|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
เรื่องของเรื่อง "ไดอารี่ที่รัก"
ไดอารี่ที่รัก
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเริ่มการเขียนบันทึกด้วยถ้อยคำนี้ ฉันจำไม่ได้ว่าตัวเองเริ่มเขียนไดอารี่ตั้งแต่เมื่อไรกันนะ แต่คงไม่ได้เริ่มต้นว่า "ไดอารี่ที่รัก..." แน่นอน การเริ่มต้นแบบนี้ ฉันอ่านเจอในนิยาย (แปล) หลายเรื่องเลยล่ะ และคิดว่า เป็นวิธีการเล่าเรื่องฝ่ายเดียว ที่อ่านได้สนุกจนอยากเขียนเองบ้าง มันเหมือนกับการ "สอดรู้สอดเห็น" เรื่องของคนอื่นยังไงยังงั้นเลยล่ะ และความรู้สึกแบบนี้แหล่ะ ที่ทำให้อ่านเรื่องราวสนุก ก็มันไม่ใช่เรื่องราวของตัวเราเองซะหน่อย
แต่เมื่อฉันเขียนบันทึกประจำวันในช่วงแรกๆ นั้น ฉันต้องการให้เป็นสมุดเล่าเรื่องว่า "วันนี้ทำอะไรไปบ้าง" สมุดบันทึกช่วงแรก จึงเป็นแบบมีวันที่
พอเขียนไปเขียนมา อาการขี้เกียจเขียนเริ่มบังเกิด เรื่องที่เขียนก็ซ้ำไปซ้ำมา เพราะเป็นการเริ่มต้นในวัยเรียน เรื่องที่เขียนก็เลยไม่พ้นเรื่องบันทึกการเรียน
จากนั้นเนื้อหาก็เลยเปลี่ยนเป็น "สอบวันแรก ฉันคงเป็นคนเดียวแน่ๆ ที่ไม่เคยพร้อม เวลาสอบทีไร ก็ต้องอ่านล่วงหน้า 1 วัน เท่านั้นเอง วิชาแรกสอบภาษาไทย ทำได้ไม่ดีนัก นอกเวลา ทำไปก็คิดไปว่า มันไม่ตรงกับคำว่า "วิจารณ์" เท่าไร แต่มันก็ผ่านไปแล้ว วันนี้ก็เลยหนักสมองจริงๆ ทั้งไทย อังกฤษ เลข โดยเฉพาะเลข อ่านโจทย์ผิด ต้องเป็นอย่างนี้ทุกที
สอบเสร็จก็ไปดอกหญ้า ยังอุตส่าห์คำนวณเงินผิดอีก ยังดีที่มีเงินพอจ่าย แต่ก็หมดเงินมากกว่าที่ต้องการใช้ ฉันนี้ ใช้ไม่ได้จริงๆ"
และจากนั้น สมุดบันทึกเล่มต่อๆ มา ก็เปลี่ยนแปลงไป มีเรื่องเล่าสัพเพเหระ และไม่ได้เขียนเป็นประจำอีกต่อไปแล้ว
แล้ววันหนึ่ง ...เมื่อโลกของเราหมุนมาชนกับโลก online ฉันก็ไ้ด้ทำความรู้จักกับไดอารี่ online เช่นเดียวกับคนอื่นๆ เวปนั้นยังอยู่หรือไม่ ...ไม่ทราบได้ และจำไม่ได้แล้วว่า ทำไดอารี่ online อยู่ที่เวปไหน เพราะตอนนี้ ไดอารี่ของฉัน = blog เรื่องราวสัพเพเหระ ทั้งเรื่องงาน เรื่องเที่ยว เรื่องหนังสือ มีมากมายให้บ่นบ้าไปได้เรื่อยๆ ....
เรื่องราวของ "ไดอารี่" ที่ควรเป็นเรื่องส่วนตัว (มากๆ ) กลับกลายเป็นเรื่องเล่า ที่อยากเปิดเผย แบ่งปัน และมีเพื่อนๆ ร่วมให้ความเห็นไปแล้ว
แต่ถึงยังงั้นก็เหอะ ...ฉันยังไม่เลิกซื้อสมุดบันทึกน่ารักๆ มาสะสมไว้ แม้จะไม่ได้เขียนเลยก็ตาม สมุดบันทึกเหล่านั้น กลายเป็น "ของสะสม" อีกอย่างหนึ่งของเราไปแล้ว
ไดอารี่ที่รัก ขอบคุณที่นำเพื่อนๆ หลายคนมาพบกับฉันที่นี่ วันนี้ ฉันเขียนบันทึกที่ Bloggang ไปแล้ว 660 หน้า มีคนอ่านบันทึกทุกหน้าของของฉันรวม 73,554 ครั้ง มีคนทำความรู้จักฉัน ผ่าน profile 1,489 ครั้ง ฉันหวังว่า ไดอารี่เล่มนี้ คงเก็บเรื่องราวของฉันไว้ ตราบนานเท่านาน
Create Date : 21 ธันวาคม 2552 |
Last Update : 16 เมษายน 2553 12:32:26 น. |
|
9 comments
|
Counter : 1078 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: nikanda วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:6:02:55 น. |
|
โดย: นัทธ์ วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:7:19:23 น. |
|
โดย: BeCoffee วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:21:58:31 น. |
|
โดย: ส้มแช่อิ่ม วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:22:40:09 น. |
|
โดย: นัทธ์ วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:23:15:48 น. |
|
โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:0:55:34 น. |
|
โดย: นัทธ์ วันที่: 24 ธันวาคม 2552 เวลา:10:20:06 น. |
|
| |
|
นัทธ์ |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [?]
|
รักที่จะอ่าน รักที่จะเขียน เปิดพื้นที่ไว้ สำหรับแปะเรื่องราว มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง ณ ที่นี้
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2539 ห้ามผู้ใดละเมิด โดยนำภาพถ่ายและ/หรือข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ไปใช้ และ/หรือเผยแพร่โดยมิได้รับอนุญาต เป็นลายลักษณ์อักษร
|
|
|
|
|
|
ที่เรียกว่าเป็นไดอารี่ อย่างแท้จริง
เพราะบล็อกคนอื่นๆ มักเป็นบทความ
หรืออะไรอย่างอื่นๆ ต่างๆนาๆ บ้าง
แต่ของคุณนัทธ์ ที่เราตามอ่านมาทั้งหมด
มันชัดเจน ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร..มีครบ
หมายถึงหลายๆๆ บล็อกก่อนหน้านี้น่ะค่ะ..
ปล. กลับมาเมื่อไหร่กันคะ เอารูปมาฝากหรือเปล่า