: : งานและบุญ ณ เมืองดอกบัว : :
ไปทำงานอีสานใต้ในคราวนี้ ช่างโชคดีได้ไปทำบุญด้วย เป็นกุศลจิตผ่องใสเหมือนร่ำรวย เป็นตัวช่วยให้เริงรื่นชื่นอารมณ์
งานการดำเนินไปไร้อุปสรรค เหนื่อยก็พักจกส้มตำหม่ำกันขรม ทั้งตำมะม่วง ตำโคราช ล้วนน่าชม พร้อมไข่ต้มก็ตำแตงแย่งกันชิม...
"บ้านดงนา" ไม่มีนา..น่าประหลาด หมู่บ้านในธรรมชาติและผาหิน ริมน้ำโขงลมพัดเย็นมารวยริน เป็นถิ่นคนไทย-ลาว พี่น้องกัน
ระหว่างทางเจอลุงแบกกล้วยป่า บอก..ลุงจ๋า ขอซื้อบ้างได้ไหมนั่น ลุงใจดีแบ่งให้สองหวีโดยพลัน ถูกใจฉันผู้เป็นมังสวิรัติไง
ที่อำเภอ "โขงเจียม" เป็นชายแดน ไม่ยากแค้นอยู่สบายกว่าเมืองใหญ่ สงบงาม สะอาดตากว่าเมืองใด เดินเล่นในยามเช้าไม่เหงาเลย
เห็นคุณป้าคุณยายรอใส่บาตร ก็หมายมาดต้องใส่บ้างอย่าวางเฉย บุญกุศลทำได้ง่ายไม่ยากเลย อย่าได้เอ่ยว่างานยุ่ง..ไม่มีเวลา
ข้ามไปเมืองชายแดนลาวที่ "ช่องเม็ก" เห็นเด็กเด็กวิ่งขวักไขว่เป็นพ่อค้า เหมือนตลาดโบ๊เบ๊ละลานตา ไม่นานช้า ก็กลับมายังฝั่งไทย
เหลือบไปเห็นแม่ค้าลาวนั่งหาวอยู่ เข้าไปดูซักถามตามนิสัย แม่ค้าจ๋า..หน่อไม้นี้ขายยังไง ถ้าไม่ซื้อก็อย่าไปต่อราคา (เข้าเชียว..)
วันรุ่งขึ้นตื่นขึ้นมาเป็นวันพระ คุณป้าแต่งตัวสวยสะเดินมาหา ชวนไปทำบุญกันทั้งพารา ไปด้วยดีกว่ารอช้าไย
คุณย่ายายช่วยกันจัดสำรับอาหาร มากันทั้งหมู่บ้านเห็นจะได้ ฉันมีแต่ข้าวเหนียว กล้วย ลำไย ยายบอกอยู่ที่ใจ..ไร้กังวล
จุดธูปเทียนกราบพระแล้วรับศีล .....
..... เอ่อ...อือม์... ..... ขออภัยแต่งไม่ไหว..ใจจะหลับ กายอ่อนพับเงกโงกโขกคีย์บอร์ด อยากเขียนต่อแต่คงไปไม่รอด จึงขอจอดไม่ต้องแจวแล้วนะคร้า... .....
...บันทึกวันอาทิตย์... ..๙ สิงหาคม ๒๕๕๒..
จริงๆ แล้ว วันนี้น่าจะเป็นวันเดินทางกลับจากการทำงานในภาคอีสาน แต่เนื่องจากเพื่อนร่วมทีมอีกคนและฉันขอกลับก่อนกำหนดตั้งแต่คืนวันศุกร์ ฉันก็เลยได้มานั่งชิลล์อยู่ในกรุงเทพฯ อยู่ขณะนี้ ปรากฎการณ์นี้แสดงถึงมิตรภาพและความร่วมมือในการทำงานกันเป็นทีมอย่างดี เพราะน้อยครั้งที่เราจะสามารถละทิ้งงานให้เพื่อนทำแทนได้..ในโลกยุคนี้ที่หาเพื่อนร่วมงานใจดีได้ยากเย็น ทริปนี้ เพื่อนผู้รับผิดชอบพื้นที่ภาคอิสาน พาคณะไปทำงานในจุดที่ไกลสุดก่อน คือ อำเภอโขงเจียม อำเภอศรีเมืองใหม่ และอำเภอบุณฑริก จังหวัดอุบลราชธานี จากนั้นค่อยล่องลงมาเก็บงานต่อที่อำเภอนาโพธิ์ จังหวัดบุรีรัมย์ และอำเภอหนองสองห้อง จังหวัดขอนแก่น รวมเบ็ดเสร็จใช้เวลาหกวัน แต่ถ้าคิดระยะเวลาที่นั่งรถ ใช้เวลาซักสามวันเห็นจะได้...โลกกว้างทางไกลจริงๆ
ชาวนาแถวอุบลฯ และศรีสะเกษ ปักกล้าดำนากันเสร็จแล้วเป็นส่วนใหญ่ มีส่วนน้อยที่เห็นว่ายังก้มๆ เงยๆ ปักกล้ากันอยู่ แถวๆ นี้น้ำท่าดูจะอุดมสมบูรณ์ดี หญ้าที่เป็นอาหารของปศุสัตว์ก็บริบูรณ์ (..555...เขียนยังกะรายงาน) ควายส่วนใหญ่จึงดูอ้วนท้วน อิ่มหมีพีมัน นอนแช่ปลักกันอย่างสุขสบาย ที่ชอบใจมากคือ ฉันมีโอกาสได้ใส่บาตรยามเช้าและไปทำบุญที่วัดโขงเจียม พร้อมๆ กับคุณป้าคุณย่ายายในหมู่บ้านที่พากันหิ้วตะกร้าปิ่นโตบรรจุอาหารไปถวายพระที่วัด แม้จะเป็นเพียงวันพระวันหนึ่ง มิใช่วันสำคัญหลักๆ ทางศาสนา แต่ชาวบ้านก็เดินไปทำบุญที่วัดกันอย่างพร้อมเพรียง ที่ฉันดีใจเป็นพิเศษ เพราะตรงกับช่วงเวลาของวันคล้ายวันจากไปของแม่ ซึ่งปกติอยู่กรุงเทพฯ ก็ไม่ค่อยได้มีโอกาสไปทำบุญที่วัดอย่างนี้ ฉันก็ได้ตั้งจิตอุทิศส่วนกุศลให้บุพการี ได้รู้สึกใจฟูๆ คล้ายกับว่า ท่านได้มีโอกาสรับกุศลผลบุญที่ฉันตั้งใจให้ท่าน คราวนี้ ฉันได้ตักบาตรข้าวเหนียวเป็นครั้งแรก (ต้องแอบไปล้างมือก่อนปั้นข้าวเหนียวใส่บาตรท่าน...กลัวบาปเพราะมือไม่สะอาด) ฉันไม่มีกับข้าว ก็ถวายกล้วยและลำไย..แล้วก็ได้กรวดน้ำ รับน้ำมนต์ เสร็จสรรพแล้ว ผู้เฒ่าผู้แก่ก็ฟังเทศน์ฟังธรรมกันต่อ คนวัยหนุ่มสาวก็แยกย้ายกันไปทำงาน นี่ละ วิถีชีวิตอันเป็นปกติสุขของชาวบ้าน ... ...สุขสันต์วันสีแดงสดใสค่ะ... ...
...บันทึกวันจันทร์... ..๑๐ สิงหาคม ๒๕๕๒..
วันแรกของสัปดาห์ที่สอง เดือนที่แปดของปีเข้าไปแล้วซินะ... อีกมิช้ามินานก็จะเข้าสู่ช่วงเวลาปลายฝนต้นหนาว ข้าวที่ออกรวงก็คงจะเริ่มสุกให้ชาวนาเก็บเกี่ยวได้ประมาณเดือนพฤศจิกายนถึงธันวาคม ใครไปต่างจังหวัดในช่วงนี้ก็คงจะได้เห็นชาวนาชาวไร่ลงนาเพื่อเกี่ยวข้าวกันเกือบหมดหมู่บ้าน
สำหรับเรื่องงานการ... ช่วงปลายปีที่ฝนน่าจะเบาบางลงไปบ้างนี้ เพื่อนร่วมงานและเราก็มีโปรแกรมที่จะเดินทางไปปฏิบัติงานกันในพื้นที่ภาคเหนือ ที่ภูมิประเทศมักจะเป็นเทือกเขา ภูและดอยต่างๆ สลับซับซ้อน ถนนหนทางตามป่าตามเขาก็ไม่ค่อยจะดี (เป็นดินแดง) ถ้าไปช่วงหน้าฝน (คือตอนนี้) อาจจะทำความเดือดร้อนให้ผู้คนต้องมาช่วยเหลือ (เพราะรถติดหล่ม) พวกเราจึงมักจะหลีกเลี่ยงการเดินทางขึ้นดอยกันในช่วงนี้... ถ้าจะไปก็เลือกแถวๆ ที่ราบสูงหรือที่ราบธรรมดาๆ มากกว่า
สำหรับโปรแกรมครอบครัว... ได้ข่าวจากพี่ๆ น้องๆ ของคนข้างตัวว่าอยากจะจัดโปรแกรมพาแม่ไปสามประเทศสวยในยุโรป คือ ฝรั่งเศส สวิตเซอร์แลนด์และอิตาลี เจ้าลิงสามตัวของเราได้ฟังอาๆ พูดก็หูผึ่ง ยกมืออาสาขอติดตามไปดูแลย่าด้วยกันเป็นทิวแถว... แต่ยังไม่รู้ว่าโปรแกรมจะคลอดเมื่อไหร่เพราะเหล่าอาๆ กำลังปั๊มเงินลงขันให้คุณย่า (ของลูกเรา) กันอยู่
ความตั้งใจแบบนี้ เราว่าไม่น่าจะเข้าข่ายใช้เงินฟุ่มเฟือย เพราะคุณย่าของลูกนี่ก็ไม่เคยไปเที่ยวเมืองนอกเลย ท่านเคยตั้งท่าจะไปทัวร์ต่างประเทศมาหลายครั้งแล้ว ทำพาสปอร์ตเก้อมาหลายรอบ จนอายุหกสิบกว่าๆ ถึงได้ไปอังกฤษครั้งหนึ่งตอนอาคนเล็กไปเรียนต่อโทที่เรดดิ้ง และคุณย่าของลูกก็เป็นคนที่ใช้จ่ายเงินอย่างประหยัดและอดออมมาเกือบตลอดชีวิต การเสียเงินในจำนวนตัวเลขห้าหลักแก่ๆ ในยามส.ว. จึงน่าจะเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลอยู่ไม่น้อย
...ได้ไปทัวร์ "พาย่าเที่ยว" เมื่อไหร่ คงจะได้มีรูปมีเรื่องราวมาเขียนบล็อกกันอีกเนาะ...
...สุขสันต์วันสีเหลืองค่ะ...
...บันทึกวันอังคาร... ..๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๒...
วันนี้เข้าประชุมทั้งวันตั้งแต่เก้าโมงเช้าถึงห้าโมงเย็น แต่เป็นการประชุมที่สนุกมาก ได้มีการนำเสนองาน ปรึกษาหารือ ถกเถียงและหาข้อสรุปกันอย่างเป็นรูปธรรมทุกขั้นตอน อาจเป็นเพราะผู้เข้าร่วมประชุมล้วนเป็นเพื่อนร่วมงานวัยใกล้เคียงกัน (หลักสามหลักสี่...) ซึ่งเป็นระดับปฏิบัติงาน แต่ละคนมีประสบการณ์ทำงานแบบลุยแหลกถึงลูกถึงคนในพื้นที่มาแล้วเหมือนๆ กัน ทำให้พูดคุยกันรู้เรื่อง แบบสำนวนที่ว่า "พูดภาษาเดียวกัน"
ทำให้เรานึกถึงการประชุมที่มีแต่ผู้บริหารระดับสูงและระดับกลาง ส่วนใหญ่อาวุโสเสียจนผู้ร่วมประชุมนั่งกันเงียบกริบ ไม่กล้าแสดงความคิดเห็น ไม่กล้าเสนออะไรใหม่ๆ เพราะกลัวนายว่า ที่น่าสังเกต คือ ผู้อาวุโสเหล่านี้ ไม่ค่อยจะรู้เรื่องงานการอะไรที่มาประชุมกันสักเท่าไหร่ เพราะวันๆ ก็คงได้แต่นั่งอ่านรายงานที่ลูกน้องทำมาให้อ่าน ข้อมูลข้อเท็จจริง จริงบ้างไม่จริงบ้างก็คงยากที่จะรู้ได้ การประชุมแบบนั้น ถ้าเลี่ยงได้เราก็จะเลี่ยง เพราะขี้เกียจเข้าไปนั่งเป็น "ไม้ประดับ"
เลิกประชุมกลับบ้าน ก็แปลกใจที่ได้เห็นว่าถนนหนทางรถราน้อยจัง ไม่ติดหนึบหนับอย่างที่เคยทั้งๆ ที่เกือบหกโมงเย็นแล้ว... การได้ขับรถในถนนที่ว่างๆ นี่มันช่างเป็นความสุขจริง... ไม่ต้องไปแสวงหาความสุขราคาแพงที่อื่นใดเลยเรา
...สุขสันต์วันสีชมพูค่ะ...
Create Date : 09 สิงหาคม 2552 |
Last Update : 11 สิงหาคม 2552 19:48:48 น. |
|
25 comments
|
Counter : 2278 Pageviews. |
|
|