เดินทอดน่อง ท่องย่านจีน : Part I
ด้วยความชอบส่วนตัว ที่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้กลายมาเป็นคน "ชอบเดินเที่ยว" นัก พอมาเจอกลุ่มเดินเที่ยวหลายๆ กลุ่ม หรือรู้ข่าวกิจกรรมเดินเที่ยว เป็นต้องไปเข้าร่วมทุกที
บางทึ ถึงขั้นต้องลาพักร้อนไปเดินเที่ยว ก็ยอม 
- - เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นภาพและเรื่อง เมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2555 - -
เช้าวันเสาร์ ซึ่งเป็นตรงกับรอบวันหยุดของแผนกพอดี เราก็เลยไม่ต้องลาพักร้อนมาร่วมกิจกรรม จุดเริ่มต้นของกิจกรรมนี้ อยู่ตรงที่ทำงานเราเองแหละ ผู้ประสานงานติดต่อขอใช้สถานที่มา ก็เลยได้ทราบข่าว แล้วก็เลยขอลงชื่อไปเดินด้วยซะเลย 
เป็นการเดินเที่ยวปีที่ 2 แล้ว .. ครั้งแรกไปเดินกันตรงไหน ก็ไม่รู้ ไม่รู้ข่าวคราวเลย
 คนมาร่วมกิจกรรม ก็มิใช่น้อยนะ นัยว่ามากกว่าที่คาดการณ์ไว้
คงเป็นเพราะกิจกรรมท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอย่างนี้ กำลังได้รับความสนใจ มีกลุ่มคนร่วมตัวกัน ไม่ว่าจะเป็นชมรมสยามทัศน์ กลุ่มสมายทริป (ปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็น ชมรมพิพิธสยาม) และใช้ช่องทางออนไลน์ในการเผยแพร่ประชาสัมพันธ์ข่าวสารถึงกัน ... ก็เป็นได้
ลงทะเบียนเสร็จ รับแจกหนังสือคู่มือเดินเที่ยว รับหมวก รับเข็มกลัด เพื่อแสดงว่ามาในคณะนี้ พอได้เวลาก็ต้องมีการกล่าวรายงาน และกล่าวเปิดงานกันเป็นธรรมดา
ศาสตราจารย์ระพี สาคริก ให้เกียรติมาเป็นประธานเปิดกิจกรรม และร่วมเดินไปกับพวกเราด้วย ท่านเคยมาเปิดงานสิงหาพฤกษาชาติของสมาคมไม้ประดับแห่งประเทศไทยอยู่หลายครั้ง นอกจากมาเปิดงานแล้ว ท่านก็ยังมาบันทึกเทปรายการของท่านเองด้วย ไม่ได้พบท่านหลายปี ...เพราะไม่ได้จัดงานสิ่งหาพฤกษาชาตินั่นแหละ... ท่านยังแข็งแรงเหมือนเดิมเลย
กิจกรรมในวันนั้น คุณเจริญ ตันมหาพราน (ขวา) และคุณ ณพัดยศ เอมสิทธ์ (ซ้าย) เป็นวิทยากรนำชมหลัก และระหว่างทางก็มีผู้ร่วมกิจกรรมที่เป็นคนในพื้นที่ช่วยเสริมเรื่องราวต่างๆ ด้วย พร้อมกันแล้ว ก็ออกเดินกันเลย ...เส้นทางเดินในช่วงแรก ก็เป็นเส้นทางที่เราเดินไปกินข้าวกลางวัน นั่นเอง บางสถานที่เคยแวะ เคยดู กับทริปอื่นบ้างแล้ว แต่การรับฟังเรื่องราวและมีเพื่อนร่วมทางใหม่ ก็ทำให้เหมือนกับเที่ยวใหม่ได้เช่นกัน
ริมถนนข้างโรงเรียนกุหลาบวิทยา เป็นทั้งตั้งของโบสถ์ที่ว่ากันว่า สวยที่สุดในเมืองไทย
ข้างรั้วมีกระบอกปืนใหญ่ ปักหัวลงดิน ....เพิ่งรู้ว่า นี่คือกระบอกปืนใหญ่ก็ในวันนั้นเอง  ปกติจะมีแผงร้านค้าตั้งบังอยู่ เราก็คิดว่าเป็นเสาธรรมดา เหมือนเสาไว้ต่อน้ำสำหรับดับเพลิงซะอีก
พอคนเดินนำ หยุด เพื่อเล่าเรื่อง คนเดินตามก็หยุด ยกกล้องขึ้นถ่ายรูปเก็บไว้ หูก็ฟังไปด้วย ...บางคนก็จดไปด้วย ...ส่วนเรานั้น ใช้จำๆ เอา มาย้อนนึกตามก็เวลามานั่งดูรูปและเขียน blog แบบนี้นั่นแหละ  ดังนี้ เรื่องที่เราบันทึกลงไป อย่าเอาไปเป็นข้อมูลอ้างอิงเลยนะ ....อาจจะพลาดกันได้ ดูจาก link ที่เราเวลายกมาแปะไว้ให้อ่านต่อจะดีกว่านะ
เวลาจะมายังโบสถ์พระแม่ลูกประคำ หรือ โบสถ์วัดกาลหว่าร์ แห่งนี้นั้น
ต้องเข้าทางประตูโรงเรียนกุหลาบวิทยา ซึ่งโดยปกติโบสถ์ไม่ได้เปิดให้เข้าชมภายใน
ยกเว้นเวลามีพิธีมิซซาในวันอาทิตย์ หรือมีกิจกรรมอื่น แต่ด้านนอกนั้นมาได้ บอกยามก่อนละกันว่าทำอะไร
เข้ามาแล้ว ก็มามุ่งๆ กันฟังเรื่องเล่าจากวิทยากรกันทางด้านนอกก่อน ... ระหว่างนั้นเราก็ เก็บภาพภายนอกไปก่อน เช่นกัน 
ตอนเรามาทำงานแรกๆ ก็ได้ยินเสียงเล่าลือว่า โบสถ์คาทอลิกหลังนี้ "งามนัก" เมื่อมีโอกาสได้เข้ามาจากทริปอื่นๆ อยู่ 2-3 ครั้ง ก็ต้องบอกว่า สมคำล่ำลือ ด้วยความเป็นคาทอลิก ก็เลยมีการตกแต่งประดับประดาด้วยงานปูนปั้น งานกระจกสี ที่เป็นภาพเล่าเรื่องนักบุญคนสำคัญ และรูปเคารพที่สวยงาม
พอเข้านั่งกันภายในโบสถ์ วิทยากรของโบสถ์ก็มาเป็นผู้เล่าเรื่องราวต่างๆ แทน ซึ่งไม่เน้นเล่าประวัติ  เพราะทุกเรื่องราวนั้น มีปรากฎครบถ้วนอยู่แล้ว >> > Official Website
ก็เลยกลายเป็นซักถามในเรื่องเกี่ยวกับธรรมเนียมปฎิบัติและประเพณีทางด้านศาสนาแทน โบสถ์นี้ทำพิธีด้วยภาษาไทยและจีน เนื่องจากชุมชนดั่งเดิมนั้นเป็นชาวโปรตุเกส ก่อนที่ชาวจีนจะโยกย้ายจากพื้นที่เดิม (ที่ดินเดิมถูกริบคืนเพื่อสร้างวังหลวง) มาสู่ย่านเยาวราช-ตลาดน้อยแห่งนี้
เครื่องประดับและรูปเคารพหลายชิ้น ได้รับการบูรณะ ซ่อมแซม หรือสร้างขึ้นใหม่บ้าง แต่องค์พระแม่มารีย์อุ้มพระบุตรนี้เป็นองค์ดั่งเดิม และ "เขาว่า" ศักดิ์สิทธ์ยิ่งนัก
นั่งเล่นเย็นใจ แยกย้ายเก็บภาพกันพอเหมาะแก่เวลาแล้ว ก็ออกมาเดินตามหลังวิทยากรไปยังจุดหมายต่อไป
โปรดติดตามตอนต่อไป
| Create Date : 30 มกราคม 2556 |
| Last Update : 30 มกราคม 2556 23:03:34 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 2212 Pageviews. |
|
 |
|
คนมาร่วมกิจกรรม ก็มิใช่น้อยนะ นัยว่ามากกว่าที่คาดการณ์ไว้ 
เพราะทุกเรื่องราวนั้น มีปรากฎครบถ้วนอยู่แล้ว >> >
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [
