...คิดว่ายังมีความหวัง ตราบที่ยังมีลมหายใจ...
Group Blog
 
<<
เมษายน 2554
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
20 เมษายน 2554
 
All Blogs
 
ต่อกลอนในเฟซบุ๊ก

เมื่อวันที่ ๑๔ เมษายน ๒๕๕๔
ผมกำลังเล่นเฟซบุ๊ก มีคนโพสต์ถามผมว่า วันสงกรานต์นี้ ได้ทำอะไรบ้าง ผมนึกสนุกขึ้นมาก็เลย พิมพ์ข้อความเป็นกลอนไปว่า



...สงกรานต์นี้ไม่มีอะไรจะใส่บาตร
เพราะฉันขาดปัจจัยเป็นใบสี
บัตรเครดิตอะไรก็ไม่มี
ฉันต้องขายชีวีซื้อชีวิต
........

คุณโดม วุฒิชัย นักเขียนดังของขวัญเรือนก็มาแซวว่า "ยังขาดชีวาอีกพี่ เอามาใช้ด้วยซี ผมก็เลยเขียนต่อไปอีกว่า

ทั้งชีวืชีวิตผลิตขาย
ในบั้นปลายชีวาข้าไม่เหลือ
ทุ่มแรงกายขายใจใส่เลือดเจือ
อีกแล่เนื้อและหนังหวังขายกิน
..............

คราวนี้ฮือฮากันใหญ่ มีคนเข้ามาคุยสด ๆ และบางคนก็กลอนของผม ผมเขียนต่อไปอีกว่า

ขายหมดทุกอย่างที่ขวางหน้า
เพราะเกิดมาชีวีไม่มีสิน
ไร้ยศศักดิ์เงินตราน้ำตาริน
ขอดออกกินแม้กระดูกเผื่อลูกเมีย...
...................

เพราะสังคมทุกวันนั้นกินผี
อยู่วันนี้ขายก่อน ก่อนจะเสีย...
เสียเพื่อตนคนรอบข้างอย่างเพลียเพลีย
ค่อยไปเคลียร์ชาติหน้าถ้าเกิดอีกที...

เกิดครั้งหน้าข้าจะเด่นเป็นนักปราชญ์
ชุบชูชาติเชิดชนบนวิถี
เป็นนักเขียนเนียนฝันมีชั้นซี...
แต่ชาตินี้แค่ดาษดาษขาดค่าคน


คราวนี้เพื่อน ๆ พากันเขียนต่อดังนี้

(ศศิธร) เช่นกันที่...สงกรานต์นี้ไม่มีอะไรจะใส่บาตร
อยากเล่นน้ำที่ตลาดยังไร้สิทธิ์
บัตรเครดิตกี่ใบในชีวิต
ไม่ช่วยฉันแม้สักนิด...ในวันนี้

(บูลย์)คุณศศิธรไปกันกับผมได้
แต่ไม่พาไปกรายบาทวิถี
ถนนเขาจำกัดรัฐมนตรี
ประชาชีหลีกหลบซุกซบดิน...


(ศศิธร) ขอบคุณที่ให้ไปกับคุณได้
ไม่รู้เขาเอาอะไร?มาตัดสิน
ค่าของคนอยู่ที่ไหนในแผ่นดิน
จึงได้ยิน "เขตหวงห้าม" ตามชนชั้น...

(ศศิธร) เมื่อไหร่หนอ ? ได้เดินกรายบาทวิถี
เดินเคียงไหล่ รัฐมนตรี ได้ไหมนั้น ?
คุณช่วยพาเดินเฉียดสักหนึ่งวัน
ชวนคุณโดม ด้วยล่ะกัน ฉันอยากไป

(บูลย์)บนถนนชนชั้นเขากั้นเขต
ขบวนรถพาเหรดเขาเลื่อนไหล
เหล่าตาสีตาสาประชาไทย
หลบไปหลบไปแอบข้างทาง....

จราจรที่ติดขัดบัดเดี๋ยวโล่ง
รถอ่างโอ่งเข่งปลาอย่ามาขวาง
ขืนไม่เชื่อยิงล้อส่ออำพราง
คิดล้มลางอำมาตย์ราชการ...

(ศศิธร)‎( อิ ๆ )
...ชิ ชะ อย่ามาแกล้ง
เทียวสำแดงแพงไว้ให้คนหรู
แม้นน้ำตาประชาไทไหลพร่างพรู
ไม่ใช่ " หมู " มีไว้ให้ใครเชือด ...........( ก๊าก ๆๆ )

(บูลย์) ...ไม่ใช่หมูไส้กรอกกระบอกเสียง
เห็นขุนนางนั่งเสลี่ยงบนโดมเดือด
ประชาชนบนดินโดนหินเงือด
ละเลงเลือดราชประสงค์คงสิ้นฤทธิ์


แต่นั่นคือรัฐถาที่บ้าคลั่ง
คิดลัดตัดกำลังหวังปลดปลิด
แต่กลับปลดไม่ได้ตาข่ายพิษ
ยิ่งห่อหุ้มคลุมทั่วทิศมืดมิดนัก...

(ศศิธร)ประชาโดนหินเงือดจนเลือดสาด
หินประหลาดราชประสงค์คงจะหนัก
ถึงเวลาประชาชนคงต้องพัก
นั่งหัวเราะ..กัก..กัก..สักนาที

แล้วค่อยร่วมหล่อหลอมพร้อมใจสู้
ปลดตาข่ายของศัตรู...ไม่คิดหนี
ล้มรัฐถาที่บ้าคลั่ง...ยังชีวี
แผ่นดินนี้มีหวังดังใจคิด............( โฮ๊ะๆๆ )

(อ.สมเกียรติ ครูสอนคอมพิวเตอร์ให้ผมเมื่อปี ๒๕๓๕ มาต่อว่า)

อยู่เมืองกรุงอึดอัดและหงุดหงิด
ทั้งยุ่งยากหากโดนตาข่ายพิษ
มาห่อหุมคลุมปิดมืดมิดนัก

การตักบาตรสงกรานต์ฉันทำได้
ไม่มีหมูปลาไก่ฉันใส่ผัก
ไม่มีบัตรมีใบฉันใส่รัก
ฉันขอตักบาตรบ้างอย่างทุกวัน

(บูลย์)ใส่รัก ผัก หญ้าหาใส่ได้
แต่กลัวไซร้ กลัวนะพระไม่ฉัน
ถึงวัดท่านเขี่ยเกลี่ยลงพลัน
ไม่ลงขันแต่ลงต้นไม้ให้กากิน (โอ้ เป็นปุ๋ยต้นไม้ไปอีกแล้ว)

‎(ศศิธร)...เริ่มมึนๆ เหมือนที่ พี่เขาว่า
คงต้องใช้ยาพาราแล้วตัวฉัน
ใส่อะไรใส่ได้สารพัน
ท่านจะฉัน หรือไม่ฉัน....แล้วแต่พระ ( ท่านเถิด.....สาธุๆ )...

(บูลย์) ผมก็งงปนมึนแล้วครับ
ต่อกลอนไม่ขยับเป็นขยะ
ไม่ทันดูลงอะไรใส่เฟะฟะ
มันก็เลยเบอะบะปะบวมบวม (ลงสระอวมนะครับคุณศศิธร อิๆ)

(ศศิธร)ยังไม่ทันหายปวดหัวเลยน่ะนี่
แต่หัวนี้ต้องมีอะไรสวม
หยิบน้ำแข็งใส่ห่อผ้า มัดโดยรวม
ค่อยประคบสมองบวมไม่ให้ซี้....

(อ.สมเกียรติ)ปวดที่หัวปวดที่ตัวไม่เท่าใด
ทนไม่ไหวเพราะฉันมันปวดฉี่
ปวดแล้วทนกลั้นไว้ไม่ใคร่ดี
เดี๋ยวก็มีโรคไตทำให้บวม

แต่บวมบ้างก็ดีนะครับลุง
เวลานุ่งกางเกงได้ไม่หลวม
เล่นสงกรานต์หรือว่าลุงลุยน้ำท่วม
กางเกงหลวมหลุดแล้วลุงยุ่งแน่เลย
...........

ต่อกันยังไม่จบเลยครับ แต่ในเฟซบุ๊ก ลุงเห็นว่าไม่ค่อยปลอดภัย จึงลบออกหมดแล้ววันนี้จึงเอามาลงที่นี่ เพราะแบบว่าอึดอัดครับ เคยไปติดอยู่บนถนนที่เขาห้ามรถผ่านหลายครั้ง ทำให้นึกในใจว่าประชาราษฎร์อย่างเรา ๆ ก็จงอยู่แบบนี้ไปเถิด อย่าไดเงยหัวขึ้นมาเลย

......





Create Date : 20 เมษายน 2554
Last Update : 20 เมษายน 2554 21:03:22 น. 6 comments
Counter : 1821 Pageviews.

 


- - ชื่นชมทุกเรื่อง...ค่ะ
- - ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ



โดย: go far far วันที่: 21 เมษายน 2554 เวลา:1:28:21 น.  

 
สนุกดีนะคะลุง

อ่านซะเพลินเลย

สำหรับอัยย์ ในเฟซเป็นพวกหัวรุนแรง มีสิทธิ์โดนจับตา พาไปขัง

ขอบคุณที่ลุงเป็นห่วงนะคะ

ป.ล. อ่านหนังสือลุงจบไปหลายเรื่องแล้วนะ

เลือกอ่านชื่อที่น่าสนใจก่อน ไม่ได้อ่านตามลำดับค่ะ

เล่มนี้แต่ละเรื่อง สั้นกระชับดี ชอบให้ลุงเขียนสั้นๆแบบนี้ค่า


โดย: นักล่าน้ำตก IP: 61.90.5.139 วันที่: 21 เมษายน 2554 เวลา:16:35:28 น.  

 
แวะมาสวัสดียามเย็นๆครับคุณลุง


โดย: panwat วันที่: 21 เมษายน 2554 เวลา:18:40:00 น.  

 
สวัสดีตอนเที่ยงครับลุง



โดย: ดอกหญ้า บนทางดิน วันที่: 22 เมษายน 2554 เวลา:12:09:34 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณลุง หลังไมล์นะคะ


โดย: หญิงแก่น วันที่: 22 เมษายน 2554 เวลา:13:18:21 น.  

 
สวัสดีค่ะ ตามมาอ่านงานคนบ้านเดียวกันค่ะ


โดย: เพชรริน วันที่: 23 เมษายน 2554 เวลา:14:44:31 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

pantamuang
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [?]




ไม่อยู่อย่างอยาก แต่ยังอยากจะอยู่
อยู่อย่างไม่ลำบาก เวลาที่เหลือน้อยรีบสอยรีบคว้า
ก่อนจะหมดเวลาให้สอย

ดวงดาวบนฟ้าก็สอยได้ ถ้ารู้จักต่อด้ามฝันให้ยาวพอ

ฝันถึงไหนก็ได้ มีสิทธิ์ฝัน แต่จะเป็นจริงหรือไม่ช่างฝัน
เพราะสิ่งที่ฝันคือนวนิยาย..

ชีวิตก็คือนวนิยายเรื่องหนึ่ง ที่เราเป็นผู้เขียนและกำกับ.

เริ่ม 9 กันยายน 2550

Friends' blogs
[Add pantamuang's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.