ช้ำรักจากปักษ์ใต้
เรื่องรักที่เก็บไว้ถึงแม้ว่าจะรักมาก ยากยิ่งจะลืมนักถึงแม้จะช้ำหนัก เพราะรักไปหมดหวังถึงแม้ใจจะชัง หักรักจะลืมยังเหลือเพียงแค่ปลดปลง สงสารแค่ในใจฝากคำไปบอกเธอ ว่าฉันยังเหมือนเดิมยังเป็นคนนี้ ที่ไม่มีเปลี่ยนผันยังเป็นคนที่ คำไหนยังคำนั้นคำที่เคยบอกว่ารักกัน คำนั้นยังคงเดิมยาวไกลเหลือเกิน......หนทางที่เลือกเดินจะมีสักกี่คนที่พร้อมจะพลีให้จะมีสักกี่คนที่รักจนหมดใจจะมีสักกี่ใจที่จะไม่ทิ้งกันถึงฟ้าจะกั้นรักเก็บไว้ที่ขอบฟ้าฉันยังถวิลหา มองรักเธอจากตรงนั้นฝากดาวไปบอกเธอ ว่าฉันจะเก็บจันทร์ เก็บฝัน เก็บวันและคืนที่ดีดีฝากลมไปบอกด้วย หากใจยังมีรักประจักษ์แล้วในใจ ที่เธอให้ทุกที่ฉันซึ้ง ฉันทราบ ความในที่เธอมีอยากรักเธอ คนดี ตราบที่ยังหายใจฝากเมฆไปถึงเธอ ว่าใจฉันยังเจ็บกับกาลที่ยังเก็บ ตรงนี้ไม่มีหายอยากรัก แต่ ไม่ได้รัก อยากจะเป็นจะตายให้เธอรู้ความหมายสุดใจ ทุกวันคืนฝากฝนให้เธอหนาว เวลาคิดถึงฉันหากแม้นจะหลอกกัน แน่ใจว่าไม่หนาวส่วนฉันคนนี้ แม้ไม่มี เมฆ ฟ้า ฝน ลม บนฟ้า ก็ยังจะเจ็บยาวเพราะคราวที่เธอไป ฉันไม่ได้ร่ำลาเพราะรักแล้วเป็นทุกข์ เหลือเกินกล่าวแต่ก็ยังยอมรู้ทั้งที่รู้ในความหมายจะให้ฉันทนสู้กับความรักที่เดียวดายฉันจะอยู่กับความอ้างว้างที่ยืนยาวฉันจะทนกับความปวดร้าวที่แสนทรมาณใจยังซึ้งคืนวันที่ตรึงตราใจยังหาลมหวนที่ครวญคร่ำใจปราถนาแม้คำจะหลอกกันใจยังจมทุกวันกับฝันที่ลวงๆบอกหัวใจให้พัก ให้ลืมเขารักที่มีฉันไม่จะอาจฝืนลืมไม่ลง ตัดไม่ได้ เจ็บเกินจะกลืนแต่ต้องเลือก ทรนง คงเป็นคนคนที่ไม่อาจ แยกใจใครเป็นสองคนที่ไม่อาจ ครอบครองแม้ของที่ไม่ใช่คนที่ไม่อาจ ปองรัก แม้รัก เป็นของใครคนที่ยอม ทน เจ็บ เก็บเอาไว้ตลอดกาล
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
