BlogGang.com : : กัมม์ - พระบรมธาตุ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว

พระบรมธาตุ

บรมบรรพต

.........................................................................................................................................................

เรื่อง พระบรมธาตุ

เหตุ ที่จะถามเรื่องพระบรมธาตุนี้ เนื่องจากไทยได้มอบธาตุที่ขุดได้จากในวัดพระศรีสรรเพ็ชญ์ พระนครศรีอยุธยาให้แก่ญี่ปุ่น พระบรมธาตุนี้บรรจุอยู่ในเจดีย์ผลึกแก้ว เจดีย์ทอง เจดีย์เงิน ฯลฯ เรียงตามลำดับหลายชั้น เป็นของโบราณมีค่าควรแก่การหวงแหน

ปัญหา พระบรมธาตุที่ขุดได้ในพระสถูปที่วัดพระศรีสรรเพ็ชญ์ และที่ให้ญี่ปุ่นไปนั้น บรรจุไว้แต่ครั้งไร เป็นพระบรมธาตุแท้หรือมิใช่

ตอบ พระบรมธาตุในพระสถูปที่วัดพระศรีสรรเพ็ชญ์นั้น มีอยู่ในหนังสือ "ยวนพ่าย"

"...แถลงปางพระเลี้ยงโลกย์............ลองธรรม์
เกษมอโยทธยายง........................ยิ่งฟ้า
แถลงปางพระศรีสรร......................เพชญ์ โพธิ์
แสดงสถูปพระเจ้าหล้า....................ข่าวขจร "

เรื่องพระบรมธาตุนี้เป็นเรื่องยากอยู่หน่อยหนึ่ง ด้วยคนเขาเชื่อกันอย่างอื่นยังมีอีกมาก ผู้เชื่ออย่างพวกเรานักปราชญ์หรือไซแอนติสท์เชื่อนั้น ยังมีน้อยนัก ถ้าเอาตามที่เราเชื่อไปพูดกับพระ พระก็จะเตะเอาออกจากวัดไม่ทัน ฉนั้นหากจะเอาไปเล็กเช่อร์ในโรงเรียนก็ดูยังไม่ถึงเวลา ตัวนิทานมีอยู่ดังนี้

เมื่อเวลาพระพุทธเจ้าเข้าสู่นิพพานที่เมืองกุสินารา ถวายพระเพลิงพระพุทธสรีระแล้ว มีการแจกพระบรมธาตุให้แก่ผู้เลื่อมใส เอาไปบรรจุลงไว้ในพระสถูป ธรรมเนียมบรมจุธาตุในสถูปนั้นมีมาก่อนพุทธกาล การแจกนั้นรวมแจกแปดแห่งด้วยกัน ตอนนี้เป็นตอนที่ควรสังเกต พวกถือพระพุทธศาสนาที่เป็นสาวกของพระพุทธเจ้าไม่นับถือพระบรมธาตุของพระพุทธเจ้าเท่าบริโภคเจดีย์สี่แห่ง เมื่อก่อนเข้าปรินิพพานตามความในหนังสือปฐมสมโพธิ์ว่า พระอานนท์กราบทูลถามว่า พวกพุทธบริษัทเคยเห็นพระพุทธองค์ขณะมีพระชนม์อยู่ หากเสด็จดับขันธปรินิพพานไปแล้ว จะเปลี่ยวเปล่าเศร้าใจ ควรจะปฏิบัติสถานไรจึงจะแก้ได้ ทรงตอบว่า ถ้าใครเปลี่ยวใจคิดถึงตถาคตก็จงไปปลงธรรมสังเวช ณ สังเวชนียสถานสี่ตำบล ตำบลใดตำบลหนึ่งเถิด คือที่ปสูติ ลุมพินีวันกรุงกบิลพัสดุ์ ที่ตรัสรู้ พุทธคยาหรือโพธิคยา ที่ประกาศพระศาสนา อิสิปัตนมิคคทายวันเมืองพาราณสี
หรือที่ป่าสาลวันเมืองกุสินารา ที่นิพพาน ใครคิดถึงจะไปปลงยังที่แห่งใดแห่งหนึ่งก็ได้

ตั้งแต่พระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว ก็มีพุทธสาวกไปบูชาสังเวชนียสถานทั้งสี่ตำบลนี้เสมอมาตราบเท่าทุกวันนี้ แต่ที่พระบรมธาตุของพระพุทธเจ้าไปประดิษฐานอยู่ทั้งแปดแห่งนั้นเงียบหายไป จนไม่ปรากฏว่าใครได้ทำนุบำรุงอย่างไร มาถึงพุธกาลล่วงแล้ว ๒๐๐ ปีเศษ พระเจ้าอโศกมหาราชเป็นพุทธศาสนูปถัมภก มีพระราชประสงค์จะสร้างพระเจดียสถานเป็นที่ระลึกถึงพระพุทธเจ้าให้แพร่หลายไปทั่วอาณาเขต จึงได้เที่ยวรวบรวมพระธาตุที่แยกย้ายกันไปเมื่อ ๒๐๐ ปีเศษมาแล้วแปดแห่ง นัยว่าเอามาได้เจ็ดแห่งด้วยกัน แต่พระบรมธาตุส่วนที่รามคามไม่สามารถเอามาได้ ด้วยพระยานาคราชผู้เป็นเจ้าของหวงแหน ส่วนพระธาตุอีกเจ็ดแห่งที่ได้มานั้น พวกถือพระพุทธศาสนาจะสร้างวัดที่ไหนมาทูลขอ พระเจ้าอโศกก็ประทานไปส่วนละน้อยแห่งละส่วน ในพระบาลีว่าแบ่งไปเบ็ดเสร็จด้วยกัน ๘๔,๐๐๐ แห่งโดยประมาณ นี่เป็นเรื่องทางอินเดีย

พระธาตุแปดแห่งเดิมที่จ่ายไปถวาย เมื่อถวายพระพุทธสรีระแล้วนั้น มาปรากฏภายหลังว่าพระเจ้าอโศกไม่ได้ไปอีกแห่งหนึ่ง คือที่เมืองกบิลพัสดุ์ คือส่วนที่ศากยวงศ์ได้ไป พวกศากยวงศ์อันเป็นพระญาติได้เอาไปก่อพระสถูปไว้ ต่อมามิสเตอร์ปิ๊ป คนทำไร่ไปขุดพบเข้า ที่ผอบพระธาตุมีจารึกที่สำคัญว่า พระธาตุของพระพุทธเจ้าส่วนที่ศากยวงศ์บรรจุไว้ จึงเชื่อแน่ได้ว่าเป็นพระธาตุแท้ เพราะผะอบก็เก่า หนังสือจารึกก็เก่า เวลาที่ขุดได้นั้น หลอดเคอรสันเป็นไวสรอบยอยู่ที่อินเดีย หลอดเคอรสันเคยเข้ามากรุงเทพฯ และคุ้นเคยกับสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง เหตุด้วยเป็นพระเจ้าแผ่นดินที่ถือพระพุทธศาสนามีอยู่องค์เดียวในโลก จึงโปรดให้เจ้าพระยายมราช (ปั้น) เมื่อเป็นพระยาสุขุม เป็นราชทูตไปรับพระบรมธาตุถึงอินเดียเข้ามาถวาย สร้างพระเจดีย์บรรจุไว้บนภูเขาทอง เป็นพระธาตุที่แท้จริงไม่มีที่เถียงอยู่แห่งเดียว

ข้อสำคัญมีอยู่อย่างหนึ่งคือ บรรดาพระธาตุ จะเป็นพระธาตุพระพุทธเจ้าก็ตาม ธาตุพระสาวกก็ตาม ที่พบในอินเดียนั้นเป็นกระดูกคนทั้งสิ้น ถึงที่ไวยสรอยส่งเข้ามาถวายก็เป็นกระดูกคน ในอินเดียมีมาก ที่ว่าเป็นพระบรมธาตุของพระพุทธเจ้าก็ยังมีอีกหลายแห่ง แต่ขาดหลักฐานที่เชื่อถือได้ ถ้าจะว่าไป พระธาตุที่เป็นของพระพุทธเจ้าที่มีอยู่ในอินเดีย เอาแต่พระธาตุเท่านั้นมาปั้นเข้าก็จะเกินองค์พระพุทธเจ้าเสียอีก ที่บริติชมิวเซียมในกรุงลอนดอนก็มี มีผ้าห่ออยู่ แต่ผ้าดูค่อนข้างใหม่ ตัวหนังสือที่เขียนผ้าก็ดูใหม่กว่าสมัยพระพุทธเจ้าหลายร้อยปี จุงไม่ได้ขอเขามา เพราะถ้าไม่ใช่พระพุทธเจ้าแท้ ไหว้ผิดตัวไปไหว้กระดูกแขกอื่น ไหว้ก้อนกรวดก้อนทรายเสียดีกว่า

เรื่องพระธาตุยังไม่จบ มีตำนานเกิดขึ้นที่ลังกาว่า เมื่อพระเจ้าอโศกจะไปเอาพระธาตุที่รามคามพระยานาคหวงไว้นั้น ต่อมาพระยานาคราชเกรงว่าจะมีผู้มาลักเอาไปเสีย จึงเชิญไปไว้เมืองนาคใต้บาดาล อยู่มามีพระอรหันต์องค์หนึ่งในเกาะลังกา ให้สามเณรองค์หนึ่งนัยว่ามีอิทธิฤทธิ์มาก ไปหาพระยานาคราชถึงเมืองบาดาลไปบอกให้รู้ว่าพระพุทธศาสนามาเจริญอยู่ในลังกาทวีป อยากจะได้พระบรมธาตุส่วนที่อยู่ที่พระยานาคราชไปบูชา ก็ด้วยอิทธิฤทธิ์ของสมาเณรนั้น ปรากฏว่าพระยานาคยอมรับว่าจะยอมให้พระบรมธาตุส่วนส่วนที่ได้แก่ตน จึงเชิญพระบรมธาตุขึ้นมาจากเมืองบาดาล มาวางไว้ที่หาดทรายเกาะลังกา เพราะพระธาตุตกไปถึงเมืองบาดาลในมือนาค เป็นเหตุให้พระธาตุส่วนที่อยู่ที่รามคามนี้เป็นศิลาไม่ใช้กระดูกคน บอกไว้ในตำราว่าให้พึงสังเกตก็มีลักษณะต่างกันถึงห้าอย่าง แต่จำไม่ได้หมดว่าสีเหมือนแก้วผลึก เหมือนดอกพิกุลแห้ง เหมือนทองอุไร ฯลฯ เพราะฉะนั้นพระบรมธาตุที่ออกจากลังกามายังประเทศต่างๆ เช่นเมืองไทยเรา ที่ได้รับพระธาตุมาจากลังกานั้น เป็นพระธาตุกรวดทรายทั้งสิ้น ไม่ใช่กระดูกคนอย่างที่อินเดีย แต่ก็เชื่อคำและตำราที่กล่าวอันเป็นของลังกามาแต่สมัยสุโขทัย ที่กรุงอยุธยาได้มา แม้ที่บรรจุไว้ในพระเจดีย์ที่วัดพระศรีสรรเพ็ชญ์ที่ขุดได้ และให้ญี่ปุ่นไปนั้น ที่จะเป็นกระดูกคนหามีไม่ ที่หลวงธำรงฯ ได้มาก็เป็นกระดูกคน.*

.........................................................................................................................................................

* “ที่หลวงธำรงฯ ได้มาก็เป็นกระดูกคน” ผมไม่ทราบว่าจะพิมพ์ตกไปหรือเปล่า ไม่มีความรู้ที่จะแก้ครับ

.........................................................................................................................................................

คัดจากบันทึกรับสั่งสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ
ประทาน หม่อมราชวงศ์ สุมนชาติ สวัสดิกุล

Create Date : 08 พฤษภาคม 2550

Last Update : 9 พฤษภาคม 2550 11:19:39 น.

0 comments

Counter : 1399 Pageviews.