5 วันกับ...เชียงใหม่ อ่างขาง แม่วิน (ตอน3)
เช้าวันที่ 3 ของการเดินทาง โน้ตกับนะก็ตั้งนาฬิกาปลุกกันไว้ตั้งแต่ตีห้า แต่กว่าจะขยับตัวตื่นกันจริงๆ โน่น 5.45 รีบจัดการธุระในห้องน้ำให้เสร็จแล้วก็ลงมารอน้องใจกลาง เกือบ 6 โมงพอดี น้องใจกลางก็มาถึงหน้าที่พัก
ตานะกำลังยืนผิงไฟเตาน้ำขิงที่ป้าเจ้าของตื่นมาต้มแต่เช้า... พร้อมกำลังเล่นไอควันที่พุ่งออกจากปากด้วยอากาศหนาว...แล้วก็จามชิ๊วๆ
"มันกี่องศากันเนี่ย..." โน้ตกับนะพูดบ่นพร้อมกัน
ใจกลาง.."เดี๋ยวไปดูให้ครับพี่"
ป้า.."ใจกลางดูตรงนี้ก็ได้ หน้าห้องเนี่ยมีที่วัดอุณหภูมิ"
ใจกลาง..."ไม่ได้ครับ ของผมตรงนั้นตรงกว่าครับ แน่นอนเที่ยงตรง"
สรุปใจกลางวิ่งออกไปหน้าโรงแรม ปีนดูเสาร์วัดอุณหภูมิ แต่ลุงขับรถตู้ที่มารอนักท่องเที่ยวไวกว่า...
" 8 องศา" ...ลุงบอก
ใจกลางวิ่งกลับมาหอบเล็กน้อย..."13 องศาครับ"
"อ้าวแล้วอันไหนตรงกว่ากันเนี่ย...?" โน้ตเลยถามกลับไป...พร้อมเสียงหัวเราะทั้งจากป้า โน้ต แล้วก็ตานะ...
"สรุปเอา 8 แล้วกันหนาวดี..."
"แล้วใจกลางทานอะไรมารึยังครับ...." โน้ตถามก่อนที่เราจะขึ้นรถไปกัน...
"ทานแล้วครับ..โอวัลตินที่บ้าน" ...ใจกลางตอบ
"แล้วใครมาส่งอ่ะ" ...
"พี่สาวมาส่งครับ"...
"ไปงั้นขึ้นรถ...แต่ใจกลางบอกทางด้วยนะ"
"ครับๆ"
ขับรถจากที่พักขึ้นไปจนถึงแยกต้องเลี้ยวซ้าย แต่ข้างหน้ามีรถกระบะขับชะลออยู่ขวางหน้า..น้องใจกลางเลยพูดขึ้นมา...
"พี่แซงไปเลย...พวกนี้คือพวกไม่รู้ทาง เดี๋ยวเรานำไปเขาก็ตามมา แสดงว่าไม่มีไกด์"
"อืม" ว่าแล้วโน้ตก็ขับรถแซงขึ้นไป...ไอ้เก๋งของเราก็แรงน้อยเหลือหลาย แต่ก็ยังพอมีแรงแซงได้อีก...ใจกลางก็บอกทางไปจนถึงจุดชมพระอาทิตย์ขึ้น
"พี่จอดตรงนี้ได้เลยครับ เดี๋ยวเราทานเช้าตรงนี้ แล้วดูพระอาทิตย์ขึ้นตรงนั้น แต่ถ้าพี่ไม่ชอบคนเยอะ ผมจะพาเดินไปอีกที่นึง ไม่มีคน แต่ต้องรอให้แสงมากกว่านี้หน่อย"...ใจกลางบอก
"อืม...จ้า..ตานะ เธอจะกินอะไร"
"หมั่นโถ...." ตานะตอบ...เนื่องด้วยพี่ๆ พูดถึงหมั่นโถกันมาหลายครั้งในบอร์ด ทำให้คราวนี้ตานะกินแต่หมั่นโถค่ะ...ประหยัดงบหนูโน้ตไปเยอะ...
"โน้ตๆ จ่ายตังค์ให้ด้วยดิ เอาข้าวต้มกับโอวัลตินสองชุดอ่ะ" ตานะบอก
"นะจะกินเหรอ"...โน้ตถาม..
"ป่าว เห็นมีเณร เลยจะตักบาตรเช้าด้วยเลย"....
"อืม...ได้สิ" ว่าแล้วโน้ตก็หยิบกระเป๋าตังค์จ่าย ถือไว้สองกระเป๋าตังค์ทั้งของตัวเองและของตานะ...
ภาพนี้เลยเป็นบรรยากาศและความรู้สึกดีๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงนั้นค่ะ...เก็บมาแบบชัดบ้างไม่ชัดบ้างเพราะติดเลนส์มือหมุน มันปรับโฟกัสด้วยมือ ความแม่นยำในที่มืดเลยไม่ค่อยแน่ใจนัก...
ถึงเวลาสัมภาษณ์น้องใจกลางระหว่างรอพระอาทิตย์ขึ้น....บทสนทนาระหว่างโน้ตกับน้องใจกลางก็เริ่มขึ้น ในขณะที่ตานะยืนถ่ายภาพอยู่ใกล้ๆ
"ใจกลางมาเป็นไกด์ได้ไง?"...
"สมัครครับ ผมเป็นตั้งแต่ ป.2 แล้วครับ"
"แล้วตอนนี้ชั้นอะไรแล้วหล่ะ?"
"ป.6 ครับ"
"ใครจะสมัครก็ได้งั้นเหรอ?"
"ป่าวครับ ทั้งหมู่บ้านมีเด็กเป็นมัคคุเทศก์อย่างผม 15 คนครับ ต้องสมัครแล้วเจ้าหน้าที่โครงการจะเป็นคนคัดเลือก"
"งั้นแสดงว่าเจ้าหน้าที่เค้าก็สอนเราด้วยสิ ว่าต้องพาไปตรงไหนบ้าง ทำอะไรบ้าง"
"ครับ"
"แล้วเราเดินหาลูกค้าเองอย่างนี้ทุกวันเลยเหรอ?"
"ครับก็ช่วยๆ กัน...เดินตามที่พักแรม พอได้เราก็วิ่งกลับไปที่รวมตัวกับเพื่อนๆ แล้วก็บอกว่าได้มากี่คน แล้วก็ดูว่าคิวตรงใครบ้าง..ต้องช่วยกันหาให้ครบ 15 คนในทีมครับ"
"แล้วมีมั้ย เพื่อนขี้เกียจหาอ่ะ ปล่อยเราหาคนเดียว"
"มีครับ แต่ก็ผลัดกันขี้เกียจบ้าง ก็จะเล่นกันมากกว่า แต่ก็ได้ครบอ่ะครับ"
"แล้วมานำตอนเช้าอย่างนี้ ไปโรงเรียนรึป่าว?"
"ไปครับ แต่จะมีสิทธิพิเศษ เข้าสายได้ ปกติจะเข้า 7 โมง แต่ถ้าเป็นมัคคุเทศก์ ก็จะเข้า 9 โมงได้ครับ"
"อืม...แล้วหมู่บ้านอื่นมีมัคคุเทศก์อย่างนี้มั้ย?"
"มีครับ"
"แล้วไปโรงเรียนกินข้าวที่โรงเรียนหรือเอาอาหารไปกินเอง"
"ก็มีคนเอาข้าวไปกินที่โรงเรียนนะ แต่ถ้าไม่มีก็มีคูปอง ต้องไปแลกคูปองก่อน แล้วถึงไปแลกข้าวได้...แต่ของผมขี่จักรยานกลับบ้าน บ้านห่างจากโรงเรียน 1 กิโล เลยกลับไปกินที่บ้านครับ"
"อ้าว แล้วทันเหรอ เค้าให้พักกลางวันนานแค่ไหน"
"ทันครับ พัก 30 นาที ไปแป๊ปเดียวกลับมาก็ทัน"
"แล้วแม่ให้ตังค์ค่าขนมวันเท่าไหร่"
"วันละห้าบาทครับ"
"พี่เห็นในรายการเมื่อเดือนก่อน เค้าขึ้นมาเที่ยวที่นี่กับบ้านนอแล ก็เลยเก็บข้อมูลมา แล้วเราได้ร่วมกับเค้าปะ"
"อ้อ...มีครับ เค้าก็มีจ้างให้ร้องเพลง เชิดสิงโตพื้นบ้านอ่ะ...ได้มา 500 พวกผมก็ทำแล้ว.."
ใจกลางพูดพร้อมทำท่าเชิดสิงโตให้ดู...
"อ้าวแสดงว่าไม่ต้องเทศกาลงานประเพณีหมู่บ้านเราก็ทำด้วยเหรอ..."
"ครับ"
"แล้วเจ้าหน้าที่สอนอะไรบ้าง..."
"เจ้าหน้าที่เค้าก็มีพาผมลงไปที่เชียงใหม่เหมือนกัน ได้เที่ยวได้อบรมมัคคุเทศก์ด้วย..."
"เมื่อวานพี่ขึ้นมากี่โมงครับ"
"ก็วิ่งมาเรื่อยๆ นะ มาถึงก็เย็นแล้ว ทำไมเหรอ"
"ผมว่าผมเห็นรถพี่ จอดถ่ายรูปอยู่ริมทาง พอดีพ่อชวนผมลงไปซื้อของไหว้ตรุษจีน"
"อ้าวเหรอ...แล้วตรุษจีนที่นี่เค้าทำไรกันบ้างหล่ะ"
"ก็ตอนกลางคืน เราก็จะไปร้องเพลงตามบ้านครับ บ้านไหนปิดประตูปิดไฟก็ไม่ต้องร้อง แต่บ้านไหนเปิดไฟ เราก็ไปยืนร้องหน้าบ้าน เจ้าของบ้านก็จะหยิบอังเปาให้"
"เป็นมัคคุเทศก์ ถ่ายรูปเป็นรึป่าว...?"
"ไม่เป็นครับ แต่ก็ชอบดูเค้าถ่ายครับ กล้องพี่แพงมั้ยอ่ะ"
"อ้อ พี่คนนั้นเค้าให้มาอ่ะ" ว่าแล้วโน้ตก็ชี้ไปที่ตานะ..."เค้าถ่ายเก่งนะ ให้เค้าสอนได้""เอ้าลองถ่ายของพี่ดูมั้ยหล่ะ ไม่ยากหรอก" ว่าแล้วโน้ตก็ยื่นกล้องให้น้องใจกลางกดไปหนึ่งภาพ..."แค่กดหน่ะลองดู"
ใจกลางยิ้มด้วยความสนุก เหมือนอยากจับกล้องมานานแล้ว แต่ไม่มีโอกาส...
"เดี๋ยวผมพาพี่ไปดูทะเลหมอกครับ...พระอาทิตย์วันนี้กว่าจะขึ้นคงประมาณ 7 โมงนั่นแหละ"
"ขึ้นช้าขนาดนั้นเลยเหรอ...อืมไปสิ..ไกลมั้ยอ่ะ"
"ไม่ไกลครับ..."
ว่าแล้วก็ชวนตานะรวบขาตั้งกล้อง เดินทางไปดูทะเลหมอกดีกว่า...เพราะไปช้าอีกหน่อยก็ไม่เห็นแระ..
ปรากฎว่าเป็นที่จอดริมทาง มีทะเลหมอกน้อยมาก อาจเพราะมาช้าไป หรือเพราะอากาศไม่หนาวพอ...เป็นจุดเล็กๆ ที่คนอาจเลยไป แต่วิวก็สวยไม่แพ้ตรงอื่นเลย...
"ตานะ...จะย้อนกลับไปดูพระอาทิตย์ขึ้นมั้ย?"
"ไม่ย้อนแระ เพราะติดสายไฟ...มุมยังไม่โดนใจอ่ะ คนอีกด้วย..ไม่น่ามีสายไฟเท่านั้นแหละ"
"อืม...งั้นไปบ้านนอแลต่อเลยนะ..."
ก่อนถึงบ้านนอแล...ก็หันไปถามใจกลางว่า หมู่บ้านนี้เผาอะไร...ใจกลางบอกว่า บ้านนอแลเนี่ย ชาวเขาเผ่า ปากะหล่อง... (จำมาถูกมั้ยเนี่ย...ฮ่าๆๆๆ) อยู่ติดชายแดนพม่าเลย...
พอไปถึงก็ 7 โมงพอดี... เลยได้ภาพนี้มา..
จากฐานบ้านนอแล...เราจะมองเห็นฝั่งพม่า และฐานฝั่งพม่าถึง 3 จุด น้องใจกลางเล่าและให้ข้อมูลไว้...
เนินเขาทางขวาไกลหน่อยนั่นเป็นฐานของทหารพม่า... รูปรู้สึกน้าอีธานจะถ่ายไว้..แล้วเดี๋ยวตานะจะมาลงอีกครั้งค่ะ...ส่วนอีกสองฐานที่เห็นจะเป็นของ หว้าแดง...
ซึ่งวันดีคืนดี สองกลุ่มนี้ก็ยิงกัน ยิงไปยิงมา มันก็หันมาโดนทางบ้านเรา ทหารไทยก็เลยต้องยิงตอบกลับ เพราะบางทีมันก็หลงมาโดนชาวบ้านเรา... น้องใจกลางบอกว่า เมื่อเดือนก่อนก็มียิงกัน...ระหว่างที่เล่าให้โน้ตฟังอยู่นั้น ตานะก็กางขาตั้งกล้องตั้งเลนส์ถ่ายอย่างเมามันส์...ส่องไปฝั่งพม่า
ใจกลางพูดว่า..."กล้องพี่อ่ะ เหมือนตั้งปืนเลยเน้อ ระวังมันหันมายิงหล่ะ"
เท่านั้นแหละค่ะ ตานะก็รีบถ่ายรีบแบกขาตั้งกล้องมายืนหลังบังเกอร์... โน้ตก็นึกตามที่น้องพูดอ่ะนะ เออ ดูไกลๆ ไม่รู้มันก็เหมือนจริงๆ นั่นแหละ แล้วนี่ไม่ใช่น่าท่องเที่ยวด้วย ยืนอยู่คนเดียว หว้าแดงคงนึกว่าเราส่องกล้องหรือปืนอยู่จริงๆ...ดีนะเป็นตอนเช้า...
แล้วใจกลางก็ชี้ไปอีกยอดนึงไกลลิบลับ บอกว่า ยอดนั้นมีธง เป็นของหว้าเหมือนกัน แต่อันนี้ส่องดูได้...
ตานะเลยยิงภาพซูมไป เห็นมีฐานอยู่ 3 หลัง.. บนยอดเขา...เอาภาพให้ใจกลางดู จากที่เห็นแค่ธง กล้องทำให้น้องเห็นฐานด้วย...เพิ่มความสนใจกันไปอีก
"โน้ตหยิบตังค์ให้หน่อยดิ"...ตานะอีกแระ...
"เท่าไหร่"
" 20 บาท"
"จ้า..." ว่าแล้วก็หยิบตังค์ให้ ตานะเอาไปซื้อหัวมัน ถวายพระ... แล้วก็ซื้อมาแบ่งกันกินด้วย...
"พี่ๆ หัวมันต้องไหม้ๆ ถึงจะอร่อย"...ใจกลางบอกตานะ
"เหรอๆ " ตานะก็หยิบตามที่น้องบอก แล้วก็จัดการซะ...
"อืม อร่อยจริงด้วย...ร้อนๆ เลย"
สามคนนั่งกินหัวมันเผากันไป..เป็นที่เอร็ดอร่อย
จากนั้นตานะก็ไปถ่ายรูปต่อ...โน้ตกับใจกลางก็ยืนรออยู่แถวรถ...สักพักใจกลางมีคำถามที่โน้ตตอบไม่ได้เกิดขึ้น..
"พี่เป็นแฟนกันรึป่าว?"....
อ้าวว่าแล้วไง...ถามอย่างงี้ตอบยังไงหล่ะ...สถานการณ์ทุกวันนี้ยังไม่รู้เลย...
"ถามพี่ไม่ได้แระ ใจกลางต้องไปถามพี่นะโน่น" โยนไปก่อนให้พ้นตัวตอบไม่ถูก
สักพักตานะเดินมา...
"พี่ๆ มีแฟนกี่คน..." ใจกลางถาม...
ตานะถึงกันตัวม้วน...อึ้งกับคำถามของน้อง...วินาทีนั้นโน้ตเกือบจะขำแล้ว...ช่างตรงประเด็นเหลือเกิน...
"หลายคน..." ตานะตอบ...แล้วก็รีบเดินหนี...
ใจกลางตะโกนตามไป "มีหลายคนงั้นก็หาเผื่อผมด้วย".... แล้วน้องก็อมยิ้ม
แล้วน้องก็หันมาคุยเรื่องอื่น ถามเรื่องทำไมโน้ตไม่ไหว้พระตักบาตรเช้า เลยได้รู้ว่าโน้ตนับถืออีกศาสนา ก็เลยคุยกันเรื่องศาสนาไปอีก... บอกว่ามีเพื่อนเป็นคริสต์ แล้วก็อิสลาม โน้ตก็เลยบอกว่าดีแล้วรู้จักหลายๆ ศาสนา ทุกศาสนาก็เหมือนกันนั่นแหละ
หลังจากที่พาทัวร์บ้านนอแลแล้ว ก็กลับมาพาไปสวนสตอร์เบอร์รี่เล็กๆ ที่ชาวบ้านปลูก ใจกลางวิ่งไปเด็ดมาให้ชิมสดๆ หวานอร่อยดี แต่สงสัยตานะได้อันเปรี้ยวไป...
จากนั้นก็แยกย้ายโบกมือกันไป....ใจกลางบอกว่าถ้ายังไงเดี๋ยวไปดูหมูพันปีที่บ้าน ถ้ามีจะเอามาฝากให้ทาน...ในฐานะที่คงติดใจกันมากมาย..
แล้วนี่ก็ภาพมัคคุเทศก์น้อยของโน้ตในคราวนี้ค่ะ...
หลังจากนั้นเราก็เข้าไปชมความงามในโครงการหลวงเกษตรดอยอ่างขางกัน
ค่าเข้าคนละ 50 บาท มีให้ชมหลายจุดวนเป็นวงกลม... แนะนำร้านอาหารสโมสรด้านบนของโครงการ อาหารอร่อยใช้ได้ราคาพอสมควรค่ะ...มีหลายเมนูให้ลอง...แต่ที่โน้ตไปทานก็มี
ไก่อุ๊บ...ตามแบบชาวดอยอ่างขาง คือเอาไก่ไปหมักกับเครื่องสมุนไพรพวกขมิ้น แล้วผัดออกมา คล้ายๆ หมกไก่ หรือฮังเลไก่อ่ะ อร่อยดี...
เราออกจากโครงการกับไปที่พัก ซึ่งป้าก็ใจดีอีกนั่นแหละ ให้เราคืนห้องช้าได้...ตอนแรกเห็นว่าใกล้เย็นแระจะนอนต่ออีกซักคืน แต่สุดท้ายก็กลับบ้านค่ะ ออกจากอ่างขาง เวลา 3 โมงได้ ลงมาเลยถามตานะว่า จะแวะดูพระอาทิตย์ตกกันมั้ย...มีสองที่ที่แนะนำ คือ เขื่อนแม่งัด กับทางไปปายอ่ะมันจะมีเนินแรกตรงปากทาง ตรงนั้นดูพระอาทิตย์ตกสวยมากๆ ตานะก็ตอบเหมือนเคยคือตามใจ เพราะคงไม่รู้ว่าอันไหนจะดีกว่ากันด้วยแหละ
โน้ตเลยพาไปในที่ๆ เรายังไม่เคยไปเห็น นั่นคือเขื่อนแม่งัด...จากแยก 107 อ.แม่แตง เข้าไปเขื่อนแม่งัดอีก 10 กิโลเมตร..เส้นทางเป็นทุ่งนาสองข้างทาง...ล้อมรอบด้วยขุนเขาทุกด้าน...เพราะฉะนั้นถ้าจอดถ่ายข้างทางก็จะได้วิวทุ่งนากับฉากหลังเป็นขุนเขา...
ตานะถึงกับขอให้จอดถ่าย ลืมว่าตัวเองปวดหัวเป็นหวัดไปเลย...
แสงอาทิตย์เริ่มลดตัวลง โน้ตก็กลัวว่าจะไม่ทัน แต่ตานะถึงขั้นเจอวิวทุ่งนาจนไม่อยากไปไหนซะแระ...แล้วจะถึงเขื่อนมั้ยเนี่ย...สุดท้ายไม่ลงตัวค่ะ ตานะขอถ่ายอยู่ริมทุ่งนา ปล่อยโน้ตขับต่อไปที่วิวเขื่อนเอง...
เมื่อไปถึงเขื่อนเห็นวิวแล้วก็ต้องรีบย้อนกลับไปรับตานะที่ทุ่งนา ซึ่งย้อนกลับไปห่างอีก กิโลเดียว...
"ถ้าไม่ขึ้นรถมา นายจะเสียใจ"
และแล้วก็ถึงเขื่อนค่ะ ภาพวิวพระอาทิตย์ตกสวยหลังเขื่อนมันสวยมาก แต่เราอาจถ่ายได้ไม่เหมือนที่เห็นค่ะ
| Create Date : 01 มีนาคม 2553 |
| Last Update : 1 มีนาคม 2553 10:29:36 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 832 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: kwan_3023  วันที่: 1 มีนาคม 2553 เวลา:16:15:41 น. |
|
|
|
| โดย: nupook538 วันที่: 1 มีนาคม 2553 เวลา:19:25:56 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋ที วันที่: 1 มีนาคม 2553 เวลา:22:11:18 น. |
|
|
|
| โดย: เตย (terrynop ) วันที่: 2 มีนาคม 2553 เวลา:8:57:16 น. |
|
|
|
| โดย: eikon วันที่: 2 มีนาคม 2553 เวลา:22:26:50 น. |
|
|
|
| โดย: TAN IP: 125.26.19.150 วันที่: 5 มีนาคม 2553 เวลา:17:59:07 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
นี่เพิ่งกลับจากปาย + เชียงใหม่ค่ะ สุดยอดเลย