Bloggang.com : Devonshire : : : นราธิวาส..ดีใจที่ได้ไปเยือน : :

: : นราธิวาส..ดีใจที่ได้ไปเยือน : :

สำหรับคนทำงานด้านการพัฒนา การลงพื้นที่ไปทำงานในชุมชนหรือท้องถิ่น นอกจากจะเป็นภารกิจหน้าที่ที่รับผิดชอบโดยตรงแล้ว ยังมีประโยชน์ต่อตัวผู้ปฏิบัติงานอีกมากมายหลายอย่าง...เช่น...

...เปิดโลกทรรศน์ สร้างเสริมประสบการณ์ชีวิต (สปช. เป๊ะๆ) ให้รู้จักมองมุมกว้างเป็นเสียบ้าง ไม่ใช่คิดแต่จะเจาะลึกอยู่นั่นแล้ว หารู้ไม่ว่าการทำงานนั่งโต๊ะก็ไม่ต่างอะไรจากการหมกตัวเองอยู่ในหอคอยงาช้าง (จะว่าเป็นกบในกะลาก็เกรงใจตัวเอง)...

...ได้รู้สถานการณ์ความเป็นไปของโลกภายนอกแบบ "เรียลไทม์" คือฟังด้วยหู เห็นด้วยตา สัมผัสด้วยใจ ไม่ต้องมีอะไรมาคัดกรอง ไม่มีผักชี ไม่มีความจำเป็นต้องรออ่านรายงานของใคร...

...ได้รับรู้ปัญหา อุปสรรค และคิดหาวิธีแก้ไข คลี่คลายกรณีต่างๆ แบบควรจะต้องเป็นไปได้ในโลกแห่งความเป็นจริง (นอกห้องสี่เหลี่ยมที่เราทำงาน)... ไม่เพ้อฝัน ไม่นั่งเทียน... ว่ากันจะๆ ไม่ต้องเปิดตำรา หาทฤษฎีอะไรมาจับประเด็นให้เสียเวลา...

...ได้ท้าทายตัวเองในการขบคิดการแก้โจทย์ปัญหา ที่ไม่เคยเหมือนกันเลยสักชุมชน หมู่บ้านและพื้นที่... ต่างกาลต่างวาระและโอกาสก็ยิ่งไม่เหมือนกันเข้าไปใหญ่...

...ได้เอาชนะกฎเกณฑ์ ข้อจำกัดในวาระและโอกาสต่างๆ กัน...ทำอะไรได้บ้างไม่ได้บ้าง..ก็ถูลู่ถูกังกันไป... เป็นความ "เมามัน" ของคนทำงานพัฒนาอย่างที่คนทำงานอาชีพอื่นคงเข้าใจได้ยากว่า..เอ๊ะ มันทำอะไรของมัน...

...ได้รู้จัก เรียนรู้ และ (จำเป็นต้อง) ยอมรับวิถีชีวิต วัฒนธรรม การดำรงชีวิตของเพื่อนร่วมชาติในท้องถิ่นต่างๆ กัน โดยควรต้องละวางความยึดมั่นถือมั่นความคิด ความเชื่อของตัวเองไว้ข้างหลัง และอย่าได้บังอาจเอามาตรฐานของตัวเองไปตัดสินชาวบ้านชาวช่องเขาไม่ว่าในกรณีใดทั้งสิ้น...ถ้าไม่อยากถูกไล่กระเด็นออกจากหมู่บ้าน...

นอกจากนั้น กำไรชีวิตที่ควรจะถือว่าเป็นโบนัสพิเศษ นอกเหนือจากผลของงานที่อาจจะมีเคพีไอเป็นตัวกำกับดูแลอยู่แล้ว ก็ยังมีเหลือคณานับ...เช่น...

...การได้ลองลิ้มชิมรสใบไม้ ผลไม้แปลกๆ ที่ขึ้นตามป่าดงพงไพร (แพะหรือวัวกินได้ คนก็กินได้ ไม่ตายหรอกน่ะ...) การได้นั่งพาหนะหลากชนิดที่เหมาะสมกับภูมิประเทศที่แตกต่าง การได้ไปใช้ชีวิตอยู่ในธรรมชาติอันงามแปลกตา ได้รู้จักพฤกษพันธุ์นานา ได้เพื่อนใหม่ที่ดี ได้ความคิดและแรงบันดาลใจใหม่ๆ สำหรับการกลับมาสู่โลกแห่งความจริงของตัวเราเองในเมืองหลวงอันวุ่นวาย...

...กลับมาจากนราธิวาสแล้ว ได้ความคิดชัดๆ มาอย่างหนึ่งเลยว่า อย่าเชื่ออะไรง่ายๆ ถ้าไม่ได้เห็นประจักษ์ด้วยตัวเอง...

นราธิวาส...ไม่ได้เป็นแดนอิรักหรือปากีสถานอย่างที่ใครๆ คิด แต่เป็นเมืองเล็กๆ ใต้สุดชายแดนไทยที่ชาวบ้านส่วนใหญ่รักที่จะใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย เด็กๆ ไปเรียนหนังสือ ทำกิจกรรม ผู้ใหญ่ก็ไปทำงาน... จุดต่างที่อาจจะทำให้หลายคนตั้งข้อ อาจจะเป็นเรื่องความไม่เท่าเทียมกันในเรื่องโอกาสของคน ซึ่งจริงๆ แล้ว ไม่ได้เป็นปัญหาเฉพาะในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้สักหน่อย ที่ไหนๆ ก็มี...

เอาเถอะ อย่าไปเครียดเลย..ชมบรรยากาศบางส่วนจากนราธิวาสที่เราเก็บมาฝากกันดีกว่า...

...สุขสันต์วันสีม่วงค่ะ...

เถาใบไม้สีทอง..ต้นไม้ประจำจังหวัดนราธิวาส..
แต่ว่า..แฮ่ๆ..คนที่นี่เค้าให้ต้นอ่อนเรากลับกรุงเทพฯมาด้วยสองต้นล่ะ...
ท้าทายเราอีกละซิว่า..จะปลูกใบไม้สีทองในเมืองกรุงขึ้นไหมน้อ...

น้ำค้างบนเถาเสาวรสยามเช้า..เบื้องหลังคือแปลงนาทดลอง
ในโครงการ "แกล้งดิน" ตามพระราชดำริพระเจ้าอยู่หัว..

ไปกินข้าว "ร้านพี่แมะ" มีกับข้าวรสเผ็ดร้อนแบบชาวไทยใต้ (ไม่ใช่มุสลิม)
เช่น แกงส้มใส่สับปะรด-ขมิ้น แกงไตปลา และยังมีน้ำพริก
กับผักหน้าตาแปลกๆ ให้หยิบกินตามสบายแบบบุฟเฟต์

สวนดอกไม้หอม ข้างเรือนพักของเรา มีดอกไม้ไทยๆ เช่น
จำปี จำปา กระดังงา ราชาวดี ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ชื่นใจทุกวัน
ทั้งเช้า สาย บ่าย เย็น ค่ำคืน... เป็นแรงบันดาลใจให้เรานึกอยากทำสวนแบบนี้มั่งที่บ้าน...

บึงน้อยและใบบัว..สวยยังกับภาพเขียนโมเนต์..
ได้ลุกมาเดินยืดแข้งขาทุกเช้าเย็น ชมต้นไม้ดอกไม้
ในอากาศบริสุทธิ์ที่หาได้ยากในชีวิตประจำวัน ณ เมืองฟ้าอมร...

...บันทึกวันอาทิตย์...
..๒ สิงหาคม ๒๕๕๒..

อือม์..วันนี้เลขสวย เลยถือเป็นฤกษ์ดี ลงไปจับเสียมขุดดินในสวนหลังบ้าน
เพิ่งสำนึกว่าสวนบ้านเราเป็นแนว Secret Garden คือไปแอบอยู่หลังบ้าน
ให้เจ้าของคิดแต่งสวนได้ตามอำเภอใจ ไม่ต้องกลัวใครมาเห็น (ว่าสวยหรือรกแค่ไหน)
เหตุที่เป็นสวนเช่นนี้... คงเป็นเพราะพ่อเราผู้ออกแบบสร้างบ้าน
วางตำแหน่งตัวบ้านไว้กลางที่ดิน เพื่อให้มีเนื้อที่สวนทั้งด้านหน้าและหลังบ้าน
บ้านเราก็เลยมีสวนหลังบ้าน ด้วยประการฉะนี้
เมื่อเช้านี้ เราลงสวนไปเล็มกิ่งต้นโมกกับต้นพุด เสร็จแล้วก็พรวนดินให้เขาเสียหน่อย
จากนั้นก็ถอนวัชพืชแถวๆ นั้น เพื่อหาที่ลงต้น "ใบไม้สีทอง" สองต้นที่เพิ่งได้มาจากนราธิวาส
เนื่องจากเขาเป็นต้นไม้เลื้อย จึงต้องหาแนวไม้ระแนงเตรียมไว้ให้เขาเกาะเกี่ยวยามเติบโต
ขุดๆ ดินลึกๆ ลงไป เจอทรายเข้าจังเบอร์..คนข้างตัวบอกว่าน่าจะเป็นทรายของการอัดพื้นทำบล็อกตัวหนอนสมัยก่อน
เลยต้องยักย้ายถ่ายเททรายออกไปเสียบ้าง.. แล้วพรวนดินให้ร่วนซุย กว่าจะเสร็จก็เหงื่อตก
ได้ที่ทางเหมาะเจาะดีแล้วก็จับต้นไม้จากแดนใต้ลงไปอยู่ในดินเมืองกรุง.. พรมๆ น้ำให้แล้วก็อวยชัยให้พร (ในใจนะคะ)
..ขอให้มีความสุขสบายในเมืองหลวงนะจ๊ะ เจ้าใบไม้สีทอง
แล้วก็ฝากฝังกับต้นพุดและต้นโมก เพื่อนบ้านใกล้ๆ ให้ช่วยดูแลเพื่อนใหม่จากแดนไกลกันด้วย
อีกไม่ช้าไม่นาน ก็คงจะมีใบไม้สีทองสวยๆ ให้ชมกันบ้างละน้อ...

ใบไม้สีทอง..โตเต็มที่จะสวยอย่างนี้

...สุขสันต์วันสีแดงค่ะ...

Create Date : 01 สิงหาคม 2552

Last Update : 2 สิงหาคม 2552 8:57:08 น.

18 comments

Counter : 3624 Pageviews.

สวัสดีค่ะพี่แดงมารูน ^^ เจิมแปะไว้ก่อนนะคะ ต้องไปพักสายตาและกินข้าวก่อน ดีใจที่pcเสม็ดถึงแล้ว ว่าแต่กลิ่นช็อกโกแล็ตมันยังอยู่หรือเปล่าคะ

หลับฝันดีค่ะ :))

โดย: prunelle la belle femme

วันที่: 1 สิงหาคม 2552 เวลา:2:05:17 น.

เราเป็นคนนราธิวาสค่ะ
แต่อยู่โก ลก
ยินดีตอนรับนะคะ

โดย: makok_82

วันที่: 1 สิงหาคม 2552 เวลา:2:39:46 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่แดง

เสียดายแทนพี่น้องสามจังหวัดนะครับ
พอเกิิดความรุนแรงขึ้น
คนเลยหายไปจากพื้นที่
ทั้งๆที่เมื่อก่อนตอนผมไปเที่ยว
ทั้งสามจังหวัดมีความสงบและสวยงามน่ารักมากครับ

โดยเฉพาะปัตตานี
ผู้คนน่ารักมากครับ

ได้แต่ภาวนาให้พื้นที่ทั้งสามจังหวัด
สงบโดยเร็วนะครับ

โดย: กะก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 1 สิงหาคม 2552 เวลา:5:25:53 น.

หนูเคยมีเพื่อนใช้ทุนที่จังหวัดนี้ค่ะ
ยังเสียดายว่าหนูน่าจะไปเยี่ยมเพื่อน
เพราะอยากไปเดินป่าพรุโต๊ะแดงจังเลย
ทุกวันนี้ก็ยังอยากไปเดินบนสะพานในป่าพรุอยู่นะคะ

เพื่อนหนูเลยเป็นคนติดอากาศชื้นๆแบบทะเลๆ แล้วเลยกลายเป็นคนเมืองชลในที่สุด

ไม่ได้อัพบล็อกเลยค่ะ
นี่จะสองทุ่มแล้ว ยังอยู่ที่ทำงานอยู่เลยค่ะ
แต่กำลังจะกลับแล้วค่ะ

นราธิวาสในสายตาของพี่แดง
สวยน่าอยู่ น่าสบายจังค่ะ

ดูแล้วคิดถึงความหลังตอนหนูทำงานอยู่สระบุรี ตอนอยู่เมืองไทย ได้ไปทำงานต่างจังหวัดหลายที่เลยค่ะ หนูว่าต่างจังหวัดเมืองไทยน่าอยู่มากๆ เดี๋ยวนี้เวลาคิดถึงเมืองไทย คิดถึงชีวิตในต่างจังหวัดนี่ล่ะ รู้สึกว่าเป็นช่วงหนึ่งของชีวิตที่มีความสุขค่ะ

สุขสันต์เช้าวันอาทิตย์ค่ะ
ส่วนตอนนี้หนูต้องกลับบ้านไปทำยำหมูยอแล้ว ก่อนที่สมาชิกในบ้านจะโวยวายนะคะ

โดย: SevenDaffodils

วันที่: 1 สิงหาคม 2552 เวลา:6:37:51 น.

เห็นหลายคนที่ไปเยือนสามจังหวัดชายแดน กลับมามักพูดแบบนี้ค่ะ ว่าจริงๆแล้วเป็นเมืองสงบ ไม่ได้ดูน่ากลัวอย่างที่ได้ยินกัน
อาหารใต้ ชอบค่ะ แต่เผ็ดมากๆก็รับไม่ไหวเหมือนกันค่ะ

สุขสันต์วันเสาร์ค่ะพี่แดง

โดย: nanida

วันที่: 1 สิงหาคม 2552 เวลา:14:32:36 น.

ผมยังเหลือภารกิจอีกหนึ่งบล็อกครับพี่แดง

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 1 สิงหาคม 2552 เวลา:14:48:22 น.

เห็นรูปแล้วคิดถึงมากค่ะ ศูนย์พิกุลทอง สามีเคยทำงานที่นี่ค่ะ ถ่ายรูปได้สวยมากเลย

โดย: grippini

วันที่: 1 สิงหาคม 2552 เวลา:15:24:34 น.

ก่อนอื่นเลย อาหารใต้น่ากินจังค่ะพี่แดง (ชอบกินเผ็ดเหมือนกันอ่ะ)

การได้ออกไปทำงานนอกสถานที่แบบนี้ดีจังเลยเนอะพี่แดง เหมือนกับเวลาที่มีนออกไปเยี่ยมบ้านเด็กนักเรียน ถ้าไม่ไปถึงบ้านก็คงไม่เห็น ไม่รู้ว่าความเป็นอยู่ของเด็กแต่ละคนแท้จริงแล้วเป็นยังไง แต่เราก็ไม่สามารถไปครบทุกคนได้ เพราะเด็กห้องหนึ่งมี 40 คน (เด็กที่เราเป็นครูที่ปรึกษา)

ภาพที่สาม ลูกสีเขียว ๆ อ่ะ เค้าเรียกว่าอะไรเหรอค่ะพี่แดง มันรสชาติเป็นไงอ่ะ

ท้องถิ่น ชนบท มีนรู้สึกว่า ไม่ค่อยแตกต่างกันเท่าไหร่เลยค่ะ นอกจากวัฒนธรรม และวิถีชีวิต มีนหมายถึงว่า ความไม่เท่าเทียมกันในเรื่องโอกาสของคน เหมือนที่พี่แดงว่าค่ะ เราช่วยได้เท่าที่ช่วย นอกนั้นคือต้องทำใจยอมรับ

พี่แดงเห็นท้องทุ่งเขียวขจีมั๊ยค่ะ เพราะต้นข้าวเริ่มที่จะเขียวแล้ว (เป็นบ้างที่) เมื่อเช้าอากาศดีมาก ๆ

ดีใจที่พี่แดงกลับมาด้วยหัวใจที่อิ่มเอม (มีภาพมาฝากด้วย) ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะค๊าพี่แดง

ขอให้ปลูกต้นเถาใบไม้สีทองติดและงาม ๆ ด้วยค่ะ

โดย: minporee

วันที่: 1 สิงหาคม 2552 เวลา:16:21:42 น.

อ่ะเม้นห่างกันไม่กี่นาทีเอง น่าเสียดายจังเลยอ่ะที่พี่แดงไม่ได้ผ่านมาทางนี้บ้าง เอ๋พี่แดงไม่ได้ผ่านบ้านมีน (ร้อยเอ็ด) เหรอค่ะพี่แดง ที่ในตัวเมืองร้อยเอ็ด จะมีบึงพลาญชัย และก็พระยืนที่สูงที่สุดในโลก แต่ถ้ามีนอยู่บ้าน จะพาพี่แดงไปดูเจดีย์หินทรายที่บ้านมีนด้วย

บ้านอยู่ร้อยเอ็ด แต่ต้องมาสอนที่หนองคาย (เราเลือกไม่ได้ค่ะพี่แดงว่าต้องลงที่จังหวัดไหน แล้วแต่เค้าจะเลือกเรา แต่ถ้าอยู่ครบ 2 ปีแระ ถึงจะเขียนเรื่องขอย้ายกลับบ้านได้) เพราะงั้นกลับบ้านทีก็ใช้เวลาเป็นวันในการเดินทาง

ยังไงก็ขอให้การเดินทางมาอีสาน ผ่านไปด้วยดี ขอให้ได้กินแนวกิน (อาหาร) แซบ ๆ นำเด้อ

ขอให้มีความสุขหลาย ๆ จ๊า

(ที่อีสานคำลงท้ายที่พวกเราพูดกันจะใช้คำว่า จ๊ะ หรือ จ๋า หรือ จ๊า ค่ะพี่แดง)

เดี๋ยวมีนขอไปขับรถลาดตระเวนอีกซักรอบก่อน (มีนต้องเป็นเวรเฝ้าโรงเรียนแทนน้องที่มันกลับบ้านค่ะพี่แดง)

ไปนะค๊า

โดย: minporee

วันที่: 1 สิงหาคม 2552 เวลา:16:30:54 น.

สวัสดีเจ้าพี่แดง^^

สร้างเสริมประสบการณ์ชีวิต 555 อดีตสมัยประถมมันผุดขึ้นมาเลยค่ะ ไม่ได้ยินชื่อวิชานี้มานานมากแล้ว พี่แดงนี่เป็นคุณหนูที่บู๊และออกแนวลูกสาวกำนันเหมือนกันนะคะ เขียนเล่ามาบรรยายได้เห็นภาพจนหนูนึกตามไปด้วยเลยค่ะ

ภาพทหารแต่งชุดเต็มยศพร้อมอาวุธครบมือนี่ทุกวันนี้คงถือเป็นเรื่องปกติในพื้นที่เลย หลายปีก่อนหนูได้ลงพื้นที่ไปช่วยเพื่อนทำข่าวเขียนคอลัมน์โจรเผาวัด ก็ไปสามจังหวัดห้าวัน ช่วงนั้นถือว่าสถานการณ์ร้อนพอดู แต่ก็เห็นชาวบ้านเขาอยู่กันดี ไม่ได้น่ากลัวเหมือนที่แตกตื่นกันในข่าว ยังไงเรื่องทางใต้ก็ขออย่าให้มันยืดเยื้อและเรื้อรังไปมากกว่านี้เลย คนไทยเหมือนกัน

เห็นของกินแล้วต้องกลืนน้ำลาย ไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่น่าจะเผ็ดร้อนออกแนวเปรี้ยวๆหรือเปล่า วันนี้หนูว่าจะไม่กินอะไร จะรอไปกินบาร์บีคิวบ้านเพื่อนตอนเย็นเลย หุหุหุ ได้กินฟรี ส่วนเรื่องไอเอ็ทนั่นยังไม่ไปถึงไหนค่ะ หนูมีรูปตัวเองกะหมาทะเลเก็บไว้เยอะ เลยเอามาแต่งเล่นและลงไว้บ้าง รูปมันเก่ากลายปีแล้ว เราก็หมุนไปตามกาลเวลา สังขารไม่เที่ยง 555

(ปอลิงกัง) ทั้งกฏหมายทั้งเอ็มบีเอ แบบนี้นี่มี high-profile job ได้สบายๆเลยแหละค่ะพี่แดง จะไม่คลุกฝุ่นก็ได้ แต่ก็นั่นแหละเนอะ it's not the point ซักกะหน่อยนิ

โดย: prunelle la belle femme

วันที่: 1 สิงหาคม 2552 เวลา:16:58:35 น.