กรี๊ดดดด อย่าเพิ่งขว้างปาข้างของ วางลงซะ ลิ้มเสียดาย!!

ก็เรื่องสั้นไง เรื่องสั้นอ่ะ!

นึกว่าจะไม่ได้ส่งการบ้านซะแล้วแหะเรา ก็แหม ช่วงนี้ยุ่งจริงๆนะ ยุ่งจนมีเวลาไปเกาะติดสถานการณืในกะติ๊บ

อิอิ นั่นเค้าเรียกว่า"ติด"ต่างหากล่ะค่ะ พูดแล้วก็เขิน

ช่วงนี้เน็ตมีปัญหาอีกแล้ว สงสัยกลับบ้านคราวนี้คงต้องเรียกช่างมาดูจริงๆจังๆสักตั้งหน่อยแล้ว ค่า upload speed แค่ 14 kbs นี่ก็ไม่ไหวนะ

ณ ขณะจิตเซ็งกว่า มา ตจว. อยู่หลายวันอีกต่างหาก ดันลืมมือถือซะได้ เฮ้อ~~

เรื่องสั้นคราวนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากหนังสือเรื่อง เหี้ยห่าและสารพัดสัตว์ ที่ท่านมุ้ยทรงแต่งค่ะ ชอบใจตอนของตัวหางแดงค่ะที่หางแดงตัวเมียหลงรักมนุษย์ แต่ท่านมุ้ยทรงแต่งในแนวที่ว่า ไม่อ่านให้จบไม่รู้เลยว่าเริ่มเรื่องที่เหมือนมนุษย์สตรีนางหนึ่งหลงรักผู้ชายคนหนึ่ง แท้จริงแล้วคือตัวหางแดงเพศเมียที่หลงรักมนุษย์เพศชาย อ่านจบแล้วรู้สึกว่าแนวเขียนแบบนี้มันเจ๋งมากและชอบมากด้วยค่ะ 

ทำไมต้องพะยูน? สัตว์ทะเลเท่าที่ลองหาข้อมูลดู บังเอิญไปจ๊ะเอ๋กับข้อมูลที่ว่าพะยูนสายตาไม่ดี ส่วนโลมาจะสายตาดี เลยกลายเป็นพระเอกของเรื่องไป นี่ถ้าไม่ติดว่าทะเล คงเป็นอึ่งอ่าง เขียด กบ ตะปาด (ว่าไปนั่น)

สั้นไปหน่อย คงพอเรียกเสียงหัวเราะเบาๆได้นะคะ

บ๊ายบายค่า