ยาม..อยู่้ในความเงียบเหงา.. ยามมมม.. อยู่ในความเงียบเหงา.. เหมือนเรา..อยู่เพียงเดียวดาย.. ชื่อเอ็นทรี่นี้นึกไปถึงเพลงของพี่หมิงสมัยก่อนโน้นหลายๆโน้นนนน.. ที่ยังเรียนอยู่หอการค้า หน้าม.จะมีร้านขายข้าวต้มกุ๊ยมีกับต่างๆ วางขายหรือจะสั่งให้ทำเดี๋ยวนั้นก็ได้ จำพวกยำไข่เค็ม ยำผักกาดกระป๋อง ผัดผักบุ้งไฟแดง ที่ร้านนี่จะมีตู้เพลงซึ่งเพลงที่พวกกดกันประจำก็เพลงนี้แหละ.. มันเลยกลายเป็นความทรงจำตกผลึกว่าถ้ากินข้าวต้มกุ๊ยต้องได้อารมณ์เพลงพี่หมิง พวกเพื่อนๆชอบแวะกินข้าวต้มเจ้านี้กันก่อนกลับบ้าน ส่วนป้าโซอยู่หอพักหน้าม. ก็แวะกินพร้อมเพื่อนด้วยก่อนจะกลับห้องพัก แน่ะ..เท้าความหลังซะยาว ทำเอาเลือนๆไปเลยว่าวันนี้จะมาคุยเรื่องอะไร.. เอาไว้แงะความหลังมาคุยกันยาวๆอีกทีดีกว่า ใ้ห้ได้อารมณ์ชอบของขม ชมสาวๆ เล่าความหลังรู้แล้วรู้แร่ดไป.. เหงา .. เศร้า..อยู่ลึกๆ เหตุเพราะไอ้หมูตอนของแม่จำต้องระเห็จออกไปอยู่ตจว.เพื่อเรียนระดับมหาวิทยาลัย เหลือแต่ไอ้กุ้งแห้งที่เนื้อตัวกอดแล้วไม่แน่นปั๋งเหมือนไอ้หมูตอนผู้พี่ แต่ก็พอกอดได้แก้ขัด.. ตะก่อนที่ลูกสองคนอยู่ด้วยกันบ้านก็จะมีเสียงคุย หัวเราะ วิ่งไล่กันโครมๆ พอพี่มันแยกไปซะคนนึง บ้านงี้เงี้ยบบบ เงียบบบ จนไอ้ตัวเล็กมันก็ว่าเงียบเนอะแม่..คิดถึงนี่จัง เอาน่ะ..คิดบวกไว้ว่าถึงลูกไปอยู่ที่โ่น่นแต่มันก็ไม่ไ้ด้ไกลนักหนาสาหัสจนถึงกับไปมาหาสู่กันลำบาก แค่ขับรถชม.กว่าๆก็ไปถึงแล้ว ถ้าไปอยู่อีกเกาะนึงสิ จะแย่กว่า.. ตอนเ้จ้าพี่มันอยู่ด้วย ก็ได้เค้านี่แหละเป็นผู้ช่วยเหลือแม่ในเรื่องที่แม่ทำเองไม่ได้ จริงๆถ้าคิดจะเรียนรู้มันก็ต้องทำได้ แต่ผลัดไงว่ามีลูกโตแล้ว .. ช่วยเหลือได้แม่มันก็เลยไม่คิดที่จะเรียนรู้ทำอะไรๆเอง พอพี่มันไม่อยู่ทีนี้ก็เป็นหน้าที่ของคนตัวเล็กที่ต้องขยับมาช่วยแม่แทน กิจกรรมที่เจ้าตัวเล็กมันช่วยแม่ก็มี.. @@ เติมน้ำมันรถ @@ ฮ้าาาา.. ใช่ฮ่ะ อิฉันมีใบขับขี่ขับรถได้ แต่ไม่เคยเติมน้ำมันรถเองเลย แหม่..อยู่เมืองไทยก็มีเด็กปั๊มเติมให้ คุณนายจะต้องกระดิกอะไรใช่มั้ยฮ้า? อยู่นี่ปู่ก็เป็นคนไปเติมน้ำมันเพราะเป็นรถของปู่ ป้าโซมีหน้าที่ขับไปทำงาน ขับกลับบ้าน ขับไปซื้อกับข้าว ทำธุระเล็กๆน้อยๆ จะให้เงินค่าน้ำมันกับปู่ไว้ประจำทุกเดือน แต่ตอนนี้ท่านผู้เฒ่าเข้าไปนอนเล่นอยู่ที่รพ.เป็นสองเดือนละ.. เจ้าพี่ก่อนจะไปอยู่ตจว.ก็จะเป็นคนติดรถไปเติมน้ำมันรถให้แม่ พอเจ้าพี่ไม่อยู่แม่มันก็ต้องหนีบเ้จ้าน้องไปเพื่อความมั่นใจแทน ชะ..ไม่ใช่ภาษาพ่อภาษาแม่นี่ยะ ละถ้ามันเป็นภาษาอังกฤษ ฮิระงะนะ หรือคะตะคะนะ จะไม่หวั่น(แม้วันมามาก) แต่นี่เป็นคันจิตัวยึกยือที่ต้องจำใส่รอยหยัก ถึงแม้มันจะแค่กดปุ่มก็เหอะ พอกดปุ่มไปหน้าจอมันก็เปลี่ยนตัวหนังสือไป ต้องจำอีกว่าขั้นตอนต่อไปต้องกดปุ่มไหน ขั้นตอนเติมน้ำมันก็ลงไปกดปุ่มเลือกว่าจะจ่ายเป็นงินสดหรือการ์ด จากนั้นก็กดเลือกว่าจะเติมแบบเต็มถังหรือระบุจำนวนเงิน ถ้ากดระบุจำนวนเงินก็จะมีให้เลือกว่าเท่าไหร่ 1000 2000 3000 เยน ก็ว่าไป พอกดเลือกแล้วก็สอดเงินเข้าช่องจ่ายตังค์ จากนั้นเครื่องก็จะบอกมาว่าเราจะเติมได้กี่ลิตรในจำนวนเงินเท่านี้ แล้วเตือนให้เราเอามือไปถูๆ ที่ปุ่มยางเพื่อกันไฟฟ้าสถิตย์ที่อาจมีอยู่ที่ตัวเราจะมาสปาร์คกับน้ำมันเข้า .. เพราะเคยมีกรณีไฟไหม้เกิดขึ้นเนื่องจากเหตุนี้แหละ เขาจึงต้องป้องกันไว้ก่อน จากนั้นก็หยิบที่จ่ายน้ำมันสอดเข้าถังน้ำมันรถเรา พอครบจำนวนเงินเครื่องก็จะตัดน้ำมันอัตโนมัติ เป็นอันเสร็จสรรพ ถ้ามีเงินทอนก็รับเงินทอนออกมาพร้อมใบเสร็จ.. น้ำมันที่ใส่ฮีทเตอร์ก็ต้องไปซื้อที่ปั๊มน้ำมันเหมือนกัน แต่ถังน้ำมันสำหรับฮีทเตอร์จะอยู่ต่างหากจากน้ำมันเติมรถยนต์ @@ กรอกเอกสารที่เทศบาลการราชการ @@ .. ปกติก็ปู่อีกน่ะแหละที่เป็นคนไปกรอกแบบฟอร์มขอเอกสารทางการมาประกอบการยื่นทำอะไรต่ออะไร คราวนี้เจ้าพี่มันต้องใช้เอกสารทะเบียนบ้านไปยื่นเรื่องเกี่ยวกับที่้มหาวิทยาลัย หะแรกพ่อมันก็จะไปขอเองเพราะรู้ดีถึงความสามารถอันจำกัดของแม่มัน แต่พอดีวันนั้นเจ้าตัวเล็กเขาร.ร.หยุดเนื่องจากมีพิธีเิปิดรับน้องเข้าใหม่ พ่อมันเลยให้ไปขอกับแม่ กำชับเสร็จสรรพให้เจ้าตัวเล็กเป็นคนกรอกแบบฟอร์ม เออน่ะ..ถึงไม่กำชับแม่มันก็ใช่ว่าจะมีปัญญาเขียนเองได้ .. เจ้าตัวเล็กเป็นคนกรอกชื่อตัวเองเป็นผู้ขอเอกสารไป เจ้าหน้าที่ขอดูบัตรประจำตัวนักเรียนเพื่อยืนยัน แต่ไม่ได้เอาไปเค้าเลยไปกดๆที่คอมพ์แล้วให้เจ้าตัวเล็กบอกชื่อพร้อมวันเกิดของพ่อตัวเองไป เจ้าตัวจำปีญี่ปุ่นที่พ่อมันเกิดไม่ได้อีก บอกไปเป็นปีสากลที่เกิด ดีนะ..ที่บอกชื่อพ่อได้ถูกต้อง .. ไม่ไปบอกชื่อคนข้า่งบ้านเข้า!! พอเจ้าพี่ชายออกไปอยู่นอกบ้านแล้วเนี่ย แม่มันถึงได้สำนึกว่าจะต้องเรียนรู้ภาษายึกยือที่ต้องใช้ในชีวิตประจำวันให้ได้ซะที หลังจากผลัดมาหลายปีแล้ว.. แต่แหม่..พอตกเย็นโพล้เพล้ละ ชีวิตมันเงี้ยบบบ จริงๆ บ่นกับเจ้าตัวเล็กเค้าก็บอกว่า เจ้าตัวเล็ก .. " แม่..อีกหน่อยเท็ตซึโตก็ต้องออกจากบ้านไปเรียนไกลๆเหมือนกัน บ้านก็จะมีแต่พ่อกะแม่อยู่เท่านั้นนะ แล้วโอะโต้ซัง(พ่อ)ก็กลับบ้านช้าประจำเพราะงานเยอะ แม่ต้องอยู่คนเดีัยวแหละ .. " แม่มัน .. " อ๊ายยยย.. ไม่นะๆ เท็ตซึก็หาที่เรียนที่มันใกล้ๆบ้านสิ " เจ้าตัวเล็ก .. " แต่ยังไงก็ตามสิ่งที่เท็ตซึอยากทำซักครั้งในชีวิตก็คือ ได้ออกไปผจญภัยไกลๆบ้าน ใช้ชีวิตอยู่นอกบ้านสักช่วง มันน่าท้าทายดีออก " แม่มัน .. " อ้าว .. ก็หนูอยากทำงานเป็นคนขับชินคันเซ็นไม่ใช่เรอะ นั่นก็ได้เดินทางไปโน่นมานี่อยู่แล้วนี่นา " เจ้าตัวเล็ก .. " แต่ครูสอนพิเศษบอกว่าการสอบเข้าเป็นคนขับชินคันเซ็นนี่ไม่ใ่ช่ง่ายๆเหมือนกันนะแม่ แต่ก็อย่ายอมแพ้ให้พยายามให้ถึงที่สุด .. เท็ตซึคิดว่าถ้ามันยากนักก็อาจจะเปลี่ยนไปเรียนทางด้านพวกหมอๆ ยาๆ ดีกว่า น่าจะง่ายกว่าคนขับชินคันเซ็น " แม่มัน .. " เรอะ??? เอาๆ ตามใจเท็ตซึเถอะ จะเรียนอะไรก็ขอให้สอบเข้าได้ร.ร.รัฐบาลก็แล้วกัน " สงกรานต์ที่ผ่านมาคุณยายโทร.มาทักทายกระตู้วู้ตามเทศกาล โดยเฉพาะอย่างยิ่งวันที่ 14 เมษา เป็นวันเกิดเจ้าตัวเล็กเค้า พอรับสายคุณยายเจ้าตัวส่งเสียงทักทายคุณยายอย่างมั่นใจ.. " สวัสดีวันสงครามครับคุณยาย ขอให้คุณยายมีความสุขมากๆนะครับ.. พบกันใหม่บล็อกหน้าที่คาดว่าจะมีรูปมาอัพกันบ้างละค้างอยู่ในกล้องอยู่หลาย จะได้แบตฯมาวันสองวันนี่แล้ว ขอให้มีความสุขทุกผู้อ่าน.. สวัสดีค่ะ..   Create Date : 21 เมษายน 2555 26 comments Last Update : 21 เมษายน 2555 16:47:45 น. Counter : 1527 Pageviews. Share Tweet

เจิมตัวเอง.. ถึง คุณพรี่แอ๊ว .. แว้ว.. แว้วววว.. กรุณาเช็คเมล์ของท่านด้วยค่ะ ส่งไปได้สองชาติกว่าแล้ว   โดย: ป้าโซ 21 เมษายน 2555 16:49:37 น.

ที่แท้ ก็คิดถึงลูกนี่เอง ทำใจได้แระ อีกหน่อยก็ต้องนั่งหง่าว หึ หึ   โดย: เ จ้ า ช า ย น้ อ ย 21 เมษายน 2555 16:56:13 น.

ไม่รู้จะเม้นท์อะไรดีเลยค่ะ.. คงเป็นอย่างป้าโซว่า...ยังไงก็ยังแค่ชม.กว่าๆนะคะ.. พ่อเคยบอกเหมือนกัน ว่าอุตส่าห์มีลูกตั้งสี่คนแล้ว ก็ยังมาหลุดไม้หลุดมือ(ตามคำของพ้อ อันหมายถึงเสียชีวิตค่ะ)ไปเสียสองคน.. รู้แบบนี้จะมีซักแปดคน..อิอิ แต่พร้อมๆกันพ่อก็มักจะบอกว่า เลี้ยงลูกเลี้ยงได้แต่ตัว ใจต้องปล่อยเค้า ขวัญก็งง..ทำไมขวัญพ่อไม่เห็นปล่อยเลย นู่นนั่นนี่ บลาๆๆๆๆตลอดเว เฮ้อออออออออออ นี่ก็ยังงอนกันเรื่องกล้องอยู่เลยค่ะ.. แล้วแบบนี้..เค้าได้กลับบ้านยังไงคะ หมายถึงเวลาอ่ะค่ะ หรือว่าป้าโซต้องไปหาอย่างเดียว.. คิดถึงป้าโซนะคะ   โดย: ในความอ่อนไหว 21 เมษายน 2555 18:55:43 น.

แวะมาเยี่ยมยามค่ำ...สวัสดีครับ   โดย: **mp5** 21 เมษายน 2555 20:25:49 น.

สวัสดีค่ะป้าโช ... ไม่ได้เข้ามาคุยกับป้าโชนานเหมือนกันนะค่ะนี่ .. เรียกว่านาน จนเกือบจะหาทางเข้าไม่เจอเลยล่ะค่ะ เพราะว่านานเกิน และบล็อกก็เปลี่ยนนั่นเปลี่ยนนี่จนแบบว่างงเลยล่ะค่ะ ป้าโชมีอารมณ์แบบว่าเหงาคิดถึงลูกช้าคนโต .. อาจจะเพราะว่า ช่วงนี้ยังใหม่นะค่ะ เดี๋ยวพอผ่านไปอีกสักพักก็คงคุ้นชิน เข้าใจเลยค่ะเรื่องของการเติมน้ำมัน แบบว่าตัวเองก็ผ่านอาการนี้ มาเหมือนกันเพราะ "ขาดความมั่นและก็กลัวเรื่องภาษา/ผิดพลาด" มากว่าปี กว่าจะมั่นใจได้ก็ได้เวลาย้ายกลับเมืองไทยพอดีเด๊ะๆ ฮาๆ .. ขำเลยค่ะ เหมือนเค้าแซวว่า กว่าจะรู้เมื่อสาย ฮาๆ .. พูดแล้วขำ ในชะตาตัวเองเลยค่ะ ขำมากๆ ... ว่าแล้วพี่ชายหายไปเรียนไกลบ้าน แต่ว่าน้องชายยังอยู่ ป้าโชก็หายห่วงได้อีกหลายอย่างเลยค่ะ   โดย: JewNid 21 เมษายน 2555 21:33:26 น.

วันนี้ที่บ้านมีปาร์ตี้เล็กๆ ส่งหลานสาวที่ได้เป็นนักศึกษาพยาบาลแลกเปลี่ยนไปต่างประเทศในอาทิตย์หน้าค่ะป้าโซ..มีบาร์บีคิว..พ่อทำกุ้งอบวุ้นเส้น..(แต่ขวัญทานอาหารตามคอร์สเหมือนเดิมเด้ะค่ะ) มีเพื่อนๆ หลานสาวมา..แล้วก็คนในครอบครัวไม่กี่คน...แต่ขวัญออกไปได้พักเดียว..อากาศข้างนอกนี่เป็นศัตรูของขวัญจริงๆ เจออากาศร้อนได้ซักแป๊บ...พอเหงื่อเริ่มซึมก็ต้องลี้ภัย..เพราะรอยแดงๆ เริ่มถามหา... กลับเข้ามาเช็ดตัว..นอน เหมือนเดิม..เหมือนทุกวัน.. แล้วขวัญจะไปได้ล่ะเนี่ย...   โดย: ในความอ่อนไหว 21 เมษายน 2555 21:41:56 น.

เก่งอ่านแล้ว น้ำตาจะไหลค่ะป้าโซ เพราะเก่งเองก็อาจจะต้องย้ายไปอยู่ญี่ปุ่น ซึ่งปกติ เก่งเป็นคนจัดการเกือบทุกอย่างให้แม่ ไม่ว่าจะเป็นพาไปซื้อของ หรือ อย่างอื่น ไม่ใช่ว่าแม่ทำไม่ได้ แต่เก่งถนัดกว่า ก็เลยชอบทำให้ ทีนี้พอเก่งจะต้องย้ายไปอยู่นู่น แม่ก็คงเหงา เพราะบางทีคุยกันเรื่องนี้ ก็จะเศร้าๆกันอ่ะคะ   โดย: เก่ง (keng_toshi ) 21 เมษายน 2555 21:58:17 น.

ยามอยู่ในความเงียบเหงา เหมือนเราีอยู่เพียงเดียวดาย หัวใจพร่ำเรียก คุณป้าโซคำหนึ่ง ติดตรึงฝังเตือนมิคลาย เอ้าเลิกเศร้าแล้วจ้า ทานไอศครีมดีกว่านะ โอ๋ โอ๋   โดย: find me pr 22 เมษายน 2555 11:48:31 น.

เจ้าตัวโตไม่อยู่ก็คงเหงาไปเยอะแหละครับ ที่ญี่ปุ่นดูเหมือนว่าแต่ละอาชีพเขาจะมีมาตรฐานที่สูงกันจริงๆ สวัสดีวันสงคราม ชอบจังเลย สังครามน้ำไง .--. .-.. ..- ...   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 22 เมษายน 2555 14:55:42 น.

ยามมมม.. อยู่ในความเงียบเหงา.. เหมือนเรา..อยู่เพียงเดียวดาย.. คิดถึง...คิดถึง..คิดถึง...หลายๆๆๆๆอย่างเลย เมือเดือนที่แล้วไปงานศพแม่สมศักดิ์ เจอเพื่อนหลายคนเลยที่ Surprise ที่สุดคือชายน้อยมาด้วย ส.ค.ป้าโซกลับเมืองไทยหรือเปล่า จะนัดเพื่อนมาให้มากๆ เจ้าตัวโตเข้ามหาลัยแล้วไวจัง คุณนายคนเก่งคงใช้เวลาไม่นานในการปรับตัวเรื่องลูกชายนะ คิดถึงขับรถชม.กว่าเองไม่ไกลหรอก คิดถึงป้าโซจ๊ะ   โดย: บ้านประชาชื่น IP: 110.168.4.71 22 เมษายน 2555 20:58:40 น.

ชอบมากค่ะ ที่ 'เจ้าตัวเล็ก' บอกว่าอยากเป็นคนขับชินคันเซ็น เท่มากเลย ทำให้รู้สึกว่า ชีวิตมีอีกตั้งหลายเรื่องเลยที่เรายังไม่รู้ เท่มากๆ จริงๆ อยากออกไปผจญภัยในโลกกว้างบ้าง แต่เป็นคนขี้ป๊อดสุดๆ เลย   โดย: ปลาย (enterstep ) 22 เมษายน 2555 22:59:36 น.

ไม่ช้าไม่นาน ชีวิตก็ต้องเดินไปสู่จุดหมายนั้นแหละครับ...ความเงียบเหงา เค้าสองคนเติบโตขึ้น ไปเรียนต่อ ไปทำงาน ไปมีครอบครัว ท้ายที่สุดก็จะเหลือพ่อกับแม่แก่ๆ เฝ้าบ้าน แต่ผมว่าป้าโซคงจะมีวิธีแก้เหงาได้เยอะแยะ อย่างที่เห็นๆ ก็เปิดบ้านเป็นห้องคาราโอเกะ เห็นป้าขยันร้องเพลงอัพขึ้นบล็อคเหลือเกิน   โดย: steelcobra 23 เมษายน 2555 11:47:48 น.

หวัดดียามเที่ยงวันครับคุณน้องป้าโซ มีหนังให้ดูหายเหงาไปได้แยะนะครับ...อินไปกับหนังก็ไม่เดียวดายแล้วดิ 5555 เห็นน้องป้าหว่าเว้คิดถึงลูกโตแล้วก็อยากถามว่า..น้องลุงล่ะเป็นงัยมั่ง? ...กอดคอแชร์เหงาหง่าวกันบ้างป่ะ? ป้าโซใช้ลูกโตช่วยงานได้พอประมาณนะ ฝึกไว้ก็ดีแระ เด็กเด๋วนี้หมกมุ่นแต่เรื่องของเค้า(ก๊อเราให้เอาแต่เรียนๆๆๆ) พี่ดิ่งใช้ลูกชายได้อย่างเดียวคือเรื่องคอมพิวเตอร์...อย่างอื่นเค้าม่ายสนใจ ขับรถเสร็จไม่เคยล้างเองซักเตื้อ หุ หุ เอ่อ..ดีใจด้วยน้าที่เจ้าตัวเล็กจะไม่ขับชินคันเซ็น...มาเอาดีทางหมอๆยาๆก็ไม่เลวหรอก ตะว่า..เล่น "สงคราม" สาดน้ำเนี่ย...ก๊อเข้าท่าดีเน้อะ เด็กลูกครึ่งก็มีภาษาน่าเอ็นดูหยั่งงี้แหระ วันที่ 28 นี้พี่ดิ่งจะไปเยี่ยมลูกครั้งแรก...ในรอบ 5 ปี คงจะมีรูปมาฝากมั่งหละเนาะ ขอบคุณแทนน้องก้อยที่ยินดีกะเค้าครับ...ฟังๆดูเหมือนยังอยากเรียนต่ออยู่นะเนี่ย กำลังสะสางงานที่คั่งค้างครับ . . . ไปละนะน้องปร้า อากาศที่กรุงเทพฯร้อนนนนนนนแทบจะบร้าครับ บาย!   โดย: Dingtech 23 เมษายน 2555 13:01:54 น.

เข้ามาเยี่ยมชมครับ ยินดีที่ได้ร้จักนะครับ ^_^   โดย: ฝรั่งผมทอง 23 เมษายน 2555 22:23:18 น.

ป้าโซคะ ทักทายจากเมืองไทยค่ะ (กลับมาบ้านแล้วค่ะ) อ่านแล้วคิดถึงตอนที่อยู่ที่นู่น ทรายทำไบต์ในซุเปอร์ มีงานเติมน้ำมันดันโบด้วยละค่ะ แต่เป็นอัตโนมือเลยไม่ต้องปวดหัวกับคันจิ แค่ต้องคอยสต๊อปให้พอดีกับจำนวนที่ลูกค้าสั่ง สนุกไปอีกแบบค่ะ^^   โดย: ทราย IP: 125.25.27.119 24 เมษายน 2555 8:16:27 น.

เขียนสนุกดี แต่ไปเติมน้ำมัน แบบที่เล่าให้ฟังคง จะแย่เหมือนกัน ความจำเป็นแบบปลาทองนะ 555   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 24 เมษายน 2555 21:49:28 น.

สวัสดีค่ะคุณน้อง ป้าโซ... หัวอกของพ่อแม่นะคะ เหมือนกันเล้ยยยยยย ขอให้คุณปู่สุขภาพแข็งแรงเร็วไวนะคะ ลูกๆก็น่ารักจัง ( สองหนุ่มสองมุมบวกอีกมุม.... ) อ๊ายยยยยยยหยาาาา เช็ค M แบ๊บบบบบบบบนะคะ...   โดย: aew_ IP: 1.2.167.112 25 เมษายน 2555 15:05:16 น.

เพลงบอกวัยเลยค่ะ คิดไปใจหายเหมือนกันนะคะ คิดถึงลูกเนี่ยน่าจะเป็นกันทุกคนเมื่อนกน้อยโผบินจากรัง   โดย: พี่โมกข์กับน้องต้นไม้ 25 เมษายน 2555 20:46:51 น.

สวัสดีจ้ะคุณป้าโซ อ่านแล้วงง งงนะ ว่าคนขับรถชินคันเซ็นนี่ยากกว่าเป็นหมออีกเหรอ งงแฮะ ขับรถไฟเหอะบ้านเราก็แล้วกันนะตัวเล็กละ ลุงจะไปฝากให้เอง มัดจำดอกไม้ก่อนนะ   โดย: find me pr 26 เมษายน 2555 23:07:30 น.

เอาน่า วันนึงเราก็ต้องยอมรับว่าลูกเลี้ยงได้แต่ตัว ถึงเวลามันก็ต้องไป ยกเว้นเมื่อไรมันเดือดร้อน มันก็วิ่งกลับมาหาพ่อแม่ (อีกตามเคย) แต่ดูท่าน้องปร้าจะได้ลูกอันประเสริฐนะจ๊ะ ตั้งใจเรียนหนังสือ สติปัญญาดี ไม่เกเรเหลวไหล จงภูมิใจไว้เถิดว่าบุญยังมี คุณพี่เคยเลี้ยงเด็กพวกนี้มาจนโต แล้วมันก็มาสนองคุณโดยการหลอกลวงเราจนหมดเนื้อหมดตัว นางยกบ้านเราเทอว์เพิ่งไปแต่งชุดกิโมโนอาโนเนะมานี่นะ เห็นบอกว่าจะเอารถไฟชินกันเซนมาวิ่งบ้านเรา กทม. - ชม. สงสัยค่าตั๋วจะแพงกว่าขึ้นเรือบิน   โดย: Bkkbear 27 เมษายน 2555 9:59:20 น.

สวัสดีคร้าป้าโซ สบายดีนะคร้า   โดย: สาวสะตอใต้ 27 เมษายน 2555 20:44:03 น.

ก็ แต่งแล้วก็ต้องอยู่เมืองไทยก่อนค่ะป้าโซ คุณพ่อ ยังไม่ยอมให้ย้ายไปอยู่ญี่ป่นค่ะ   โดย: เก่ง (keng_toshi ) 28 เมษายน 2555 0:01:18 น.

หวัดดียามดึกครับน้องปร้า กะลังรอขึ้นเรือบินคับ ชักง่วงๆแระ ขอบคุณนะครับที่ชมว่า..."ความเราะร้ายยยย..ยังคงเหมือนเดิม" น้องปร้าอุตส่าห์ลดคำ "ปากเปราะ" ให้พี่ดิ่ง แต่ถึงยังงัยหมู่นี้รู้ตัวว่า...ปากดีมีวาจาฉาบน้ำผึ้งมากกว่าเก่า คงเสียดายน้ำลายมั้งน้องปร้า ปายแระ บายจร้า : ))   โดย: พี่ดิ่ง IP: 10.150.59.36, 1.20.1.164 28 เมษายน 2555 0:40:28 น.

แวะมาเยี่ยมวันอาทิตย์วันหยุดครับป้าโซ สบายดีนะครับ เมืองไทยร้อนตับแตกเลย   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 29 เมษายน 2555 16:39:20 น.

สวัสดีจ้ะคุณป้าโซ เจ้าตัวเล็กเขารู้จริงนะครับว่าสงกรานต์นี่มีสงครามสาดน้ำอย่างมีความสุข   โดย: find me pr 29 เมษายน 2555 21:40:50 น.

โฮๆ ป้าโซ ลูกหมูเข้าใจในความเงียบเหงา หัวใจพร้ำเพรียกถึงใครคนหนึ่ง อดีตฝังตรึงแนบทรวงมิคลาย เอ้าต่อกันเข้าไปเพลงสมัยโบราณเนี่ยะ คนเค้าได้รู้กันหมดว่าเราอายุปาเข้าไปเกือบครึ่งร้อย ลูกหมูก็เศร้าระทมถมทรวงใน คราจากลูกน้อยกลอยใจที่เมืองไทย เจ้าตัวโต แค่ 10 ขวบ ตัวเล็กแค่ 7 ขวบ แต่ชีวิตที่ต้องก้าวไปทำให้เราเข้มแข็งอดทน จนเดี๋ยวนี่โทรฯ ไปหาเด็กๆ เค้าไม่ว่างรับสายเรา แรกๆ ก็เศร้า เดี๋ยวนี้เปลี่ยนเป็นเข้าใจ บอกเค้าแล้วว่า แม่จะยืนอยู่ตรงนี้ ทุกข์ สุข เมื่อใด ขอเพี่ยงแต่ส่งเสียงมา จะไปหาในทันใด ป้าโซ ยังดีที่มีเจ้าตัวเล็ก ถึงจะบอบบางเป็นกุ้งแห้ง ก็ทำกับข้่่าวให้กินเยอะๆ ซิ เดี๋ยวก็มีเนื้อเอง แต่เจ้าตัวเล็กพูดก็จริงนะ อีกหน่อยเค้าก็ต้องออกจากบ้าน ทีนี้ตายายก็เหงาล่ะ ปู่ป่วยได้ 2 เดือนแล้วเหรอ ขอให้ปู่หายเร็วๆ นะ อะไรๆ ก็ปลงไว้ก่อนเป็นดี คุณนายแม่ก็คงสุขสบายวันสงคราม ตามหลานอวยพรนะ แหม่ลูกเล่นเยอะเหมือนใครเนี่ยะหา... เรื่องเติมน้ำมัน อย่าว่าตัวเองเลย เพราะภาษามันยากจริงๆ ที่นี่เป็นภาษาอังกิด (หาตัวพิมพ์ไม่เจอ) ลูกหมูยังเติมผิดๆ พลาดๆ ให้กำนันเติมตลอด วันหนึ่งกำนันลืม ลูกหมูขับไปไฟแดงกระพริบ ไม่ได้การแล้วเรา จอดเข้าปั๊ม แม้กระทั่งเปิดถังน้ำมันยังทำไม่เป็นเลยง่ะ ได้แต่ "เอ็กซ์คิวมี แคนยูเฮลว์มี พลีส" น่าอนาถจริงๆ ตั้งแต่ขับรถที่นี่มา ลูกหมูเติมไปแค่ 4 ครั้งเอง สถิติน่าเป็นห่วงเนอะ อย่าเศร้าไปเลยนะ ทำเค็กกินกันดีก่า ตัวเล็กมันจะได้อ้วนๆ ไง   โดย: ลูกหมูตัวกลม IP: 68.112.163.103 2 พฤษภาคม 2555 20:54:41 น.