ตอนที่ 48 ท่านหัวหน้า โปรดรับพวกเราเป็นลูกน้องด้วย!!

..............285


ว่าแล้วเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็เอาโทรศัพท์รุ่นใหม่ที่เพิ่งซื้อมาโชว์ ซึ่งภายในเครื่องมีคลิปการต่อสู้กันระหว่างผู้หญิง 5 คน กับผู้หญิง 1 คนแบบ 5 รุม 1 ในลักษณะหมาหมู่ จากนั้นเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจึงพูดขึ้นว่า


“นุ่นคิดว่า ถ้าคลิบนี้ถูกเผยแพร่ออกไป ใครมันจะอายมากกว่ากัน”


ว่าแล้วนุ่นก็หัวเราะลั่น


“ฮ่าๆๆๆ ไปรุมเขา 5 ต่อ 1 แล้วดันแพ้อีก ฮ่าๆๆๆ”


“นั่นนะสินะ ฮ่าๆๆๆ”


เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย และนุ่นก็หัวเราะกันใหญ่ จากนั้นเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจึงพูดขึ้นว่า


“เออ นุ่น พรุ่งนี้วันอาทิตย์เราไปเที่ยวกันมะ ฉลองที่เราปราบพวก แก๊งค์ 5 สาวนั้นได้”


“เออ ดีสิ เราไปเที่ยวที่ไหนดี”


“ทะเลไปมะ”


“ว๊าวๆๆๆทะเล แต่ทะเลที่ไหนอะฟ้า”


“แหลมไร้ชื่อ เพชรบุรี”


“เอ๊ะ ชื่อแปลกจัง แหลมไร้ชื่อ แต่ว่าเราจะกลับมาทำงานทันหรือป่าวละ วันจันทร์ต้องทำงานด้วยนะ”


“ไม่ต้องกลัวหรอกนุ่น เราจะนั่งเฮลิค๊อปเตอร์ไป”


“พูดซะขำเลยนะฟ้า นั่งเฮริค๊อปเตอร์เนี๊ยะนะ”


“ไม่ขำหรอก พรุ่งนี้เตรียมตัวเลยนะนุ่นเราจะนั่งเฮริค๊อปเตอร์ไป”


และในคืนนั้นเอง เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็ได้ใช้โทรศัพท์มือถือที่ดัดเสียงเป็นเอกวิทย์คนก่อน โทรหาทีมงานหน่วยสำรวจทางอากาศ ของ บริษัทเอเอเอส


“ฮัลโหลสวัสดีครับท่านประธาน”


“อืม สวัสดี”


“มีอะไรจะให้พวกผมรับใช้ครับ”


“พรุ่งนี้ วันอาทิตย์ ผมอยากให้คุณพาคน 2 คนไปเที่ยวกับค๊อปเตอร์ของบริษัทหน่อย”


“ได้สิครับคุณวิทย์ แล้วคน 2 คนชื่ออะไรครับ”


“เดี่ยวผมบอกชื่อคนเดียวพอ ชื่อ Miss Lee สัญชาติสิงคโปร์ ไปรับเธอที่สนามบินดอนเมือง”


“ได้ครับคุณวิทย์”


ในเช้าวันรุ่งขึ้น ก่อนจะไปถึงสนามบินดอนเมือง เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย และนุ่นก็ซื้อของกิน ของฝากมากมาย รวมทั้ง ซื้อ เมล็ดพันธุ์ดอกไม้หลายชนิด เพื่อไปปลูกที่แหลมไร้ชื่อ และเมื่อมาถึงสนามบินดอนเมือง และกำลังจะขึ้นเฮริค๊อปเตอร์ นุ่นจึงถามขึ้นว่า

.................286


“ฟ้า นี้เราจะขึ้นเฮริค๊อปเตอร์กันจริงๆเหรอเนี๊ยะ แล้วนี้มันค๊อปเตอร์ของใคร”


“ของบริษัทเอเอเอส”


“หา!! ว่าไงนะ”


“อ๋อ ของคุณชัยเขานะ คุณชัยเขาเป็นรองประธานบริษัทเอเอเอส”


“โหๆๆๆ คุณชัยไม่ธรรมดานะนั้น นึกไม่ถึงเลยว่า คุณชัยจะเป็นถึงรอง บริษัทเอเอเอส ฟ้าเนี๊ยะโชคดีจัง”


“เหรอ แหะๆ”


จากนั้น เฮริค๊อปเตอร์ของบริษัทการสื่อสารยักษ์ใหญ่ เอเอเอส ก็บินเรียบชายทะเลอ่าวไทย และทำการลงจอดที่แหลมไร้ชื่อ จังหวัดเพชรบุรี โดยมีบอร์ดี้การ์ด ของบริษัทเอเอเอสคอยดูแลความปลอดภัยอยู่ห่างๆ


เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย และนุ่นก็เอาของฝากไปให้ตากับยายเจ้าของที่ รวมทั้งหลานอีก 2 คน ที่เป็นเจ้าของแหลมไร้ชื่อนั้น ตากับยาย เกรงใจมาก และดูเหมือนหลานๆจะชอบเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยมากๆ


เวลาต่อมา เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจึงชวนนุ่นไปที่แหลมไร้ชื่อนั้น ซึ่งบรรยายกาศดีมากๆ นุ่นจึงถามขึ้นว่า


“ฟ้า เรามาที่นี้ทำไม”


“ก็เรามาเที่ยวไง”


“ถ้ามาเที่ยวก็ต้องไปที่ชายหาดหรือไม่ก็ที่สถานที่ท่องเที่ยวสิ”


“นุ่น ดูแหลมนี้สิ สวยมะ” ว่าแล้วเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ชี้ไปรอบๆ


“เออ จะว่าไปแล้วก็สวยจริงๆนะ ดูต้นหญ้าพวกนี้สิ มีดอกด้วย สวยจัง”


“สวยใช่ไหมละ บอกแล้ว แต่ที่แหลมไร้ชื่อนี้มันมีความหมายนะนุ่น”


“มีความหมายยังไงเหรอฟ้า”


“บอกไม่ได้หรอก”


“อ้าว เป็นงั้นไป”


เวลาไม่นานนัก โทรศัพท์ระบบ 2 ซิม ของเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ดังขึ้น ซึ่งก็คือ ชัยโรจน์โทรหาเอกวิทย์นั้นเอง ชัยโรจน์พูดจากปลายสายว่า


“ฮัลโหล ไอ้วิทย์ เมื่อไหร่มิงจะกลับมาทำงานวะ กุขี้เกียจทำงานแทนมิงแล้วนะโว้ย”


ชัยโรจน์พูดแบบหัวเสียผ่านทางโทรศัพท์ เมื่อเป็นดังนั้น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็พูดตอบกลับโดยไม่ลืมที่จะเปิดโปรแกรมดัดเสียงเป็นเอกวิทย์คนก่อนไว้แล้ว


“ตอนนี้ยังกลับไม่ได้ มีเรื่องอยู่”


“เออ เรื่องของมิงคงหนีไม่พ้น ไปนอนกับเมียชาวบ้านมาอีกแล้วละซิเนี๊ยะ”

...................287


“ไอ้บ้าชัยเฮ้ย!!”


“แล้วตอนนี้มิงอยู่ไหนวะไอ้วิทย์”


“กุอยู่ที่แหลมไร้ชื่อ เพชรบุรี มิงมาไม่ได้อะเซ๊ะ เพราะมิงกลัวทะเล”


“เออ กุกลัวทะเล แล้วไงวะ”


ว่าแล้ว ชัยโรจน์ก็วางสายไปเพราะความโกรธ จากนั้นเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย จึงพูดขึ้นว่า


“ไอ้บ้านี้ กวนตีนชะมัด” เมื่อเป็นเช่นนั้น นุ่นจึงถามขึ้นว่า


“ใครโทรมาเหรอฟ้า ทำไมพูดกันแรงๆจัง”


“เออ ไม่มีอะไรหรอกนุ่น นุ่นไม่รู้จักหรอก เพื่อนฟ้าคนนี้นิสัยมันเกรียนมากๆ พูดกับมันดีๆไม่ค่อยได้”


“งั้นเหรอ”


จากนั้น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็ทำการปลุกต้นดอกไม้ ไว้หลายแปลง โดยมีนุ่นช่วยปลูก มีดอกไม้หลายๆชนิด


เวลาผ่านไปจนเย็น ก็ต้องรีบกลับ ให้ทันกินอาหารค่ำ ตามกำหนดเวลา ที่ครอบครัวของฟ้าสวยนัดกันว่า จะต้องกินข้าวพร้อมกันทุกวัน


ในขณะที่ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยกำลังปลูกต้นดอกไม้อยู่ที่แหลมไร้ชื่อนั้น เหตุการณ์ที่โรงพยาบาลศิริราช ภายในห้องทำงานของหมอธีรพล หมอธีรพลก็กำลังจ้องมองฟิมล์เอ๊กสเรย์คลื่นสมอง ของเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยอย่างวิเคราะห์ และระหว่างนั้นเอง พยาบาลสุนิสาก็เข้ามาพอดี

“ก๊อกๆๆ” เสียงเคาะประตู


“เชิญครับ”


“พี่หมอพล ทำอะไรอยู่ค่ะ ทำไมถึงยังไม่กลับบ้าน” พยาบาลสุนิสาถาม


“อ๋อ ผมกำลังวิเคราะห์ความน่าจะเป็นของสมอง ของสิ่งมีชีวิตชนิด C อยู่”


“สิ่งมีชีวิตชนิด C มีจริงเหรอค่ะเนี๊ยะ”


“ปะ ป่าวหรอก ผมก็แค่สมมุติไปเท่านั้นแหละ เออ คุณพยาบาลสุนิสา มาดูนี้สิ”


ว่าแล้วหมอธีรพลก็เรียกพยาบาลสุนิสามาดูฟิมล์เอ๊สเรย์แผ่นนั้น


“ทำไม่เหรอค่ะพี่หมอ ฟิมล์แผ่นนี้มันมีอะไรเหรอ”


“คุณเห็นอะไรในฟิมล์แผ่นนี้บ้าง”


พยาบาลสุนิสาดูอยู่สักพัก ก่อนตอบออกไปความว่า


“ก็ไม่เห็นแปลกอะไรนค่ะ”


“ผมว่ามันต้องมีสิ คุณดูสมองส่วน ฮิปโปแคมปัส (hippocampus) สิ”

................288


“สมองส่วน ฮิปโปแคมปัส เป็นสมองส่วนที่เก็บความทรงจำนิค่ะ ทำไมเหรอค่ะพี่หมอพล”


“ผมรู้ว่ามันมีบางสิ่งบางอย่างที่ผิดปรกติ แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจรูปแบบของมัน”


“อืม แต่นิสาว่า ถึงยังไง หมอก็ควรจะพักบ้างนะค่ะ หมอทำงานหนักเกินไปแล้วนะ นิสาก็คิดไม่ถึงว่า งานวิจัยชิ้นนี้ มันจะสำคัญกับพี่หมอพลถึงขนาดนี้”


“ผมต้องรีบทำงานนี้ให้จบ เพราะมีใครบางคน กำลังรอความหวังจากงานวิจัยชิ้นนี้อยู่”


“เอ๊ะ!! พี่หมอพลยิ่งพูด นิสาก็ยิ่งไม่เข้าใจนะค่ะ พูดหยั่งกับว่า มีคนกำลังสลับร่างกันอยู่แล้วต้องการจะกลับร่างเดิมยังไงยังงั้นแหละ แต่ก็เหมือนอย่างที่พี่หมอเคยบอกสาบ่อยๆไงค่ะ เรื่องบางเรื่องมันอาจจะเกินความคิด และความเข้าใจของเราไป เราควรจะค่อยๆเรียนรู้มันสิค่ะ”


“อื่ม มันก็จริงของคุณนะ คุณพยาบาลสุนิสา โอเค งั้นพักก่อน เผื่อว่าอะไรๆมันจะดีขึ้น”


“ต้องอย่างนี้สิค่ะ”


ก่อนที่หมอธีรพล จะกลับบ้าน หมอธีรพลก็คิดในใจว่า


“คุณวิทย์ ผมจะต้องช่วยให้คุณกลับร่างเดิมได้แน่ๆ ขอเวลาแค่อีกนิเดียวเอง ส่วนเรื่องของสมองส่วนฮิปโปแคมปัส ในฟิมล์เอกซ์เรย์ มันแปลกมากๆ มันเป็นสมองส่วนที่เกี่ยวข้องกับความทรงจำ ไม่แน่ว่า ตอนนี้คุณวิทย์อาจจะเริ่มเข้าถึงความทรงจำในส่วนที่ลึกที่สุดของคุณฟ้าสวยแล้วก็เป็นไปได้ เรื่องแบบนี้ บอกใคร ใครเขาจะเชื่อเนี๊ยะ”


และในเช้าวันจันทร์ต่อมา หลังจากกลับจากแหลมไร้ชื่อ จ.เพชรบุรี ซึ่งเป็นวันทำงาน สิ่งที่ทำให้เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยต้องประหลาดใจมากก็คือ เมื่อผู้หญิงกลุ่มที่ถูกเอกวิทย์ซ้อมไปเมื่อวันเสาร์ มาหาเขาอีกครั้งในเช้าวันจันทร์ และได้ยกให้เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยเป็นหัวหน้ากลุ่ม และพร้อมที่จะทำตามสิ่งที่เอกวิทย์สั่งทุกอย่าง มันทำให้เอกวิทย์รู้สึกว่า ประหลาดใจ ผิดคาดมาก


ในขณะที่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยและนุ่น กำลังเดินคุยกัน และกำลังจะเดินเข้าบริษัทลูกจีเทก ก็ได้มีกลุ่มผู้หญิงกลุ่มเดิม มายืนขวางเอาไว้ และผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าใหญ่ในกลุ่มนั้น ยื่นดอกไม้ช่อใหญ่ให้เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย พร้อมกับพูดว่า


“ท่านหัวหน้า!! รับพวกเราเป็นลูกน้องด้วยเถอะ!!”


คำพูดประโยคนั้น ทำให้เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ไม่เข้าใจ ว่านี้มันเรื่องอะไรกัน เขาจึงพูดออกไปว่า


“พวกเธอ นี้มันเรื่องอะไรกัน พวกเธอเพี้ยนไปแล้วเหรอไง”

...........289


“ไม่เพี้ยนหรอกท่านหัวหน้า ท่านหัวหน้าได้แสดงพละกำลังให้เป็นที่ประจักษ์แก่พวกเราแล้วว่า ท่านหัวหน้ามีพละกำลังและแข็งแรงมากแค่ไหน”


“ได้โปรดเป็นหัวหน้าของพวกเราด้วยเถอะ” ผู้หญิงทั้ง 5 คนพูดพร้อมๆกัน


เอกวิทย์วิทย์ในร่างฟ้าสวยนั้น งง แล้ว งง อีก และเขาก็ได้ดึงนุ่นให้เดินเข้ามาใกล้ๆนิดหนึ่ง ก่อนจะพูดกระซิบข้างหูนุ่นว่า


“นุ่น นี้ฟ้าขอถามจริงๆนะ พวกนี้อะ เขาสติดีกันหรือป่าว หรือว่าพวกเขาเพี้ยนไปแล้ว”


“นุ่นก็ไม่รู้หรอกนะฟ้า นุ่นก็เพิ่งเคยเจอแบบนี้เป็นครั้งแรกนี้แหละ ไม่รู้จะเป็นแผนอะไรอีกหรือป่าว”


“นั่นนะสิ เห็นได้ชัดเลยว่า ผู้หญิงน่ากลัวกว่าที่คิดซะอีก”


จากนั้น ผู้หญิงทั้ง 5 คน จึงได้พูดเสียงดังพร้อมๆกันว่า


“ได้โปรดเป็นหัวหน้าของพวกเราด้วยเถอะ!!”


ผู้หญิงทั้ง 5 คนขยับเข้ามาใกล้เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย โดยที่ไม่ที่เอกวิทย์ไม่รู้ตัว และพูดพร้อมๆกันเสียงดัง พร้อมคุกเขาต่อหน้าเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย


“อ้าวเฮ้ย!! ขยับเข้ามาใกล้ทำมายยยย!!” เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยพูดด้วยความตกใจ


“ถ้าหัวหน้า ไม่ยอมรับพวกเราเป็นลูกน้อง พวกเราจะคุกเข่าอยู่อย่างนี้ และจะตามตื้อหัวหน้าไปเรื่อยๆ จนกว่าหัวหน้าจะยอมรับพวกเรา”


“เฮ้ย!! จะบ้าหรือไง”


เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยทำท่าทางคิดหนัก ก่อนกระซิบกับนุ่นว่า


“นุ่น เราจะทำยังไงกันดีละนี้”


“นุ่นก็ไม่รู้หรอกนะฟ้า แต่ฟ้าจะทำอะไรก็รีบๆทำเถอะ นุ่นอายคนเค้าจะแย่แล้ว ดูสิคนมองใหญ่เลย”


ว่าแล้วเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็หันไปมองคนที่กำลังเดินผ่านไปผ่านมาที่กำลังมองพวกเธออย่างสนใจ บางคนถึงขนาดใช้กล้องโทรศัพท์มือถือ ถ่ายรูปเก็บเอาไว้ มันทำให้เอกวิทย์นั้น เริ่มที่จะอายมากเหมือนกัน เขาจึงพูดออกไปว่า

.............290


“เราว่า พวกเธอควรจะ ลุกขึ้นก่อนจะดีกว่าไหม ไม่อายคนหรือยังไงกันเนี๊ยะ”


“พวกเราจะไม่ยอมลุกขึ้น จนกว่าหัวหน้าจะยอมรับ และเราก็ไม่อายด้วย”


“เฮ้ย!!”


เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ได้ดึงนุ่นเข้ามากระซิบข้างหูอีกครั้ง


“นุ่น เอายังไงดีอะ พวกเขาพวกว่าพวกเขาไม่อายอะ”


“พวกเขาไม่อาย แต่นุ่นอายจะแย่อยู่แล้วนะ ฟ้าก็รับๆพวกเธอเป็นลูกน้องไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน”


“จะบ้าหรือไงนุ่น!! จะให้ฟ้าเป็นหัวหน้าพวกนี้ ก็เท่ากับว่า ฟ้าเป็นหัวหน้าคนบ้านะสิ”


“จะบ้าหรือไม่บ้าก็รับๆไปถึงนุ่นอายจนจะบ้าอยู่แล้วนะ!!!” นุ่นเพื่อนของฟ้าสวยร้องตะโกนออกมา ทำให้เอกวิทย์ต้องตกใจ และรีบพูดออกไปว่า


“โอเคๆๆ งั้นรับๆๆ พวกเธอเป็นลูกน้องของเราแล้วนะ เพราะฉะนั้น เราสั่งอะไรพวกเธอต้องทำตาม”


“ได้ค่ะ หัวหน้า!!”


“งั้นหัวหน้าสั่งให้ลุกขึ้น และรีบขึ้นไปทำงาน”


“ได้ค่ะท่านหัวหน้า!! งั้นพวกเราไปทำงานก่อนนะค่ะท่านหัวหน้า และท่านรองหัวหน้าด้วย”


ว่าแล้ว พวกผู้หญิงทั้ง 5 คนก็ไปทำงาน ตามคำสั่งของเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย แต่คนที่กำลัง งง อยู่อีกคนก็คือ นุ่นนั้นเอง นุ่นจึงถามเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยว่า


“ฟ้า แล้วรองหัวหน้านี้ใครอะ”


“อ้าวนุ่น ก็มีกันอยู่ 2 คน ใครจะเป็นรองหัวหน้าละ”


“นี้นุ่น เป็นรองหัวหน้าของพวกปัญญาอ่อนนี้อะนะ ไม่จริงใช่ไหม”


“จริง”


“ไม่นะ ไม่”


“ดีใจด้วยนะ ลงเรื่องลำเดียวกันละ”


“แงๆๆๆๆ”


“ฮ่าๆๆๆ”


.......................โปรดติดตามตอนต่อไป

Create Date : 29 พฤษภาคม 2553		2 comments
Last Update : 29 พฤษภาคม 2553 12:34:56 น.
Counter : 579 Pageviews.
Share Tweet