 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
P.23 แผนฮันนีมูน >> จากโครงการถนนสายตะพาบ กม.41
เสียงกระดิ่งหน้าประตูดังขึ้นเป็นสัญญาณว่ามีคนเข้าร้าน
หญิงสาวที่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือด้วยความสนใจอยู่นั่นก็เงยหน้าขึ้นมามอง
สบสายตากับชายหนุ่มที่ส่งยิ้มละมุนละไมมาให้พร้อมกับยื่นแก้วน้ำใบใหญ่ส่งให้
"มอคค่าปั่น คับผม แทนคำขอโทษที่ผิดเวลา"
ขณะนี้เป็นเวลาเกือบบ่ายสองโมงเข้าไปแล้ว
หญิงสาวไม่ยิ้มให้แต่เือื้อมมารับแ้ก้วน้ำไปวางไว้ข้างตัวก่อน
"แล้วคำอธิบายที่มาสายล่ะ"
"งานมันติดพันไป ผมกำลังจะออกมาแล้วนะ แต่ว่าหัวหน้า..."
"ก็แล้วหัวหน้าจำไม่ได้เหรอว่า คุณลางานครึ่งวันแล้ว"
"โธ่..มีหัวหน้าที่ไหนจำวันหยุดวันลาของลูกน้องได้บ้างเล่า นี่ผมรีบเคลียร์แล้วก็ออกมาทันทีเลยนะ"
"ไม่รู้ล่ะ มาสายปล่อยให้เราหิ้วท้องรอ..แค่มอคค่าไม่หายหิวหรอกนะ "
"งั้นก็ปิดร้านไปหาอะไรกินกันก่อน แล้วค่อยไปเดินดูของชำร่วยกัน"
"กินบุฟเฟต์นะ...อารมณ์ไม่ดีแบบนี้กินคุ้ม"
"คร้าบผม....ตามใจเจ้านายหัวใจอยู่แล้ว"
คำเรียกขานที่ออกจากปากทำให้มุมปากหญิงสาวกระตุกขึ้นนิดนึงอย่างพอใจ
ก่อนจะนึกได้ว่าควรทำหน้าบึ้งเอาแต่ใจอีกต่ออีกหน่อย
เพียงเห็นรอยยิ้มนิดเดียวปรากฎขึ้นริมฝีปากบางๆ นั้น ผมก็ใจชื้นขึ้น
ตั้งแต่ที่ได้แถลงความในใจและขอแต่งงานด้วยช่อกุหลาบ 108 ดอกไปแล้วนั้น
ผมก็ยกให้เธอขึ้นเป็น "เจ้านายหัวใจ" อย่างที่พูด
เรื่องพิธีการแต่งงาน ผมก็ตามใจผู้ใหญ่ทางบ้านของเธอ
เรื่องคอนเซปการจัดงาน ผมก็ตามใจเธอ
เรากำลังจะแต่งงานกันในอีก 3 เดือนข้างหน้านี้แล้ว
พิธีการเรียบง่าย เป็นกันเอง ...และไม่น่าจะยุ่งยากอะไร
เพียงแค่การแสดงให้สังคมเพื่อนและญาติได้รับรู้ว่า เราทั้งสองจะสร้างครอบครัวของตัวเอง
ดูเธอพออกพอใจมาก ที่ผมยกให้เธอตัดสินใจในเรื่องงานแต่งงาน
แต่ว่ามีอยู่เรื่องนึง...ที่ผมตั้งใจจะตามใจตัวเอง และผมก็ได้จัดการไปแล้วด้วย
เหลือแค่ว่า...ต้องหาวิธีบอกให้เธอรู้แบบเนียนๆ ...
"หนังสือนั่นแหละ ..ในเมื่อทั้งเธอทั้งนายก็ชอบอ่านหนังสือกันอยู่แล้วนี่"
ไอ้ต๊อดเพื่อนเลิฟเสนอความคิดแบบไม่ใช้ความคิดอะไรขึ้นมาเมื่อผมถามขึ้น
"เอ็งก็ทำเป็นเอาหนังสือไปวางไว้ ให้เธอเห็น พอเธอถามเอ็งก็ได้โอกาสพูดไง"
"ไม่ดูง่ายไปหน่อยเหรอว่ะ"
"เอ๊ะ ไอ้นี่ เอ็งจะทำให้มันยุ่งยากไปทำไมว่ะ แค่เตรียมงานแต่งเนี่ย ข้าว่ามันก็ยุ่งพอแล้วนะ"
เมื่อได้คำตอบที่ยังไม่เป็นพอใจนัก ...ผมก็ต้องเก็บเอาวิธีการของไอ้ต๊อตมาต่อยอด
วันนี้แหละ...จะต้องบอกให้ได้ ตัดสินใจแล้ว ผมก็วางหนังสือที่ถือในมือลงบนเคาน์เตอร์
วางแบบหมิ่นๆ หน่อย ...กะว่าพอเธอคว้ากระเป่าต้องปัดหนังสือเล่มนี้ตกพื้น แล้วตอนนั้น....
"เสร็จแล้วค่ะ ไปกันได้แล้ว"
เธอคว้าแก้วมอคค่าขึ้น ขยับกระเป๋าสะพายบนไหล่ให้กระชับ
พอเดินออกจากเคานเตอร์มาคว้าแขนชายหนุ่ม "ตุ้บ" เสียงอะไรบางอย่างหล่นพื้น
"อ้าว หนังสือเล่มนี้มาอยู่ตรงนี้ได้ไง" เธอว่าพลางขมวดคิ้ว "หรือว่าคุณถือติดมือมาด้วย"
"ของผม ว่าจะเอาไปให้ไอ้ต๊อดก่อนออกมา พอดีรีบมาเลยลืมแวะไปให้มัน"
ปากพูดไป แต่ผมก็ไม่ได้คิดจะขยับตัวลงไปเก็บหนังสือ
ว่าที่เจ้าสาวแสนดีของผม ...ยังเป็นคนมารยาทดีเสมอ เธอคุกเข่าลงไปหยิบหนังสือ
และแล้วเธอก็เห็น ...อย่างที่ผมตั้งใจไว้
มีกระดาษคั่นหน้า 23 เอาไว้ สายตาของหญิงสาวเหลือบไปอ่านบรรทัดที่ 5 จากด้านล่าง
"108 คุณจะแต่งงานกับฉันไหม?"
เหมือนกับความทรงจำเมื่อวันวาเลนไทน์ย้อนกลับมาให้หน้าแดงขึ้นอีกครั้ง
เธอขยับกระดาษที่คั่นไว้หมิ่นแหม่เข้าในหนังสือ
ผมจ้องมองดูปฏิกิริยาของเธอ ..ตอนแรกก็ขมวดคิ้วแบบขัดใจ
แต่แล้วจู่ๆ ก็ใบหน้านวลก็เกิดสีแดงระเรื่อขึ้นมา
พอเธอจับกระดาษแผ่นนั้นขยับ..ก็กลับมาขมวดคิ้วอีกครั้ง แล้วหยิบมันออกมา
"ภาพนี้สวยจัง..ที่ไหนเนี่ย"
"บ้านพัก...ที่อำเภอปายของเพื่อนผม มันทำโปสการ์ดส่งมาให้"
ผมหยุดนิดนึง รอให้เธอยืนขึ้นมาเคียงข้าง จึงหยิบหนังสือออกวางไว้บนเคาน์เตอร์
"ฝากไว้ที่ร้านก่อนนะ พรุ่งนี้ค่อยเอาไปให้ไอ้ต้อด มันคงเล็งใครไว้ถึงอยากอ่านบ้าง"
"ปายเหรอ.. เพื่อนฉันบอกว่าอากาศดี เหมาะแก่การพักผ่อนมากเลย"
ผมชำเลืองดูหน้าเธอ เห็นแววตาเปล่งประกายชื่นชมปรากฎเด่นชัด ..เข้าล๊อคแปะเลย ไอ้ต๊อด
"เราไป...ฮันนีมูนที่ปายกันนะ" ผมบอกความต้องการออกมาในที่สุด
"ไม่...ก็เราว่าจะไปทะเลกันนี่นา" เธอค้านทันที แต่เสียงไม่แข็งเท่าไหร่
ผมหยิบเอาโปสการ์ดแผ่นนั้นออกมายื่นให้ดูตรงหน้าอีกครั้ง
"หน้าหนาว...ดอกไม้ก็สวย อากาศก็เย็น ฮันนีมูนที่ปายดีกว่านะ โรแมนติกดี"
เธอนิ่งไป...คงยังเสียดายทะเล ที่เพื่อนเธอเสนอที่พักฟรีให้เป็นของขวัญแต่งงานแน่ๆ
"เมืองเล็กๆ มีทั้งน้ำตก มีทั้งภูเขา มีวัด มีความสงบ และที่สำคัญ..."
ผมหยุดนิดนึงเพื่อกระุตุ้นให้เธออยากรู้..."เพื่อนผมเสนอให้พักฟรีตลอดสัปดาห์เลยนะ"
เธอยังเงียบอยู่ "น่าาาาา ตามใจผมบ้างไม่ได้เหรอ ขอเอาแต่ใจเรื่องนี้เท่านั้นเอง"
เสียงทุ่มนุ่มนวลนั้นยังคงเว้าวอนอยู่ใกล้ๆ ภาพบ้านพักในโปสการ์ดแผ่นนั้นก็โบกไปมาอยู่ตรงหน้า
อันที่จริงเธอก็ชอบทะเลนะ แต่ว่าเพื่อนเธอให้เป็นของขวัญแต่งงานแต่ 2 คืนเอง
ค่าใช้จ่ายในงานแต่งงานก็มากมายอยู่ แม้จะจัดแบบเรียบง่ายแล้วก็ตาม
ถ้าไปพักที่ปายได้ 1 สัปดาห์ก็จะทำให้ครอบครัวสร้างใหม่ของเธอมีเงินเหลือเก็บ
คิดตกแล้วเธอก็มองหา สบตาชายหนุ่ม ที่มีประกายคาดหวังเต้นระริกอยู่
"อ่ะ ..ก็ได้ ยอมตามใจเรื่องนี้ก็ได้ เห็นแก่มอคค่าปั่นนะ"
สิ้นคำเท่านั้น ...ริมฝีปากอุ่นๆ ก็ฉกวูบลงแตะริมฝีปากอิ่มเบาๆ "ขอบคุณเจ้านายหัวใจคนดี"
เอ็งจะตามใจเค้าไปทุกเรื่องได้ยังไงว่ะ ...ไปเทียวทะเลนะมันสนุก มีกิจกรรมให้ทำเยอะ
แล้วเอ็งจะเอาเวลาที่ไหนไปทำโรแมนติกกันว่ะ นี่ มันต้องไปปายนั่นแหละ
ที่เที่ยวไม่มาก แล้วไม่ต้องขับรถไป ไม่ต้องเช่ารถขับด้วย ไปรถประจำทาง
แล้วก็เช่าจักรยานเอา...ผู้หญิงทีไหนจะมีแรงปั่นจักรยานตระเวนกับเอ็งได้ทุกวัน
ที่นี่แหละ..เอ็งก็จะได้มีเวลาจู๋จี๋กันทุกวัน...ในบรรยากาศโรแมนติก
แล้วไม่นาน..ข้าก็จะมีหลานน้อยๆ ไว้เล่นด้วย เชื่อข้าเหอะ ไปฮันนีมูนที่ปายอย่างที่เอ็งอยากไป
ยิ้มเจ้าเล่ห์จัง คิดอะไรอยู่ ...รีบไปกันเหอะ หิวแล้วนะ
คร้าบบบบผม ...
ว้าว..แผนการไอ้ต๊อดใช้ไดุ้ทุกครั้งเลย มีมันเป็นเพื่อนคู่คิดก็ดีแบบนี่เอง
ผมคิดอย่างครึ้มอกครึ้มใจ ในขณะที่ช่วยเธอปิดร้าน
อีกสามเดือนเท่านั้น ...ความอบอุ่นหัวใจจะแผ่ออกห่มรอบกายเราสองคน
ทิ้งช่วงจากโครงการถนนสายนี้มีตะพาบไปนานโข
วันนี้คลิกไปอ่านผลงานเพื่อนร่วมโครงการแล้วคันไม้คันมือ
โจทย์ก็ยั่วยวนใจ ที่ตั้งใจจะเขียนไล่ตามไปทีละโจทย์ ก็ขอลัดคิวเข้าร่วมซะครั้งนี้เลย
| Create Date : 12 ตุลาคม 2554 |
| Last Update : 13 ตุลาคม 2554 7:02:38 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1271 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: panwat  วันที่: 13 ตุลาคม 2554 เวลา:0:03:12 น. |
|
| โดย: นัทธ์ วันที่: 14 ตุลาคม 2554 เวลา:21:00:05 น. |
|
|
|
|
| นัทธ์ |
 |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [?]
|
รักที่จะอ่าน รักที่จะเขียน
เปิดพื้นที่ไว้ สำหรับแปะเรื่องราว
มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง ณ ที่นี้
สงวนลิขสิทธิ์
ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
พ.ศ.2539
ห้ามผู้ใดละเมิด
โดยนำภาพถ่ายและ/หรือข้อความต่างๆ
ไม่ว่าจะเป็นส่วนใดส่วนหนึ่ง
หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ไปใช้
และ/หรือเผยแพร่โดยมิได้รับอนุญาต
เป็นลายลักษณ์อักษร
|
|
| |
|
|
|
ความประทับใจของแต่ละท่าน
แตกต่างกันไปครับ