ฉันเคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง เป็นหนังสือโฆษณา
เขาว่าไว้ว่า "ถ้าเราหัดมองโลกด้วยสายตาของเด็ก อะไรๆ ก็ง่ายขึ้น"
โฆษณาบางชิ้นจึงเรียบง่าย เหมือนการให้คำตอบเด็กสักคน
|
|
|
ฉันเห็นด้วยกับความคิดนี้...
เพราะทุกปัญหาที่เรากำลังเผชิญ
ดูเหมือนมันจะกลายเป็นเรื่องยากขึ้น...เมื่อเรายิ่งโตขึ้น
บางเรื่องเป็นปัญหาเดิม...
แต่ทำไมเมื่อก่อนเรามองว่ามันเป็นเรื่องง่าย
|
|
|
เราน่าจะลองตัดสินปัญหา...หรือหาวิธีแก้แบบเด็กๆ
เหมือนเล่นๆก็เบื่อ...เบื่อก็นอน...ตื่นก็ลืม มาเล่นต่อได้
เวลาเด็กทะเลาะกัน...ก็ไม่เคยโกรธกันข้ามปี
อย่างมากก็ข้ามคืน...วันรุ่งขึ้นก็ต้องมีใครสักคนมาขอคืนดี
และไม่จำเป็นว่าต้องเป็นฝ่ายผิดเริ่มก่อน...
ไม่เคยมานั่งคิดกันว่าใครผิดใครถูก
ขอเพียงแค่รู้สึกว่า...ยังอยากเป็นเพื่อนเล่นกับเขาอยู่
คนถูก...ก็กล้าพอที่จะเดินไปพูดคุยกับคนผิดก่อน...
โดยไม่รู้สึกเสียหน้า
|
|
|
ทำไมเราไม่ทะเลาะกันให้เหมือนเด็ก..
อะไรทำให้เราเปลี่ยนไป
เรารู้จักคำว่า "ผิด" หรือ "ถูก" เมื่อโตขึ้น
ถูกสอนว่า "ผิด" ก็ต้องเป็นฝ่ายขอโทษ
เมื่อไม่ผิด ก็ไม่ต้องสนใจ
มีคำว่า "ศักดิ์ศรี" ให้เราสะกดให้ถูก
"คิด" ให้มาก เมื่อเผชิญกับปัญหา
เราใช้ความรู้ให้คำตอบ มากกว่าใช้หัวใจตัดสิน
แต่ทำไมผลลัพธ์ที่ได้...
มันกลับทำให้เรานอนไม่หลับ...ตื่นมาก็ไม่ลืม
|
|
|
ในขณะที่ถ้าเราเป็นเด็ก...
เราเป็นฝ่ายถูก...แถมเราเป็นฝ่ายผูกมิตรก่อน
เราแก้ปัญหาด้วยวิธีง่ายๆที่ผู้ใหญ่คงทำไม่ได้
แต่มันกลับทำให้เรานอนหลับสนิทจนถึงรุ่งเช้า...
ที่อาจจะฝันบ้าง...
ก็คงเป็นเรื่องราวที่เราจะเล่นกันในวันถัดมา เท่านั้นเอง
|
|
|
สนับสนุนข้อคิดนานาสาระโดย:
|
|
| |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [