|
ผจญไต้ฝุ่น @ Hong Kong : Part XVII (จบ)
ความเดิมตอนที่แล้ว
ในที่สุดก็มาถึงช่วงสุดท้ายของการเดินทางแล้ว 17.30 น. เพื่อนร่วมคณะทุกคนกลับมาเอากระเป๋าที่ฝากคุณแม่บ้านไว้ที่ที่พัก รำลาให้ทิปเธอไป ...จากนั้นก็ลากกระเป๋าลงลิฟท์ แล้วข้ามถนนมาเข้าแถวรอรถประจำที่ป้าย
การรอรถที่ป้ายรถเมล์นั้น ต้องเข้าแถวให้ถูกต้องด้วยนะ ...คนขับรถเมล์เมืองนี้ กะระยะแม่นมาก รออยู่นาน จนต้องขยับมาดูว่า เราอยู่ถูกแล้วรึป่าว ...A21 ไปสนามบิน ...ก็ถูกแล้ว แต่ก็รอนานอยู่นะ ในที่สุด รถเมล์ 2 ชั้นก็มาจอดเทียบ จัดการเอากระเป๋าวางไว้หลังคนขับ แล้วขึ่นบันไดไปนั่งชั้นบน แล้วก็จัดแสดงต่อ wi-fi ชีวิตติดออนไลน์ก็งี้แหละ ...มีช่องทางให้เล่นฟรี ก็เล่นซะหน่อย
นอกจากจะมีรถเมล์ 2 ชั้นวิ่งในเมืองแล้ว ที่ฮ่องกงยังมีรถตู้เล็กเชื่อมไปยังเขตย่อยๆ อีก
ซึ่งเราไม่ได้ใช้บริการเลย ก็เลยไม่รู้สภาพภายในรถ ที่แน่ๆ คือ สามารถชำระเงินด้วยบัตร Ocotpus ได้ด้วย
บัตร OCTOPUS หน้าตาอย่างนี้ ซื้อที่สนามบิน และคืนบัตรที่สนามบิน
เพลินกับการถ่ายรูปบนรถที่แล่นไป ...ชัดบ้าง ไม่ชัดบ้าง สลับกับการออน์ไลน FB / TW ไปตามเรื่อง เงยหน้ามาดูตัวอย่างวิ่งบอกสถานี่ ตอนนี้เราออกนอกเมืองแล้ว ตัววิ่งนั้น ก็กลายเป็นให้ข้อมูลสำคัญๆ แทน นั่่นคือ ตอนนี้เราอยู่บนสะพานแขวนซิงหม่า (Tsing Ma Bride) ซึ่งเป็นสะพานแขวนทางรถยนต์และรถไฟที่ยาวที่สุดในโลก มีความยาวมากกว่า 2.2 กิโลเมตร ...เหมือนวิ่งอยู่บนสะพานพระราม 8 เลยนะ
และแล้วเรามาถึงสนามบิน Air Asia ต้องไปจัดการ Check in ที่ Terminal 2 ส่วนเพื่อนร่วมคณะที่มาคนละสายการบิน ก็แยกตัวลงก่อนที่ Terminal 1 พอพวกเราจัดการออกตั๋วเรียบร้อยแล้ว พนักงานก็บอกให้ย้อนกลับมาที่ Terminal 1 เพราะเครื่องจอดที่นั่น ...ทำไมต้องย้อนไปย้อนมาก็ไม่รู้
เราก็ต้องลากกระเป๋าเดินมาที่ Terminal 1 อีก ซึ่ง ณ เวลานั้น พวกเราต้องสนใจติดตามข่าวพายุไต้ฝุ่นกันด้วย ยังมีข่าวคราวให้พวกเราหวาดเสียวเล่นอีกนิดหน่อย ...เดินไปก็มองหาจุดคืนบัตร Octopus ไปพลาง เพราะไม่รู้จะได้มาอีกเมือไหร่ ...คืนไปก่อนละกัน ...เดินหามาจนถึงจุด Counter Service ที่ซื้อบัตรนั่นแหละ คืนที่เดียวกับจุดที่ซื้อ นั่นเอง
ไม่รู้ว่าเครื่องของเราจะดีเลย์หรือป่าวนะ แต่คนที่รอขึ้นเครื่องที่ Terminal 1 นั่นเยอะมาก เยอะจนพวกเราหาที่นั่งกินข้าวเย็นไม่ได้เลย จะเข้าร้านไหนก็ต่อแถวยาวไปหมด ก็เลยต้องกินนมกับมักกะโรนีที่ McCafe รองท้องไปก่อน และขอโทษเถอะนะ ไม่มีโต๊ะให้นั่งค่ะ ....นั่งล้อมวงกินบนพื้นพรมนั่นแหละ
อิ่มกันแล้ว ก็มุ่งหน้าไปยังเกทของพวกเรา ...โอ๊ะโอ ..เกทเลข 3 หลัก ต้องนั่งบัสออกไปอีกนะ
มาถึงที่ ก็มีร้านค้าให้ช้อปปิ้งอีกแล้ว หมดแรงและหมดเงินช้อป นั่งรอเวลาเรียกขึ้นเครื่อง รอไป รอมา พนักงานก็มาบอกว่า เครื่องดีเลย์ แล้วก็ต้องย้ายเกท .... ก็ย้ายไปอีกประตูใกล้ๆ กันนั่นแหละ
ดีเลย์ราวๆ ครึ่งชั่วโมงได้ ...ซึ่งในระหว่างที่เครื่องแอร์เอเซียของเราดีเลย เครื่องของเพื่อนเราอีกสายการบินก็ดีเลย์ด้วย และก็นานกว่าด้วย สายการบินเลยอัพเกรดย้ายเครื่องใหม่ คุณเธอจึงได้นั่งการบินไทยกลับบ้าน และถึงบ้านก่อนเราซะอีก ...จากโลว์คอส เธอก็ได้กลับแบบวีไอพี มีอาหารเสิร์ฟ น่าอิจฉาเจงๆ
ในที่สุด เราก็ได้กลับบ้าน เมื่อพนักงานเรียกผู้โดยสารให้เตรียมขึ้นเครื่อง ... และเครื่องออกในขณะที่ฝนลงเม็ด ...อีกแล้ว ...ไม่ชอบเลย พยายามทำใจนิ่งๆ ไม่คิดอะไรฟุ้งซ่าน ปล่อยให้กัปตันนำพาพวกเรากลับบ้าน
เมื่อเครื่องทะยานขึ้นเหนือน่านฟ้าเกาะฮ่องกง ....มีแสงไฟจากตึกต่างๆ เหมือนแสงดาวประดับพื้นดิน ส่องสว่างทิ้งท้ายอำลาชาวคณะ เสียงพนักงานแนะนำการใช้อุปกรณ์ต่างๆ เสียงกัปตันกล่าวทักทาย เสียงรถเข็นส่งอาหาร เสียงต่างๆ เลือนลาง หายไป เหมือนเราหลับตาลง ...สงบใจหลับพักสักนิด
ไม่นานต่อมา....เสียงพนักงานก็ปลุกให้เราตื่นตัว...เตรียมพร้อมสำหรับการแลนดิ้ง พวกเราเดินทางกลับสู่สนามบินดอนเมือง ...โดยสวัสดิภาพ
พบกันใหม่อีกครั้ง ในทริปต่อไป
| Create Date : 23 ธันวาคม 2556 |
|
4 comments |
| Last Update : 23 ธันวาคม 2556 22:51:37 น. |
| Counter : 2827 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [
มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ
มาตามชมต่อครับ เป้นบันทึกการเดินทางที่ยาวดีจังเลยครับ ผมติดตามได้ไม่ครบทุกตอนเลยครับ
เห็นภาพแล้วก็ต้องบอกว่าอยากไปเที่ยวต่างประเทศบ้างจังเลยครับ ผมยังไม่เคยมีโอกาสไปท่องเที่ยวต่างประเทศเพื่อหาประสบการณ์แบบนี้เลยครับ
อิอิ