..LiFe iS a jOuRnEy..
Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2552
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
15 กรกฏาคม 2552
 
All Blogs
 
: : เก็บภาพมาเล่า..สกลนคร.. : :




...'ขำอารายกันนักกันหนาล่ะฮึตา...เดี๋ยวทำหนูตกละจะร้องให้หูแตกเลย'...

(ตา-หลานชาวบ้านหนองเค็ม มาดูแม่บ้านทอผ้าเขามาประชุมกัน..
ตาเส้นตื้นมาก ถามอะไรก็ขำก๊ากตลอดกาล...ในขณะที่หลานสาวในมือเธอนิ่งมาก...)




...'หนูเป็นโส้ค่ะ บ้านหนูพูดภาษาโส้กัน...อ๋อหนูก้ออยู่ที่บ้านกับยายนี่แหละ...พ่อแม่ไปทำงาน นานๆ จะกลับมาซักที'...

(ชาวไทโส้ เป็นชนพื้นเมืองที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ในอำเภอกุสุมาลย์ จังหวัดสกลนคร
มีภาษาพูดของตนเอง ฟังยากกว่าภาษาอีสาน ตอนแรกเราฟังยังงงๆ ว่า
เอ.. ภาษาไทยอิสานแถวนี้ฟังยากจัง เขาบอกว่าไม่ช้ายยยย...
นี่มันภาษาโส้... ฟังคล้ายๆ ภาษาแขกหรือเขมร มันรัวๆ ปรื๊ดๆ...)




...'จะไปปักกล้าจ้ะ..ไปด้วยกันไหมล่ะ นาอยู่นอกหมู่บ้านไปทางโน้น...
...แต่จะไหวรึเปล่าล่ะ พวกคนกรุงทำไรเป็นมั่งเนี่ย..หุหุหุ'...

(ฤดูทำนามาถึงแล้ว ชาวบ้านส่วนใหญ่จะเริ่มหว่านเมล็ดข้าวเพื่อให้เติบโตเป็นต้นกล้า ราวๆ เดือนพฤษภาคม
ถัดมาเดือนกว่าๆ ก็ถอนกล้า เพื่อเตรียมไปดำนาโดยการปักกล้าในเดือนกรกฎาคม
นาแถวนี้เป็นนาดำ ไม่ใช่นาหว่าน และเป็นนาน้ำฝน ทำนาปีละครั้งเดียว
...555 ...เขียนบล็อกยังกะจะทำรายงาน...จดไว้กันลืมด้วย
เราคนกรุงรู้แต่ทฤษฎี.. ให้ไปทำนาแบบคนต่างจังหวัดนี่ท่าจะทำเนียนไม่ไหว)




...'เคยมั้ยล่ะ ดำนาน่ะ..ต้องก้มๆ เงยๆ อย่างนี้ละ ท้างงง..วัน'..

(การทำนาแบบเป็นหมู่คณะอย่างนี้ ตามตำราที่เด็กๆ เรียนใช้คำว่าลงแขก
แต่ชาวบ้านแถวนี้เขาไม่เรียกอย่างนั้น เขาใช้คำว่า 'ไปละวานกัน'
ถ้ารู้จักกันก็ไปช่วยกันแบบฟรีค่าแรง ถ้าต่างหมู่บ้านกันก็คิดตังค์ค่าดำ
เขาจ่ายกันวันละ 150 บาท ให้ปักกล้าตั้งแต่ 8 โมงเช้าถึงมืดค่ำ..คุ้มไหมคิดเอาเอง...)




...นี่ผู้ตรวจการ (ชำนาญการพิเศษ)..คอยวิ่งไปตรวจแปลงโน้นทีแปลงนี้ที
สำรวจดูว่าพี่ป้าน้าอา ปักกล้ากันเรียบร้อยมั้ย เป็นแถวเป็นแนวดี หรือเบี้ยวโลดดดด...



...แปลงนี้ปักกล้าเสร็จแล้ว..ตอนนี้เจ้าของนาก็สบายละ..
คอยไปดูถอนหญ้ามั่ง ใส่ปุ๋ยมั่ง..ว่างๆ ก็เอนหลัง...เอิ๊ก...



...ข้าวในนาน้ำฝน..เขียวชอุ่มเพราะน้ำถึง...แต่จะมีปุ๋ยมียาฆ่าแมลงรึเปล่า..ไม่มีใครรับประกัน...



...หยดน้ำฝนบนต้นชาหน้าที่พักในอำเภอ...



...ต้นใบไม้สีทองซึ่งเป็นพืชท้องถิ่นของนราธิวาส เจ้าของถิ่นเคยเล่าให้ฟังอย่างภาคภูมิใจว่ามีขึ้นที่นราธิวาสที่เดียวในประเทศ...
...เอ...เหตุไฉนจึงมาเติบโตงามดีที่อีสานเหนือนี้ละหนอ...



...น้องหมานอนพักผ่อนท่าทางยักแย่ยักยันพิลึก..ดูไม่น่าจะสบายเล้ย...
...ไม่กลัวหล่นลงมาหรือไงนั่น...


...บันทึกท้ายบล็อก...
..๑๕ กรกฎาคม ๒๕๕๒..

ได้ฤกษ์นำรูปที่ถ่ายมาจากสกลนครมาลงเสียที
ไม่ได้ถ่ายรูปอะไรมากมาย เพราะไปทำงานก็ต้องหัวฟูอยู่กับงานการเป็นหลัก
มีเวลาว่างนิดๆ หน่อยๆ ก็ไปนั่งคุยกับชาวบ้านใต้ถุนบ้านเขา...ลมพัดเย็นสบายดีจัง..น่างีบ
แมลงวันเยอะไปหน่อย..ก็ปัดๆ เอา อย่างนี้แหละ เมืองไทยเป็นเมืองร้อน
ชาวบ้านมักจะกินข้าวเหนียวปั้นจิ้มแจ่วบอง มีผักข้างรั้ว มีปลาเค็มตัวน้อยๆ พอให้ได้รส
ดูเขากินแบบพอประมาณแล้วก็อิ่มได้เหมือนกันแฮะ ไม่เห็นต้องกินอะไรที่อลังการอย่างคนในเมืองเรื่องมาก

ภาพที่ชื่นชอบและชื่นใจ คือทุ่งนาข้าวเขียวชอุ่มที่ล้วนมีต้นกล้าเติบโตปลิวไสวในแรงลม
ข้าวหอมมะลิยังเป็นพันธุ์ข้าวหลักที่ชาวบ้านปลูกกัน เพราะขายได้ราคาดี
ส่วนข้าวเหนี่ยว ปลูกกันนิดๆ หน่อยๆ แค่พอกิน
ผ่านพ้นฤดูแล้ง เข้าสู่วสันตฤดู...เดี๋ยวๆ ข้าวก็โตออกรวง พอหมดฝนก็เกี่ยวข้าว ข้าวเก็บไว้พอกิน เหลือก็ขายได้สตางค์เข้าบ้าน
เงินมากเงินน้อยไม่สำคัญเท่าความพอใจในชีวิต
มีเงินมาก..แต่ถ้าไม่ลดละความอยาก..หาเท่าไหร่ก็ไม่พอ
มีเงินน้อย..แต่ไม่ค่อยอยากได้นู่นได้นี่ ของที่มีในบ้านก็พอใช้อยู่..อย่างนี้สิพอ

...สุขสันต์วันสีเขียวสดใสค่ะ...





...บันทึกวันสีส้ม...
..๑๖ กรกฎาคม ๒๕๕๒...

...เมื่อวานนี้ ผ่านพ้นไปแบบเหนื่อยแฮ่ก..โฮก..โฮก..แต่เสร็จสิ้นลงด้วยดี...เรื่องคือว่านายเรามีความประสงค์ให้จัดเตรียมเอกสารเหมือนจริงเข้าเล่มเป็นรายงานให้ทั้งหมด...อันเป็นงานที่เราในฐานะ "บรรณาธิการ" เป็นผู้วางแผน จัดเตรียม เลือกสรรเนื้อหา รวบรวม เรียบเรียง ตัดทอน จัดรูปเล่ม ฯลฯ... โดยมีเดดไลน์อยู่ที่บ่ายโมงครึ่ง... จริงๆ แล้วถ้ามันเสร็จไม่ทันก็คงไม่เป็นไรหรอก เพราะนายเราเข้าใจสภาวะการทำงานของเราดี แต่เราคิดเอาเองว่า ถ้าทำเสร็จเรียบร้อยจนสามารถเสนองานให้นายได้ มันก็น่าจะเป็นสิ่งที่ดี...

แล้วเราก็สามารถทำเนื้อหาทั้งหมดเสร็จจนได้ นำไปมอบให้นายเวลาบ่ายโมงยี่สิบห้านาที...แฮ่ๆ...ติดนิสัยตรงต่อเวลามาจากไหนน้า...ปกตินิสัยเราไม่ค่อยชอบผิดเวลานัดหมายกับใคร เพราะถือว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่และสำคัญมากในการได้รับความเชื่อมั่นและเชื่อถือจากผู้คน...อ้อ...นึกออกแล้ว ติดนิสัยมาตั้งแต่สมัยทำงานเอเจนซีนั่นเองแหละ เพราะนายและลูกค้าเป็นฝรั่งที่ไม่ค่อยจะยอมรับเรื่องความล่าช้า เราทำงานในที่ที่มีวัฒนธรรมองค์กรแบบนี้ก็เลยติดนิสัยมาโดยปริยาย

อีตอนทำงาน ลุยงานก็สนุกสนาน ลืมความเหนื่อยๆไป... แต่ตกเย็นกลับถึงบ้านแล้ว..โอ้...แทบทรุดลงไปกองกับบันไดเลย...ยกขาก้าวขึ้นยังไม่ค่อยจะไหว รู้สึกราวกับไปปีนเขามาสักแปดร้อยลูก...ทำไมมันถึงได้หมดเรี่ยวแรงเช่นนี้หนอเรา อือม์..สังขารของเราคงจะแย่เอาการจริงๆ อาจเป็นเพราะช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปออกกำลังกายด้วย ก็เลยเหนื่อยง่าย... เมื่อคืนเลยสลบเหมือดไปตั้งแต่สามทุ่มครึ่ง ได้นอนรวดเดียวตื่นตีห้าครึ่ง...ค่อยยังชั่ว หายปวดเมื่อยเป็นปลิดทิ้ง...

วันนี้งานก็เลยค่อยชิลล์ ชิลล์...แต่ก็ยังมีดินพอกหางหมูให้ค่อยๆ คลำๆ แกะๆ ไปอยู่นั่นแหละ...

...สุขสันต์วันสีส้มเด้อค้า...




Create Date : 15 กรกฎาคม 2552
Last Update : 16 กรกฎาคม 2552 14:23:35 น. 11 comments
Counter : 2318 Pageviews.

 
ธรรมชาติจิงๆๆชอบมาเลยค่ะ แบบนี้ชีวิตคนไทย


โดย: Phannaploy วันที่: 15 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:26:45 น.  

 
ซาหวัดดีตอนหัวค่ำค่ะพี่แดง

ภาพทุ่งนาสวยจังเลยค่ะพี่แดง มีนก็ได้ไปดำนาช่วงที่หยุดเข้าพรรษา ได้ไปแค่วันเดียว แต่อยู่แผนกใช้ไม้จิ้ม ๆ ลงไปในดินให้คนที่เหลือปักต้นข้าว (ดำ) ลงไปในดิน ที่ต้องทำแบบนี้เพราะทุ่งนาไม่มีน้ำก็เลยต้องใช้ไม้จิ้มลงไปในดิน ภาษาอีสาน เรียกว่า สักหล่ม

ภาพสุดท้ายเหมือนกับหมามันกำลังจะถามเลยว่า จะถ่ายรูปผมใช่มั๊ยครับ อะไรทำนองนั้น (สังเกตจากแววตา)

กินข้าวแลงกับอีหยังน๊อ
ขอให้กินแซบ ๆ เด้อ

ใช่แล้วค่ะพี่แดง แถวอีสานและที่บ้านมีนจะกินอะไรแบบนั้นเลย มีข้าวเหนียว ต้มผัก (ลวกผัก) แจ่วบอง (บางวัน) และก็มีพวกป่นปลา ป่นอะไรต่าง ๆ ส่วนอาหารของเด็ก ๆ นั้นก็จะมีเพิ่มขึ้นมาอีก

และเท่าที่สังเกตได้ ที่บ้านนอกจะมีเพียงลูกหลานอาศัยอยู่กับลุงป้า ปู่ย่า ตายาย ส่วนพ่อแม่นั้นทำงานในเมืองกรุงกันแทบทั้งสิ้น

ขอให้มีความสุขมาก ๆ ค่ะพี่แดง


โดย: minporee วันที่: 15 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:22:42 น.  

 
เหนื่อยเหมือนกันค่ะพี่แดง เกือบทุกเย็นหลังจากกลับโรงเรียน มีนและเพื่อนครูที่บ้านพักครูต่างก็จะพากันสลบสไลกันไปตาม ๆ กัน ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ 6 โมงเย็น ถึงค่อยหาข้าวเย็นกินกัน เหอๆๆ มีนก็รู้สึกเหนื่อย ๆ เหมือนกันค่ะเวลาเดินขึ้นบันได้ (ไม่ได้ออกกำลังกายนานแล้วด้วยซิ)

นอนเยอ ๆ นะค๊าพี่แดงจะได้หายเหนื่อย เพื่อสู้กับงานต่อไป

วันนี้ที่กรุงเทพฯ ร้อนมากเหมือนกันใช่มั๊ยค๊า

หลับฝันดีนะค๊า


โดย: minporee วันที่: 15 กรกฎาคม 2552 เวลา:20:03:19 น.  

 
ลืมเม้นอันหนึ่งค่ะพี่แดง รูปแรกดูแล้วฮามากเลยอ่ะ ตาหัวเราะซะ แต่ว่าหลานอ่ะนิ่งมาก ๆ เลยเนอะ


โดย: minporee วันที่: 15 กรกฎาคม 2552 เวลา:20:07:24 น.  

 
สกลนครนี่เคยแต่ผ่านค่ะพี่แดงมารูน ที่ได้เที่ยวจริงๆละแวกนั้นก็คืออุดรธานีกะหนองคาย "ชาวไทโส้" นี่บอกตามตรงว่าเพิ่งเคยได้ยินนี่แหละค่ะ รูปที่สองน้องคนซ้ายมือสวยมากๆ หนูจ้องรูปอยู่นานสองนานเลย น้องเล็กคนขวามือก็น่ารักแบบเด็กๆ แต่คนพี่นี่สวยจิ้มลิ้มจริงๆ

ส่วนเรื่องให้คนกรุงทำนาแบบชาวบ้านต่างจังหวัดนั้น หุหุหุ หนูเอาตัวเองรับประกันเลยค่ะว่าคนเมืองทำเนียนบ่าไหวแน่ๆเจ้า 555 แถบนั้นยังได้แค่ 150 บาทต่อวันเองเหรอคะ เมื่อสิบกว่าปีก่อนตอนหนูทำของตากะยายนี่ยังได้วันละ 100-120 เลย รู้สึกว่าแถวเหนือทุกวันนี้เค้าจ่ายกันประมาณ 170-200 บาทต่อวันนะคะ แล้วแต่ว่าคุณห่อข้าวกลางวันมากินเองป่าว ถ้าเป็นนาของคนรู้จักกันที่ทำนาเหมือนกันก็อย่างที่พี่แดงว่าแหละค่ะ ผลัดกันทำของฉันวันหนึ่ง ของเธอวันหนึ่ง คำเมืองเราเรียกกันว่า "ซ้ายแฮง" แบบว่าไม่ต้องให้ตั้งค์กัน แต่ใช้แรงทำให้กันแทน

ขำท่านั่งน้องหมาเมืองรูปสุดท้ายมาก อีกอย่างหน้าตามันซื่อบื้อมั่กๆ หน้าแอบเหมือนน้ำตาล หมาแม่ที่บ้านเลย นึกแล้วก็ขำมัน โดนแม่เรียกว่าซื่อบื้อทุกวัน 555 จะบาปไหมเนี่ย หัวเราะใส่หมาวันพระ


โดย: หมาน้อย (prunelle la belle femme ) วันที่: 16 กรกฎาคม 2552 เวลา:3:15:38 น.  

 
คิดไปคิดมา น่าจะเขียนว่า "สร้าย-แฮง" มากกว่า เพราะคำนั้นมันออกเสียงคล้ายคำว่า "สร้อย" เริ่มมึนๆ งงๆ มาละ


โดย: prunelle la belle femme วันที่: 16 กรกฎาคม 2552 เวลา:3:18:20 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่แดง

ชอบภาพแรก
กับประโยคสรุปของพี่แดงครับ













โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 กรกฎาคม 2552 เวลา:7:59:29 น.  

 
(((((หวัดดีคร้าแม่มารูน )))))))))

ฮ่าๆๆ ต๊กใจ อะจิ เสียงดังมาแต่ไกล

สบายดีนะค่ะ

ภาพเล่าเรื่องสวยงามค่ะ ชัดแจ๋วเลย เห็นต้นไม้ใบหญ้า ทุ่งข้าวเขียวๆ นี้สวยมากนะค่ะ

ชีวิตเรียบง่ายและสงบ ก็ดีนะค่ะ ไม่ต้องแข่งขันกันแบบคนในเมือง

รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ


โดย: แม่มณี (ย่าชอบเล่า ) วันที่: 16 กรกฎาคม 2552 เวลา:13:17:19 น.  

 
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าคนไทยอยู่ในอาการ "หวาดกลัว"

หวาดกลัวเพราะรัฐบาลไม่ได้ใช้สื่อในการทำความเข้าใจ
แต่ใช้สื่อไปในทางให้เกิดความกลัว

เมื่อคนกลัว
ไม่กล้าออกไปไหน
ไม่กล้าใช้ชีวิต

มันยิ่งทำให้ทุกอย่างหยุดชะงักไปหมด


ผู้นำที่ขาดวุฒิภาวะ
จะไม่ได้แสดงให้เราเห็นเลยนะครับ
ว่าเขา "นำ" เราไปสู่ความหวัง

ผู้นำที่เหยาะแหยะและทำงานไม่เป็น
จะนำประชาชนไปบนทางแห่งความสับสน
และความหวั่นกลัว




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 กรกฎาคม 2552 เวลา:14:35:44 น.  

 
ดีใจด้วยค่ะพี่แดงที่งานเสร็จเรียบร้อยด้วยดี และได้พักจนหายเหนื่อยแระ เมื่อคืนมีนก็สลบสไลตั้งแต่หัวค่ำเหมือนกันค่ะ 2 คืนติดกันแระ

เป็นกะลังใจให้เช่นกันค่ะพี่แดง สู้ ๆ


โดย: minporee วันที่: 16 กรกฎาคม 2552 เวลา:21:39:53 น.  

 
สีเขียวของทุ่งนาเนี่ยสบายตามากๆเลยนะคะพี่แดง

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะพี่แดง


โดย: pim(พิม) วันที่: 16 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:30:05 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Devonshire
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]




Friends' blogs
[Add Devonshire's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.