เป็นธรรมดาที่คนเราเมื่อเจออะไรแล้วมักจะดึงข้อมูลเดิมๆมาเปรียบเทียบเราใช้จนกลายเป็นความปกติของเราแล้วเราก็จะเห็นสิ่งที่อยู่ข้างหน้าในเศษเสี้ยวของประสบการณ์เดิมเราจะเห็นของอย่างหน้าเราด้วยประสบการณ์เดิมก่อนเสมอ และถ้าพิจารณาต่ออีกเราอาจเริ่มเห็นความเป็นเอกลักษณ์หรือความต่างกันของสิ่งของที่อยู่ข้างหน้าเรา เช่นเดียวกันผละแรกที่ได้ยินเสียงตวัดสายกีต้าร์แล้วเห็นภาพของPaulJackson Jr.มือกีต้าร์แจ๊สชาวอเมริกันที่มีผลงานมากหากเสียงกีต้าร์ของNate Najarก็ยังมีเอกลักษณ์ของตัวเองเสียงกีต้าร์ไฟฟ้าสะบัดไปตามท่วงทำนองของเขาเอง...ลองอ่านประวัติของเขาในเวปส่วนตัวของเขาเอง

เพลงUntil Nowนี้ให้ความรู้สึกที่ผ่อนคลาย และผ่อนจังหวะชีวิตลงยังมีบรรยากาศของแจ๊สที่เจือด้วยป๊อปอ่อนๆฟังแล้วชวนให้นึกถึงภาพของเช้าวันก่อน ผมตื่นขึ้นมาในอากาศของวันหลังฝนตกแดดอ่อนๆ ท้องฟ้าสีฟ้าอ่อนๆ ไม่เห็นเมฆขาวๆหรือดำๆสายลมอ่อนๆพัดมาอย่างเอื่อยๆ ผมนั่งมองกอไผ่ที่ปลูกไว้หลังบ้านอีกฟากหนึ่งไผ่ที่สูงท่วมหลังคาบ้านไปเยอะ คงราวๆสี่ห้าเมตรลำต้นกำลังลู่ไปตามลมอย่างอ่อนช้อย กิ่งและใบไผ่สีเขียวสดที่พัดล้อกับลมเสียงซู่ๆเบาๆ ดังมาจากไกลนั่งมองและซึมซับบรรยากาศของธรรมชาติให้ค่อยๆซึมไหลเข้ามาสู่ร่างกายทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ร่างกายจะเริ่มนิ่งและหลอมหลวมเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติระหว่างนั้นที่รู้สึกคือเหมือนจะมีพลังและได้รับความพลังจากธรรมชาติรู้สึกเหมือนเวลาในช่วงนี้มันทอดยาวไปเรื่อยๆอย่างไม่เห็นปลายทาง กลับมาอยู่กับความเป็นปัจจุบันที่อยู่ตรงหน้าอย่างเต็มเปี่ยมไม่ได้ล่องลอยไหลเลื่อนไปอย่างเหม่อลอยกลับรู้ทุกๆวินาทีนั้นอย่างเต็มตื่นเป็นเสี้ยวเวลาสั้นๆที่เป็นประสบการณ์ที่น่าประทับใจเป็นการปรับคลื่นภายในร่างกายที่เคลื่อนไหวด้วยความถี่ที่สูงให้ช้าลงมาสู่ระดับที่ช้าเช่นเดียวกับความถี่ในธรรมชาติ

ลองฟังเพลงนี้ของNate Najar....แล้วเผื่อจะได้ช้าลง เย็นลงและเต็มตื่นกับปัจจุบัน