≈ เรื่องหมาๆของคน(ไม่)หมา ≈
เคยไหมคะ คนที่รักหมาและเลี้ยงหมา เวลาเราห่างกับเจ้าตูบเราจะรู้สึกคิดถึงมันอย่างบอกไม่ถูก แล้วก็เดาได้ว่ามันคงคิดถึงเราเหมือนกัน คงนั่งรอ ข้าวปลาไม่อยากกิน แต่จะคอยเฝ้าอยู่ที่ประตูว่าเมื่อไรเราจะกลับ...มามี๊มาอยู่ซิดนีย์เกือบจะ ๒ปีแล้ว ได้กลับบ้านปีที่แล้ว ดีใจที่ได้เจอเจ้าน้ำตาล จริงๆน้ำตาลไม่ใช่หมาของมามี๊หรอกค่ะ แต่เป็นหมาของหลานสาว (น้ำว้า)...แต่ด้วยความที่เรารักหมา (มันก็รักเรา ฮิๆ) เราก็สรรหาสารพัดของดี ทั้งกินได้และกินไม่ได้มาประเคนให้มัน จนมันคิดว่าเรานี่แหล่ะเป็นเจ้าของ เวลาออกไปข้างนอก ก็จะมาเฝ้าหน้าประตูคอยดูและฟังเสียงรถว่า เย๊ เรามาแล้ว จากมันมา ๒ปี คิดถึงมันจังเลยค่ะ โดยเฉพาะเวลาไปเยี่ยมบล๊อกคุณเจ้าเตี้ย โอย เห็นแล้วอดคิดถึงไม่ได้เลย มาดูหน้าตารูปหล่อหน่อยนะคะว่าเป็นอย่างไร
คิดถึงมันอย่างบอกไม่ถูกค่ะ...ใครไม่รักหมาย่อมไม่มีวันเข้าใจ เนอะ...ใครได้ขับรถผ่านซอยอารี ๓ (พหลโยธิน) บ้านเลขที่ ๒๒ ช่วยมองๆหน่อยนะคะว่าน้ำตาลมันเป็นอย่างไรบ้าง เวลาคุยกับเพื่อน บอกเพื่อนที่กรุงเทพทุกคนเลยค่ะว่า แกช่วยขับไปดูมันหน่อยสิ ก็รู้นะคะเพราะที่บ้านบอกว่ามันสบายดี แต่ก็ยังอยากให้เพื่อนที่ขับผ่านๆไปแถวนั้นช่วยดูมันอยู่ดี....หวังว่ามันคงจะสบายดีและยังจำเราได้เหมือนเดิม
Create Date : 16 สิงหาคม 2550 |
|
5 comments |
Last Update : 16 สิงหาคม 2550 10:14:19 น. |
Counter : 1345 Pageviews. |
|
|
|
แต่ว่าเลี้ยงแมว
ก็พอจะเข้าใจอารมณ์อยู่เหมือนกันนะคะ
โดยเฉพาะไอ้ตัวเล็กบ้านเรานี่
มานอนเฝ้าหน้าห้องนอนทุกเช้าเลยค่ะ