|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
เมื่อเพื่อนเราเป็นใหญ่เป็นโต
หายหน้าหายตาไปหลายสัปดาห์เพราะไร้อารมณ์กับชีวิตจริงๆ จนไม่อยากทำอะไร แม้จะรู้ว่าธรรมทั้งหลายมีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ชั่วครั้งชั่วคราว แล้วในที่สุดก็ดับสลายไป แต่รู้นี้คือสักแต่ว่ารู้ ไม่ได้มีปัญญารู้เท่าทัน เป็นปทปรมบุคคลที่แม้จะได้อ่านได้เล่าเรียนอย่างไรก็ไม่อาจโผล่พ้นเลนตมขึ้นมาได้
ปลง..
ไร้อารมณ์ขึ้นมาเลยวิ่งแจ้นไปกาญจนบุรี จะไปให้พระอาจารย์ช่วยปัดเป่าให้หน่อย พระอาจารย์ท่านก็หัวเราะบอกให้ให้รอหลวงปู่สงเคราะห์ให้ แต่แหม.. หลวงปู่ของพระอาจารย์ (และของผม) ท่านเก็บตัวช่วยในหลวงมาเป็นปีแล้วนี่ เมื่อไหร่จะมีเวลาลงมาสงเคราะห์ศิษย์อื่นบ้างก็ไม่รู้
นำพระบรมสารีริกธาตุจำนวนหนึ่งไปถวายพระอาจารย์ สงสัยจะมีเทพเทวดามานมัสการเยอะทีเดียว เพราะพี่สาวกับน้องสาวผู้มีเซ้นส์พิเศษนั่งขนลุกขนพองตลอดเวลา 2 ชั่วโมงที่นั่งสนทนากับพระอาจารย์ ส่วนเจ้าสองเด็กผู้มีตาที่สามก็ไม่ได้สนใจอะไร เอาแต่วิ่งเล่นรอบวัด เลยไม่ได้ฟังเรื่องราวอะไรพิเศษว่าสิ่งที่ตาไม่เห็นนั้นมีอะไรบ้าง
พระอาจารย์บอกว่าหลายวัดใน จ.เพชรบูรณ์ ถามไถ่มาว่าปีนี้จะมีกฐินไปทอดอีกหรือเปล่า ผมก็เฉยๆ ปีนี้คงไม่รับจัดให้เพราะชวนสมาชิกทำบุญกันไปเยอะแล้ว ปีก่อนจัดกฐินไปทอด 12 วัด ส่งเครื่องกฐินไปทอดกฐินโจรอีก 12 วัด ต่อด้วยปิดทองพระประธานไปอีก 1 องค์ และยังมีงานบุญเล็กๆ น้อยๆ อีกตั้งหลายงาน เลยคิดว่าจะหยุดสัก 2 ปี
แต่จะหยุดได้หรือเปล่าชักไม่แน่ใจ เพราะกลับจากกาญจนบุรี เพื่อนๆ สมัยเรียนวิศวะจุฬาด้วยกันเมื่อกว่า 20 ปีก่อนก็ดันมาเกิดความคิดว่าอยากจะสร้างพระประธานกันอีก เออหนอ.. อีตอนเราบอกก็เฉยๆ พอตอนเราเฉยก็เกิดเฮี้ยนอยากทำบุญขึ้นมาซะงั้น
ล่าสุดเพื่อนคนหนึ่งก็ฝากให้หาโรงหล่อพระฝีมือดีราคาย่อมเยาให้หน่อยเพราะคุณแม่อยากสร้างพระ
วันนี้เลยหวนคิดถึงเพื่อนๆ สมัยเรียน คิดถึงความแปลกๆ ห่ามๆ ของแต่ละคน
อย่างเช่นประธานรุ่นของผมเป็นผู้หญิง
สมัยก่อนเป็นผู้หญิงแล้วมาเรียนวิศวะนี่เป็นอะไรที่ทรมานมาก รุ่นผมมีผู้หญิงคนเดียว แน่นอนว่าอาจารย์จำได้แม่น ดังนั้นจึงโดดเรียนไม่ได้เด็ดขาด เวลาเข้าเรียนพวกเราผู้ชายก็เสียสละยกแถวหน้าทั้งแถวให้เธอนั่ง เธอก็จะหันซ้ายหันขวาเรียกหาเพื่อนว่ามานั่งเป็นเพื่อนหน่อยสิ แต่เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนนั่งเรียนหายาก ตลอด 4 ปีเธอจึงต้องนั่งหง่าวอยู่แถวหน้าเพียงลำพัง
เรื่องแฟนไม่ต้องห่วง หมูหมากาไก่ที่ไหนก็ไม่มีสิทธิมาจีบเธอได้ เพราะพวกเราจะล้อมเธอไว้เป็นดาวล้อมเดือน จนเธอต้องบอกว่าถ้าไม่มีใครมาจีบนะ ไอ้พวกล้อมๆ อยู่นี่แหละต้องรับผิดชอบสักคน จนผ่านมา 20 กว่าปี เธอก็ทวงสัญญาชี้หน้าไปทีละคนให้รับผิดชอบหามเธอลงจากคาน พวกที่แต่งงานแล้วก็มีข้ออ้างเอาตัวรอดไปได้ ส่วนพวกที่ยังโสดก็บอกปัดว่าเป็นเพื่อนกันมันเปลี่ยนสถานะไม่ได้หรอก แล้วก็หัวเราะกันเฮฮาเอาตัวรอดกันไปวันๆ
ด้วยความที่เป็นผู้หญิงคนเดียว เธอจึงต้องรับบทเป็นประธานรุ่น โทรจิกโทรด่าเพื่อลากเพื่อนๆ มากินข้าวกันเป็นระยะๆ เห็นแล้วก็น่าสงสาร (แต่ไม่สงสาร) บางทีเพื่อนมาน้อยเธอก็บ่นว่าเพราะเธอไม่มีความสามารถจึงตามเพื่อนมาได้น้อย ขอลาออกจากตำแหน่ง จะยกตำแหน่งให้เพื่อนที่เป็นอาจารย์ เป็น รศ./ผศ./ศ. หรือคนที่เป็นคณบดีอะไรโน่น บอกว่ามาดของความเป็นอาจารย์น่าจะตามตัวเพื่อนได้ไม่ยาก แต่เพื่อนๆ ก็เฉไฉบอกว่าตำแหน่งนี้ไม่อาจถ่ายทอดไปสู่บุรุษได้ เว้นแต่ท่านประธานรุ่นจะแต่งงานมีสามีไปเท่านั้น พวกเราจึงจะผ่อนผันให้ลงจากตำแหน่งประธานรุ่นเพื่อใช้ชีวิตมีความสุขกับครอบครัว
สรุปแล้วเพื่อนผมคนนี้ก็คงต้องเป็นประธานรุ่นต่อไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ หรืออาจจะต้องตามไปเป็นต่อถึงชาติหน้าด้วยโน่นแหละ
เพื่อนอีกคนเรียนเก่งมาก ได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง สร้างวีรกรรมสมัยเรียนไว้เยอะจนไม่อาจเล่าได้ เรียนจบแล้วก็ข้ามน้ำข้ามทะเลไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นจนจบเอก และอยู่ทำงานสร้างเนื้อสร้างตัวอยู่ที่นั่น แต่วันดีคืนดีก็เกิดปิ๊งขึ้นมาว่าชีวิตคืออะไร เกิดมาทำไม แล้วก็ทิ้งงานการกลับบ้าน มาทำงานให้กับวัดเป็นคนสมถะไปหน้าตาเฉย
และอีกคนคือคนข้างบนที่ฝากให้หาโรงหล่อพระให้
เพื่อนคนนี้สมัยเรียนตุ๋มติ๋มมาก พูดจาก็ไพเราะ ผม-คุณ-ครับ ทุกคำ ขณะที่คนอื่นพูดแต่ มึง-กู-ไอ้.. สารพัด ใครพูดไม่ได้ก็ต้องหัด ด้วยความเชื่อที่ว่าจบออกไปแล้วทำงานทำการเดี๋ยวจะด่าลูกน้องไม่เป็น แต่เพื่อนคนนี้รักษาความสุภาพได้เสมอต้นเสมอปลาย จนพวกเราเรียกว่า ... เซ็นเซ่อร์ดีกว่า เดี๋ยวลูกน้องเขามาอ่านเจอเข้าจะเสียภาพพจน์
สมัยเรียนเพื่อนคนนี้ก็ทำกิจกรรมกับมหาวิทยาลัยตลอด ตอนปี 4 ได้เป็นนายก อบจ. การเป็นนายก อบจ.นี่ไม่ใช่เรื่องยากเย็นของชาววิศวะ เพราะได้เปรียบตรงที่เป็นคณะใหญ่ หลับหูหลับตากาๆ กันไปยังไงก็ได้เป็น เพื่อนคนนี้เป็นนายก อบจ. ก็มีมาดนุ่มเป็นที่น่าเกรงขาม แต่พอกลับมาคณะเป็นต้องถูกเพื่อนๆ ลูบหัวเล่น บอกว่าขอเล่นหัวนายกหน่อยนะ เพื่อนก็ได้แต่ยิ้มไป
วันนี้เพื่อนผมเป็นใหญ่เป็นโต เป็น vice president ของธนาคารรวงข้าวมาหลายปีดีดักแล้ว แต่ก็ยังคงด่าใครไม่เป็นเช่นเดิม เลี้ยงรุ่นกันแต่ละทีมีเพื่อนคนเดียวที่ผูกไทมาร่วมงาน และได้แต่นั่งยิ้มดูเพื่อนๆ คนอื่นมึงมาพาโวย เพราะเพื่อนพูดแบบนั้นไม่เป็น
หันกลับมามองตัวเอง
จนป่านนี้ยังไม่พบเลยว่าชีวิตนี้เกิดมาทำไม...
| Create Date : 15 กรกฎาคม 2553 |
| Last Update : 15 กรกฎาคม 2553 12:40:55 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 627 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: พ่อระนาด  วันที่: 16 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:03:37 น. |
|
|
|
| โดย: พ่อระนาด วันที่: 16 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:32:29 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
นนทบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
บางครั้ง เธอเข้าใจไหม
ว่าทำไม จิตใจต้องเพ้อฝัน
ฝันมีสุขร่วมกัน ฝันมีส่วนผูกพัน
สิ่งเหล่านั้น ฉันเองเข้าใจ
ความหมาย คงคลี่คลายโดยง่ายดาย
หากได้ระบาย ออกมาให้เธอฟัง
ก็เพราะเธอเป็นต้นเหตุ ก็เพราะเธอนั้นพิเศษ
เกินกว่าฉัน จะควบคุมใจ
ยามใดเธอมีทุกข์ อยากหยุดโลกกลับไปช่วยเธอ
ใจมันคอยเสนอ ไม่เคยคิดห่วงใคร
ต่อให้ไกลจะไกลแค่ไหน ก็จะไปยกหัวใจให้
เพียงแต่ตอบรับ หากเธอยอมรับ กับฉัน
ว่าเธอนั้น มันก็เป็นเหมือนกัน
ส่วนฉันยืนยัน ประกันได้เลยเธอ
ไม่ใช่เรื่องหนักใจ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่
เพียงแค่สามคำ ฉันรักเธอ...
[เพลงจาก http://www.fileden.com]
[ stat since Sep24, 2009 ]
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ค้นให้เจอ
บางทีเราแค่มองข้ามมันไป