ถ้าเกิดวันหนึ่งเราได้มีโอกาสพบตัวเองตอนอายุแปดขวบ คิดว่าเด็กคนนั้นจะดีใจที่จะโตมาเป็นคุณในตอนนี้ไหม?
นั่นเป็นคำถามที่หนังเรื่องนี้ตั้งไว้ให้เราตอบตัวเองขนาดที่กำลังนั่งดู...
หนังเล่าถึงรัสเซลผู้ทำงานเป็นที่ปรึกษาด้านภาพลักษณ์ เขาเป็นคนที่ประสบความสำเร็จในด้านการงาน มีบ้าน มีเงิน มีรถที่ดีขับ และอีกสองวันจะอายุสี่สิบ แต่ตัวเขายังไม่มีครอบครัว ไม่มีสุนัขเลี้ยง (แบบที่ตอนเด็กใฝ่ฝัน)
และเขาก็ได้พบเด็กวัยแปดขวบคนหนึ่ง ที่มีลักษณะเหมือนกับเขาทุกอย่าง แต่เป็นเด็กที่อ้วนงุ่มง่าม ซึ่งเป็นลักษณะที่เขาเกลียดในตอนเด็ก
ซึ่งเด็กคนนั้นก็คือตัวเขาเอง!!!
''คุณไม่เห็นโกรธเลย เรื่องที่เราไม่เปลี่ยนอะไรเลย''
ลองนึกถึงเราตอนเด็กๆ ครับ ตอนนั้นเรามีความฝันที่ดี ที่ยิ่งใหญ่ บางคนอยากเป็นนักบิน อยากเลี้ยงหมา อยากเป็นอะไรก็ตามที่เราตอนนี้ยังไม่ได้ทำมัน
เพราะว่าจริงๆ แล้วน้อยคนนักที่จะพาตัวเองไปถึงความฝันตอนเด็กๆ
แม้ว่าตอนนี้จะประสบความสำเร็จในทางหนึ่งเเล้ว แต่ก็จะยังมีอีกอย่างที่ดูเหมือนยังติดค้างอยู่
และสุดท้ายเราก็ไม่อยากให้ตัวเราเองตอนอายุแปดขวบ มองเราเป็น ''ไอ้ห่วย'' หรอกนะ
หนังเรื่องนี้เล่นกับประเด็นนี้ได้ดีเลยนะ แถมการเดินเรื่องยังสนุกด้วย เหมือนหนังพาเราย้อนเวลาไปดูตัวเองตอนอายุแปดขวบ และยังพานั่งไทม์แมชชีน กลับมาเตือนตัวเองในวันนี้ด้วย บางอย่างที่เราควรจะเรียนรู้ในวัยเด็กของเรา เพื่อแก้ไขให้เป็นตัวเองวันนี้ในเวอร์ชั่นที่ดีที่สุดเท่าที่ทำได้
วันที่: 5 กันยายน 2564 เวลา:8:37:37 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [