สักวัน..ผมจะบอกคุณว่า
ผมชอบคุณ พอๆ กับชอบหนังสือในห้องนอนผม
แล้วผมจะชวนคุณไปอ่านหนังสือด้วยกันในห้องนอนของเราให้ได้เลย
สักวัน สักวัน




เย็นวันนี้มีฝน..กรมอุตุนิยมวิทยาแจ้งพยากรณ์อากาศไว้เช่นนั้น และครั้งนี้ก็แม่นเหลือใจ
ฝนตกมาตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้ว จากหนักเป็นพรำ จากพรำเป็นปรอย และตอนนี้ก็กลับมาตกหนักอีกแล้ว
สายฝน นำพาผู้ชายธรรมดาธรรมดาคนนึง มาพบกันฉัน
...ฉันรู้จากเพือนของเขาว่า เขาต้องสร้างกำลังใจอยู่นาน
กว่าจะตัดสินใจมายืนตากฝน รอความเห็นใจ ที่หน้าร้านหนังสือของฉัน
และวันนั้นเป็นจุดเริ่มต้นเรืองราวความรักระหว่างเรา

ความรักของเราก็เหมือนกับคู่รักคู่อื่นที่เคยเห็น เคยรู้
เขาเพียงแค่ พาตัวเองเข้ามาสร้างความสนิทสนมกับฉันให้มากขึ้นเรื่อยๆ
เริ่มจากโทรมาที่ร้าน แวะมาที่ร้าน ซื้อขนมมาฝาก ซื้อดอกไม้มาให้บ้าง
แต่ไม่ทำอะไรมากเกินไป แบบเว่อร์อย่างพระเอกในละครหรอกนะ

ผมเพิ่งไปออกทริปถ่ายรูปที่อยุธยากับเพื่อนมา
นึกถึงคุณ ก็เลยซื้อขนมมาฝาก

บอกพลางวางถุงโรตีสายไหมลงบนเคาน์เตอร์

เพื่อสุขภาพครับ ผมเลยไม่เอาแบบสีสันมาให้คุณ
ถึงยังไงสายไหมก็ไม่ได้หวานขึ้นเพราะสีหรอกนะ จริงไหม

เพิ่งกลับจากสัมมนา..ที่จริงบริษัทให้ชวนเพื่อนไปด้วย
แต่เกรงใจ ไม่อยากให้คุณต้องปิดร้าน
ขากลับแวะตลาดหนองมน ก็เลยซื้อกับข้าวมาด้วยซะเลย
ว่าจะขอข้าวจากคุณ ...เรากินมื้อเย็นด้วยกันนะ

เขาบอกพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อีกแล้ว
เฮ้อ ..และฉันก็มักจะใจอ่อนและอ่อนใจกับรอยยิ้มนี้มากขึ้นเรื่อย
วิธีชวนกินข้าวของเขา ก็แบบนี้แหละ ...

น้ิองสาวผมอยากได้ตุ๊กตาบลายส์ ผมเลือกไม่เป็น
คุณจะปิดร้านสักวัน แล้วไปช่วยผมเลือกหน่อยได้มั๊ย

นั่นคือ ครั้งแรกที่เราได้ไปไหนด้วยกัน ..

ดอกไม้เจ้าสาวจากงานแต่งงานเพื่อนที่ทำงาน ...
ลอยมาตกใส่มือผมพอดี ...พวกสาวๆ งี้ค้อนกันจนตาคว่ำ
แต่เรื่องอะไรจะให้คนอื่น เอามาให้คุณดีกว่า ...เหมาะกว่ากันเยอะเลย

ช่อดอกไม้จะได้มาด้วยวิธีที่เขาเล่าหรือไม่ ฉันไม่ได้สนใจสืบเสาะหรอก
และตอนนี้ช่อดอกไม้แห้งช่อนั้น ก็ยังอยู่ในแจกัน บนโต๊ะมุมร้านนั่นเอง

เพื่อนของฉัน พ่อกับแม่ของฉัน ได้พบหน้าและพูดคุยกับเขาบ้างแล้ว
ทุกคนลงความเห็นว่า "หมอนี่ใช้ได้" ไม่รู้ว่าใช้อะไรได้
แต่พบกันทีไร ...ฉันก็หมดความหมายทุกครั้ง
ก็นายคนนั้นมีเรื่องคุยถูกใจทุกเพศทุกวัย ..เข้ากันได้ดีจริงๆ

เย็นวันนี้เขานัดว่าจะพาฉันไปทานมื้อเย็น มื้อพิเศษ ที่บ้านของเขา
นี่เป็นการเปิดตัว แนะนำฉัน กับครอบครัวของเขา



ฝนตกอีกแล้ว เหมือนวันแรกที่ผมทำใจกล้าหน้าด้านจนได้เบอร์โทรศัพท์ร้านของเธอมาไม่มีผิด
แม้ว่าผมจะนึกขอบคุณสายฝนที่ทำให้เราได้คุยกัน แต่ผมก็ไม่อยากให้ฝนเป็นอุปสรรคในนัดสำคัญวันนี้เลย
แม้ว่าเราจะรู้จักกันได้เพียงไม่กี่เดือน แต่ผมมั่นใจว่า ผมเลือกเธอยืนเคียงข้างผมตลอดไปในวันข้างหน้า
วันนี้แหละ ที่ผมจะบอกให้เธอรู้ว่า เธอมีความสำคัญกับหัวใจของผมแค่ไหน สักขีพยานก็คือพ่อกับแม่ของผมเอง
ส่วนผมนะเหรอ ...เอาตัวรอดจากความไว้วางใจของพ่อกับแม่เธอได้แล้ว
เย็นนี้ ต้องช่วยลุ้นให้เธอรอดจากความไว้วางใจของพ่อแม่ผมกันด้วย

งานนี้ต้องขอบคุณ "ไอ้ต๊อดเพื่อนรัก" ที่แนะนำวิธีการสานสัมพันธ์ต่างๆ นานาใช้กับผม
วิธีการแบบคนกระล่อนของมัน กับท่าทำนิ่งๆ สุภาพแบบผม ...เข้ากันได้ซะด้วย
ผมรู้ว่า การสร้่างความสัมพันธ์ระหว่างกันนั้น ต้องค่อยเป็นค่อยไป
และผมก็ใจเย็นพอ ที่จะให้ตัวเธอ เพื่อนเธอ และพ่อแม่ของเธอ ตรวจสอบผม
ก็จริงใจซะอย่าง จะกลัวอะไร

ผมหันไปมองดูช่อดอกหลาบที่วางไว้ตรงเบาะข้างๆ
"108 ดอก" ไม่ขาดไม่เกิน ..นับมาแล้วเรียบร้อย ..
สีขาวบริสุทธิ์และสีแดง จัดช่อผสมกันอย่างสวยงาม
กุหลาบวันวาเลนไทน์แพงสุดใจ
...เธอคงไม่ว่าอะไรนะ เพราะผมเลือกใช้กุหลาบไทยแทนกุหลาบต่างประเทศ
ความหมายมันอยู่ตรงที่จำนวนและสีของดอกกุหลาบต่างหาก ...
ผมมั่นใจว่าเธอต้องรู้ ...ก็เห็นเธออ่านหนังสือเล่มนั้นอยู่ เล่มเดียวกับที่ผมเคยอ่านนั่นแหละ



เสียงกระดิ่งที่ประตูดังขึ้นแล้ว ฉันเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ "ดอกไม้สื่อรัก"
ก็พบกับรอยยิ้มแจ่มใสของผู้ชายคนนั้น
วันนี้เขาสวมเสื้อสีฟ้า น่าจะเป็นตัวเดียวกับที่เจอกันครั้งแรก

ผมเอาดอกไม้มาเปลี่ยนช่อที่อยู่ในแจกันนั้นให้คุณด้วย

เขาบอกพลางยื่นช่อกุหลาบสีแดงกับสีขาวมาให้ตรงหน้า
ช่อไม่ใหญ่ ก้านไม่ยาว แ่ต่ดอกไม้จากคนพิเศษ อย่างไรก็สวยเสมอในสายตาของฉัน

ขอบคุณค่ะ สวยจังเลย

ฉันรับมาถือไว้ ..อดไม่ได้ต้องก้มลงไปสูดกลิ่นหอม ..

กี่ดอกกันคะเนี่ย ...อืมม์ เอาไว้ค่อยนับก็ได้
ฉันพร้อมแล้ว และหิวแล้วด้วย ..หวังว่าที่บ้านคุณคงทำกับข้าวอร่อยนะ

สุดยอดเลย ผู้หญิงคนนี้ ..ไม่แสดงท่าหวั่นไหวแม้แต่น้อย
แต่ผมก็ยังเห็นว่ามือที่ประคองช่อดอกไม้นั้น สั่นเล็กน้อย
ผมก็เลยคว้าเอาช่อดอกไม้มาถือซะเอง แล้วจับมือนุ่มให้แน่นๆ ถ่ายทอดกำลังใจ

รับประกันความอร่อย ครับผม
แต่ว่า ผมกับคุณก็คงเซอร์ไพรส์ด้วยกัน
เพราะวันนี้ ผมไม่รู้เลยว่า แม่จะทำอะไรให้กิน

มือแข็งแรงข้างนั้น ถือโอกาสจับจูงมือของฉัน พาไปนั่งรอในรถ
ระหว่างที่เขาช่วยปิดไฟและปิดร้าน
ฉันก็แอบนั่งนับจำนวนดอกกุหลาบช่อขนาดกลางๆ ในมือ
ช่อพิเศษช่อนี้จะเก็บไว้ที่หัวเตียง ดูซิว่ามีกี่ดอกกันแน่

1-2-3-4-5-6-7-8-9-10
11-12-13-14-15-16-17-18-19-20
21-22-23-24-24-26-27-28-29-30
นับไปพลาง นึกถึงความหมายของจำนวนดอกไม้ไปพลาง
40 ความรักของผมเป็นรักแท้นะที่รัก
50-60-70-80-90-91-92-93-94-95-96-97-98-99 ผมรักคุณจนวันตาย

โอยไม่อยากจะนับต่อแล้ว ..แอร์ในรถก็เย็น อากาศยามฝนตกก็เย็น
แต่ทำไมแก้มฉันเริ่มร้อนขึ้นมาแล้วนะ
100 ผมจะอุทิศชีวิตนี้เพื่อคุณ
101 ผมจะมีคุณเพียงคนเดียวเท่านั้น
102-103-104-105
ทำไมฉันต้องมาจำความหมายของจำนวนดอกไม้ได้แม่นเอาในเวลานี้นะ

ทำอะไรอยู่เหรอ

เสียงเขาดังขึ้นข้างตัว
..พร้อมกับเสียงประตูปิด และสตาร์ทรถออกตัวอย่างต่อเนื่องกันไป

โธ่เอ๋ย จะนับหมดแล้วเชียวนะ ..รีบมาขัดจังหวะทำไมเนี่ย
ฉันได้แต่คิดฉุนอยู่ในใจ

คุณไ่ม่สบายรึป่าว ดูเหมือนจะหน้าแดงนะ

ผมแกล้งถามไปอย่างนั้นเอง ...เห็นเธอกำลังขมักเขม่นนับดอกไม้
ตอนแรกก็อยากได้เธอรู้ด้วยตัวเอง ..แต่ิคิดอีกที เรื่องแบบนี้
บอกออกจากปากตัวเองจะดีกว่า ...เธอจะไ้ด้มั่นใจ

ไม่ต้องกลัวหรอก ..พ่อกับแม่ผมใจดี ผมรักใครก็รักด้วยอยู่แล้ว
ไม่มีทางเหมือนในละครหลังข่าวหรอกน่า
ยัยน้อง ก็อยากเจอคุณ เขาอยากเห็นหน้าคนเลือกตุ๊กตาได้ถูกใจ

อืมม์ ฉันรับคำอยู่เพียงในใจ ...ไปพบกับครอบครัวของผู้ชาย
คนที่ฉันเองก็ค่อนข้างมั่นใจว่า เขาจะดูแลฉันได้ตลอดไป
ไม่ตื่นเต้นบ้าง ..ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วล่ะ

แต่มันก็ยังติดอยู่ในใจเกี่ยวกับ จำนวนดอกไม้ช่อนี้ เมื่อกี้นับได้เท่าไหร่แล้วล่ะ
แล้วยังบ้างเรื่องที่ฉันต้องคุยให้รู้เรื่องก่อนจะมีการตกลงปลงใจอะไรกันให้มากขึ้นไปกว่านี้อีกล่ะ

มีเรื่องอะไรที่คุณอยากบอกฉันก่อนที่จะไปพบกับครอบครัวคุณรึป่าว
อืมม์ ..ไม่น่าจะมีแล้วนะ เรารู้จักกันมาครบปีพอดี ..
ผมรู้ว่าบ้านคุณอยู่ที่ไหน ทำธุรกิจอะไร
คุณก็รู้ว่า ผมทำงานอะไร มีรายได้พอเลี้ยงดูคุณได้
และคุณก็กำลังจะได้รู้จักครอบครัวผมอยู่แล้ว

แต่ฉันคิดว่า ยังรู้จักคุณไม่มากพอเลยนะ
ฉันรู้ว่า คุณทำงานอะไร ชอบดูหนังประเภทไหน ชอบกินอะไร ชอบเที่ยวแบบไหน
คุณเองก็รู้ว่า ฉันทำร้านหนังสือ ชอบดูหนังแบบเดียวกับคุณ ชอบกินอะไรคล้ายๆ คุณ
และเที่ยวแบบเดียวกับคุณก็ได้
แต่ฉันยังไม่รู้เลยว่า คุณชอบอ่านหนังสือมั๊ย

กรรมของเวร ...ผมเคยบอกว่า ไม่ถูกโรคกับหนังสือ นี่นา
ที่ผ่านมา เวลามาเจาะแจะที่ร้่านของเธอ ผมก็ไม่เคยวุ่นวาย หยิบหนังสือจากร้านเธอเลย
ก็บ้านผมทั้งบ้าน เป็นหนอนหนังสือพันธุ์เดียวกับเธอ นั่นแหละ
มุมไหน ห้องไหน พอจะมีที่ว่าง ก็จะมีหนังสือของแม่ หนังสือของพ่อ
หนังสือของผม และของยัยน้อง วางอยู่เกือบจะทุกมุม
โดยเฉพาะห้องนอนของผม ..ชั้นหนังสือติดผนังก็มีหนังสือเต็มทุกชั้น
มันทำให้ผมชักเบื่อตัวเอง ...ที่หักห้ามใจไม่ซื้อหนังสือไม่ได้เลย
เวลาเธอชวนคุยเรื่องหนังสือ ผมถึงได้เลี่ยงๆ เปลี่ยนเรื่องคุยอยู่เรื่อย
กลัวจะพากันล่มจมเพราะซื้อหนังสือนั่นแหละ

ว่ายังไงคะ ...คุณก็รู้ว่าฉันชอบอ่านหนังสือมาก ถึงได้เปิดร้านหนังสือแบบนี้
แต่ฉันยังไม่เคยเห็นคุณ ...เอาไว้ึถึงบ้านผมก่อน แล้วผมจะตอบคำถามนี้

ผมรีบตัดบท ..เพราะยังคิดไม่ออกว่าจะให้เรื่องนี้จบยังไง ถึงจะลงตัวด้วยดี
คิดว่าบรรยากาศของครอบครัว น่าจะช่วยผมได้บ้าง



ฉันควรจะโกรธเขาดีรึป่าว ...
หนังสือในบ้านของเขา มีจำนวนไม่ต่างจากหนังสือในบ้านของฉันเลย
ห้องรับแขก มีนิตยสารสำหรับผู้หญิงวางเรียงไว้ ..คงเป็นของคุณแม่กับน้อง
ห้องพักผ่อน ถัดไปมีหนังสือและนิตยสารหลากหลายขึ้น เพราะมีหนังสือของคุณพ่อด้วย
บริเวณที่จัดโต๊ะมื้อเย็น ก็ยังมีหนังสือเกี่ยวกับอาหารและสุขภาพวางอยู่ด้วย
และตอนนี้ ฉันได้ยืนนิ่งกวาดสายตามไปรอบๆ ห้องสีเหลี่ยมบนบ้าน...
นี่มันจัดเป็นหนังสมุดได้เลยนะเนี่ย ...หนังสือสารพัดจัดเรียงเป็นระเบียบ แน่นอยู่บนชั้นหนังสือรอบห้อง
และฉันก็มองเห็นหนังสือ "ดอกไม้สื่อรัก" เล่มเดียวกับฉันอ่านค้างอยู่ วางอยู่บนโต๊ะด้วย

ผมเพิ่งอ่านจบ ยังไม่ได้เก็บเข้าที่

เสียงเขาบอกอยู่ข้างๆ ตัว
อ้อมแขนอบอุ่นสอดรัดรอบเอว รั้งเบาๆ ให้ฉันเอนอิงหลังแนบอกแข็งแรง

คุณพร้อมจะมาอ่านหนังสือด้วยกันกับผมในห้องของเรารึยังครับ

เสียงกระซิบถาม พร้อมกับลมหายใจร้อน เป่ารดที่ข้างหู
ฉันพยายามระงับหัวใจตัวเองไม่ได้เต้นแรงเกินไปนัก ..แก้มร้อนขึ้นมาอีกแล้ว

กุหลาบวาเลนไทน์ของคุณ ..สีขาวกับสีแดง
ครับ กุหลาบขาวและกุหลาบแดงรวมกัน รักสองเรานั้นเป็นหนึ่งเดียวกัน
แล้วก็มีทั้งหมด 108 ดอกซินะ
ครับ 108 ไม่ขาดไม่เกิน คุณจะแต่งงานกับผมมั๊ย

เธอยืนนิ่ง เงียบ อยู่ในอ้อมแขนผม
ผมรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงของเธอ ..
และเชื่อว่าเธอก็คงได้ยินเสียงหัวใจของผมเช่นกัน
ผมไม่กล้าทำอะไรไปมากกว่ากอดเธอเอาไว้ ..กลัวใจเหมือนกันนะ
ไม่เคยบอกเธอเลยว่า ผมเองก็สะสมหนังสือไม่น้อยไม่กว่าเธอ
เพียงแต่อยากคุยกับเธอในเรื่องทั่วๆ ไปบ้าง
ไม่ใช่คุยแต่เรื่องเกี่ยวกับหนังสือซะหน่อย
ผมกลัวเธอจะโกรธ แล้วตอบปฏิเสธ

ฉันข่มความอายแล้วหมุนตัวมาเผชิญหน้าในอ้อมแขนของเขา
สบตาเขา ใกล้กันจนมองเห็นเงาของตัวเองสะท้อนอยู่ในดวงตา

ฉันอยากอ่านหนังสือกับคุณค่ะ

ในที่สุดก็แต่งจบจนได้ ...บทสุดท้ายแห่งรัก
ขอบคุณคุณส้มแช่อิ่มที่จุดประกายให้เราเขียนเป็นเรื่องต่อเนื่องจากตอนทีแล้ว
เรื่องนี้ เป็นเรื่องสุดท้ายของโครงการถนนสายนี้ฯ
เพิ่งมี 2 ตอนหลังเนี่ยแหละ ที่บอกได้เต็มปากเต็มคำว่าเป็นเรื่องแต่งล้วนๆ
หวังว่า จะมีโครงการส่วนต่อขยายให้เราหัดแต่งอีกนะ

ขอบคุณเจ้าของโครงการทั้งสามคน ที่ทำให้มิตรภาพ การอ่าน และการเขียน
เบ่งบานในโลกเสมือนใบน้อยๆ ของเรา

Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 16 เมษายน 2553 12:00:34 น.		9 comments
Counter : 2105 Pageviews.
Share Tweet