พี่ไม่ได้ชื่นชมคนเสื้อแดง หรือ เสื้อสีไหนเป็นการเฉพาะ พี่ว่าถ้าคนเรารู้จักหน้าที่ของตัว และ รู้เท่าทันกิเลสในใจมันก็คงไม่เกิดเรื่องเศร้าขนาดเผาบ้านเผาเมืองขนาดนี้นะคะ

ปรกติก็ไม่ชอบดูข่าวซะด้วย มันวุ่นวายน่ะค่ะ มันเป็นเรื่องยากที่จะรู้ว่าข้อมูลที่เราได้จริง หรือ เท็จ อีกอย่างคือไม่มีเวลาเอาซะจริงๆ โดยมากก็จะมีลูกน้องเล่าข่าวให้ฟัง หรือ เพื่อนๆe-mailมาให้แล้วก็ตามดูมากกว่า

แต่ทุกครั้งที่บังเอิญเห็นเสธแดง และ มาจนวันสุดท้ายของชีวิตแก พี่ว่าแกน่าสงสารนะคะ กับการที่หลงติดอยู่ในความคิดของตัวเองแล้วทุ่มเทแม้ชีวิตตัวเอง เพื่ออะไรไม่ทราบ เงินหรือ ? แล้วมันจะมีประโยชน์ไม๊ ก็ไม่ได้อยู่ใช้แล้วนี่นา ที่น่าสงสารที่สุดคงเป็นลูกสาวแก คงเป็นความเจ็บปวดมากมายนะคะ

เห็นเสธแดงบางครั้งก็นึกถึงตัวเอง ทุ่มเทมากมายเพื่ออะไรก็ไม่รู้ จะมีใครเห็นไม๊ อันที่จริงมันก็ไม่ใช่เงินพี่ซักหน่อย แต่เที่ยวขวางผลประโยชน์ชาวบ้านเค้า จนชีวิตทำงานเป็นเรื่องยากเข้าทุกที ปีนี้Extra Projects ในมือ ประมาณ 100 กว่าล้าน อาทิเช่น ซื้อต้นไม้จัดLandscape 1.2 ล้าน พอเห็นตัวเลขแล้วอึ้งค่ะ ซื้อต้นไม้น่ะไม่มีใบเสร็จหรอก แล้วเราเห็นตัวเลขก็รู้ทันทีว่าอะไร จะเกิดขึ้นต่อไป ทำไงได้ หน้าที่ของพี่ต้องVerifyทุกอย่าง ช่วยไม่ได้ ถึงนายๆจะบอกให้หยวนๆ แต่มันตามใจไม่ได้จริงๆ ก็ว่าไปตามเนื้อผ้า ก็เลยโดนแกล้ง หลายครั้งก็นึกถึงวันที่จะมีชีวิตที่เงียบสงบ เคยคิดว่าถ้าสิ้นบุญแม่แล้วจะมีความจำเป็นอะไรไม๊ที่ต้องทนทำงานใกล้บ้าน ชีวิตที่ไหนจะเหมาะกับตัวเรา ก็ตั้งแต่เกิดจนแก่นี่ก็ใช้ชีวิตอยู่แต่กรุงเทพ

No more tears แล้วค่ะ มันแห้งหมดบ่อไปแล้ว !

เอ....เพลงนี้มันคลับคล้ายคลับคลา .... My Way + อะไรซักอย่าง จังหวะมันลงตัวนะคะ คนแต่งคงตั้งใจว่าวันหนึ่งต้องเป็นเพลงClassic มันฟังโบ โบ(ราณ)นะคะ แต่นิสัยพี่เองไม่ชอบอะไรที่ลงตัวแบบนี้ เหมือนผู้หญิงน่ะค่ะ สวยลงตั๊ว.... ลงตัว แต่ไม่มีเสน่ห์ พอขึ้นต้นก็เดาออกว่าจะจบแบบไร

แต่มันก็เพราะหล่ะนะคะ คุณคงชอบแบบนี้ ผู้หญิงในภาพ สวยน่าทะนุถนอม

เพิ่งอาทิตย์ก่อนเพิ่งสังเกตุตัวเองว่าเปลี่ยนไป เมื่อก่อนชอบผู้ชายหล่อ ผู้หญิงสวยแบบ ลงตัว แต่พออายุมากขึ้นกลับรู้สึกว่าอัตลักษณ์ของแต่ละคน อุปนิสัย แล้วก็สิ่งที่อยู่ในสมองฒ,ความคิด,นั่นต่างหากที่เป็นเสน่ห์

ถ้าจะดึก แล้วเริ่มเพี้ยน มันยังหงุดหงิดอะไรไม่รู้ อาจจะเถียงกับหมอน่ะค่ะ 3ปีนี่ก็ยอมตลอด เอาใจค่ะ ปรกติเค้าก็สุภาพมาก เมื่อคืนถามเรื่องพี่เลี้ยงแม่ป่วยพาไปหาหมอคลีนิคเค้าก็ว่าเป็นไส้ติ่ง เจ้าตัวคนป่วยกับพี่ว่าไม่ใช่ ประวัติเดิมเค้าเป็นมดลูกอักเสบก็โทรไปถามดีๆ กลับโดนดุว่า"อย่าเชื่อใจตัวเองนัก ให้พาไปโรงพยาบาล"

เอ..ทำไมพูดคำนี้มันแรงนะ หรือจะเหนื่อย ก็โทรมาง้อค่ะ แต่มันเสียความรู้สึก แล้วหลังๆมันไม่อยากคุยอะไรอีกแล้วน่ะค่ะ... คนมีเจ้าของ

พี่ชักถือสิทธิ์ประหนึ่งBlogตัวเอง เขียนอะไรซะเยอะแยะ เบื่อก็บอกนะคะ

Bonne Nuit ka (ก็ Good Night น่ะแหละค่ะ)

ตามสบายครับ...พี่พันทิพา ถือเสียว่าบล็อกนี้เป็นบ้านตัวเองแล้วกันครับ อยากเขียนอยากเล่าอะไรก็ได้. ผมสังเกตตัวเองว่า...ในชีวิตผม มีพื้นที่ที่พร้อมให้ผมได้เล่าได้เขียนความในใจบางอย่างน้อยลงเรื่อยๆ มีพื้นที่ที่รู้สึกวางใจ ผ่อนคลายและกล้าเปิดเผยตัวเองในมุมมองที่คนรอบข้างไม่เคยเห็นหรือสัมผัส....ผมยังรู้สึกว่าไม่พร้อมจะใช้ชื่อจริงในการเขียนบล็อก คงไม่มีใครว่าผมหรอกน่ะ. การเป็นอีกคนหนึ่งในพื้นที่ที่ไม่ถูกร้อยรัดด้วยอะไรหลายๆอย่าง ได้มอบอิสระในการเป็นการอยู่กับชีวิตที่ถูกจองจำด้วยเรื่องราวต่างๆมากมาย เป็นเสี้ยวเล็กๆ เวลาๆน้อยๆที่ผมอิ่มเอมใจทุกครั้งที่เข้ามาขีดเขียน

ความสุขความทุกข์ของคนเรานั้นมาจากความสัมพันธ์ระหว่างคนกับคน....อ่านมาจาก FLOW....ของMihaly Csikszentmihalyi ...
เรียนรู้ ซึมซับ แล้ววางมันลงเถอะครับ

ขอบคุณค่ะ .....

ธรรมดาอยู่ค่ะ ได้อย่างก็ต้องเสียอีกอย่างแลกกัน ไม่มีอะไรที่เราได้มาฟรีๆหรอกค่ะ เมื่ออยากได้มิตรภาพ เราก็ต้องแลกกับอิสรภาพ แต่หากเป็นมิตรภาพที่ดี อยู่บนพื้นฐานของการRespectกัน เราก็จะเติบโตไปด้วยกัน แต่นั่นมันอุดมคติค่ะ ในชีวิตจริงคนเรามักไม่พอใจอะไรง่ายๆ การรู้สึกว่าควบคุมได้อาจทำให้ Egoสูงขึ้น และนั่นคือปัญหาแหละค่ะ แล้วคนเราก็มักไม่รักใครมากไปกว่าตนทำให้มิตรภาพหยุดชะงัก

เราคงมีชีวิตไม่ต่างกัน ในเรื่องการถูกจองจำ
พี่เคยคุยกับ Lufthansa Captain ในประเด็นนี้ ว่าเป็นลูกผู้หญิงตอนเด็กๆก็Traped ในความดูแลของพ่อแม่ พอโตขึ้นก็Traped ในชีวิตครอบครัวของสามี แต่แกก็ย้อนว่า แล้วเป็นผู้ชายมันดีกว่าตรงไหน เพราะมันก็ Being traped เหมือนกัน ถูกผู้หญิงไล่จนติดกับ ก็น่าหรอกค่ะ ก็แกหล่อซะขนาด Robert Redford (เหมือนมากค่ะ)

แต่พี่เลือกป็นตัวของตัวเอง แม้ว่าต้องแลกกับความเหงาอยู่บ่อยครั้งก็รู้สึก OK ค่ะ พอใจ ชินซะแล้ว แล้วก็รู้สึกสงบดีค่ะ แก่แล้วค่ะ เป็นพวกไม้แก่ รังแต่จะหัก

ฝนกำลังตกแรง สงกะสัยว่าเป็นเพราะบางคนเข้ามาCommentเร็ว อิ...อิ
พี่ว่าจะไปแง้มดูหนังสือเล่มที่ว่าซะหน่อยน่าสนใจดีค่ะ

ฮืม...เข้าท่าค่ะ ไหนว่าไม่อ่านแนวPsychology ไงคะ มีอะไรBlog ในใจให้ไม่"Flow" หรือคนดี ? รึ ความคิดกำลังแตกแขนงอีกแล้ว เล่าให้ฟังบ้างซิคะ เป็นวิทยาทาน นับเป็นทานอันสูงสุด....

จริงๆผมไม่ได้อ่านเองครับ...เป็นหนังสือเล่มหนึ่งที่อาใหญ่ วิศิษฐ์ วังวิญญู เอ่ยขึ้นมาในหนังสือ"มณฑลแห่งพลัง" ผมเลยไปโหลดe-bookมาอ่าน อ่านได้ค่อนเล่มก็ดันเบื่อเสียก่อน เพราะอารัมภบทเยอะ ทิ้งไว้อย่างนั้น....ตอนนั้นมันเบื่องานที่ทำมากๆ เพราะรู้สึกทำแล้วยิ่งเหนื่อย หมดแรงหมดใจ เลยหยิบหนังสือ"มณฑลแห่งพลัง"มาอ่าน ตอนหนึ่งที่พูดถึงภาวะการไหลเลื่อนหรือ"FLOW"ในขณะทำงาน แทนที่เราจะหมดแรงไปกับการทำงาน หากภาวะนี้เรากลับได้เติมแรงเติมพลังจากการคลุกตัวเข้าไปในงาน เราและงานกลับเป็นหนึ่งเดียวกัน .Mihaly Csikszentmihalyiเพิ่งมีหนังสือแปลออกมาของสำนักพิมพ์สวนเงินมีมา เรื่อง"ธุรกิจดีงาม" ผมซื้อมาแล้วแต่ยังไม่ว่างอ่านเลย ผมเป็นเสียอย่างนี้ครับ ชอบซื้อเก็บไว้ก่อน เพราะกลัวเดี๋ยวout of printแล้วจะหาซื้อยาก พี่เคยไหมครับอยากอ่านหนังสือเล่มนั้นมากๆ พอไปเทียวหาซื้อตามร้านหนังสือแล้วมันถูกยกออกแล้วหรือหมดไปแล้ว มันช่างหงุดหงิดทรมาณจริงๆ หนังสือเต็มตู้เลย

"มณฑลแห่งพลัง" นี่ใช่Course ที่ไปที่เชียงรายใช่ไหมคะ ? เคยได้ยินชื่อท่านเหมือนกัน แต่ก็จำไม่ได้ว่าอ่านอะไรไปบ้าง หมู่นี้ความจำชักแย่ค่ะ 2-3 คืนนี้ทำงานตั้งแต่เช้าถึง 5 ทุ่มทุกคืน วันนี้ก็ไปดูต้นไม้กับพวกจัดสวน ต้องซื้อต้นไม้เยอะมาก แล้ว Spec มันหลากหลาย เพื่อให้WIN-WIN ก็เลยไปดูด้วยกัน จากนั้นก็มาVerifyอีกที ภายใน 10 วันต้องจบงบ 1.2 ล้านค่ะ แล้วก็มีงานOperation เตรียมเปิดBallroom สิ้นเดือนนี้ เรา Renovation ใหม่ งบ12.5 ล้าน ใช้เวลาทำมา 2 เดือนแล้ว กลัวไม่ทันค่ะ ก็รู้ว่าโดนแกล้งดึงงาน แต่เราต้องกล้าตัดสินใจ ก็ลักไก่กันระเบิด บางทีก็งงๆ สำหรับพี่ไม่ต้องศึกษาเรื่องFlow หรอกนะคะ มันเป็นมิติพิศวงไปแล้ว

ใจพี่เองน่ะรักงานอยู่แล้ว มันสนุกน่ะค่ะ (แต่ไม่รักคนที่ต้องร่วมงานด้วย) สำหรับพี่อยากให้วันนึงมี 48 ชั่วโมง และ อย่าแก่นะคะ จะได้มีแรงทำอะไรต่ออะไร อีก ถ้าทำอะไรไม่ได้แล้ว หากมีชีวิตที่ต้องพึ่งใครก็ขอให้จบชีวิตแบบง่ายดายเหมือนคุณป้าน่ะค่ะ ป่วย 10 วันด้วยอาการ Septic Choc with DOC ลูกชายที่เป็นหมอก็ฉีดยาให้แม่หลับเลย เชื้อมันเข้าไตแล้วทำอะไรไม่ได้แล้วค่ะ คุณป้าเสียตอน 83 ตอน 81-82 ยังไปเดินเคาะประตูหาเสียงให้คุณสมัครอยู่เลยค่ะ แกรักของแกน่ะ

พี่ก็เป็นเหมือนคุณในเรื่อง ซื้อหนังสือ ก็เพราะเคยเป็นเด็กแล้วไม่ได้อย่างที่ใจอยากได้ เพราะแม่ไม่ตามใจ ก็เลยเก็บกดจนโต พอหาเงินได้เอง พี่ก็ซื้อแหลก บางทีมานั่งคิดซื้อมาแล้วบางอย่างก็ไม่ได้ใช้ ไม่ได้ดูด้วยซ้ำ เสียดายเงินจริงๆ นายคนนึงเคยวิเคราะห์พี่ว่าพี่น่าจะเบื่อการซื้อ เพราะโดยอาชีพพี่ต้องซื้อเยอะเหลือเกิน แต่ก็ไม่จริงหรอกค่ะ ก็ด้วยเหตุผลที่ว่านั่นแหละ ตั้งใจว่าวันหนึ่งจะSimplifyชีวิตตัวเอง แต่แหม ปมด้อยวัยเด็กมันใหญ่น่ะค่ะ อาจใช้เวลาแก้ปมนาน

แต่บางทีก็ต้องขอบคุณหนังสือทั้งหลายเพราะนอกจากจะเป็นเพื่อนคลายเหงาที่แสนดีแล้วยังไม่เคยบ่นให้เราช้ำใจอีก
แต่คุณนี่เป็นผู้ชายช่างคิดนะคะ ดูละเอียดอ่อน ลึกซึ้ง ดีค่ะ เราจะได้มีอะไรคุยกันไปเรื่อยๆ

เออ... พี่คงจะBurn Out จริงๆ หนังสือกับCourse ยังเอามาพันกันได้ ดีนะที่บ้านอยู่ใกล้ ไม่งั้นขับรถกลับบ้านไม่ไหว

เหนื่อยจังค่ะ....

ปวดหัวจัง กลับดึกทุกคืน ไหนยังจะเจอการเมืองในองค์กรอีก ลำพังงานก็เยอะมากแล้ว อาจเป็นเพราะปีนี้มีงานต้องปรับปรุงองค์กรเยอะ ก็Membership Fee แพงที่สุดในประเทศแล้วค่ะ และตำแหน่งพี่ก็Hotซะเหลือเกิน ใครๆก็อยากได้อำนาจการซื้อตรงนี้

เมื่อวานเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเพิ่งถูกจ้างออก ร่วมงานกันมาไม่ถึงปี แต่ความที่เป็นคนSensitive พี่มักจะรู้ได้ด้วยใจว่าใครดี ใครเลว เค้าไม่ได้เป็นคนผิด แต่ความที่เป็นคนตรง และกล้าพูด ก็คงขวางผลประโยชน์ใคร เค้าก็เตือนพี่ว่าพี่น่าจะเป็นรายต่อไป เราคุยกันช่วงเที่ยง ตกบ่ายก็รู้เลยว่าแผนกถูกเจาะ เล่นเจาะที่ลูกน้องเรา ซึ่งเด็กเค้ายังใสก็เลยเล่าให้ฟัง พี่รู้สึกอนาจใจกับความเลวของคนที่เราต้องร่วมงาน ปลงไม่ได้ ก็เลยคิดวนเวียน พาลเอาไม่อยากทำงานไปเลยค่ะ

เนี่ยอาจจะเป็นเหตุให้ปวดหัวมาก ปวดจนตาพล่า หมอก็เลยให้เจอะเลือดดูน้ำตาล เช้านี้ได้ 122 ก็สูงแต่หมอบอกว่ายังOK บางช่วงมันก็เหลือแค่ 97 รู้สึกRange มัน Swing จัง พี่ยังชอบกาแฟ ขนมหวาน แต่ความที่มีกรรมพันธุ์เบาหวานหมอก็เตือนให้ระวัง

เจ้าประคู้น.... เป็นอะไรขึ้นมาขอให้ตายเร็วๆเลยค่ะ อย่างที่บอก ถ้าหมดห่วงเรื่องแม่ก็ไม่ห่วงอะไรแล้ว สำหรับการใช้ชีวิตแค่ไหนก็แค่นั้น เพราะถึงชีวิตการทำงานพี่มันสนุก แต่อีกด้านมันก็ทำให้เราเอียนกับกิเลสในใจของคนรอบตัวค่ะ

เสาร์ อาทิตย์กลับบ้านไปหาคุณพ่อคุณแม่นะคะ ใช้เวลากับท่านให้มากที่สุด เราไม่รู้หรอกอะไรจะเกิดขึ้นในชีวิต ขากลับขับรถเปิดเพลงเพราะๆฟัง ปลดปล่อยตัวเองให้ได้ แล้วกลับมาUp Block เพลงเพราะๆให้พี่ฟังนะคะ

"พร่า" ซินะคะ ดูซิต๊องใหญ่แล้ว