วันนี้ขอคั่นการท่องเที่ยวเอาไว้สักวันน่ะ เพราะมีเรื่องที่นนนี่อยากจะบันทึกไว้ เพื่อเก็บไว้ในความทรงจำของนนนี่ และครอบครัว ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดีสำหรับนนนี่เลยที่เดียว หลังจากที่นนนี่ทำงานมาอย่างหนัก แล้วมุ่งมั่นกับการเรียนช่วงเย็น จนมาถึงวันนี้วันที่นนนี่หวังเอาไว้ก็มาถึง ก็คือการได้เลื่อนตำแหน่ง การเลื่อนตำแหน่งของที่นี่ไม่ใช่จะได้เลื่อนกันได้ง่าย ๆ ต้องผ่านการสอบ และสัมภาษณ์ ถึง 3 ครั้งกว่าจะได้มีวันนี้ วันที่ 30 มิถุนายน วันนี้เป็นวันทำงานวันสุดท้ายของตำแหน่งงานเดิม แล้วนนนี่จะไปเริ่มงานในตำแหน่งงานใหม่ในวันที่ 7 กรกฎาคม ซึ่งเป็นตำแหน่งที่ดีกว่า และมีความรับผิดชอบที่มากกว่า มีลูกน้องที่อยู่ในการดูแลของนนนี่ประมาณ 25 คน ก็ถือว่าไม่มาก ไม่น้อย แต่นนนี่ก็ออกจะตื่นเต้นเล็กน้อย เพราะตั้งแต่มาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ไม่เคยเป็นหัวหน้าใครกับเขาเลย ทำงานเป็นลูกน้องเขามาตลอด และจากนี้ไปคงต้องทำงานหนักกว่าเดิมแน่ ๆ เลย และต้องทำความคุ้นเคยกับทุกคนให้เร็วที่สุด ต้องเริ่มจากนับหนึ่งใหม่เลยทีเดียว ก็ไม่รู้จักใครเลยสักคน เพราะเป็นการทำงานคนละแผนก แต่ก็ยังคงวนเวียนอยู่ในเรื่องที่เราคุ้นเคยมา เพราะฉะนั้นคงจะใช้เวลาไม่นานในการปรับตัว แต่ก็สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะต้องทำให้ดีที่สุด เพื่อความก้าวหน้าของตัวเอง และที่สำคัญเพื่อเงิน (ฮ่าฮ่าฮ่า นนนี่แอบงกค่ะ)
การสอบเลื่อนตำแหน่งงานนี้มีขึ้นเมื่อ 2 เดือนที่แล้วประมาณช่วงปลายเดือนเมษายน พอผ่านการสอบ และสัมภาษณ์ และผลปรากฎว่านนนี่สอบได้ ตอนที่นนนี่รู้ผลแล้ว แต่แกล้งบอกคุณพ่อบ้านว่าสอบไม่ได้ คุณพ่อบ้านก็ปลอบใจใหญ่เลยว่าไม่ต้องเสียใจ คราวหน้าค่อยสอบใหม่ก็ได้ นนนี่ก็บอกว่าไม่เอาแล้ว ไม่สอบอีกแล้ว จะไปสอบได้ยังไงหล่ะ ก็นนนี่สอบได้แล้วอ่ะ เท่านั้นแหล่ะคุณพ่อบ้านอ้าปากค้าง และอาการต่อมาก็คือยิ้มไม่หุบค่ะ คุณพ่อบ้านบอกว่าภูมิใจในตัวนนนี่มาก นนนี่ก็มีความสุขไม่แพ้คุณพ่อบ้านเลยค่ะ นนนี่ต้องใช้เวลาในการยื่นใบลาออกจากตำแหน่งงานเดิม 2 เดือน และในช่วงนั้นก็ต้องเทรนงานให้กับคนที่จะมาทำงานแทน แต่คนที่มาทำงานแทนเป็นแค่พนักงานชั่วคราวเท่านั้น เพราะยังหาคนที่จะมาทำตำแหน่งงานของนนนี่ไม่ได้
วันสุดท้ายที่ทำงานก็มีเพื่อน ๆ หลายคนที่เอาการ์ด และก็ดอกไม้มาให้ และได้สร้อยคอเป็นของขวัญอีกด้วย นนนี่ไม่รู้เลยว่าตลอดเวลาที่ทำงานกันมาจะมีคนที่รักนนนี่มากเท่านี้ มารู้ก็วันนี้แหล่ะ ทั้งที่ก็ยังทำงานที่เดียวกันอยู่ เพียงแต่คนละแผนกเท่านั้นเอง แต่ก็ลากันด้วยน้ำตาค่ะ เพิ่งรู้ว่าฝรั่งก็ Sensitive เป็นกับเขาเหมือนกัน แต่นนนี่บอกว่าถ้าว่างและไม่ยุ่งนนนี่จะมาหา หรือไม่ก็จะอีเมล์มาหา แล้วเย็นวันนั้นก็จบหน้าที่ของพนักงานโปรแกรมเมอร์ต๊อกต๋อยซะที นนนี่มีช่วงเบรค 4 วันก่อนที่จะไปเริ่มงานใหม่ มีเรื่องต้องทำเยอะแยะเลย และอย่างแรกที่ต้องทำ คือ อัพบล็อคค่ะ และก็ไปเยี่ยมมเยียนเพื่อน ๆ เพราะไม่ได้ไปหาตั้งหลายวัน คิดถึงค่ะ