Bloggang.com : แม่มดมีฤทธิ์ - กลิ่นแก้วกลางใจ ตอนที่ 18

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Group Blog

All blogs

กลิ่นแก้วกลางใจ ตอนที่ 18

ก ลิ่ น แ ก้ ว ก ล า ง ใ จ

บทประพันธ์ นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์
กมลชนก ยวดยง เรียบเรียงจากบทโทรทัศน์

ตอนที่ 18

รถเก๋งคันงามของอัสนีแล่นเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์”สุรเยนทร์” อาโปรีบเปิดประตูจะลงจากรถเพื่อหนีอัสนี เธอเบื่อเขาเต็มทน แต่อัสนีไม่ปล่อยอาโปไปง่ายๆ เขาดึงมือเธอไว้

“ผมอยู่ทานข้าวเย็นด้วยนะครับ ไม่อยากกลับบ้านไปกินคนเดียว”
อาโปฝืนยิ้มให้เขา อัสนียิ้มกว้างอย่างยินดี

“อาโปขอเวลาส่วนตัวสักครู่นะคะ” อาโปพูดจบก็รีบลงจากรถ เดินลิ่วเข้าบ้านอย่างสุดจะรำคาญอัสนี

“โฮ้ย ฉันจะอ้วกออกมาเป็นหน้าแกอยู่แล้ว…นายอัสนี ! “

อาโปขึ้นไปเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวบนห้อง โดยมีพระพายมาคอยรับใช้
“โอ๊ย รู้ไหมพระพาย ฉันเบื่อนายอัสนีนั่นเต็มทน ฉันไม่รู้ว่าเธอทนอยู่กับเขาเป็นเดือนๆได้ยังไง”

อาโปถอดนาฬิกา ตุ้มหู เครื่องประดับต่างๆออกเพื่อจะเปลี่ยนชุด แต่พอจะถอดแหวนเพชรวงงามที่อัสนีซื้อให้กลับถอดไม่ออก อาโปหงุดหงิด

“ไอ้แหวนบ้านี่ ถอดยากถอดเย็นจริงๆ”
พระพายมองอย่างแปลกใจ “คุณหนู แหวนหมั้นเขาต้องใส่ติดมือกันไม่ใช่เหรอคะ”

“กับคนรักกันน่ะใช่ แต่ฉันไม่ได้รักเขา แค่ต้องใส่ไปข้างนอกฉันก็รำคาญจะแย่อยู่แล้ว โอ๊ย... “

กว่าอาโปจะถอดแหวนออกก็เล่นเอาเจ็บนิ้ว หงุดหงิดหนักเข้าไปอีก เจ้าหล่อนปาแหวนทิ้งไปที่พื้น
“เธอเอาไปทิ้งเลยไป แหวนอะไรห่วยชะมัด สวยสักนิดก็ไม่ เอามันไปไกลๆฉันเลย”
พูดจบอาโปก็เข้าห้องน้ำไป

พระพายมองแหวนทองคำขาวประดับเพชรเม็ดงามนั้นอย่างใช้ความคิด ก่อนจะค่อยๆเก็บขึ้นมาดูอย่างทะนุถนอม เธออดที่จะยิ้มน้อยๆไม่ได้เมื่อคิดถึงเจ้าของ

“คุณอัสนี”
พระพายมองซ้ายมองขวา เห็นว่าอาโปยังไม่อออกมาจึงทดลองสวมแหวนนั้นที่นิ้วนางข้างซ้าย หลับตาคิดถึงความรักของตนกับอัสนี ...ตัวแทนของอัสนีอยู่ใกล้ชิดเส้นเลือดที่สูบฉีดมายังหัวใจ

“คุณรักฉัน...”
พระพายอยากจะรู้สึกเช่นนั้น อยากให้เธอกับเขาได้ใกล้ชิดกันเช่นนี้ แต่เธอก็ทำได้แค่เพียงฝัน

พระพายลืมตากลับเข้าสู่โลกความเป็นจริง เธอมองแหวนที่ประดับอยู่บนมือ
“ แหวนนี่ไม่เหมาะกับมือคนใช้อย่างฉันเลย ก็สมควรแล้วล่ะ “

“ก๊อก...ก๊อก...”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น พระพายรีบเดินไปเปิดประตู โดยลืมที่จะถอดแหวนออก

อัสนีที่เป็นคนเคาะแกล้งหลบที่มุมผนังเมื่อประตูห้องเปิดออก เมื่อพระพายชะโงกหน้ามองหาเขาก็โผเข้ากอดร่างตรงหน้าโดยไม่ได้ดูเลยว่าเป็นใคร

“จ๊ะเอ๋ “
พระพายตกใจหันไปหา อัสนีสะดุ้งโหยง ตกใจที่เห็นพระพายในอ้อมกอด

“นี่คุณ ! ..”
อาโปออกจากห้องน้ำมาเห็นทั้งสองกอดกันพอดี

“คุณอัสนี “ อาโปมองทั้งคู่อย่างแปลกใจ มิได้หึงหวง แต่อัสนีไม่คิดเช่นนั้น เขากลัวอาโปเข้าใจผิด รีบปล่อยมือจากพระพาย หันไปละล่ำละลักบอก

“เอ่อ ผมขอโทษ ผมไม่นึกว่าในห้องนี้จะมีคนอื่นนอกจากคุณ ผมไม่ได้คิดอะไรกับเขาจริงๆนะครับ “

เขาหันไปหาพระพาย
“อธิบายให้คุณอาโปเขาฟังหน่อยสิ”
พระพายทำท่าจะพูด แต่แล้วก็นึกได้ว่าไม่ควรพูด กลัวอัสนีจำเสียงได้

“ ว่าไงล่ะ พูดอะไรสักอย่างสิ อธิบายให้เจ้านายของเธอสบายใจ”

อัสนีเหมือนจะตำหนิพระพายกลายๆที่เอาแต่เงียบ ความน้อยใจที่เห็นอัสนีแคร์ความรู้สึกอาโปมากกว่าตนเกิดขึ้นอีกครั้ง พระพายเดินออกไปจากห้องทันที อัสนีงง

“อ้าวเธอ เดี๋ยวก่อน มาอธิบายกับคุณอาโปก่อน”
อัสนีเดินตามไปเรียกพระพาย อาโปครุ่นคิดถึงสายตาแปลกๆของพระพายที่มองอัสนีเหมือนมีอะไร แต่เมื่อไม่รู้ว่าคืออะไร อาโปก็ไม่ใส่ใจ ...เธอดีใจเสียอีกที่อัสนีออกจากห้องไปได้

“นี่หยุดนะ เป็นลูกจ้างภาษาอะไร วิ่งหนีเจ้านายแบบนี้”

อัสนีหงุดหงิดใจที่เรียกเท่าไหร่พระพายก็ไม่หยุดเดินหนีเขาสักที เขาเร่งฝีเท้าจนเข้าไปใกล้ คว้ามือพระพายมาได้ แล้วเขาก็ต้องแปลกใจที่เห็นแหวนที่เขาซื้อให้อาโปอยู่ในมือหญิงสาวคนนี้

“นี่มันแหวน...” อัสนีจ้องหน้าพระพายด้วยความโกรธ “ นี่เธอขโมยแหวนคุณอาโปมาใช่ไหม เอาแต่หนีฉันเพราะเป็นหัวขโมยนี่เอง !

พระพายหน้าตื่น ลืมเรื่องลองแหวนอาโปไปสนิท เธอส่ายหน้า พยายามปฏิเสธโดยไม่ปริปากพูดอะไรสักนิด อัสนีเห็นแล้วยิ่งหงุดหงิด เขาบีบแขนพระพายแน่น

“หลักฐานอยู่โทนโท่ ยังมีหน้ามาปฏิเสธอีกเหรอ หา ไหนบอกมาซิว่าแหวนอาโปมาอยู่กับเธอได้ยังไง ! “

พระพายอึกอัก อัสนีมองพระพายอย่างดูถูก
“พูดไม่ออก ตอบไม่ได้ ก็เพราะเธอขโมยมาล่ะสิ ใช่ไหม “

แล้วอัสนีก็คิดอะไรออก เขาลากตัวพระพายเข้าไปในบ้านทันที
“มานี่เลย ฉันจะบอกเรื่องเธอกับทุกคน ปล่อยไว้ไม่ได้หรอก เลี้ยงไม่เชื่อง!! “

พระพายตกใจ พยายามดิ้นรนหนี แต่อัสนีก็ไม่มีท่าทีว่าจะยอมปล่อยไปง่ายๆ
“เมียฉันเขาไม่ดีกับเธอรึไงเธอถึงขโมยของเขาแบบนี้ ฮึ ! “

อัสนีลากพระพายไป เธอแทบร้องไห้ อยากจะพูด อยากจะอธิบาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย

อัสนีบอกกับทุกคนว่าพระพายเป็นหัวขโมยน่าจะจับเข้าคุก เขาจะพาเธอไปหาตำรวจท่าเดียว จิตตาจึงพูดให้อัสนีคิด

“อาขอถามเธอหน่อยนะอัสนี ถ้าเธอขโมยของ สิ่งแรกที่เธอต้องทำคืออะไร
“ผมก็หนี หรือไม่ก็รีบเอาของไปขาย” เขาตอบอย่างไม่รีรอ

“ใช่ ไม่มีใครเขาใส่โชว์หราไว้ที่นิ้วรอเธอมาจับหรอก”
จิตตาบอกกับทุกคนเช่นนั้น อัสนีเริ่มคิดตาม
“ฉันขอรับประกัน พระพายไม่มีนิสัยแบบนั้น “

จิตตาพูดอย่างมั่นใจจนอาโปอดจะหมั่นไส้
“คุณแม่เขาการันตีขนาดนี้แล้ว คุณก็สงเคราะห์ท่านหน่อย เชื่อๆไปเถอะค่ะ”
อาโปประชดประชันเข้าให้

“ใช่ค่ะ สันดานขี้ข้ามันคงแอบเอามาใส่เล่นแล้วแอ็คท่าเป็นคุณหนู แต่ถ้าให้มันขโมยจริงๆ มันไม่มีปัญญาหรอกค่ะ คุณอัสนีอย่าโกรธเลยนะคะ” แสงรีบซ้ำ

อัสนีมองหน้าพระพายอย่างไม่เข้าใจ
“ถ้าไม่ได้ขโมยแล้วทำไมไม่บอกฉันดีๆล่ะ มีอะไรทำไมไม่พูด”

พระพายยังคงก้มหน้านิ่งไม่พูดไม่จา จิตตาช่วยไกล่เกลี่ยให้
“พระพายเอาแหวนคืนคุณอาโปไปซะ แล้วก็กราบขอโทษคุณอัสนีด้วยที่ทำให้เธอขุ่นเคืองใจ”

พระพายทำตามที่จิตตาบอกทุกอย่าง ก่อนจะคลานออกจากห้องไป อาโปมองทีท่าของพระพายอย่างหมั่นไส้ หล่อนตีหน้าเศร้าเพื่อเรียกร้องความเห็นอกเห็นใจจากแม่ของหล่อนรึไงกัน

อาโปเดินหนีทุกคนออกมาอย่างหงุดหงิดใจ แสงเดินตามมารับใช้
“มีแต่เรื่องไร้สาระ บ้าจริง จะโทรศัพท์ซักหน่อย ยายเจนบอกเห็นจอนนี่ที่ผับในกรุงเทพ กำลังจะได้เรื่องอยู่แล้วเชียว”

“ได้เรื่องอะไรหรือ”
อัสนีที่เดินตามมาถามขึ้น แสงและอาโปสะดุ้งตกใจ กลัวอัสนีได้ยิน

“คุณอัสนี ! เอ้อ คุณหนูเขาคุยเรื่องเพื่อนทั่วๆไปน่ะค่ะ”
แท้จริงแล้วอัสนีไม่ได้ยินอะไร เขาน้อยใจที่อาโปไม่สนใจเรื่องแหวนที่เขาให้มากกว่า

“คุณลืมแหวนของเรา… ไม่ตกใจสักนิดที่คนอื่นเอาแหวนของเราไป “ เขาบรรจงสวมแหวนคืนให้

“หัวใจของผมอยู่ในแหวนวงนี้ ถ้าคุณไม่เห็นค่ามัน ได้โปรดเล่นละครอะไรสักอย่าง เช่น แกล้งใส่มัน แกล้งดูแลมัน ผมจะขอบคุณมาก”

“คุณอัสนี…” อาโปอึ้งไปกับคำพูดของเขา
อัสนีมองอาโปอย่างตัดพ้อ

“ตั้งแต่กลับมาจากเกาะ คุณเปลี่ยนไป ผมไม่รู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่ คุณคงลังเลสับสน แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ ผมรอได้ ผมจะรออยู่ที่เดิม ทำเหมือนเดิมทุกๆวัน ซึ่งก็คือ… รักคุณ…รักคุณเหมือนเดิม”
อัสนีจูบที่มือของอาโปก่อนจะเดินออกไป อาโปและแสงอึ้งไปตามกัน

จิตตาออกมาเดินเล่นที่บริเวณสวนหย่อมหน้าบ้าน เธอมักจะออกมาเดินเล่นตอนกลางคืนคนเดียวอย่างนี้เสมอ ไม่มีใครรู้ว่าจิตตายืนชื่นชมต้นแก้วนี้ ครั้งละนานๆด้วยเหตุผลใด คนเพียงคนเดียวที่รู้คงเป็น...
“พี่อรชุน….”

จิตตาคิดถึงเขา เธอมาพบกับชายที่เธอรักที่ต้นไม้ต้นนี้เสมอ
“ดอกแก้วอ่อนโยนและบริสุทธิ์ กลิ่นของมันหอมไกลและยาวนานจนแม้ตัวตาย ก็ยังไม่
สิ้นกลิ่นหอม ...คุณหญิงเปรียบเสมือนดอกแก้วในใจพี่…ดอกแก้วที่ไม่เคยโรยรา หรือจืดจางไปจากใจ.....”

อรชุนเคยบอกกับจิตตาเช่นนั้น และเธอก็จำได้มิลืมเลือน...

จิตตาบรรจงตัดกิ่งแก้วเพื่อไปปักแจกัน แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อได้ยินเสียงคนร้องไห้เบาๆ
“ใครกัน”

เธอลองเดินไปตามเสียงนั้น แล้วก็ต้องพบกับพระพายนั่งร้องไห้เสียใจอยู่เพียงลำพัง
“นึกแล้วว่าเธอคงเสียใจ แต่ไม่นึกว่าจะมากขนาดนี้ มีอะไรก็บอกฉันได้นะ”

พระพายรีบเช็ดน้ำตา แต่ไม่สามารถกลบเกลื่อนได้ ยิ่งจิตตาอ่อนโยนกับตนเช่นนี้ พระพายยิ่งเศร้าใจ

“หนูแค่คิดว่า ทำไมเป็นคนดีถึงยากอย่างนี้ การทำความดีบางครั้งก็เหมือนเฉือนหัวใจตนเองให้คนอื่น แล้วเวลาที่คนอื่นมองไม่เห็นคุณค่า …แถมยังเหยียบย่ำ ...”

จิตตาส่งกิ่งแก้วที่เพิ่งตัดมาให้พระพาย หญิงสาวมองอย่างแปลกใจ
“ดอกแก้ว...”

“ความดีเหมือนดอกแก้ว สวยและบอบบาง แต่อย่าลืม มันส่งกลิ่นหอมไกลและยาวนาน แม้ตัวมันจะร่วงโรยไปแล้ว”

พระพายมองดอกแก้ว และมองจิตตาอย่างซาบซึ้ง เกิดมาพระพายไม่เคยมีคนคอยปลอบใจเช่นนี้ เธอโผเข้ากอดจิตตาร้องไห้โฮ ...สายสัมพันธ์ทางสายเลือดทำงานอีกครั้ง จิตตาลูบผมพระพายปลอบประโลม เธอไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้รู้สึกเอ็นดูพระพายนัก

“พระพายจะหมดแรงอยู่แล้ว การทำความดีต้องใช้เรี่ยวแรงใจมหาศาล คุณเข้าใจใช่ไหมคะ “

จิตตาพยักหน้า เข้าใจความทรมานข้อนี้ดี
“เข้าใจสิ ฉันก็เคยถามตัวเองแบบนี้ เคยผ่านเวลาอันยากลำบากแบบนี้เหมือนกัน...”

ไม่มีใครเคยรู้ว่าจิตตาต้องอดทนต่อคำพูด และสายตาดูหมิ่นจากคนรอบข้างที่พากันประนาม เหน็บแนม นินทาเรื่องที่เธอตั้งท้องโดยไม่มีสามีขนาดไหน จิตตาไม่เคยปริปากเรียกร้อง หรือแย่งอรชุนมาจากภรรยาของเขา

เมื่อทำผิดพลาดไปแล้ว เธอก็สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ยอมทำผิดพลาดอีกเด็ดขาด แม้ว่าอรชุนจะพยายามไปพบเธอหลายครั้งแต่จิตตาก็ปฏิเสธเสมอมา

คนเราทำผิดพลาดกันได้ แต่ผิดแล้วต้องจำ และต้องไม่ทำผิดซ้ำอีก !

จิตตาจำได้ครั้งหนึ่งในอดีต...
ในช่วงใกล้คลอด จิตตาบินกลับมาให้กำเนิดลูกรักที่เมืองไทย เธอแอบกลับไปดูบ้านกลิ่นแก้วที่อรชุนสร้างไว้ให้ตนและลูกโดยไม่บอกอรชุน แต่บังเอิญว่าวันนั้นอรชุนเดินทางมาที่บ้านกลิ่นแก้วเช่นกัน

อรชุนดีใจอย่างมากเมื่อเห็นจิตตาในบ้านแห่งความรักของเขา
“ในที่สุด คุณหญิงก็มา”

จิตตาตกใจ รีบวิ่งไปหลบในห้องหนึ่ง ไม่ยอมเจอ
อรชุนหน้าเศร้า เดินเข้าไปหยุดที่หน้าประตูนั้น

“ลูกของเราสบายดีไหม”
จิตตาไม่ยอมตอบ น้ำตาคลอขึ้นมา

“คุณหญิงหนีพี่ตลอดเวลา ใจแข็งเหลือเกิน “
“หญิงสัญญากับตนเอง จะไม่ทำผิดอีก”

“ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมให้พี่เจอหน้า แม้แต่ตอนนี้ ก็ยังไม่ยอมให้พี่พบ”
อรชุนทิ้งตัวพิงประตูด้านนอก จิตตาก็พิงจากด้านใน คนรักกันที่ไม่ได้เจอกันห่างกันเพียงแผ่นไม้กั้น จิตตาคิดถึงอรชุนจับใจ เธอบอกเขาอย่างปลอบประโลม

“เราพบกันเสมอ ลูกของพี่ที่อยู่กับหญิงไงคะ ส่วนหนึ่งของพี่จะอยู่กับหญิงตลอดไป”

จิตตาแตะบานประตูที่ขวางกั้นระหว่างเธอและคนที่รักที่สุดในชีวิต อยากจะออกไปพบหน้า แต่ก็หักห้ามใจไว้ ...จิตตาไม่รู้ว่าอรชุนก็แตะที่บริเวณนั้นของบานประตูเช่นกัน

“พอรู้ว่าคุณหญิงจะกลับมาคลอดที่เมืองไทย พี่ดีใจจนบอกไม่ถูก แต่ในขณะเดียวกันก็ร้อนรนจนแทบอยู่นิ่งไม่ไหว พี่ต้องเอาความรัก ความเป็นห่วงและความรู้สึกผิดมาลงไว้ที่บ้านหลังนี้ ไม่งั้นพี่คงบ้าตาย”

จิตตาน้ำตาไหล ซาบซึ้ง “ขอบคุณค่ะที่พี่สร้างบ้านหลังนี้ให้หญิงและลูก”
อรชุนมองไปรอบๆตัว

“ทุกอณูของบ้านหลังนี้คือความรักของพี่ ที่มีต่อหญิงและลูก จำเอาไว้นะจิตตา”

อรชุนหันหลังเดินจากไป จิตตาทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ร้องไห้แทบขาดใจ ทำไมต้องไปรักคนที่มีเจ้าของแล้ว...จิตตาไม่เข้าใจตนเองเลย

จิตตาน้ำตาคลอทุกครั้งที่คิดถึงเหตุการณ์นี้ จิตตาบอกพระพาย
“การเป็นคนดี ...ยากก็จริง แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราจะมองตัวเราในกระจกได้ ด้วยความภาคภูมิใจ “

“แล้ว...ความรักคืออะไรคะ” พระพายถามจิตตาอย่างสงสัย
“รักแท้ คือความเสียสละที่ไม่มีเงื่อนไข และไม่มีวันจบสิ้น เจ็บปวดพอๆกับความดี แต่เชื่อเถอะพระพาย ความรักเติมเต็มหัวใจของผู้ที่มีความรักเสมอ”

ใช่แล้ว...รักแท้คือการเสียสละ ขณะนี้อัสนีมีความสุขกับอาโป ถ้าเธอรักเขาควรจะปล่อยเขาไปมีความสุขใช่ไหม...พระพายร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด

--------------------------------------------------------------

อัสนีมาทำงานแต่เช้า เขาแวะขึ้นไปหาอาโปที่ห้องทำงานของเธอก่อนด้วยอารมณ์แจ่มใส พรุ่งนี้จะเป็นวันครบรอบวันเกิดของเขา...ปีนี้จะเป็นปีแรกที่เขามีคนพิเศษอยู่เคียงข้าง อัสนีตั้งใจจะไปบอกกับอาโปเป็นคนแรก แต่ก็ต้องรอไปเมื่ออาโปยังไม่มา

อัสนีเดินไปที่โต๊ะเลขา เขาพบพระพายนั่งนิ่ง เหม่อลอย
“ขอกาแฟแก้วหนึ่งสิ”

พระพายไม่ขยับเขยื้อน อัสนีงงที่เขาพูดเสียงเบาไปหรือไร เธอจึงไม่ได้ยิน เขาหยิบกระดาษชิ้นเล็กๆแถวนั้นปาไปที่ไหล่อย่างหมั่นไส้ พระพายก็ไม่สนใจ เพียงแค่ปัดเบาๆไปเท่านั้น

อัสนีถอนใจ ยายนี่โก๊ะจริงๆ …เขาตัดสินใจเดินเข้าไปยืนข้างหลังแล้วจิ้มที่ไหล่ คราวนี้พระพายสะดุ้งตกใจมากเกินเหตุ

“ว้ายๆ จิ้งจกๆ “
พระพายลุกขึ้นจากเก้าอี้ปะทะเข้ากับอกอุ่นของอัสนี เหมือนเธอตกอยู่ในอ้อมกอดเขาอีกครั้ง

“ฉันเอง … ไม่ใช่จิ้งจก”
พระพายนิ่งอึ้ง ตาโต ตัวแข็งเมื่อเห็นอัสนี เขาเดินออกจากความคิดถึงของเธอ มาปรากฏตัวที่นี่หรือไร

อัสนีมองพระพายอย่างสงสัย
“เธอร้องว้ายได้ พูดว่าจิ้งจกได้ เธอไม่ได้เป็นใบ้นี่ แล้วเสียงของเธอ….”

เขาหยุดคิด…บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร พระพายใจระทึก กลัวอัสนีจำได้ ไม่นานเขาก็พูด
ออกมา
“ก็เพราะดี…ทำไมถึงไม่พูดกับฉันล่ะ”

พระพายถอยห่างออกจากมา อัสนียังคงรอคอยคำตอบ
“เธอพูดกับทุกคน ยกเว้นฉันคนเดียว ทำไมหรือ”

พระพายก้มหน้าหนี อัสนีถอนใจ หรือว่ายังโกรธเรื่องเมื่อคืน
“เรื่องเมื่อคืน ขอโทษนะ ฉันใจร้อนไปหน่อย”

พระพายเงยหน้าขึ้นมองเขา ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างอัสนีจะขอโทษใคร เธอคิดในใจ
“คุณขอโทษพระพาย ห่วงใยความรู้สึก…พระพายไม่ใช่แค่ลูกจ้างที่ไร้ตัวตนอีกต่อไป”

พระพายส่งยิ้มจางๆให้เขา อัสนีรู้สึกดีที่ได้ขอโทษเธอ
“ทีหลังพูดกับฉันบ้างก็ได้ ไม่ต้องกลัวจนประหม่าแบบนั้น “ อัสนียิ้มให้เธอก่อนเดินจากไป พระพายมองตาม ยิ้มสดใส หัวใจพองโต
“แค่รอยยิ้ม รอยยิ้มเท่านั้น พระพายก็หายเหนื่อยแล้วค่ะคุณอัสนี”

Create Date : 13 กรกฎาคม 2550

Last Update : 13 กรกฎาคม 2550 0:24:08 น.

45 comments

Counter : 1898 Pageviews.

ในนามของนักเขียนตัวเล็กๆ
ขอกราบขอบพระคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจ
กับงานของข้าพเจ้าเหลือเกิน

และกราบขออภัยที่ให้รอคอยจนบ๊อกจะแตก

เพียงหายไปสี่วัน เสียงโวยวายกระจองอแงมากมายเกินสามสิบความเห็น ล้วนบรรยายความงามข้าพเจ้าบ้าง ให้สตางค์ห้าบาทหกบาทบ้าง ขู่ว่าสารพัด

การณ์ครั้งนี้ข้าพเจ้ามีกำลังใจไปตีพม่า เอ๊ย อัพบ๊อกมากขึ้นเป็นอักโข ขอพระเดชพระคุณทั้งหลายจนให้โอกาสข้าเจ้านำเหนองานต่อๆไป

โดย: นันทวรรณ IP: 124.120.60.197 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:32:26 น.

ทักทายสมาชิกใหม่ที่ยอมเปิดเผยตัวลงชื่อกันหน่อยน้า
ถือว่าเป็นเพื่อนใหม่ของพวกเราทุกคน

ทุรียนทอด ยารีส เพียงรัก
ไม้เอก นิหน่า pang ฟ้าน้อยจัง
ammataya ความรัก
krisy meme ยัยหมามุ่ย tak
คุณชะเอม ปลายเทียน
ตุ๊กตา Tangerine
นู๋กี๋ โสมรัศมี ตะวันออก
jiab ดาวเหงา_Lonely Star
akojajaa

ตอนนี้ละครก็ติดอันดับเรตติ้งสูงบางวันก็สูงสุดของช่องนะ
(ไม่ใช่สูงสุดของประเทศ )
เป็นไปตามความคาดหมายของผู้ใหญ่ในสถานี
ที่หวังว่าละคร จะช่วยสร้างฐานกลุ่มผู้ดูช่วงเย็น
สำหรับพี่บ๊วยก็พอใจตัวละครมากนะ

เรื่องพระเอกไม่หล่อ ช่วงหลังๆพอเขานิ่งลงไม่ต้องร้องไห้ ก็เห็นว่าคงดูหล่อขึ้น

วันนี้เพื่อนโทรมา ...นี่แกๆ ฉันถูกคนข้างบ้านบังคับให้โทรมาว่า...(ได้ยินเสียงคนข้างๆพูด) ....อย่าให้นางเอกโดนเยอะนักสิ ชักจะมากไปแล้วนะ

หวาย...นี่แค่กลางเรื่องเองนะ แล้วต่อๆไปล่ะ ...อืม

โดย: นันทวรรณ (แม่มดมีฤทธิ์

) วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:50:02 น.

คืนนี้คงหลับฝันดี ขอบคุณนะคะพีบ๊วย

โดย: พระพาย IP: 203.146.63.185 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:2:16:39 น.

ยังรอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ

โดย: ammataya

วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:3:40:00 น.

รอวันที่พระเอกและนางเอกสมหวังในรัก แม้ตัวเราจะยังไม่เจอคนที่ใช่ก็ตาม
รักมาก

โดย: ความรัก IP: 125.24.136.87 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:7:28:59 น.

ชอบละครเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆๆ แต่ฉากที่พระเอกแกล้งรถคว่ำ
เมษาไม่น่าจะรู้แผนการก่อนเลย ไม่งั้นพระเอก ก้อ คงรู้ความจริง

โดย: cc: IP: 58.136.171.47 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:14:09 น.

คุณทำบาปมากนะ ปล่อยให้เราเข้า net วันนึงไม่รู้กี่รอบ
เพื่อรออ่านเนื้อเรื่อตอนที่ 18 และตอนต่อไป ๆ ฮึ คนใจร้าย

โดย: เบญจวรรณ IP: 203.153.189.1 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:39:05 น.

ขอบคุณมากน่ะค่ะที่มาลงตอนใหม่ให้ยารีสดีใจมากเลยค่ะแต่ตอนต่อไปห้ามลงช้าอีกน่ะ ไม่งั้นจะนั้งร้องไห้เลยล่ะอิอิอิ จะคอยอ่านตอนต่อไปน่ะค่ะ (หวังว่าคงไม่รอนานน่ะค่ะ)

โดย: data_jung

วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:43:12 น.

ขอบคุณนะคะ สนุกจังเลยคะ ติดเรื่องนี้งอมแงมเลยคะ ช่วงเย็นต้องรีบกลับบ้านไปดู ดูกันทั้งบ้านเลยนะคะ
รอตอนต่อไปนะคะ

โดย: นู๋กี๋ IP: 221.128.86.178 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:52:40 น.

ตอนที่19จงมาเร็วๆโอมเพี้ยง

โดย: ยารีส (data_jung

) วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:57:02 น.

พรเอกโง่นะ แต่หล่อนะ

โดย: ตุ๊กตา IP: 202.57.155.169 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:07:43 น.

รออ่านตอนต่อไปอยู่นะค่ะ สนุกมากเลย อ่านแล้วต้องรีบกลับไปดูละครที่บ้านอีก รีบมาลงตอนต่อไปเร็ว ๆนะรออยู่จ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

โดย: นู๋นิ IP: 61.19.50.66 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:39:32 น.

มาลงชื่อคั่นหน้าตามเคยค่ะ และรอคอยตอนต่อไปอย่าสงบ ไม่กดดัน จริง จิ๊ง...

โดย: พระเพลิง (ดอกซากุระบานแค่เจ็ดวัน

) วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:49:48 น.

สนุกมากๆครับ พี่บ๊วย ออกมาอีกเยอะๆเลยน่ะครับ

โดย: ต้นรัก IP: 124.120.53.159 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:56:08 น.

ดีใจที่ตอนที่ 18 มาซะที ทีนี้ก็ตั้งตารอตอนที่ 19 ล่ะ
แต่เรื่องพระเอกนะคะ ในความคิดของแม่หมูก็ดูดีนะคะพี่บ๊วย เค้าสด ใหม่ ดี (พูดยังกะผัก) คาดว่าอีกหน่อยคงดูดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่ แหม เมื่อไหร่ พระพายจะสู้คนมากกว่านี้คะเนี่ย บางทีแม่หมูหงุดหงิดมากเลย ยายเมษานั่นก็เหมือนกันอะไรจะฉลาดรู้ทันเค้าซะหมดทุกเรื่องขนาดนั้น....
พูดแล้วอิน อยากจะไปตบคุณบุ๋ม ปนัดดา อุ๊ย ไม่ใช่โทษที ตบยายเมษาต่างหาก อินจัดเลยเรา
รอตอนที่ 19 อยู่นะคะ สู้ สู้ ค่ะ พี่บ๊วย

โดย: แม่หมูบูริน IP: 222.123.224.246 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:17:45 น.

รอตอนที่ 19 อยู่นะคะ มาเร็ว ๆ นะคะ

วันนึงเข้าเนตไม่รู้ที่รอบ....เพราะรอคอยการกลับมาของคุณ...เฮ้อ

แต่ก็จะรอ...

โดย: อินนี่ IP: 58.147.68.146 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:19:34 น.

มาลงชื่อรอตอนต่อไปค่า
พี่บ๊วยสู้ สู้ ^_^

โดย: รักแฟน IP: 58.8.78.239 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:19:35 น.

ทุกอย่างกำลังไปได้สวย เดี๋ยวคงถึงเวลาที่นางเอกจะได้พบกับความสุขอย่างแท้จริงแล้ว
พี่บ๊วย ขอบคุณนะคะ ที่ให้ได้อ่านอะไรดีๆ อย่างนี้
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ

โดย: ความรัก IP: 125.24.136.87 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:45:54 น.

ทำไมละครทีวีถึงได้เดินเรื่องเร็วมากเลยคะ รีบอัพเนื้อเรื่องในบล็อกนะคะ อย่าให้โดนทีวีแซงหน้าได้ (ทำเป็นหวังดี แต่แฝงไปด้วยความอยากอ่าน) เราเตือนคุณแล้ว

โดย: ตะวันออก IP: 125.27.214.167 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:50:07 น.

ขอบคุณนะคะที่เอาตอนที่ 18 มาลง แล้ว เย้ๆๆ
อยากอ่านตอนต่อไปเจ้าค่ะ
คุณนันทวรรณใจดี รีบลงตอนที่ 19-20-21---ตอนอวสาน นะคะ
หุหุหุ

หมูนี

โดย: หมูนี IP: 58.136.158.131 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:02:04 น.

ใครบอกว่าพระเอกไม่หล่อคะ ขอเถียง
ชอบมาตั้งแต่ประกวด M Thailand แล้ว

โดย: ~ J a N Z a ~

วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:29:33 น.

ชอบละครเรื่องนี้มาก สงสารพระพายน่ะเมื่อไรจะสมหวังสักที

โดย: พี พี IP: 125.25.202.16 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:13:51 น.

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะคะ พี่บ๊วย

โดย: มะลิ IP: 203.144.200.250 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:21:44 น.

ดีใจมากที่ตอนที่ 18 มาแล้ว รออยู่เหมือนกันค่ะ และตอนนี้อ่านจบแล้ว รอตอนที่ 19 มาลงเร็ว ๆ นะค่ะ ชอบทั้งพระเอกและนางเอกเลยค่ะ

โดย: น้องแก้ม IP: 203.121.179.141 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:37:47 น.

อ่านกี่ครั้ง ก็ต้องอมยิ้ม สักวันพระพาย ก็จะสมหวังแล้ว รออีกนิดนะ เสาร์ - อาทิตย์ ไม่ได้ทำงาน คงต้องรอวันจันทร์ ถึงจะได้อ่านตอนที่ 19 หละ เฮ้อ เศร้า

โดย: ความรัก IP: 125.24.136.87 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:34:11 น.

ช่วงนี้ใกล้สอบ แต่ก็ยังเข้ามาวนเวียนรอคอยตอน 19 ด้วยคนค่ะ

โดย: ปลายเทียน IP: 203.131.212.69 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:51:55 น.

วันนี้ตอนเช้าเข้ามาอ่านตอน18 แต่ความที่คนเราเกิดอาการไม่รู้จักพอจึงทำให้ยารีสเข้ามาดูทุก1ชั่วโมงเพราะหวังว่าพี่บ๊วยผู้ใจดีจะลงตอนที่19ให้อิอิอิ

โดย: ยารีส IP: 203.113.77.41 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:01:39 น.

พระเอกตั้งแต่ผ่าตัดตาสำเร็จดูดีขึ้นนะ สงสารพระพายมากมาย คนอาไรเคราะห์กรรมซ้ำซัดซะไม่มี พี่บ๊วยขาสงสารนางเอกของหนูหน่อยนะคะ -*-

โดย: นางฟ้าสาธุ.. IP: 158.108.211.0 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:15:09 น.

โอมมมมม...จงลง...จงลง...จงลง...จงลง...จงลง...จงลง...ลงตอนที่ 19 ได้แล้ว จงลง...จงลง...จงลง...ไวไว...ไวไว...ไวไว...ไวไว...((อ่านทีไรน้ำตาไหลทุกที...ชอบเรื่องนี้มากกกกก

โดย: kan IP: 61.19.228.246 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:21:11 น.

ตอนใหม่ยังไม่มาอีกเหรอนี่ เศร้าจัง

โดย: ammataya

วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:37:44 น.

วันเดียวก็เม้นกันจะ 30 อันแล้ว
ตามมาเม้นด้วยอีกคน

แย่จัง..พรุ่วนี้วันเสาร์ไม่มีละครให้ดูอ่ะ
พี่อย่าลืมมาลงเร็วนะคะ ปลอบแฟนละครหน่อย
คนรออ่านมากมาย

โดย: เออช่าย IP: 58.10.27.232 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:39:04 น.

มะไหร่พระพายจะสมหวังคะ รออยู่น๊า....

โดย: ฟ้าน้อยจัง IP: 168.120.88.148 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:11:36 น.

สวัสดีค่ะพี่บ๊วย

นี่ผึ้งเองนะคะ (fc พี่เปป) จำได้ป่าวคะเนี่ย

ตอนนี้ผึ้งกับเพื่อนติดกลิ่นแก้วกลางใจอย่างมากเลยค่ะ
ขาดไม่ได้ซักตอน ดูแล้วสงสารพระพายใจแทบขาด
น่าจะมีตอนกลางคืน

คิดถึงพี่บ๊วยนะคะ

น้องผึ้ง

โดย: น้องผึ้ง IP: 203.118.73.12 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:18:29 น.

พี่คะหนูชอบมากเลยค่ะเรื่องนี้อ่ะ แต่วันนี้ติดเรียนมาดูไม่ทัน แต่ก็ดีใจที่พี่อัปตอนที่ 18 ตอนวันนี้ด้วย ดีใจมากกกกกก เหอะๆ แล้วหนูจะติดตามผลงานพี่นะคะ

โดย: พิมพ์ IP: 61.7.138.235 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:28:41 น.

โอ้! อัพแล้ว.. ดีใจประหนึ่งได้แก้ว

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ สนุกจริงๆ รันทดแทนพระพายจริงๆค่ะ

โดย: ชะเอม IP: 124.120.160.169 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:41:11 น.

ง่า... ลงช้าจัง ไม่ทันใจวัยรุ่นเลย

โดย: ต้อง IP: 143.90.221.101 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:59:57 น.

รอตอน 19 ด้วยใจระทึก

น่าจะมี counter นับนะคะ ว่ามาเยี่ยมแบบไม่ลงชื่อกี่ราย เพราะส่วนตัวแล้ว เรา check Blog คุณบ๊วย ทั้งวันเลย

เราว่าพระเอกน่ารักดีออก อิอิ พระพายก็สวยมากมาก ชอบ

โดย: krisy IP: 61.91.168.146 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:26:39 น.

ช่วยด้วยค่ะจาลงแดงแล้ว เมื่อไหร่ตอนที่19 จามาคะ

โดย: windy IP: 203.146.63.185 วันที่: 14 กรกฎาคม 2550 เวลา:1:21:50 น.

ขอบคุณค่ะที่เอามาลงแล้วลงตอนต่อไปเร็ว ๆนะคะจะรออ่านค่ะ

โดย: ทราย IP: 125.27.115.221 วันที่: 14 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:17:59 น.

หนุกอีกแล้ว

โดย: ไม้เอก IP: 158.108.133.25 วันที่: 14 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:51:48 น.

เมื่อไรจาลงอีกอะ อยากอ่าน ๆ

โดย: คนอยากอ่าน IP: 202.28.77.33 วันที่: 15 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:30:15 น.

จะรอฉากที่คุณหญิงรู้ความจริงคะ ว่าเมษาเป็นผู้หญิงที่อรชุนแต่งงานด้วย คงจะมันส์พิลึก

โดย: ข้าวปั้น IP: 125.25.239.220 วันที่: 17 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:14:14 น.

ชอบละครเรื่องนี้มากค่ะ ตอนนี้ดูทุกวันเลย

โดย: นู๋น้ำปลา IP: 61.7.150.155 วันที่: 19 กันยายน 2551 เวลา:16:28:53 น.

สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

โดย: ฌามะออย IP: 125.24.190.102 วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:11:16:41 น.

//www.youtube.com/watch?v=l1kZkCpM91o&feature=related ไปดูกลิ่นแก้วกลางใจ ตอนจบกันได้นะ ( มีทุกตอนเลย )

เรามีเป็น DVD ด้วย ดูวนไปวนมาร้อยรอบแล้ว ชอบมาก เศร้า ซึ้ง ตลก มีหมดเลย รักละครเรื่องนี้มาก แต่อ่านจากในนี้ ไม่ตรงกับละครในเรื่องเลย มีหลายตอนเลย ที่ไม่ตรงกัน เขาคงเอามาดัดแปลงใหม่ เปลี่ยนใหม่ แต่ดีกว่าในบทที่เขียนมา มากเลย รู้สึกว่าคำพูดจิงๆในบท ไม่ซึ้งเท่าที่เอามาดัดแปลง ใหม่ เพราะเราดูจนจำคำพูดได้หมดแล้ว อยากบอกว่าเรื่องนี้ พระเอกไม่ได้โง่ อย่างที่ใครกล่าวหา และก็ไม่ได้เน่า อย่างที่ใครบางคนคิดด้วย พระเอกโง่ที่ไหน เขาก็รู้ ไม่รอให้ถึงกับสายไป ไม่เหมือนละครเรื่องอื่น โง่กว่านี้หลายเท่า จนกว่าจะรู้ความจริง ก็เกือบสาย แถมเมื่อรูความจริงก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น สู้เรื่อง
กลิ่นแก้วกลางใจ ก็ไม่ได้ พอรู้แล้ว ก็ยังแก้สถาณการณ์ แกล้งตาบอด หลอกนางเอก สนุก น่ารักดี ทำให้เรื่องสนุกมากขึ้น ตอนจบก็ยิ่งซึ้ง ไปดูกันได้นะ มีทุกตอนเลย ตั้งแต่ตอนที่ 1-37 ถึงตอนจบ น่ารักมากเลย นางเอกกับพระเอก

โดย: รักโฬม IP: 202.139.223.18 วันที่: 19 ตุลาคม 2551 เวลา:2:02:10 น.

แม่มดมีฤทธิ์

Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [?]

นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์ (บ๊วย)
นักเขียนบทละครโทรทัศน์

เจ้าของบทประพันธ์...>>>>>
ทาสรัก สวรรค์สร้าง
เพลงรักข้ามภพ
สู่แสงตะวัน อธิษฐานรัก
ดั่งดวงตะวัน เพียงผืนฟ้า
กลิ่นแก้วกลางใจ เปลวไฟในฝัน

ผลงานเขียนบท...>>>>>
บ่วง ทวิภพ สาปภูษา
ดั่งดวงตะวัน กลิ่นแก้วกลางใจ
เปลวไฟในฝัน หัวใจช็อคโกแล็ต
คลื่นรักสีคราม เล่ห์รตี

ผลงานกับละลิตา ฉันทศาสตร์โกศล ...>>>>>
ทางผ่านกามเทพ สามีตีตรา สายรุ้ง
ยอดชีวัน สามี บังเกิดเกล้า
หนึ่งในดวงใจคือเธอ สี่ไม้คาน
เลื่อมสลับลาย พรหมไม่ได้ลิขิต
ก้านกฤษณา ปลาหนีน้ำ ฯลฯ

ผลงานกับ ช่างปั้นเรื่อง...>>>>>
รักในม่านเมฆ เพียงผืนฟ้า ปิ่นมุก พลิกดินสู่ดาว อุ่นไอรัก
เบญจาคีตาความรัก รุ่งทิพย์ ต่างฟ้าตะวันเดียว
ปิ่นไพร ฯลฯ

Friends' blogs

[Add แม่มดมีฤทธิ์'s blog to your web]

Links

BlogGang.com