กินกันอยาก..
และแล้วก็ได้ฤกษ์คุณนายแม่เดินทางมาช่วยงานบ้านเอ๊ย.. มาเยี่ยมเยียนลูกหลานด้วยความคิดถึง
อันว่าคุณนายแม่นั้น เธอจะชีพจรลงเท้าทุกครั้งที่วีซ่าถึงกำหนดออกได้ .. คือถ้ามาอยู่ญี่ปุ่นได้นานสุดสามเดือนตามวีซ่านักท่องเที่ยวก็ต้องกลับไปอยู่เมืองไทยสามเดือนเหมือนกันก่อนจะขอวีซ่าใหม่ได้
การมาญี่ปุ่นแต่ละครั้งของคุณนาย หอบของเหมือนย้ายบ้าน ตัวคนเดียวกระเป๋าพะรุงพะรังใบโตๆบักเอ้กสองใบ ใบเล็กใบน้อยหอบขึ้นเครื่องอีกสองใบ ขอน้ำหนักพิเศษได้สี่สิบห้ากิโล คุณนายก็บวกเลขผิดเป็นเกือบๆหกสิบโลเกือบทุกเที่ยว ไม่รู้หอบอะไรมานักสิน่า
การเดินทางของคุณนายแม่ค่อนข้างเป็นที่ลุ้น เพราะเธอเดินทางมาคนเดียวด้วยภาษาญี่ปุ่นที่ไม่กระดิกหูเลย ลูกเขยต้องเขียนจดหมายน้อยเป็นภาษาญี่ปุ่นให้ถือเป็นยันต์ติดตัวว่ายายแก่ๆคนนี้ไม่กระดิกภาษาญี่ปุ่นฮ่ะ.. กรุณาช่วยเหลือตามความจำเป็นด้วย แล้วคุณนายก็รอดผ่านด่านต่างๆทั้งหลายมาได้เพราะความไม่รู้ภาษานั่นเอง
ป้าโซถามว่าแม่.. หอบกระเป๋าหนักๆอย่างนี้ เวลายกกระเป๋าลงจากสายพานแม่ทำยังไง ยกไหวเรอะนั่น?? อะฮ้า..คุณนายบอกซำบายมากด้วยความชาญฉลาดของชั้น พอลงมารับกระเป๋าก็เล็งสิยะหล่อน เล็งหาไอ้หนุ่มล่ำๆ กล้ามโตๆที่เขารอยืนรับกระเป๋าอยู่แถวนั้น ยิ้มหวานๆให้เขาซะหน่อยแล้วก็ pleaseeee.. พลางชี้มือไปที่กระเป๋าของชั้น มันจะยากอะไร?? ของอย่างนี้ไม่จำเป็นต้องพูดมาก ภาษาใบ้ใช้ได้ทุกชาติทุกภาษา
มีอยู่คราวหนึ่ง แม่นั่งติดกับหนุ่มยุ่น หนุ่มนั่นพอพูดภาษาไทยได้งูๆปลาๆ แม่ก็อาศัยทั้งงูไทยทั้งปลาไทยสื่อสารกับเขาว่าพอเครื่องลงช่วยยกกระเป๋าให้หน่อยนะคะ เจ้าหนุ่มก็รับปากคำอย่างดี
พอถึงเวลาเอากระเป๋า เจ้าหนุ่มเคราะห์ร้ายนั่นได้กระเป๋าของตัวเองแล้วแต่ก็มีน้ำใจรอยืนจะยกกระเป๋าให้แม่ เมื่อกระเป๋าวนมาถึงก็ขมีขมันไปช่วยยกลงให้ พอจับหูกระเป๋ายกเท่านั้นแม่เจ้า!!! ทั้งๆที่เป็นคนหนุ่มยังหอบแฮ่กๆ กว่าจะกระเดียดกระเป๋าแม่ลงมาใส่รถเข็นให้ได้ เสร็จสรรพมองค้อนๆแม่หนึ่งรอบก่อนจะลาจากไป
ขากลับเมืองไทยแม่จะหอบอย่างขามาไม่ได้ค่ะ เพราะน้ำหนักเกินก็คือจ่ายเงินลูกเดียว เคยมีปีแรกอยู่ปีนึง ป้าโซจ่ายค่าน้ำหนักเกินไปหกหมื่นเยน เลือดสาดกระจายหน้าเคาท์เตอร์เช็คอิน ไม่เอาอีกแล้วเข็ดแล้ววววว
ทุกครั้งที่แม่มาก็จะหอบพวกของกินต่างๆมาฝาก ส่วนมากก็เป็นของแห้ง อาหารสำเร็จรูปบางอย่างหอบมากันอาการลงแดงอาหารไทยของลูกสาว ซึ่งส่วนมากก็ไม่พ้นอาหารเผ็ดๆอย่างผัดกะเพรานี่ต้องทุกงวดค่ะ ไก่ย่างข้าวเหนียว ข้าวขาหมูของหลานซึ่งเอามาแต่ขาหมูพะโล้
ส่วนคราวนี้ก็นี่ค่ะ.. ตามรูป มีส้มตำไทย ปู แยกเส้นแยกน้ำมาตำเอง ลาบหมูก็แยกมา ไก่ย่าง ข้าวเหนียว ขนมจีบ ซาลาเปา ไส้อั่ว ไส้กรอกอีสาน ผัดกะเพราหมูสับแบบเผ็ดและไม่ใส่พริก ที่เด็ดก็คือแป้งสำหรับทอดปาท่องโก๋ค่ะ อันนี้หลานชายคนโตสั่งมาพิเศษเพราะอยากกินมากกกก 
สำหรับป้าโซอยากกินเมี่ยงก๋วยเตี๋ยว ให้คุณนายหอบเส้นสดแผ่นโตๆแบบไม่ต้องตัดมา พริก มะนาว ผักชีหอบมาพร้อมมาทำน้ำจิ้มที่นี่เองค่ะ เครื่องเคราก็มาหาเอาที่นี่ พวกถั่วงอกลวก กุยช่ายลวก ไข่เจียวซอย ถั่วลิสงคั่ว กุ้งแห้ง เอาเส้นมานึ่งเข้า ตัดเป็นแผ่นเท่าฝ่ามือ ห่อเครื่องเคราราดน้ำจิ้มเปรี้ยวๆหวานๆเค็มๆแซ่บๆ สวรรค์จะไปไหนเสีย 
เอารูปมาฝากค่ะ ว่าเขมือบอะไรกันไปบ้าง กินไปจนพร่องแล้วเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าน่าจะถ่ายรูปเป็นหลักฐาน
กินไปกินมา เริ่มจะตึงๆท้อง เจ้าตัวเล็กก็ทำข้าว(เหนียว)ปั้นหน้าไก่ย่าง
เจ้าโตไม่ยอมแพ้น้อง ปั้นตุ๊กตาหิมะข้าวเหนียวตัวน้อยๆหนึ่งตัวในทันใด แต่งไปแต่งมาด้วยไก่ย่าง หน้าตาเลยกลายเป็นเจ้าเจี๊ยบตัวน้อย
อาทิตย์นี้สวาปามกันแต่อาหารไทยค่ะ วันนี้ก็จะทำผัดกะเพราหมูสับไข่ดาว แกงจืดหัวไชเท้าซี่โครงหมูเห็ดหอม ผัดมะเขือม่วงใส่ใบโหระพา ต้องรีบทำตอนเจ้าใบกะเพราโหระพายังพอสดๆอยู่ ไม่งั้นต้องแงะซากมาจากช่องฟรีซ
แปลกนะคะ ถึงแม้ว่าจะอยากทานอาหารไทยมากแต่พอได้ทานเข้าจริงกลับไม่อร่อยเข้มข้นเหมือนทานที่บ้านเรา ไม่รู้ว่าอุปาทานหรือเปล่า คงเป็นเพราะบรรยากาศด้วยกระมัง ที่อาหารชาติไหนๆก็เหมาะกับบรรยากาศชาตินั้นๆ ณ ประเทศนั้นๆ
| Create Date : 09 เมษายน 2552 |
| Last Update : 9 เมษายน 2552 15:25:54 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 1387 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: imeso  วันที่: 9 เมษายน 2552 เวลา:15:38:10 น. |
|
|
|
| โดย: kamaron วันที่: 9 เมษายน 2552 เวลา:15:44:29 น. |
|
|
|
| โดย: พล (aoigata ) วันที่: 9 เมษายน 2552 เวลา:18:06:33 น. |
|
|
|
โดย: มาดามอุ้ย  วันที่: 9 เมษายน 2552 เวลา:22:28:11 น. |
|
|
|
| โดย: Nok (nokjeffus ) วันที่: 10 เมษายน 2552 เวลา:6:14:50 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
คุรุเม่ ฟุกุโอกะ Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ ..
ป้าโซอยู่อำเภอเล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดฟุกุโอกะ ซึ่งอยู่ในเกาะคิวชู เกาะทางใต้ของญี่ปุ่น
เรื่องราวที่เล่าๆสู่กันฟังนี่ มาจากประสบการณ์ส่วนตัวซึ่งสอดแทรกความคิดเห็นเข้าไปด้วย อันไหนไม่เข้าทีก็อ่านผ่านๆไปละกันนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาค่ะ
|
|
| |
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ทั้งๆที่เป็นคนหนุ่มยังหอบแฮ่กๆ กว่าจะกระเดียดกระเป๋าแม่ลงมาใส่รถเข็นให้ได้ เสร็จสรรพมองค้อนๆแม่หนึ่งรอบก่อนจะลาจากไป 
ตุ๊กตาหิมะข้าวเหนียวน่ารักมาก
โห คุณนายแม่ไปที หอบเสบียงเพียบเลยนะเนี่ย