ส่วยพระ?
ส่วยพระ? 
บทบรรณาธิการ
ความเนิ่นช้าไม่ทันการณ์ในการจัดการกับปัญหาอื้อฉาวของอดีตพระวิรพล ฉัตติโก ที่เรียกตัวเองว่าหลวงปู่เณรคำ
นอกจากทำให้สังคมตั้งคำถามถึงประสิทธิ ภาพขององค์กรปกครองสงฆ์ในทุกระดับแล้ว ยังก่อให้เกิดคำถามเรื่องความสุจริตโปร่งใส และความเหมาะสมในสมณสารูปของวงการสงฆ์ขึ้นมาด้วย
เพราะมีหลักฐานปรากฏชัดเจนว่า อดีตพระ วิรพลเคยถวายทรัพย์สินหรือสิ่งของที่มีราคาแพงแก่พระสงฆ์ผู้ปกครอง อาทิ รถที่ใช้เป็นพาหนะส่วนตัวของพระภิกษุระดับเจ้าคณะหลายรูปในปัจจุบัน
จนเริ่มมีการทยอยส่งคืนเมื่อเจ้าหน้าที่เข้าไปตรวจสอบความถูกต้องของที่มาของรถเหล่านั้น
หลักการสำคัญของพุทธศาสนาก็คือ การให้ผู้ออกบวชละหรือสละสมบัติทางโลก ที่เป็นเครื่องถ่วงรั้งในการมุ่งหน้าปฏิบัติธรรม
การดำรงตนเป็นภิกษุหรือผู้ขอ นอกจากเป็นการฝึกฝนและตักเตือนตนเองอยู่เสมอแล้ว ยังเป็นตัวอย่างให้กับศาสนิกทั่วไปได้เห็นถึงความเพียร ความสันโดษ
เมื่อสงฆ์จำนวนหนึ่งไม่ยึดถือหลักการสำคัญประการนี้เสียแล้ว โอกาสที่จะเคลิ้มเพริดหลงไปกับลาภยศ ศฤงคารที่ญาติโยมทั้งหลายประเคนให้ จนกระทั่งหลุดไปจากวิถีแห่งการปฏิบัติ หรือสิ้นสภาพจากความเป็นสงฆ์ ก็มีตัวอย่างให้เห็นมากขึ้น
ไม่แต่กรณีเณรคำ กรณีที่ใหญ่โตกว่านั้นก็ยังมีให้เห็นอยู่ในปัจจุบัน
ขณะที่ด้านหนึ่ง วงการสงฆ์จะต้องกลับมาสำรวจตรวจตราตนเองอย่างเข้มงวด ว่าปัจจุบันระบบการบวช การอบรมดูแล การให้การศึกษาทางธรรม ยังเป็นไปตามพระวินัยและหัวใจของศาสนาหรือไม่
ญาติโยมทั้งหลายในฐานะผู้ประเคนโลกภายนอกเข้าไปในรั้ววัด ก็จะต้องตรวจสอบตัวเองด้วยเช่นกัน ว่าสิ่งที่ประเคนมอบไปโดยหวังจะให้เกิดบุญ หรือทำลงไปด้วยจิตกุศลนั้น
สุดท้ายเป็นบุญหรือเป็นกุศลตามที่ต้องการ หรือมากเกินพอดีจนเป็นตัวก่อปัญหาขึ้นมา เสียเอง
กรณีเณรคำจะเป็นประโยชน์ได้จริง ต้องมิใช่แต่จัดการกับเฉพาะปัญหาเณรคำ
แต่หมายถึงเรื่องทำนองเดียวกันทั้งหมดด้วย
| Create Date : 19 กรกฎาคม 2556 |
| Last Update : 19 กรกฎาคม 2556 2:37:11 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1197 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 96 คน [