โอ้ หนอ กระไรเลย...
วันนี้...
ไปพบงานของตัวเองโดยบังเอิญ
บังเอิญที่เพิ่งพบว่ามันถูกคัดลอก และบังเอิญที่คนที่คัดลอก คือคนที่เคยรู้จักและเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน...
ฉันคงไม่แปลกใจ ถ้าข้อเขียนอันนั้นจะถูกคัดลอกโดยบุคคลอื่นที่ไม่เคยรู้จักกัน
แต่สิ่งที่ฉันพบในวันนี้.. ฉันพบว่า แม้แต่คนที่เคยเห็นหน้าค่าตากัน ก็ยังอาจสามารถคัดลอกข้อเขียนของฉันไปไว้ในเวบบล็อคของเขา แล้วทำประหนึ่งว่า เขาคิด-เขียน ข้อความเหล่านั้นขึ้นเอง
และยิ่งเมื่อฉันอ่านพบว่า เขาเองก็มีความฝันอยากเป็นนักเขียน ทั้งยังกำลังส่งต้นฉบับให้ สนพ. แห่งหนึ่งอีกด้วย ซึ่งเขา อาจจะกำลังทำงานในตำแหน่งนักข่าว หรือคอลัมนิสต์ของหนังสือเล่มใดอยู่ก็เป็นได้
ฉันเองก็ไม่เข้าใจว่า อะไร..ทำให้เขาเลือกเก็บข้อความของผู้อื่นไว้ในบล็อคตัวเอง ไม่ใช่แค่เพียงข้อเขียนของฉันเท่านั้น ยังมีข้อเขียนของเพื่อนอีกคนรวมอยู่ในนั้นด้วย
และเช่นกัน เขาก็เคยพบคนคนนี้แล้ว ในวันเดียวกับที่พบฉัน...
ก่อนที่ฉันจะรู้ว่าเป็นคนที่เคยเห็นหน้าค่าตากัน ฉันก็ไปกระทำการเชือดนิ่มๆ ไว้ที่เวบบล็อคของเค้าแล้ว แถมด้วยการแปะอีเมล์และเวบไซท์ของฉันเอาไว้ด้วย
แหละเมื่อแปะไปแล้วนั่นแหละ ฉันจึงเพิ่งกระจ่างว่า เจ้าของบล็อคไม่ใช่ใครอื่น หากเป็นคนคนหนึ่งในโลกเสมือน..
ฉันยังไม่รู้ว่าเขาจะดำเนินการต่อไปอย่างไร แต่ฉันก็ได้ทำในส่วนที่เป็นสิทธิของตัวเองไปตามสมควรแล้ว
ส่วนเขาจะรู้สึกอะไรหรือไม่ หรืออาจทำเป็นเพิกเฉย ก็สุดที่ฉันจะคาดเดาได้
แต่ย่างก้าวที่เขากล้าพูดว่า "ปั่นต้นฉบับ" เพื่อส่งให้ บ.ก. มันทำให้ฉันไม่อยากคิดเลยว่า
เขา/เธอ จะมีที่เหยียบยืนในบรรณพิภพนี้ไปได้อีกนานเท่าใด...
Create Date : 15 เมษายน 2549 |
|
18 comments |
Last Update : 15 เมษายน 2549 21:43:24 น. |
Counter : 537 Pageviews. |
|
|
|
นั่นสิ แล้วอนาคตหน้าที่การงานของเค้าจะเป็นยังไงกันน้อ