เชื่อไหมคะว่า บางทีเราห่างหายอะไรไปสักพัก เพื่อที่จะกลับมาทำมันให้ดีกว่าเดิม

ที่รู้สึกอย่างนั้น ก็เพราะเป็นเจตนาของชีวิตที่จะทำให้มีสิ่งที่ดีกว่าได้มีโอกาสเกิดขึ้น ไม่งั้นเราก็จะทำอะไรเหมือนๆเดิมไปทุกวัน

อาจจะไม่จริงก็ได้ แป๋วเพียงแต่รู้สึกอย่างนั้นทุกครั้งที่มีเหตุให้ไม่อยากถ่ายรูป พอหายไปสักพัก จนรู้สึกว่า เออ วันนี้ไปถ่ายรูปดีกว่า เอารูปกลับมาดูแล้ว ก็จะเห็นอะไรเล็กๆที่เพิ่มเติมขึ้นจากแบบที่เราเคยถ่าย ถึงจะไปถ่ายต้นไม้ต้นเดิม ถนนสายเดิมนั่นล่ะ

เพลงนี้เพราะมาก ฟังแล้วจิตใจสงบอย่างที่คุณเขียนนั่นจริงๆ

แป๋วจ๋า มาตามคำชักชวนแล้วจ้ะ เจ้าของบ้านคงไม่ว่านะคะ

สำหรับพี่ พี่ชอบเพลงที่ 2 "Silent Moon" กับ เพลงที่ 5 "Water Lily" ชุดนี้ เพราะกว่าชุดอื่นๆนะคะ มันบาดลึกลงไปในอารมณ์จริงๆ เวลาฟังไป ขับรถไป แล้วคิดนู่น คิดนี่ คิดไปคิดมา น้ำตาไหล เราก็คิดว่าเราเพี้ยนอยู่คนเดียว เพิ่งสัปดาห์ก่อนคนพิเศษบอกว่าฟังชุดนี้แล้วอยากกระโดดตึกตาย เพลงมันเศร้า

พี่ก็นึกว่าเค้าล้อเล่น ไม่เห็นว่าชีวิตเธอจะน่าเศร้าตรงไหน เป็นหมอกำลังจะแต่งงาน ก็น่าจะดี เราก็เลยเป็นศิราณีจำเป็นไปโดยปริยาย

ตอนแรกที่เริ่มหาเพลงErhu มาฟัง จำได้ว่าชอบเพลงบรรเลงErhu ซึ่งบรรเลงโดยศิลปินหญิง อยู่ในAlbum ชุด "Feel"จำชื่อไม่ได้แล้วค่ะ-วันหลังค้นเจอแล้วจะมาเฉลยนะคะ พี่ว่าคนนั้นบรรเลงได้หวานกว่า Jia Peng Fang เป็นผู้ชาย การถ่ายทอดอารมณ์ก็เลยไม่นุ่มนวลเท่าผู้หญิงนะคะ พี่ว่า

แต่ช่วงนี้ นี่เป็นAlbum โปรดสุดเลยค่ะ ดีใจค่ะที่ได้เจอเพื่อนร่วมรสนิยม ฟังเพลงเพราะ ฟังคนเดียว ไม่ได้พยักเพยิดกับใคร มันกร่อยๆน่ะค่ะ

เพลงที่ว่าชื่อ "Tsubame ni Naritai" ของ Chen Min ค่ะ อยู่ในAlbum "Feel"พี่ว่าChen Min หวานออดอ้อนกว่ามาก จังหวะที่เธอลากคันชักมันเนิบนาบกว่า น่ะค่ะ

ความจริงตั้งใจจะหาAlbum นี้ แต่ไปได้ Jia Peng Fang มา 3 Album แต่"Erhu"เพราะสุดนะคะ ฟังไม่เบื่อเลย

SENS ที่แนะนำก็เพราะนะคะ Album นี้ยังไม่เคยฟังวันหลังจะลองหามาฟังดู ตอนรู้จัก SENS ช่วงนั้นยังไม่มีCD ในท้องตลาด ก็จะมีแต่เทปค่ะ แต่ชุดนั้นถ้าจำไม่ผิด เป็นแค่บรรเลง Piano ฟังไปฟังมาก็เบื่อค่ะ

พูดถึงPiano ลองฟังMaksim Marvika ซิคะชุด A New World เป็นกึ่งNew Age บรรเลงวงOrchestra ชุดใหญ่มีเพราะมากๆ เช่น Dessert Skies,Somewhere in Time/The Old Woman, Still Waters, Blue Ballon

ไม่ทราบว่าจะเป็นการเอามะพร้าวไปขายสวน หรือ เปล่า ?
แต่ Happiness is Sharing ค่ะ

ขอบคุณมากครับคุณพันทิพา...เท่าที่สังเกตการเขียนตอบ แสดงว่าชอบเพลงสไตล์นิวเอจ เรียกว่าเป็นฮาร์ดคอร์ได้เลยนะเนี่ย สำหรับSENSก็เพิ่งรู้จักได้ไม่นานผ่านอัลบั้มรวมเพลง ก็เลยลองหามาฟัง ส่วนตัวค่อนข้างชอบนิวเอจแบบที่ฟังแล้วดึงใจในสงบนิ่ง เหมือนการทำสมาธิด้วยเสียงเพลง....รู้เหมือนกันว่ายังหลงรูปอยู่

จริงครับHappiness is sharing....

เช่นกันค่ะ เวลาฟังเพลงแล้วอารมณ์จะไปตามเพลง ถ้าให้หลับตาทำสมาธิก็ได้เที่ยวรอบโลกทุกครั้ง

พูดถึงเรื่องเพลงแนวนี้ จะมีชุดZen Breakfast ของKarunesh ที่ให้ความรู้สึกสงบนิ่ง ครั้งแรกที่เปิดฟังขับรถกลับจากท่าพระจันทร์ ผ่าน อตก.เห็นต้นก้ามปูทิ้งใบออกดอกสีแสด สวยเหลือเกินจะบรรยาย มีความรู้สึกว่าแค่นี้ก็คุ้มแล้วกับการที่ได้เกิดมานะคะ
~ . ~
Karunesh เองเป็นชาวเยอรมันที่ประสบอุบัติเหตุ จนเป็นTurning Point และทำให้เค้าได้ศึกษาธรรมะกับท่านOsho ชื่อKarunesh แท้ที่จริงก็คือ"กรุณา" ช่วงหลังก็เลยฝากเพื่อนญี่ปุ่นที่อยู่เยอรมันซื้อCD มาอีก ได้ชุด Heart Symphony , Wanderer etc แต่ทำไปทำมาชุดZen Breakfast ก็ลงตัวกว่าค่ะ พลิกดูปีที่ผลิต ก็เป็นไปได้ว่าแต่ละปี เค้าก็จะมีความลุ่มลึกขึ้นในการแต่งเพลง
~ . ~
สำหรับคนที่มีจริตละเมียดอย่างเราๆ ก็คงพึงใจใน Sensation ทั้ง 5 เป็นธรรมดา ทำอะไรก็ตามถ้าทำแล้วมีความสุข ไม่ได้ก่อทุกข์ให้ใครก็ทำเถอะค่ะ Cause life is short....

ฟังZen Breakfast แล้วได้จิบชา ทานขนมเปี๊ยะเจ้าอร่อย แค่นี้ก็สุขล้ำ

ขอบคุณมากครับที่ช่วยแนะนำให้รู้จัก...Karunesh เดี๋ยวลองไปหาฟังดูครับ ช่วงสี่ห้าวันนี้ไม่รู้จะได้เข้ามาในบล็อกหรือเปล่า เพราะไปประชุมสัมมนาที่เชียงราย มีอะไรแนะนำได้เลยครับ ยินดีน้อมรับครับ

ลองเข้าWebนี้นะคะ
//www.last.fm/ใส่ชื่อศิลปิน
ลองฟังดูก่อนว่าจะชอบไหม ? เดี่ยวคุณจะเพลินจนไม่มีเวลาเขียนBlog เพราะ ในWeb นี้มีฐานข้อมูลให้Search หาแนวเพลงที่เป็นแนวเดียวกัน เวลาพี่ว่างก็Search แล้วลองฟัง อันไหนชอบก็ค่อยหาซื้อไว้ฟังตอนขับรถ อันที่จริงบ้านกับที่ทำงานห่างกัน 20 นาที เท่านั้น แต่ชอบไปนู่นมานี่ ก็เลยติดฟังเพลงในรถ

CD.นอกดีๆ เดี๋ยวนี้ก็แพง เหลือเกินนะคะ ถ้าฟังแล้วไม่ชอบเสียดายตังค์ค่ะ ปรกติซื้อมาแล้วส่งให้คนพิเศษฟัง ให้เขาไป Copies เอง ตัวเค้าเองคงไม่ว่างสรรหาอะไรให้เป็นความรื่นรมย์ รักษาคนไข้ก็หมดวันแล้วค่ะ แต่เราเพ้อเจ้อช่างฝัน ทำงานยุ่งๆก็ยังแวบมาBlog ได้ ส่วนเค้าเมื่อแต่งงานแล้ว เราจะเป็นได้แค่เพื่อน ไม่สามารถให้ความพิเศษใดๆได้อีก

อย่าเอาแต่สัมมนานะคะ ชีวิตน่ะมีหลายมิติ เที่ยวให้สนุกนะคะ

ตอนนี้อยู่ที่เชียงราย ร้านเนตมานั่งอ่านกระทู้ คุณพันทิพาครับ...แค่มิตรภาพในความเป็นเพื่อนก็มีความหมายมากแล้วครับ การคุยกันผ่านกระทู้ก็โอเคแล้วครับ...กลับมาคราวนี้ น่าจะมีอะไรเพิ่มเติมในชีวิตผมบ้าง....ขอบคุณในมิตรภาพครับ

ยินดีค่ะ ได้เข้าNet ก็เข้า Last.fm ได้แล้วซิคะ มีอะไรที่น่าค้นหาอีกมากมาย

วันนี้พี่จะโม้เรื่องอะไรดีคะ? New Ageชุดแรกๆที่ฟังคงเป็นEnigma มังคะ น่าจะเป็นเพลงSadness นั่นแหละค่ะ จากนั้นก็เริ่มหามาฟังเรื่อยๆ ชุดที่ชอบน่าจะเป็น"The Screen behind the Mirror"

หลังๆ Enigma ก็เริ่มเปลี่ยนแนวมีอยู่ชุด-Love Sensuality ท่วงทำนองการร้องเหมือนเพลงอินเดียนแดงเลยค่ะ(อันนี้คิดเอาเองค่ะ)

เคยรู้สึกเหมือนกันไหมคะว่าเวลาศิลปินแต่งเพลง อะไรเป็นแรงบันดาลใจ? ตอนนั้นเขาคิดอะไร? เพราะบางครั้งรู้สึกว่าคนธรรมดาๆ ไม่น่าจะสามารถอะไรขนาดนั้น อย่างMichael Cretu ที่แต่งให้Enigma พอเห็นหน้าตาแกในLast.fm หน้าตาแกแปลก พอๆกับเพลงที่แกแต่ง พวก German ก็อย่างนี้ล่ะค่ะ เค้าจะมีอะไรแปลกๆที่เราเข้าไม่ถึง แต่พวกนี้จะSmartมาก(ความคิดเค้านะคะ)

มีเพลงหนึ่งที่Michael Cretu ข้ามไปแต่งให้Gregorian ปรกติGregorian จะเป็นเพลงที่ร้องแบบนักบวช ก็เพราะแบบโหยหวน วังเวง ดีค่ะ แต่Gregorian ชุด Sadisfaction ทีMichael Cretuแต่งนั้นเป็นPop ซึ่ง เกือบ 20 ปีแล้วก็ยังไม่ล้าสมัย เพลงชื่อ"Once in a Letime" ค่ะ ชอบIntro ที่เป็นภาษาSpain คลอกับดนตรี แต่เนื้อความติดจะRate R เล็กน้อย ลองหาฟังดูนะคะ
เผอิญพี่Low Tech น่ะค่ะ ไม่งั้นจะAttached ไปให้ฟัง...

เวลาที่เราหลุดอยู่ในห้วงของความคิดเนี่ย คนอื่นๆเค้าก็ตามเราไม่ทัน เข้าถึงเราไม่ได้.... ว่าไม๊คะ? มันทำให้เราแปลกแยก แล้วก็โดดเดี่ยวเสมอ แม้มีคนห้อมล้อม ด้วยรู้ว่าถึงเราจะพูดไปอย่างไร เค้าก็ไม่เข้าใจเรา ไม่อาจอดทนกับเราได้นาน พวกเค้าไม่อาจShareกับเราได้ แล้วความสุขมันจะมีความหมายอย่างไร... นะคะ

ติดกาแฟ หรือเปล่าคะ ? ฟังเพลงเพราะๆ ได้กาแฟสักแก้ว ขนมกุ๊กกิ๊กอีกหน่อย สุขล้นแล้วค่ะ

Enjoy Life in Chieng Rai นะคะ

"Once in a Lifetime"ค่ะ

เมื่อวานพี่คงโม้มากไป หรือ Espucino ทำเหตุ
มีอะไรเพี้ยนๆด้วยหล่ะ ยังไม่บอกนะคะ ขออุบไว้ก่อน !

พี่พันทิพาครับ...การฟังเพลงก็เป็นเช่นเดียวกับการทานอาหาร อาหารบางอย่างเราทานแล้วอร่อยแต่อีกคนหนึ่งกลับบอกว่างั้นๆ เป็นเรื่องของรสนิยม...ผมชอบฟังเพลงแจ๊สเป็นหลักๆ แจมด้วยนิวเอจยามที่ต้องการความสงบภายใน ซึ่งเพลงแนวนี้คนรอบข้างมองดูว่าเป็นเพลงแปลกๆ เขาไม่ฟัง เขาฟังแต่เพลงลูกทุ่ง เพลงสตริงไทย หรือเพลงเกาหลี....ก็แล้วแต่ใครชอบ
...เพลงนิวเอจที่ผมเริ่มฟังก็เริ่มจากชาวบ้านฟังกัน คือ Kitaro ฟังทุกอัลบั้มและเริ่มติดใจ เพลงแรกน่าจะเป็นเพลงSilkRoad สำหรับKitaroผมคงไม่มีอะไรที่รู้จักมากมายไปกว่าที่เราๆรู้กัน
...ความสุขนั้นคงไม่ได้มีมิติแค่การฟังเพลงที่ชอบเหมือนกัน ถ้าเขาตามไม่ทัน ก็ไม่ต้องตามสิครับ มันต้องมีจุดร่วมกันแน่ๆถ้าเราหาและปรับ คงสอนหนังสือสังฆราชแล้วมั้งครับ...การไม่ชอบฟังเพลงที่เราชอบ ก็ไม่ได้หมายถึงการที่ไม่เข้าใจกัน

Uhm...Question of Taste นี่ล่ะเรื่องเข้าใจยากค่ะ พอโตมาทำงานพี่ว่าวิชาการมันพอจะเรียนรู้กันได้ หรือหาตัวช่วยอื่นๆได้ เช่น Net etc. แต่รสนิยมเป็นเรื่องที่ต้องสั่งสม และ ใส่ใจ เผอิญงานพี่ส่วนหนึ่งต้องใช้เรื่องนี้ ไอ้เรารึก็ลูกชาวบ้านธรรมดา บางครั้งการต้องทำตามโจทย์ที่ตัวตัดสินไม่ใช่ใจเรา มันก็ยาก แต่คิดอีกด้านมันก็ท้าทายดีค่ะ

ว่าเรื่องเพลงดีกว่าค่ะ Kitaro พี่ได้ยินครั้งแรกจากYumiko เพื่อนญี่ปุ่น ซึ่งควรจะเรียกแกว่าแม่ทูนหัวจะดีกว่า เพราะแกแสนจะประเสริฐในทุกรายละเอียดของชีวิต ตอนได้ยินSilkroad ก็ชอบแล้วก็หามาฟัง แต่พอมันฮิตพี่ก็จะเบื่อ เคยได้ดูConcertเค้าครั้งหนึ่ง น่าจะเป็นที่สวนหลวงร.9 เค้าลั่นกลองด้วยนะคะ เป็นช่วงHi Light แล้วก็จุดพลุซะสวยเชียว

Kenny G ได้ไปดูเมื่อปีก่อน ที่เสือป่า ตอนKenny G ไม่ดังก็ชอบ พอดังก็หนี ชอบทำตัวเป็นแกะดำน่ะค่ะ Kenny G เนี่ยเป็นOutdoor ก็มีผ้าพลาสติกไปปู ฟังไปฟังมา ก็นอนนับดาวซะงั้น ... แต่พอฟังเค้าบรรเลงสด ขนงี้ลุกเลยค่ะ

ตอนเด็กๆ ชอบดูConcert ตั้งแต่เค้ายังไม่เป็นFashion ไปฟังแต่ไม่เคยเต้นแร้งเต้นกากับเขา เป็นพวกเก็บกดน่ะค่ะ ตอนนั้นทำงานโรงแรมซึ่งเป็นSponser พวกนายๆก็จะได้ตั๋วฟรีมา พี่ก็หนูขอจองคนแรก

แต่คุณจะเชื่อไม๊คะ เพลงเกาหลีบางชุดนะ มันNew Age ดีๆนี่เอง เช่นชุด Secret Garden - "The Ultimate Secret Garden" ออกในปี 2004 โดยUniversal Music Korea บรรเลง, ร้อง, Mixed, Engineered โดยชาวเกาหลี แต่Records ในอเมริกา ปรกติพี่ชอบSecret Garden อยู่แล้ว มียังไม่ครบหรอกค่ะ แต่อันนี้สวยหวานตั้งแต่ปก เป็นCDคู่ ตอนแรกที่ซื้อตั้งใจให้หมอแม่ เป็นของขวัญปีใหม่ ทำไปทำมา มันเสียดาย คิดว่ามีแค่ชุด หรือ 2 ชุด คงหาไม่ได้อีกแล้ว

หนังเกาหลี บางเรื่องก็ดีนะคะ เช่น"ลีซาน" เชื่อไม๊พี่เคยแวบงานกลับบ้านก่อนเวลา เพื่อมาดูหนังเรื่องนี้ จนตอนหลังหมอ Copy CD มาให้ดูจะได้ไม่ต้องเกงาน เดี๋ยวนี้เหรอคะ งานมันยุ่งซะจนไม่มีสิทธิ์ทำอะไรแบบบเดิมๆ

วันนี้ได้หนังสือดีมาด้วย เรื่อง "Happiness is all Around" (เมื่อความสุขอยู่รอบตัวเรา) เขียนโดย ดร.วรัญญา สะอาดเอี่ยม ริเท็นนิส - พลิกอ่านบางช่วงแล้ว ดีจังค่ะ อ่านแล้วคิดถึงคุณแป๋ว เธอน่าจะชอบนะคะ

อย่าลืมนะคะ Happpiness is all Around.....

เล่มนั้นอ่านจบไปแล้วค่ะ ได้เล่มใหม่เป็นแนวSpiritual จากผู้แปลท่านเดียวกัน อ่านแล้วก็ได้นำมาใช้ได้ในชีวิตจริง เป็นการปรับกระบวนความคิดน่ะค่ะ แท้ที่จริงแล้วคนเราทุกข์เพราะคิดนั่นเอง

ส่วนAlbumใหม่ เป็นรวมเพลงNew Age จาก Idol ของพี่พี่แกหล่อไม่เบา แล้วก็Smart มาก แล้วจะมาเล่าให้ฟังพรุ่งนี้ค่ะ

วันนี้ลาก่อน ง่วงเหลือเกิน บังเอิญพี่เลี้ยงแม่ลากลับช่วงสงกรานต์ ท่าทางจะไม่มาแล้วค่ะ ก็เลยต้องเฝ้าแม่ 3 คืนติดกัน วันนี้มาทำงานแบบสลึมสลือ

ท่าทางจะยุ่งมากมาย หรือ จะ ต๊กกะใจซะแล้ว

เฮ้อ.......แย่จังค่ะ วันนี้มีคนถูกส่งมาประกบพี่ในตำแหน่งเดียวกัน หรือ อาจสูงกว่า ถึงจะเป็นแค่ข่าวก็คงทำให้ใจแป้ว

ไม่รู้จะต้องฟังเพลงไหนถึงจะปลงตกกับอนิจจังของชีวิต พักนี้มีแต่เรื่องรกสมอง ทำให้ใจเราไม่นิ่งเลยค่ะ

สบายดีนะคะ

"ความเศร้าที่ต้องยอมรับ.. ไม่มีทางออกอื่น... ต้องหาทางออกเอง "
ฮือ...ไม่ชอบเลย (ตามประสาคนดื้ออย่างเรา) จะอยู่เฉยๆโดยไม่ทำอะไร มันก็คงไม่"หลุดพ้น" ใช่ไหมคะ จะทำอะไรในขณะที่ใจเป็นอย่างนี้ก็ไม่มีผลเป็นบวก

มันแย่ที่พอเราโตขึ้น เงื่อนไขต่างๆในชีวิต มันก็มากขึ้น ไม่อนุญาติให้ใจเป็นอิสระได้เลย ยิ่งวันบทเรียนในชิวิตก็จะยากขึ้น รัดรึงขึ้นจริงไหมคะ ? แต่คุณคงรับมือได้ดีหรอกค่ะ ผู้ชายจะรับมือกับปัญหาได้ดีกว่า Emotional Factor น้อยกว่า

ช่วงนี้มันเกิดอะไรก็ไม่รู้ เรื่องเยอะจังค่ะ

ฟังเพลงเผื่อบ้างนะคะ

ไม่รู้ว่าช่วงนี้คุณพันทิพาคงจะเหนื่อยกับงานมั้งครับ หาเวลาพักบ้างแล้วกัน การมีเวลาเงียบๆในแต่ละวันเพื่อใคร่ครวญทบทวนสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตจะได้คำตอบบางอย่างสำหรับตัวเรา ผมเคยผ่านช่วงที่มองเห็นแต่ความขัดหูขัดตาในบริษัทเดิมที่ทำงาน จนยื่นเรื่องลาออกและไปเมียงมองบริษัทใหม่ จนพี่ที่ทำงานด้วยกันมานั่งพูดคุยอะไรบางอย่างจนรู้สึกว่าทำไมตอนที่มันอยากลาออกถึงไม่ได้นั่งคุยกับพี่เขาสักที มีแต่เข้าใจไปเองเกือบทุกอย่าง ตอนนี้ผมก็ยังนั่งทำงานในบริษัทเดิมที่ผมเคยมองว่าแย่ มีแต่ความไม่ดี สิ่งที่เปลี่ยนไปคือมุมมองที่ดูด้วยใจที่ไม่มีอคติ มันก็โอเคนะ แต่ทำไมตอนนั้นถึงไม่เห็นแบบนี้ .....
ถ้ามีหลายเรื่องประดังประเดเข้ามา ผมว่าก็น่าจะค่อยๆแก้ค่อยๆรับมือทีละเรื่อง เพราะมนุษย์ถูกสร้างมาเพื่อทำงานได้ทีละอย่าง เลือกสิ่งที่มีผลกับตัวเรามากที่สุดก่อน ซึ่งจะเห็นได้ก็ต้องมีเวลาและได้ใช้เวลานั้นทบทวนใคร่ครวญ.....เอามะพร้าวห้าวมาขายสวนแล้วมั้งครับ
ไปฟังเพลง you raise me upดูไหมครับ...น่าจะพอช่วยได้

ขอบคุณค่ะ ที่ให้กำลังใจ ดูๆไปก็ตลกดีนะคะ เราไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่ก็สื่อสารกันได้

ชีวิตช่วงนี้มันมีหลายเรื่องเหลือเกินจริงๆน่ะค่ะ ไม่รู้จะจัดลำดับความสำคัญอย่างไรดี ทั้งสุขภาพแม่ ทั้งงาน

อันที่จริงรักองค์กรที่ทำมากค่ะ ก็Grand Openning มากับมือ ที่นี่สวยมาก หลังจากผ่านไป 16 ปี ก็เป็นการRenovation ครั้งใหญ่ ทั้งตัวสนามกอล์ฟ ทั้งตัวอาคาร และ ห้องจัดเลี้ยงต่างๆ งานเยอะ เงินแยะ ดังนั้นผลประโยชน์ก็มากเป็นธรรมดา ทำให้เราได้เห็นกิเลสมนุษย์ครบเครื่อง ทั้งรัก โลภ โกรธ หลง ลูกน้องก็ถอดใจลาออกตามๆกัน แต่สำหรับพี่ The show must go on ค่ะ ที่นี่ใกล้บ้านค่ะ ก็จะแวบไปดูแม่ได้ตลอด แม่หัวใจวาย และ มีเบาหวานตาเลยบอด ขาก็หัก เพราะกระดูกบาง ก็ไม่รู้จะบ่นทำไมนักนะคะ แต่ความคิดกับสมอง มันวิ่งชนกันยุ่งไปหมด ถ้าสามารถทำทีละเรื่องได้ก็คงดี ปรกติตัวเองก็Unorganize อยู่แล้ว พี่คงเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ ไม่ได้ถูกสร้างมาให้ทำอะไร ทีละอย่าง ทีละเรื่อง มันเลยเหนื่อยซะเหลือเกิน

แต่เชื่อไม๊คะ เวลากลุ้มๆ ติดขัดเรื่องใด เข้าร้านหนังสือก็จะได้หนังสือซึ่งมีคำตอบโดนใจเช๊ะ ครั้งนี้ได้ เรื่อง"The Road Less Traveled" เขียนโดย นายแพทย์ เอ็ม สก็อต เปค แปลโดยคุณวิทยากร เชียงกูล เป็นแนวจิตวิเคราะห์ ซึ่งก็ดีมากเลยค่ะ มันทำให้เราเข้าใจปัญหา & ความสับสนในจิตใจตัวเราได้ดีขึ้น ส่วนจะทำใจให้นิ่งได้แค่ไหน คงอีกนาน คิดว่าวิบากเยอะค่ะ พอเราเริ่มรู้สึกสงบฟังเพลงงุ๊งๆงิ๊งๆ Enjoy Life ก็มักจะมีเรื่องนู๊น เรื่องนี้ทำให้ใจไม่นิ่ง ใจรึก็อยากจะนิ่ง แน่นิ่งไปเลยน่ะค่ะ

พักนี้ขอClear คิวงานก่อนนะคะ แล้วจะเขียนถึงเพลงShare กัน

อย่างไรก็ตาม ขอบคุณอีกครั้งค่ะ วันนี้กลับก่อนล่ะค่ะ

ผมเชื่อว่า ทุกอย่างมันจัดการตัวมันเองได้ ขอให้พี่ได้พบความสมดุลย์ระหว่างเรื่องสองเรื่องที่พี่ยังบอกไม่ได้ว่าอะไรมีความหมายกับชีวิตมากกว่ากัน หรืออาจจะมีความหมายกับชีวิตเราเท่ากัน...ชีวิตมันก็อย่างนี้แหละครับ มันไม่นิ่งหรอกครับ มีบทเรียนเดินเรียงหน้ามาให้เราเรียนตลอด ไม่จำเป็นว่าเราต้องคุยกันเรื่องเพลงครับ เพลงเป็นเพียงสิ่งที่ทำให้เราได้มารู้จักกัน บางทีการได้เล่าอะไรจะช่วยให้สบายใจขึ้น คนเราเดี๋ยวนี้ฟังกันน้อยลง มีแต่แย่งกันพูด เพียงมีใครสักคนที่ฟังเราอย่างลึกซึ้ง แค่นี้ชีวิตก็เดินต่อไปได้...เหมือนที่ท่านติช นัท ฮันห์ พูดว่า"ฉันอยู่ตรงนี้เพื่อเธอ".......ผมภาวนาให้พี่ได้พบความสมดุลย์นี้ ผมเชื่อมั่นลึกๆว่า ในไม่ช้า พี่จะพบครับ....

ลองฟังเพลง Fly Away....Corrinne Mayดูสิครับ
Fly Away_Corrinne May

หลับยังคะ...พี่ยังหัวฟูอยู่เลย ทำงา..........น แล้วก็ประชุม แล้วก็เป็นศิราณีให้นายน้อย(คือมีนายประมาณโหลนึงค่ะ) นายน้อยๆเริ่มจะทนไม่ได้ กล่อมแกให้อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน แต่ตาแกยังเศร้าอยู่เลยค่ะ เพิ่งลาออกไปหนึ่ง ขืนลาออกอีกคนก็หมดตัวช่วยซิคะ ไม่รู้ว่าใครจะเป็นรายต่อไป เรา หรือ นายน้อย ก็นายใหญ่เธอหินน่ะค่ะ

แต่วันนี้ก็ดีกว่าเมื่อวาน สงสัยได้กำลังใจ จากใครก็ม่ายรู้

เมื่อคืนหลับตั้งแต่สามทุ่มกว่า เพราะรู้สึกไม่สบาย โรคเก่ากำเริบครับ เป็นโรคทางกาย พยายามไม่ให้กระทบใจ ....กำลังใจนั้นมีอยู่ใกล้ๆรอบๆตัวเรานี่แหละครับ...ครอบครัว กัลยาณมิตร เพียงเปิดตาเปิดใจเท่านั้น เมื่อคืนก่อน ผมได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่งค่อนข้างดี ชื่อ The Noticer....คนเจ้าปัญญา ผมชอบตาเฒ่าโจนส์ที่ชอบพูดตลอดว่า...ปัญหามันอยู่มุมมอง ลองอ่านดูแล้วก็ดีครับ
ขอให้สติและปัญญาได้สถิตย์ในตัวท่าน เพื่อให้ท่านได้แก้ไขปัญหาไปได้ด้วยดี

ใช่ค่ะ ปัญหามันอยู่ที่มุมมอง ทุกอย่างเริ่มต้น และ จบลงที่ใจ
ก็ใจเนี่ยล่ะค่ะที่มันชอบว้าวุ่น ไม่นิ่งเอาซะเลย พี่ไม่ค่อยรู้จัก"คนเจ้าปัญญา"ค่ะ ที่นี่มีแต่"คนเจ้าปัญหา" ก็ตัวเองเนี่ยล่ะอันดับหนึ่งค่ะ แต่เป็นพวกปลาตายน้ำตื้นค่ะ พูดกันดีๆ ทำให้ตายเลย อันนี้เมื่อคืนนายน้อยก็บ่นว่าพี่ดื้อ แกเลยต้องเหนื่อย วันนี้ก็หายตัวไปโทรตามหาก็ไม่รับ นึกว่าไปซะแล้ว ที่ไหนได้โทรมาตามไปสั่งงาน แสดงว่าพี่ทำสำเร็จแกเริ่มอินกับงานแล้วค่ะ

วันนี้ประชุมเรื่องCrisis Communication เตรียมรับมือกับMop ปรากฎว่าประชุมยังไม่ทันเสร็จ Mop มาโผล่ใกล้ๆวงเลยแตกค่ะ

ที่โน่นฝนตกไหมคะ ที่กรุงเทพเนี่ยฝนแรงมาก พอฝนซาเปิดเพลงUnusual Separation ของ Goo Hye Sun ฟังแล้วชอบค่ะ เข้ากับบรรยากาศดี จังหวะPiano กับ เม็ดฝนหยดเปาะแปะ ช่างเหมาะเจาะคล้องจองกันจัง แต่ฟังแล้วมันโหวงๆในใจนะคะ ถ้าต้องSeparated กับใคร มันคงUnusual แน่ๆ มันเป็นความรู้สึกตอนนี้เลยเพราะหมอเพิ่งโทรมาแล้วประด็นที่พูดก็คือการที่คนโน้น คนนี้ จากไป แล้วถ้าวันหนึ่งเป็นเราล่ะ เราจะรู้สึกอย่างไรกับความคุ้นชินที่ห่างหาย จะอาลัยอาวรณ์กันขนาดไหน แกไม่ตอบแต่แกหาว ฉลาดนะคะพวกผู้ชายเนี่ย ต้อนไม่จนมุมหรอกค่ะ

แต่อย่างไรเค้าก็ต้องไปค่ะ ไปเป็นของคนอื่น แถมจะไปเรียนต่ออีกถามพี่เหรอพี่ไม่เคยห้ามอะไรเค้าหรอก มันไม่ใช่ส่วนของเราที่จะตัดสิน เหมือนการแต่งงานของเค้า ถ้าถามตัวเองแล้วชั่งน้ำหนักดูแล้ว ต้องแต่งก็แต่งไป อยู่กันได้หรือไม่ เดี๋ยวก้รู้เอง สำหรับเรา เราก็ต้องอยู่ให้ได้กับหน้าที่&ความรับผิดชอบ เช่นนั้นใช่ไหมคะ ?

แต่ฟังYou Raised me Up แล้ว แม่พี่แกไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอกค่ะ แกเป็นพวกหวงลูกไม่ยอมให้ลูกไปไหนไกลๆ

พักผ่อนมากๆนะคะ จะได้หายป่วยไวๆ แล้วลุกขึ้นมาหาเพลงฟังกันนะ...คะ

เอ...Goo Hye Sun นี่มันนางเอกหนังPeriod เรื่องก่อนลีซานนี่คะ ( ที่เธอเล่นเป็นมเหสี พระเอกเป็นขันที แล้วตอนหลังต้องรับยาพิษ) ดูหน้าตาเธอแล้วเหมือนมีอะไรๆในความคิดอีกเยอะ นะคะ
แล้วเธอบริหารจัดการความคิดอย่างไร ?

ชอบท่านติช นัท ฮันท์ เหมือนกันหรือคะ พี่ชอบอันนี้ค่ะ
"When you suffer because of discrimination , there's always an urge to speak out . But even when you spend a thousand of years speaking out , your suffering won't be relieved. Only through deep understanding and liberation from ignorance , you can be liberated from your suffering."

ha..ha...อยากป่วนบางคนน่ะค่ะ

วันนี้ลำปางฝนไม่ตกครับ แต่เมื่อวานตกจนเย็นฉ่ำใจเลย
ผมย้อนไปอ่านบางข้อความของพี่พันทิวา พูดถึงหนังสือเล่มใหม่ของคนเขียน"Happiness is all around" ช่วงเย็นแวะไปร้านหนังสือเห็นหนังสือเล่มนี้แล้ว สี่บัญญัติ....เขียนถึงการเชื่อมแนวความเชื่อของหมอผีทางเม็กซิโกเข้ากับโลกยุคเรา ก็สอดคล้องกับหนังสือเล่มหนึ่งที่ผมกำลังอ่านเป็นหนังสือเล่มเก่ามาก พิมพ์เมื่อปี 2538 เป็นแนวสปิริตชวล ชื่อว่า"วิถีแห่งพลัง"....เป็นเรื่องของวิถีการฝึกเป็นหมอผีของเผ่ายาควี(ไม่ใช่นาวีในAVATAR) ซึ่งเป็นเผ่าหนึ่งของอินเดียนแดง มีแนวคิดบางอย่างคล้ายกัน ศัพท์บางตัวเหมือนกันอย่างเช่น โททาล......เป็นหนังสือเล่มที่ผมว่าผมอ่านช้าและย่อยยาก
ขอบคุณมากครับสำหรับประโยคนี้ของท่านติช นัท ฮันห์....เป็นเรื่องจริงครับว่า เราจะปลดแอกความทุกข์ทรมาณเมื่อเราได้เข้าใจอย่างลึกซึ้ง ผมเพิ่งประสบความจริงนี้ตอนไปสัมมนาที่เชียงราย ผมไปนั่งอบรมเรื่อง Voice Dialogue...การสนทนากับเสียงภายใน ได้พบปมบางอย่างที่ถูกขมวดในใจ เป็นปมที่ผูกขึ้นในระหว่างการเลี้ยงดูของพ่อแม่ ปมนี้ผมแก้มันออกได้แล้ว เพราะเมื่อเราเข้าใจอย่างลึกซึ้ง เราก็พร้อมจะให้อภัยได้กับทุกเงื่อนไขครับ
จะย้ายไปคุยกันกระทู้ต้นๆก็ได้ครับ....ยินดีครับที่ได้คุยกัน

ยังไม่อยากไปไหนค่ะ ยังอยากอยู่ตรงนี้ แต่ถ้าใครมาอ่านเข้าคงรู้สึกแปลกๆนะคะ

เล่มที่คุณว่าไม่รู้พี่จะยังหาซื้อได้ไหม "ฝึกเป็นหมอผี" น่าสนใจค่ะ ปรกติเป็นแม่มด ไม่ต้องฝึกเลยค่ะ Born to be + ประสบการณ์ในชีวิต เพื่อที่จะอยู่ให้รอดบางครั้งเราอาจต้องทำร้ายใครๆนะคะ บางที่มันก็ยากJudgement คนเราต่างกันเหลือเกิน แต่เราก็ชอบตัดสิน ติติงกัน วันนี้ก็ไปอีกหนึ่ง ลูกน้องค่ะ ปรับกันไม่ได้ก็อยู่ร่วมกันไม่ได้ ถึงจะเป็นพี่จุฬาน้องจุฬาก็เถอะ ถ้าNo Respect กันมันยากค่ะ พี่ดุ และไม่ชอบอธิบายอะไรกับใคร เวลาในชีวิตเหลือน้อยเต็มทน บางทีก็รู้ว่าตัวเองรับมือกับPressure ไม่ดีนัก นายน้อยจะคอยเตือนให้พี่คมกว่านี้ เฮ้อ...รู้ไม๊มันเหนื่อยนะคะที่ต้องเป็นแบบนี้

หลังๆก็อ่านแนวSpiritual เยอะ เพราะบางทีต้องการคำตอบสำหรับการกระทำแต่ละอย่าง ซึ่งบางครั้งพอประมวลดูแล้ว ถ้าคิดว่าถูกต้องเหมาะสม ถึงใครจะไม่เข้าใจ ก็จะทำค่ะ เพราะเชื่อใจตัวเอง บ่อยครั้งมันสับสนค่ะ เพราะในสังคมเกณฑ์ และ มาตรฐานในชีวิต มันช่างมีGap เยอะเหลือเกิน

เคยคิดว่าถ้าได้เรียนมัณฑนศิลป์อย่างที่ฝันคงเหมาะกับตัวเองมากกว่าที่เป็นอยู่ปัจจุบัน แต่นั่นหล่ะค่ะ สิ่งที่เข้ามาข้องเกี่ยวกับชีวิตบางครั้งก็อยู่เหนือการควบคุม

ชีวิตในลำปางนึกภาพไม่ออกเลยค่ะ คงสงบเงียบ หรือ จะเหงา เคยคิดจะไปCeramic Fair สักครั้ง จนแล้วจนรอดก็ไม่ว่างสักที เชื่อไม๊ค่ะ ผ่าตัดถุงน้ำดี นอนรพ.แค่ 4 วัน ยังต้องรีบมาทำงานเลยค่ะ กลัวเก้าอี้หาย เดี๋ยวไปฟัง Goo Hye Sun ต่อ ดีกว่าเนอะ เพลงRain ก็เพราะนะคะ ฟังแล้วอยากหยุดอยู่นิ่งๆจังเลยค่ะ สักพักก็ยังดี.......

แล้วสบายเนื้อ สบายตัว ดีหรือยังคะ ?

Voice Dialogue สนทนากับตัวเอง พี่ก็เป็นบ่อยเหมือนกัน แต่สนทนาในใจกับหมอ เพราะรู้สึกระยะหลังเค้าเป็นMentality Support ที่ดี แต่ก็ได้แค่นั้นค่ะ เค้ามีเจ้าของ และพี่ก็ไม่ชอบเป็นส่วนเกินของใคร

แต่เค้าก็เป็นคนที่มั่นใจในความดีของเรา จนหลายครั้งรู้สึกว่า คนดีๆที่เข้าใจเราขนาดนี้หายไปไหนมาน้อ ปล่อยให้รอตั้งนาน จนคลาดกัน แล้วถ้าวันหนึ่งหากต้องจากกันไป แล้วเราจะหากันเจอไหม ? จะจดจำกันได้อีกหรือไม่ ? จะได้อยู่เกื้อกูลกันอีกนานไหม ?

เฮ้อ...อารมณ์ หนอ อารมณ์

"สัมพันธภาพ" ในระยะยาว เป็นอะไรที่เปราะบางเสมอนะคะ...สำหรับพี่ Space ที่พอดีของคนสองคนเป็นอะไรไม่เท่ากัน มันก็เลยยากที่จะรักษาให้ยาวนาน บางครั้งรู้สึกเหมือนคนที่ขีดความอดทนต่ำ ทนอะไรซ้ำซากนานๆไม่ได้ เคยคิดว่าคนที่เราคบด้วยบางครั้ง บางคนเหมือนหนังสือแต่ละเล่มที่เราหยิบขึ้นมา บางเล่มปกสวย รูปประกอบสวย ตัวหนังสือคมชัด ชวนอ่าน พอเริ่มอ่านก็มักใจร้อนพลิกไปหน้าสุดท้ายก่อน หนังสือบางเล่ม ทนอ่านจนจบไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่บางเล่มอ่านแล้ว อ่านอีกไม่รู้เบื่อ เพราะเราจะเติบโตภายในไปกับแต่ละครั้งที่หยิบมาอ่าน คนที่คบก็เหมือนกัน ลูกน้องก็ด้วยบางครั้งก็สงสารนะคะ พวกเค้ายังเด็กต้องการRecognition อยากให้พี่สนใจใยดีบ้าง แต่งานมันยุ่ง ไม่มีเวลามาโอ๋กัน

เช้านี้อ่าน"The Road Less Traveled"อีก ค่อยๆอ่านค่ะ คิดว่าเล่มนี้ก็โดน ดีจังค่ะ ถ้าจะคัดลอกมาให้อ่านคงใช้พื้นที่หลายหน้ากระดาษ สรุปก็คือ กรุณาหามาอ่าน นะคะ หรือจะให้ส่งไปให้ก็ได้ จะได้Share กัน

เดี๋ยวClear เรื่องในแผนก กับ เรื่องงานแล้ว จัดระเบียบเรื่องการรักษาของแม่ แล้วจะทำตัวให้มันแช่มชื่นซะทีค่ะ หดหู่มานาน พาลให้คนอ่านเซ็งไปด้วย (เรื่องการรักษาของแม่ทำอะไรไม่ได้แล้วนอกจากประคองไว้ให้นานที่สุด ถ้าผ่าตัดหรือทำอะไร จะเสี่ยงกับการติดเชื้อมาก)

วันนี้วันหยุด นอนอ่านหนังสือดีๆสักเล่ม คงมีความสุข ส่วนพี่ต้องClearงานก่อนค่ะ หาไม่อาทิตย์หน้าอาจโดนบอมบ์

หายไปไหน.....พุดด้วยก็ไม่พูด