lll ขอบคุณ...ที่ช่วยต่อลมหายใจ lll

ก่อนหน้านี้ฉันท้อแท้กับปัญหาที่เกิดขึ้น และวิ่งเข้ามาชนฉันอย่างจัง...

ฉันล้มลงและน้ำตาของความท้อแท้ที่ไหลออกมา ลบความสุขทั้งหมดที่ฉันมี

ฉันหมดหนทางในการแก้ไขปัญหาอันนั้น...

ทุกครั้งที่พบเจอกับปัญหา ฉันมักเก็บปัญหาเหล่านั้น และแก้ไขมันด้วยตัวของฉันเอง

ฉันมักไม่บอกกับใครว่า ฉันเจอปัญหาอะไร...

เพราะฉันคิดว่า คงไม่มีใคร อยากจะรับฟังปัญหาของผู้หญิงธรรมดาๆอย่างฉัน...

ทุกครั้งที่ฉันพบหน้า หรือเจอหน้าใครต่อใคร เวลาฉันเจอกับปัญหาอันหนักอึ้งอยู่ในหัว..

ต่อหน้าผู้คนมากมาย..ฉันต้องทำตัวเหมือนมีความสุข และเฮฮา หนุกหนานไปวันๆ

“น้ำตาตกใน” มักใช้กับฉันในทุกหลายโอกาสได้เลยล่ะมั้ง

ต่อหน้าใครต่อใครฉันยิ้ม แต่กลับไม่มีใครมองเห็นเลยว่า ข้างในใจฉัน จริงๆแล้วมันร้องไห้หนักมากแค่ไหน

แต่สถานการณ์นี้ของฉัน มันทำให้ฉันยิ้มออกได้แล้วล่ะ...

ในวันนั้นที่ฉันท้อแท้ เป็นครั้งแรกที่ฉันเล่าให้พี่คนนึงฟัง...

เค้าเป็นรุ่นพี่ที่ฉันสนิทมาก และเธอก็เป็น TA ในวิชาที่ฉันเพิ่งเรียนผ่านมาด้วย

ฉันเล่าให้เธอฟัง ถึงเรื่องปัญหาโปรเจ็คที่ฉันพบ และไม่รู้จะหาทางออกได้ยังไง..

จำได้ว่า ฉันเล่าให้เธอฟังด้วยเสียงที่ฝืนตัวเองว่าร่าเริงเหมือนทุกครั้งที่ฉันคุยกับพี่เค้า..

ทุกๆคำพูดที่ออกมาจากปากฉัน ฉันฝืนตัวเองมากกับการที่จะไม่ร้องไห้ให้ใครได้ยิน..

แต่พี่เค้ากลับพูดกับฉันว่า...พี่รู้ว่าแนนกำลังจะร้องไห้ อย่าฝืนเลย ร้องออกมาเถอะ!!!

ในที่สุดสิ่งที่ฉันคิดมาตลอดว่าจะไม่มีใครมองเห็นว่าฉันอ่อนแอ วันนี้กลับมีคนเห็นซะแล้ว...

ฉันร้องไห้เงียบๆกับปลายสายอีกฝั่ง พี่เค้าฟังเสียงฉันร้องไห้ และปลอบใจฉันว่า

พี่จะลองคุยกับอาจารย์ให้นะ...

ฉันรู้ว่ามีโอกาสน้อยมากแค่ไหนที่อาจารย์จะไม่รับเป็นที่ปรึกษาโปรเจ็คให้ผู้หญิงคนเดียว

ฉันพูดกับพี่เค้าไปตรงๆอย่างนั้น โอกาสฉัน มีไม่ถึง 10% ด้วยล่ะมั้ง

เค้ารับปากว่า จะพยายามช่วยฉันอย่างเต็มที่...

เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่า...เหมือนมีมือๆนึงที่เข้ามาคว้าฉันไว้ ตอนฉันรู้สึกหลงทาง และอ้างว้างเหมือนอยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้

ฉันบอกกับพี่เค้าไปว่า...ขอแค่เพียงมีใครคนนึงที่เต็มใจฟัง และพร้อมที่จะช่วยฉัน ถึงมันไม่สำเร็จ แต่ฉันก็ดีใจ

“เพราะว่าพี่ไม่เคยเจอรุ่นน้องที่น่ารักเสมอต้นเสมอปลายอย่างแนนมาก่อนล่ะมั้ง พี่เจอแนนตอนปีหนึ่งยังไง ถึงตอนนี้แนนอยู่ปีสามแล้ว แนนก็ยังเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย”

มันเป็นถ้อยคำที่ฉันรู้สึกขอบคุณตัวฉันเองที่มาเจอรุ่นพี่ดีๆอย่างพี่เค้า

และในวันนี้ปัญหาของฉันก็ได้รับทางออกแล้ว....

เธอโทรมาบอกว่า ยินดีด้วย อาจารย์รับเป็นที่ปรึกษาของหัวข้อโปรเจ็คให้แล้วนะ..

แต่จะเป็นไรไหม...ถ้าให้ฉันจะต้องคู่กับเพื่อนอีกคน..

ฉันรับปากโดยไม่ลังเลเลยสักนิด...ฉันดีใจจนแทบกรี๊ดดังๆ

ในที่สุด...ฉันก็มีทางออกกับปัญหาที่ดูจะมืดมนของฉันเต็มทีสักที

ต้องขอบคุณสวรรค์ที่ส่งมือของใครบางคนมาดึงฉันไว้ ในยามที่ฉันล้มลง

ต้องขอบคุณพี่เค้าคนนั้นที่พยายามช่วยฉันอย่างเต็มที่

ขอบคุณที่วันนี้....มาช่วยต่อลมหายใจให้กับฉัน

Create Date : 27 ตุลาคม 2552		3 comments
Last Update : 27 ตุลาคม 2552 11:34:37 น.
Counter : 535 Pageviews.
Share Tweet