สาปรัก...บท 12/2

ตอนที่ปฐวีมาถึง ทุกอย่างภายในบ้านเงียบสงบราวกับฟ้าหลังฝน ไม่ต่างจากพายุร้ายพัดผ่านไปแล้ว คงเหลือไว้เพียงทะเลสงบที่ปราศจากคลื่นลม แม้แต่คนรับใช้ก็ยังแยกย้ายไปทำงานของตัวเอง ปฐวีก้าวลงจากรถ กดรีโมทล็อกรถ ก่อนตรงดิ่งเข้าไปในบ้าน เขาเพิ่งกลับมาจากให้อลิตาวัดตัวที่ร้านตัดเสื้อของเธอ ก่อนไปเขาแวะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและให้อาหารทองม้วนที่คอนโดฯ แล้วจึงแวะเข้าบริษัทไปเซ็นต์แฟ้มเอกสาร พูดคุยสั่งงานกับเลขาฯ อีกนิดหน่อย ก่อนจะไปห้องเสื้อของอลิตา ฉะนั้นกว่าจะกลับมาถึงบ้าน ก็เป็นบ่ายแก่ๆ และบรรดากองทัพนักข่าวก็แยกย้ายกันกลับหมดแล้ว

ปฐวีเดินเข้าไปในบ้าน กำลังจะเลี้ยวขวาไปทางห้องนั่งเล่นซึ่งเป็นที่รวมของเหล่าสมาชิกครอบครัว สายตาก็พลันสะดุดเข้ากับกรอบรูปที่แขวนเหนือผนังต่อจากรูปถ่ายของครอบครัวพอดี...ภาพวาดนางฟ้าที่อยู่ในชุดปฏิบัติธรรม มือกำลังประสานเหนือหน้าขา

ทายาทคนรองของตระกูลสุขารมณ์ชะงักเท้า ขยับเข้าใกล้โดยไม่รู้ตัว เขายกมือขวาขึ้นไล้ใบหน้าเรียวสะสวยของนางฟ้าในภาพวาด ไล่ตั้งแต่ดวงตาคู่งามซึ้ง จมูกเล็กโด่งงาม จนมาถึงเรียวปากนุ่มรูปกระจับสีแดงระเรื่อ พลางพึมพำ

“หากก่อนนี้ผมเคยสงสัยว่าถ้าคุณมีชีวิต มีเลือดเนื้อขึ้นมาจริงๆ จะเป็นอย่างไร ตอนนี้ผมก็ได้คำตอบแล้วคุณฟ้า” ปฐวีทอดเสียงอ่อนนุ่มแล้วพึมพำต่อว่า “ผมรักคุณ...คุณคือคนที่ผมตามหาและรอคอยมาตลอดชีวิต ต่อไปนี้ผมสัญญาว่ากายและใจของผมจะเป็นของคุณคนเดียว” ตอนที่ขับรถกลับมา เขาได้มีโอกาสสำรวจจิตใจและความรู้สึกของตัวเอง แล้วได้คำตอบว่าเขารักอัปสรอย่างที่สุนิษาว่าจริงๆ ไม่ได้ตกใจกับความรู้สึกรักที่เกิดขึ้นเร็วชนิดที่เรียกว่าปัจจุบันทันด่วนไม่ต่างจากรักแรกพบ ตรงกันข้ามมีแต่ความอิ่มเอมเมื่อรู้สึกราวกับว่าเขาค้นหาส่วนที่ขาดหายไปจากชีวิตเจอแล้ว อัปสรคือส่วนที่มาเติมเต็มชีวิตเขา

“เธอสวยยังกับนางฟ้าจริงๆ สวยหยาดฟ้ามาดินจนน่าตกตะลึง สวยจนน่าหลงรักใช่ไหมคะ ตอนวาดเห็นครั้งแรกยังตกหลุมรักเลยค่ะ”

ปฐวีสะดุ้งโหยง ตัวชาวาบ รีบหดมือกลับ เมื่อได้ยินเสียงปานวาดดังทางด้านหลัง เขาเหลียวกลับไปมอง พบน้องสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามาอยู่ในชุดอยู่บ้านเรียบร้อยแล้วราวกับว่าเจ้าตัวกลับมาจากมหาวิทยาลัยนานแล้ว ปฐวีไม่แน่ใจนักว่าปานวาดมาหยุดยืนข้างหลังและได้ยินที่เขาพึมพำมากน้อยแค่ไหน แต่หวังว่าเธอจะไม่ได้ยินอะไรนัก นึกแล้วสำรวจสีหน้าของน้องสาวเงียบๆ แต่เขาก็ไม่พบพิรุธหรือความผิดปกติใดๆ ในดวงตาสีนิลคู่นั้น ไม่พบแววล้อเลียนใดๆ นอกจากแววตาซุกซน สดใสร่าเริงราวกับเด็กขี้เล่นอยู่เป็นนิตย์คู่นั้น น้องสาวเขาสวยและสดใส...ใสเสียจนเขาอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปขยี้ศีรษะเบาๆ ด้วยความเอ็นดู

“ยี้พี่วีน่ะ ผมเขายุ่งหมดแล้ว” ปานวาดแสร้งว่าไม่จริงจังนัก แล้วปัดมือหนาของพี่ชายออก เธอยิ้มยิงฟันพร้อมถามว่า “พี่วีหายไปไหนมา ที่นี่วุ่นวายแล้วก็เกิดเรื่องใหญ่แล้ว รู้มั้ย”

“เรื่องอะไร แล้วนี่คนอื่นหายไปไหนกันหมด อัปสรไม่อยู่เหรอ ทำไมบ้านเงียบเชียบจังเลย” ถามแล้วเหลียวมองรอบตัวราวกับหาใครบางคน...ใครบางคนที่เขาเฝ้าคิดถึงและคิดคำนึงมาตลอดทางที่ขับรถกลับมาบ้าน

“ก็เพราะเกิดเรื่องใหญ่นี่แหละค่ะทุกคนเลยหายกันไปหมด แตกกระเจิงยิ่งกว่าฝูงผึ้งแตกรังอีกค่ะ คุณพ่อขึ้นไปเอนหลังได้พักใหญ่ๆ แล้ว ส่วนคุณแม่ขึ้นไปอ่านหนังสือธรรมะ”

หนังสือธรรมะ คุณแม่เขานี่นะ? ปฐวีทำหน้าเก้อกระดาก นี่เขาฟังผิดไป...หรือว่าปานวาดเข้าใจผิดกันแน่? แต่นั่นแหละไม่มีโอกาสถามมากกว่านั้นเมื่อมีเรื่องอื่นที่น่าร้อนใจและน่าสงสัยมากกว่า เขาจึงถามต่อไปว่า “แล้วอัปสรล่ะเธอไปไหน”

“ออกไปข้างนอกกับพี่กาลค่ะ”

“ไปข้างนอกกับพี่กาล? ไปทำอะไรกัน” ปฐวีนิ่วหน้าถาม เขาชักสีหน้าโดยไม่รู้ตัว

“ออกไปดูสถานที่จัดงานเลี้ยงแต่งงานกับไปหาซื้อเสื้อผ้าค่ะ อ้อ...นัยว่าถ้าเลือกสถานที่ได้ถูกใจแล้ว ก็จะเลยไปร้านพิมพ์การ์ด เพื่อไปแจ้งสถานที่จัดการเลี้ยงด้วยค่ะ” แล้วปานวาดก็ลดเสียงลง บอกเสียงอ่อยๆ ว่า “ตอนแรกคุณแม่ตั้งใจให้พวกพี่ถ่ายพรีเว็ดดิ้งเพื่อเอามาพิมพ์หน้าการ์ดแต่งงาน กับใช้เป็นฉากตกแต่งประกอบงานเลี้ยงแต่งงานที่โรงแรมเรา แต่พอคุณแม่รอพี่ถึงค่ำแต่พี่ก็ไม่มาวัดตัว คุณแม่เลยตัดสินใจว่าไม่ต้องถ่ายพรีเว็ดดิ้งแล้ว ให้พิมพ์การ์ดกับเลือกสถานที่จัดงานเลี้ยงไปเลย เพราะกลัวพิมพ์ไม่ทัน แล้วไหนยังต้องเอาการ์ดไปเชิญแขกกับญาติผู้ใหญ่อีก คุณแม่ก็เลยตัดสินใจยกเลิกการพรีเว็ดดิ้ง พี่วีรู้ไหมพี่ทำให้คุณแม่ผิดหวังมากๆ วาดยังไม่เคยเห็นคุณแม่โกรธครั้งไหนมากเท่าครั้งนี้เลยค่ะ พี่วีทำให้พวกเราผิดหวังมากรู้ไหมคะ แล้วคุณแม่ก็ประกาศว่าถ้าพี่กลับมาเมื่อไหร่ คุณแม่จะเพ่นกบาล แล้วนี่พี่วีหายไปไหนมาตลอดเย็นคะ แล้วทำไมไม่เปิดมือถือ รู้ไหมทั้งคุณแม่ทั้งพี่กาลโทร.หาพี่ให้ควั่ก” ตอนท้ายเสียงอ่อนลงไปอีก ด้วยความเกรงใจพี่ชาย วิสัยรักมากจึงไม่กล้าเอ่ยปากตำหนิตรงๆ

ปฐวีหน้าเปลี่ยนสีด้วยความรู้สึกผิด เขาเลือกตอบโดยข้ามบางคำถาม

“ก่อนเข้ามาบ้าน พี่แวะไปให้คุณแอนวัดตัวที่ร้านเรียบร้อยแล้ว ส่วนเรื่องพรีเว็ดดิ้ง...พี่เสียใจ เดี๋ยวพี่จะลองปรึกษาคุณแม่กับอัปสรดูว่าเราจะยังแก้ไขอะไรได้ทันไหม ว่าแต่เรื่องพวกนี้ ยังไงก็ไม่เกี่ยวกับการที่พี่กาลมาทำหน้าที่แทนพี่อยู่ดี การเลือกโรงแรมจัดงานเลี้ยง กับหาซื้อเสื้อผ้าให้อัปสร ควรเป็นหน้าที่ของเจ้าบ่าวไม่ใช่เหรอ” ถามด้วยน้ำเสียงขุ่นๆ เขารู้สึกไม่พอใจอย่างยิ่งกับการที่พี่ชายจุ้นจ้านมาทำหน้าที่แทนเขา น้ำเสียงจึงติดจะหมางเมินโดยไม่รู้ตัว

“ก็พี่ไม่อยู่ จะให้พวกเราทำไงละคะ ในเมื่อทุกอย่างจวนตัวแบบนี้ ใครช่วยอะไรได้ก็ต้องช่วยหยิบจับคนละไม้ละมือแหละค่ะ จะมานั่งแบ่งแยกว่านั่นหน้าที่เจ้าบ่าว นั่นหน้าที่พี่เจ้าบ่าว ก็ใช่เรื่อง อีกอย่างพี่อัปสรก็ โอ๊ะ...” พูดมาถึงตรงนี้ ปานวาดก็ยกมืออุดปาก ทำหน้าราวกับนึกขึ้นได้ “ไม่ทันแล้วพี่วี ไปกันเถอะ ไปดูพี่อัปสรออกทีวีกัน” แล้วปานวาดก็ฉุดกระชากลากถูแขนของพี่ชายไปทางห้องนั่งเล่นที่ตัวเองเปิดทีวีทิ้งไว้ก่อนจะไปเข้าห้องน้ำ พลันที่เข้าไปในห้อง เธอก็รีบเปิดเสียงทีวีที่ดังอยู่แล้วให้ดังยิ่งขึ้นไปอีก

“นี่เรากำลังพูดถึงเรื่องอะไร พี่งงไปหมดแล้ว แล้วอัปสรออกทีวีอะไรกัน?” ปฐวีถามอย่างงุนงง แต่ก็ยอมทรุดนั่งบนโซฟาตัวว่างกลางห้องโดยดี

“ก็นี่แหละค่ะเรื่องใหญ่ที่วาดพูดถึง ดูทีวีก่อนค่ะเดี๋ยวค่อยมาเมาท์กัน เดี๋ยววาดจะเล่าให้ฟังว่าที่มาที่ไปเป็นยังไง ทำไมพี่อัปสรถึงได้ออกทีวี” แล้วจากนั้นปานวาดก็เพ่งความสนใจไปที่จอโทรศัพท์นับแต่นั้น ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ภาพโฆษณาตัดกลับไปยังผู้ประกาศข่าวที่บอกกล่าวหัวข้อข่าวสั้นๆ ก่อนเข้าสู่รายละเอียดข่าว

“มาถึงข่าวด่วนข่าวฮอตของวันนี้ค่ะ ทายาทอันดับสองของตระกูลสุขารมณ์ คุณปฐวี สุขารมณ์ ลูกชายของคุณปิยชาติ สุขารมณ์ นักธุรกิจชื่อดังซึ่งมีธุรกิจมากมายในเครือสุขารมณ์กรุ๊ป ตัดสินใจสละโสดกับนางสาวอัปสร ปริยากรโสภณ โดยจะมีการจัดงานแต่งงานขึ้นที่บ้านเจ้าบ่าวในวันที่...” จากนั้นตามมาด้วยวันและเดือน แล้วผู้ประกาศข่าวก็กล่าวต่อว่า “นางสาวอัปสร เป็นศีลจาริณี หรือที่แปลว่า หญิงผู้รักษาศีล เธอเป็นนักปฏิบัติธรรมและมีบทบาทสำคัญอย่างมากต่อการช่วยให้คุณปิยชาติ หายจากอาการเจ็บป่วยที่เป็นปริศนามานานกว่า ๓ ปี จนกระทั่งคุณปิยชาติฟื้นตัวและสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ในที่สุด ข่าวการออกจากโรงพยาบาลของคุณปิยชาติ เป็นข่าวเกรียวกราวใหญ่โตไปเมื่อวาน มาวันนี้เรามาฟังจากปากว่าที่เจ้าสาวของคุณปฐวีบ้างว่า เธอช่วยให้คุณปิยชาติหายจากอาการปริศนานั้นได้อย่างไร พร้อมกับฟังรายละเอียดการแต่งงานจากปากเธอค่ะ ซึ่งไม่เคยเปิดเผยที่ไหนมาก่อน....”

………………………………..

Create Date : 18 เมษายน 2557 Last Update : 18 เมษายน 2557 13:33:04 น. Counter : 1636 Pageviews.		8 comments
Share Tweet