|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
lll เวลา มันจะช่วยเยียวยา และรักษาทุกๆอย่างเอง!!? lll
"เวลา มันจะช่วยเยียวยา และรักษาทุกๆอย่างเองนะแนน"
ประโยคนี้ ฉันมักจะพูดกับตัวเองในกระจกบ่อยๆเวลาคิดถึงพี่ชายขึ้นมา
ฉันเคยเชื่อว่า "เวลา" มันจะช่วยเยียวยา และรักษาบาดแผลในใจฉันได้ทั้งหมดในเร็ววัน
การจมอยู่กับความทุกข์ และการเดินออกจากชีวิตของพี่ชาย ที่ฉันทำ...มันจะยิ่งทำให้ฉันเสียใจ
แต่จนแล้วจนรอด...
เวลาผ่านมา...1 ปี 2 เดือน กับอีก 4 วัน มันไม่มีวันไหนเลยที่ฉันจะไม่คิดถึงพี่ชาย
ไม่ว่าจะไปเที่ยวห้างไหน..
ทุกที่ ล้วนมีความทรงจำดีๆด้วยกันทั้งนั้น
(ช่วงที่เป็นพี่น้องกัน...ไม่น่าเจอกันบ่อยๆเลยเนอะ -*- )
เมื่อวันอาทิตย์กลับบ้านมา...อยู่ดีๆแม่ก็ถามถึงพี่ชายขึ้นมาซะอีกแล้ว..
เป็นเวลานับปีแล้ว...ที่แม่เฝ้าคอยถามว่า...
"แนนเป็นอะไรอ่ะลูก...ทำไมถึงเลิกกะเค้า...เมื่อก่อนแนนเล่าเรื่องเค้าให้แม่ฟังได้ทั้งวัน..แล้วอยู่ดีๆ แนนมาเป็นแบบนี้ได้ยังไง"
ฉันได้แต่หัวเราะกลบเกลื่อน พร้อมกะตอบคำตอบเดิมๆเหมือนทุกที
"อ่าว...ไม่ดีเหรอแม่จ๋า..ดูสิ..แนนมีเวลาให้พ่อกะแม่มากขึ้นไม่ใช่เหรอ...ไม่มีอะไรหรอก..แนนแค่อยากเต็มที่กะการเรียน ให้เวลาเต็มที่กะแม่กะพ่อเฉยๆ"
แต่แม่มักตอบเหมือนทุกครั้ง..."แม่ไม่เชื่อหรอก ว่าไม่มีอะไร แนนรักเค้าจะตายหนิ"
"แต่แนนรักแม่กะพ่อมากกว่าหนิ"
บทสนทนา มักออกมาเป็นแบบนี้ตลอดเวลาเกือบปี...
แต่จริงๆแล้ว สายตาของแม่ ยังคงเหมือนเดิม..ถามฉันด้วยความห่วงใยเหมือนทุกๆครั้ง
และเหมือนท่านจะดูออกว่า เวลาพูดเรื่องนี้กันขึ้นมาทีไร ฉันจะไม่มองตาท่าน เหมือนทุกๆครั้งที่เป็น
แต่เหมือนท่านต้องการคำตอบจริงๆ มากกว่าการแถอยู่อย่างนี้ -*-
"แนนจะบอกแม่ได้ยังไง ว่าใครบางคน มาทำให้นู๋กะพี่ชายต้องเปลี่ยนไปอย่างนี้ ต้องทำให้นู๋เดินออกมาจากชีวิตของพี่ชาย ทั้งๆที่ยังรักเค้ามากขนาดนี้"...
ฉันได้แต่พูดในใจ แต่กลับไม่เคยพูดกะแม่สักที เห้ออออ..
ช่วงหลังที่เลิกติดต่อกับเค้า..ฉันพยายามทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้..
เพราะพอเวลาใครถาม..
ฉันมักจะตอบไปว่า.."อ๋อ...เรียนหนักหน่ะค่ะ..เลยไม่มีเวลาไปหาเค้า ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ"
แต่จริงๆแล้ว...มันกลับไม่ใช่แบบนั้น..เห้ออ
เวลา...ผ่านมาเป็นปีแล้ว...
ทำไมนะ...ทำไมมันจะไม่เห็นเยียวยาสิ่งที่อยู่ในใจฉัน
ทำไม...เวลา ยังไม่ลบพี่ชาย ออกไปจากความทรงจำซักที
จริงๆแล้ว...การมีใครสักคนเข้ามา มันจะทำให้เราลบความทรงจำเก่าๆออกไปได้ไม่ใช่เหรอ..??
แต่ทำไมนะ...ทำไมมันไม่เห็นทำได้เลย
วันนี้...อ่อนแออีกแล้ว...
วันนี้...คิดถึงพี่ชายจัง
Create Date : 26 พฤษภาคม 2553 |
Last Update : 26 พฤษภาคม 2553 22:30:02 น. |
|
5 comments
|
Counter : 478 Pageviews. |
|
|
|
โดย: โยเกิตมะนาว วันที่: 26 พฤษภาคม 2553 เวลา:23:02:28 น. |
|
|
|
โดย: thanitsita วันที่: 27 พฤษภาคม 2553 เวลา:12:59:35 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
มองด้วยตา...หาไม่เจอ
งงไหมค่ะ..? ทำไมมองด้วยตาแล้วถึงหาไม่เจอ...?
เพราะบางสิ่งเราต้องสัมผัสมันด้วยหัวใจยังไงล่ะค่ะ..
แม้คำพูด เค้าอาจบอกว่าคุณเป็นคนสำคัญ...
คุณสามารถสัมผัสได้ด้วยหัวใจว่า เค้าเห็นคุณเป็นคนสำคัญอย่างที่เค้าพูดรึป่าว ^^
lll Spacial Thanks lll
|
|
|
|
|
|
|
เอาใจช่วยนะคะ