Singapore Last Year : Part XI (จบ)
ความเดิมตอนที่แล้ว
วันสุดท้ายในสิงคโปร์ ตื่นมาพร้อมอากาศสดใส ไฟลท์กลับของเราเป็นช่วงเย็น แต่พิพิธภัณฑ์ (ที่อยากไป) เปิดตอน 11 โมง ..จะให้รีบไป รีบกลับคงใช่ที่ ถ้างั้น ก็นอนเกลือกกลิ้ง อ้อยอิ่งอยู่ในห้องพักนั่นแหละ จนสายๆ เพื่อนมาเคาะประตูเรียก ไปหามื้อเช้า (ตอนสายแล้ว) กินกันที่ร้านปากซอย
ย่านที่เราพักอยู่นี้ เช้าๆ แผงขายเครื่องเล่นทางเพศ - Sex Toy และยาไวอะกร้า ยังพอมีให้เห็นตามริมทาง พอแดดเริ่มจัดขึ้น ร้านค้าบนทางเท้าเหล่านี้ก็หายไป ห้องแถวเปิดขายสินค้า มีทั้งร้านโทรศัพท์มือถือ อุปกรณ์อิเลคโทรนิค ร้านแนวๆ 7-11 และร้านขายผักผลไม้ อดไม่ได้ต้องไปชะโงกดูว่า บ้านเมืองนี้เขากินผักกินผลไม้อะไรกันบ้าง ทริปนี้ไม่ได้เหยียบ "ตลาดสด" เลย ไม่รู้ว่าเมืองสิงคโปร์มีตลาดสดบ้างรึป่าว มองผ่านๆ ด้วยสายตา ก็เป็นผักแบบบ้านเราทั้งมะเขือม่วง มะเขือเทศ มะระขี้นก กระเจี๊ยบ เผือก มะนาว กระหล่่ำ ไม่แตกต่าง สมเป็นเพื่อนในในภูมิภาคเดียวกันเลยเนอะ
เลี้ยวหัวมุม ก็มี "ศูนย์อาหาร" แบบเดียวกับ CHOICE ที่เราเคยไปกิน ประกอบด้วยร้านอาหารย่อยๆ หลายสไตล์ พวกเราตกลง "สั่งลา" ด้วยอาหารแนวแขก
ไม่มีใครคิดเลยว่า จะได้อาหารถาด "ใหญ่" ขนาดนี้ เพื่อนเราสั่ง Nasi Briyani - ไก่ ของเราป็น Murtabak - ไก่ เป็นข้าว พร้อมไก่ทอด ช่วงขา ชิ้นใหญ่มากกกกกก และมะตะบะ พร้อมน้ำแกง ขนาดเกินถาด ต้องใช้เวลาในการกินไป คุยไป รอให้ย่อย แล้วกินต่อ สุดท้าย ก็ไม่หมด ไม่มีความสามารถ "ยัด" ลงกระเพาะให้หมดได้เลยจริงๆ
กลับมาเช็คเอาท์ออกจากที่พักตอนเกือบเที่ยง เพราะตั้งใจจะไปเดินเที่ยวในสนามบินกันก่อน ลากกระเป่าที่หนักขึ้นกว่าเดิม พร้อมถุงผ้าที่บรรจุของฝากไว้เต็มถุง ทุลักทุเล ขึ้นรถไฟฟ้า เปลี่ยนรถที่สถานีอีก ....กว่าจะมาถึงสนามบิน Changi
ช่วงนี้ที่สนามบินจัดสวนกล้วยไม้ สวยงาม ...มีป้ายประชาสัมพันธ์ ประมาณว่า เป็น "Exhibition" อย่างนึงเลย มีกล้วยไม้หลายพันธุ์ จัดแสดงอยู่หลายจุด ทั้ง 3 เทอร์มินอล
พวกเราลากกระเป๋าไปเทอร์มินอล 3 กันก่อน เพราะดูจากแผนที่ของสนามบินแล้ว ร้านค้าที่เพื่อนอยากช้อป อยู่ที่เทอร์มินอลนั้น
สิงคโปร์ยังคงคอนเซป เมืองแห่งศิลปะเอาไว้ ทุกแห่งหน แม้แต่ในสนามบิน ก็ยังมีงานประติมากรรม จัดวางตกแต่ง พร้อมคำบรรยาย เอาเป็นว่า ถ้าเป็นคนชอบงานศิลปะ ก็ต้องมาเที่ยวสิงคโปร์ ถ้าชอบช้อป ก็ต้องมาเที่ยวสิงคโปร์ แต่ถ้าชอบหาอะไรเก่าๆ ตามรายทาง ก็ไม่ควรมาสิงคโปร์หรอก ความเก่าแก่ทางประวัติศาสตร์ หาดูในในพิพิธภัณฑ์เท่านั้นเอง
โชคดีของพวกเรา ได้ยลความงดงามของประเทศภูฏาน ผ่านภาพถ่ายในนิทรรศการ ซึ่งจัดแสดงเพื่อประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวในสนามบินพอดีเลย
นอกจากภาพถ่ายแล้ว ก็ยังมีการจัดแสดงชุดเครื่องแต่งกาย งานฝีมือของชาวภูฏาน เมื่อพิจารณดูใกล้ๆ แล้วจะมองเห็นงานปัก งานทอ ที่มีลวดลายละเอียดละออกมากเลย หรือเป็นเพราะเรามีสายตาสำหรับมอง "งานฝีมือ" เราจึงเห็นว่า ความประณีตและความไม่ประณีต ก็เป็นความงดงามทั้งสิ้น
แล้วก็ยังมีมุมให้ผู้ชมงานได้ร่วมสนุก และลุ้นรับรางวัลด้วยนะ ทั้งการต่อจิกซอร์ การยิงธนู และการแต่งกายถ่ายรูป
พวกเรา 3 คน ...อีกหนึ่งอาสานั่งเฝ้าสัมภาระอยู่ที่ร้านกาแฟ เพราะไม่อยากเดินไปเดินมาอย่างพวกขาช้อป เราไม่เดินเล่นเพราะอยากช้อปหรอกนะ แต่มาเดินด้วยเพราะ "อยากรู้อยากเห็น" ซะมากกว่า
เป็นอันว่า เราได้รู้จักประเทศภูฏาน ผ่านนิทรรศการท่องเที่ยวนี้แล้ว จดเอาไว้ใน wish list เพิ่มเป็น destination ของการท่องเที่ยวเอาไว้อีก ไม่รู้ว่าจะไปตอนไหน แต่ขอมีความใฝ่ฝันเพิ่มขึ้นมาอีกว่า "สักวันจะไป"
จากจุดนี้ ก็เดินไปตามโซนต่างๆ ตามแผนผังของสนามบิน เพื่อหาร้านค้าเป้าหมาย พร้อมๆ กับเตร็ดเตร่ดูสินค้าไปเรื่อยๆ ระหว่างทาง ...แล้วพวกเราก็มาเสียเวลาเลือกซื้อกระเป๋าผ้า ตอนแรกก็ว่าจะซื้อคนละใบ สาวน้อยคนขายก็เชิญชวน เสนอส่วนลดเพิ่ม สุดท้าย ก็ได้มาคนละ 2 ใบ เอาว่ะ ถือว่า "กำจัด" เงินที่เหลือ จะได้ไม่ต้องแลกคืนที่เมืองไทย
ที่ชอบใจคือ ก่อนจะส่งมอบสินค้าให้ลูกค้า คนขายรูดซิบทุกจุด (ที่มี) เช็ครอยเปื่อย รอยขาด พอพบ ก็บอกให้รู้ ให้เราเลือกกระเป๋าใบใหม่ จนได้สภาพดีแล้วนั่นแหละ จึงรับเงิน และส่งมอบสินค้า แหม...ถ้าเป็นเมืองไทย เจ้าหล่อนคงรับเงิน แล้วเอาของใส่ถุงหิ้วให้เลยเป็นแน่
เดินทั่วเทอร์มินอล 3 ไม่มีอะไร นั่งรถไฟฟ้ากลับมาเทอร์มินอล 2 มาพบกับเพื่อนที่ร้านกาแฟ ใกล้จะได้เวลาเรียกขึ้นเครื่องแล้ว ....ต้องแยกกับน้องที่มาอีกสายการบินตรงนี้ ร่ำลากันแล้ว ก็แยกย้าย ....ทางใครทางมัน
เหลือ 3 คนเหมือนแรกมา ....ถึงเวลาที่อาหารแขกมื้อเช้าเกือบเที่ยง ย่อยไปแล้ว ก็เลยเดินเลือกหาของกินในสนามบิน ...มาลงตัวที่อาหาร Nanyang
เลือกสั่ง "Mee Siam" ก็ได้ก๋วยเตี๋ยวเส้นหมีขาว น้ำแกงรถชาติแบบต้มยำ ใส่ไข่ต้มและแคบหมู ...อร่อยดี ดูนาฬิกาแล้ว ยังพอมีเวลา คุณเพื่อนขาช้อปขอไปเดินเล่นต่อ ...เราก็ตามไปด้วย
เอาใบเสร็จรับเงินจากร้านกระเป๋า ไปลุ้นโชค....ซึ่งก็ไม่มีโชค ได้แค่เขียนชื่อ-ที่อยู่ ลุ้นจับรางวัลต่อไป เวลาผ่านมาจะชนปีแล้ว ...ไม่มีการติดต่อจากสิงคโปร์ ..แปลว่า ไม่ต้องลุ้นแล้ว ไม่ได้รางวัลหรอก
ณ จุดนี้ ก็มาถึงร้านกระเป๋าและรองเท้าแบรนด์ของสิงคโปร์ เพื่อนเราเตร่เข้าไป เราก็เตร่ตาม ที่ร้านมีสาวๆ ขาช้อปชาวไทย อยู่เต็มร้าน เลือกหยิบ เลือกจับ ถามไถ่กันเป็นภาษาไทย ยังกับอยู่ในห้างเมืองไทย เราเองก็ หยิบๆ วางๆ คำนวณค่าเงิน ...แล้วก็ออกมาโดยไม่ได้ซื้ออะไรเลย
กลับมานั่งรอเวลาที่ Gate เลยดีกว่า
ถึงเวลา ...ไม่มีเลท ก็ขึ้นเครื่อง อำลาเกาะสิงคโปร์ มุ่งหน้าสู่ประเทศไทย ยังมีหลายสิ่ง หลายอย่าง บนเกาะสิงคโปร์ ที่เคยคิดว่า "ไม่มีอะไร" แต่กลับมี "อะไร" ติดค้างในเอาอยากย้อนกลับไป "เที่ยวซ่อม"
มาคุยกับญาติพี่น้องทางบ้านแล้ว ก็ตกลงกันว่าประมาณปี 2557 เราจะพาครอบครัวมาเที่ยวกัน เด็กๆ คงสนุกกับ Universal Studio เราจะแยกไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์ หรือจะไปแสวงหาของกินอร่อยๆ กับช้อปปิ้งในช่วงลดราคา
ตอนนี้เริ่มวางแผนกันเงินบางส่วนเข้าไว้แล้ว รอให้พร้อมหน้าพร้อมตากันตอนปีใหม่ คงได้หารือกันอีกครั้ง จะได้ไป หรือไม่ได้ไป ก็คอยติดตามอ่านเอาจากใน blog ของเรานี่แหละ
กัปตันนำเครื่องลงที่สนามบินสุวรรณภูมิโดยสวัสดิภาพแล้ว ...แยกย้ายกลับบ้าน บ้านใครบ้านมัน พบกันใหม่ในทริปต่อไป
| Create Date : 23 กรกฎาคม 2556 |
| Last Update : 23 กรกฎาคม 2556 21:26:35 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 2114 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [
