มะเร็ง แม่ และคีโม Diary 4

ที่ผ่านมา ก็ผ่านไป 4 ครั้งแล้ว กับยาเคมีบำบัด(อย่างแรง) ที่แม่ของฉันต้องได้รับ เพื่อรักษามะเร็งรังไข่ ระยะที่ 3ซี

อาการของแม่ ก็เหมือนเดิมเช่นเดียวกับทุกครั้ง คือมีอาการท้องผูกนิดๆบ้าง รุนแรงบ้าง มีปวดกระดูก ปวดเนื้อปวดตัว มีอาเจียนนิดๆ ฯลฯ ดังที่ได้เคยเล่าให้อ่านกันไปแล้ว ก็เหลือคีโมอีกเพียงสองครั้งเท่านั้น ก็จะครบคอร์สที่คุณหมอสั่ง แล้วคงต้องรอดูว่า เชื้อมะเร็ง มันจะลดลงจนเข้าสู้ระยะปลอดภัยไหม...

ที่ผ่านมา ฉันเช็คทุกครั้ง เชื้อมะเร็งของแม่ลดลงเรื่อยๆ จนกระทั่ง เดือนธ.ค. ที่ผ่านมา ลดเหลือ 130 เท่านั้น (CA 12-5) ซึ่งในคนปกติจะอยู่ไม่เกิน 37... ฉันดีใจมากๆ โล่งใจ ที่แม่ของฉันตอบสนองกับยาดีเยี่ยม และไม่ต่อต้านยาเลย...

ระหว่างนั้น แม่ยังต้องเข้ารับการรักษาโรคหลอดเลือดสมองกับคุณหมออีกท่านหนึ่ง... เมื่อหลายวันที่ผ่านมา แม่ก็เล่าให้ฟังว่า มาเจาะเลือดกับคุณหมอโรคหลอดเลือด แล้วพบว่าคอเลสเตอรอลที่เคยลดลงไปอยู่ที่ 200 มันมาจากไหนไม่ทราบ ขึ้นเป็น 300 กว่าๆแล้ว ทั้งๆที่อาหารการกิน แม่ดูแลตัวเองอย่างดี ไม่ทานของมันๆ ลดละเลิกอะไรที่จะทำให้คอเลสเตอรอลมันขึ้น แล้วก็ได้ผลดีมาโดยตลอด แต่ทำไมน้า...อยู่ๆ มันถึงขึ้นมาเป็น 300 กว่า???

เราสองแม่ลูกไม่ทราบคำตอบ จนกระทั่งฉันได้มาอ่านกระทู้ในห้องสวนลุมฯ มีคนเล่าให้ฟังว่า แม่ของเขาทานโปรตีนแอมเวย์ แล้วไปตรวจเลือด เจอไขมันในเส้นเลือด แต่พอเปลี่ยนไปทานอาหารเสริมอย่างอื่น ไขมันก็ลดลง..

ฉันจึงถึงบางอ้อว่า...อ๋อ..เป็นเพราะฉันให้แม่ทานโปรตีนของแอมเวย์มาได้เดือนกว่าๆแล้ว ฉันก็ไม่แน่ใจหรอกว่าใช่หรือไม่ใช่ แต่ดูจากรูปการณ์แล้ว คาดว่าน่าจะใช่..จึงส่งสายตรงบอกแม่ทันทีว่า ให้หยุดทานไปเลย หยุดไปก่อน ไม่ว่ามันจะเป็นเพราะตัวนี้หรือไม่ เราไม่ทราบ แต่ถ้าแม่หยุดทานไปก่อน แล้วผลเลือดเดือนหน้าออกมาว่าคอเลสเตอรอลลดลง ก็แสดงว่าเป็นเพราะตัวนี้แหละ..

แล้วฉันก็เลยเปลี่ยนจากแอมเวย์ มาเป็นอาหารเสริมของ เอนชัวร์ ให้แม่ทาน

ไม่น่าเลย แม่ฉันดูมีกำลังวังชาขึ้นแล้วเชียว โปรตีนช่วยแม่ได้เยอะ ในเรื่องของสารอาหาร แต่ก็ไม่น่ามีเรื่องไขมันในเส้นเลือดมาเลย..โธ่เอ๊ย..

แล้วเมื่อวานนี้ เป็นวันที่ให้คีโมครั้งที่ 5 ..น้าฉัน พาแม่ไปส่งที่รพ. แล้วฉันก็ตามไปเฝ้า.. แม่เล่าให้ฉันฟังอย่างหน้าชื่นตาบาน และมีความสุขว่า

"เมื่อกี๊ถามหมอแล้วนะ เชื้อมันลดลงเหลือ 105"

ฉันดีใจมาก บอกไม่ถูก แต่รู้ว่าน้ำตามันจะไหล ถ้าเป็นปกติฉันจะคุมน้ำตาต่อหน้าแม่ได้ดีมาก แต่พอดี ช่วงนี้กำลังป่อง กำลังเซนซิทีฟ แต่ก็ยังดีที่น้ำตาไม่ไหลออกมา.. ก็ได้แต่บอกแม่ว่า

"ดีแล้ว..เก่งนะเนี่ย ลดลงเรื่อยๆเลย อีกเดี๋ยวก็หายแล้ว"

แม่ยิ้มรับ... และคุยกับพยาบาลในห้องเคมีบำบัดได้อย่างมีความสุข..


ระหว่างนั้น ฉัน บังเอิญมีเหตุให้ต้องหยิบแฟ้มประวัติของแม่ไปพบคุณหมอ เพื่อขอใบรับรองแพทย์ ฉันจึงพลิกดูผลเลือดของแม่..

ผลเลือดของเดือนที่ผ่านๆมา ไม่มีค่า CA12-5 แล้ว คาดว่าคุณหมอคงเก็บไปเพื่อFollow-up ว่าเชื้อมะเร็งในตัวแม่ มันลดลงไหม มีการต้านยาหรือไม่ และควรเปลี่ยนยาหรือไม่ (ฉันคิดเอาเอง) จะเหลือก็แต่เดือนล่าสุด คือเดือน ม.ค. และ ก.พ. 52

ฉันก็เปิดดู..เดือนม.ค.ที่ผ่านมา เชื้อมะเร็งของแม่ลดลงเหลือ 105 จริงๆอย่างที่คุณหมอบอก..
แต่เดือนก.พ. ที่เพิ่งเจาะเลือดไปได้สองวันก่อนหน้านี้ มันขึ้นมาเป็น 111 กว่าๆ

ฉันก็เริ่มเห็นสัญญาณแปลกๆแล้วล่ะ.. แม้ว่ามันจะขึ้นมาน้อยนิด และมีโอกาสที่จะลดลงอีกก็ตาม..แต่คนเป็นลูกอย่างฉัน ก็ไม่สบายใจ..

ฉันเข้าไปถามพี่พยาบาลที่เคาน์เตอร์ในห้องเคมีบำบัด พี่พยาบาลท่านนี้ น่ารักมากๆ ยิ้มแย้ม และเทคแคร์คนป่วยดีมากๆค่ะ ฉันเข้าไป ยื่นแฟ้มให้พี่เค้า แล้วพูดว่า

"พี่คะ หนูรบกวนขอปรึกษาอะไรนึดนึงได้ไหมคะ.."

ฉันเห็นพี่เค้าหันมายิ้มให้ แล้วมองหน้าเป็นเชิงให้พูดต่อ ฉันจึงเริ่มต้นคำถาม

"คือว่า หนูเห็นผลเลือดของคุณแม่ เมื่อเดือนที่แล้วมันลดลงเหลือ 105 ค่ะ แต่พอเดือนนี้ มันขึ้นมาอีกแล้ว เป็น 111" ฉันพูด พร้อมโชว์ผลเลือดให้พี่เค้าดู

พี่เค้าก็ดู พิจารณานิดหนึ่ง แล้วถามฉันว่า ฉันได้ปรึกษาหมอหรือยัง
ฉันตอบว่า ยัง เพราะฉันเพิ่งเห็นผลเลือดของเดือนนี้เมื่อสักครู่ก่อนหน้าที่จะเข้ามาหาพี่เค้า

ฉันก็ถามพี่เค้าอีกว่าเกี่ยวกับความเครียดหรือเปล่า ที่ทำให้แม่ฉันอาจรับยาได้ไม่เต็มที่ เนื่องจากเดือนที่ผ่านมา แม่มีเรื่องให้เครียด (ก็เรื่องที่น้าของฉันดันไปกินน้ำยาล้างห้องน้ำเพื่อฆ่าตัวตายนี่น่ะสิ) แต่พี่เค้าก็ให้คำตอบว่า ความเครียดไม่น่าจะเกี่ยวมากขนาดนั้น และยังย้ำสิ่งที่ฉันคิด ให้รู้ว่าฉันคิดถูก ว่า...

"มันขึ้นมาไม่เยอะค่ะ ยังไม่ต้องกังวลนะ เดี๋ยวคราวหน้า ลองเอาผลไปปรึกษาคุณหมอดู..แต่ยาที่คุณแม่ได้รับนี่ก็แรงแล้วนะเนี่ย.."

ฉันจึงถามต่อว่า "แล้วอย่างนี้เชื้อมันจะลดลงอีกได้ไหมคะ"

"คือในบางเคสก็ลดค่ะ แต่บางเคส เชื้อมะเร็งจะลดลงในระดับที่คงที่ แล้วก็ไม่ลดอีกเลย ก็มี" พี่เค้าตอบมา..

หลังจากนั้นฉันจึงขอบคุณพี่เค้าแล้วเดินออกมาด้วยหน้าตาสดใส...แต่ในใจ ก็ได้แต่คิดว่า "จะทำยังไงดี" ๆๆๆๆๆ

ฉันไม่ได้บอกแม่ ว่าฉันพบอะไร ฉันปล่อยให้แม่มีความสุขกับค่ามะเร็งที่ลดลงเรื่อยๆ เพราะฉันคิดว่า เมื่อแม่มีกำลังใจแล้ว นั่นจะเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่จะช่วยให้เชื้อมะเร็งมันลดลงได้อีก..

แม่เล่าให้ใครต่อใครฟังด้วยความสุขว่า เชื้อมะเร็งมันลดแล้วนะ เหลือร้อยห้าเอง... ฉันก็ปล่อยให้แม่เล่าไป ยิ่งทุกๆคนคิดว่าแม่จะไม่เป็นอะไร ยิ่งทุกคนคิดว่าแม่จะหายจากมะเร็ง.. ก็จะเป็นแรงใจให้แม่ หายป่วยจริงๆ

ฉันเอง ก็จะเป็นกำลังใจให้แม่เสมอ...ฉันอาจจะกังวลกับผลเลือดของแม่ แต่ฉันคิดเสมอว่าฉันสู้ ฉันจะไม่ท้อกับการรักษาแม่ แม่ฉันต้องไม่เป็นอะไร ต้องหายแน่นอน ฉันยังมั่นใจแบบนั้น..

แล้วฉันจะรอดูว่า ผลเลือดของเดือนหน้า เดือนที่ให้คีโมครั้งสุดท้ายของแม่ จะดีขึ้นหรือไม่ แล้วจะเอามาอัพเดทกันต่อนะคะ

Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2552 Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2552 14:16:02 น. Counter : 17089 Pageviews.		5 comments
Share Tweet