Group Blog
 
All blogs
 
กลิ่นแก้วกลางใจ ตอนที่ 25 - 26


ก ลิ่ น แ ก้ ว ก ล า ง ใ จ

บทประพันธ์ นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์
กมลชนก ยวดยง เรียบเรียงจากบทโทรทัศน์

ตอนที่ 25

คืนนั้น พระพายเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าออกจากสุรเยนทร์ เธอทนอยู่กับคนใจร้ายผิดมนุษย์
อย่างอาโปไม่ไหวอีกต่อไป พระพายเข้าไปกราบลาจิตตา จิตตารู้เรื่องที่อาโปทำทั้งหมดแล้ว เธอทั้งโกรธอาโป และโกรธตัวเองที่เลี้ยงดูอาโปไม่ดี คนดีๆอย่างพระพายถึงต้องมารับกรรมเช่นนี้

จิตตาน้ำตาคลอไม่อยากให้พระพายจากไป

“อย่าร้องไห้ อย่าเสียน้ำตาให้คนอย่างหนู คุณหญิงไม่จำเป็นต้องลดตัวเองลงมาขนาดนี้
นะคะ”

พระพายเข้าไปปลอบโยนจิตตา จิตตามองเด็กสาวตรงหน้าอย่างอาลัย

“ หนูไม่ได้เป็นแค่คนงานในสายตาของฉัน ฉันบอกไม่ถูก ทำไมฉันรู้สึกเสียใจเหลือเกินที่
จะไม่ได้เจอหนูอีก ”

พระพายหน้าเศร้า น้ำตาไหลออกมาบ้าง เธอก็ไม่อยากจากจิตตาไปไหน ทั้งสองโผกอดกันอย่างรักใคร่ ร้องไห้กันทั้งคู่

“คุณหญิง แม่พระของหนู หนูรักคุณค่ะ”
“ฉันก็รักหนู อดทนไว้นะ รักษาความดีของหนูไว้ สักวันหนึ่ง หนูจะได้เห็นผลที่ยิ่งใหญ่
ของการเป็นเด็กดี เป็นคนดี”

พระพายพยักหน้ารับคำ สองแม่ลูกต้องจำพรากจากกันอีกครั้ง....พระพายไปบอกข่าวการย้ายออกจากบ้านจิตตากับโดมเป็นคนแรก

“พี่โดม พระพายเป็นอิสระแล้วค่ะ”
พระพายหน้าเศร้า น้ำตาปริ่มตา โดมเข้าไปโอบกอดปลอบประโลมอย่างเข้าใจ

“ชีวิตเกิดใหม่บนความเจ็บปวดทั้งนั้น ไม่เป็นไรนะ จากวันนี้ เรามาเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน ตกลงไหม”

แล้วพระพายก็เริ่มชีวิตใหม่วันแรกด้วยการลาออกจากการเป็นพนักงานของธีรนัย เธอจะได้ไม่ต้องเจอทั้งอาโปและอัสนีอีกต่อไป อัสนีรับรู้ข่าวนี้ด้วยความตกใจ เขาโวยวายทันที

“ลาออกได้ยังไง ฉันไม่ได้อนุญาตสักหน่อย”
“คุณอาโปเป็นคนเซ็นอนุญาต คงไม่ทันแล้วค่ะ”

อัสนีไม่รอแม้สักนาทีที่จะไปตามพระพายกลับคืน เขาเห็นหลังพระพายขึ้นแท็กซี่ไปไวๆ
เขารีบบึ่งรถตาม


รถของอัสนีแล่นเข้าไปตีคู่กับรถแท็กซี่ของพระพาย
“จอด ๆ” อัสนีตะโกนบอกคนขับรถ พระพายหันไปเห็นเข้าก็ตกใจ
“คุณอัสนี”

“เอ๊า รู้จักกันหรือ แล้วก็ไม่บอก” คนขับแท็กซี่เกาหัว เขาพยายามขับหนีรถของอัสนีมาตลอดเพราะคิดว่าเป็นพวกชอบท้าทาย

“จอดสิ บอกให้จอด”
แท็กซี่ยอมจอดข้างทางตามคำบอกของอัสนี อัสนีลงจากรถ ตรงเข้ามาโวยพระพายทันที

“ผมยังไม่ได้เซ็นใบลาออก คุณยังเป็นลูกน้องผมอยู่ มานี่”
อัสนีจ่ายเงินค่าแท็กซี่พร้อมลากตัวพระพายให้เข้าไปนั่งในรถเขา อัสนีขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

พระพายไม่พอใจการกระทำของเขา เธอถามขึ้นอย่างหงุดหงิดใจ
“คุณจะพาฉันไปไหน ถ้าคุณอาโปรู้เข้า ....”

“ผมจะพาคุณไปที่ที่หนึ่ง อาจจะต้องเดินทางไกลหน่อย” อัสนีบอกเสียงเรียบ
“ไปไหนคะ”

“คุณกำลังจะลาออก เราอาจจะไม่ได้พบกันอีก ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมขอเวลาคุณหนึ่งวัน
หนึ่งวันเท่านั้น”

แล้วเขาก็ไม่คุยกับเธออีกเลยตลอดการเดินทาง พระพายต้องใจหายวาบเมื่อพบว่าเขามาจอดรถที่ท่าเรือไปบ้านกลิ่นแก้ว !

“เราต้องทิ้งรถไว้แถวนี้ แล้วไปลงเรือโน่น”
พระพายพยายามคิดหาเหตุผลว่าเขาพาเธอมาที่นี่ทำไม หรือเขากำลังสงสัยเรื่องเธอกับอาโป...อัสนีมองพระพายที่กำลังครุ่นคิดอย่างจับผิด

“ยืนคิดอะไรอยู่ คุ้นหรือ ... เธอเคยมาที่นี่ไหม”
ชายหนุ่มจ้องตาหญิงสาว “ถ้าเคยมา ก็บอกมาสิ ว่าเคย”

“ไม่... ไม่เคย ! “ พระพายปากแข็ง ไม่ยอมหลุดเรื่องที่เคยสับเปลี่ยนตัวกับเขาเด็ดขาด
อัสนีหงุดหงิดใจเล็กน้อยที่ไม่ได้คำตอบอย่างที่ต้องการ

เขาเชื่อว่าพระพายคืออาโปที่อยู่กับเขาบนเกาะตั้งแต่วันที่เขาได้สัมผัสใบหน้าเธอในความมืด เขาต้องหาทางพิสูจน์ให้ได้ว่าพระพายและอาโปที่เคยอยู่กับเขาบนเกาะเป็นคนเดียวกันหรือไม่

“ที่เกาะนั่นมีบ้านหลังหนึ่งของคุณอาโป ผมเคยไปพักที่นั่น เราจะไปเที่ยวกัน”
พระพายพยักหน้ารับรู้ เขาพาเธอขึ้นเรือออกไป....

เมื่อไปถึงยังเกาะแก้ว พระพายมองบ้านกลิ่นแก้วด้วยความชื่นชมเหมือนเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก
“สวยมากเลยนะคะ”

“ไม่เคยเห็นหรือ”
“ไม่เคยเห็น ไม่เคยสักครั้ง ! “ พระพายยืนยันหนักแน่น แถมประสานสายตาไม่กลัวเกรง

อัสนีหมั่นไส้เจ้าของดวงตาคู่นี้เป็นยิ่งนัก
อัสนีจะพาเธอเข้าไปในบ้าน แต่ปรากฏว่ากุญแจล๊อคไว้

ที่บ้านกลิ่นแก้ววันนี้เงียบเหงา แต้มและถวิลหลังจากถูกส่งตัวมาจากกรุงเทพ ก็ถูกนักเลงของภานุคุมตัวไว้ตลอดเวลา ภานุให้เหตุผลกับอัสนีว่า ต้องการให้แต้มและถวิลเฝ้าบ้านที่สำคัญหลังนี้ไว้ อัสนีจึงไม่อยากขัดใจ หลายวันมานี้ แต้มและถวิลพากันไปเที่ยวในหมู่บ้านชาวประมงเพื่อเยี่ยมญาติถวิล นักเลงทั้งสองได้ยินเข้าเลยพากันเดินทางเข้าเมือง เพื่อไปเที่ยวพักผ่อนเช่นเดียวกัน

“แต้มกับถวิลไม่ได้อยู่ที่นี่หรือ ไปไหนกันหมด เคยเจอแต้มกับถวิลไหม” อัสนีแกล้งหันมาถาม
“ใคร พูดถึงใครหรือ” เจ้าหล่อนทำหน้าไม่รู้เรื่องต่อไป


อัสนีกลุ้มใจที่พาพระพายเข้าบ้านไปไม่ได้ แต่แล้วก็นึกออกว่า แต้มมีนิสัยชอบซ่อนกุญแจไว้ใต้พรมเช็ดเท้า เขารีบพลิกดูทันที แล้วก็ได้เจอกุญแจสมใจ อัสนีรีบไขกุญแจพาพระพายเข้าไปในบ้าน


“ผมไปเรียนหนังสือมาทั่วโลก มีบ้านที่ใหญ่และแพงกว่านี้ แต่นี่เป็นสถานที่เดียวที่ผมเรียกว่าบ้าน….สิ่งที่รวมกันเป็นบ้าน ไม่ใช่เสาหลุยส์ราคาแพง หินอ่อนจากต่างประเทศ แต่เป็นเพราะคนในบ้าน ผู้หญิงคนนั้นเพียงคนเดียว ... อาโป”

อัสนีบอกกับเธอเช่นนั้น พระพายอดที่จะปลื้มใจไม่ได้ แต่จำต้องพูดในสิ่งตรงกันข้าม
“อาโปภรรยาคุณเขาอยู่กรุงเทพ แล้วคุณล่ะมาที่นี่ทำไม ทำไมไม่กลับไปหาเขาล่ะคะ”

อัสนีหันกลับไปจ้องหน้าพระพาย เธอผลักไสเขาเสียจริง
“ผมกลับไปหาเขาแน่ ชั่วชีวิตนี้ยังไงผมก็ต้องอยู่กับเขา แต่นั่นชีวิตผมทั้งชีวิตเชียวนะ
ขอให้ผมแน่ใจอะไรหน่อยเถอะ ! “

พระพายตัวชา ความนัยในคำพูดของอัสนีบ่งชี้ว่าอัสนีกำลังตามหาความจริง เรื่องอาโปคนที่มาอยู่บนเกาะนี้ เธอรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
“เอ่อ เดินทางมานาน ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ”

พระพายเดินออกไปทันที อัสนีมองจับผิดไม่วางตา
“ห้องน้ำ ใช่ คุณรู้ว่ามันอยู่ไหน ไม่มีท่าทางเคอะเขินสักนิด ไม่มีเลย”

เขาครุ่นคิดในใจ รอที่จะจับผิดให้พระพายดิ้นไม่หลุดเมื่อเดินไปถึงห้องน้ำ แต่แล้วเขาก็ต้องหงุดหงิดใจเมื่อพระพายชะงักเท้า หันกลับมาถาม

“จริงสิคะ ลืมถาม ห้องน้ำอยู่ไหนคะ”
“ซ้ายมือ” เขาตอบไปอย่างหงุดหงิดใจ เจ้าหล่อนแกล้งทำเป็นไม่รู้งั้นหรือ

“ขอบคุณค่ะ” พระพายเดินยิ้มออกไป เธอไม่มีทางยอมพลาดให้เขาจับได้หรอก...ไม่มีทาง
อัสนีมองตามอย่างขุ่นข้องใจ

อัสนีพาพระพายเดินเล่นรอบบริเวณ จนมาหยุดที่บริเวณซุ้มดอกแก้ว เขามองดอกแก้วอย่างมีความสุข

“ดอกไม้สำคัญของเราสองคน ตอนอยู่ที่เกาะเขาชอบมันมากแต่พอกลับไปกรุงเทพเขากลับไม่ชอบ” อัสนีหันกลับมาถามพระพาย
“คุณชอบมันไหม”

“สวนนี่สวยดีนะคะ”
พระพายตอบอย่างเมินเฉย อัสนีชักโกรธ แต่ยังไม่ละความพยายาม เขาพาเธอไปดื่มน้ำ นั่งเล่นที่ระเบียงอีกด้านหนึ่งของบ้าน

“บ้านหลังนี้ร่มรื่นดีนะคะ”
“ร่มรื่นและเต็มไปด้วยความรัก “

อัสนีแกล้งก้มลงอธิบายขยายความคำพูดของเขา
“ในบ้านหลังนี้ เราสองคนพยายามจะมีลูกด้วยกันหลายครั้ง !”

พระพายหน้าตื่น พ่นน้ำพรวด แถมสำลักอีกหลายครั้ง อัสนีมองอาการของพระพายอย่างชอบใจ
เขาแทบจะหัวเราะไปด้วย

“อ้าว เธอเป็นอะไร ไม่เชื่อหรือ ดูสิหน้าแดงเชียว ผมกับอาโปเป็นสามีภรรยากันนะ มีเรื่องพรรค์นั้นไม่เห็นแปลก”

“ไม่จริงคนบ้า คนโกหก ฉันไม่เคยทำอะไรบ้าๆกับคุณสักหน่อย ! “ พระพายโวยในใจ

อัสนีแกล้งเข้าไปใกล้ ป้องปากบอกที่หูของเธอ
“จะบอกความลับให้ อย่าไปบอกใครนะ เราสองคนเข้ากันได้ดีและมีความสุขมากเลยล่ะ เราอยู่
ด้วยกันทั้งกลางวันและกลางคืน ตรงมุมนั้นมุมนี้ของบ้าน เอ…แต่แถวนี้ไม่ยังเคยแฮะ”

“คนบ้า !” พระพายผลักอัสนีออกไปอย่างแรง ทั้งโกรธทั้งอาย เธอไม่เคยทำอย่างที่เขาพูดสักนิด อัสนียิ้มพอใจที่พระพายหลุดอาการออกมาแล้ว

“โกรธอะไร ผมพูดเรื่องอาโปไม่ได้พูดเรื่องคุณสักหน่อย”
หญิงสาวหน้าตื่น พยายามแก้ตัว

“ก็…ก็คุณมันโรคจิต ใครเขาเอาเรื่องแบบนี้มาพูดให้คนอื่นฟังบ้าง”

พระพายเดินหนีเขาไปทันที อัสนีหัวเราะที่ได้เห็นท่าทีพระพายที่ชัดเจนขนาดนี้ เขารีบเดินตามไปแกล้งต่อ

“เดี๋ยวสิจะไปไหน งอนคางชี้เป็นแม่มดอีกแล้วเห็นไหม”
“ฉันไม่ใช่แม่มด” พระพายหน้าบึ้ง อัสนียังยั่วต่อ

“ทำไมจะไม่ใช่ ขี่ไม้กวาดอีกหน่อยล่ะสวย ไม่เชื่อไปถามใครดูก็ได้” แล้วเขาก็ชะงักไปกับความคิดตนเอง....ถามใครดูก็ได้งั้นเหรอ...อัสนีคิดถึงแต้ม ถวิลขึ้นมาทันที

“ถามใครๆ ...ใช่ จริงด้วย ทำไมฉันไม่ถามสองคนนั้น ! “
อัสนียิ้ม ถ้าแต้มกับถวิลได้เจอพระพาย ต้องบอกเขาได้แน่ว่าพระพายคืออาโปคนที่เคยอยู่ที่เกาะหรือไม่

เขาเข้าไปรวบตัวหญิงสาว อุ้มออกไปอย่างรวดเร็ว
“ว้าย คุณอัสนี คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ “

พระพายตกใจ ตามไม่ทันว่าเขาคิดจะทำอะไร ได้แต่ดิ้นเร่าๆอยู่ในอ้อมแขนอัสนี
“ปล่อยฉัน ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ...ปล๊อย! “

อัสนีพาพระพายเข้าไปยังห้องที่เขาเคยอาศัย ชายหนุ่มวางหญิงสาวลงบนเตียง แล้วตามลงไปกอด พระพายหน้าตื่น

“คุณพาฉันมาบนนี้ทำไม....นี่ปล่อยนะ” เมื่อรู้ตัวว่ายังอยู่ในอ้อมกอด พระพายก็ผลักไสเขาเต็มที่ แต่คนอย่างอัสนีมีหรือจะยอมใครง่ายๆ
“คุณมันปากแข็ง ผมก็ไม่ยอมแพ้ เดี๋ยวก็รู้ว่าใครจะชนะ”

“คุณจะทำอะไร แล้วเมื่อไหร่จะปล่อยฉันเสียที”
“เราเคยอยู่ด้วยกันบนเตียงนี้ เป็นช่วงเวลาเดียวในชีวิต ที่ผมเข้าใกล้สิ่งที่เรียกว่าความ
รัก”

“คุณพูดเรื่องอะไร ฉันไม่เคยมาที่นี่” พระพายยังคงปฏิเสธ
“รู้ไหมทำไมผมถึงจำคุณได้”

อัสนีค่อยๆลูบหน้าของพระพายด้วยวิธีที่เขาเคยทำมาตลอด
“ผมสัมผัสคุณได้ด้วยความรู้สึก ด้วยหัวใจล้วนๆ คุณเคยพูดว่า เราทุกคนมีอ้อมกอด
เฉพาะตัว ผมจำอ้อมกอดของคุณได้ จำได้ไม่เคยลืม ! “

พระพายแทบจะใจอ่อนอยู่ตรงนั้น แต่เธอยอมใจอ่อนไม่ได้
“ปล่อยนะ คุณพูดอะไรฉันไม่รู้เรื่อง”

“ในเมื่อคุณไม่ยอมรับ ผมก็จะตามคนมาช่วยยืนยัน….แต่ก่อนไป เผื่อคุณจะคิดถึงสิ่งนี้เหมือนที่ผมคิดถึงมาโดยตลอด”

“คิดถึงอะไร” พระพายงง
“ก็ไอ้นี่ไง” อัสนีหอมแก้มพระพายอย่างรวดรวดเร็ว ก่อนจะวิ่งออกไปจากห้อง กว่าพระพายจะหายตกใจเขาก็ออกไปใส่กุญแจล๊อคประตูที่หน้าห้องเรียบร้อยแล้ว พระพายจะร้องให้เขาเปิดยังไงก็ไม่เป็นผล

พระพายครุ่นคิดว่าอัสนีจับตนมาขังไว้ทำไม เธอนึกได้ที่เขาพูดถึงเรื่องตามคนมายืนยัน ใช่แล้ว แต้มกับถวิล เธอจะให้สองคนนั้นเจอเธอไม่ได้เด็ดขาด พระพายมองซ้ายมองขวา หาทางหนีออกไปจากห้องทันที

ระหว่างนี้ อัสนีขี่จักรยานออกไปตามหาแต้มกับถวิลในหมู่บ้านชาวประมงแต่ก็ไม่เจอ อัสนีกลับมาที่บ้านอย่างหงุดหงิดใจ แต่แล้วก็ต้องตกใจที่เขาเกือบจะขี่รถชนพระพายที่หนีออกมาจากบ้าน พระพายร้องวี้ดอย่างตกใจ

“คุณออกมาได้ยังไง”
พระพายหน้าตื่นที่เห็นอัสนี รีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว อัสนีทิ้งจักยาน วิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว

“พระพาย จะไปไหน กลับมาเดี๋ยวนี้.....เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ”
แล้วเขาก็เร่งฝีเท้าจนสามารถตามไปรวบตัวพระพายมาไว้ได้ทัน

“คุณจะไปไหน อย่าหนีหัวใจตัวเองอีกเลยนะ”
“ปล่อยฉันนะ.. คุณเลิกทำแบบนี้เสียที คุณแต่งงานแล้วนะไม่เกรงใจภรรยาคุณหรือไง” พระพายเสียงเข้ม อัสนีปล่อยมือจากเธออย่างน้อยใจ

“คุณรู้หรือเปล่า เราอยู่ที่ไหน เงยหน้าขึ้นดูสิ”
พระพายทำตามที่เขาบอก แล้วเธอก็ต้องใจเต้นแรงเมื่อพบว่าเธอและเขากำลังอยู่ใต้ต้นไม้ที่เธอเคยทำไว้ให้เขา ถ้วยกระดาษต่างๆยังอยู่ครบ

“ต้นไม้ของเรา เอาไว้บอกเรื่องราวกับพ่อผมที่อยู่บนฟ้าและดวงดาวต่างๆ จำได้ไหม”
สีหน้าพระพายอ่อนโยนลงช่วงหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนกลับไปนิ่งเฉยเหมือนเดิม

“ฉันไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น”
“ผมใช้เวลาอยู่พักหนึ่ง เพื่อปะติดปะต่อว่าคุณปลอมตัวเป็นอาโปแล้วมาอยู่กับผมที่เกาะ ทันทีที่ผมคิดได้ ผมดีใจ เพราะคุณคือผู้หญิงคนเดียวที่ผมอยากใช้ชีวิตด้วย” อัสนีตัดสินใจบอกทุกสิ่งทุกอย่างที่เขารู้สึกแก่เธอ

“ฉันไม่เคยทำอะไรบ้าๆแบบนั้น เข้าใจผิดแล้ว”
“ผมไม่เชื่อ” อัสนีเขย่าตัวพระพายถามอย่างหงุดหงิดใจ เจ้าหล่อนปากแข็งเหลือเกิน
“ ทำไมพระพาย เมื่อไหร่คุณจะยอมรับ และพูดความจริงกับผมสักที !”

“คุณแต่งงานกับคุณอาโปมาตั้งแต่ต้น ถึงจะเป็นเพราะถูกพ่อแม่บังคับก็ตาม แต่ตลอดมา เธอคือภรรยาคนเดียวของคุณ”

อัสนีหงุดหงิด คว้าถ้วยกระดาษมาคุย
“พ่อครับ ผมอยากจะรู้จริงๆว่าคนที่คิดโกหกแม้กับตัวเอง เขามีความสุขได้ยังไง การพูดความจริง ซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเองไม่ใช่เรื่องเสียหายไม่ใช่เหรอครับ ....”

อัสนีดึงพระพายเข้าไปใกล้ พร้อมส่งถ้วยกระดาษให้
“ถ้าสมมติว่าถ้วยกระดาษนี้สามารถส่งความลับทุกอย่างของคุณไปถึงดินแดนบนฟ้าที่ไร้คำโกหก คุณมีอะไรอยากส่งไปที่นั่นไหม”

เขาหันมองเธอ พูดอย่างตั้งใจ
“ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเราสองคนนับจากนี้ขึ้นอยู่ที่คุณแล้วนะ เพียงแค่คำตอบเดียว คำตอบเดียวจากคุณเท่านั้น …. คุณคือผู้หญิงที่อยู่กับผมที่นี่ ใช่หรือไม่ใช่ “

“ฉัน...เอ่อ ฉัน...”
พระพายลำบากใจถึงที่สุด ใจเธอร่ำร้องอยากจะบอกความจริงทุกอย่างแก่เขา แต่อีกใจหนึ่งก็ปฏิเสธ เธอจะแย่งสามีคนอื่นไม่ได้เด็ดขาด พระพายรวบรวมความกล้า ปัดถ้วยกระดาษที่อัสนียื่นให้ทิ้ง ตะโกนก้อง น้ำตาคลอ

“ฉันไม่มีความลับอะไรจะบอกคุณทั้งนั้น ! คำตอบคือไม่ ไม่ ไม่ ได้ยินไหม ! “
“พระพาย ! “ อัสนีผิดหวังอย่างมาก เขานึกไม่ถึงว่าเธอจะปฏิเสธออกมาเช่นนี้

“ฉันกับอาโปเหมือนมีชีวิตที่คู่ขนาน ถ้าฉันยุ่งกับคุณ ผู้หญิงชื่ออาโป จะไม่มีวันออกไปจากชีวิตฉัน เข้าใจไหม ฉันทนผู้หญิงคนนั้นไม่ไหวแล้ว”

“ไม่เกี่ยวกับอาโปสิ... คุณแค่คิดถึงผม คิดถึงเรา”
“ฉันรู้แต่ว่า ฉันอยากมีชีวิตที่เป็นอิสระ อิสระจากแม่เมษา อิสระจากผู้หญิงใจร้ายอย่างอาโป ฉันไม่มีแรงอดทนต่อสู้กับใครแล้ว ไม่ไหวแล้ว! “

พระพายบอกทั้งน้ำตา ก่อนจะวิ่งออกไปขึ้นเรือ....อัสนีจำยอมปล่อยพระพายไป เขาเหนี่ยวรั้งเธอไว้ไม่ไหวอีกต่อไป เขารู้ดี...การไปของเธอครั้งนี้คือการออกจากชีวิตเขาตลอดกาล

และแล้ว ...อีกครั้งหนึ่ง ...อัสนีปล่อยให้น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาอย่างไม่อายใคร



ก ลิ่ น แ ก้ ว ก ล า ง ใ จ

บทประพันธ์ นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์
กมลชนก ยวดยง เรียบเรียงจากบทโทรทัศน์

ตอนที่ 26

อัสนีกลับมาหาอาโปอย่างคนหมดอาลัยตายอยากในชีวิต อาโปรู้ดีว่าอัสนีเป็นอย่างนี้เพราะเหตุใด แต่เธอก็ไม่สนใจ เจ้าหล่อนประกาศกับเขาว่า

“ฉันไม่สนหรอกนะว่าหัวใจคุณจะอยู่กับใคร แต่ในเมื่อคุณแต่งงานกับฉัน คุณก็คือของๆฉัน ร่างกายของคุณต้องอยู่กับฉันคนเดียว ! “

อัสนีเจ็บปวด เขารู้แก่ใจดี เขาไม่ได้รักอาโป แต่เมื่อคนที่เขารักเลือกที่จะจากไป ก็ไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต่อต้านอาโปอีกต่อไป....ชีวิตที่เหลือของเขาต่อจากนี้คือการเป็นหุ่นยนต์ ทำทุกอย่างตามแต่อาโปจะสั่งเท่านั้น...

ส่วนพระพาย....หญิงสาวตัดสินใจเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยการใช้ชีวิตเป็นนางพยาบาลที่โรงพยาบาลต่างจังหวัด เธอตัดขาดจากบุคคลเก่าๆที่เคยรู้จัก มีเพียงโดมเท่านั้นที่พระพายยังคงติดต่อไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบตามประสา

เมษาออกตามหาตัวพระพายจนทั่วเมืองแต่ก็ไร้วี่แวว หล่อนยังทรมานยายเด็กลูกชู้นั่นไม่พอ แล้วจู่ๆมันจะหายตัวไปได้อย่างไร
“หรือมันจะอยู่กับแม่มัน”

เมษาพุ่งตรงไปหาจิตตา ทำทีว่าไปเยี่ยมเยียนตามประสาคนรู้จักตามปกติ แต่แล้วก็ต้องแปลกใจที่เห็นจิตตากำลังปรึกษาบางอย่างกับตำรวจ เธอพยายามแอบฟัง แต่จิตตาก็รอบคอบจนเมษาไม่สามารถสืบเรื่องราวอะไรได้เลย

“ทำเป็นมีลับลมคมใน หึ ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าแกกำลังทำอะไร คิดว่าคบกับคนใหญ่คนโตแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรแกงั้นเหรอ…..ไม่มีอะไรที่ฉันอยากรู้แล้วไม่ได้รู้ “
เมษาโทรศัพท์จ้างนักสืบเพื่อตามเรื่องของจิตตาทันที

แท้จริงแล้ว จิตตาเชิญญาติสนิทที่เป็นนายตำรวจใหญ่มาปรึกษาเรื่องการตามหาลูก
จิตตาอยากจะฟ้องร้องโรงพยาบาลที่ทำงานผิดพลาด แต่ญาติของเธอเตือนให้จิตตานึกถึงจิตใจของอาโปว่าหญิงสาวจะรู้สึกอย่างไรเมื่อต้องรู้ว่าตนไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของสุรเยนทร์

“คุณพี่ว่าจะเป็นไปได้ไหมคะ ที่พ่อแม่ของอาโปรู้แล้วเหมือนกันว่าเด็กที่เขาเลี้ยงไม่ใช่ลูกเขา บางที เขาอาจจะแจ้งความไว้แล้วก็ได้นะคะ”

จิตตาลองคิดหาวิธีใหม่ .... ญาติผู้พี่ใคร่ครวญ
“ถ้าอย่างนั้น พี่จะลองให้ลูกน้องตรวจเช็คดูนะครับว่ามีบันทึกประจำวันเรื่องนี้บ้างรึเปล่า”

“ขอบคุณมากค่ะ”
“ทางพี่ยินดีที่จะช่วยเหลือคุณหญิงเต็มที่ยู่แล้ว คุณหญิงอย่าเพิ่งหมดกำลังใจไปเสียก่อนนะครับ”

จิตตายิ้มอย่างใจชื้น อีกไม่นานเธอคงได้ทราบข่าวลูกน้อยของเธอบ้าง แต่สิ่งที่จิตตากังวลอยู่ตอนนี้คือ อาโป....เจ้าหล่อนแสนจะภูมิใจในความเป็นอาโป สุรเยนทร์นักหนา เธอจะทำอย่างไรให้เจ้าหล่อนลดการยึดติดกับชาติตระกูลแล้วนับถือคนอื่นที่คุณงามความดี จิตตาตัดสินใจพาอาโปไปยังร้านขายผ้าไหมประจำตระกูล

“จัดผ้าสวยๆให้ฉันสักสองสามชิ้นสิจ๊ะ ให้อาโปด้วยนะ เราสองคนจะเอาไปให้ช่างเขาตัดชุด”
“ให้เราเลือกให้หรือคะ” พนักงานในร้านถามอย่างแปลกใจ

“จ๊ะ ให้เธอสองคนเลือกให้”
แล้วจิตตาก็พาอาโปไปยังมุมหนึ่งที่พนักงานในร้านมองไม่เห็น แต่คนที่อยู่ตรงนั้นสามารถได้ยินทุกอย่างที่คนในร้านคุยกัน

“อะไรกันคะคุณแม่ ผ้าไหมเชยๆพวกนี้ อาโปไม่เห็นอยากได้” อาโปโวยวายเพราะไม่ได้อยากมากับแม่สักนิด แต่จิตตาจุ๊ปากให้เจ้าหล่อนเงียบ

“แม่อยากให้ดูอะไร คอยฟังพวกเขาคุยกันนะ “
แล้วอาโปก็ได้ยินพนักงานในร้านที่กำลังเลือกผ้าไหมพูดคุยกัน

“คุณหญิงวันนี้มาแปลก ให้เราเลือกผ้าให้ เอาลายไหนดีล่ะ”
“ฉันจัดของคุณหญิง เธอจัดของคุณหนูอาโปนะ”
คนขายคนหนึ่งรีบอาสา แต่อีกคนปฏิเสธออกมาโดยไว

“ไม่เอาหรอก ฉันเกลียดยายคุณหนูนั่น เมื่อก่อนฉันทำน้ำหกรดกระโปรงหล่อนหน่อยเดียว เอาแก้วทั้งแก้วราดหัวฉัน จำไม่ได้หรือ”

“ก็เพราะจำได้น่ะสิ ฉันถึงไม่อยากทำให้ สู้คุณหญิงก็ไม่ได้ วันงานศพพ่อฉันคุณหญิงยังไปเป็นเจ้าภาพให้ แม่ฉันงี้ปลื้มน้ำตาไหลเลยล่ะ”

“งั้นเรามาช่วยจัดของคุณหญิงกันส่วนยายคุณหนูตัวแสบ เอาอะไรยัดๆไปก็ได้ หน้าสวยแต่ใจยักษ์ใจมาร ใส่อะไรก็ไม่ขึ้นหรอก”

สองพนักงานหัวเราะกันคิกคัก หารู้ไม่ว่าจิตตาและอาโปได้ยินทั้งหมด อาโปโกรธมากทำท่าจะออกไปโวยวาย แต่จิตตาห้ามอาโปไว้ เธอพยายามสอนลูกสาวอย่างใจเย็น

“ที่แม่พาหนูมา เพราะแม่อยากให้หนูเห็นว่าคนอื่นมองหนูยังไง อาโป สุรเยนทร์ตัวจริงๆในสายตาของคนอื่นน่ะน่าเกลียดขนาดไหน”

“คุณแม่ !” อาโปหงุดหงิด ไม่คิดว่าแม่แท้ๆจะพูดอะไรกับเธอแบบนี้

“ทุกวันนี้คนรอบข้างตัวหนู เขาดูแลหนู ปรนนิบัติหนู ด้วยหน้าที่หรือไม่ก็เพราะโดนข่มขู่ ทุกคนยำเกรงในความเป็นสุรเยนทร์ มีใครสักคนไหมที่จะรักนับถือ ที่ตัวตนหนูจริงๆ”

“คุณแม่เอาคนงานปากเสียสองคนนี้มาตัดสินไม่ได้นะคะ”

“ทำไมจะไม่ได้ ต่อให้ไปถามคนร้อยคนเขาก็ต้องพูดอย่างนี้ หนูเคยคิดไหม ถ้าคนที่หนูหยิบมีดไปขู่ไม่ใช่พระพาย แต่เป็นคนงานสิ้นคิดสักคน เขาอาจจะแค้นแล้วฆ่าหนู ชีวิตที่อยู่ท่ามกลางคนที่เกลียดเรา...มีความสุขตรงไหนหรืออาโป”

“คนงานเลวๆพวกนั้น ถ้าเข้ามาถึงตัวหนู แล้วแม่และนมแสงอยู่ไหนล่ะคะ แม่และนมแสงทำไมไม่ขวางเขาไว้ล่ะ หน้าที่ดูแลหนู ไม่ใช่หน้าที่แม่และนมแสงหรอกหรือ “

จิตตาถึงกับอึ้งในความคิดของอาโป แต่ยังอดทน พยายามที่จะสอนเจ้าหล่อนต่อไป

“อาโป ทำไมโลกของหนู ถึงมีแต่ตัวหนูคนเดียว ไม่เคยเลยสักครั้งหรือ ที่จะคิดถึงหัวจิตหัวใจคนอื่นบ้าง”

“หนูไม่ได้ทำอะไรผิด หนูคืออาโป สุรเยนทร์ หนูแค่ใช้สิทธิ์จากความโชคดีของหนูก็เท่านั้นเอง”
อาโปเชิดหน้า ไม่สนใจคำสอนของจิตตาสักนิด เธอออกไปเล่นงานพนักงานในร้านอย่างไม่เกรงใจใคร จิตตาหนักใจที่ไม่สามารถสอนอาโปให้กลับตัวเป็นคนดีได้เลย

จิตตาหันไปสนใจติดตามลูกรักที่หายไปของเธออีกครั้ง
“ไม่มีข่าวคราวคืบหน้าของลูกเลยเหรอคะ”

จิตตาละสายตาจากแฟ้มงานเกี่ยวกับความคืบหน้าในการหาตัวลูกที่ญาติฝ่ายพี่นำมาให้ดูอย่างเศร้าใจ จิตตาผิดหวังอย่างรุนแรง ความหวังที่จะได้พบกับลูกดับวูบลงอีกครั้ง

“คดีเด็กสับเปลี่ยนตัวผิดจากโรงพยาบาลก็มีบ้าง แต่อายุของเด็กไม่สอดคล้องกับเวลาที่
คุณหญิงบอกมา”

“แล้วคดีอื่นเกี่ยวกับเด็กอย่างเช่นเด็กถูกลักพาตัว เรียกค่าไถ่ เด็กจมน้ำตายคุณพี่เช็คให้หญิงบ้างรึยังคะ”

“เอ้อ คือ…” ญาติผู้พี่ของเธอลืมสืบเรื่องนี้เสียสนิท
จิตตาโวยขึ้นอย่างอัดอั้นตันใจ

“ฟังนะ หญิงกินไม่ได้นอนไม่หลับตั้งแต่วันที่ไม่รู้ว่าลูกอยู่ที่ไหน เป็นตายร้ายดียังไง หญิงแค่อยากรู้ว่าลูกเป็นยังไง อยู่หรือตายเท่านั้นเอง “

แล้วจิตตาก็ร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร นายตำรวจมองจิตตาอย่างเข้าใจ
“ พี่ว่าน้องหญิงใจเย็นก่อนดีกว่านะ มันต้องมีทางพบตัวหลานสิ”

“บางทีถ้าหญิงรู้ว่าลูกตายแล้ว หญิงอาจจะมีความสุขมากกว่านี้ก็ได้นะคะ เงินทอง เกียรติยศ ชื่อเสียงทั้งหลายที่หญิงมี มันไม่ได้ช่วยให้หญิงมีความสุขในชีวิตได้เลย” น้ำตาของคนเป็นแม่ยังคงไหลริน

จิตตาพาตัวเองไปพูดคุยอรชุนที่ต้นแก้วด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย
พี่อรชุน หญิงเป็นห่วงลูก ไม่รู้ป่านนี้ลูกเราจะเป็นยังไงบ้างนะคะ”

“คุณหญิงขา..คุณเมษามาเยี่ยมค่ะ” สาวใช้ในบ้านเข้ามารายงานจิตตา เมษาเดินยิ้มร่าเข้ามา วันนี้เธอตั้งใจจะมาสืบเรื่องของจิตตาเช่นเคย

“ดิฉันแวะหาคุณหญิงที่บริษัทแต่เขาบอกว่าคุณหญิงลา เอ...คุณหญิงไม่สบายรึเปล่าคะ ดิฉันว่าคุณหญิงดูซูบๆไป”

“ร่างกายดิฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่ใจนี่สิ...ดิฉันกำลังมีเรื่องทุกข์ใจที่สุดในชีวิต “
จิตตาตอบด้วยสีหน้าหม่นหมอง เมษาเห็นแล้วรู้สึกสุขใจอย่างบอกไม่ถูก เธอสะใจที่เห็นจิตตาทุกข์ แต่ก็แกล้งเล่นละครเป็นคนดี เข้าไปจับมือจิตตาให้กำลังใจ

“โถ...อะไรทำให้คุณหญิงไม่สบายใจอย่างนี้คะ....ถึงคุณหญิงจะไม่ให้ฉันทำงานด้วยแล้ว แต่เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ ดิฉันจะคอยดูแลคุณหญิงเอง”

เมษาพาจิตตาไปทำบุญที่วัดเพื่อให้สบายใจ จิตตาได้แต่อธิษฐานขอให้ได้พบหน้าลูกรักโดยเร็ว ขออย่าได้รับข่าวร้ายใดๆเลย .... เมษาลอบมองอย่างสะใจ

“อรชุนคะ มาดูสภาพนังชู้ของคุณหน่อยไหม เอ..หรือจะมารับมันไปอยู่ในนรกพร้อมคุณ
ก็ดีเหมือนกันนะ ตอนนี้เวรกรรมกำลังตามสนองมัน คุณดูสิคะ ดูสิ ช่างเป็นภาพที่สวยงามจริงๆ “

เธอพูดกับอรชุนในใจ....วันนี้คงเป็นวันแรกในรอบยี่สิบกว่าปี ที่หล่อนอิ่มเอิบใจที่สุด เมษากระหยิ่มยิ้มย่องในใจ...การแก้แค้นของเธอดูจะไปได้สวยทีเดียว


ภานุกลับมาที่ธีรนัยอีกครั้งเพื่อฟังมติที่ประชุมถึงเรื่องการตัดสินคดีที่เขายักยอกเงิน ก่อนหน้านี้เขาโอนเงินคืนมาแล้วสิบสองล้านบาท ที่ประชุมจึงมีมติให้เขาทยอยจ่ายเงินที่เหลือภายในระยะเวลา1ปี และภานุไม่มีสิทธิ์ในการบริหารงานของธีรนัยอีกต่อไป
ภานุโกรธมาก เขาประกาศตัดญาติกับอัสนีทันที !

แล้ววันนั้น อัสนีก็เกิดอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำระหว่างเดินทางไปสัมนาที่ต่างจังหวัด เมษาและจิตตารู้ทันทีว่าเป็นฝีมือของภานุ ที่ต้องการกำจัดอัสนีไปให้พ้นทาง แต่ตำรวจยังไม่มีหลักฐานใดๆโยงใยไปถึง ภานุจึงรอดพ้น

อุบัติเหตุในครั้งนี้อัสนีไม่ได้เป็นอะไรมาก เขาแค่ขาหักเท่านั้น อัสนีนึกขันที่เหล่าพยาบาลพากันพูดว่าเขารอดมาได้อย่างปาฏิหารย์

“ผมรถคว่ำเป็นครั้งที่สอง ครั้งที่แล้วถึงกับตาบอด นี่ก็เพิ่งผ่าตัดมา ให้ผมโชคดีบ้างเถอะครับ” เขาบอกกับทุกคนเช่นนั้น

“ถ้างั้นคุณปวดตาหรือปวดหัวไหม ควรบอกให้ละเอียดนะครับ เพราะอาจกระทบกระเทือนถึงแผลผ่าตัด”

หมอสอบถามเพื่อความแน่ใจ อัสนีทำท่าจะตอบออกไปแต่แล้วก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ ....กระทบกระเทือนถึงแผลผ่าตัดงั้นเหรอ...จริงสินะ.....
“โอ๊ยๆ “

อัสนีร้องลั่นพร้อมกับกุมที่เบ้าตา สีหน้าเจ็บปวด หมอและพยาบาลเข้าไปดูอย่างตกใจ
“คุณเจ็บที่ไหนครับ”

“ทุกอย่างมืดไปหมด ผมมองไม่เห็น ช่วยผมด้วยครับหมอ ผมมองไม่เห็น !”
ทีมหมอและพยาบาลตกใจอย่างมากที่จู่ๆอัสนีเกิดมองอะไรไม่เห็นขึ้นมาอีกครั้ง หมอเจ้าของไข้ขอร้องให้อัสนีอยู่ที่โรงพยาบาลต่อเพื่อให้หมอเฉพาะทางมาตรวจเช็คอย่างละเอียด ซึ่งอัสนียินยอมแต่โดยดี

บัดนี้...อัสนีกลับไปเป็นคนตาบอดอีกครั้ง !!

ภานุกลับขึ้นสู่ตำแหน่งผู้บริหารธีรนัยอีก เนื่องจากเขาเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ที่สุดรองจากอัสนี จิตตาไม่เห็นด้วยอย่างมาก แต่ก็มิอาจทำอะไรได้ ไม่มีใครรู้ว่าอัสนีแกล้งตาบอดเพื่อลองใจทุกคนที่อยู่รอบตัวเขา จะมีเพียงแต่จิตตาคนเดียวเท่านั้นที่อัสนียอมเล่าความจริงให้ฟัง

“ชีวิตผมในเวลานี้แย่ยิ่งกว่าตอนตาบอดเสียอีก ถูกลอบฆ่า ชีวิตคู่ก็มีเงื่อนงำ ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง ผมคงอยู่ต่อไปไม่ได้” เขาให้เหตุผลกับจิตตาเช่นนั้น

“เธอจะอาศัยที่ตาบอด จับภานุหรือ”
“ผมยกทุกอย่างให้เขาไปแล้ว ถ้าเขายังไม่พอใจคิดจะทำอะไรผมอีก เราจะได้รู้กัน คุณหญิงต้องช่วยผม อย่าบอกใครนะครับ “

“จะให้ฉันช่วยปกปิดเรื่องนี้เป็นความลับงั้นหรือ“
“คนเราบางครั้งก็แปลก ตอนที่ตามองเห็นกลับไม่เห็น แต่ตอนที่ตาไม่เห็นกลับได้เห็นทุกอย่าง หลายวันมานี้ โลกผมกว้างขึ้นเยอะ”

จริงอย่างที่อัสนีพูดทุกประการ หลายวันที่ผ่านมาที่เขาแกล้งมองไม่เห็น อาโปรับรู้ข่าวนี้ด้วยความตกใจ เจ้าหล่อนจำใจมาเฝ้าดูแลอัสนีตามหน้าที่ภรรยาที่ดี

“ทำใจให้สบายนะคะ คุณเคยหายมาแล้วครั้งหนึ่ง เดี๋ยวคุณก็หายอีก” อาโปปลอบใจเขาเช่นนั้น และดูเหมือนว่ากำลังปลอบใจตัวเองอยู่เช่นกัน

อัสนีดีใจมากที่อาโปไม่ทอดทิ้งเขายามที่เจ็บป่วยเช่นนี้ เขาแกล้งเรียกร้องความสนใจจากอาโปเกินกว่าเหตุ ไม่ว่าจะเป็นการทานอาหาร เข้าห้องน้ำ อาบน้ำ กิจวัตรประจำวันทั้งหลายแหล่จำต้องมีอาโปอยู่เคียงข้าง เจ้าหล่อนอยากจะฆ่าเขาตายวันละหลายร้อยรอบด้วยความหงุดหงิดใจ

“อาโป การแต่งงานคือสัญญาชีวิตนะลูก สัญญาที่จะดูแลกัน ไม่ว่าจะยามสุขหรือยาม
ทุกข์….อัสนีรักลูกมากนะ ถ้าสลับเปลี่ยนกัน อาโปเป็นแบบนี้บ้าง แม่เชื่อว่าอัสนีจะไม่มีวันทิ้งลูก”

คำพูดปลอบโยนของจิตตาไม่ได้ช่วยให้อาโปคลาดความเครียดลงได้สักนิด เจ้าหล่อนโวยกลับอย่างอัดอั้นตันใจ

“อย่ามาทำเป็นสั่งสอนหนูนะ แม่ไม่มาเป็นอาโปบ้างล่ะ ป่านนี้เพื่อนๆมันคงนั่งหัวเราะ
เยาะอาโป ที่จู่ก็อาภัพมีสามีตาบอด ชีวิตอาโปมาเป็นแบบนี้เพราะนายอัสนีคนเดียว มันไม่ยุติธรรมสำหรับอาโป ได้ยินไหมคุณแม่ ! “

นอกจากจะเบื่อหน่ายอัสนีแล้ว อาโปยังกลัวการเสียหน้ามากกว่าอะไรทั้งหมด เธอโกรธมากที่จอนนี่โทรศัพท์มาหา

“ผมเห็นข่าวลงเรื่องนายอัสนีกลับมาตาบอด ก็เลยโทรมาให้กำลังใจคุณ”
“แก ... แกจะเยาะเย้ยฉันหรือ !” อาโปโกรธแทบเต้น แต่จอนนี่รีบปฏิเสธและบอกในสิ่งที่เขาต้องการทันที

“ผมอยากให้กำลังใจคุณ ชีวิตเหมือนวนไปที่จุดเริ่มต้นคุณว่าไหม คราวที่แล้วที่มันตาบอด
เราหนีไปมีความสุขกันสองคน ทำไมล่ะอาโป ทำไมเราจะทำแบบนั้นอีกไม่ได้”

จอนนี่คิดว่าคนอย่างอาโปจะต้องตกลงใจไปกับเขา แต่เขาก็ต้องผิดหวังอย่างมากเมื่อได้รับคำตอบจากอาโปว่า
“จะไปตายที่ไหนก็ไป ! อย่ามายุ่งกับฉันอีก ! “

เจ้าหล่อนวางหูใส่เขาก่อนจะเข้าไปถามผลการตรวจตาของอัสนี แล้วอาโปก็แทบล้มทั้งยืนเมื่อรู้ว่าอัสนีตาบอดอย่างถาวร !

“ผมมันโชคดียิ่งกว่าคนถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง จะมีใครเหมือนผม มีชีวิตเดียว แต่ตาบอดถึงสองครั้ง หมอบอกว่าตาผมรักษาไม่หาย ผมต้องตาบอดตลอดชีวิต ! ”

อัสนีร้องไห้คร่ำครวญ เขายื่นมือสะเปะสะปะไปขอกำลังใจจากเธอ
“อาโปคุณอยู่ไหน ผมหมดสิ้นทุกอย่างแล้ว มาหาผมหน่อย มาอยู่ใกล้ๆผม มาบอกผมที ผมควรทำไงต่อไป อาโป อาโป”

อาโปหน้าซีด อัสนีตาบอดถาวรงั้นหรือ เจ้าหล่อนทนไม่ได้ที่จะต้องอยู่ดูแลสามีพิการไปตลอดชีวิต ยิ่งได้ฟังอัสนีคร่ำครวญถึงความโชคร้ายของตน อาโปก็สุดจะทน เธอกรี๊ดสนั่นออกมาหลังจากที่เงียบไปนาน

“ฉันทนไม่ไหวแล้ว คุณมันเห็นแก่ตัว ความโชคร้ายของคุณก็คือเรื่องของคุณ ฉันไม่เกี่ยว มันไม่ยุติธรรมที่จะเอาชีวิตของฉันมาทิ้งไว้แบบนี้”

“อาโป ทำไมพูดแบบนี้” อัสนีแกล้งตัดพ้อ

“ฉันคืออาโป สุรเยนทร์ ชีวิตฉันต้องสมบูรณ์แบบ ฉันไม่มีวันโชคร้าย ไม่มีวันจนตรอก ใครจะว่าฉันใจร้ายยังไงก็ช่าง ฉันรู้แต่คุณไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันแบบนี้”

“นี่หมายความว่า...”
“ลาก่อน”

อาโปสะบัดหน้าเดินออกไปจากห้องอย่างไม่สนใจใยดีอัสนีอีกต่อไป อัสนีหน้าเศร้าไป ...ในที่สุดเขาก็รู้ชัดเจนแล้วว่าอาโปไม่ได้รักเขา แล้วคนที่รักเขาอยู่ที่ไหนกัน

อัสนีเบือนหน้าไปที่หน้าต่าง คิดถึงใครบางคน
“สายลมที่หวังดี คุณอยู่ไหน ช่วยพัดมาทางนี้ทีได้ไหม...”

ดูเหมือนว่าใครบางคนจะได้ยินคำขอของเขา และได้ดลบันดาลให้พระพายถือกระเป๋า เดินเข้ามาติดต่อที่เคาน์เตอร์ดูแลห้องพักผู้ป่วยพิเศษในวันรุ่งขึ้น
“ฉันเป็นพยาบาลพิเศษ คนไข้ห้อง 301 ค่ะ”

เมื่อชั่วโมงที่แล้ว พระพายมารับงานพิเศษแทนเพื่อนโดยไม่มีเวลาศึกษามาก่อนว่าคนไข้เป็นใคร

หัวหน้าพยาบาลส่งแฟ้มประวัติข้อมูลคนไข้แก่พระพาย เธอรับมาอย่างปกติและเปิดประตูเข้าห้องไปอย่างอารมณ์ดี ไม่รู้มาก่อนสักนิดว่าคนไข้พิเศษในห้องนี้คืออัสนี

“สวัสดีค่ะ ฉันเป็นพยาบาลพิเศษที่คุณติดต่อไป “
อัสนีที่นอนหันหลังให้ประตูได้ยินเสียงคุ้นๆจึงหันกลับมามองดู แล้วเขาก็ต้องใจเต้นแรงตาพราวด้วยความดีใจ
“ขอบคุณพระเจ้า !” อัสนีแทบจะตะโกนออกมา

พระพายเงยหน้ามองเห็นว่าคนไข้ที่นอนอยู่บนเตียงคืออัสนีก็มือไม้อ่อน ทำของร่วงทันที !
อุตส่าห์หนีกันไกลสุดฟ้า ทำไมหนอ...โชคชะตายังส่งเจ้าชายสายฟ้าฟาดกลับมาหาหล่อนอีก




Create Date : 21 กรกฎาคม 2550
Last Update : 21 กรกฎาคม 2550 1:12:56 น. 114 comments
Counter : 957 Pageviews.
Share

 
ดูดีๆวันนี้มีสี่ตอนนะคะ (อัพสองครั้ง)
อันต่อไปมาวันอังคารค่ำๆค่ะ

ถ้าลูกค้าเรารู้เข้า นังพระพาย เอ๊ยนังนันทวรรณ
มัวทำอะไรอยู่ บทของฉันน่ะทำไมยังไม่ส่งมาซะที

ไปปั่นงานก่อนล่ะ ....ชะแว้บ


โดย: นันทวรรณ (แม่มดมีฤทธิ์ ) วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:1:18:10 น.  

 
เต็มอิ่มมากค่ะ.. อัพเสียสี่ตอนเลย

แอบลุ้นตอนต่อไปจังคะ นึกภาพตามแล้วกรี๊ดมากมาย ไว้จะรอดูวันอังคารตอนค่ำๆนะคะ

รักพระพายสุดๆค่ะ ขอบคุณมากนะคะ


โดย: ชะเอม IP: 124.120.169.205 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:1:50:20 น.  

 
อ่ะ 4 ตอนเลย นึกว่าจะจบซะแล้ว

อ่ะนะคะ ตอนต่อไปมาวันอังคารเลย แงๆๆๆ

สู้ๆ ค่ะ พี่บ๊วย ขอให้ปั่นงานเสร็จทันนะคะ


โดย: เลขาตัวซน IP: 58.9.18.196 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:1:52:04 น.  

 
มาแบบสะใจเลยวันนี้

ขอบคุณมากมากค่ะ แล้วจะมาดูใหม่ วันอังคารค่ะ


โดย: krisy IP: 61.91.168.186 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:2:56:39 น.  

 
ติดละครเรื่องนี้งอมแงมเลยค่ะ ชอบมากๆ
รออ่านต่อนะคะ


โดย: its_gemmi วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:5:12:36 น.  

 
ขอบคุณมากค่ะกำลังสนุกเลย..อยากอ่านต่ออีกแล้วค้า..


โดย: ppr IP: 222.123.170.230 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:6:01:05 น.  

 
ได้อ่านสมใจแล้ว จะกลับมาใหม่นะพี่บ๊วย


โดย: ammataya IP: 222.123.214.116 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:7:46:02 น.  

 
ชอบมาก ๆ อยากให้ตัวร้าย ๆ ได้รับผลกรรมแบบสุด ๆ เลย


โดย: เอ IP: 202.29.99.2 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:05:24 น.  

 
อ่านสะใจมาก ๆ สี่ตอนรวด


โดย: ชอบ ๆ IP: 202.28.77.31 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:28:17 น.  

 
โอ๊ย จบตอนกำลังสนุกพอดีเลยค่ะ
อยากจะกรี๊ดดังๆ เหมือนอาโป

ขอบคุณพี่บ๊วยค่า ได้อ่านทีเดียวสี่ตอนเลย

รอตอนต่อไปค่า


โดย: รักแฟน IP: 124.120.189.103 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:47:08 น.  

 
โอ๊ย สนุกสุดฤทธิ์

เดี๋ยวจะมารอตอนวันอังคาร ค่ำ น่ะค่ะ


โดย: >l< Jasmin€ >l< IP: 124.121.39.250 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:13:03 น.  

 
หนุกมากเลย ขอบคุณมากนะคะ วันนี้เปิดมาตกใจเลย คุณบ๊วยประชดเปล่านี่ ......อ๋อที่แท้ก็งานยุ่ง

จะรอตอนต่อไปนะคะ


โดย: อิน IP: 117.47.21.87 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:36:06 น.  

 
ไปอ่านกระทู้ในพันทิปมา เจอให้โหวตละครด้วย

แฟน ๆ กลิ่นแก้วฯ อย่าลืมไปช่วย ๆ กันหน่อยนะ
เรตติ้งเรื่องนี้จะได้โลด ๆ


โดย: อิน IP: 64.62.138.14 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:49:27 น.  

 
ชอบที่สุดเลย อืม ถามแบบเชยๆ ไม่ทราบว่ามีรวมเล่มใหญ่หรือยังคะ จะตามไปซื้อมาเก็บอ่านค่ะ


โดย: ธนารีย์ IP: 58.181.145.220 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:06:30 น.  

 
สะใจจริง ๆ ได้อ่านตั้ง 4 ตอนแน่ะ
สู้ สู้ ต่อไปค่ะ พี่บ๊วย


โดย: แม่หมูบูริน IP: 222.123.225.9 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:19:40 น.  

 
เมื่อไหร่จะมีตอนที่ 27 หละเนี่ย
อยากรู้ใจจะขาดแล้ว 55


โดย: ตะพาบ IP: 125.25.130.63 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:46:50 น.  

 
สนุกมากๆเลยค่ะ
อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจังเลย :)


โดย: miki23 IP: 124.120.138.35 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:18:40 น.  

 
มาทำให้อยาก ...(รู้) แล้วจากไป จะอดรนทนไหวไหมเนี่ย ตั้ง 3 วัน


โดย: เด็กใหม่ IP: 202.28.181.10 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:33:35 น.  

 
ชอบมาก ๆ เลยค่ะ คงใกล้จบแล้วมังค่ะแต่ชอบมาก ๆ เลยค่ะลงติด ๆ กันแบบนี้อีกนะค่ะ ชอบมาก ๆ ๆ


โดย: แก้มกิ่ง IP: 203.121.179.141 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:44:04 น.  

 
อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆกำลังลุ้นสนุกๆเลยครั้งต่อไปขอจบเรื่องเลยนะ


โดย: อาโป2 IP: 117.47.0.251 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:35:46 น.  

 
ขอบคุณมากเลยที่อัพเพิ่มให้หลายตอนค่ะ โลกกลมจัง 55อีกกี่ตอนจะจบคะเนี่ย


โดย: นวล IP: 125.24.244.160 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:00:12 น.  

 
ว๊าวๆๆๆ อารมณ์ค้างเลย


โดย: ข้าวปั้น IP: 125.25.224.246 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:32:01 น.  

 
พี่บ๊วยค๊า รีบมาอัพทุกวันน้า นาจะรออ่านะคี


โดย: นา IP: 58.9.191.212 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:44:35 น.  

 
ขอบคุณค่ะ ชอบๆๆๆ ><


โดย: ฟ้าน้อยจัง IP: 203.209.123.15 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:55:48 น.  

 
อยากอ่านอีก แงๆๆๆ รีบมาอัพนะคะพี่บ๊วย


โดย: พี่คนโต IP: 202.60.199.126 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:18:32 น.  

 
ชอบจัง


โดย: 555 IP: 58.9.43.155 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:00:28 น.  

 
ชอบมากเลยค่ะ ติดตามทุกตอนเลย รีบอัพมาให้พวกเราอ่านอีกน่ะค่ะ


โดย: นาคี IP: 125.27.154.234 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:22:03 น.  

 
สนุกดึคะ อ่านเรื่องนึ้แล้วและดูรูปคุณนันทวรรณทำให้คิดว่าคุณนันทวรรณเป็นคนเดียวกับพระพาย, นางเอกของเรื่องนั่นเอง อดวิจารณ์คุณนันทวรรณไม่ได้ว่า คุณน่าจะมีอายุ 20 ปีกว่าเอง แต่ฝีมือการเขียนบทละคร อ่านแล้วสนุกดีชวนติดตาม จะรออ่านต่อในวันอังคารนะคะ cheer!!!


โดย: ฉัตรพิมล IP: 58.9.110.208 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:14:29 น.  

 
ชม...... คุณบ๊วยเก่งจังค่ะ และ ขอบคุณที่ลงไว้ให้อ่านนะค่ะ


โดย: สนุกนะ IP: 58.147.83.6 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:18:57 น.  

 
ขอบคุณมากค่ะพี่บ๊วยสำหรับ4ตอนรวดเต็มอิ่มเลยค่ะจะคอยอ่านตอนต่อไปวันอังคารน่ะค่ะ ไม่รู้ละยังไงก็ต้องลงวันอังคารน่ะค่ะห้ามเบี้ยวน่ะ ยารีสคอยอยู่น่ะค่ะ


โดย: ยารีส IP: 203.113.77.41 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:39:00 น.  

 
โอ๊ยย...อยากร้องตายว๊ายกรี๊ด แบบบบสลบบบบๆๆ หลายยยๆๆ สลบบบอ่ะค่ะ ... ก้อ คุณอัสนี เธอกำลังจะได้ใกล้ชิดกับพระพายแบบ ฉองต่อฉอง อีกแล้ว แถมไม่มีนางมารร้ายมาขวางก้น .... เฮ้ออะไรมันจะมีควาสุขปานฉะนี้หน่อ img src=https://www.bloggang.com/emo/emo13.gif>...หู้หห..งานนี้มีเฮแน่....เราจะรอลุ้น ฮ่า..ฮ้า ขอบคุณน่ะค่ะ คุณพี่บ๊วย สนุกมั่กมาก
*** คุณบ๊วย..คำแนะนำน่ะค่ะ.....พิมพ์หนังสือออกมาเถอะค่ะ รับรองต้องหมดเกลี้ยงแน่นอน (ยิ่งหน้าปกเป็นรูปริต้ากับโฬมด้วย รับรองหมดแน่นอนค่ะ)


โดย: เล็กซ่า IP: 58.9.42.167 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:40:27 น.  

 
ขอบคุณมากค่ะ คุณนันทวรรณ

สนุกมาก ๆ เลยค่ะ เข้มข้นมากทีเดียว
ละครตอนนี้ก็กำลังสนุกขึ้นเรื่อย ๆ
ใกล้จะจบแล้วสินะคะ

เฮ้อ...ไม่อยาให้จบเลย...


โดย: minokt IP: 222.123.169.66 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:08:04 น.  

 
รออ่านตอนต่อไปเช่นกันค่ะ สนุกมาก ๆ เลย

ZZZ ZZZ


โดย: Nok_Club IP: 222.123.169.66 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:10:07 น.  

 
ขออีกรอบ กรี๊ดดดดดดดดด เต็มอิ่มไปเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ แต่ว่าจะเอาอีกๆๆๆๆ


โดย: modsac IP: 222.123.227.163 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:41:30 น.  

 
สุดยอดแห่งการรอคอย.....
ในที่สุดก็สมหวัง เย้ เย้ นุกมากค่ะพี่บ๊วย จะรู้ความจริงแล้ว เดี๋ยวจิตตาก็รู้ว่าพระพายเป็นลูกแล้วล่ะ ไม่นานหรอก ตอนต่อไปอังคารหน้า จะรอนะคะ....


โดย: เค็กมะพร้าว วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:11:47 น.  

 
กำลังมันเลยค่ะ เข้ามาอ่านตั้งนานแล้ว ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย


โดย: เอ็ม IP: 203.113.86.34 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:14:14 น.  

 
หนุกจังเลยขอบคุณค่ะ ตอนจบเอาแบบหวีทเยอะๆน่ะ ชอบ


โดย: md IP: 124.121.45.54 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:36:22 น.  

 
เอาอีกแล้ว จบตอนกำลังมันเลยอ่ะ
แกล้งกันรึเปล่าเนี่ย
ต้องอดทนรอถึงวันอัคารเลย

เมียเราต้องอดทน...


โดย: เออช่าย IP: 58.10.27.57 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:48:54 น.  

 
รักพี่บ๊วย จ๊วบๆ


โดย: นางฟ้าสาธุ.. IP: 158.108.210.96 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:01:20 น.  

 
กลับมาจากทำงานแล้วเจอสี่ตอน นึกว่าตาฝาดไปซะอีก ขอบคุณมากนะค่ะ ได้อ่านสมกับที่รอเลย หนุกมั่กๆๆ ชอบที่คุณบ๊วยบอกด้วย ว่าจะมาอัพอีกเมื่อไหร่ ไม่งั้นต้องเปิดมาเช็คดูวันละหลายๆหน แต่ว่าวันอังคารแหนะ เปลี่ยนใจมาอัพวันจันทร์ได้ป่าวค่ะ


โดย: มอมแมม IP: 203.62.154.60 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:28:48 น.  

 
วันอังคารจะมาดูแน่นอนจ้า
หนุกมากๆๆๆเลย ชอบมากๆๆๆงับ
อัพต่อ4ตอนรวดอีกก้อได้นะคะ (อิอิ)


โดย: เดกใหม่ IP: 124.121.8.20 วันที่: 22 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:16:36 น.  

 
เฮ้ออ...มีความสุขจัง...อ่านกี่รอบๆๆ ก็ไม่เบื่อ


โดย: เล็กซ่า IP: 58.9.42.167 วันที่: 22 กรกฎาคม 2550 เวลา:1:51:46 น.  

 
จากที่กลับบ้านค่ำๆ แวะชอปปิ้งดูหนังกินข้าวนอกบ้านบ่อยๆ เดี๋ยวนี้ต้องรีบกลับมาดูคุณอัสนีกับพระพายทุกวันเลยค่ะ

แฮ่แฮ่...ประหยัดตังค์ดีเหมือนกันแฮะ


โดย: thabecks IP: 124.120.212.70 วันที่: 22 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:13:39 น.  

 
พี่จะมาอัพวันอังคารตอนไหน จะได้มารออ่านค่ะ(ช่วงนี้ต้องทำงานหนักกลัวไม่ได้อ่านค่ะ)


โดย: ammataya วันที่: 22 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:01:28 น.  

 
อ่านซะอิ่มเลยค่ะพี่บ๊วย ขอบคุณมากๆ นะคะ และเช่นเคยเลยรักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ รักพี่บ๊วยซาเหมออออ


โดย: นภัส เจ้าเก่า IP: 203.113.45.68 วันที่: 22 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:27:48 น.  

 
thank you ka


โดย: pam IP: 124.120.217.132 วันที่: 22 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:58:55 น.  

 
สนุกมั่กๆๆๆ ... จบตอนกะลังตื่นเต้นพอดีเลย...
รอบนี้เต็มอิ่มจิง ๆ ค่ะ ... จารออ่านวันอังคารนะคะ ^^


โดย: arknos IP: 58.9.229.133 วันที่: 22 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:34:25 น.  

 
หุหุ..นึกว่าจะดอดไม่อัปซะแร่ะ เหอะๆ ช๊อบบบบ~ชอบอ่า สนุกเรื่อยๆเลยอ่ะ


โดย: พิมพ์ IP: 61.7.138.139 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:1:53:06 น.  

 
ขอบคุณพี่บ๊วยที่เมตตาหลานๆ ฮิฮิ ล้อเล้น ได้อ่านตั้ง 4 ตอนรวด สนุกมากค่ะ จะรอตอนต่อไปนะคะ ความรัก รักพระพายกับอัสนีมากค่ะ อยากให้สมหวังเร็วๆ จังเลย


โดย: ความรัก IP: 125.24.132.89 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:7:49:45 น.  

 
ขอบคุณก๊าบ ๆ ๆ ๆ เฮ้อ ชื่นใจจริง ๆ


โดย: โบว์ IP: 206.73.209.94 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:16:28 น.  

 
ขอบคุณนะคะที่มาทีเดียวสี่ตอนรวด อยากให้ถึงวันอังคารเร็วๆๆจัง จะรอนะคะ


โดย: ความรัก VS ความเกลียด IP: 158.108.89.169 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:46:50 น.  

 
ขอบคุณค่ะ พี่บ๊วย นู่เป็นคนนึงที่ติดตามอ่านบทตลอด
คุณเขียนบทได้ดีมากเลยนะคะ
น่าติดตามมากค่ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

นู๋เอ


โดย: o^o IP: 58.136.137.127 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:25:28 น.  

 
อัพถึงตอนจบเลยไม่ได้หรอ ใจคนอ่านจะขาดรอนๆเเล้ว


โดย: จริงๆนะ IP: 139.141.245.143 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:48:35 น.  

 
วันทั้งวันมีแต่ความน่าเบื่อ แต่มีเรื่องนี้แหละที่สามารถให้เวลาที่มีความสุขเกิดขึ้นได้ ได้อ่านก็เหมือนตกไปอยู่ในโลกของละครอ่านเสร็จก็กลับบ้านไปดูต่อในทีวี มีความสุขเล็กๆ แต่หากละครจบลงก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะดูและอ่านละครที่มีคุณภาพอย่างนี้อีกไหมน่า....ขอบคุณผู้เขียนบทจ๊ะ


โดย: จิงใจ IP: 58.136.60.38 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:47:54 น.  

 
น่าติดตามที่สุ๊ดดดดดเลย
คนเขียนบทนี่เก่งจริงแท้


โดย: จิ๊จ๊ะ IP: 58.136.137.127 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:42:18 น.  

 
พอดีช่วงเย็นๆไม่ค่อยว่าง ก็เลยไม่เคยดูละครเรื่องนี้เลย แต่เมื่อสัปดาห์ที่แล้วกลับบ้านเร็ว ได้ดูไปตอนนึง นางเอกน่ารัก พระเอกก็หล่อดี เรื่องก็น่าจะสนุก แต่แบบว่าไม่เคยดูมาก่อนก็เลยงง ทำให้เกิดอยากรู้ขึ้นมาเรื่องเป็นมาไงกัน ก็เลยมา search เน็ตดู หูย..คราวนี้ละสมใจอยาก เพราะเจ้าของใจดีเอามาลงให้อ่านกันอย่างจุใจเลย อ่านรวดเดียวตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้เลย สนุกจัง อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆ แล้วหง่ะ
ขอบคุณนะค่ะ ที่ทำให้ได้อ่านเรื่องสนุกๆ ถึงแม้จะไม่ได้ดูละครก็ได้รับความบันเทิงเหมือนคนอื่นได้เหมือนกัน หุหุ


โดย: ตัน IP: 222.123.171.189 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:52:58 น.  

 
คุณบ๊วย

มาหลอกให้อยากแล้วจากไปอีกแล้ว

ถึงตอนสนุกซะด้วย



โดย: ลืม login เข้ามาอ่านอีกแล้ว IP: 58.136.19.35 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:58:07 น.  

 
ติดงอมแงม มากๆคะ อ่านไปก็น้ำตาคลอไป อมยิ้มไป
แล้ววันอังคารจะมานั่งรอ ค้ะ ..


โดย: Angelv IP: 125.24.22.102 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:37:41 น.  

 
เมื่อไหร่จะมาอัพต่อหล่ะคะ อยากอ่านจาแย่แร้วววววววว

PS. อยากถามพี่บ๊วยว่าละครเรื่องนี้มีออกเป็นนิยายมั้ยคะ แบบไม่ใช่บทโทรทัศน์อะค่ะ มันยาวดี จะได้ไปซื้อมาเก็บไว้ แบบว่าชอบมั๊ก ๆ


โดย: วินนี่ IP: 203.113.50.13 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:39:27 น.  

 
มาอีกครั้ง.....
เพื่อมีอะไรคืบหน้า
รอได้อยู่แล้ว..........


โดย: เค็กมะพร้าว วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:22:34 น.  

 
อยากให้ถึงพรุ่งนี้ไวไวจัง อยากอ่านแล้ว ใกล้ลงแดงเต็มทน -*-


โดย: นางฟ้าสาธุ.. IP: 158.108.211.98 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:32:40 น.  

 
มารอเหมือนก้นค่ะ


โดย: ammataya วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:1:48:00 น.  

 
ตอนค่ำเหรอถึงจะได้อ่าน ใจจะขาดแล้วจ๊ะ


โดย: ป๋อมแป๋ม IP: 203.113.56.10 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:07:39 น.  

 
ยารีสคอยอ่านตอนใหม่อยู่น่ะค่ะพี่บ๊วย


โดย: ยารีส IP: 203.151.46.130 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:09:35 น.  

 
ใจจะขาดแล้วเอ้ยยยยยย แวะมายหลายรอบก็ยังไม่มี


โดย: น้องใหม่ IP: 124.121.32.210 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:44:08 น.  

 
สนุกมากค่ะมีกี่ตอนคะ อยากอ่านเร็วเร็วจังค่ะ


โดย: ปลาทู IP: 124.121.111.194 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:49:16 น.  

 
รออยู่นะคะ กำลังสนุกเลยๆ


โดย: .... IP: 61.7.190.95 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:00:57 น.  

 
อยากเป็นนักแต่งนิยายจัง แต่อยากแต่งแนวผจัญภัยนะ ชอบ มีข้อแนะนำในการเขียนบ้างหรือเปล่าคะ


โดย: ฟูหลิน IP: 202.143.145.131 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:22:50 น.  

 
เข้ามารออีกวัน


โดย: platoo_cd วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:28:59 น.  

 
มารอด้วยอีกคนค่ะ บังเอิญแวะมา แต่ติดใจมากมาย


โดย: kiss me IP: 210.86.135.20 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:42:01 น.  

 
ยังไม่อัพอีกเหรอคะ....วันนี้แอบเข้ามาหลายรอบแล้วน้า.....ใจจะขาดอยู่แล้วอ่ะ...อิๆๆๆๆๆ..........


โดย: ต้อง IP: 203.151.53.66 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:46:37 น.  

 
ชอบบบบบบบบ มากกกกกกกกก ค่ะ


โดย: ติดตามอยู่ IP: 203.151.10.61 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:51:31 น.  

 
รอคอยอู่นะคะ ใจจะขาดแล้วอะ ขอ 2ตอนรวดเลยนะ
ขอบคุณค่ะ
ไม่ได้อ่านต่อมา 2วันแล้วฝันร้ายทุกคืนเลยอะ


โดย: poo IP: 124.120.242.185 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:52:21 น.  

 
ขออีก ๆๆๆๆๆ

ตอนต่อไปมันบีบหัวใจอย่างแรงค่ะ


โดย: waen IP: 221.128.84.118 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:51:05 น.  

 
แอบแว็บเข้ามาดูค่ะ เผื่อจาเอามาลงก่อนเวลา (หวังลึกๆ แต่ก้อผิดหวัง แง)


โดย: arknos IP: 58.9.146.227 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:48:21 น.  

 
เข้ามาดูหลายรอบแล้วค่ะ นึงว่าเอามาลงแล้วซะอีก กลัวว่าจะเลิกงานก่อนนะค่ะ ถ้าไม่ได้อ่านวันนี้นอนไม่หลับแน่เลย จะมาอัพกี่โมง รออยู่นะคะ


โดย: นู๋นิ IP: 203.154.169.133 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:08:55 น.  

 
กว่าจะมาอัพอีกที ก็อังคารค่ำๆ...
อย่าค่ำนักเลยยยยยนะคะ
อยากอ่านต่อมั่กๆๆๆๆ


โดย: ติดตามอยู่ IP: 203.151.10.61 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:01:22 น.  

 
มาอ่านให้หายคิดถึง
เพราะเย็นนี้คงไม่ได้ดู ต้องไปส่งสาละมีขึ้นรถ
กลับบ้านที่ต่างจังหวัด
ถ้าจะไม่ไปส่งเพราะอยากดูละคร คงจะโดยไล่ออกจากบ้านแน่ ๆ
แง แง๊ ก็เค้าอยากดูนี่น่า


โดย: ฝ้าย IP: 125.27.66.208 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:07:27 น.  

 
อยากอ่านเร็วๆ จังเลยแต่สงสัยวันอังคารตอนค่ำคงไม่ได้อ่านคงต้องเปิดอ่านวันพุธตอนเช้าแน่ๆ เลบ


โดย: จ๊ะจ๋า IP: 125.26.50.64 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:51:05 น.  

 
ขอบคุณมากค่ะที่เขียนละครสนุกๆมาให้ได้ชม สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆ เป็นกำลังใจให้ทีมงานทุกคนนะคะ


โดย: jiab IP: 203.154.81.250 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:58:47 น.  

 
ขอบคุณครับ แล้วจะแวะเข้ามาบ่อยๆนะครับ


โดย: Willy IP: 222.123.141.147 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:40:25 น.  

 
โอมเพี้ยง ตอนต่อไปจงมาปรากฎเดี๋ยวนี้.....


โดย: ...(คนเดิม) IP: 61.7.190.95 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:43:54 น.  

 
ตอนต่อไปจะมาอังคารค่ำๆ ใกล้ค่ำแล้ว ตื่นเต้นจัง หนูขอ 4 ตอนรวดนะคะพี่บ๊วย อิอิ


โดย: นางฟ้าสาธุ.. IP: 158.108.210.170 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:13:41 น.  

 
ใกล้ค่ำแล้ว...รอลุ้นตอนต่อไปอยู่น่ะค่ะ พี่สาวคนสวย


โดย: เล็กซ่า IP: 58.9.43.52 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:44:22 น.  

 
พี่บ้วย มีนิยายเป็นเล่ม ขายยัง ค่ะ แล้ว เนื่อเรื่องเหมือน กับบทละครโทรทัศน์หรือเปล่า ลองเดิน หา ตาม ร้าน หนัง สือ ไม่ เจอ ค่ะ .... รอ ตอนที่ 27อยู่น่ค่ะ


โดย: ทุเรียนทอด IP: 124.120.161.179 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:51:40 น.  

 
มาอีกรอบแล้วนะ.....
ได้แต่รอ รอ รอ รอ รอ
รอได้ค่ะ


โดย: เค็กมะพร้าว วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:53:48 น.  

 
พี่ค้า หนูจาตายอยู่แล้ว อัพเร๊ว


โดย: ใสบัว IP: 124.120.154.36 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:33:51 น.  

 
พี่คะ ค่ำแล้วค่ะ


โดย: ...(คนเดิมคนนั้นอ่ะ) IP: 61.7.190.95 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:49:39 น.  

 
ตอนนี้เริ่มหัวค่ำ แระ รอๆๆๆๆ


โดย: ข้าวปั้น IP: 125.25.160.16 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:49:48 น.  

 
รออยู่


โดย: poo IP: 124.120.68.98 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:53:43 น.  

 
ละครสนุกม๊ากๆ มาก ถ้าเป็นไปได้อยากให้ทำเป็นเล่มแบบนิยายจังเลย แล้วจารออ่านตอนต่อไปด้วยใจที่อดทนค่ะ


โดย: หนูดี IP: 124.157.129.171 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:11:40 น.  

 
เมื่อไหร่จะมาซะที


โดย: ไข่เจียว IP: 203.113.80.140 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:14:21 น.  

 
คุณพี่บ๊วยขา หัวค่ำวันอังคารตามสัญญาแล้วนะค๊า เค้าท์ดาวรอเลยนะเนี่ย อยากอ่านจะขาดใจแล้วค่าTwT


โดย: คิมอินยอน IP: 124.120.238.25 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:19:28 น.  

 
ค่ำแล้วนะค๊า ... จาลงแดงแย้วค้า....


โดย: arknos IP: 58.9.153.41 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:26:54 น.  

 
เข้ามาอย่างมีความหวัง...


โดย: นางฟ้าสาธุ.. IP: 158.108.211.247 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:29:01 น.  

 
เข้ามาดูสามรอบแล้วน่ะ เมื่อไหร่จะลงซักที อยากอ่านมากๆ


โดย: นุ่น IP: 125.26.39.25 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:37:04 น.  

 
จะ สามทุ่มแล้วนะคะพี่ขา


โดย: ...(คนเดิมคนนั้นนั่นแหละ) IP: 61.7.190.95 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:50:25 น.  

 
อยากอ่านเหมือนกัน รอยู่นะคะ


โดย: คนใหม่ IP: 203.113.76.71 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:55:08 น.  

 
พี่บ๊วยบล๊อกจะแตกแล้วนะ เมื่อไหร่จะมาซะที


โดย: ammataya วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:00:44 น.  

 
พี่บ๊วย รอ ร้อ รอ พี่อยู่น้า


โดย: kan IP: 203.113.105.197 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:09:32 น.  

 
ถ้าไม่ได้น้องพี่ลงแดงไปนานแล้ว ทำงานไม่มีเวลาดูเลย ขอบคุณน้า จุ๊บ..จุ๊บ..


โดย: แมว IP: 58.64.49.148 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:19:53 น.  

 
ถ้าพี่ลงเบอร์โทรไว้ สงสัยสายจาไหม้แน่ๆๆ เล้ย


โดย: หนูดี IP: 124.157.129.171 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:21:41 น.  

 
ดึกแล้ว .......

ก็ยังไม่มาซักกะที

คุณบ๊วย ใจร้ายยยยยยยยย

มารอหลายรอบแย้วนะ

มาไวๆ เต๊อะ


โดย: platoo_cd วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:22:16 น.  

 
รออยู่นะคะ


โดย: เอเอนะคะ IP: 161.200.255.162 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:23:49 น.  

 
มารออ่านค่ะ


โดย: มอมแมม IP: 203.159.36.10 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:28:19 น.  

 
ไหนสัญญาที่ให้ไว้อ่ะคะ
ค่ำแล้วนะพี่บ๊วย
มาทีเถอะ นะพี่บ๊วยนะ


โดย: เค็กมะพร้าว IP: 124.157.139.2 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:33:28 น.  

 
ง๊าๆๆๆๆ พี่ขา หนูจะกลับบ้านแล้ว ยังไม่ได้อ่านเลย จะไม่ไหวแล้วววววว


โดย: ...(คนเดิมคนนั้นนั่นแหละน่า) IP: 61.7.190.95 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:35:19 น.  

 
100 กว่าคอมเมนต์แล้วนะพี่ขา อิอิ


โดย: ...(คนเดิมคนนั้นนั่นแหละน่า...) IP: 61.7.190.95 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:39:05 น.  

 
ต้องเลิกเล่นเนตแล้ว สงสัยจะได้อ่านพรุ่งนี้แน่เลย เซ็งๆ 55+ หนูติดตามอยู่นะพี่ขา


โดย: ...(คนเดิมคนนั้นอ่ะ) IP: 61.7.190.95 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:41:41 น.  

 


โดย: .... IP: 203.113.80.140 วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:45:33 น.  

 
สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ละครเรื่องนี้ ทำให้หนูติดงอมแงมไม่เป็นอันเรียน


โดย: แหม่ม IP: 124.120.93.25 วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:20:31 น.  

 
อยากอ่านตอนใหม่ เร็วฯ จัง


โดย: อาอิ IP: 203.113.17.165 วันที่: 27 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:48:56 น.  

 
น่าติดตามมากๆค่ะ แค่ก็ได้อารมณ์ขนาดนี้แล้ว อยากดูในโทรทัศน์มากกว่า แต่ก็หนุกดี สนุกมากค่ะ ขอบคุณมากที่มีละครอย่างนี้ออกมาหั้ยดูค่ะ


โดย: ...ไม่อยากเอ่ยนาม... IP: 202.44.7.70 วันที่: 27 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:13:21 น.  

 
ชอบละครเรื่องนี้มากเลยค่ะอยากให้พี่ริต้ากะพี่โฬล

แสดงด้วยกันหลายๆเรื่อง


โดย: จินนี่ IP: 125.26.227.149 วันที่: 30 กันยายน 2551 เวลา:17:29:09 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

แม่มดมีฤทธิ์
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [?]

นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์ (บ๊วย)
นักเขียนบทละครโทรทัศน์

เจ้าของบทประพันธ์...>>>>>
ทาสรัก สวรรค์สร้าง
เพลงรักข้ามภพ
สู่แสงตะวัน อธิษฐานรัก
ดั่งดวงตะวัน เพียงผืนฟ้า
กลิ่นแก้วกลางใจ เปลวไฟในฝัน

ผลงานเขียนบท...>>>>>
บ่วง ทวิภพ สาปภูษา
ดั่งดวงตะวัน กลิ่นแก้วกลางใจ
เปลวไฟในฝัน หัวใจช็อคโกแล็ต
คลื่นรักสีคราม เล่ห์รตี

ผลงานกับละลิตา ฉันทศาสตร์โกศล ...>>>>>
ทางผ่านกามเทพ สามีตีตรา สายรุ้ง
ยอดชีวัน สามี บังเกิดเกล้า
หนึ่งในดวงใจคือเธอ สี่ไม้คาน
เลื่อมสลับลาย พรหมไม่ได้ลิขิต
ก้านกฤษณา ปลาหนีน้ำ ฯลฯ

ผลงานกับ ช่างปั้นเรื่อง...>>>>>
รักในม่านเมฆ เพียงผืนฟ้า ปิ่นมุก พลิกดินสู่ดาว อุ่นไอรัก
เบญจาคีตาความรัก รุ่งทิพย์ ต่างฟ้าตะวันเดียว
ปิ่นไพร ฯลฯ
Friends' blogs
[Add แม่มดมีฤทธิ์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.