย่างสิ้นเชิงด้วย มันก็มีสาเหตุนั่นแหละครับ สาเหตุจริงๆก็คือผู้อ่าน
ไม่ยอมรับ ไม่มีเรื่องกลั่นแกล้งอะไรหรอก
แต่กว่าผมจะเรียนรู้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมาจาก
ผลงานของตัวเราเองทั้งสิ้น ก็เคยผ่านการคิดโทษนั่น
โทษนี่มากมาย ยังดีที่ไม่เคยพูดหรือเขียนให้คนอื่นได้รู้ ไม่งั้นคงเสียใจไม่น้อย
มาวันนี้ได้โอกาสเขียนบท ก็ไม่ใช่ว่าจู่ๆจะโป้ะเช้ะ ได้เลย ผมส่งงานไปตั้งหลายบริษัทจนจะท้ออยู่แล้ว
ท้ายสุดกลับมาได้ที่เก่า (ซึ่งเขาเคยปฏิเสธงานของผม
เหมือนกัน) ผมเสนอเป็นงานนิยายนะ ไม่ใช่บทละคร
แต่อาจเป็นการบังเอิญที่ตัวละครในเรื่องน่ะอยากเป็น
นักเขียนบท บริษัทก็เลยเสนอให้ลองทำดู ปรากฎว่าใช้
ได้
และวันนี้ สิ่งที่ผมให้ความสำคัญที่สุดรู้ไหมอะไร...หัวใจ ครับ
ผมพูดจริงๆนะครับ
ผมตั้งใจว่า หัวใจของผมควรจะแข็งแรงได้แล้ว ผมไม่รู้หรอกว่า พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าหัวใจผมแข็งแรง ต่อให้ผมล้มเหลวอีก ผมก็ไม่ควรเจ็บปวดให้ใครเห็น ผมควรลุกขึ้นอีกครั้ง
อะไรทำนองนี้
ผมว่าความสำเร็จในความหมายของผม ไม่ใช่การได้หรือเป็นอะไร แต่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไป
อย่างแข็งแรงต่างหาก
โอ...วันนี้มามาดจริงจัง

สวัสดีคุณเฟื่องฟ้า
เข้าใจหาภาพมาใส่
โป๊ะเชะเตะหัวใจ
รีบก็อบไว้ใช้ต่อเอย

สวัสดีหทัยชนก
เล่นกลอนหกกันเถิดเอ๋ย
กลอนแปดแซดเศร้าเลย
เขียนไม่ออกบอกเหนื่อยจัง

(เพิ่งเขียนงานให้ครูเสร็จ ๔ เรื่องใช้เวลาสี่วัน เหนื่อยมากเลย โดยเฉพาะรายนี้ เขียนเรื่องเศณษฐศาสตร์ เศรษฐกิจและสหกรณ์ ซึ่งลุงไม่มีประสบการณ์เลย จึงเขียนยากมากจนมึน

ธารดาวเขียนเล่าความในใจ อ่านแล้วรู้สึกว่าตอนนี้ธารดาวยกระดับไปไกล แถมยังมองโลกแบบผู้ใหญ่ ขณะที่ลุงดู ๆ จะถอยกลับลงไปเป็นละอ่อน
ดูจากสำนวนภาษาที่เคร่งขรึม จริงจังและมีแง่คมความคิดแล้ว บอกได้เลยว่า...

หมอ(ธารดาว)นี่ไปไกล....

ขอแสดงความยินดี

แวะมารับพรจากลุงบูลย์
ขอบคุณครับ

พักบ้างนะครับ

แวะมาทำแกงแคกบค่ะลุงบูลย์

กบล้นตลาดใช่ไหมช่วงนี้....ตั้งวงกันดีกว่า
กบทอกกระเทียมพริกไทย...แกงแคกบ....กบกระเพราะกรอบ...ข้าวต้มกบ

กบจะได้ไม่เลือกมากไงลุง.....

รอบนี้...ชัวร์ๆ ไม่ใช่นกกระสาอย่างที่คุณเฟื่องฟ้าเอามาช่วยหรอกค่ะ.....

ซาตานทั้งน้าน......เพราะนกกระสายังแค่กินกบช่วยสร้างสมดุลนิเวศ
ซาตานพวกนี้มา....ยิ่งกว่าระเบิดล้างโลก

เศร้าใจกับบ้านเมืองเรา....เหลือคนอยู่ให้กบอย่างเราได้เลือกแค่นี้หรือ ?
กบเอ๋ย......


เห็นธารดาวมามาดมุ่งมั่น......บาดแผลในใจทำให้คนแกร่งมากขึ้นจริงๆ
ปลายแปรงแค่ก้าวเดิน....ผู้น้อยขอคารวะฝากฝังตัวนะศิษย์พี่ธารดาว....สู้ต่อไปนะศิษย์พี่ ศิษย์น้องจะเป็นกำลังใจ.....ไอ้มดแดงอย่างเราต้องสู้ต่อไปเพื่อพิทักษ์โลก (อา...ท่าจะเล่นกันผิดเรื่องแล้วมั้งเรา)

ว่าแต่ท่านลุงเจ้าสำนัก.....ยังไม่เลิกปลีกวิเวกสะสมพลังอีกหรือ

เคาะประตูถ้ำทีเถิดศิษย์พี่....ป่านฉะนี้ไส้แห้งกินแต่ปลากระป๋องอยู่กระมัง

สวัสดีปลายแปรงแรงไม่ตก
หมู่นี้แอบย่างยกไปเขียนสาร
เคยยินคำพร่ำบ่นบนเหตุการณ์...
ว่าพล่าผลาญเวลาค่าไม่มี

ถ้าใช้เวบเพื่อพักหนักสมอง
ก็สอดคล้องยิ่งนักรักษ์น้องพี่
ได้พูดคุยสันทนาพาที
แบบที่เป็นอยู่นี้ก็สุขใจ

ถึงไม่มีแฟนคลับนับเป็นร้อย
ถึงคนถอยหายหน้าไม่มาให้
เราก็อยู่สี่ห้าคนทนกันไป
อย่าหวังว่าต้องยิ่งใหญ่อะไรเลย

(จริงไหมจ๊ะว่า เกียรติ ชื่อเสียง... ล้วนภาพมายาทั้งนั้น)

อาบูลย์จ๊ะ

ยินดีที่เห็นการงานคืบหน้าไปเรื่อย ๆ
แหม...จะได้วางมือ...มาเป็นมือวางอันดับที่...
เพื่อเขียนหรือทำงานอย่างที่ใจอยากทำซะที
(แต่คงต้องใช้เวลาอีกระยะหนึ่งแหละเนอะ)
แล้วอย่างงี้เมื่อไหร่จะได้ขึ้นมากรุงเทพฯ อีกล่ะเนี่ย
ฮะ ฮ่า...รออาบูลย์มาเลี้ยงข้าวบ้างแล้วล่ะ
เพราะล่ำซำจากงาน...เห็น ๆ ...
แต่สงสัยหนอนฯ ต้องแขวนท้องรอนานหน่อยล่ะงานนี้
รักษาสุขภาพด้วยนะ อย่าหักโหม
ออมแรงกายแรงใจไว้ทำงานอย่างที่ใจอยากจะทำบ้าง
ทักทายเท่านี้ก่อนจ้ะ

**********
ปลายแปรงจ๊ะ

ต้องขอบคุณหลายที่ยังไปเยือนบ้านร้างพี่หนอนฯ
สตอ (เบอร์รี่) น่ากินกว่าแหนมหลายเท่านัก
ช่วงนี้ยุ่งหลายอย่าง
(ที่จริงก็เกือบจะทุกช่วงนั่นแหละ)
ตอนนี้หนูแป้งเธอกำลังสนุกกับการอ่าน
พจนานุกรมคำศัพท์ใหม่ของราชบัณฑิตยสถาน
เพราะคำต่าง ๆ มันน่าสนุกมากเลย
พี่หนอนฯ ยังชอบ
ไว้ค่อยไปเขียนเล่าในบล็อกก็แล้วกัน
รอมีเวลาก่อน
สบายดีนะจ๊ะ (น้ำเสียงยังชื่นมื่นอยู่-เสมอ ๆ)

********
คุณธารดาวจ๊ะ

หนอนฯ เคยทราบเรื่องของคุณมาบ้าง
นั่นล่ะ เป็นเรื่องน่าทึ่งจริง ๆ
หนทางชีวิตและการงาน...
ใช่จะโรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป
เจอะหนามไหน่บ้าง
พอให้ได้เรียนรู้และลิ้มรสชาติความเจ็บปวดบ้าง
เพื่อจะได้เห็นคุณค่าของหนทางข้างหน้าที่ยังเหลืออยู่
เพียงแต่เราต้องอดทนประคับประคองกายใจ
ให้ผ่านพ้นช่วงเวลาที่วิกฤตินั้นให้ได้เสียก่อน

"ผมว่าความสำเร็จในความหมายของผม ไม่ใช่การได้หรือเป็นอะไร แต่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไป
อย่างแข็งแรงต่างหาก"

หนอนฯ ว่าคุณธารดาวผ่านพ้นเวลาอย่างนั้นมาแล้ว หนทางข้างหน้าจึงไม่มีอะไรที่น่ากลัวอีกต่อไปจ้ะ

สำหรับหนอนฯ มีความเห็นว่า ความเป็นนักเขียน (หรือความเป็นอะไรก็แล้วแต่) ที่สุดแล้ว ผลงาน...เป็นสิ่งสำคัญที่สุด เรื่องอื่น ๆ อาจเป็นปัจจัยรองลงไป

ด้วยความมานะพยายามที่ว่า หนอนฯ ขอให้คุณธารดาวประสบความสำเร็จในงานเขียนยิ่ง ๆ ขึ้นไปจ้ะ

*********

ท้ายสุด ขอบคุณอาบูลย์ที่ให้ใช้พื้นที่
กำลังจะออกจากที่ทำงานกลับบ้านจ้า

ลุงบูลย์คะ..

มี tag ทำความดีเพื่อพ่อ มาฝากค่ะ ไปรับที่บล็อกนะคะ

แวะมาคารวะลุงบูลย์วันพ่อครับ
ลุงบูลย์ในฐานะผู้ทรงคุณวุฒิ มีวัยวุฒิ
มีสังหาริมทรัพย์ และอสังหาริมทรัพย์มากกว่าผม

ลุงบูลย์ สำหรับผม เป็นทั้งครูแรกเดินบนถนนวรรณกรรม
เป็นทั้งลุง ผู้คุยปรับทุกข์ได้ทุกเรื่อง
และคงเป็นทั้งพ่อคนหนึ่งของผม
ขอให้มีความสุขครับ

เนื่องในโอกาสของวันลุง(พี่ของพ่อ)

ลุงขอให้ธารดาวจงประสบแต่ความเจริญก้าวหน้า จากนักเขียนบทละครจอให้ได้เป็นผู้กำกับการแสดง โด่งดังในวงการภาพยนตร์และละครโทรทัศฯต่อไป ซึ่งลุงคิดว่าอยู่ไม่

ต่อไปในจอโทรทัศน์อาจจะมีแต่ละครของธารดาวออกอากาศ (ลุงคาดหวังสิ่งใดแล้วไม่ค่อยพลาด-ชีวิตมีขึ้นมีลง ตอนนี้ขึ้นแล้ว รีบไต่ให้ถงยอด ฉวยโอกาสตอนทางสะดวก)

ขอให้ลุงบูลย์





โดย มี่