There is nothing either good or bad but thinking makes it so."- - W.Shakespeare - -
สุนทรพจน์ของ บารัก ฮุสเซน โอบามา 20 มกราคม 2552



สวัสดีค่ะ พอดี เจอ วีดีโอ นี้ แต่มันมียาวกว่า 21 นาที ก็เลย นำมาไว้ที่ บล็อกตัวเอง น่ะจะดีกว่า และ อย่างที่บอก ครูเพ็ญ ตกภาษาอังกฤษ โดยเฉพาะ ฟัง - พูด ก็เลย นำ ตัวอักษร ที่ถอดความ มาใส่ไว้ด้วย

"My fellow citizens:
I stand here today humbled by the task before us,
grateful for the trust you have bestowed,
mindful of the sacrifices borne by our ancestors.
I thank President Bush for his service to our nation,
as well as the generosity and cooperation he has shown throughout this transition.
Forty-four Americans have now taken the presidential oath.
The words have been spoken during rising tides of prosperity
and the still waters of peace. Yet, every so often the oath
is taken amidst gathering clouds and raging storms.
At these moments, America has carried on not simply
because of the skill or vision of those in high office,
but because We the People have remained faithful to the ideals
of our forbearers, and true to our founding documents.
So it has been. So it must be with this generation of Americans.
That we are in the midst of crisis is now well understood.
Our nation is at war, against a far-reaching network of violence and hatred.
Our economy is badly weakened,
a consequence of greed and irresponsibility on the part of some, but also our collective failure to make hard choices and prepare the nation for a new age. Homes have been lost;
jobs shed; businesses shuttered. Our health care is too costly;
our schools fail too many; and each day brings further evidence that the ways we use energy strengthen our adversaries and threaten our planet.
These are the indicators of crisis, subject to data and statistics. Less measurable but no less profound is a sapping of confidence across our land - a nagging fear that America’s decline is inevitable, and that the next generation must lower its sights.
Today I say to you that the challenges we face are real.
They are serious and they are many. They will not be met easily or in a short span of time. But know this,
America - they will be met.
On this day, we gather because we have chosen hope over fear, unity of purpose over conflict and discord.
On this day, we come to proclaim an end to the petty grievances and false promises, the recriminations and worn out dogmas,
that for far too long have strangled our politics.
We remain a young nation, but in the words of Scripture,
the time has come to set aside childish things.
The time has come to reaffirm our enduring spirit;
to choose our better history; to carry forward that precious gift, that noble idea, passed on from generation to generation:
the God-given promise that all are equal, all are free,
and all deserve a chance to pursue their full measure of happiness.
In reaffirming the greatness of our nation,
we understand that greatness is never a given.
It must be earned. Our journey has never been one of short-cuts or settling for less.
It has not been the path for the faint-hearted - for those who prefer leisure over work,
or seek only the pleasures of riches and fame. Rather,
it has been the risk-takers, the doers, the makers of things - some celebrated but more often men and women obscure in their labor, who have carried us up the long, rugged path towards prosperity and freedom.
For us, they packed up their few worldly possessions and traveled across oceans in search of a new life.
For us, they toiled in sweatshops and settled the West; endured the lash of the whip and plowed the hard earth.
For us, they fought and died, in places like Concord and Gettysburg; Normandy and Khe Sahn.
Time and again these men and women struggled and sacrificed and worked till their hands were raw so that we might live a better life. They saw America as bigger than the sum of our individual ambitions; greater than all the differences of birth or wealth or faction.
This is the journey we continue today. We remain the most prosperous, powerful nation on Earth.
Our workers are no less productive than when this crisis began. Our minds are no less inventive, our goods and services no less needed than they were last week or last month or last year.
Our capacity remains undiminished. But our time of standing pat, of protecting narrow interests and putting off unpleasant decisions - that time has surely passed. Starting today,
we must pick ourselves up, dust ourselves off,
and begin again the work of remaking America.
For everywhere we look, there is work to be done.
The state of the economy calls for action, bold and swift,
and we will act - not only to create new jobs, but to lay a new foundation for growth. We will build the roads and bridges,
the electric grids and digital lines that feed our commerce and bind us together. We will restore science to its rightful place,
and wield technology’s wonders to raise health care’s quality and lower its cost. We will harness the sun and the winds and the soil to fuel our cars and run our factories.
And we will transform our schools and colleges and universities to meet the demands of a new age. All this we can do.
And all this we will do.
Now, there are some who question the scale of our ambitions - who suggest that our system cannot tolerate too many big plans. Their memories are short. For they have forgotten what this country has already done;
what free men and women can achieve when imagination is joined to common purpose, and necessity to courage.
What the cynics fail to understand is that the ground has shifted beneath them - that the stale political arguments that have consumed us for so long no longer apply. The question we ask today is not whether our government is too big or too small, but whether it works - whether it helps families find jobs at a decent wage, care they can afford, a retirement that is dignified.
Where the answer is yes, we intend to move forward.
Where the answer is no, programs will end. And those of us who manage the public’s dollars will be held to account - to spend wisely, reform bad habits, and do our business in the light of day - because only then can we restore the vital trust between a people and their government.
Nor is the question before us whether the market is a force for good or ill. Its power to generate wealth and expand freedom is unmatched, but this crisis has reminded us that without a watchful eye, the market can spin out of control - and that a nation cannot prosper long when it favors only the prosperous.
The success of our economy has always depended not just on the size of our Gross Domestic Product, but on the reach of our prosperity; on our ability to extend opportunity to every willing heart - not out of charity, but because it is the surest route to our common good.
As for our common defense, we reject as false the choice between our safety and our ideals. Our Founding Fathers,
faced with perils we can scarcely imagine, drafted a charter to assure the rule of law and the rights of man, a charter expanded by the blood of generations. Those ideals still light the world,
and we will not give them up for expedience’s sake. And so to all other peoples and governments who are watching today,
from the grandest capitals to the small village where my father was born: know that America is a friend of each nation and every man, woman, and child who seeks a future of peace and dignity, and that we are ready to lead once more.
Recall that earlier generations faced down fascism and communism not just with missiles and tanks,
but with sturdy alliances and enduring convictions.
They understood that our power alone cannot protect us,
nor does it entitle us to do as we please. Instead,
they knew that our power grows through its prudent use;
our security emanates from the justness of our cause,
the force of our example, the tempering qualities of humility and restraint.
We are the keepers of this legacy. Guided by these principles once more, we can meet those new threats that demand even greater effort - even greater cooperation and understanding between nations. We will begin to responsibly leave Iraq to its people,
and forge a hard-earned peace in Afghanistan. With old friends and former foes, we will work tirelessly to lessen the nuclear threat, and roll back the specter of a warming planet.
We will not apologize for our way of life, nor will we waver in its defense, and for those who seek to advance their aims by inducing terror and slaughtering innocents, we say to you now that our spirit is stronger and cannot be broken; you cannot outlast us,
and we will defeat you.
For we know that our patchwork heritage is a strength, not a weakness. We are a nation of Christians and Muslims,
Jews and Hindus - and non-believers.
We are shaped by every language and culture,
drawn from every end of this Earth;
and because we have tasted the bitter swill of civil war and segregation,
and emerged from that dark chapter stronger and more united,
we cannot help but believe that the old hatreds shall someday pass; that the lines of tribe shall soon dissolve;
that as the world grows smaller,
our common humanity shall reveal itself;
and that America must play its role in ushering in a new era of peace.
To the Muslim world, we seek a new way forward, based on mutual interest and mutual respect. To those leaders around the globe who seek to sow conflict, or blame their society’s ills on the West - know that your people will judge you on what you can build, not what you destroy. To those who cling to power through corruption and deceit and the silencing of dissent,
know that you are on the wrong side of history;
but that we will extend a hand if you are willing to unclench your fist.
To the people of poor nations, we pledge to work alongside you to make your farms flourish and let clean waters flow;
to nourish starved bodies and feed hungry minds. And to those nations like ours that enjoy relative plenty, we say we can no longer afford indifference to suffering outside our borders; nor can we consume the world’s resources without regard to effect.
For the world has changed, and we must change with it.
As we consider the road that unfolds before us,
we remember with humble gratitude those brave Americans who, at this very hour, patrol far-off deserts and distant mountains. They have something to tell us today,
just as the fallen heroes who lie in Arlington whisper through the ages. We honor them not only because they are guardians of our liberty, but because they embody the spirit of service; a willingness to find meaning in something greater than themselves. And yet, at this moment - a moment that will define a generation - it is precisely this spirit that must inhabit us all.
For as much as government can do and must do, it is ultimately the faith and determination of the American people upon which this nation relies. It is the kindness to take in a stranger when the levees break, the selflessness of workers who would rather cut their hours than see a friend lose their job which sees us through our darkest hours. It is the firefighter’s courage to storm a stairway filled with smoke, but also a parent’s willingness to nurture a child, that finally decides our fate.
Our challenges may be new. The instruments with which we meet them may be new. But those values upon which our success depends - hard work and honesty, courage and fair play, tolerance and curiosity, loyalty and patriotism - these things are old. These things are true. They have been the quiet force of progress throughout our history. What is demanded then is a return to these truths. What is required of us now is a new era of responsibility - a recognition, on the part of every American, that we have duties to ourselves, our nation, and the world, duties that we do not grudgingly accept but rather seize gladly, firm in the knowledge that there is nothing so satisfying to the spirit, so defining of our character, than giving our all to a difficult task.
This is the price and the promise of citizenship.
This is the source of our confidence - the knowledge that God calls on us to shape an uncertain destiny.
This is the meaning of our liberty and our creed - why men and women and children of every race and every faith can join in celebration across this magnificent mall, and why a man whose father less than sixty years ago might not have been served at a local restaurant can now stand before you to take a most sacred oath.
So let us mark this day with remembrance, of who we are and how far we have traveled. In the year of America’s birth, in the coldest of months, a small band of patriots huddled by dying campfires on the shores of an icy river. The capital was abandoned. The enemy was advancing. The snow was stained with blood. At a moment when the outcome of our revolution was most in doubt, the father of our nation ordered these words be read to the people:
“Let it be told to the future world…that in the depth of winter, when nothing but hope and virtue could survive…that the city and the country, alarmed at one common danger, came forth to meet [it].“
America. In the face of our common dangers, in this winter of our hardship, let us remember these timeless words.
With hope and virtue, let us brave once more the icy currents, and endure what storms may come. Let it be said by our children’s children that when we were tested we refused to let this journey end, that we did not turn back nor did we falter;
and with eyes fixed on the horizon and God’s grace upon us,
we carried forth that great gift of freedom and delivered it safely to future generations."
ขอบคุณ
//www.obamagig.com
สำหรับ คำกล่าว สุนทรพจน์ค่ะ




Create Date : 26 มกราคม 2552
Last Update : 26 มกราคม 2552 9:00:08 น. 71 comments
Counter : 704 Pageviews.

 
สวัสดี เช้าวันจันทร์ อ้อ วันปีใหม่ของจีนด้วยนะคะ

คุณลูกแม่โดม ขอบคุณนะคะ ที่ไม่แบ่งค่าขนม เพราะถ้านำไปใช้กทม. มันคงซื้ออะไรไม่ได้มาก แต่ก็พอซื้อ นิยาย ดีดี ได้สักเล่ม

พี่นกขมิ้น เหมือนยังเล่าไม่จบ มาเล่าต่อด้วยนะคะ เรื่องเมื่อวาน


โดย: PenKa วันที่: 26 มกราคม 2552 เวลา:8:50:59 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณเพ็ญ พี่หมิ้น คุณลูกแม่โดม คุณวิวคงไม่มา (เพราะกำลังเตรียมตัวกลับเมืองไทยพรุ่งนี้ค่า)

ขอบคุณ "แม่มดเสกได้" ของบัวนะ อิ อิ อุตส่าห์ไปทิ้งข้อความลอยๆ ขอความเห็นใจไว้ที่บล็อกพี่รัง แต่ขอพริ้นต์ไปนั่งอ่านนะคะ ยาวเหลือเกิน อ่านจากจอปวดตาหมดแระ

นั่นจิคะ พี่หมิ้น พี่เขายังเก็บกล่องของขวัญ (ช็อกโกแล็ตคงไม่เก็บไว้แน่ๆ) ไว้ "นาน" ขนาดนี้ ไม่รักไม่ได้แล้ววววมั้ง

อย่ากระนั้นเลย ใกล้ถึงเทศกาลมอบช็อกโกแล็ตให้หวานใจ อีกแระ ดำเนินการเลยซีคะพี่

คุณลูกแม่โดมคะ ขนมเข่งของทางนี้จะไม่ใส่กะทิค่ะ (อ้วนน้อยกว่าหน่อยนึง อิ อิ)

มีสูตรวาฟเฟิลเด็ดๆ เหรอคะ จะขอมั่งได้มั้ยคะ มีน้องที่ทำงานเขาอยากจะขายวาฟเฟิลน่ะค่ะ เขาหามาหลายสูตรแระ บัวก็ช่วยชิมมาหลายสูตรเหมือนกัน เผื่อจะมีสูตรเด็ดๆ กว่านั้น


โดย: BUATALAY IP: 203.156.37.62 วันที่: 26 มกราคม 2552 เวลา:10:20:13 น.  

 
คุณบัว เป็นบริการพิเศษ สำหรับสมาชิกถาวร ของบล็อกนี้ อิอิ

ลองดูวีดีโอ ด้วยสิคะ เพ็ญว่า หน้าตา ท่าทาง ของท่าน ปธน. ดูจริงใจดีนะคะ

พี่วิว จะมาเมืองไทยหรือคะ


โดย: เพ็ญ IP: 58.147.59.137 วันที่: 26 มกราคม 2552 เวลา:11:09:36 น.  

 


สวัสดีวันปีใหม่จีนค่ะ

เมื่อเช้ากลิ่นวาฟเฟิลหอมตลบอบอวลทั่วห้องทำงาน
ลูกแม่โดมไม่ทราบสูตรหรอกค่ะคุณบัว ได้แต่ทานเป็นอย่างเดียว

ปกติที่นี่เค้าจะรวบรวมออร์เดอร์สั่งแป้งของวีรสุกัน
แต่น้องที่ห้องบ้านเค้าทำขนมเก่ง คงคล้ายๆคุณบัว
เค้าก็ทำขายเหมือนกัน แป้งกิโลกรัมละ 50 บาท
ไม่แพงเลยค่ะ ยิ่งถ้าเทียบกับร้านวีรสุแล้วยิ่งไม่แพง
ก็อร่อยดีค่ะ ใส่ลูกเกด ใส่ไส้กรอกรมควัน หรือแบบเปล่าๆ ตามอัธยาศัย

======

พี่หมิ้นคะ

ปกติการที่เราจะเก็บรักษาสิ่งของที่มีใครให้มา
หนูก็ว่ามันยากเหมือนกันนะคะ
แล้วพี่นุเป็นผู้ชายด้วย ยังรักษาของที่พี่หมิ้นให้เมื่อหลายสิบๆปีมาแล้วไว้ได้
แสดงว่าพี่หมิ้นไม่ธรรมดาสำหรับพี่นุแล้วล่ะค่ะ
พี่นุสุดยอดนะคะ...โรแมนติค

======

ครูเพ็ญคะ

ค่าขนมคงไม่สำคัญสำหรับครูเพ็ญ
เชื่อว่าทำงานด้วยใจมากกว่าค่ะ



(~_~) วันนี้ใจแอบเหงานิดนิดค่ะ




โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.146.104.45 วันที่: 26 มกราคม 2552 เวลา:11:19:31 น.  

 
เย้ we must change really


โดย: Mr.Chanpanakrit วันที่: 26 มกราคม 2552 เวลา:12:05:35 น.  

 

ครูเพ็ญ และคุณบัว อย่าลืมดูปรากฎการณ์สุริยุปราคานะคะ


ปรากฏการณ์ด้านดาราศาสตร์สุริยคราสบางส่วนในประเทศไทยในวันที่ 26 มกราคมนี้
จะเริ่มเห็นได้ทั่วประเทศไทยตั้งแต่เวลาเฉลี่ย 15.50 น. สิ้นสุดเวลา 17.50 น.
พื้นที่ภาคใต้จะเห็นส่วนเว้าแหว่งบนดวงอาทิตย์มากที่สุด

สำหรับการชมปรากฏการณ์สุริยคราสนี้
ห้ามสังเกตการณ์ด้วยตาเปล่าเด็ดขาด
ควรดูผ่านกระจกรมควันหนาๆ แบบโบราณส่องดู
และห้ามส่องดูนานๆ เพราะจะมีผลต่อสุขภาพตาได้




โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.149.16.35 วันที่: 26 มกราคม 2552 เวลา:13:32:51 น.  

 
ขอบคุณค่ะ คุณลูกแม่โดม ที่ส่งข่าว แต่เพ็ญ ไม่มีอุปกรณ์สำหรับดูเลยค่ะ ทำไงดี หาไม่ทันแล้ว ไว้ดูในทีวี ก็แล้วกันนะคะ



โดย: PenKa วันที่: 26 มกราคม 2552 เวลา:16:08:53 น.  

 
อ้อ ทำไม คุณลูกแม่โดม ถึงคิดว่า เพ็ญ อยู่ท่าศาลาละค่ะ เพ็ญไม่ได้เป็น นางงามแบบสาวไพ สักหน่อย บ้านเพ็ญ อยู่อำเภอเมืองค่ะ แต่อยู่นอกรั้วเขตเทศบาล

อ้อ เพ็ญ หาอุปกรณ์ ดูดวงอาทิตย์ได้แล้วนะคะ เอาแผ่น ไดร์ A ที่เราเลิกใช้ กันแล้วนะค่ะ เอาฟิล์ม มาส่อง สวยมากเลยค่ะ


โดย: PenKa วันที่: 26 มกราคม 2552 เวลา:16:22:49 น.  

 



อยากดูบ้างค่ะครูเพ็ญ
ทำอย่างไรดีนะ

ตอนแรกก็คิดเหมือนกันว่าครูเพ็ญอยู่ อ.เมือง
แต่ไม่รู้ไปอ่านเจอประเด็นไหนเข้า
เลยเข้าใจว่าอยู่ท่าศาลา
แต่ไม่ใช่ฟังสาวไพแล้วจึงเข้าใจผิดนะคะ

เมื่อก่อนเคยไปนครฯค่ะ
ไปทุ่งสงก็หลายสัปดาห์
ตอนนั้นทำงานธนาคารเป็นผู้ตรวจสอบภายในน่ะค่ะ
ได้เดินทางภาคใต้เกือบทุกเดือนตลอดปีกว่าๆ

ขออภัยที่เข้าใจผิดนะคะ...
ถ้าได้ไปนครฯจะแวะไปเยี่ยมค่ะ




โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.231.222 วันที่: 26 มกราคม 2552 เวลา:16:33:33 น.  

 



คุณเพ็ญคะ

ลูกแม่โดมมองเห็นแล้วค่ะ
เอาฟิล์มแมมโมแกรมมาส่องดู
แสบตามเหมือนกันตอนนี้

สวยค่ะ...แต่ส่วนที่ซ้อนกันไม่มากแล้ว
ไม่ค่อยเว้าสักเท่าไหร่
แต่ก็ยังดีค่ะมองเห็นเหมือนกัน




โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.231.222 วันที่: 26 มกราคม 2552 เวลา:16:41:38 น.  

 
ใช้วิธีที่คุณเพ็ญบอกเหมือนกันค่ะ อิอิ แต่ก็ตาพร่าพรายไปเหมือนกัน แหว่งนิดเดียวอย่างที่คุณลูกแม่โดมว่าค่ะ


โดย: BUATALAY IP: 203.156.37.62 วันที่: 26 มกราคม 2552 เวลา:16:50:50 น.  

 
จ๊ะเอ๋คุณเพญ คุยไรกันอยู่เอ่ย หาลิงค์คุณเพญตั้งนาน นกขอแอดบล๊อคนะค่ะ

สวัสดีพี่บัว
คุณลูกแม่โดมด้วยค่ะ


โดย: Nokske วันที่: 26 มกราคม 2552 เวลา:22:34:17 น.  

 
สวัสดีครับคุณเพ็ญ

นานๆได้แวะมาที่บ้านนี้ที
มาครั้งนี้อัพบล็อกเป็นภาษาอังกฤษ

โกอินเตอร์แล้วหรือนี่ ?

ระลึกถึงเสมอ


โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.20.43 วันที่: 27 มกราคม 2552 เวลา:6:56:19 น.  

 
สวัสดีค่ะ..

คงจะไม่สายที่จะบอกว่า..

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
มีความสุขมากๆนะค่ะ


โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 27 มกราคม 2552 เวลา:7:41:08 น.  

 
สวัสดีค่ะ
ยินดีค่ะ คุณลูกแม่โดม ถ้ามาจริงๆ ก็ส่งข่าว ได้ที่ เมล ในโปรไฟล์นะคะ

คุณบัว ก่อนกลับบ้าน เพ็ญ ก็ดูอีกรอบนึง ปกติ ก็แพ้แสง กลับไปบ้าน ก็ตาพร่าเหมือนกัน เด็กๆ เขาตื่นเต้นกันใหญ่

สวัสดีค่ะ คุณนก คุณนี่เองที่แวะมาทัก ขอโทษด้วยค่ะ เพ็ญ ไม่ทันนึกว่าเป็นคุณนก เห็นว่าคุณนกงานยุ่ง ไม่คิดว่าจะแวะมาเยี่ยมกัน

คริ คริ พี่โดม ขอบคุณที่แวะมาค่ะ ว่าไปก็ชักจะชอบ ท่าน ปธน. คนนี้ เหมือนพี่นกขมิ้น แล้วนะคะ


โดย: เพ็ญ IP: 58.147.55.31 วันที่: 27 มกราคม 2552 เวลา:7:54:36 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณเพ็ญ และทุกคน

อ่า ใจตรงกัน ก่อนออกจากที่ทำงาน (วันนี้เร็วเป็นพิเศษ ก่อนสิ้นแสงตะวัน 555) บัวก็ดูอีกเหมือนกันค่ะ แล้วขับรถย้อนแสงด้วย แว่นกันแดดดำสุดก็เอาไม่อยู่ค่ะ เฮ่อ แต่ก็แหว่งอยู่นานเหมือนกันนา

อืม ปธน.โอบามากล่าวสุนทรพจน์เก่งนะ ไม่ดูสคริปต์เลยมั้ง การให้น้ำหนักเสียงดีมากเลย อิ อิ ข้อความง่ายๆ แต่กินใจคนมากมายหลายล้านคน

สวัสดีหนูนกจ้า ทีบล็อกตัวเองละคอมเมนท์ได้เฉพาะสมาชิกนะ พี่ไม่ได้เป็นนี่ มาคุยแถวนี้แระกันนะจ๊ะ


โดย: BUATALAY IP: 203.156.37.62 วันที่: 27 มกราคม 2552 เวลา:10:11:02 น.  

 


สวัสดีค่ะครูเพ็ญ

ขอบคุณในน้ำใจนะคะ
ถ้าผ่านไปต้องได้แวะไปทักทายกันอย่างแน่นอน

สมัยที่ไปทำงานทางภาคใต้
รู้สึกประทับใจพี่ๆน้องๆที่นั่นทุกคน
ที่สาขานครฯ ยังจำพี่ที่เป็นสมุห์บัญชีได้เลยค่ะ
ชื่อพี่แตง นามสกุล ณ นคร (คงมีอยู่เยอะ)
ใจดี และน่ารัก ต้อนรับขับสู้ดีมากๆ

*****
มีความสุขในการทำงานนะคะ



โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.149.16.36 วันที่: 27 มกราคม 2552 เวลา:10:16:06 น.  

 
สวัสดีค่ะ
คุณบัว เมื่อวานกลับ ก่อนพระอาทิตย์ ตกดินหรือคะ ปกติ ต้องอาศัยแสงไฟ นีออน กลับบ้านนี่คะ 555++


คุณลูกแม่โดม ตระกูล ณ นคร เยอะจริงๆค่ะ

ช่วงนี้ สงสัย พี่นกขมิ้น งานเยอะนะคะ ไม่ได้ยินเสียง รู้สึกเหงาจัง


โดย: เพ็ญ IP: 124.157.218.79 วันที่: 27 มกราคม 2552 เวลา:16:24:31 น.  

 
น้อง ๆ ที่รัก พี่แว๊บ ๆ เข้าได้ประเดี๋ยวนึงค่ะ

เมื่อคืนกลับดึกมาก ถึงบ้านหลับสนิท ว่าจะคุยก็ไม่ได้คุย

คืนนี้จะมาเล่าเรื่องต่อภาค 2 รับรองความหวาน...(ของแท้ต้องหวาน)

ตามนายก่อนค่ะ


โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.120.151 วันที่: 27 มกราคม 2552 เวลา:16:36:17 น.  

 
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดนะคะ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

เอ...ชื่อเหมือนกันจิงป่าวน๊า

ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ



โดย: one-pen วันที่: 27 มกราคม 2552 เวลา:16:54:08 น.  

 


เผื่อท้องรอกินเม็ดขนุนพี่หมิ้นคืนนี้ดีกว่าเรา

ไม่ใช่สินะ...ต้องบอกว่า...
รอฟังพี่หมิ้นมากล่อมเข้านอนด้วยเรื่องหวานๆ
จึงจะถูกต้อง

นึกว่าพี่หมิ้นแอบไปฉลองตรุษจีนกันสองคน!!



โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.235.60 วันที่: 27 มกราคม 2552 เวลา:17:17:08 น.  

 
สวัสดีค่ะเพ็ญ บัว และ ลูกแม่โดม

นายใจดีปล่อยกลับบ้านก่อนเวลา(ที่ตกลงกันไว้) คงเห็นว่าขืนให้นอนดึกบ่อย ๆ จะมีลูกน้องเป็นหมีแพนด้าละมั๊งคะ..อิอิ

ย้อนไปอ่านที่คุยกัน พี่ไม่มีโอกาสดูค่ะ ไม่ได้เตรียมอุปกรณ์ค่ะ แต่ก่อนพี่อาศัยดูเงาในน้ำค่ะ

ลูกแม่โดมคะ พี่สองคนไม่ได้ฉลองตรุษจีนค่ะ ช่วงนี้พี่นุยุ่งกว่าพี่สิบเท่าเลยค่ะ..จ๋งจ๋านอ้ายนุจังเยย..

เม็ดขนุน ห้ามขาดเลยนะคะ เพราะพี่ทำได้คนเดียวค่ะ น้อง ๆ ต้องยึดหลัก 3 อ ไว้ให้มั่น มิฉะนั้น อ ที่ 4 จะตามมาติด ๆ คือ อ อ้วน ค่ะ

******

เล่าต่อดีกว่าค่ะ

็She : พี่ยังเก็บกล่องใบนี้ไว้อีกหรือคะ นานแล้วนะคะเนี่ย ขอบคุณพี่มากค่ะที่ยังเก็บไว้

He : ทีแรกพี่ก็จะทิ้งเหมือนกัน แต่รู้ว่าเป็นของรักของหวงเลยเก็บเอาไว้กลัวคนให้จะเสียใจ จะเอาคืนไหมพี่อุตส่าห์เก็บไว้ให้..(ยิ้ม)

She : ได้ก็ดีค่ะ เดี๋ยวนี้เหลืออยู่ที่บ้านแค่ 5 กล่องเท่านั้นค่ะ

He : แล้วไม่ต้องไปทวงจากไอ้เป็ดนะ มันทิ้งไปตั้งแต่กินช๊อคโกแล๊ตหมดแล้ว (หัวเราะชอบใจอย่างแรง)

She : แหมพี่ได้ทีขี่ม้าไล่เลยนะคะ

จากนั้นพี่เขายื่นกล่องมาให้พี่ พี่หยิบมาเลื่อนฝาดู เพราะพี่เข้าใจว่าแค่กล่องไม้อย่างเดียวคงไม่ใช่พี่เขาแน่ มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นชัวร์

ครั้นพอพี่เลื่อนฝาออกดู พี่อึ้งหลายวิ เพราะมีรูปของพี่ต่างกรรม ต่างวาระรวม ๆ กันอยู่หลายรูป ส่วนใหญ่เป็นรูปถ่ายหมู่ มีรูปเด็ดอยู่สองรูปคือ รูปแรกถ่ายคู่กันตอนรับกระบี่ (ที่จริงรูปลักษณะนี้พี่ถ่ายกับเพื่อน ๆ พี่ชายทุกคน)

อีกหนึ่งรูปคู่กันตอนพี่รับปริญญา
แล้วมันมาอยู่ในกล่องเดียวกันตั้งหลายปี โดยพี่ไม่รู้เลยนะนี่ (เพราะไม่เคยบอก)

He : พี่ให้ดูเฉย ๆ นะครับ จริง ๆ แล้วไม่คืนให้หรอก รูปประวัติศาสตร์
(อมยิ้ม) หายาก

ดูรูปกันไปวิจารณ์ตัวเองกันไป
สรุปแล้วเชย ๆ ทั้งคู่อ่ะค่ะ


โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.233.43 วันที่: 27 มกราคม 2552 เวลา:20:22:18 น.  

 
กำลังคุยกันกระหนุง กระหนิง
กขค ก็เริ่มทยอยมาจนครบ เป็นอันหมดเวลาส่วนตัวโดยปริยาย

ช่วงทานข้าวกันไม่มีอะไรมากค่ะ ของที่แม่บ้านเพื่อน ๆ พี่เขาต่างก็สรรหามาให้ชิม มีแต่ยำของพี่เท่านั้นที่ง่าย ๆ พื้น ๆ หากินได้บ่อย ๆ ไม่ต้องอาศัยจัดงานเพื่อจะกินยำปลาสลิดหรอกเนาะ..อิอิ..(ยังขำตัวเองอยู่เล๊ย)

อาหารการกินเสร็จเรียบร้อย ทีนี้เป็นกิจกรรมบันเทิงคลายเครียด (กลุ่มนี้เขาว่ากันอย่างนั้น) คือ คาราโอเกะ

ห้องนี้พี่เขาตกแต่งใหม่ เดิมเป็นเพียงห้องดูทีวี, ฟังเพลง หรือ เล่นดนตรี มาตอนนี้มีคาราโอเกะ ทันสมัยหน่้อยนึง

ช่วงที่นั่งทานอาหารอยู่ เพื่อนพี่เขาคนหนึ่ง ก็บอกกติกาที่จะคาราโอเกะว่า จะมีร้องเพลงคู่ เพลงเดี่ยว ถ้าเป็นเพลงคู่ ก๊อ ง่าย ๆ คือ คู่ใคร คู่มัน ฟังอย่างนี้เล่นเอาพี่เครียด ๆ เหมือนกัน ยิ่งน้อง ๆ เห็นรายชื่อเพลงที่เขาเตี๊ยมกันมาแล้ว ทำเอาพี่หนาว ๆ นะคะ กลัวว่าจะจับฉลากได้เพลงที่เราไม่อยากร้องอุ่ะดิคะ

รายชื่อเพลงที่จะให้ร้อง
1. สักขีแม่ปิง
2. มนต์รักดอกคำใต้
3. จูบเย้ยจันทร์
4. พ่อแง่ แม่งอน
5. วนาสวาท
6. ดำเนินทราย
7.ธารน้ำรัก
8. น้ำใจรัก
9. นกเขาคูรัก
10. ทุยจ๋าทุย
11. บทเรียนก่อนวิวาห์

ดูเอาซิ ไม่แกล้งเจ้าของบ้านก็เหมือนแกล้ง
พี่อยากทำทีเป็นท้องเสียเอาดื้อ ๆ ค่ะน้อง ๆ
พวกเพื่อน ๆ เขาบอกเพลงเดี่ยวอะไรก็ได้ ไม่ว่ากัน

ตกลงกันไว้ว่าเพลงคู่ให้จับชื่อเพลงมาคนละเพลง แต่มาขี้โกงเอารอบสองให้เจ้าของบ้านร้องคู่แถมอีกเพลงหนึ่งอีกแน่ะ


โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.233.43 วันที่: 27 มกราคม 2552 เวลา:20:42:31 น.  

 
เพลงที่เป็นตัวเลือกมีทั้งหมด 12 เพลง เพลงที่ 12 คือ เพลงที่เรา ๆ ชอบร้องกัน เนื้อแปลงหน่อยพอสนุกคือ ..คำก็รัก สองคำก็รัก สามคำเตะชักรักมากเท่าไหร่น่ะคะ ลืมใส่ลงไปด้วย..555

มีเพื่อนพี่เขาคนหนึ่ง เป็นหม้าย พี่็เห็นว่าเขามาคนเดียวก็วางแผนไว้ในใจว่าเดี๋ยวจะรีบไปกระซิบเพื่อนพี่เขาให้มาร้องคู่กับพี่ดีกว่า เพราะเริ่มมีอาการเขิน ๆ แล้วด้วย ยิ่งดึกอาการยิ่งกำเริบแฮะ

ลำพังถ้าให้ร้องเพลงอย่างเดียวคงไม่เท่าไหร่ จะให้มีรีวิวประกอบเพลงด้วยนี่ ขนแขนมันจะลุกเอาซินะ อีกอย่างคู่อื่นเขาก็ชิน ๆ กันแล้ว ยกเว้นแต่พี่เท่านั้นแหละค่ะ

(ลูกแม่โดมคะ พี่ยังไม่เชื่องนะคะ..อิอิ)

ยังไม่ทันไปบอกเพื่อนพี่เขา พี่นุเหมือนรู้ใจรีบเดินเข้ามานั่งใกล้ ๆ แล้วบอกไม่ต้องบ่ายเบี่ยงไปร้องกับคนอื่น ยังไง ๆ มันก็ไม่ร้องด้วยหรอก ไม่เชื่อถามมันดูซิ พูดแบบนี้พี่จำต้องเงียบ กลัวโดนเพื่อน ๆ เขาแซวอีก

พี่นุให้พี่เป็นคนจับชื่อเพลง ปรากฏว่าได้เพลง นกเขาคูรัก..เฮ้อ! ดีกว่าเพลงที่ 3 กับ 11 หน่อย โล่งใจ เพลงแถมจับได้เพลงที่ 6 ค่ะ ค่อยยังชั่วหน่อย

ภาวนาในใจขออย่าจับได้เพลงที่ 11 เล๊ย ไม่รู้จะรีวิวประกอบเพลงให้ถูกใจเพื่อน ๆ พี่เขายังไงดี..555++


โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.233.43 วันที่: 27 มกราคม 2552 เวลา:21:53:22 น.  

 


สวัสดีค่ะพี่นกขมิ้น คุณเพ็ญ และคุณบัว


ได้ฟังเรื่องหวานๆจากพี่หมิ้น ลูกแม่โดมคงสดใสไปทั้งวัน

พี่นุโรแมนติคมากนะคะ
แค่เอากล่องมาให้ดูหนูก็ว่าน่าปลื๊มปลื้ม
แต่เปิดไปข้างใน มีภาพถ่ายร่วมกันในอดีต
โอ๊ะโอ...ไม่เชื่องก็ต้องเชื่องแล้วล่ะพี่หมิ้นขา

คงน่ารักดีนะคะพี่หมิ้น ร้องเพลงคู่แล้วมีเขิน...
ฝึกไว้ค่ะ ฝึกไว้ เตรียมออกงานในอนาคต


คงน่ารักนะคะพี่หมิ้นกับพี่นุ
นั่งคุยกันกระหนุงกระหนิง

ตาร้อนค่ะ....



โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.235.60 วันที่: 28 มกราคม 2552 เวลา:4:53:31 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณเพ็ญ พี่หมิ้น คุณลูกแม่โดม

คุณเพ็ญ มี คู่เหมือน "ชื่อ" แล้วเหรอคะ ดีใจด้วยค่ะ อิ อิ

พี่หมิ้นคะ ถ้าจับได้เพลงที่ 3 ล่ะคะ จะสาธิตรีวิวประกอบมั้ยคะ ฮิ ฮิ

คุณลูกแม่โดมคะ "ตาร้อน" เลยเหรอคะ ระวังเจ็บนะ คุณเพ็ญ ก็ขนตาจะไหม้ เฮ้อ จักษุแพทย์งานหนักละมั้งเนี่ย คริ คริ


โดย: BUATALAY IP: 203.156.37.62 วันที่: 28 มกราคม 2552 เวลา:8:38:55 น.  

 


คุณบัวคะ

เข้าใจถามพี่หมิ้นนะคะ
ลูกแม่โดมก็อยากรู้คำตอบเหมือนกันค่ะ ฮิฮิ

ก็ธรรมดา...เห็นพี่หมิ้นมีความสุข
เราก็อยากมีใครมาทำให้กระชุ่มกระชวยหัวใจบ้างน่ะค่ะ

วันนี้ที่ห้องทำงานมีแซนด์วิชอบค่ะ
วาฟเฟิลเป็นครั้งที่สอง แล้วก็เครื่องชงกาแฟสด Bon Cafe
กลิ่นหอมชนกันกลางอากาศ ปนกันไปหมด
น้ำหนักลูกแม่โดมต้องขึ้นแน่ๆเลยคุณบัว




โดย: ลูกแม่โดม IP: 202.44.210.32 วันที่: 28 มกราคม 2552 เวลา:10:17:27 น.  

 
งั้น อาทิตย์นี้ คุณลูกแม่โดมต้องออกกำลังกายเพิ่มขึ้นอ่ะดิคะ ฮิ ฮิ


โดย: BUATALAY IP: 203.156.37.62 วันที่: 28 มกราคม 2552 เวลา:10:22:31 น.  

 
สวัสดีค่ะเพ็ญ บัว และ ลูกแม่โดม

ขอให้ลูกแม่โดมทำงานด้วยความสุขและสดชื่นไม่ใช่เฉพาะวันนี้ หรือ วันที่ฟังเรื่องเล่าของพี่นะคะ ขอให้ยึดปฏิบัติทุกวันค่ะ

ที่ทำงานลูกแม่โดมพี่ว่าบรรยากาศดีนะคะ ปรับเปลี่ยนไปตามความต้องการของสมาชิก มีทำขนมกินกันด้วย

ของพี่ไม่ได้ค่ะ ระเบียบวินัยเคร่งครัด บางทีพี่เอาขนมมาทานยังต้องมองซ้ายมองขวาเลยค่ะ กลัวกลิ่นไปรบกวนผู้อื่น

เพ็ญคะ อ่านจบแล้วหายเหงาบ้างหรือเปล่า ว่าแต่เตรียมกะตังค์ไปหาหมอตาด้วยนะคะ..อิอิ (ปรึกษาเรื่องขนตาไหม้)

ลูกแม่โดมกำลังตาอักเสบ พี่นี่แย่จังทำให้น้อง ๆ เดือดร้อนซะแล้วซิคะ

อย่างที่ลูกแม่โดมบอก เหตุการณ์วันนั้นทำให้พี่เชื่องขึ้นเยอะค่ะ ยิ่งตอนร้องเพลงคู่พี่ไม่กล้าสบตาพี่เขาเลยนะคะ พยายามเลี่ยง ๆ

บัวคะ ถ้าจับได้เพลงที่ 3 คงต้องขึ้นป้ายว่า "พื้นที่ควบคุม ห้ามบุกรุก" ฮิ ฮิ








โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.116.20 วันที่: 28 มกราคม 2552 เวลา:10:31:51 น.  

 


สวัสดีค่ะพี่หมิ้น คุณบัว และครูเพ็ญ

ตอนนี้กลิ่นกาแฟ และนมเนย มาอีกรอบแล้วค่ะ
เฮ้อ!กระเพาะเริ่มผลิตน้ำย่อยแล้ว

****
พี่หมิ้นคะ

1. ลูกแม่โดมจะปฏิบัติตามผู้บังคับบัญชาอย่างเคร่งครัด...ครับผม
2. ขอให้คำอวยพรของพี่หมิ้นเป็นจริง โอมเพี้ยง!
3. ขอบคุณมากค่ะ

****
คุณบัวคะ

จะตั้งใจออกกำลังกายให้มากขึ้นค่ะ เพราะตลกบริโภคไปเยอะ
คือไม่มีความสามารถในการช่วยเค้าทำอะไรเลยน่ะค่ะ
นอกจากช่วยทานและช่วยชม

****
คิดถึงครูเพ็ญนะคะ...
เราต้องไปพบจักษุแพทย์ด้วยกันหรือเปล่าเอ่ย



โดย: ลูกแม่โดม IP: 202.44.210.32 วันที่: 28 มกราคม 2552 เวลา:11:00:06 น.  

 
พี่หมิ้นคะ อิ อิ บัวรอดตัวค่ะ เพราะเพิ่งตัดแว่นใหม่ เหมือนรู้เลยว่าจะเกิดอาการ "เจ็บตา"

ถ้าพี่นุเขาเป็นพวกหน่วยปฏิบัติการพิเศษ อ้างสิทธิและอำนาจในการเข้า "พื้นที่ควบคุม" ละคะ 555

คุณลูกแม่โดมคะ รู้มั้ยว่าคนทำอาหารส่วนใหญ่จะแฮ็ปปี้ที่มีคนชิมและชมค่ะ ซึ่งคุณสมบัติข้อนี้มักจะปรากฏในตัวบุคคลที่ไม่ถนัดในการทำนะคะ แสดงว่าความดี (ของลูกแม่โดม) ก็มีนะคะ

คุณเพ็ญ ยุ่งเหรอคะ เช้านี้ ยังไม่เข้ามาเลย


โดย: BUATALAY IP: 203.156.37.62 วันที่: 28 มกราคม 2552 เวลา:12:55:36 น.  

 
สวัสดีค่ะ
สัปดาห์นี้ที่โรงเรียนมีกิจกรรมเยอะค่ะ

เมื่อวันจันทร์ มีการประเมิน เลื่อนระดับ พี่ๆในโรงเรียนค่ะ ถ้าเทียบกับ เมื่อก่อน จาก อาจารย์ 2 เป็น อาจารย์ 3

เมื่อวาน ประเมิน อาจารย์ 3 เป็นอาจารย์ 4 กับ ประเมิน นักเรียนพระราชทาน ระดับภาค อ้อ มีนักเรียนคนนึง เขา เข้ารอบ รายการ ตี 10 ช่วงดันดารา นะคะ มีการบันทึกเทปไปเปิดช่วงเฉลย นะค่ะ

วันนี้ ประเมิน ผอ.จาก 8 เป็น 9

พรุ่งนี้ ไม่รู้มีอะไรอีก

วันศุกร์ เป็นวันกิจกรรม (ไม่เรียน(


เพ็ญ ก็เป็น ท่านผู้ชมไปก่อน เพราะ ยังเป็นครูเล็กๆ ดูเพื่อนไปก่อน เห็น เขาเอา ผลงานมาประชันกันแล้วหนาวเลย

พี่หมิ้นขา แล้วตกลงพี่หมิ้น เลือกตัวเลือกไหนละค่ะ (ที่ถามไว้ ใน บล็อก เพลงหนี อ่ะ) หรือว่า พี่นุเขายังไม่ถาม อย่างนี้ ต้อง พึ่งไสยศาตร์ พี่แมวหรือเปล่าค่ะ

ช่วงนี้ มีภูมิต้านทานแล้วค่ะ ใช้วิธี ประคบ น้ำแข็งไว้ก่อนจะอ่าน คอมเม้นท์พี่หมิ้น ค่ะ คุณลูกแม่โดม

คุณบัว ชื่อ คุณครูปากกาด้ามเดียว นี คลาสสิค นะคะ ไม่ค่อยมีคนใช้แล้ว นักเรียนที่เพ็ญ ไม่มีแล้วนะคะ ชื่อแบบนี้ น่ะ


โดย: เพ็ญ IP: 58.147.60.228 วันที่: 28 มกราคม 2552 เวลา:13:03:31 น.  

 
เพ็ญ ขยันทำหน้าที่จนไม่มีเวลาเข้ามาคุย

คำเตือน ! ขยันมาก ผลงานมาก เดี๋ยวโดนย้ายไปเป็นผอ.นะคะ (เข้าตากรรมการ)

ลูกแม่โดม แถวตรง !
ดีมาก ขอให้นำไปปฏิบัติ ..เลิกแถว !

บัว แหม รีบไปตัดแว่นรอเลยนะคะ
กลัวเหมือนกันละซิ..เอิ๊ก ๆๆ แสดงว่ามีลางสังหรณ์แม่นจริง

แล้วคิดได้ยังไงนี่เรื่องบุกรุกพื้นที่ควบคุม ถ้าในเครื่องแบบต้องยอม เพราะเขาใหญ่กว่า ถ้านอกเครื่องแบบ..เอ้อ..ขอคิดดูก่อน..นะคะ


โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.116.20 วันที่: 28 มกราคม 2552 เวลา:13:17:40 น.  

 
เพ็ญ กับ พี่สวนกันกลางอากาศ

เห็นไหมว่างานอาชีพครูนี่ไม่ใช่ง่าย ๆ ต้องใจรักด้วย

One pen = ปากกา 1 ด้าม
วันเพ็ญ = ใบหน้างดงามดุจพระจันทร์ (เต็มดวง)

ชื่อนี้พี่ว่าเหมาะกับเพ็ญมากค่ะ อีกอย่างเกิดวันจันทร์ด้วย ดีมาก ๆ จงภูมิใจค่ะ

พี่ยังต้องเอาน้ำในคืนวันเพ็ญเดือนสิบสองมาลูบ ๆ ตัวเลยจะได้สวย ๆ
(แต่ไม่ต้องถึงกับอมตะนิรันด์กาลค่ะ)

พูดถึงตัวเลือกบล็อกเพลงหนี พี่จำได้ค่ะ

วันนั้นพี่เขาพาเดินดูรอบ ๆ บริเวณบ้านทั้งภายนอก ภายใน แล้วถามว่าชอบไหม น่าอยู่ไหม พี่บอกว่าดีค่ะ น่าอยู่มากเลยละ มีครบ สภาพแวดล้อมก็ดี มีสนามกอล์ฟภายในหมู่บ้านด้วย แทบไม่ต้องไปไหนก็มีความสุขได้แล้ว

พี่เขายิ้มแล้วพูดต่อว่า ดีใจที่ชอบ อยากให้มีคนมาอยู่ด้วย พี่เห็นถ้าจะเข้าเป้าพี่เขาแล้ว เลยทำแบบเดิม ๆ (แก้ไม่หาย) คือเดินหนี (ดีกว่าวิ่งหนีตอนเป็นวัยรุ่นหน่อย) ใจพี่มีคำตอบให้ตัวเองแล้วละค่ะ

เอ๊า! เผลออีกแล้ว ไม่เอา ไม่เอา ไม่พูด
น้อง ๆ เตรียมที่ดับเพลิงแบบพกพาด่วน...555


โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.116.20 วันที่: 28 มกราคม 2552 เวลา:13:42:16 น.  

 


๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

ครั้งนี้ไม่มีต้นลำไยให้วิ่งเข้าไปหลบแล้วล่ะค่ะ
555 555 เอิ๊กๆๆๆ

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐


เอาคืนค่ะ โทษฐานทำให้น้องๆตามีปัญหา!!!




โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.60.154 วันที่: 28 มกราคม 2552 เวลา:16:56:13 น.  

 
ลูกแม่โดมจำแม่นนะคะ เวลาเดินหนีนะใจมันจะเต้น (กลัวตามทัน)

พี่เขาเดินตาม แล้วบอกว่าเหนื่อยเมื่อไหร่ มาคุยกันต่อ ปัดโธ่เอ๊ย แล้วใครจะไปเดินต่อให้เหนื่อยละคะ เล่นดักคอกันแบบนี้

พี่ว่าตาน้องสองคนจะมีปัญหาถาวรนะ ถ้ายังไงลองถามราคาแว่นจากบัวดูนะคะ เผื่อจะช่วยได้อ่ะค่ะ...เอิ๊กๆๆ


โดย: นกขมิ้น IP: 124.121.206.30 วันที่: 28 มกราคม 2552 เวลา:20:21:51 น.  

 


พี่หมิ้นคะ

ราคาแว่นอาจจะกัดฟันพอสู้ไหว
แต่จะใส่แว่นซ้อนกันมันคงไม่ได้
(@-@)

เอาเป็นว่าคงต้องใช้ธรรมะเข้าช่วยดีกว่านะคุณเพ็ญ
ยึดหลักที่ว่าเห็นผู้อื่นมีความสุขเราก็ยินดีด้วย


***************************
ยินดีกับพี่หมิ้นและพี่นุล่วงหน้านะคะ

***************************



โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.60.154 วันที่: 28 มกราคม 2552 เวลา:22:27:02 น.  

 
สวัสดีค่ะ

ลูกแม่โดมแสดงความยินดีล่วงหน้า ขอบคุณมากนะคะ จากที่พี่ชายเกริ่น ๆ ไว้ พี่เขาคงมาคุยกับคุณแม่เร็ว ๆ นี้ละคะ

วันที่พี่เขามา พี่คงต้องเหนื่อยอีกแหละ...ถ้าไม่จับพี่มัดไว้กับเก้าอี้นะ มีหวังได้เดินรอบบ้านแน่ ๆ ค่ะ..เฮ้อ
โรคนี้เมื่อไหร่จะหาหมอรักษาได้ซะทีน๊า

วันนี้จะเข้ามาคุยอีกครั้งก็เย็นย่ำ สนธยานะคะ

มีความสุขกันทุกคนนะคะ


โดย: นกขมิ้น IP: 124.121.206.30 วันที่: 29 มกราคม 2552 เวลา:5:33:27 น.  

 
อ่ะแน่ พี่หมิ้น ดีใจจังค่ะ ที่ไม่ทำให้กองเชียร์ ผิดหวัง คริ คริ

สงสัย โรคที่ว่า หมอเป็ด รักษาไม่ได้ ต้องให้พี่นุ รักษาให้นิ

อย่างที่คุณลูกแม่โดมว่า เพ็ญคงใส่แว่นซ้อนแว่นไม่ได้ เพราะเวลาใช้คอมฯ เพ็ญ ต้องใช้แว่นช่วยค่ะ

แล้วอย่างเพ็ญ ไม่เหมาะเป็นหัวหน้าใครหรอกค่ะ เดี๋ยวนี้ดีหน่อยที่โอกาสของครูผู้สอนมีแท่งให้วิ่งเยอะขึ้น

ช่วงนี้ เพ็ญ ก็งานเยอะค่ะ นักเรียนใกล้สอบ คงเข้ามาได้ไม่บ่อย แต่ก็คิดถึง นางฟ้า ทุกคนค่ะ



โดย: เพน IP: 58.147.60.228 วันที่: 29 มกราคม 2552 เวลา:8:38:27 น.  

 


สวัสดีค่ะทุกท่าน

พี่หมิ้นไม่ต้องกังวลนะคะ
โรคนี้ไม่นานก็จะค่อยๆหายไปเองค่ะ
แต่เหลือไว้บ้างนิดนิด...ก็น่ารักดีนะคะ


*****
คุณเพ็ญคะ

วัยอย่างเราๆหากที่ผ่านมายังไม่เคยใส่แว่น
ก็คงเริ่มๆต้องใส่กันแล้วล่ะเนอะ
วิสัยทัศน์เริ่มยาวไกลขึ้น อิอิ


*****
คุณบัวคะ

แอบเล่าเรื่องวาฟเฟิลต่อดีกว่าค่ะ
เมื่อวานที่ทำทานกันเป็นครั้งที่ 2
รปภ.ขึ้นมาขอตรวจห้องทำงานเลยล่ะค่ะ
เค้าบอกว่าได้กลิ่นอะไรผ่านทางช่องแอร์
ตกบ่ายก็เลยหยุดทำไว้ก่อน
แต่ทำไงได้ล่ะคะ...แป้งมันดันเหลือซะอีก
วันนี้ตอนนี้ก็เริ่มบรรเลงทิ้งทวนกันค่ะ!!!
ห้อม หอม อร้อย อร่อย อยากให้ทานด้วยก้นจังเลย

=====
แล้วเจอกันที่แดนสนธยานะคะ
เอ๊ย! คุยกับพี่หมิ้นอีกครั้งเย็นย่ำสนธยาค่ะ



โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.149.16.43 วันที่: 29 มกราคม 2552 เวลา:9:30:05 น.  

 
สวัสดีค่ะ คนสวยทุกคน

เฮ้อ ในที่สุด พี่หมิ้นของเรา ก็จะถึงฝั่งถึงฝา ซะที ดีใจด้วยจริงๆ ค่ะ อย่างจริงใจด้วย มิเสียแรงกองเชียร์ทั้งสามลุ้นสุดตัว
เอาไว้ย้ายมาอยู่ หรือ ไปอยู่บ้านเดียวกันเมื่อไหร่ ก็อย่าลืมพาพี่นุเข้ามาย้อนอ่านบล็อกของพวกเรานะคะ 555

.....อาจเป็นเพราะเราคู่กันมาแต่ชาติไหน จะรัก รักเดียวตลอดไป เป็นลมหายใจของกันและกัน......

คุณเพ็ญคะ บัวเห็นด้วยกะคุณลูกแม่โดมนะว่า วิสัยทัศน์ของพวกเราน่าจะเริ่ม "ยาว" ขึ้นเรื่อยๆ ตามวันเวลาเนอะ อิ อิ

วันนี้บัวมีเค้กกาแฟเอสเปรสโซ่มาฝากค่ะ สนใจมั้ยคะ คุณลูกแม่โดม

แหม วาฟเฟิลก็ต้องทานร้อนๆ ถึงจะอร่อย สงสัย รปภ.อยากทานด้วยละมั้งคะ ฮิ ฮิ


โดย: BUATALAY IP: 203.156.37.62 วันที่: 29 มกราคม 2552 เวลา:9:51:19 น.  

 
คุณบัว
สำหรับเพ็ญ เป็นกรณีพิเศษ มังคะ เพ็ญใส่แว่น สายตายาว มาตั้งแต่ ม.ปลาย แต่ใส่เฉพาะเวลา ใช้สายตามากๆ ไม่ได้วัดสายตาใหม่นานมากแล้ว ม่ายรู้ว่า เปลี่ยนไปยังไงแล้ว

พี่หมิ้นคะ ช่วงนี้ มีฤกษ์ ดีดี เยอะ นะคะ

คุณลูกแม่โดมคะ สงสัย เหมือนคุณบัวค่ะ ว่า รปภ. คงได้กลิ่นหอมยวนใจ ให้ลองชิม



โดย: เพ็ญ IP: 58.147.60.228 วันที่: 29 มกราคม 2552 เวลา:12:19:28 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณเพน นกเองบางครั้งเปิดเจอบล๊อคุณเพน แต่ไม่ได้ล๊อคอิน ตอนนี้แอดบล๊อคแล้วค่ะ จะมาคุยด้วยบ่อยๆเห็นพี่ๆคุยกันอกรสออกชาด
สนุกไปด้วย วาฟเฟิลบรัสเซลอร่อยมั้ยค่ะคุณเพน อ้อ นกให้น้องสาวซื้อหนังสือ --ริมรั้วหัวใจ--ของคุณโดม คงได้รับราวๆเดือนหน้า ฝากสวัสดีคุณโดมด้วยค่ะ

พี่บัวค่ะ บางบล๊อคหนูก็เปิด ให้เม้นท์ได้ทุกคน บางครั้งก็ลืมคลิกเปิดเม้นท์ ไม่ได้ตามไปแก้ ยังๆไงก็คิดถึงพี่บัวเหมือนเดิมจ้า

ึุคุณนกขมิ้นค่ะ เพลงเพราะๆนี้ เพลงในดวงใจเลยค่ะ แต่ นกร้องได้ไม่จบซักกะเพลง เพลงธารน้ำรักนี้ เหมือนจะไม่รู้จัก ต้องไปหาฟังซะแล้วค่ะ

คุณลูกแม่โดมชอบทานวาฟเฟิลหรอค่ะ ที่นี่เขามีวาฟเฟิลอร๊อยอร่อย ถ้ามีโอกาสจะหิ้วไปฝากนะค่ะ ฝากผ่านพี่บัวก็ได้ ใช่มั้ยค่ะพี่บัว



โดย: Nokske วันที่: 29 มกราคม 2552 เวลา:15:58:56 น.  

 
น้องนกขา ถ้าฝากผ่านพี่ ก็คงไม่ถึงคุณลูกแม่โดมละมั้ง 555

ไม่เป็นไรจ้า พี่ก็คุยกะหนูทางเมล์ได้เนอะ


โดย: BUATALAY IP: 203.156.37.62 วันที่: 29 มกราคม 2552 เวลา:16:08:10 น.  

 
สวัสดีค่ะ
คุณนก คุยกันที่นี่แล้วกันนะคะ
วาฟเฟิล วันนั้นหรือค่ะ หวานไปนิ้ดนึงค่ะ เพ็ญเลยทานครึ่งแผ่น แต่ ก็ซาบซึ้งในน้ำใจค่ะ ที่อุตส่าห์ หิ้ว มาจากเบลเยี่ยม แน่ะ

เรื่องบล็อก เพ็ญ ก็คนนึง ที่ไม่ค่อยได้ ล็อกอิน ก็เลย ต้องทำให้เม้นท์ ได้ทุกคนไง

กลับบ้านก่อน นะคะ พรุ่งนี้ค่อยมาอ่าน นิยายรัก ตอนจบ Happy Ending ซะด้วย


โดย: PenKa วันที่: 29 มกราคม 2552 เวลา:16:53:10 น.  

 
มาแล้วค่ะ ดึกไปหน่อยแต่ยังไม่ง่วงค่ะ

ลูกแม่โดมคะ
วาฟเฟิลทำพิษกลุ่มแม่บ้านเคลื่อนที่ซะแล้ว..เอิ๊กๆ ครั้งต่อไปจะเป็นอะไรดีึคะ ยังไง ๆ อย่าให้หน่วยล่าสังหารกลิ่นตามมาเจอละคะ เดี๋ยวขอสมัครเป็นสมาชิกประเภทชั่วคราวนะเออ

วิสัยทัศน์ของน้อง ๆ ยาวไกล แต่คงไม่ไกลไปกว่าพี่หรอกค่ะ...555

เรื่องของพี่ทีแรกตั้งใจว่าจะเล่าสู่กันฟังสนุก ๆ เท่านั้นนะคะ เพราะพี่เขาเริ่มมาจริง ๆ จัง ๆ ก็ประมาณสามปี(เคยเล่าตอนนี้แล้ว) ที่ผ่านมาพี่ก็รับรู้ว่าพี่นุมีวิสัยทัศน์ (เกี่ยวกับพี่) ยาวไกลโดยไม่ต้องใส่แว่นเสริมค่ะ

พอมาเจอกำลังใจจากน้อง ๆ ทำให้พี่เริ่มใจอ่อนลงไปเยอะ จากที่เคยรัก(เหมือนกัน)นะแต่ไม่แสดงออก ก็เริ่มแสดงออกเพื่อเอาใจพี่เขาบ้างอ่ะค่ะ

บัว..ที่แนะนำมา good idea นะคะ
พี่จะขออนุญาตเพ็ญเพื่อจะบันทึกจากบล็อกเก็บไว้ให้พี่เขาอ่าน (จะทำจริง ๆ ด้วย)

******
น้องนกคะ

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
เพลงแบบนี้ คนรุ่นใหม่ไม่ค่อยรู้จักค่ะ
ยังมีอีกหลายเพลงเช่น สัญญารัก, อ้อยใจ ฯ ค่ะ




โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.244.61 วันที่: 29 มกราคม 2552 เวลา:22:06:00 น.  

 

สวัสดีทุกท่านค่ะ

ขอบคุณคุณบัวนะคะสำหรับเค้กกาแฟเอสเปรสโซ่
แค่นึกถึง...แม้จะไม่ได้ชิม ก็ดีใจแล้วค่ะ

******
คุณนกคะ...วาฟเฟิลส่งตรงจากเบลเยี่ยมเลยเหรอคะ
ใช่แบบที่แช่แข็งมาหรือเปล่าคะ
นมเนยน่าจะเข้มข้นได้เรื่องอยู่เหมือนกัน
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ให้คุณบัวทานแทนก็แล้วกันนะคะ

******
คุณเพ็ญ

ไม่แปลกใจเลยค่ะที่ครูเพ็ญมีอาชีพอันทรงเกียรตินี้
เพราะเป็นผู้มีวิสัยทัศน์ยาวไกลมาตั้งแต่เด็ก
แสดงว่าสายตาไม่เปลี่ยนแปลงเลยนะคะ ไม่ต้องวัดสายตาใหม่

******
สำหรับลูกแม่โดมสายตาเริ่มยาวแล้วค่ะ
ขณะที่สายตาสั้นก็คงที่มาเป็นสิบปีแล้วเหมือนกัน

******
สงสัยพี่หมิ้น...ติดภารกิจสำคัญ
ว่างเมื่อไหร่อย่าลืมว่าน้องๆรออยู่นะคะ





โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.49.180 วันที่: 29 มกราคม 2552 เวลา:22:34:16 น.  

 
มาอ่านคำคมของประธานาธิบดีผิวสีของเมกาค่ะน้องเพ็ญ

สุขสันต์วันตรุษจีนย้อนหลังด้วยนะค่ะขอให้รวยๆเฮงๆนะค่ะน้องเพ็ญ


โดย: แม่น้องKevin and Jasmin วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:4:47:25 น.  

 
สวัสดีค่ะเพ็ญ บัว ลูกแม่โดม และนก (น้องนุชสุดท้องประจำบล็อก)

เพ็ญ ช่วงนี้มีฤกษ์ดี ๆ เยอะจริงอย่างที่เพ็ญบอก เพราะพี่อ่านนสพ.เจอข่าวฮาน่ากับฮิวโก้จะแต่งงาน คู่นี้รักกันมา 4 ปี

ช่วงนี้พี่เขายุ่งอย่างที่บอกค่ะ พี่ไม่รีบร้อนอะไรค่ะ เพราะถูกแช่แข็งมานาน ออกจากตู้แช่แข็งมาดองเค็มไว้อีกสักระยะคงกลมกล่อมพอเหมาะนิ..555

กลับมาต้นเดือนพี่เขาจะไปจูงมือพี่ไปตรวจร่างกายกัน ที่จริงพี่เขาร่างกายแข็งแรงดี เขาตรวจทุกปี สำหรับพี่มีไขมันอาศัยใบบุญเกาะอยู่ที่พุงเล็ก ๆ ส่วนที่เกาะในเส้นเลือดมีบ้าง แต่เน้นเรื่องโภชนาการก็จะเข้าสู่ระดับปกติค่ะ

ไปตรวจคราวนี้หวังว่าจะไม่พบ เบาหวาน อย่างที่แม่โดมเป็นห่วงนะคะ

มื้อกลางวันจะไปทานข้าวซอยกับเพื่อนค่ะ

ขอให้น้อง ๆ ทานมื้อกลางวันให้อร่อยนะคะ





โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.120.164 วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:11:04:33 น.  

 
ลูกแม่โดมคะ พี่ตกคำว่า "ลูก" ไปค่ะ เลยกลายเป็น "แม่" ไปซะแล้วโดยไม่รู้ตัว..ขอโทษนะคะ


โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.120.164 วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:11:09:59 น.  

 

สวัสดีพี่นกขมิ้น และทุกท่านค่ะ

ดีค่ะพี่หมิ้น...ตรวจร่างกายกันทั้งคู่
น้ำตาลในเลือดไม่น่าจะมีนะคะ
แต่น้ำตาลขึ้นในใจนี่สิคะ...ของแท้แน่นอนกว่า


ทานข้าวซอยเผื่อน้องๆด้วยนะคะพี่หมิ้น
หนูขอข้าวซอยไก่ 1 ชาม ค่ะ
...



โดย: ลูกแม่โดม IP: 202.44.210.32 วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:11:14:02 น.  

 


ไม่เป็นไรค่ะพี่หมิ้น
บางครั้งก็นึกเหมือนกันว่า...
ถ้าเราเป็นแม่จะเป็นอย่างไรบ้างนะ

อิอิ



โดย: ลูกแม่โดม IP: 202.44.210.32 วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:11:16:27 น.  

 
สวัสดีค่ะ

พี่หมิ้นคะ สำหรับสมาชิกถาวร ได้เสมอค่ะ

อย่างนี้ พี่นุ ต้องให้รางวัล กองเชียร์สิคะ
เพ็ญ ยินดีด้วยจากใจจริง สงสัย น้ำอาบแสงจันทร์ คืนเพ็ญเดือนสิบสอง จะได้ผล จริงๆ

คุณนก แสดงว่า แผนประชาสัมพันธ์ ริมรั้วหัวใจ ให้พี่โดม ได้ผล ไว้เพ็ญ จะไปขุด กระทู้นั้น มาใหม่ มีหนังสือ พี่โดม ที่น่าอ่านอีกหลายเล่ม

พี่หยี ขอบคุณค่ะ อยากให้คำอวยพรของพี่หยี เป็นจริงอย่างแรง







โดย: PenKa วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:11:39:50 น.  

 
555++

นั่งพิมพ์ คอมเม้นท์ นานไปหน่อย
เลย ไม่ได้อ่าน คอมเมนท์ พี่หมิ้น กับ คุณลูกแม่โดม


โดย: PenKa วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:11:44:09 น.  

 
ลูกแม่โดมคะ

กิจวัตรพี่ที่ทำประจำบ่อย ๆ
คือ ไปเป็นเจ้าภาพร่วมเลี้ยงอาหารเด็ก ๆ ที่สถานแรกรับเด็กพญาไท ถนนพระราม 6 เด็กที่นี่จะเรียกทุกคนว่าแม่ ถึงแม้จะไม่ใช่ลูกที่เกิดมาจากท้องของเราพี่ก็รู้สึกอิน และซาบซึ้งมากเลยค่ะ

เด็กที่พี่รับมาทัศนศึกษาช่วงปิดเทอม บางคนก็เรียกแม่ค่ะ เพราะเขาติดปากว่าใครดีกับเขา เขาเรียกแม่ทั้งนั้นค่ะ และบางคนในกลุ่มก็เป็นกำพร้าอยากมีแม่กับเขาบ้าง

ปิดเทอมนี้พี่จะพาพวกเขาไปทะเล คิดว่าจะไปอ่าวมะนาว โดยขอความช่วยเหลือลูกน้องเก่าของพี่ชายที่กองบิน 53 จะให้เขาเลือกเอาระหว่างนอนในเต้นท์ริมทะเล หรือ นอนในห้องห่างทะเล (นิดหน่อย) ค่ะ

พี่จะสั่งข้าวซอยไก่เผื่อ 1 ชุดนะคะ
(1 ชุดประกอบด้วย ข้าวซอย + น้ำผลไม้ + ขนมถ้วย หรือ ตะโก้เผือก) ค่ะ






โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.120.164 วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:11:46:49 น.  

 
สวัสดีค่า คุณเพ็ญ พี่หมิ้น คุณลูกแม่โดม นก หยี (มาป่าว)

พี่หมิ้นคะ สรุปว่าทุกคน "ตา" ไม่เป็นอันตรายเพราะมีแว่นป้องกัน ตาของใครก็ของใครอยู่ทั่ว อิอิ

อีกหน่อย ถ้ามีพี่นุอยู่ข้างตัวข้างใจ ตลอดเวลา หวังว่าพี่หมิ้นจะยังเข้ามาคุยกับน้องๆ บ่อยๆ นะคะ

ป.ล.ขอทั้งตะโก้เผือก ทั้งขนมถ้วยได้มั้ยคะ พี่

คุณเพ็ญคะ บัวอยากเห็น "งาน" ของพี่เขาทั้งสองคนนิ คุณเพ็ญล่ะคะ



โดย: BUATALAY IP: 203.156.37.62 วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:13:10:27 น.  

 
สวัสดีค่ะ

เพ็ญคะ น้ำวันเพ็ญเดือนสิบสอง ทำเช่นนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วค่ะ ดั้งเดิมคุณย่าเป็นคนนำสวดมนต์ และใช้เฉพาะผู้หญิงเท่านั้น หลานผู้ชายคุณย่าบอกไม่ต้อง คุณย่าก็สืบทอดมาจากคุณแม่ท่าน

ตลอดชีวิตคุณปู่ กับคุณย่าจะเป็นคู่รักที่รักกันมาก ไม่เคยแยกจากกันเลย คุณปู่ย้ายไปไหน คุณย่าจะต้องอยู่เคียงข้างคุณปู่ตลอด ไม่ว่ายามสุข หรือ ทุกข์

เวลาคุณปู่ป่วย คุณย่าจะดูแลทุกอย่างด้วยตัวเอง คุณปู่จะไม่ยอมให้ใครมาเช็ดตัวให้ แม้กระทั่งพยาบาลก็ไม่ได้ทำหน้าที่นี้

ช่วงสุดท้ายของชีวิตคุณปู่ ท่านเจ็บหนัก ต้องไปรักษาตัวที่ร.พ.พระมงกุฏเกล้านานเป็นเดือน คุณย่าต้องเทียวไปเทียวมาระหว่างบ้านและโรงพยาบาล ความที่ท่านก็อายุแล้ว ลูกหลานต้องขอร้องคุณปู่ว่าขอให้พยาบาลทำหน้าที่เช็ดตัวแทนคุณย่า ท่านจึงยอมแต่คุณย่าต้องมายืนอยู่ด้วยข้าง ๆ เตียง

พี่เล่าเป็นเกร็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ฟัง
เท่านั้น ซึ่งอาจจะไม่เกี่ยวกับน้ำที่เราคุยกันก็ได้นิ

******
บัวคะ ร้านนี้พี่กับเพื่อน ๆ เป็นคนแนะนำเขาเองให้ขายเป็นชุด ๆ จะได้มีมูลค่าเพิ่ม แล้วจะได้ไม่ต้องมาคอยถามว่า รับน้ำอะไร ขนมอะไร ทำนองนี้ค่ะ

ทุกวันนี้เขาต้องทำของเพิ่ม เพราะคนเสียดายถ้าไม่กินเป็นชุด ราคาก็เพิ่มอีกไม่เท่าไหร่ จะคุ้มกว่า happy ทั้งคนกิน คนทำ(ขาย)

ถ้าจะทานของหวานทั้งสองอย่าง ต้องเสียเงินเพิ่มเฉพาะของที่เราสั่งเพิ่มค่ะ

แล้วอะไรทำให้บัวคิดว่า อนาคตถ้ามีพี่เขาอยู่ข้างกาย ข้างใจ แล้วจะไม่เข้ามาคุยละคะ

กองเชียร์ก็ยังสำคัญอยู่นะคะ มั่นใจค่ะ


โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.120.164 วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:14:01:44 น.  

 
คุณเพ็ญ คุณเพ้น คุณเพ็ญ

เราลองอาบกันมั่งมั้ย น้ำวันเพ็ญเดือนสิบสองน่ะ ของแบบนี้ ถึงไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่นา

พี่หมิ้นคะ บัวก็พูดกันไว้ก่อนไง เดี๋ยวพี่นุเกิด "ยึดตัว" พี่หมิ้นไว้ บอกว่า มีพี่ (นุ) คุยด้วยแล้วแล้ว ยังไปคุยกับน้องๆ อีกเหรอ แล้วพี่หมิ้นจะไม่ได้เข้ามาคุยอ่ะดิคะ น้องๆ กองเชียร์คิดถึงแย่เลย

งั้นบัวขอแลกน้ำผลไม้เป็นขนมก็แล้วกันค่ะ คริ คริ

เมื่อวันที่มีอุบัติเหตุระหว่างการซ้อมฯ ที่ลพบุรี พี่หมิ้นไปแถวนั้นรึเปล่าคะ



โดย: BUATALAY IP: 203.156.37.62 วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:14:19:35 น.  

 


พี่หมิ้นคะ

ร้านข้าวซอยที่ว่าอยู่ย่านไหนเอ่ย
ฟังแล้วอยากไปทานบ้างน่ะค่ะ

ที่เคยคุยกับพี่หมิ้นตั้งน้านนานแล้ว
สงสัยเดาผิดว่าบ้านอยู่ ถ.สุโขทัย
อาจอยู่ ถ.ศรีอยุธยา ก็เป็นได้เนอะ



โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.146.104.45 วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:14:41:13 น.  

 
ลูกแม่โดมคะ

ร้านนี้ลำบากหน่อยค่ะ เข้ามาต้องทำบัตรผ่าน..อิอิ อยู่ในกรมค่ะ

บ้านพี่อยู่แถว ๆ กรมยุทธศึกษาทหารบกค่ะ... ถนนสุโขทัย พี่เคยเดินไปเที่ยวบ่อย ๆ ค่ะ เพราะพี่จะเดินตามทางรถไฟไปเรื่อย ๆ หยุดก็แวะซื้อน้ำข้างทางกิน ผ่านสถานีสามเสน ทะลุวัดสุคันธาราม น่ะค่ะ

ราชวัตรนี่หมูในอวยเลยค่ะลูกแม่โดม

พี่เคยเดินไปเรื่อย ๆ ตามทางรถไฟถึงยมราช หรือไม่ก็ไปถึงสถานีบางซื่อแน่ะค่ะ เวลารถไฟสวนมาก็เสียวไส้เหมือนกันค่ะ

แถวบ้านลูกแม่โดม เมื่อก่อนพี่ก็ไปบ่อยเพราะบ้านเพื่อนสนิทพี่อยู่แถวบางกะปิค่ะ

ครั้งหนึ่งพี่เคยไปเที่ยวแฮปปี้แลนด์กับเพื่อน ๆ ตอนนั้นอุตริไปนั่ง
กระเช้าหมุน มันหมุนเร็วมาก พอออกมาจากกรง (เข้าไปแล้วเขาล๊อคไม่ให้กระเด็นออกมา) ที่กินไว้ออกมาหมดไม่เหลือ ต้องหาของกินเข้าไปใหม่เพื่อไม่ให้ท้องว่าง...555

เดี๋ยวนี้ไปเที่ยว Dream World พี่เห็นเครื่องเล่นเขาแล้วยังคิดถึงสมัยเด็ก ๆ เลยค่ะ


โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.120.164 วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:15:04:44 น.  

 
พี่หมิ้นค้าบ น้องชายบัวจบ ยบ. ค้าบ ใกล้บ้านพี่มั้ยค้าบ

ตลาดราชวัตรของกินเยอะเนอะ

ไปบ้านเค้าก็ใกล้นะตัวเอง บ้านเค้าอยู่แถวๆ สะพานพระราม 7 อ่ะ

เอ่อ อาการแบบที่พี่หมิ้นเป็น ถ้ากลางทะเล แถวเกาะนี้ เขาเรียก "ให้อาหารปลาค่ะ" แต่ถ้าพุงเข้าห้องน้ำ ศัพท์พวกขี้เมา เขาเรียก "ขู่โถ" ค่ะ อิ อิ

คุณลูกแม่โดม วันนี้อาหารว่างเป็นอะไรคะ ฮิ ฮิ


โดย: BUATALAY IP: 203.156.37.62 วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:15:16:17 น.  

 
อ้าว ขอโทษค่ะพิมพ์ตกไม้เอกค่ะ "พุ่ง" ค่ะ ไม่ใช่ "พุง"
อันนั้น มันต้อง "หลาม" เนอะ


โดย: BUATALAY IP: 203.156.37.62 วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:15:18:05 น.  

 


สวัสดีค่ะพี่หมิ้น

แถวนั้นหนูผ่านประจำ...ตั้งแต่สมัยเรียน มธ.ค่ะ
หนูจะมาจากเศรษฐสิริ แล้วก็เลี้ยวซ้ายไปเลี้ยวขวาแยกประดิพัทธ์ค่ะ
บางทีก็ตรงไปทางสหกรณ์ ทบ. ผ่านที่ทำการ ปชป.

แล้วตอนหลังก็ไปกินนอนที่บ้านเพื่อนในหมู่บ้านพิบูลวัฒนา
หนูจึงคุ้นกับแถวนั้นมากๆ

ประกอบกับเมื่อสมัยก่อนสถานีรถไฟสามเสน
ก็เป็นที่ขึ้นลงรถเวลากลับบ้านต่างจังหวัดค่ะ

เมื่อหลายสัปดาห์ก่อนผ่านไปแถวสถานีสามเสน
ทำไมมีรถจอดเยอะจังเลยคะพี่หมิ้น
แสดงว่าช่วงนี้ต้องมีร้านแถวนั้นที่กำลังขึ้นอยู่

พูดถึงหมูในอวยของพี่หมิ้น
ที่ทำงานชอบสั่งซื้อขนมกุ้ยช่ายกันค่ะ
ส่วนหนูชอบร้านหมูทอดกับเต้าฮวยหน้าตลาด


พี่หมิ้นขา...เคยได้ไปเที่ยวแฮปปี้แลนด์ด้วยเหรอคะ
มันนานมากๆ แล้วนะพี่นะ (แต่หนูก็ทันได้ไปเหมือนกันค่ะ)
น้องๆสมัยนี้เค้าได้ฟัง คงนึกขำนะคะ

สมัยหนูเข้ากรุงเทพฯใหม่ๆ
ลาดพร้าวยังเงียบๆอยู่เลยค่ะ
เซ็นทรัลก็ยังไม่เกิด
เดอะมอลล์ก็ยังไม่มี
ซอยเข้า รร.บดินทรเดชา ยังมีน้ำท่วมทุกปี
นั่งๆเรียนอยู่ มีวัวมาเดินผ่านหลังห้อง
คือสมัย ม.1 เรียนอาคารเรียนชั่วคราวน่ะค่ะ

พูดถึงความหลัง
ไม่ได้หมายความว่าแก่ใช่ไหมคะพี่หมิ้น




โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.149.16.35 วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:15:23:03 น.  

 


สวัสดีค่ะคุณบัว

บ้านคุณบัวก็ต้องอยู่ใกล้ที่ทำงานลูกแม่โดมน่ะสิคะ
555

บ่ายนี้ไม่มีของชอบๆเลยค่ะ
มีกล้วยน้ำว้าอวบๆวางไว้อยู่หวีหนึ่ง
รู้สึกว่าไม่ค่อยเป็นที่นิยมชมชอบ

ลูกแม่โดมชอบทุกอย่างที่ทำจากกล้วยนะคะ รวมทั้งกล้วยสดๆ
๐ กล้วยเชื่อม (กล้วยทุกชนิด)
๐ กล้วยบวดชี
๐ กล้วยกวน
๐ กล้วยตาก (พิษณุโลก)
๐ ข้าวต้มมัด
๐ ขนมกล้วย
๐ กล้วยทอด (ไม่ได้ทานมานานแล้วค่ะ)
ฯลฯ

ชอบกล้วย...อยากให้ชีวิตเจอแต่เรื่องกล้วยๆ

*******
ดีใจจังค่ะ...เราไม่ใช่คนอื่นคนไกล เนอะเนอะคุณบัว




โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.149.16.36 วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:15:34:15 น.  

 



วันนี้มีงานฟุตบอลประเพณีธรรมศาสตร์-จุฬาฯ ครั้งที่ ๖๕
ณ สนามศุภชลาศัยกรีฑาสถานแห่งชาติ

ลูกแม่โดมติดตามผ่านหน้าจอ NBT ค่ะ
ได้ฟังเพลงพระราชนิพนธ์ทั้งสองสถาบัน
แค่นี้ก็มีความสุขแล้วนะคะ

สมัยเรียนได้ขึ้นแสตนด์เชียร์สามปี
สนุกมากและประทับใจถึงวันนี้ค่ะ




โดย: ลูกแม่โดม IP: 113.53.2.42 วันที่: 31 มกราคม 2552 เวลา:16:43:27 น.  

 
สวัสดีค่ะลูกแม่โดม

มานั่งหน้าจอดูงานฟุตบอลประเพณีนี่เอง มิน่าล่ะเงียบไปค่ะ

ดีใจค่ะที่เพลงช่วยทำให้ลูกแม่โดมมีความสุข ยังมีกิจกรรมอีกหลายอย่างที่ทำให้ลูกแม่โดมมีความสุข ลองค้นหาดูนะคะ พบแล้วลงมือปฏิบัติเลยค่ะ

จะมาตามไปคุยที่มุม "เพลงโปรด" กันต่อนะคะ เพ็ญเขาอัพบล็อกแล้ว เที่ยวนี้ก็ยังโกอินเตอร์อยู่ เป็นเพลงฝรั่งฝีมือคนไทยค่ะ

แล้วเจอกันนะคะ


โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.237.217 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:6:38:18 น.  

 
กลุ่มเพื่อน ๕.๖๓ โรงเรียนอุตรดิตถ์ ขอเชิญเพื่อนๆ ทุกท่าน ร่วมงาน ๑๐๐ ปี โรงเรียนอุตรดิตถ์ วันที่ ๑๑-๑๒ ธันวาคม ๒๕๕๒


โดย: กลุ่มเพื่อน 5.63 โรงเรียนอุตรดิตถ์ IP: 210.246.186.9 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:41:40 น.  

 
ขอบคุณครับ เขียนดีนะครับ
ติดตามอยู่นะครับ เดี๋ยววันหลังจะตามมาอ่านใหม่ bookmark ไว้ละ :D
วันนี้พอก่อน วันละนิด จิตแจ่มใส่ :D




_________________________________________________________________________________


cheap halloween costumes | homemade halloween costumes | adult halloween costumes





โดย: lafaellcross วันที่: 13 ตุลาคม 2554 เวลา:4:54:25 น.  

 
ขอบคุณมากครับสำหรับบทความเขียนได้เยี่ยมเลยครับ
Halloween Costumes Couples | Couples Halloween Costumes | Costumes for Halloween


โดย: couples (AIRRO01 ) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2554 เวลา:11:25:47 น.  

 
Thank you for sharing ^^
Canon Rebel T3i


โดย: dannyloa วันที่: 11 พฤศจิกายน 2554 เวลา:10:43:47 น.  

 
ขอบคุณมากครับสำหรับบทความเขียนได้เยี่ยมเลยครับ
Online Payday Loans Advance Lenders Payday Loan Online Payday Loan Direct Lender Direct Lenders for Payday Loans Direct Lender Payday Loans Direct Payday Loan Lenders Bad Credit Payday Loans


โดย: Payday Loans OnLine (AIRRO01 ) วันที่: 20 พฤษภาคม 2555 เวลา:22:56:32 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

PenKa
Location :
นครศรีธรรมราช Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




New Comments
Group Blog
 
 
มกราคม 2552
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
26 มกราคม 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add PenKa's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.