Group Blog
 
All blogs
 
กลิ่นแก้วกลางใจ ตอนที่ 13


ก ลิ่ น แ ก้ ว ก ล า ง ใ จ

บทประพันธ์ นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์
กมลชนก ยวดยง เรียบเรียงจากบทโทรทัศน์


ตอนที่ 13


กว่าอัสนีจะออกมาจากห้องน้ำ พระพายก็จัดแจงย้ายหมอน และผ้าห่มของตนเองไปที่โซฟามุมห้องเป็นที่เรียบร้อย เมื่อเขาเปิดประตูออกมา พระพายก็วิ่งสวนเขาเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

“เฮ้อ....”
พระพายถอนใจเฮือกใหญ่ เธอโล่งใจที่อย่างน้อยก็อยู่ห่างอัสนีได้ในเวลานี้ แต่คืนนี้เขาจะรังแกเธอหรือไม่ พระพายครุ่นคิดหาวิธีป้องกันตัว เธอจะโวยวาย ร้องให้โดมช่วย เธอจะไม่ยอมให้เขาทำอะไรเธอได้เด็ดขาด !

อัสนีที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยขยับขึ้นไปนอนเล่นบนเตียง เขาสุขใจอย่างประหลาดที่ทำให้ยัยตัวแสบต้องมาติดแหง่กอยู่ในห้องกับเขาได้ในคืนนี้

“คนบ้า ! คุณนี่มันบ้าจริงๆ”
แค่นึกถึงเสียงแหวๆของพระพาย เขาก็ยิ้มน้อยๆออกมา เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงได้ชอบแหย่ให้พระพายโวยวาย คงเพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่กล้าต่อล้อต่อเถียงหรือขัดใจเขามาก่อน

ที่สำคัญ ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาเกิดความรู้สึกอบอุ่นใจเมื่อได้อยู่ใกล้ เขายังจำสัมผัสอันอบอุ่นที่เธอแตะตรงหัวใจเขา ในวันที่เธอพาเขาไปเดินเล่นที่ชาดหาดได้ไม่ลืมเลือน
“ดวงตาของคนเราไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่อยู่ในนี้ … ในหัวใจ”

อัสนียิ้มให้กับภาพสาวน้อยผู้อ่อนหวานที่เขาเห็นในใจ เขาครุ่นคิด
“ผมอยากรู้จังว่าหน้าตาคุณเป็นยังไง”

เสียงประตูห้องน้ำที่เปิดออกทำให้อัสนีรีบหลับตาทำว่าตนเองหลับไปแล้วอย่างรวดเร็ว พระพายที่อ้อยอิ่งอยู่ในห้องน้ำนานสองนานโล่งใจที่เห็นว่าอัสนีหลับไปแล้ว เธอเดินเข้าไปชะโงกดูเขาใกล้ๆเพื่อความแน่ใจ

“หลับจริง หรือเปล่านะ”
พระพายชะโงกหน้าเข้าไปใกล้อีก แล้วเธอก็ต้องตกใจ ถอยกรูดที่จู่ๆอัสนีก็ลุกพรวดขึ้นมาจนหน้าเกือบจะชนกับเธอ เขาโวยลั่น

“ ผีอำ มีเงาดำๆมาทับหน้าผม ผีอำแน่เลย ! “
พระพายยังอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก

“แบบนี้ต้องจับผี “ อัสนีรีบรวบตัวพระพายมากอด เธอรีบบอกเขา
“อ๊าย ! …. ฉันเอง ฉันเอง “

อัสนีแกล้งมองไปรอบๆ
“อาโป อาโปอยู่ไหน ผีแกล้งเลียนเสียงคุณด้วย ไม่เป็นไร ผมจะปราบผีตัวนี้เอง”

พูดจบปุ๊บอัสนีกดตัวพระพายลงไปนอนบนเตียง แล้วตามลงไปกอด พระพายดิ้นรน
“โอ๊ย คุณ ปล่อยๆ ....นี่ฉันเอง “

อัสนีหัวเราะสนุกที่ได้แกล้ง แต่แล้วด้วยความใกล้ชิดทำให้อัสนีอดที่จะหวั่นไหวในใจไม่ได้
พระพายไม่ได้สังเกตถึงสีหน้าที่เปลี่ยนไปของอัสนี ยังคงโวยวาย

“คนบ้าเลิกแกล้งฉันเสียทีได้ไหม ออกไปนะ”
อัสนีแตะปากพระพายอย่างแผ่วเบา
“เดี๋ยวเงียบก่อน ขอเวลาสักสองสามนาที…”

พระพายนิ่งไป เธอรู้ว่าเขาไม่ได้เล่นแล้ว อัสนีเริ่มใช้วิธีแบบคนตาบอดในการรู้จักใครบางคน เขาค่อยๆแตะที่ผมของพระพายแล้วไล่ลงมาเรื่อยๆ อย่างอ่อนโยน

“เส้นผม หน้าผาก คิ้ว ตา จมูก ผมรู้แล้วว่าคุณหน้าตาเป็นยังไง”
“คุณอัสนี …”

พระพายชักหวั่นไหว เธอนึกไม่ถึงว่าเวลาจะอ่อนโยน อัสนีก็อ่อนโยนได้ถึงเพียงนี้ และเธอยิ่งทำอะไรไม่ถูก เมื่อเขาไล้นิ้วมือมาที่ปากของเธอ สัมผัสของเขาทำให้เธออ่อนระทวย

“ประสาทสัมผัสของคนตาบอด ดียิ่งกว่าคนธรรมดา ผมจะจดจำทุกอย่างไว้จนวันตาย”
อัสนีก้มลงประกบปากจูบพระพาย สัมผัสของเขาอ่อนหวาน อ่อนโยนจนพระพายเคลิบเคลิ้ม ทั้งสองกำลังทำตามความต้องการของหัวใจ

“อาโป....”
น้ำเสียงของอัสนีที่เอื้อนเอ่ยออกมานั้นทำให้พระพายได้สติ เธอไม่ใช่อาโป พระพายผลักอัสนีออกทันที

“ไม่ ไม่ได้ ฉันไม่ใช่ภรรยาของคุณ”
“อะไรนะ” อัสนีงงกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของคนรัก

“เอ้อ … ฉัน ฉันหมายถึง ฉันไม่พร้อม”
พระพายรีบลุกลงจากเตียงไปอย่างรวดเร็ว อัสนีหน้าเศร้า รู้สึกน้อยใจ

“คุณรักนายโดมนั่นหรือ” อัสนีคิดว่าที่เธอปฏิเสธเขาเพราะมีโดมอยู่ในหัวใจ
“เปล่า…”

อัสนีพึมพำแผ่วเบา “เมื่อเทียบกับหมอคนเก่งอย่างเขาแล้ว ผมก็แค่…คนพิการ”
พระพายกำลังล้มตัวลงนอนที่โซฟา ได้ยินไม่ถนัด
“คุณว่าอะไรนะ”

อัสนีถอนใจ เขาจะอ่อนแอให้เธอสงสารไม่ได้เด็ดขาด เขาเปลี่ยนทีท่ากลับไปเป็นอัสนีคนเดิม
“ ยายบ๊อง ฉันก็แค่ลองใจเธอ ผู้หญิงอย่างเธอ ให้เปล่าแถมข้าวสารฉันยังไม่เอาเลย ! ! “

พระพายตกใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆอัสนีอารมณ์แปรปรวนอีกแล้ว
“คุณ...คนบ้า คนร้ายร้ายกาจ ฮึ ! “

พระพายล้มตัวลงนอนด้วยความโกรธ อัสนีทิ้งตัวลงนอนหันหลังให้พระพาย ดวงตาเขาเปลี่ยนกลับมาเศร้าสร้อยอีกครั้ง เขาก็แค่คนพิการ ผู้หญิงอย่างอาโปจะมารักเขาได้ยังไง....

เช้าวันใหม่ อัสนีกลับมาเป็นเจ้าชายสายฟ้าจอมอาละวาด ขี้หงุดหงิดอีกครั้ง พระพายเลี่ยงที่จะเจอหน้าเขา หมอโดมที่มาใหม่ก็สีหน้าเครียดไม่แพ้ใคร ถวิลและแต้มมองบุคคลทั้งสามอย่างไม่เข้าใจ เกิดอะไรขึ้นกับทั้งสามกันแน่

“ความสัมพันธ์พระพายกับเขา จริงๆแล้วเป็นอะไรกันแน่ ไหนบอกพี่ซิ”
โดมตัดสินใจสอบถามพระพายเพื่อความกระจ่าง เขานอนไม่หลับทั้งคืนเมื่อรู้ว่าหญิงสาวที่ตนรักนอนห้องเดียวกับนายอัสนีจอมวางท่านั่น

“เขาชอบแกล้ง จริงๆแล้วพระพายไม่เคยนอนห้องเดียวกับเขาหรอกค่ะ”
โดมถอนใจ สีหน้าคลายลง เขาเชื่อตามนั้นเพราะพระพายไม่เคยโกหกตน

“พี่ปล่อยเขาไว้แบบนี้ไม่ได้แล้ว พี่จะโทรหาอาจารย์พี่ จะหาทางเอาเขาไปผ่าตัดให้เร็วที่สุด บนเกาะนี้ … ติดต่อไปที่โรงพยาบาลได้ใช่ไหม โทรศัพท์ที่ว่าอยู่ไหน พาพี่ไปซิ “

เขาไม่ไว้ใจให้พระพายอยู่กับอัสนีบนเกาะแห่งนี้ต่อไป โดมติดต่อทำเรื่องจนสามารถหากระจกตาจากต่างประเทศมาให้อัสนีผ่าตัดจนได้

“เราคงต้องเข้ากรุงเทพวันนี้เลย เพื่อตรวจความพร้อมของร่างกาย”
เขาแจ้งข่าวดีนี้กับอัสนี “วันนี้เลยหรือ !” อัสนีตกใจ ทำไมบทจะเร็วก็เร็วอย่างนี้

แต้มและถวิลเริงร่าดีใจที่อัสนีจะกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง ทั้งสองอาสาไปเก็บข้าวของให้อัสนี แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่ออัสนีตะโกนก้อง

“ใครบอกว่าฉันจะไป ! “
“คุณอัสนี…” พระพายมองเขาอย่างไม่เข้าใจ นี่เขาไม่อยากมองเห็นหรืออย่างไร

“การผ่าตัดใช่ว่าจะหายร้อยเปอร์เซ็นต์ โอกาสผิดพลาดมีได้ทุกเมื่อ”
“แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ…คุณน่าจะลอง”

“ไม่ การมีความหวัง เพื่อผิดหวังอีกครั้ง ทรมานยิ่งกว่าไม่มีอะไรเลย ผมทนความรู้สึกแบบนั้นไม่ได้ “
พระพายแกล้งดุให้อัสนีคิดได้

“ไร้สาระ ! มีคนพวกเดียวที่ไม่มีความหวัง คนพวกนั้นคือคนที่ตายไปแล้ว แต่คุณยังไม่ตาย”


อัสนีโมโหมากที่พระพายไม่หยุดพูดเรื่องนี้สักที เขาใช้ไม้เท้ากวาดของบนโต๊ะร่วงลงมาเปรี้ยง…ทุกคนตกใจ !
“ไม่ ได้ยินไหม ผมไม่ผ่าตัด ชีวิตของผม ตาของผม ผมไม่ผ่าตัด ได้ยินไหม !! “

ทุกคนอึ้งไป ไม่มีใครเข้าใจอัสนีเลยว่าทำไมอัสนีถึงปฏิเสธการกลับไปมองเห็นอีกครั้ง เขาอ้างกับทุกคนไปอย่างนั้นเอง ว่ากลัวการรักษาไม่ได้ผล

แต่แท้จริงแล้ว ความรู้สึกผิดต่ออัคคีผู้เป็นบิดาต่างหากที่ทำให้อัสนีไม่อยากหาย เมื่อเขาทำให้ผู้เป็นพ่อตาย เขาก็น่าจะได้รับผลกรรม การที่ต้องกลายเป็นคนตาบอดนั้นดูจะเป็นเหตุผลที่สมควร

พระพายกลุ้มใจ เธออยากให้อัสนีไปผ่าตัดเพื่อตัวเขาเอง เมื่อคิดๆดูพระพายก็คิดถึงเรื่องอุบัติเหตุได้ หรือว่าเขาจะรู้สึกผิดที่ทำให้พ่อเขาตาย? พระพายคิดว่าต้องเป็นสาเหตุนี้แน่นอน เธอจัดแจงตกแต่งต้นไม้ใหญ่ริมทะเล ด้วยไฟดวงเล็กๆ ที่กิ่งไม้ มีโทรศัพท์ของเล่นที่ทำจากถ้วยกระดาษหลายใบ ที่ปลายสายหนึ่งห้อยไว้กับข้างบนต้น ส่วนอีกปลายสายห้อยย้อยลงมา

พระพายถอยออกมายืนมองผลงานตนเองอย่างมีความหวัง อัสนีจะต้องเปลี่ยนใจ อยากที่จะเข้ารับการผ่าตัดแน่นอน
“ไปที่ต้นไม้ใหญ่ริมชายหาดสิคะ คุณไปได้ใช่ไหม....ไปสิคะ ฉันมีอะไรจะให้คุณดู”

พระพายอัดเสียงของตัวเองบันทึกลงในเครื่องเล่นเอ็มพีสาม นำมันใส่รถสปอร์ตสีแดงคันจิ๋วไปส่งให้อัสนี เขาเปิดฟังอย่างแปลกใจ แต่ก็ตัดสินใจเดินออกไปตามที่พระพายบอก

อัสนีเดินมาหยุดที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่พระพายทำขึ้นเมื่อตอนกลางวัน บัดนี้เมื่อทุกอย่างมืดลง แสงจากไฟประดับดวงเล็กจึงดูเหมือนดาวที่ส่องแสงระยิบระยับเต็มท้องฟ้า

อัสนีที่ยังใส่หูฟังเครื่องเล่นเครื่องเสียงขนาดจิ๋วอยู่ กดฟังเสียงพระพายที่อัดไว้แทร็คต่อไป
“ตรงหน้าคุณ คือต้นไม้ที่ประดับด้วยดวงไฟนับร้อยพันดวง แทนดวงดาวมากมายบนท้องฟ้า คุณลองเอื้อมมือออกไปที่ต้นไม้ดูสิคะ “

อัสนีเอื้อมมือออกไปจับเจอถ้วยกระดาษ อัสนีดึงลงมาคลำดู
“โทรศัพท์ไงคะ คุณแค่พูดลงไป ข้อความของคุณทั้งหมดก็จะไปถึงดวงดาวบนฟ้า คุณอคุณอยู่บนนั้น ท่านต้องได้ยินแน่นอน”

อัสนีอึ้งไป พระพายต้องการให้ตนบอกความรู้สึกกับพ่องั้นหรือ เสียงของพระพายยังดังอย่างต่อเนื่อง

“คุณเคยใช่ไหมคะ ส่งข้อความหาคุณพ่อแล้วท่านไม่ได้รับ นั่นเพราะคุณใช้โทรศัพท์คลื่นสั้นเกินไปค่ะ ลองใหม่นะคะ รับรองโทรศัพท์พวกนี้ ไปถึงคุณพ่อคุณแน่นอน.... ตอนนี้คุณอยู่คนเดียว อยากบอกขอโทษท่าน อยากบอกว่าให้อภัยท่าน ก็บอกลงไปเลยค่ะ ฉันรู้นะคะ คุณไม่ยอมไปผ่าตัดเพราะอยากลงโทษตัวเองที่ทำให้พ่อตาย บอกลงไปเถอะค่ะ ร้องไห้กับท่าน แล้วคุณจะดีขึ้น “

อัสนียืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร พระพาย แต้ม และถวิลแอบมองดูกันอย่างลุ้นๆ และในที่สุดอัสนีก็ดึงถ้วยกระดาษมาที่ปาก เขาเอาถ้วยกระดาษมาบอกบางอย่าง

“พ่อครับ...”
แต้ม และถวิลพากันตื่นเต้น พระพายยิ้มดีใจ มองอัสนีอย่างเอาใจช่วย

“คนดีๆอย่างพ่อคงเป็นดาวจริงๆ บนท้องฟ้านั่น พ่อเจอแม่ไหมครับ ฝากบอกแม่ด้วยนะครับว่าผมคิดถึงท่าน ผมคิดถึงทั้งพ่อและแม่ คิดถึงจริงๆ”

อัสนีนิ่งเงียบไป เขาน้ำตาไหลลงมาเป็นทาง จนพวกของพระพายต้องกลืนน้ำลายด้วยความสะเทือนใจ
“ไปกันเถอะ ให้เขาอยู่คนเดียวสักพัก”

พระพายบอกกับถวิลและแต้ม ทั้งสามพากันเดินออกไป อัสนีเหมือนจะจงใจพูดให้พระพายได้ยิน
“อาโป...ผู้หญิงคนนั้น เขาเข้าใจไปว่าผมลงโทษตัวเอง เลยไม่ไปผ่าตัด....”

พระพายได้ยินข้อความพาดพิงถึงตนก็ชะงักไป เธอหยุดฟัง
“เขาเข้าใจถูกแต่ไม่ถูกทั้งหมด ที่จริงผมไม่ยอมไปผ่าตัดก็เพราะเขา เพราะผมเกลียดเขา... ผมเกลียดเขาได้ยินไหมครับพ่อ ! “

พระพายตกใจ มองอัสนีอย่างคาดไม่ถึงว่าเขาจะคิดเช่นนี้
“คุณอัสนี !! “

“เขาคือต้นเหตุที่ทำให้ผมรถคว่ำ เขาต่างหากที่ทำให้พ่อตายไม่ใช่ผมสักหน่อย”
พระพายทนไม่ไหว เดินเข้าไปคุยกับอัสนีทันที

“คุณอัสนี คุณพูดอย่างนี้หมายความว่าไง ! “
อัสนีหันไปหาพระพายทันที

“ยอมโผล่มาแล้วหรือ แม่นักจัดการตัวยง ฮึ พยายามทำดีกับฉัน ลงทุนตกแต่งต้นไม้ ทำโทรศัพท์บ้านี่ คิดหรือว่าฉันจะหลงกล ยอมไปผ่าตัดกับเธอ”

“ฉันแค่อยากช่วยคุณระบายความเจ็บปวดออกมาบ้าง คุณมันบ้า เมื่อไหร่คุณจะเลิกโยนความผิดให้คนอื่นเสียที”

“ไม่มีวัน เธอมันเสแสร้ง เธออยากให้ฉันไปผ่าตัดเพราะเธอขี้เกียจดูแลฉัน ฉันจะไม่ไปกรุงเทพ ...ไม่มีทาง ฉันจะเป็นไอ้บอดอยู่ที่นี่ ทรมานเธอไปทั้งชาติได้ยินไหมอาโป ! “

อัสนีอาละวาดดึงโทรศัพท์ต่างๆลงมาพัง ทำลาย
“ไอ้ต้นไม้บ้านี่ แผนหลอกลวงของเธอ เพื่อตัวเธอเองทั้งนั้น จะหลอกให้ฉันไปกรุงเทพหรือ เธอจะได้ไปเสวยสุขกับไอ้หมอบ้านั่น ไม่มีทาง เธอต้องอยู่ที่นี่ ตายที่นี่ ตายกับฉันได้ยินไหม”

“นี่คุณ หยุดนะ หยุด” พระพายเข้าไปห้ามปรามแต่อัสนีไม่ฟังเสียง เขาคว้าตัวพระพายได้ก็อาละวาดบีบคอเธอทันที พระพายดิ้นรน

“โอ๊ย ช่วยด้วย แต้ม ถวิล พี่โดม….ช่วยด้วย ช่วยด้วย”

โดมเข้ามาเห็นอัสนีทำร้ายพระพายก็โกรธมากตรงเข้าต่อยหน้าอัสนีทันที เขาจะเข้าไปซ้ำแต่แต้มและถวิลเข้ามาห้ามไว้เสียก่อน โดมสงบสติอารมณ์ เข้าไปดูแลพระพาย แล้วก็ต้องโกรธอัสนีอีกครั้ง

“แกทำบ้าอะไรของแก แกกำลังจะฆ่าเขารู้ตัวไหม” โดมด่าเขา
“นาย นายทำคุณผู้หญิงทำไม คุณผู้หญิงให้พวกเราจัดต้นไม้นี้เพื่อนายนะ” ถวิลบอก

“คุณอัสนี คุณทำเกินไปแล้วนะครับ คุณก็รู้นี่นาว่าคุณผู้หญิงทำเพื่อคุณมาตลอด คุณทำแบบนี้ทำไมบอกผมสิครับทำทำไม” แม้แต่แต้มก็ต่อว่าเขา

ทุกคนไม่เข้าใจการกระทำของอัสนีแม้แต่นิดเดียว ซึ่งอัสนีก็ไม่อธิบาย เขาก้มหน้านิ่ง จู่ๆเขาก็เงียบไปเฉยๆ พระพายโกรธมากเดินเข้าไปตบหน้าอัสนี เปรี้ยง !

“การที่พ่อคุณตาย ไม่ได้เกี่ยวกับคุณ ไม่ได้เกี่ยวกับฉัน เมื่อไหร่จะเข้าใจว่าโลกนี้มีตั้ง
หลายอย่างที่เกิดขึ้นโดยที่เราห้ามไม่ได้ คุณมันโง่ อยากจมปลักอยู่กับความแค้นความรู้สึกผิดนักใช่ไหม ! “

อัสนีไม่ตอบโต้ เขาหันหน้าไปทางอื่นเหมือนไม่อยากเห็นหน้าพระพาย
“ผมไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ แต้ม พาฉันกลับเข้าบ้าน “

พระพายมองอัสนีอย่างผิดหวัง เสียใจ
“พรุ่งนี้ฉันจะกลับกรุงเทพกับพี่โดม”

อัสนีที่กำลังเดินจากไปชะงักเท้าทันที แต้มและถวิลพากันตกใจ
“คุณผู้หญิง ! “

พระพายน้ำตาไหล เธอเสียใจที่ต้องแยกจากเขา แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ต่อไปทำไม ในเมื่อเขาไม่เห็นค่าในสิ่งที่เธอทำสักนิด

“คุณไม่ได้ตาบอดหรอก ใจคุณต่างหาก ใจคุณมันบอด คุณไม่เคยเปิดใจเพื่อรับความหวังดีจากใคร ฉันอยู่กับคุณไม่ได้แล้ว”

“คุณอาโปครับ ผม...” แต้มพยายามขอร้องแต่พระพายไม่ฟัง
“อย่าพูดอีกนะแต้ม เธอรู้ใช่ไหมนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำกับฉันแบบนี้ เธอก็เห็น เธอยังกล้าขอร้องให้ฉันอยู่ที่นี่อีกหรือ”

แต้มก้มหน้า หมดคำโต้แย้ง พระพายเดินไปหาอัสนี
“ลาก่อน…ตลอดกาล”

พระพายพูดจบก็เดินจากอัสนีไปอย่างคนหัวใจสลาย ไม่ใช่ว่าเธอไม่รักเขา พระพายรู้ดีว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเธอกับเขาเกิดความรู้สึกผูกพัน และความรู้สึกดีๆต่อกันมากเพียงใด แต่เธอทนอยู่กับคนใจร้ายอย่างเขาต่อไปไม่ไหวจริงๆ

อัสนีได้แต่ยืนนิ่ง....เขามีบางอย่างที่เป็นความลับในใจที่ยังบอกใครไม่ได้ในเวลานี้ !!




Create Date : 01 กรกฎาคม 2550
Last Update : 1 กรกฎาคม 2550 13:21:02 น. 16 comments
Counter : 722 Pageviews.
Share

 
ทักทายสมาชิกใหม่ๆ
ตุ๊กตา / Aui_haui / kongkwan / จุ๊บๆ ( เป็นคำอ้อนขออ่านต่อหรือชื่อก็ไม่ทราบได้ 555)
อ้วนกลม / นางฟ้าสาธุ

แทงกิ้วววววววววว
นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์


โดย: แม่มดมีฤทธิ์ (แม่มดมีฤทธิ์ ) วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:26:16 น.  

 
มาลงชื่ออ่านคนแรกค่ะ วันนี้อ่านสองตอน 12-13 จุใจมากๆค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ นางเอกน่ารัก พระเอกน่าเขกหัวนัก ฮ่าๆ... อ่านไปก็อมยิ้มไปด้วย


โดย: หน้าม้าแถวบ้าน IP: 74.135.14.67 วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:23:09 น.  

 
จะเข้ามาอ่านทุกวันเลยค่ะ

อยากเป็นนักเขียนที่เขียนเรื่องได้สนุกแบบนี้บ้างจัง...


โดย: นางฟ้าสาธุ.. IP: 158.108.210.56 วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:31:46 น.  

 
สนุกมากๆเลยค่ะ จะตามมาอ่านทุกตอนนะคะ


โดย: มะลิ IP: 58.10.65.56 วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:34:21 น.  

 
โอม่ายนะ ทำไมถึงจากไปแบบนี้ล่ะ แล้วจะรู้ว่ารักกันเมื่อไหร่ล่ะเนี่ย ฮือๆๆ ชีวิตนางเอกช่างแสนเศร้า ตอนรอไปถึงเมื่อไหร่(ถึงจะได้อ่านต่อล่ะเนี่ย)
พี่คะ เอามาลงเยอะๆได้ไม๊คะ หนูทรมานเหลือเกิน


โดย: modsac IP: 222.123.226.138 วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:17:33 น.  

 
สงสารทั้งคู่เลยค่ะ


โดย: ลิลลี่ IP: 124.120.127.170 วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:57:04 น.  

 
พอได้อ่านแล้วมีกำลังใจทำงานทุกวัน ขอบคุณมากๆ เขียนได้น่ารักมาก


โดย: ตุ๊กตา IP: 202.57.155.169 วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:34:10 น.  

 
มาทักทาย

มาอ่านนิยายน้ำเน่า

คนอ่านก็เน่าพอกัน

ไม่งั้นก็ไม่อ่านหรอก

จิงป่าวค่ะ

อิอิ

ชอบค่ะ

อยากอ่านอีก

มาอัพเร็ว ๆ นะค่ะ


โดย: Aui_haui วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:39:32 น.  

 
ชอบค่ะ มาอ่านทุกตอนแต่พึ่งเม้นท์วันนี้
จะติดตามต่อไปค่ะ


โดย: แม่หมูบูริน IP: 222.123.226.163 วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:19:04 น.  

 
ตามมาติด ๆ ค่า


โดย: ~ J a N Z a ~ วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:30:15 น.  

 
วันนี้ไม่ลงตอน14 หรอคะ รออ่านอยู่นะคะ แหะๆๆ


โดย: นางฟ้าสาธุ.. IP: 158.108.210.230 วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:10:57 น.  

 
แอบอ่านมานานแล้ว
แต่เพิ่งมาลงชื่อ อิอิ
สนุกมากๆๆเลย
แล้วจะติดตามนะฮ้า


โดย: SuperSilly IP: 124.120.150.60 วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:53:50 น.  

 
ติดตามทุกวัน เป็นแฟนคลับไปแย้ว.


โดย: baby IP: 124.121.220.62 วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:00:52 น.  

 
เฮ้อ เศร้าจัง


โดย: ข้าวปั้น IP: 125.25.176.148 วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:58:05 น.  

 
ขอบคุณจิงๆ จ๊ะ สนุกมากๆ เป็นกะลังใจให้นะ


โดย: Huato IP: 124.120.41.134 วันที่: 4 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:57:54 น.  

 
สนุกสุด ๆ ไปเลย


โดย: ยุ้ย IP: 58.8.202.76 วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:14:40:22 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

แม่มดมีฤทธิ์
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [?]

นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์ (บ๊วย)
นักเขียนบทละครโทรทัศน์

เจ้าของบทประพันธ์...>>>>>
ทาสรัก สวรรค์สร้าง
เพลงรักข้ามภพ
สู่แสงตะวัน อธิษฐานรัก
ดั่งดวงตะวัน เพียงผืนฟ้า
กลิ่นแก้วกลางใจ เปลวไฟในฝัน

ผลงานเขียนบท...>>>>>
บ่วง ทวิภพ สาปภูษา
ดั่งดวงตะวัน กลิ่นแก้วกลางใจ
เปลวไฟในฝัน หัวใจช็อคโกแล็ต
คลื่นรักสีคราม เล่ห์รตี

ผลงานกับละลิตา ฉันทศาสตร์โกศล ...>>>>>
ทางผ่านกามเทพ สามีตีตรา สายรุ้ง
ยอดชีวัน สามี บังเกิดเกล้า
หนึ่งในดวงใจคือเธอ สี่ไม้คาน
เลื่อมสลับลาย พรหมไม่ได้ลิขิต
ก้านกฤษณา ปลาหนีน้ำ ฯลฯ

ผลงานกับ ช่างปั้นเรื่อง...>>>>>
รักในม่านเมฆ เพียงผืนฟ้า ปิ่นมุก พลิกดินสู่ดาว อุ่นไอรัก
เบญจาคีตาความรัก รุ่งทิพย์ ต่างฟ้าตะวันเดียว
ปิ่นไพร ฯลฯ
Friends' blogs
[Add แม่มดมีฤทธิ์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.