พี่หมื่น : ออเจ้าทำอันใดอยู่หรือ
การะเกด : คุณพี่ก็แหกตาดูสิเจ้าคะ ไม่เห็นรึว่าข้าทำอันใดอยู่
พี่หมื่น : นี่ออเจ้ากำลังโกรธข้าที่ข้าพูดเรื่องม้าของออเจ้าเมื่อวานนี้ใช่รึไม่
การะเกด : รู้ไปหมดทุกเรื่อง เรื่องแค่นี้ข้าต้องบอกรึ
พี่หมื่น : เอาเป็นว่าข้าขอโทษออเจ้าก็แล้วกัน แล้วนี่ออเจ้าทำอันใดอยู่
การะเกด : อ่านธรรมะเจ้าค่ะ
พี่หมื่น : อย่างออเจ้านี่นะอ่านธรรมะ
การะเกด : ทำไมคะ คนอย่างข้านี่อ่านธรรมะไม่ได้รึไง
พี่หมื่น : มันออกจะผิดวิสัยของออเจ้า ออเจ้าชอบเที่ยว
การะเกด : ชอบเที่ยวแล้วจะชอบอ่านธรรมะไม่ได้รึไง คุณพี่นี่ก็แปลก
พี่หมื่น : ออเจ้าแน่ใจนะว่าออเจ้าอ่าน ไม่ใช่มองผ่านๆ ไปเท่านั้น
การะเกด : เอ๊ะ คุณพี่นี่ยังไงกัน พูดจาหาความข้าตลอดเลย
พี่หมื่น : ถ้าออเจ้าอ่านจริง ไหนลองสรุปความมาให้ข้าฟังซิ
การะเกด : เอ่อ ข้า ข้า... ข้าขอตัวไปดูม้าก่อนนะ วันหลังข้าจะมาสรุปความให้ฟัง
พี่หมื่น : ออเจ้า! ออเจ้ากลับมาหาข้าก่อน
จ้อย : เห็นทีนายท่านต้องอ่านเองแล้วล่ะขอรับ
พี่หมื่น : เห็นทีว่าจะต้องเป็นอย่างนั้นแล้วล่ะไอ้จ้อย เอ็งมาอ่านกับข้ามั้ย
จ้อย : ตอนนี้ไม่สะดวกขอรับ จ้อยต้องไปดูไก่ก่อน กลัวมันเหงา
พี่หมื่น : เออดีไอ้จ้อย ข้าจะได้บรรลุธรรมอยู่คนเดียว
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [
