มาแอบดูครับ

ขอยืมอันนี้ไปใช้หน่อยได้มั้ยครับ

คนแรกบอกว่าตัวเองเป็นนางฟ้าเป็นที่นับหน้าถือตา แต่พอหันหลังมากลายเป็นอีกแบบ ว้า...แต่โลกไม่ยักกะรู้...

คนที่สองโกหกมาตลอดชีวิต รวมทั้งโกหกความคิดของตัวเองด้วย เลยไม่รู้ว่าอันไหนคือดีอันไหนคือไม่ดี... เจอแล้วก็อยากบอก แต่คงสายไปแล้ว

คนแบบที่สาม คือหวังดีรับฟังหมด แต่พูดผิดที่ผิดเวลา เรื่องที่ควรพูดก็ไม่เตือนกัน เรื่องไม่ดียุให้ทำ...พอเจอกับคนไม่ดีเลยเข้ากันไป

พอเจอประมาณนี้รู้สึกเหนื่อยกับโลกยังไงไม่รู้...มันเหมือนไม่จริงใจเลย แล้วความดีงามมันอยู่ตรงไหน จะสู้กันไหวมั้ยความดี... ในเมื่อบางทีเงาดำมันซ่อนตัวอยู่...

ดีลกับคนหลากหลาย บางทีก็ทำให้เราเหนื่อยจริงๆ นะค่ะ
แต่ด้วยเพราะเจอคนมากมายและก็มีความแตกต่างแบบนี้แหละค่ะ
มันทำให้เรารู้ว่า โลกมันมีคนหลากประเภทจริงๆ
มีทั้งดี มีทั้งแย่ ... คนแย่ที่รู้ตัว กลับใจมันก็คงไม่มีอะไร
เพราะก็คงต้องการโอกาสแต่ว่าไอ้คนแย่ที่รู้ตัวเองแต่ก็ยังดื้อดึงอยากทำต่อไปนี่สิค่ะ เข้าขั้นอาการหนักเชียว
และคนประเภทนี้ล่ะค่ะ เราเองก็ต้องมาสัมผัสด้วยกายและตา
และก็ฟังเรื่องราวผ่านหู รับรู้ด้วยสมอง แต่ก็เลือกได้ค่ะ
ว่าจะฟังเรื่องราวของเค้าแบบปลง หรือว่าสมเพทกันดี

หลากหลายแบบนี้ปล่อยวางดีที่สุดค่ะ

คุณเดนนิส จะยืมไปใช้ก็ได้นะคะ คิดว่าหลายคนคงเจอแบบนี้ไม่น้อย มีอะไรแลกเปลี่ยนกันบ้างก็ได้เผื่ออะไรๆ จะดีขึ้น...

คน ริมตะคอง...แอบดูอย่างเดียวเหรอค่ะ ยินดีค่ะ

สำหรับคนบางคนนั้นบางทีนะค่ะ นิสัยบางอย่างก็ต้อง
บอกว่าสมเพทและก็สงสารคนพวกนี้ไปค่ะ เพราะว่าเค้าเอง
บางทีไม่รู้ตัวหรอก แต่เหมือนที่บอกว่าบางคนก็รู้
แต่ก็ยังดื้อทำอันนี้เราว่าก็ต้องปล่อยไปค่ะ เพราะว่ารอให้
เค้าเจอกับคนที่ไม่ใช่เหมือนเรา อันนี้เค้าก็คงจะรู้สึก
ในสักวันน่ะค่ะ

อันนี้เราทำได้แค่ .. สวดแผ่เมตตาให้พวกนี้ไปค่ะ

ปล. โอกาสในการได้เจอกันมีเหมือนกันนะค่ะ
แต่ว่าเมื่อไหร่หนอ .. ต้องปล่อยให้เวลาและจังหวะ
เป็นตัวนำเน๊าะ ฮาๆ ... แบบว่าเราก็ไม่รู้ว่าเม่อไหร่
จะได้เจอเพื่อนนบล็อกอีกอ่ะค่ะ ช่วงนี้งานเข้าเพียบเลย
จะไปไหนไกลๆ ก็ไมได้เลย แล้วคงมีโอกาสสักวันเน๊าะ

หวัดดีครับ


ภาพวิวสวยเชียวครับ

สมัยก่อนผมเคยอ่านแนวคิดที่บอกว่า

"เสรีภาพไม่ใช่การตามใจ"

เค้าสอนเด็กนักเรียนด้วยทฤษฎี "จงเรียนเมื่อพร้อม"
สมมติว่าเรียนในห้อง แต่เกิดรู้สึกว่าไม่อยากเรียน
ก็สามารถขออนุญาตครูเดินออกไปจากห้องได้

ทฤษฎีนี้ถ้านำมาใช้กับเมืองไทย
เด็กกับผู้ปกครองคงถูกครูเขม่นตายเลยนะครับ 5555

สวัสดีค่ะคุณโน๊ต


ป้าหายไปนานเหตุเพราะคอมป่วย…..ป่วยนานนนนนนนนนนนนนนนนค่ะ
ความจริงหมอคอมดูแลหายแล้ว…..แต่กลับมาอยู่กับป้าก็ป่วยซ้ำอีก
ร่มแดงซึ่งเป็นตัวแอนตี้ไวรัสที่กางอยู่ดีๆ พอกลับมาอยู่กับป้าร่มก็หุบซะดื้อๆงั้น
เพราะอะไรไม่ทราบเหมือนกัน
ไวรัสหลบอยู่ในเมลเต็มเพียบ โผล่เข้าไปมีเสียง ติ๊ด…ติ๊ด….ติ๊ด เกรียวกราว
ตอนนี้เลยต้องพักเมลชั่วคราว
ถึงบล็อกก็เถอะยังไม่แน่ใจว่าจะเข้ามาได้กี่บ้าน
อาจจะได้แค่บ้าน หรือ สองบ้านแล้วจอดยาวอีกก็ได้…..แต่จะลองดู
เอาว่าได้แค่ไหนก็แค่นั้นค่ะ


ช่วงที่คอมป่วยป้าก็พลอยป่วยตามไปด้วย
เป็นหวัดธรรมดาที่ใครๆก็เป็นกันนี่แหละค่ะ
คนอื่นเป็นแค่สาม-สี่วันหาย …..แต่ถ้าป้าเป็นจะยาว….ยาว….ยาว…อาจเป็นเดือนค่ะ
ที่ผ่านมาไม่มีหวัดมาเยี่ยมเยียนป้านานพอดู…….คงราวๆ 6-7 ปีได้มั๊ง
บังเอิญช่วงนี้สงสัยเพราะเห็นคอมป่วย สังขารเหี่ยวๆเลยหาเรื่องป่วยตาม
ตอนนี้ ค.คอมหายป่วยแล้ว …..แต่ ค.คน ยังไม่หายเลยค่ะ …..555





เป็นสองภาพที่สวยสุดใจค่ะ
เรื่องของคน….ยิ่งสนยิ่งปวดหมอง
วางได้แหละ….คลายเฮด…………555


***** การเป็นผู้รับใครๆก็เป็นได้
แต่การเป็นผู้ให้น้อยคนที่จะได้เป็น *****

--- ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค๊ะ

--- สู้ สู้ สู้ จงสู้ต่อไป อิอิ

--- ถ้าเปิ้ลจะขอยืมผ้า หรือไม่ก้อ กรรไกร

--- ช่วยมาตัดหมอกบางๆนั่นออกทีนะค๊ะ

--- บางทีก้อหาทางออกไม่ค่อยได้

--- ก้อเหนื่อยใจกับตัวเองเหมือนกันค่ะ เหอๆๆ


-*-*-*-* ฝันดีนะค๊ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ (( อย่าลืมห่มผ้านะค๊ะ ฝนตกอากาศเย็นๆ )) -*-*-*-*-

ว้าว ถ่ายภาพสวยจัง
ไม่ได้เจอกันนาน คุณโน๊ตสบายดีน๊า...
เรื่องของคนน่ะ ร้อยพ่อพันแม่
จะให้เหมือนเราหมดคงเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ
สมัยนี้ บ้านใกล้เรือนเคียงกันยังไม่รู้ใจกันเลย
แม้กระทั่งคนที่อยู่กินกับเราทุกๆวันบางครั้งยังอ่านใจเขาไม่ออก
เพราะวันๆ เขาก็ไปเจออะไรบ้างที่เราไม่ได้รับรู้ ก็ต้องยกโทษกันไป อย่าคิดมากเลยน่านะ ถ่ายภาพสนุกๆ ดีกว่า

มาชมภาพสวย ๆ ค่ะ ...

ภาพสวยดีนะครับ

-- อรุณสวัสดิ์ค่ะ

--- ช่วงนี้เปิ้ลสอบ

--- อ่านหนังสือเยอะไปนิด .. กลัวไม่ผ่าน

-- เลยไม่ได้แวะมาเยี่ยมเลยค่ะ

-- รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

--- แต่เปิ้ลก้อเป็นหวัดเรียบร้อยแล้ว เหอๆๆ

มาอ่านแล้วนะคะทุกท่าน คิดถึงนะคะ ตามไปตอบแต่ละห้องเรียบร้อยแล้ว..

--- ยังไมหายเลยค่ะ

--- วนนี้ไปสอบ แถมทานยาไปด้วย

--- เกือบไม่รอดแน่ะค่ะ

--- ก้อว่าจะไม่กินนะค๊ะ

--- แต่ปวดหัวมาก จะไม่กินก้อไม่ได้

--- ดูแลสุขภาพดีๆนะค๊ะ

--- ราตรีสวัสดิ์นะค๊ะ

*-*-* สุขสันต์วันแม่นะค๊ะ *-*-

--- เปิ้ลไม่เคยแสดงออกหรอกค่ะว่ารักแม่อะ

--- ส่วนใหญ่เก็บไว้ในใจตลอดเลย

--- จะว่าอาย ไม่กล้า หรือเพราะอารัย?

--- ก้อหาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้ซักที

--- เคยกอดแม่ครั้งนึงตอนอายุ 15

--- แม่บอกว่า รำคาญ .....จบเลยค่ะ

--- เลยไม่กล้าทำอารัยแบบนั้นอีก

--- จนตอนนี้ 22 แล้ว ยิ่งคิดหนักกว่าเดิม

--- ทั้งมือ ทั้งคำพูด ไม่ได้เอ่ย หรือ แสดงอารัยเลยค่ะ

สุขสันต์วันแม่ค่ะ ...

ผมเพิ่งถูกคนๆนึงเข้าใจผิด
เค้าด่าผมซะเละเลย
ถามว่าผมโกรธมั้ย
ผมไม่โกร
แต่แค่ไม่เข้าใจว่า
ทำไมเค้าต้องโกรธผมขนาดนั้นด้วย

ที่สุดแล้ว
ผมก็เป็นฝ่ายขอโทษที่ทำให้เค้าเข้าใจผิด
แต่ปัญหานี้เหมือนจะกวนใจผมอยู่นิดๆ
ทำให้คิดตลอด...

แล้วผมก็ได้คำตอบว่า
เขาพูดถึงตัวเราอย่างไร
บางที..มันไม่สำคัญเท่ากับเราเป็นอย่างที่เขาพูดหรือเปล่า
ถ้าเราไม่เป็นเช่นนั้น
ก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่เราจะต้องหงุดหงิดใจหรือทุกข์ใจ
ไปกับข้อกล่าวหาที่ไม่เป็นความจริงเหล่านั้นเลยครับ