คำให้การของช้างล้ม..
เกริ่นนำ..
เอ็นทรี่นี้เป็นกึ่งไดอะรี่เขียนเก็บไว้ให้ตัวเองจดจำและระวังดูแลร่างกายในภายหน้า อาจมีเนื้อความเรทหยะแหยงเล็กน้อย กรุณาอย่าอ่านขณะรับประทานอาหาร
จากการบอกเล่าเก้าสิบไปบนเฟซเรื่องช้างล้ม ขอลางานหนึ่งวันนั้น บัดนาวช้าง เอ๊ย.. งามแงะไ้ด้พลันสะดุ้งตื่นจากมายาว่าข้าป่วย ออกมาให้ปากคำดังนี้..(ไอ้ครั้นจะเยิ่นเย้อลงเฟซมันจะยาวไปเลยมาลงไว้ในนี้แทนเน้อพี่น้องเน้อ..)
พุธ .. 22 ม.ค. 2014
เช้ามาน้องชิ้ง(ฉ่อง)สีไม่สวย ออกขุ่นๆเลยกินยาแก้กระเพาะปัสสาวะอักเสบตัดไว้แต่ไม่ท้ัน สายๆมาน้องชิ้งมีปนเลือดค่ะ (เอางวงทาบอก เอ๊ย .. มือๆ) .. เป็นครั้งแรกที่เป็นเยี่ยงนี้ งามแงะหวั่นไหวพอเป็นพิธีเพราะพอรู้อาการทั่วไปของโรคนี้จากเน็ต กระหน่ำน้ำเข้าไปรีดเชื้อออกแต่ทว่าน้องชิ้งยังคงปนเลือดอยู่อีกสามครั้งของการปล่อย สีระเรื่อพองาม ฤาศึกครั้งนี้จะใหญ่หลวง? ฤายาจะยังคงออกฤทธิ์ไม่ทัน? งามแงะสงสัยพอให้มีอะไรในสมอง
เหล่าเพื่อนหญิงที่ทำงานทั้งมีและไม่มีประสบกาม เอ๊ย.. ประสบการณ์โรคนี้ต่างเข้ามาให้กำลังใจและคำแนะนำกันเซ็งแซ่ว่าควรทำตัวเยี่ยงไรดี หนึ่งในคำแนะนำคือไปหาหมอซะ แต่งามแงะแอบดื้ออยู่ในใจว่าไปหาหมอก็เหมือนกันแหละวะ เพราะหมอก็จะให้ยาแก้อักเสบมากินซึ่งงามแงะกินอยู่แล้วพร้อมกับให้กระซวกน้ำไปเยอะๆเพื่อขับไล่เชื้อออกมาไวๆ ซึ่งงามแงะก็ทำยู้..
พอกลับถึงบ้านน้องชิ้งเริ่มสวยงามสีสันจืดมะลืดชืดเพราะมีแต่น้ำล้วนๆ กองทัพต้องเดินด้วยท้องซึ่งไม่เกี่ยวกับโรคนี้(แล้วจะพูดทำหืดอะไรมิทราบ ?) กลางวันจัดไป..ข้าวราดหมูผัดขิงที่อยากกิ๊นนน อยากกิน ทำมื้อเย็นวานแต่กินไม่ได้เยอะเพราะต้องกังวลน้องห่วงยาง เลยเก็บมาราดข้าวกินเป็นมื้อกลางวันให้หนำใจแทน ตกเย็นทำหมูทอดพริกไทยกระเทียมให้เจ้าตัวเล็กที่แม่มันแอบหมายตาไว้ว่าจะทำเยอะๆเผื่อเป็นอาหารกลางวันของตัววันพรุ่ง พอทำเสร็จอดใจไม่ไหวมีจกไปกินกับข้าวถ้วยน้อยๆ พอสนธยายามค่ำเริ่มอาการไม่ดี ผะอืดผะอม เอ..ฤาเราจะมีลูกอีกคนเอาปูนนี้? เอ๊ย..ไม่ใช่ๆ แม้.. ล้อเล่นค้าา ไม่ได้ค่ะไม่ได้ เดี๋ยวเพื่อนลูกในอนาคตจะเข้าใจผิดคิดว่าลูกมาร.ร.กับยาย
ทนผะือืดผะอมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ คิดซะว่าเป็นเพราะเรารู้มากไปเองว่าอาการหนึ่งของโรคนี้มันอาจจะเป็นยังงี้ด้วย คิดมากไปน่าปกติหล่อนไม่ใช่คนอ้วกง่ายนี่ยะ ผ่อนคลายทำใจสบายๆซะเถิดแม่จำเริญ(เอ๊ะ..ชักหลายชื่อ ) หลับหูหลับตาพิงพนักที่นั่งฟังทีวีรออิลุงกลับมากินข้าวเย็นได้สักพัก ในที่สุดต้องวิ่งไปโก่งคอในส้วม โอ้กกกก.. (พากย์เสียงประกอบจินตนาการ) หมดกัน..กลิ่นผัดขิงและหมูทอดกระเทียมปนกันวุ่น (วะฮะฮ่าาา.. อ่านถึงตรงนี้ท่านผู้อ่านคงงดเมนูนี้ไปหลายวัน )
ตกกลางคืนมีไข้ต่ำๆ ปวดหัวนิดๆ เอ.. หรือเราร่างกายอ่อนแอเลยพาลเป็นไข้หวัดเอาเพราะอากาศสองสามวันนี้หนาวจัด เมื่อเช้าก็ตะแล้ดแต๊ดแต๋วิ่งไปถ่ายรูปหิมะเพื่ออัพเฟซก่อนไปทำงาน กินพาราตัดไว้ซะเม็ดนึงควบกับยาแก้กระเพาะปัสสาวะอักเสบอีกเม็ดนึงที่กินเช้าเย็น เข้านอนด้วยความรู้สึกว่าเช้าน่าจะดีขึ้นตามที่เคยเป็น
พฤหัส.. 23 ม.ค. 2014
ตื่นเช้ามารู้สึกปวดหัวนิดๆ แต่ดีกว่าเมื่อคืน น้องชิ้งสวยงามน่าจะหายห่วงได้เพราะตามประกบด้วยยาอยู่ตลอด อิลุงถามโอเคป่าว? ซำบายดีอ้ายยย.. ว่าจะกินยาแก้ไข้หวัดตัดไว้ปรากฏว่ายาไม่พอเลยกินแค่พาราไปอีกเม็ดนึง ถึงที่ำทำงานทุกอย่างปกติดีแต่อาการปวดหัวยังคงตุบๆอยู่ ใกล้เวลาเลิกงานรู้สึกหนาวขึ้นๆ ไอ้สลัดมันฝรั่งมักกะโรนีทั้งหลายที่ััชั่งใส่กล่องตอนทำงานนี่มันจะเย็นไปถึงไหน? รู้ตัวว่าไข้ขึ้นแน่นอน มือเท้าเย็นเฉียบ อาการปวดหัวเริ่มมากขึ้นๆ
เลิกงานไปซื้อกับข้าวอย่างฝืนเต็มที่เพราะอยากล้มตัวนอนเต็มแก่ แต่ไอ้ร้านขายยาเล็กๆในซุปเปอร์นี่มันดันไม่มียาแก้หวัดอย่างที่ต้องการ ต้องถ่อขับรถย้อนไปซื้อที่ร้านขายยาอีกแห่ง กลับมาถึงบ้านตักข้าวสวยใส่ชามครึ่งทัพพีใส่ผงโอะชะซึเกะคือผงที่โรยข้าวสวยแล้วราดด้วยน้ำร้อนกินเป็นแบบข้าวต้มได้ กินข้าวเสร็จกินยาแก้ไข้หวัดที่เมื่อเช้าไม่ได้กินแล้วรีบขึ้นไปนอนข้างบน วัดปรอทก่อนนอนมีไข้ต่ำๆ ล้มตัวนอนได้นาทีเดียวต้องเด้งตัววิ่งลงมาโอ้กกกก..ที่ส้วมชุดใหญ่ ซวยละสิยาเพิ่งกินไปตะกี้ได้ออกมาหมดแน่นอน เอ้า..จัดยาไปอีกครั้งอ้วกเป็นอ้วกสิวะคะ ..
กินยาเสร็จพยายามจะหลับให้ได้ซึ่งหลับยากเย็นเหลือเกินทั้งๆที่ปกติเป็นคนหลับง่าย กระสับกระส่ายอยู่นานกว่าจะหลับลงไปได้ ตื่นมาแบบเจ็บๆตัว ท่าจะสังขารไม่รอดแล้วงานนี้ต้องหาตัวช่วยเรื่องงานบ้าน เอามือถือโทร.ลงมาหาผู้เฒ่าท่านปู่ให้ช่วยเก็บเสื้อผ้าที่ราวแล้วตั้งข้าวให้ด้วย โทร.ไปหาอิลุงซื้อหืดอะไรมาก็ได้นะที่พวกยูกินกันได้ ชั้นขอเวลานอกป่วยชั่วคราว..
อิลุงกลับมาแวะขึ้นไปดูใจเมียว่ายังหายใจดีอยู่ จิกให้ลงมากินข้าวต้มที่ปู่ต้มใส่เกลือปนบ๊วยให้ ค่อยๆเล็มข้าวต้มไปอย่างกลัวๆ แต่จำเป็นต้องกินเพราะต้องกินยา ไอ้ที่กลัวน่ะกลัวว่ากินแล้วจะอ้วกเพราะขยาดแล้ว ไข้ลดลงแล้วเลยอาบน้ำลวกๆ แล้วขึ้นนอน อิลุงบอกพรุ่งนี้ไปหาหมอเลยนะ จัดการโทร.ไปลางานซะ .. ค่ะคุณสามี .. โทร.ไปหาหัวหน้าบอกลางานวันพรุ่งนี้แล้วนอน
ศุกร์ .. 24 ม.ค. 2014
ตื่นมาทำซากอะไรแต่ยังไม่ตีห้า?? คงเพราะวานนี้นอนตั้งแต่บ่ายแล้วตอนกลางคืนก็นอนไวอีก ตื่นมาแบบไม่มีเหตุผลสมควร.. นอนต่อ ลุึกอีกทีมาดูนาฬิกาปลุกก่อนมันจะัดังตอนหกโมง
อ๊ะ .. เช้านี้ท่าทางจะดีวุ้ย อาการปวดๆหัวไม่มีแล้วเหลือแต่หนักๆอยู่บ้างและตัวโคลงๆ ลงมาเอาผ้าเข้าตู้ ล้างหน้าแปรงฟันแต่งตัวดูอาการแล้วน่าจะไหวน่ะเลยแต่งตัวเตรียมไปทำงานดีกว่า ยังไม่ได้โทร.ไปแจ้งทางบริษัทอย่างเป็นเรื่องเป็นราว บอกแต่หัวหน้าเป็นการส่วนตัวเฉยๆเท่านั้น ไปๆซะแค่ครึ่งวันเอง กลับมาค่อยนอนอีกรอบ
โผล่หน้าไปบอกอิุลุง โดนย้อนว่าไหวเรอะ?? เมื่อคืนทำท่าจะตายวันนี้หายแล้วมันเป็นไปได้ยังไง? ไม่รู้จักเีจียมสังขาร เอ่อ..มันก็สูสีๆน่ะค่ะคุณสามี ชั้นคิดว่าก็น่าจะโอนะ แต่อิตัวเล็กสำทับ หยุดงานพักนอนซะวันเถอะแม่ หยุดไปเลย ค่ะ..คุณลูก โทร.หาบริษัทเดี๋ยวนี้แหละค่ะ ไอ้ที่ยอมโทร.น่ะเพราะไม่แน่ใจสังขารตัวเองเหมือนกัน ตัวยังลอยๆอยู่แถมที่ทำงานก็แอร์หนาวเกิดไข้กลับมาจะโดนสมน้ำหน้าไม่ใช่น้อยเป็นแน่แท้ อะไรไม่อะไร ขยาดกับการเป็นไข้การอ้วกการไม่สบายเนื้อตัวน่ะสิ
ปู่บอกว่าจะไปหาหมอตอนเที่ยงนิดๆเพราะคนจะได้น้อยหน่อย คือตัวปู่น่ะจะไปอยู่แล้วและถ้าเราอยากไปหาหมอก็ไปด้วยกัน ปู่บอกจะเรียกตอนเที่ยงให้ไปนอนพักผ่อนข้างบน พอใกล้เที่ยงอิป้าก็ขยับลุกจะเปลี่ยนเสื้อผ้า เสียงปู่สตาร์ทรถ .. อ้อ.. คงวอร์มเครื่องตามเคยน่ะแหละ ลงไปข้างล่างอ้าว.. ออกรถไปซะแล้ว อะไรของคนแก่เค้าวะ เออ .. ไม่ไปก็ได้เพราะอาการดีขึ้นมากเกือบปกติแล้ว ปู่กลับมาถึงก็แก้เก้อว่าเห็นว่าหลับเลยไม่ปลุก ถ้าจะไปเดี๋ยวจะพาไปตอนเย็นอีกรอบ .. ไม่ไปแล้วค่ะ ไม่เป็นไรแล้ว .. สรุปเลยไม่ไปหาหมอ แต่คิดว่าถ้าเ็ป็นครั้งต่อไปจะต้องไปหาหมอแน่นอนเพราะอ่านเจอว่ายาแ้ก้กระเพาะปัสสาวะอักเสบที่กินอยู่ อาจไม่ตรงกับเชื้อโรคทุกครั้งก็ได้ สมควรไปตรวจและรับยาที่ถูกต้องจากหมอ ครั้งนี้ที่กินแล้วหายถือว่าฟลุ้คไป..
ไหนๆลุกมาแล้วก็เลยทำกับข้าวเย็นไว้ซะเลย พร้อมกับต้มข้าวต้มให้ตัวเองด้วย ตั้งหม้อข้าวต้มทิ้งไว้แล้วเกิดขยันหยิบไม้ดันฝุ่นมาไถๆตามบ้านเพราะไม่ได้ทำมาวันนึงแล้ว พอเริ่มมีแรงก็เอาซะหน่อย กะเวลาให้พอข้าวต้มเืดือดแล้วจะเข้ามาดู ปรากฏว่าไถบ้านเพลินไปหน่อยเข้ามาดูอีกรอบข้าวต้มล้นหม้อออกมา น้ำ้ข้าวนองเปรอะเตาไปหมด งามแงะเลยต้องเลิกสำออยเป็นคนป่วยหันมาเป็นแจ๋วเช็ดเตาเช่นเคย เฮ้อ..ชีวิต..
เสาร์ 25 ม.ค. 2014 ทุกอย่างกลับเ้ข้าสู่โหมดปกติ ถึงแม้ตัวจะเบาๆโคลงๆ ปากคอจะยังขมอยู่ก็ตาม แต่อิป้าก็กลับไปทำงานได้ตามปกติ อาเมน..
การไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐยิ่งจริงๆ ขอให้เพื่อนๆทุกท่านสุขภาพแข็งแรงตลอดไปค่ะ พบกันใหม่บล็อกหน้าที่ไม่มีโรค สวัสดีค่ะ..
Create Date : 25 มกราคม 2557 |
Last Update : 26 มกราคม 2557 10:44:28 น. |
|
12 comments
|
Counter : 1690 Pageviews. |
|
|
|
โดย: aeww- IP: 223.206.250.166 วันที่: 26 มกราคม 2557 เวลา:10:33:54 น. |
|
|
|
โดย: ป้ากิ๋ม IP: 183.88.243.225 วันที่: 26 มกราคม 2557 เวลา:11:12:57 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 26 มกราคม 2557 เวลา:12:25:54 น. |
|
|
|
โดย: ดาวริมทะเล วันที่: 26 มกราคม 2557 เวลา:14:37:20 น. |
|
|
|
โดย: แอ๊กจ้า IP: 95.91.230.172 วันที่: 26 มกราคม 2557 เวลา:15:22:52 น. |
|
|
|
โดย: เกลือหนึ่งกำน้อย IP: 83.109.58.217 วันที่: 26 มกราคม 2557 เวลา:16:40:33 น. |
|
|
|
โดย: saijai IP: 171.97.71.229 วันที่: 26 มกราคม 2557 เวลา:21:22:29 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 27 มกราคม 2557 เวลา:7:32:24 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 27 มกราคม 2557 เวลา:7:35:31 น. |
|
|
|
โดย: Ooy1_chan วันที่: 30 มกราคม 2557 เวลา:12:52:55 น. |
|
|
|
โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า ) วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:10:36:09 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
คุรุเม่ ฟุกุโอกะ Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ ..
ป้าโซอยู่อำเภอเล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดฟุกุโอกะ ซึ่งอยู่ในเกาะคิวชู เกาะทางใต้ของญี่ปุ่น
เรื่องราวที่เล่าๆสู่กันฟังนี่ มาจากประสบการณ์ส่วนตัวซึ่งสอดแทรกความคิดเห็นเข้าไปด้วย อันไหนไม่เข้าทีก็อ่านผ่านๆไปละกันนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาค่ะ
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ดูแลสุขภาพดีๆและหายไวๆนะคะ