Bloggang.com : ไมเคิล คอร์เลโอเน

เฉิ่ม (2548)

มีโอกาสได้หยิบหนังเรื่องนี้มาดูเป็นครั้งที่สอง หลังจากครั้งก่อนหน้าเกิดขึ้นเมื่อประมาณกว่าสิบปีที่แล้ว และผลก็คือ หลับไปตั้งแต่หนังยังไม่ทันผ่านครึ่งแรกของเรื่อง

การดู ''เฉิ่ม'' ครั้งที่สองนี้ จึงถือเป็นการดูที่เตรียมใจมาอย่างดี คือ 1. เตรียมใจว่าหนังจะเดินเรื่องช้าแน่นอน เพราะรอบที่เเล้ว = หลับ กับ 2. คิดว่าวัยวุฒิที่เริ่มเยอะขึ้น ก็น่าจะเข้าถึงหนังเรื่องนี้ได้ง่ายขึ้น

ตอนดูจบผลก็คือ ''ดูหนังเรื่องนี้จบได้โดยที่ไม่หลับเหมือนคราวก่อน''

แถมยังเข้าถึงบรรยากาศเหงาๆ ของหนังเพิ่มขึ้นอีก

ชายขับแท็กซี่กะดึก ที่ขับไปไม่รู้ว่าเป้าหมายอยู่ตรงไหน กับ โสเภณีสาว ที่ดูเบื่อกับชีวิต สามารถเติมเต็มกันได้ แม้เพียงแค่การโดยสารนั่งรถกลับบ้าน

สิ่งเดียวที่เชื่อมโยงทั้งคู่เข้าด้วยกันได้ ก็น่าจะมีเพียง ''ความเข้าใจ'' และ ''เห็นใจ'' ต่ออีกฝ่าย

แม้จะอยู่ในโลกที่ผู้คนจ้องจะเอารัดเอาเปรียบกัน แต่เมื่อเจอใครบางคนที่แม้ไม่ได้เป็นคนที่พิเศษอะไรมากมาย มีเพียงความจริงใจซื่อๆ มันก็เหมือนเจอที่พักพิง และที่ปลอดภัยสำหรับพวกเขาทั้งสองแล้วล่ะ

ตอนดูเรื่องนี้ นึกถึงภาพกรุงเทพฯ เมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน เพลงเก่าๆ จากคลื่นวิทยุเก่าๆ และมองมาที่บรรยากาศกรุงเทพฯ ในวันนี้ ในวันที่มีคนมากขึ้น รถมากขึ้น ตึกมากขึ้น ไม่รู้ว่ากรุงเทพฯตอนไหนมันเหงากว่ากันนะ

เเต่ตอนหนังเรื่องนี้จบ ผมรู้สึกเหงา แต่ในขณะเดียวกันผมก็ยังรู้สึกดีที่ได้ดูหนังเรื่องนี้อีกครั้ง

แม้องค์ประกอบหนังจะไม่สมบูรณ์แบบเสียทีเดียว ยังมีบางช่วงที่โทนหนังดูโดดๆ ยังมีบางช่วงที่การเล่าเรื่องยังไม่ลื่นไหล ยังมีบางช่วงที่เรายังสงสัยในพฤติกรรมของตัวละคร แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เรื่องนี้เป็นหนังไทยที่มีคุณภาพอีกเรื่องครับ

คะแนนความชอบส่วนตัว 7/10

Create Date : 07 พฤศจิกายน 2564
Last Update : 7 พฤศจิกายน 2564 22:37:30 น.
Counter : 666 Pageviews.

0 comments