สะใภ้จำยอม ตอนที่ 2 .......มีเพียงแต่เสียงเครื่องปรับอากาศในห้องหอเท่านั้นที่ยังคงทำงานอยู่เพราะดูดูไปแล้วเหมือนคู่บ่าวสาวคู่นี้จะเป็นใบ้พูดกันไม่ได้ ยังไงไม่รู้ ได้แต่นิ่งงันเป็นเสาปูนซิเมนท์กันทั้งคู่เลย........นี่ไม่มีใครคิดจะพูดอะไรกันเลยจริงๆๆเหรอเนี้ยะ แต่อาจเป็นเพราะต่างฝ่ายต่างกำลังครุ่นคิดเรื่องของตนอยู่ก็เป็นได้............ การัณมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างครุ่นคิด !!!..นี่น่ะเหรอยายสองเปีย หญิงสาวเปลี่ยนไปมากจริงๆจากเด็กสาวน่าตามอมแมมคนหนึ่งเปลี่ยนเป็นหญิงสาวแสนสวยตรงหน้าเขานี้ได้อย่างไร สวย สวยจนการัณไม่อยากเชื่อสายตาตนเองสวยจนเขาไม่คิดว่านี้คือยายสองเปีย ..............ความเงียบกำลังเดินหน้าต่อไปเพื่อรอใครบ้างคนมาสะกิดให้ตื่นจากภวังค์................................ ........................................................................ "ตกลงเราจะนั่งกันอยู่อย่างนี้จนเช้าเลยไม๋?" ชายหนุ่มทำลายความเงียบที่น่าอึดอัดนี้เสียเอง หญิงสาวเหลือบตาขึ้นมามองชายหนุ่มแว่บหนึ่ง พร้อมหลุดคำพูดคำแรกในค่ำคืนนี้ของหล่อนออกมา "ฉันจะไปอาบน้ำ" "จะไปก็ไปซิไม่ได้ดึงขาไว้ซักหน่อย" !เอ้า โดนแล้วไงตะวัน ตะวันยังเก็บอารมณ์ไว้ได้เป็นอย่างดีเพราะกำลังครุ่นคิดอะไรบ้างอย่าง ขณะที่สองขายังก้าวเดินเข้าไปในห้องน้ำจนกระทั่งชำระล้างร่างกายที่มีแต่เม็ดเหงื่อและความเมื่อยล้าให้หมดออกไป.......จนมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อรอทำข้อตกบ้างอย่างกับชายหนุ่มที่เดินสวนเข้าไปในห้องน้ำ !กำลังนึกถึงคำพูดกวนๆของชายหนุ่มก่อนที่หญิงสาวจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ นี้ถ้าเป็นคำพูดกวนๆของไอ้พี่การัณ คนก่อนที่ตะวันรู้จักหล่อนคงต้อง!!กรี๊ด!!!กรี๊ดและกรี๊ดแน่นอน แต่นี้มันไม่ใช้ ผู้ชายตรงหน้าหล่อนคนนี้ไม่เหมือนไอ้พี่การัณคนก่อนของหล่อนเลย นี้เขาเป็นคนยังไงกันแน่น่ะบางที่ก็เงียบครึมจนดูน่ากลัวบางทีก็กลับไปเป็นไอ้พี่การัณคนกวนโลกอย่างเมื่อครั้งยังเด็ก แต่นี้เป็นครั้งแรกที่เขากลับไปเป็นไอ้พี่การัณที่ยียวนกวนส้น.......อย่าง12ปีก่อน ก่อนงานแต่งงานในวันนี้........ตะวันได้พบกับการัณเมื่อ2อาทิตย์ที่ผ่านมาเพราะต้องไปลองชุดแต่งงานด้วยกันที่ร้านในเมือง เขามารับหญิงสาวที่บ้านพร้อมป้าปราณี ครั้งแรกที่เห็นชายหนุ่มผิวสีน้ำผึ้ง ร่างสูงใหญ่ หน้าตาคมคาย พระเอกละครบางช่องยังต้องอาย แต่ต้องมาสะดุดกับดวงตาดำเข้มที่ดูแล้วช่างอบอุ่นนั้นแต่ทันใดนั้นแววตาคู่นั้นก็เปลี่ยนมาดูเหยือกเย็นไร้ความรู้สึกจนดูน่าสะพึงกลัวยังไงก็ไม่รู้ในความรู้สึกของตะวัน ........ 2 หนุ่มสาวต่างจ้องมองกันอยู่เพียงเสี้ยววินาที ตะวันก็เป็นฝ่ายยกมือไหว้นางปราณีและะชายหนุ่ม “สวัสดีค่ะคุณป้า” “สวัสดีค่ะคุณการัณ” ตะวันพยายามเรียกชื่อเขาให้ดูแล้วช่างห่างเหินที่สุดหลังจากที่ได้สบตากับดวงตาคู่สวยที่มีแต่ความเหยือกเย็นจนดูน่าสะพึงกลัว คู่นั้น "คุณเคินอะไรกันลูกเรียกพี่การัณซิจ๊ะ" เออ..... "พี่การัณ"เสียงเรียกชื่อชายหนุ่มแผ่วเบาหลุดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มได้รูปของตะวัน "แม่จะอยู่คุยกับแม่ผกาน่ะลูก ลูกๆไปลองชุดกันเถอะจ๊ะ"นางปราณีกล่าวพร้อมมองไปที่ลูกชาย ตลอดการเดินทางจากไร่แสงตะวันไปจนกระทั่งถึงจุดหมายปลายทางคือร้านตัดชุดแต่งงาน ไม่มีการสนทนาไม่มีคำทักทายใดๆของหนุ่มสาวทั้งคู่แม้แต่คำเดียวจนกระทั่งชายหนุ่มมาส่งหญิงสาวที่ไร่แสงตะวันและรับนางปราณีกลับไปยังไร่ของตน.......................................... นั้นเป็นครั้งแรกที่ตะวันได้พบเจอกับชายหนุ่มและเจอกันอีกครั้งก็ในงานแต่งงานวันนี้นี่แหละ นี้คงเป็นงานแต่งานที่เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวเจอกันน้อยที่สุดในโลกก็ว่าได้...........ตะวันคร่ำครวญกับตัวเองในใจ แต่งกับใครไม่แต่งดันแต่งกับอีตาขี้เก๊กเนี้ยะ ขี้เก๊กอย่างเดียวก็ว่าแย่แล้วน่ะแถมยังปากไม่ดีอีกตั้งหาก คิดแล้วกลุ้มจริ๊งจริง............ ...ตะวันยังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย.........จนกระทั้งได้ยินเสียงฝีเท้าของชายหนุ่มที่เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่หญิงสาวเข้าไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าทีดูมิดชิดที่สุดเท่าที่จะมี แต่แทนที่ชายหนุ่มจะแต่งองทรงเครื่องให้เรียบร้อยก่อนออกมาจากห้องน้ำกลับพันแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาทำเอาหญิงสาวต้องยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหน้าปิดตาตัวเองทันที พร้อมเสียงที่ตามมาก็คือ (ระวัง) "!!กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!! "ไอ้คนบ้า ไอ้คนโรคจิต" "โอ๊ย บ้านจะแตก หยุดซะทีแม่นกหวีดแล้วใครบ้า คุณหรือผม"การัณกล่าวพร้อมยกมือขึ้นเกาหัวอย่างงงง "ก็คุณน่ะซิ"หญิงสาวแหวกลับเข้าให้ "จะบ้าหรือไงแก้ผ้าเดินออกมาเนี้ยะ...ไอ้คนคนลามก” หญิงสาวแถมคำชมไปอีกดอกหนึ่ง "คุณบ้าไปรึเปล่าเนี้ยะผมไม่ได้แก้ผ้าน่ะคุณ ผมนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาน่ะ "ชายหนุ่มกล่าวอย่างขันๆ "แล้วทำไมไม่ใส่ชุดนอนให้เรียบร้อยละ"หญิงสาวกล่าวอย่างอายๆเพราะมันก็จริงอย่างชายหนุ่มพูด "พูดยังกับผมเป็นเด็กอนุบาลต้องใส่ชุดนอน" "แล้วใครว่าผมมีชุดนอนใส่ล่ะ" "!อะไรน่ะ หมายความว่าไง ไม่มีชุดนอน" "ก็ผมชอบนอนตัวเปล่าอ่ะ" "ไอ้โรคจิต"หญิงสาวตะโกนพร้อมทำน่าตาพะอืดพะอม รังเกียจซะเต็มประดา "คำก็โรคจิต สองคำก็โรคจิต โรคจิตอีกคำเดียวเจอดีแน่"ชายหนุ่มขู่เสียงเข้ม ตะวันน่าเสียเพราะไม่รู้จะทำอย่างไร "แต่ไม่ต้องกลัวเป็นตากุ้งยิงน่ะ ผมมีกางเกงแพรอยู่2ตัว คงพอจะใช้กันอุจาดตาคุณได้บ้าง แล้วถ้ายังไงเข้าไปในเมืองเที่ยวหน้าจะหาชุดที่คุณว่ามาไว้ละกัน" ตะวันลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้หน้ากระจกเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่พร้อมหันไปถามชายหนุ่ม “แล้วกางเกงคุณอยู่ตรงใหนล่ะเดี๋ยวฉันหยิบให้” ถึงหญิงสาวจะไม่เต็มใจแต่งงานกับชายหนุ่มแต่เมื่อแต่งแล้วก็จะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดเพราะยังจำคำที่มารดาพร่ำบอกพร้อมบ่นได้ตลอดเวลา “ดูแลพี่เค้าดีๆน่ะลูก งานบ้านงานเรือนเราอย่าให้ขาด เค้าจะมาว่าแม่ได้ จะทำอะไรก็นึกถึงน่าพ่อน่าแม่บ้างน่ะยายตะวัน” นี่เป็นอีกครั้งที่หญิงสาวทำให้ชายหนุ่มประทับใจ เพราะเมื่อครู่หลังจากที่ชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องน้ำเค้าก็เห็นแปรงสีฟันของตนวางอยู่หน้ากระจกพร้อมบีบยาสีฟันไว้เสร็จสับ ถ้ารู้ว่าแต่งงานแล้วดีแบบนี้แต่งไปตั้งนานแล้วชายหนุ่มคิด ........................... หลังจากเดินเข้าไปเปลี่ยนกางเกงแพรสีน้ำเงินเข้มในห้องน้ำแล้วชายหนุ่มก็เดินมาทอดตัวจะล้มตัวลงนอนบนที่นอนเพราะความเมื่อยล้ามาทั้งวันจากพิธีกรรมต่างๆที่ยุ่งยากวุ่นวาย... ก็ต้องชะงัก “นี่คุณจะนอนบนนี้เหรอ” “เอ้าคุณแล้วจะให้ผมนอนที่ใหนล่ะ” “ก็ฉันไม่คุ้นเคยกับการนอนสองคนหนิ”หญิงสาวกล่าวพร้อมสีหน้าแทบจะเรียกได้ว่าเหมือนตวัก ถ้าคางกับน่าผากติดกันได้คงติดกันไปแล้ว “แล้วจะทำงัย” “คุณก็ไปนอนตรงโซฟาซิ” “โอ้ยไม่เอาหรอก โซฟาตัวเล็กนิดเดียวผมตัวยังกับควาย เมื่อยตายเลย”ชายหนุ่มกล่าว “ไม่รู้ล่ะผมจะนอนตรงนี้ล่ะ”ชายหนุ่มบอกพร้อมล้มตัวลงนอน “ไม่ได้น่ะ ฉันไม่ยอม”หญิงสาวตะโกน “เลิกทำตัวยุ่งยากที่ได้ไม๋ แล้วไอ้คำพูดที่เรียกแทนตัวเองว่าฉันกับคุณเนี้ยะพอเสียทีเราแต่งงานกันแล้วน่ะไม่ใช่คนข้างบ้านกันจะได้เรียกผมกับคุณ” “แล้วจะให้เรียกว่าไง”หญิงสาวกล่าวพร้อมน่าตาบูดบึ้ง “ตะวัน กับพี่การัณ” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมใบหน้าทะเล้น “เอี้ยะ พี่การัณ ใครจะไปเรียกลง” “ทำไม จะเรียกไม่ได้ฮ่า" “ก็มันไม่ชินนิ” หญิงสาวกล่าวอย่างเสียไม่ได้ “นี้ก็ไม่คุ้นนั้นก็ไม่ชิน หรือเราจะมาสร้างความคุ้นเคยกผสมกับความเคยชินกันดีล่ะ”ชายหนุ่มกล่าวพร้อมทำหน้าทำตาทะเล้น “ไอ้คนบ้า”หญิงสาวตะโกนใส่หน้า “ตกลงเราจะนอนกันได้รึยัง”ชายหนุ่มกล่าว “คุณจะนอนก็นอนไปคนเดียวซิ” “คุณอีกแล้วน่ะ ถ้าพี่ได้ยินอีกเพียงคำเดียวพี่จะสอนเธอให้รู้จักกับคำว่าความคุ้นเคยทันที” หญิงสาวตั้งท่าจะไม่ยอมแต่ได้เห็นดวงตาฉายแววแน่วแน่ของชายหนุ่มเท่านั้นล่ะหยุดทันทีเลย “แล้วพี่การัณจะให้ฉัน เอ้ยตะวันนอนยังไงล่ะค่ะ” “ก็นอนด้วยกันตรงนี้ล่ะ” หญิงสาวแสดงสีหน้าตกใจ “ไม่ต้องห่วงหรอกพี่ไม่ทำอะไรเธอหรอก” “ถ้าเธอไม่เต็มใจ .....พี่สัญญา” ชายหนุ่มกล่าวน้ำเสียงหนักแน่น คำพูดของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวใจชื้นขึ้นมาได้บ้างแม้จะระแวงอยู่บ้างแต่ก็ยังดี หญิงค่อยๆล้มตัวลงนอนอีกฝากหนึ่งของเตียงแต่ยังไม่วายหยิบหมอนข้างมาขวางไว้ตรงกลางเพราะถึงแม้ด้านล่างชายหนุ่มจะสวมกางเกงแต่ด้านบนก็ไม่มีอะไรมาบดบังได้เลย แผงอกกว้างนั้นทำให้ตะวันขนลุกซู่ มันน่าสัมผัสยังไม่รู้ มันทำให้ตะวันเองเป็นฝ่ายหวั่นไหว เอ้ยไม่ซิเค้าไม่เรียกว่าหวั่นไหวไอ้ตะวันเค้าเรียกกลัวโว้ย ตะวันพร่ำบอกตัวเองในใจ . ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ทุกๆคอมเม้นน่ะค่ะ ตอนแรกว่าจะพักเรื่องนี้ไว้ยาวซักหน่อยเพราะช่วงนี้งานยุ่งมากเลยค่ะ แต่เมื่อมีเพื่อนๆพี่ให้กำลังใจมายารีสก็พร้อมลุยค่ะ ................................................... คุณ kim-ขอบคุณคุณkim ที่เข้ามาหาความผิดพลาดให้ค่ะ คุณammataya-ขอบคุณคุณสำหรับกำลังที่ส่งมาให้น่ะค่ะคุณammatayaทำให้ยารีสมีแรงเขียนขึ้นตั้งเยอะเลย คุณ boatboat -ขอบคุณ boatboat ที่เข้ามาอ่านน่ะค่ะขอบคุณมากจริงๆ คุณMme France ขอบคุณMme France ที่เข้ามาแวะชมงานเขียนของยารีสค่ะ ดีใจมากๆเลย คุณนู๋นิ-ขอบคุณนู๋นิมากน่ะจ๊ะที่มาอ่านเรื่องของยารีส รอบนี้ยารีสลงให้ยาวเลยน่ะจ๊ะหวังว่านู๋นิคงจุใจน่ะ ขอบคุณน่ะจ๊ะ คุณอิสวารายา -ขอบคุณมากน่ะค่ะที่เข้ามาอ่านเรื่องของยารีสขอบคุณสำหรับกำลังของพี่หมากกับน้องพลูค่ะ หวังว่าเราคงได้รับพระราชทานปริญญาบัตรวันเดียวกันน่ะค่ะ ดีใจมากค่ะที่เจอเพื่อนสถาบันเดียวกัน เย้อ ดีใจจัง คุณ une playul pizzicato ขอบคุณคุณune playul pizzicato มากน่ะค่ะคุณเป็นอีกกำลังหนึ่งที่ทำให้ยารีสหยิบเรื่องนี้ขึ้นมาเขียนอีกครั้งค่ะ ขอบคุณจริงๆ .................................................................... ช่วยหาคำผิดกันด้วยน่ะค่ะ...........ยารีส   Create Date : 10 สิงหาคม 2550 20 comments Last Update : 11 สิงหาคม 2550 15:40:00 น. Counter : 3085 Pageviews. Share Tweet

ยินดีจะให้กำลังใจเสมอ..ตราบเท่าที่คุณยารีสจะเขียนนิยายต่อไป ซึ่งแปลว่า ถ้าคุณยารีส ไม่เขึยนต่อ อะฮั้นจะไม่มาหา มาเยี่ยมแล้ว ฮ่าๆ สู้ต่อไปนะคะ ให้เค้างอนกันนานๆนะคะ หนุกดี อิ อิ   โดย: une playful pizzicato 11 สิงหาคม 2550 16:44:18 น.

ตามมาอ่านเหมือนเดิมค่ะ จะคอยเป็นกำลังใจให้นะค่ะ ถูกผิดหรืออะไรก็ช่างมันคือประสบการณ์ชีวิตที่จะทำให้เราไปให้ถึงจุดหมายในอนาคตค่ะ   โดย: ammataya 11 สิงหาคม 2550 22:07:55 น.

อ่านจบแล้วแวะลงชื่อเป็นกำลังใจให้ค่ะ พยายามเขียนต่อไปเรื่อยๆ นะคะ เดี๋ยวก็เก่งค่ะ   โดย: ต้นข้าว IP: 125.27.74.199 11 สิงหาคม 2550 23:56:33 น.

ก้าวแรกก็อาจจะติดขัดบ้าง แต่เขียนบ่อยๆก็จะพร้วไปเองค่ะ นั่นหมายความว่า คุณยารีสต้องมาอัพเดตบ่อยๆค่ะ   โดย: อิสวารายา IP: 202.57.177.64 14 สิงหาคม 2550 8:09:47 น.

แวะเข้ามาอ่านแล้วนะคะจุใจมากค่ะ ขอบคุณคุณยารีสนะคะที่จัดให้ตามคำขอ และก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณยารีส ด้วย ที่เขียนนิยายดีๆให้เราได้อ่านกัน อย่าทิ้งกันไปไหนนะ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ รีบๆมาอัพเร็วๆนะคะ   โดย: นู๋นิ IP: 203.154.169.133 14 สิงหาคม 2550 11:26:55 น.

หายไปนานแล้วนะมาทวงตอนต่อไปจ้า   โดย: ammataya 16 สิงหาคม 2550 20:54:13 น.

“ทำไม จะเรียกไม่ได้ฮ่า" เหมือนกระเทยเลย พิมผิดหรือว่าจะให้พระเอกหัวเราะคะ มาเยี่ยมแล้วนะคะ ตามสัญญา   โดย: ปั้นน้ำกะฟ้าริน 17 สิงหาคม 2550 12:55:13 น.

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจน่ะค่ะสำหรับคำผิดเดี๋ยวยารีสแก้ให้น่ะแต่ขอเวลาหน่อยช่วงนี้งานยุ่งมากๆเลยค่ะ สำหรับตอนต่อไปขอเวลาหน่อยน่ะค่ะ   โดย: ยารีส IP: 203.151.46.130 17 สิงหาคม 2550 16:28:27 น.

ชอบดีดี!   โดย: น้ำค้าง IP: 125.25.218.197 30 สิงหาคม 2550 10:01:17 น.

ตัววาเองเป็นคนเห็นแก่ตัวทำไห้แฟนของวาต้องน้อยใจ จากวาคนบ้านพานจ.น่าน   โดย: วา IP: 125.25.218.197 30 สิงหาคม 2550 10:04:54 น.

หายไปนานแล้วนะคะ รอจนจะรอไม่ไหวแล้วนะ เรื่องก็สนุกดีทำไมไม่มาอัพซะทีคะ คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คุณยารีส หายไปไหนตอบด้วยคะ   โดย: นู๋นิ IP: 203.154.169.133 7 กันยายน 2550 10:22:42 น.

หายกันหมด ต้องร้องเพลงรออีกแล้ว   โดย: ผู้ติดตาม IP: 61.47.17.21 27 กันยายน 2550 12:38:17 น.

หวัดดีจ้าน้องยารีส แวะมาเยี่ยมอ่ะค่ะ ไม่ได้ทักกันซะนานเลย สบายดีรึเปล่าคะ ว่าแต่งานยุ่งๆนี่ เริ่มหายยุ่งรึยังเอ่ย สำหรับเรื่องนี้ พี่ขอรอให้จบก่อนแล้วจะมาตามไล่อ่านดีกว่าน้อ   โดย: ไกลนั้น 14 ตุลาคม 2550 0:06:35 น.

หายไปนานเลยนะจ๊ะ   โดย: ammataya 18 พฤศจิกายน 2550 15:18:44 น.

glitter-graphics.com   โดย: ammataya 24 ธันวาคม 2550 20:00:50 น.

หวัดดีจ้า ทำไม่จะจำไม่ได้หละ หายไปนานเลยนะ ทำงานเป็นไงบ้างจ๊ะ   โดย: ammataya 10 มีนาคม 2551 19:31:43 น.

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจที่มีให้ยารีสน่ะค่ะ งานเขียนเรื่องนี้คงพักไว้ก่อนน่ะ ตอนนี้ยารีสงานยุ่งมากเลยค่ะแต่สัญญาว่าจะรีบเอาตอนใหม่มาลงให้น่ะค่ะ   โดย: ยารีส (data_jung ) 13 มีนาคม 2551 15:31:55 น.

โดย: ammataya 17 มีนาคม 2551 5:12:37 น.

น้องขาหายไปเลยนะค่ะ   โดย: ammataya 29 มีนาคม 2551 7:11:19 น.

Hello, New club music, private server MP3/FLAC, Label, LIVESETS, Music Videos https://0daymusic.org Available only on our secure FTP server. 0daymusic Team   โดย: Charlesrox IP: 51.210.176.129 7 เมษายน 2567 1:54:07 น.