โครงการถนนสายนี้มีตะพาบ - โครงการที่ 27 : เรียกประชุม กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานเท่าไหร่ พระจันทร์จอมทัพเปิดโครงการ “ตีตอบโต้กลับ” เพื่อยึด “อำนาจ” จากเจ้าครองแคว้นที่เป็นแฟน เป็นหวานใจ แน่นอนว่าเมืองพระจันทร์นี้ถูกปกครองโดยคุณขวัญ... กฏทุกอย่างถูกตัดสินวัดตามมาตรฐานไม้บรรทัดตราขวัญ บ้านนี้เมืองนี้ปกครองด้วยระบอบ “สามคำขวัญหนึ่งคำพระจันทร์” สามคำขวัญประกอบด้วย... “ขวัญรู้น่า” “ขวัญจะทำ” “ขวัญไม่เอา” สามคำขาดตัว... ลงท้ายเมื่อไหร่ ไม่เห็นด้วยอาจจะมีตาย... จึงเป็นที่มาของ “หนึ่งคำพระจันทร์” “ได้เลยจ๊ะ .... คนดีจ๋า” 5555+ ^^ จากระบอบการปกครองนี้พระจันทร์วันเพ็ญจึงคิดจะแข็งข้อ จึงเรียกประชุมเหล่าขุนนางที่สนามหญ้าหน้าบ้าน... เพราะคุณขวัญไม่ให้เข้าไปนอนในห้อง... ให้นอนอยู่หน้าบ้าน คุณขวัญบอกว่าเพราะพระจันทร์เป็นแม่ทัพ... ใครน่าสงสัยใครขยับ... พระจันทร์จะได้เห่าได้ การประชุมผ่านพ้นไปได้สักสามเพลา... ระดมขุนนางมามากมายยังหาวิธีล้มล้างระบบการปกครองไม่ได้ พระจันทร์เริ่มหมดกำลังใจ.... จึงตัดสินใจจุดธูปอัญเชิญท่านต่างๆจากต่างกาลต่างสมัย ท่านทั้งหลายจึงปรากฏขึ้นมา....... ท่านบูเช็กเทียนเดินย่างเข้ามาตบบ่าให้กำลังใจ “เมื่อชะตากรรมไม่ยอมสร้างความยิ่งใหญ่ให้กับเรา เหตุไฉน? เราจึงไม่สร้างความยิ่งใหญ่ ให้แก่ตัวเราเอง” จริงสินะ.... พระจันทร์เริ่มคิดได้ เมื่อชะตากรรมให้พระจันทร์เกิดมาเป็นทาสคุณขวัญ แต่ก็เป็นทาสแบบเต็มใจ เหตุไฉน?.... เราต้องแก้ไขชะตากรรม อดีตเป็นมาอย่างไรไม่สำคัญ.... สถานะ สภาวะ ที่เราเกิดมาเป็นนั้น “เปลี่ยนไม่ได้” กรรมที่เกิดมา “เป็น” นั้นเลี่ยงยังไงก็คงจะไม่ได้ ท่านขงจื้อยิ้มน้อยๆ... กล่าวด้วยความคมกว่ากระบี่เล่มใด “จุดเทียนเล็กๆเล่มหนึ่ง ดีกว่าสาปแช่งความมืด” เมื่อเกิดอะไรขึ้นในปัจจุบัน.... สิ่งที่ทำคืออย่าโทษสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้ ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นตลอดเวลา... เพียงทำใจเราให้ไหลผ่านตามการผันแปร อย่าสร้างเขื่อนกั้นสายน้ำแห่งธรรมชาติ ตั้งใจ “รับ” ให้สายน้ำไหลผ่าน ไม่ใช่ตั้งใจ “กั้น” ท่านธีโอดอร์ รูสเวลท์ เสริมขึ้นมาให้เห็นจุดที่พระจันทร์พลาดไป “การทุกข์ในสิ่งที่ท่านไม่มี คือ... การสูญเสียสิ่งที่ท่านมี” จริงสิ.... เมื่อพระจันทร์ยังไงก็ไม่ได้มีอำนาจตั้งแต่แรก ตอนนี้ก็ไม่มี... แล้วจะทุกข์ไปทำไม อย่า “ช่วงชิง” อำนาจ... เมื่อตนเองไม่มี จง “สร้าง” อำนาจขึ้นมา.... อย่าไปเอาอำนาจใคร การ “สร้างสรรค์” ลงมือทำเป็นสิ่งที่ทุกๆคนทำได้ “สร้าง” อำนาจขึ้นมาไม่ใช่เพราะต้องการเหนือกว่า เพราะถ้าต้องการเหนือกว่าเรียกว่า “ช่วงชิง” สร้างอำนาจขึ้นมาอย่างสร้างสรรค์... เพื่อเสริมกันและกัน..... หาใช่เพื่อควบคุม... เพียงใช้ “อำนาจ” เพื่อปกป้องเตือนสติกันและกัน งั้นพระจันทร์เริ่มสร้างอำนาจเลยดีกว่า... เรียนถามท่านขงเบ้งว่า... จะเริ่มต้นได้เช่นไร ท่านจูกัดเหลียง ขงเบ้งขยับพัด... กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นจับใจ “ปัจจัยแห่งความสำเร็จสามประการ อันเป็นมรรคาของแม่ทัพนั้น พึงคล้อยตามฟ้า รักษาโอกาส และอิงตามบุคคล หากฟ้าเป็นใจ โอกาสไม่อำนวย แต่คนกลับกระทำแล้ว เช่นนี้แล้วเรียกว่า.... ฝืนโอกาส หากโอกาสอำนวย ฟ้าไม่เป็นใจ แต่คนกลับกระทำแล้ว เช่นนี้แล้วเรียกว่า.... ฝืนลิขิตฟ้า หากฟ้าเป็นใจ โอกาสอำนวย แต่คนกลับไม่กระทำ เช่นนี้แล้วเรียกว่า.... ฝืนมติมหาชน” พระจันทร์พยักหน้า ต้องวิเคราะห์ให้ถี่ถ้วนก่อนเดินทัพจับศึกหรือกระทำการใด ยิ่งรีบเท่าไหร่ยิ่งต้องช้า... เพราะท่านนั้นหาได้มีโอกาสผิดพลาดไม่ การ “อดทน” ศึกษา วิเคราะห์สถานการณ์นั้นเป็นทั้งศิลป์และศาสตร์ การออกเรือต้องคะเนสายลม.... มิใช่คะเนฤกษ์หรือโชคชะตา “เมื่อรู้เขา รู้เรา รบร้อย ชนะร้อย” ท่านซุนวูกล่าวตามขึ้นมา... พระจันทร์ยิ้มย่องเพราะพานพบวลีที่โดนใจ เลื่อมใส เลื่อมใส... นอกจากต้องเข้าใจสถานการณ์แล้ว... เราต้องรู้จักตนเอง.... เมื่อเราเข้าใจตัวเราเองแล้ว... รู้จุดอ่อนจุดแข็งของตนเองแล้ว เมื่อท่านกระทำการใดแล้ว... ท่านย่อมมีชัยแล้วครึ่งทาง ท่านซุ่นจื้อ(สวินจื่อ)... หัวเราะชอบใจ “ปราชญ์นั้นเลือกปฏิบัติแต่ส่วนที่กำหนดได้ด้วยตนเอง ไม่พะวงส่วนที่กำหนดโดยฟ้า ปราชญ์จึงนับวันยิ่งเจริญรุ่งเรือง พวกงมงายไม่สนใจส่วนที่กำหนดได้ด้วยตนเอง มัวพะวงแต่ส่วนที่กำหนดโดยฟ้า พวกงมงายจึงนับวันยิ่งเสื่อมโทรม” นี่สินะ “วิถีแห่งฟ้า” ผู้คนมักทอดทิ้งสิ่งที่กำหนดได้ด้วยตนเอง มัวแต่หวังให้ฟ้ากำหนดหรือให้หล่นมาจากฟ้า พระจันทร์หยุดคิดเรื่องสร้างอำนาจ แต่กำลังคิดว่าเมื่อได้อำนาจมาจะทำเช่นไร... แม้จะมีอำนาจเต็มขั้นต่อให้อำนาจนั้นเป็นอำนาจที่สร้างสรรค์ แต่ความสุขของคุณขวัญละเอียดอ่อนกว่านั้นมากมาย อำนาจตอบโจทย์ผมไม่ได้... ท่านโปเลียนชิงกล่าวขึ้นมาอย่างขำขัน “วิธีเดียวที่ท่านจะเอาชนะความรัก.... คือ หนี” ถ้าอยากชนะความรักจงอย่ารักซะดีกว่า พระจันทร์รู้ว่า... ท่านต้องการบอกกล่าวเช่นไร ท่านไอน์สไตน์กล่าวว่า คิดถึงสมัยยังเยาว์เช่นพระจันทร์ “เมื่อหนุ่มข้าพเจ้าคิดที่จะรัก.... เมื่อแก่ข้าพเจ้ารักที่จะคิด” 55555+ นักวิทยาศาสตร์เจ้าของสุดยอดทฤษฎียังมีคำว่าวัยหวาน พระจันทร์ยังเยาว์วัยยิ่งนัก ยังตื้นเขินสำหรับเรื่องความรัก... ท่านมหาตมะ คานธี.... แอบกระซิบความลับ “เมื่อเผชิญหน้ากับฝ่ายตรงข้าม จงชนะเขาด้วยความรัก” เสียงหัวเราะของท่านวินส์ตัน เชอร์ชิลล์ดังกว่าใคร ท่านตบมือชอบใจเห็นด้วยกับคำของท่านมหาตมะ “ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของข้าพเจ้า คือสามารถชักชวนให้ภรรยามาแต่งงานกับข้าพเจ้าได้” พระจันทร์ได้ฟังดังนั้นยกมือขึ้นมาจับหัวใจ... “โดน” คำเดียวสั้นๆ... แหม... ท่านวินส์ตันช่างพูดโดนใจ การประชุมใกล้จบลงเมื่อก้านธูปอันเชิญนั้นเริ่มจางหาย พระจันทร์จะต้องอยู่ผู้เดียวอีกครั้งท่ามกลางแสงดาวที่พร่างพราย เลิกความคิดที่จะแข็งข้อ... เพราะรักคือการโอนอ่อนยอมให้ ท่านซุนวูเหลืออยู่ท่านสุดท้ายที่กำลังจางลงตามควันไฟ ท่านกล่าวว่า... “รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง..... ยังหาใช่ความยอดเยี่ยมในความยอดเยี่ยมไม่ มิต้องรบแต่สยบข้าศึกได้... จึงจะเป็นความยอดเยี่ยมในความยอดเยี่ยม” ความรัก ความเข้าใจ การยอมรับ การให้อภัย เป็นความยอดเยี่ยมในความยอดเยี่ยม เพราะมิต้องรบก็สยบทุกอย่างได้.... ^^ พระจันทร์อมยิ้มโบกมือลาส่งทุกท่านกลับสู่ต่างกาลต่างเวลา พระจันทร์นั่งมองท้องฟ้าอีกครั้ง... ผมนอนไปแล้วได้เพียงสักหน่อย... ผมตื่นขึ้นมาเริ่มเขียนตะพาบอีกครั้ง ผมตื่นมากลางดึก.... เขียนคำคมที่พอจำได้ เมื่อเขียนจบ... ทุกท่านแยกย้ายออกจากจินตนาการของผม เหลือผมอยู่ลำพังเดียวดาย.... คุณขวัญ.... คนดีของผม ผมตื่นมากลางดึกแล้วไม่ได้ยินเสียงคุณ... จะตีสามแล้วผมมีเพียงคำอีกคำที่เหลืออยู่ในหัวใจ... “ผมคิดถึงคุณจนผมต้องยกมือขึ้นจับกุมหัวใจ” 04/03/2554 2.57 น. ...................................จากพระจันทร์ของขวัญ   Create Date : 04 มีนาคม 2554 19 comments Last Update : 4 มีนาคม 2554 3:02:26 น. Counter : 740 Pageviews. Share Tweet

อรุณสวัสดิ์ครับคุณครู จงชนะเขาด้วยความรัก เพี๊ยะ เอ๊ะ -- เสียงอะไรแว่วมา 5555   โดย: กะว่าก๋า 4 มีนาคม 2554 6:27:13 น.

ถ้าจาเป็นคุณขวัญคงเขินน่าดู ไม่ว่าจะโอกาสไหนคุณพระจันทร์ก็เขียนถึงคุณขวัญได้   โดย: is_ninja 4 มีนาคม 2554 8:41:37 น.

เป็นอันสุดยอดครับ หลายๆๆท่าน มาร่วมกล่าวคำคม ที่บ้านคุณพระจันทร์......ชอบๆ   โดย: panwat 4 มีนาคม 2554 10:32:27 น.

ชอบ"คำคม"อันนี้เลยค่ะ..โดนจ๊าดนัก ท่านซุนวูเหลืออยู่ท่านสุดท้ายที่กำลังจางลงตามควันไฟ ท่านกล่าวว่า... “รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง..... ยังหาใช่ความยอดเยี่ยมในความยอดเยี่ยมไม่ มิต้องรบแต่สยบข้าศึกได้... จึงจะเป็นความยอดเยี่ยมในความยอดเยี่ยม”   โดย: เริงฤดีนะ 4 มีนาคม 2554 11:06:35 น.

สวดยอด ๆ รบร้อยครั้งชนะหลายๆ ครั้ง อิอิ   โดย: Rinsa Yoyolive 4 มีนาคม 2554 12:03:27 น.

นึกถึงซีรี่ย์ 5 เอาไว้เยอะๆ จะได้มีกำลังใจในการทำงานครับคุณครู 5555   โดย: กะว่าก๋า 4 มีนาคม 2554 12:09:09 น.

“เมื่อรู้เขา รู้เรา รบร้อย ชนะร้อย” ท่านซุนวู พูกะแล้วไม่ใครก็ใครต้องมีประโยคนี้ แต่มาทึ่งที่คุณพระจันทร์ เอามาเขียนโยงถึงคุณขวัญได้ ซุนวู ก็ ซุนวู เถอะ เจอคุณขวัญจะรบชนะให้มันรู้ไป จริงป่ะค่ะ คุณพระจันทร์ อิอิ   โดย: พธู 4 มีนาคม 2554 12:51:38 น.

มาอ่าน คำคม ค่ะ.. วันนี้ ได้ ข้อคิด เพียบ..   โดย: tifun 4 มีนาคม 2554 14:36:30 น.

แฮ่.. อ่านจบเอามือกุมที่หัวใจตัวเองบ้าง อืมมม..มันบอกหิวข้าวแล้วแหละ   โดย: ปันฝัน 4 มีนาคม 2554 15:04:39 น.

บ้านนี้คมดีจริงๆ เอามาจากหนังสือนิยายกำลังภายในรึเปล่าเนี่ยะ ผมชอบอันนี้นะ "มิต้องรบแต่สยบข้าศึกได้...จึงจะเป็นความยอดเยี่ยมในความยอดเยี่ยม" ฟังดูแล้วเยี่ยมจริงๆ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 4 มีนาคม 2554 15:43:44 น.

หยิบคำคม มาเรียงร้อยเป็นเรื่องราวได้ดีมากๆ เลย ^O^   โดย: Life & Learn 4 มีนาคม 2554 16:09:00 น.

สวัสดีครับ คำคมหลายๆบล็อกวันนี้ ทำเอาพี่ปลื้มไปเลย เพราะแต่ละบล็อก คมๆกันทั้งนั้น ดีจัง ดีจัง   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 4 มีนาคม 2554 19:55:43 น.

ทุกท่านแยกย้ายออกจากจินตนาการของผม ... ขอยืมคำนี้ไปใช้ที่บ้านหน่อยนะคะ คุณพระจันทร์ คืนนี้หลับฝันดีนะคะ   โดย: Nissan_n 4 มีนาคม 2554 20:24:19 น.

อ่านคำคมบ้านนี้มันจับฉ่ายดีค่ะ แต่สุดท้ายก็แพ้ต่อชะตาชีวืตอยู่ดี แบบว่าตายตอนจบ แบบเอามือกุมหัวใจ 555   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 4 มีนาคม 2554 21:34:12 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณครู   โดย: กะว่าก๋า 5 มีนาคม 2554 7:27:22 น.

สวัสดีค่ะคุณพระจันทร์ฯ คมปนหวานเช่นเคยน่ะค่ะ   โดย: ภูผา กะ วาริน 5 มีนาคม 2554 9:33:21 น.

ทั้งหมดทั้งมวล โดนคำคมประโยคสุดท้ายนี่ล่ะค่ะ ^^   โดย: sierra whiskey charlie 5 มีนาคม 2554 11:06:35 น.

สวัสดีเช้าวันใหม่ครับ   โดย: raknakubkondee 6 มีนาคม 2554 2:40:30 น.

อรุณสวัสดิ์ครับคุณครู   โดย: กะว่าก๋า 6 มีนาคม 2554 6:14:14 น.