Bloggang.com : คณิตยา -

Group Blog

All Blog

ฝากรักผ่านซีบ็อกซ์

สนพ. : พิมพ์คำ
นักเขียน: คณิตยา
ราคา : 180 บาท
จำนวนหน้า : 269 หน้า
ตีพิมพ์ ครั้งแรก: มีนาคม 2551
ตีพิมพ์ ครั้ง 2 : เมษายน 2551
สัญญาวรรณกรรมกับสถาพร : 25 กุมภาพันธ์ 2551
แนว: นิยายรัก

********************
ขออนุญาตกอปรีวิวของคุณIMpOO มาเป็นความทรงจำ ขอบคุณไว้ ณ โอกาสนี้ค่ะ ^ ^

May 04, 2011

ฝากรักผ่านซีบ็อกซ์

เรื่องย่อ..

เรื่องรักอลวนชวนวุ่นใจ เมื่อเว็บดีไซเนอร์สาว เจ้าของบล็อกแก๊งเพลงนาม "shakira" เผลอตัวปล่อยใจไปกับหนุ่มไซเบอร์เจ้าพ่อเว็บโป๊ ที่เข้ามาหยอดคำหวานผ่านซีบ็อกซ์--กระดานแชตออนไลน์บนบล็อกเพลงของเธอ

ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะหลงรักเขาเข้าได้จริง ๆ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าถ้อยคำที่เขาพร่ำบอกผ่านซีบ็อกซ์...ไม่ต่างอะไรกับคำรักเพ้อเจ้อของพวกหมาหยอกไก่ ทั้ง ๆ ที่เสิร์ชชื่อเขาในกูเกิลทีไร...ลิงก์เกี่ยวข้องที่โชว์หรา ล้วนแต่เป็นเว็บโป๊ และทั้ง ๆ ที่รู้ว่า ขณะที่เขาเวียนวนพูดคุยกับเธอ...ในใจเขามีหญิงอื่นจับจองพื้นที่อยู่เต็มหัวใจ

น่าแปลกก็ตรงที่ขณะหัวใจเธอฟุบฝ่อเพราะ "อิฐ" ชายในโลกไซเบอร์ "อิฐ" อีกคนกลับก้าวเข้ามาในชีวิต วนเวียนชิดใกล้ และเมื่อเธอปฏิเสธรัก "อิฐ" ในโลกจริง "อิฐ" ในโลกไซเบอร์ก็ร่ำร้องหาคนมาดามหัวใจ

หญิงสาวควรจะเลือกใคร...ระหว่างชายหนุ่มในโลกจริงที่รักเธอ กับหนุ่มในโลกเสมือน...ที่เธอรัก ?

ฝากรักผ่านซีบ็อกซ์

โดย .. คณิตยา

สนพ. พิมพ์คำ

เรื่องราวความรัก .. ของหนุ่มสาวออนไลน์ .. สาวเจ้าโปรแกรมเนอร์ดีไซน์ อีกหนึ่งหนุ่มเป็นมัณฑนาการผู้คร่ำหวอดกับวงการไซเบอร์ ได้มาเจอกันและแล้วความรักระหว่างออนไลน์ก็ได้ก่อเกิด .. ในขณะที่ความรักแบบเพิ่งเริ่มก่อตัวระหว่างกัน ความจริงของคนสองคนก็ได้พบเจอเพราะต้องร่วมงาน และถึงขั้นต้องเป็นแฟนกำมะลอแค่เพียงเพื่อจะเลี่ยงจากการจับคู่ของครอบครัว ... เรื่องราวอลวล ... ต่างคนต่างรู้ใจแต่ว่าทำไมมันถึงได้ทำให้เรื่องวุ่นวายกันไปได้ ต้องอ่านค่ะ

นิยายของคุณคณิตยา .. เล่มนี้เป็นเล่มแรกที่ได้อ่าน เหตุผลที่ได้หยิบมาอ่านก็เพราะว่าก่อนหน้านี้ได้อ่านอีกเรืองของต่างนักเขียนเกี่ยวกับความรักออนไลน์มาแล้วเลยหยิบเรื่องนี้มาอ่านต่ออีกที เข้าาทำนองว่าไหนๆ ก็ไหนๆ ก็อยากอ่านธีมอะไรที่เป็นแนวนี้ไปเลยก็ดี จะได้แบบว่าเพลินๆ ง่ายๆ อ่านแล้วสบายๆ ค่ะ

เนื้อเรื่องแม้ว่าไม่แปลกใหม่ ยากแก่การเดา แต่ด้วยเพราะตัวหนังสือของผู้เขียนทำให้เราอ่านได้เรื่อยๆ .. ถามว่าชอบไม๊ ก็ชอบนะค่ะเพราะว่าไม่มีอะไรซับซ้อน เพียงแค่ว่าบางครั้งรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องของโปรแกรมต่างๆ มันเยอะไปหน่อย ส่วนตัวเลยแบบว่าขัดๆ ไปบ้าง แต่ว่าก็ไม่ถึงกับเป็นปัญหาอะไรค่ะ เพราะว่าส่วนอื่นๆ ก็หักล้างกันไป เรียกว่าความเพลินมีเยอะกว่าก็ไม่ว่ากันค่ะ

เรื่องนี้ชอบในพระเอกที่แบบว่า .. อารมณ์แบบเป็นหนุ่มเอาแต่ใจ รักคนได้ง่ายดี นิสัยเป็นแนวหนุ่มกะล่อนเล็กๆ น่ารัก เพราะว่าเจอนางเอกเพียงครั้งแรกก็หลงรักเสียแล้ว แบบนี้รักแรกพบหรือเปล่าหนอ ..อ้อ มาถึงตอนนี้แอบขัดใจเล็กๆ ว่า .. ตัวพระเอกมารู้ว่าสาวเจ้าที่เจอกันตัวเป็นๆ กับสาวไซเบอร์ที่ได้พูดคุยเป็นคนเดียวกันก็ด้วยเหตุผลแห่งความบังเอิญรู้เพราะเพื่อนของสาวเจ้า แต่ว่าตัวนางเอกล่ะ ทำไมไม่เฉลียวใจแต่แรกก่อนเลยล่ะว่า cyber name ของพระเอกกับพระเอกตัวเป็นๆ หรือแฟนกำมะลอของเธอมันช่างบังเอิญเหลือเกินที่ชื่อดันเหมือนกัน .... แต่เอาค่ะ เรื่องเล็กๆ น้อย ถือว่าอารมณ์ขัดมันมีเล็กน้อยไม่เป็นไรแล้วกัน อ่านแล้วเพลินเป็นใช้ได้ค่ะ

เล่มนี้ส่วนตัวถือว่าใช้ได้ค่ะ อ่านแล้วน่ารักดี...และก็คิดว่าน่าจะหาเรื่องอื่นของคุณคณิตยามาอ่านอีกค่ะ

************
รีวิวของคุณ offyjet ขอบคุณค่ะ ^_^

Book ฝากรักผ่านซีบ็อกซ์

posted on 05 Jan 2010 03:26 by offyjet in Book

เมื่อวานเรากำลังสนใจจะเพิ่ม Cbox ในบล็อกนี้ แต่ความพยายามยังไม่สำเร็จเพราะลองใส่แล้วมันขึ้น แต่ทำให้ Page/Entry หายไปหมดเลยเซร็งๆ เบื่อๆ เลยนึกถึงนิยายเล่มนี้ขึ้นมา ก็เลยไปหยิบมาอ่านอีกครั้ง

เรื่อง ฝากรักผ่านซีบ็อกซ์

โดย คณิตยา

สนพ.พิมพ์คำ

เนื้อเรื่องก็ประมาณว่า อิฐ พระเอกเข้ามาฝากข้อความในบล็อกของ ฝันนางเอกซึ่งมีไว้เพื่อฟังเพลงที่ตัวเองชอบก็ได้มีการปะทะคารมกันนิดหน่อย อิฐก็ชอบในนิสัย ความฉลาด ช่างแย้งช่างเถียงของฝัน

ฝันก็แอบสืบรู้มาอีกว่าอิฐคือเจ้าพ่อเว็บโป๊ แต่ก็คุยเล่นติดต่อกันมาเรื่อยๆ จนวันนึงอิฐส่งลิ้งค์ผิดมาให้ฝันทำให้ฝันรู้ว่าอิฐมีคนในหัวใจแล้ว พอๆกับรู้หัวใจตัวเองด้วยว่าเริ่มรักอิฐ ฝันจึงเริ่มห่างๆไปไม่ติดต่ออิฐผ่าน Cbox อีก

แต่ก็มีเหตุการณ์ทำให้ 2 คนนี้มาเจอกันในชีวิตจริงโดยต่างฝ่าย ต่างเข้าใจว่าอีกฝ่ายได้ยกหัวใจให้คนอื่นไปแล้ว...ต้องหาอ่านเองต่อนะว่าจะจบยังไง

โดยส่วนตัวแล้วเราชอบเรื่องนี้นะ ตอนนี้เปิดอ่านมา 2 รอบแล้ว เข้าใจๆเพราะก็เคยมีประสบการณ์ประมาณเดียวกัน 555+ บางตอนในเรื่องทำให้เรายังหวนกลับไปรู้สึกเมื่อครั้งนั้นอยู่

***

ถึงจะไม่เคยมีประสบการณ์รักเหมือนนิยายเรื่องนี้

แต่ก็ไม่เคยเข็ดกับความรักซ่ะที

#2 By Expensive (124.121.197.216) on 2010-01-06 01:13

เรื่องนี้อ่านแล้ว สนุกดีค่ะ น่ารัก กุ๊กกิ๊ก หวานมากกกกกกกกกกก ชอบบบบบบบบบบบ
หลงรักคุณอิฐไปแร้วค่ะ อิอิ สำนวนภาษาก็ดี ไหลลื่น สละสลวย
ชอบคำที่ใช้โต้ตอบในซีบอกซ์อะ น่ารักดี อ่านแล้วอมยิ้ม
จะตามหางานคุณคณิตยามาอ่านอีก ติดใจซะแร้วววววว

#3 By 111 (183.89.215.33) on 2010-05-08 13:34

อ่านแล้วชอบมากๆๆ
ไมอยากบอกเลยว่า..หลงรักคุณอิฐ
คนที่ไม่มีตัวตนคนนั้นเหมือนกัน
สัญญานะค่ะ..ว่าจะติมตามต่อไป
ชอบบบบ

#4 By รัก...c-box (125.26.124.13) on 2010-08-02 18:13

อ่านแล้วค่ะ สนุกมากเลย

Create Date : 25 มีนาคม 2551
Last Update : 8 กรกฎาคม 2557 0:51:48 น.
Counter : 1303 Pageviews.

2 comment

ฝากรัก..ผ่านซีบ็อกซ์...ตอนที่ 7


	“ฝัน..ได้ยินแม่หรือเปล่าลูก” เสียงคุณเพียงฟ้าดังมาจากโทรศัพท์มือถือเมื่อเธอเอาแต่ละเลียดไอศกรีม ไม่ยอมตอบคำถามนางง่ายๆ ก็จะให้เธอตอบคำถามง่ายๆ ได้อย่างไร พียงฝันนึกในเมื่อคำถามของคุณเพียงฟ้าคือ เมื่อไหร่เธอจะกลับไปกินข้าวที่บ้านสวนอีก วันเสาร์วันนี้เธอออกมาจ่ายบิลค่าน้ำไฟและโทรศัพท์ แล้วเลยแกร่วมาเดินห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ รวมถึงอาหารสดอาหารแห้ง เก็บเข้าตู้เย็น ช็อปปิงเสร็จเธอก็แวะพักเหนื่อยที่ร้านเซเวนเซ่น กำลังละเลียดกับไอศกรีมรสโปรดได้ไม่กี่นาที ผู้เป็นแม่ก็โทรมาถามเรื่องกลับไปกินข้าวกับครอบครัว “ได้ยินค่ะ แต่ฝันตอบแม่ไปแล้วเมื่อวานว่าเสาร์อาทิตย์นี้ฝันไปบ้านสวนไม่ได้เพราะนัดกับมัณฑนากรเอาไว้ เขาจะเอาแบบสวนมาให้ดู” “แม่ไม่หมายถึงวันอาทิตย์นี้ แต่หมายถึงเสาร์อาทิตย์หน้า..ว่าไงลูกว่างจะไปกินข้าวกับพ่อแม่ไหม” กินกับพ่อแม่..หรือกินกับอีตาตั้ม? เพียงฝันนึกค่อนขอดผู้เป็นแม่ในใจ แล้วเธอก็กล่าวต่อว่า “เสาร์อาทิตย์หน้าก็ไม่ว่างค่ะ ฝันมีนัดกับลูกค้า..ต้องไปพรีเซ็นต์งานเพื่อรับตังค์” “รีบปฏิเสธเชียวนะยัยฝัน” “ไม่ได้รีบปฏิเสธแต่ฝันไม่ว่างจริงๆ นี่” “งั้นอาทิตย์ถัดไป?” “อาทิตย์ถัดไปฝันยังตอบไม่ได้ เพราะอาจมีงานเข้ามาก็ได้” เพียงฝันรีบตอบปฏิเสธทันควัน “นี่ยัยฝัน..เราจะหาเวลาให้กับพ่อแม่บ้างไม่ได้เชียวหรือ อาทิตย์ก่อนก็ไม่อยู่ค้างทีนึงแล้ว” ปลายสายเริ่มบ่นน้อยอกน้อยใจกลับมา เพียงฝันหน้ามุ่ยเริ่มรู้สึกผิด อันที่จริงกับพ่อแม่และญาติพี่น้อง..เธอไม่เคยตั้งเงื่อนไขที่จะไปพบเจอเลย ตรงกันข้ามใจอยากไปหาอยู่ตลอดเวลา แต่ทว่าเมื่อรู้วัตถุประสงค์แอบแฝงของผู้เป็นแม่เสียแล้ว แรงจูงใจที่อยากจะกลับไปเยี่ยมบ้านจึงลดน้อยถอยลงจนเหลือเพียง ‘ศูนย์’ ..ดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่ติดลบ เพียงฝันนึกบอกตัวเอง เพียงฝันรู้สึกอึดอัดใจกับน้ำเสียงน้อยใจปนคาดคั้นของคุณเพียงฟ้า แต่เมื่อทำอะไรไปมากกว่านั้นไม่ได้ เธอจึงตอบว่า “งั้น..ฝันจะพยายามเคลียร์งานให้ได้แล้วกันนะคะ ว่าแต่จะมีแขกไปทานข้าวที่บ้านสวนด้วยหรือเปล่าคะ” อีกฝ่ายอึกอักครู่หนึ่ง แล้วตอบกลับมาว่า “ก็..อาจจะมีแค่คุณป้านางค์กับพี่ตั้มแหละลูก” เพียงฝันเม้มริมฝีปาก “ค่ะ..แล้วเราค่อยคุยกันนะคะ ฝันต้องวางสายแล้วล่ะ มีสายลูกค้าเข้ามาค่ะ” เพียงฝันพูดแล้วตัดสายผู้เป็นแม่ทิ้ง อึดอัดใจเมื่อรู้ว่าคุณเพียงฟ้าเอาจริงกับการยัดเยียดเธอให้กับลูกชายเพื่อน อืม..ทำไมชีวิตเธอในช่วงนี้ถึงย่ำแย่อย่างนี้นะ เพียงฝันนึกแล้วทอดสายตามองออกไปนอกร้านเซเวนเซ่น กระจกร้านใสสามารถมองทะลุออกไปเห็นผู้คนเดินกันขวักไขว่ไปมา กำลังจับจ่ายซื้อของในห้างสรรพสินค้าหรูแห่งนั้น ท่ามกลางผู้คนมากมาย..เธอรู้สึกเหงาและโดดเดี่ยวจริงๆ นะ.. เพียงฝันขยับลุกจากเก้าอี้ ทั้งที่ไอศกรีมถ้วยโปรดยังไม่พร่องสักนิด ไอศกรีมเริ่มละลายละม้ายคล้ายกับกำลังร้องไห้ให้กับความรู้สึกเศร้าระทมของเธอในเวลานี้..เพียงฝันคิด เธอหยิบใบเสร็จไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์แล้วถือถุงเสื้อผ้าและอาหารออกมาจากร้านไอศกรีมแห่งนั้น เดินผ่านกระจกหน้าร้าน ‘ห้องเสื้อ’ หรูหรา เพียงฝันชะงักหยุดยืนมอง เห็นผู้หญิงในกระจกจ้องตอบกลับมา ผู้หญิงในกระจกแต่งกายล้ำสมัย อวดเรือนร่างสูงโปร่ง หากกระนั้นสิ่งที่ดูขัดตา น่าจะเป็นแววตาที่จ้องตอบกลับมาราวกับนัยน์ตาของเด็กหลงทาง เพียงฝันเลื่อนสายตาขึ้นพินิจใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น ใบหน้าเรียวรีที่เคยล้อมกรอบด้วยผมยาวสลวยกลางหลังนั้น บัดนี้ถูกหั่นลงเหลือระดับต้นคอ ผมเส้นเล็กๆ ถูกดัดหยิกเป็นลอนเล็กๆ และโกรกทับด้วยสีโอ๊ค ใบหน้าที่เคยห่างไกลเครื่องสำอางบัดนี้ถูกแต่งแต้มอย่างเข้มโดยเฉพาะนัยน์ตาสองข้าง ถูกเจ้าตัวเขียนขอบตาอย่างเน้นให้ดูคมเข้มเป็นพิเศษ ผู้หญิงในกระจกแต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางอย่างเข้ม ราวกับต้องการกลบความรู้สึกภายในก็ไม่ปาน แต่กระนั้น..อุปทานอย่างไรเพียงฝันไม่อาจรู้ได้ แต่เธอรู้สึกว่า แม้จะเข้มอย่างไรก็ไม่อาจลบรอยเศร้าหมองในแววตาคู่นั้นได้ น่าเศร้าจริง.. เพียงฝันคิดแล้วก้าวเดินฉับๆ ออกมาจากกระจกหน้าห้องเสื้อแห่งนั้น หญิงสาวจมกับความรู้สึกของตัวเอง จึงไม่รู้เลยว่ามีสายตาหลายสิบคู่กำลังเมียงมองมาด้วยสายตาชื่นชม “ซื้ออะไรมามากมาย” มิ้งหรือมินตราทักขึ้นในทันทีที่เพียงฝันก้าวลงจากรถ พร้อมกับเอื้อมมือไปช่วยถือของ “ขอบใจจ๊ะ” เพียงฝันพึมพำขอบใจ แล้วตอบว่า “ส่วนใหญ่เป็นเสื้อผ้าแล้วก็อาหารน่ะ” ตอบแล้วล็อกรถ สายตาเหลือบเห็นรถเบ็นซ์จอดอยู่ข้างๆ รถของจิระดา รถไม่คุ้นตา..เธอเดาว่าคงเป็นของลูกค้า มินตราเบิกตาโตเมื่อเห็นเพียงฝันชัดๆ อุทานว่า “ว้าว..นี่แกไปทำอะไรกับผมเผ้ามา แกเปลี่ยนรูปโฉมตัวเองถึงเพียงนี้เลยหรือวะ แล้วยังเสื้อผ้าอีก ก่อนไปอีกชุดไม่ใช่หรือ นี่เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงลุกมาปฏิวัติตัวเองอย่างนี้” เสียงโวยวายของมินตรา ดังไปถึงด้านในสำนักงาน ทำให้จิระดาซึ่งนั่งพูดคุยอยู่กับอิฐเดินออกมาเมียงมอง พลันที่เห็นเพื่อน..จิระดาก็ต้องอุทานด้วยอีกคน “ว้าว..ยัยฝัน แกไปทำอะไรกับผมมา..โกรกซะหัวเป็นลูกฝรั่งอย่างนั้น นี่ถึงว่าหายไปเป็นนานสองนาน บอกว่าไปจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ที่แท้แอบไปนั่งให้ช่างดัดผมโกรกผมมาใช่ม๊า” เสียงล้อเลียนปนแซวของเพื่อน ทำให้เพียงฝันยิ้มอย่างเขินๆ เลื่อนมือขึ้นลูบปลายผมหยิกเป็นลอน ท่วงท่าไม่มั่นใจวูบหนึ่ง “ดูน่าเกลียดมากหรือวะ” น้ำเสียงเริ่มไม่แน่ใจ จิระดาพินิจเพื่อนตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้าอีกครั้ง เรือนร่างสูงโปร่งบอบบางของเพียงฝันอยู่ในชุดเสื้อแขนกุดกับกระโปรงสั้นเหนือเข่า คาดทับด้วยเข็มขัดเส้นใหญ่เข้าชุดดูเก๋ไก๋ อวดปลีขาเรียวยาวตั้งแต่เหนือโคนขาไปจนจดเข่าภายใต้ถุงน่องสีเนื้อ เรียวขาหายลับเข้าไปในรองเท้าบูท ยิ่งเสริมให้หญิงสาวดูเพรียวลมยิ่งขึ้น แล้วจิระดาก็เลื่อนสายตาขึ้นพินิจใบหน้าเพื่อนอีกครั้ง ใบหน้ารูปไข่ที่นานครั้งสัมผัสเครื่องสำอางนั้น บัดนี้ด้วยแต่งอย่างเข้มด้วยสีของวิทยาศาสตร์ ไม่ว่าจะเป็นคิ้ว ขอบนัยน์ตา นวลแก้มไปจนจดริมฝีปากบางอิ่มคู่นั้น จิระดามองเพื่อนด้วยสายตาชื่นชมไม่ปิดบัง “สวยวะ” เธอคงความเห็นสั้นๆ แค่นั้น สายตายังคงมองเพื่อนอย่างตกตะลึง ขณะที่มินตราเสริมว่า “ใช่..แกดูห่างไกลจากคำว่าน่าเกลียดมากนักยัยฝัน แกดูสวยเปรี้ยว แปลกตาไปมาก เพิ่งรู้ว่ามีเพื่อนสวยด้วยวะ” “เอาน่าๆ..ไม่มีอะไรที่สายเกินไปสำหรับการ ‘ตาถึง’ ของแก” พูดกลบความเขิน จากความไม่แน่ใจเริ่มเปลี่ยนเป็นความเคอะเขิน แล้วเพียงฝันก็เปลี่ยนเรื่องพูดว่า “นั่นรถเบนซ์ใคร” พูดพร้อมกับบุ้ยปากไปทางรถเบนซ์สีดำที่จอดอยู่ข้างรถจากัวร์ของจิระดา “รถของคุณอิฐ” “อ้าว..มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไหนว่าติดงานเลี้ยงวันเกิดน้องสาว” อิฐโทรมาเลื่อนนัดเธอ บอกว่าจะมาเย็นๆ เพราะติดงานเลี้ยงวันเกิดของน้องสาว เธอจึงได้เอ้อระเหยไปกับการเข้าร้านตัดผมและการจับจ่ายซื้อของ ถ้ารู้ว่าเขามาเร็ว เธอคงวิ่งตรงกลับบ้านในทันทีที่จ่ายค่าน้ำค่าไฟเสร็จ “มาตั้งแต่บ่ายโมง” “มาเร็วกว่าที่นัดสองชั่วโมง เพราะตอนแรกเขาโทรมาเลื่อนนัดฉัน บอกว่าจะมาสามโมงเย็น” “ก็จะโทรบอกแกเหมือนกันว่าคุณอิฐมาเร็วขึ้น แต่พ่อเจ้าประคุณสั่งห้ามไว้ บอกว่าไม่เป็นไร ปล่อยให้แกทำธุระตามสบาย” มินตราเอ่ยขยายความขึ้น “อืม..อีตานี่ก็น่ารักเหมือนกันนะแฮะ” พึมพำ แล้วกล่าวต่อว่า “งั้นฝากบอกเขาให้รอฉันอีกแป๊บนะ ขอตัวไปอาบน้ำก่อน เหนียวตัวเต็มที” “อาบน้ำของแก..นั่นหมายถึงอีกสองชั่วโมงนะยัยฝัน เห็นใจแขกหน่อย” จิระดาเหน็บเพื่อนขึ้น แต่น้ำเสียงไม่จริงจังนัก “โอเคๆ งั้นแค่ล้างหน้า แป๊บนึงเดี๋ยวลงมา” เพียงฝันพูดแล้วเดินเข้าทางหลังบ้าน ขึ้นบันไดตรงไปยังชั้นสอง โดยที่ไม่ต้องผ่านสำนักงานซึ่งอยู่ในด้านหน้า จิระดามองตามหลังแล้วส่ายตา ละสายตากลับมามองเพื่อน เอ่ยว่า “แกว่ายัยฝันแปลกๆ ไปไหมวะ” มินตราพยักหน้า “ยิ่งกว่าแปลก ฉันว่ายัยนี้มันอยู่ในโหมดไม่ปกติวะ” “ใช่..ฉันก็ว่างั้น ไอ้สวยมันก็สวยอยู่หรอกนะ แต่มันดูไม่ใช่ยัยฝันยังไงก็ไม่รู้ รู้กันอยู่ว่ายัยนี้หวงผมมันยังกะอะไร ยุให้ไปตัดไปซอยตั้งเท่าไหร่แต่ไม่เคยใจอ่อนแล้วไหงหนนี้ ยอมลุกขึ้นมาปฏิวัติตัวเองวะ” เขาเป็นได้แค่ผู้ชายในโลกสมมุติ ภาพที่เขาสร้างขึ้น..ความขี้เล่น ความใส่ใจในสิ่งที่เธอร้องขอ และการจีบทีเล่นทีเล่น เป็นได้แค่ภาพมายาที่เขาเสแสร้งแกล้งทำขึ้น ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเขา ใช่..ตัวตนที่แท้จริงของเขา อาจเห็นแก่ตัว ดิบเถื่อน ไร้อารมณ์ขันและลวงโลก ยิ่งกว่านั้นเขาอาจมีใบหน้าน่าเกลียด พิกลพิการ ถึงได้ไม่เคยคิดที่จะส่งรูปให้เธอดู ใช่..ผู้ชายหน้าตาดีที่ไหนอยากจะปิดบังตัวเอง มีแต่อยากจะพรีเซ็นต์ส่งรูปตัวเองอวดสาวๆ ล่ะไม่ว่า และจริงๆ แล้วเขาอาจไม่ใช่นักออกแบบสร้างบ้านอย่างที่เขาคุยโวก็ได้ เขาอาจเป็นคนใช้แรงงานที่ไหนสักแห่ง ไม่งั้นจะมีเวลามาแชทกับเธอหามรุ่งหามค่ำได้อย่างไร.. ใช่..มัณฑนากรที่ไหนจะมีเวลาว่างเหลือเฟือมาเล่นอินเตอร์เน็ตเหมือนอย่างเขา อย่างเธอว่าไปอย่างเป็นเว็บดีไซเนอร์ จึงจำเป็นต้องอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เพียงฝันถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะพูดปลอบใจตัวเองอย่างนั้นแล้ว ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกสบายใจขึ้น อันที่จริงประโยคเหล่านั้นเธอพูดกรอกหูซ้ำกลับไปกลับมาหลายรอบแล้วนับตั้งแต่สามวันที่ผ่านมาที่คุยกับเขาครั้งสุดท้าย แต่แม้จะพูดปลอบใจอย่างไร มันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น คิดว่าจะลืมเขาได้ คิดว่าจะเอากระดานซีบ็อกซ์ออกจากบล็อกตัวเอง แต่เอาเข้าจริง เธอกลับทำไม่ได้สักอย่าง นอกจากเอาโคดกระดานซีบ็อกซ์ออกจากบล็อกตัวเองไม่ได้ เพราะใจไม่แข็งพอแล้ว ในบางคราวเธอยังแอบเข้าไปดูเพจ Reminiscence เพื่อดูความเป็นไปของเขาด้วย บ้า..ช่างน่าอายจริง เธอรู้ว่าเป็นความน่าอายและเป็นความบ้าอย่างเหลือร้าย... รู้ตัวดี แต่มันก็ห้ามตัวเองไม่ได้ ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเธอถึงได้ยึดติดกับเขามากขนาดนี้ ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงปล่อยให้เขาเข้ามามีอิทธิพลกับชีวิตเธอมากถึงขนาดนี้ได้ ทั้งๆ ที่เขาเป็นแค่หนุ่มที่ไร้ตัวตน ไม่เข้าใจจริงๆ..เพียงฝันนึกแล้วถอนหายใจอีกคำรบ ผู้ชายมากมายเข้ามาในชีวิตเธอ แสดงความต้องการชัดเจนว่าอยากจีบอยากขอแต่งงานด้วย แต่กระนั้น..กลับไม่มีสักรายที่ทำให้หัวใจเธอหวั่นไหว ไม่เคยคิดจะตอบรับรักผู้ชายเหล่านั้น ทั้งที่หลายรายคุณสมบัติเพียบพร้อมทั้งเรื่องหน้าตารูปร่าง ฐานะ การศึกษาและชาติตระกูลหากทว่าไม่เคยทำให้จิตใจเธอหวั่นไหวและสั่นคลอนได้เลย กระทั่งเคยคิดว่าตัวเองไม่มีหัวใจที่จะรักใครในชาตินี้แล้วด้วยซ้ำ หากน่าแปลก..กับผู้ชายในโลกไซเบอร์คนนี้ กลับทำให้เธอหวั่นไหวได้ แถมมากจนกลายเป็นเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเธอโดยไม่รู้ตัว ใช่..ถึงตอนนี้เพียงฝันก็ยอมรับกับตัวเองแล้วว่าอิฐเข้ามาอยู่ในใจเธอเรียบร้อยแล้ว แม้จะพยายามปฏิเสธ แม้พยายามผลักไสและแม้พยายามจะหลอกลวงตัวเองอย่างไร ตอนนี้เธอไม่อาจวิ่งหนีความจริงนั้นได้อีกแล้ว เพราะมันเป็นเหมือนเงาตามตัวเธอไปแล้ว วิ่งหนีอย่างไรก็ดูจะกลายเป็นเงาที่คอยไล่กวดมาติดๆ เพียงฝันถอนหายใจอีกเฮือก.. เธอรักเขาเข้าเต็มเปาแล้วจริงๆ รักทั้งๆ ที่ไม่เคยเห็นหน้า บ้าจริง..เพียงฝันนึกก่นด่าตัวเอง นี่เธอเป็นคนอ่อนแอและหวั่นไหวมากถึงขนาดนี้เชียวหรือ รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่นไหมล่ะ นี่ถ้าครอบครัวเธอรู้พวกเขาคงขำกลิ้งโดยเฉพาะพวกพี่ชายเธอ คงหัวเราะจนฟันร่วงแน่ เพียงฝันยังคงนั่งทอดอาลัยตายอยาก สมองคิดสงสารตัวเองไปเรื่อยเปื่อยโดยที่ไม่ได้รับรู้สิ่งรอบข้างสักนิด ไม่รับรู้เลยว่าเธอกำลังอยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูงซึ่งกำลังพูดคุยถึงเรื่องแบบห้องครัวและสวนที่อิฐทำมาให้ และเธอคงจะจมอยู่ในความคิดตัวเอง โดยที่ไม่รู้ความเป็นจริงนั้นไปอีกนานหากว่าจะไม่มีเสียงนาฬิกาฝาผนังดังบอกเวลาขึ้น เพียงฝันสะดุ้งตื่นจากภวังค์ กะพริบตาปริบๆ เมื่อเห็นว่ารอบตัวเธอ จิระดา มินตราและอิฐกำลังจดจ้องมองมาที่เธอเป็นตาเดียวกัน หญิงสาวกลืนน้ำลายดังเฮือก เริ่มรับรู้สถานการณ์วิกฤติตรงหน้า ยิ้มแหยๆ ส่งไปเป็นปราการด่านแรก แล้วถามเสียงอ่อยๆ ว่า “มีอะไรหรือ ทำไมถึงจ้องหน้าฉันอย่างนั้นล่ะ” ถามแล้วก็ไล่สายตามองทีละคน ไล่ตั้งแต่จิระดา มินตรา และไปจบลงที่อิฐซึ่งฝ่ายหลังนั้นกำลังจ้องมาที่เธอด้วยแววตาคมกริบ..ไม่กะพริบเหมือนกัน เพียงฝันกระแอม หลบสายตาคมดุจเหยี่ยวคู่นั้นไปมองจิระดาแทน คิ้วเลิกขึ้นสูงราวกับถามว่า...ว่าไง “พวกฉันสิ..ควรต้องเป็นฝ่ายถามแกมากกว่ายัยฝันว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมแกเอาแต่ถอนหายใจเฮือกๆ อย่างนั้น คุณอิฐพรีเซ็นต์ภาพ 3 D จนปากเปียกปากแฉะไปตั้งเท่าไหร่แล้วแต่ไม่ทะลุหูแกเลย ว่าไงเป็นอะไรทำไมเอาแต่เหม่อเลยอย่างนั้น” จิระดาถามขึ้น เพียงฝันยิ้มแหยๆ ไม่ทันได้ตอบคำถามจิระดา เสียงมินตราก็แทรกขึ้นอีกว่า “นั่นสิ..พักนี้แกทำตัวแปลกๆ ไปนะฝัน สองสามวันมานี้เอาแต่ถอนหายใจเฮือกๆ แล้ววันนี้อีก..ไปหั่นผมเสียสั้น แถมยังดัดผมโกรกผมอีก อาการยังกะคนอกหัก ถามจริงเป็นอะไรวะ” เพียงฝันสะดุ้งโหยงทันทีเมื่อได้ยินประโยคท้ายของมินตรา และอาการนั้นก็อยู่ในสายตาอิฐตลอด.. อิฐมองหญิงสาวที่ตัวเองพึงใจอย่างพินิจมากขึ้น ก่อนหน้านี้ตอนที่เพียงฝันลงมาจากชั้นบนนั้น เขาเห็นแล้วว่าหญิงสาวดัดผมหยิกเป็นลอนและโกรกสีผมด้วยสีโอ๊ค วูบแรกที่เห็น...ยอมรับว่าสวยแปลกตาดี ดูจะทำให้อิมเพจเพียงฝันเปลี่ยนแปลงไป จากหญิงสาวที่เรียบร้อย กลายเป็นสาวเปรี้ยวในพริบตา แต่กระนั้นตอนนั้นไม่ได้คิดว่าหญิงสาวจะอกหักหรืออะไรถึงได้ไปตัดผมอย่างนั้น แต่มาถึงตอนนี้...อิฐพินิจหญิงสาวมากขึ้น ผมหยิกเป็นลอนสีโอ๊คล้อมรอบใบหน้ารูปไข่ ทำให้ใบหน้าสวยคมซึ้งนั้นดูสว่างไสวมากยิ่งขึ้น เครื่องหน้ากระจุ๋มกระจิ๋มนั้นซึ่งสองครั้งแรกที่เจอเธอ ไม่ได้สัมผัสเครื่องสำอางใดๆ นั้น หากแต่ครั้งนี้แต่งแต้มด้วยสีวิทยาศาสตร์อย่างเข้ม เพิ่มความคมซึ้งให้กับวงหน้าสวยมากยิ่งขึ้น ทว่าอะไรๆ ก็ไม่สะดุดตาเขาเท่ากับกลีบปากบางรูปกระจับที่เคลือบด้วยลิปสติกสีโอลโรสมันวาวคู่นั้น ดูราวกับกลีบดอกกุหลาบสีสวย เวลาหญิงสาวแย้มปากเอื้อนเอ่ย..ดูราวกับกำลังเชิญชวนให้เขาลิ้มสัมผัสก็ไม่ปาน.. อืม..อิฐนึกอยากรู้ว่ากลีบปากสวยสดราวกับกลีบกุหลาบคู่นั้น จะหวานล้ำเหมือนกับหน้าตาของผู้เป็นเจ้าของหรือไม่.. แล้วอิฐก็เลื่อนสายตาขึ้นพินิจตาคมซึ้งคู่นั้น..อุปทานหรือไม่เขาไม่รู้ แต่มีความรู้สึกว่านัยน์ตาของเพียงฝันเศร้าเหลือเกิน ดูราวกับนัยน์ตาของเด็กหลงทางที่หาทางออกให้กับตัวเองไม่ได้..แล้วคำพูดของมินตราเมื่อครู่ก็ลอยเข้ามาในความคิด ‘..สองสามวันมานี้เอาแต่ถอนหายใจเฮือกๆ แล้ววันนี้อีก..ไปหั่นผมเสียสั้น แถมยังดัดผมโกรกผม อาการยังกะคนอกหัก..’ ใช่..ท่วงท่าของหญิงสาวดูราวกับคนอกหักจริงๆ เปลี่ยนทรงผม เหม่อลอย เอาแต่ถอนหายใจเฮือกๆ ราวกับมีทุกข์ในใจหนักหนา แล้วอิฐก็นึกถึงช่วงเวลาชั่วโมงกว่าๆ ที่ผ่านมา เมื่อครู่ใหญ่ๆ เขาพรีเซ็นต์ภาพ 3 D ซึ่งเป็นภาพของห้องครัวและสวนที่เขาตั้งใจทุ่มเทกับมันเต็มที่ เขาบรรยายทั้งสามภาพที่เขาออกแบบว่ามีลักษณะอย่างไร มีข้อจำกัดตรงไหนและต้องแก้ไขอย่างไรบ้าง พร้อมกับเสนอใบราคาและรายละเอียดเนื้องานเพื่อดูว่าราคาที่เขาเช็คมาให้ เธอพอใจหรือไม่ หากทว่ากว่าชั่วโมงที่เขาพรีเซ็นต์ หญิงสาวเอาแต่นั่งเหม่อลอยสลับกับถอนหายใจเฮือกๆ กระทั่งเขาต้องหยุดการบรรยาย จ้องหน้าเธอซึ่งเป็นผลให้จิระดาและมินตราพลอยจับจ้องมองเพียงฝันไปด้วย หากทว่าผ่านไปกว่าสิบนาที หญิงสาวก็ยังไม่รู้ตัว กลับเอาแต่เหม่อลอยและถอนหายใจอยู่อย่างนั้น เขาไม่รู้ว่าควรจะขำหรือเศร้าดีกับท่าทีของเพียงฝัน..เพราะมันเท่ากับว่าผู้หญิงที่เขาแอบพึงพอใจคนนี้ ได้มอบหัวใจให้กับชายอื่นไปแล้ว ใช่.. ผู้หญิงที่เขาแอบคาดหวังว่าอาจจะมาเป็นเมียเป็นแม่ของลูกเขาในอนาคต ได้รักชายอื่นไปแล้ว เพียงฝันเห็นทุกคนจ้องมาที่ตัวเองเป็นตาเดียวกัน ก็ยิ้มเหยเกหนักขึ้น เสียงของจิระดาก็ดังขึ้นอีกว่า “ว่าไงยัยฝัน ตกลงว่าแกอกหักใช่ไหม” น้ำเสียงคาดคั้นอย่างมั่นอกมั่นใจ “บ้าหรือ..” เพียงฝันโต้เพื่อน “ที่ถอนหายใจเฮือกๆ นี่เพราะกลุ้มเรื่องแม่ต่างหาก” ทุกคนหูผึ่งทันที โดยเฉพาะอิฐ..สีหน้าเขาสดใสขึ้นโดยไม่รู้ตัว เมื่อได้ยินว่าหญิงสาวไม่ได้กลุ้มเรื่องอกหัก ซึ่งนั่นหมายความว่าเธอยังไม่ได้มอบหัวใจให้กับใคร “ทำไมมีเรื่องอะไรหรือ” มินตราถามขึ้นอย่างสนใจทันที “แม่ฉันกำลังสนุกกับบทบาทแม่สื่อแม่ชักน่ะสิ พยายามจะนัดฉันให้ไปกินข้าวที่บ้านสวนเพื่อเจออีตาตั้มให้ได้ อีตาตั้มเป็นลูกชายเพื่อนแม่น่ะ ฉันก็พยายามผัดผ่อนมาหลายครั้ง พอปัดหลายครั้งเข้า แม่ก็บ่นน้อยอกน้อยใจว่าฉันไม่ให้ความสำคัญกับครอบครัว ฉันหนักใจนะเจด้า..มิ้ง เพราะจะให้ไปกินข้าว นอนค้างที่บ้านสวนน่ะไม่มีปัญหาหรอกฉันแฮปปี้ แต่ต้องไปเจออีตาตั้มกับป้าคนางค์น่ะสิ คิดถึงคราวใด..เป็นต้องครั่นเนื้อครั่นตัวทุกที กำลังคิดไม่ตกนี่แหละว่าจะจัดการปัญหายังไงดี วันนี้แม่ก็โทรมาคาดคั้นให้ไปเจออีตาตั้มอีก เป็นพวกแกจะจัดการปัญหายังไง ถ้าถูกยัดเยียดให้เจอลูกชายเพื่อนแม่น่ะ น่ากลุ้มไหมล่ะ” จิระดากับมินตราพยักหน้าอย่างเข้าใจทันที “จริงด้วย น่าเครียดจริงๆ นั่นแหละ” จิระดาพูดขึ้นอย่างยอมรับ “แล้วทำไมไม่บอกกันก่อนหน้านี้ จะได้ช่วยกันคิด” เพียงฝันไหวไหล่ “ก็ตอนแรกคิดว่าจะรับมือได้ แต่พักหลังแม่เล่นโทรมาถี่เกินนี่หว่า” “แล้วอีตาตั้มอะไรนั่น หน้าตาน่าเกลียดหรือวะ” มินตราถามขึ้น “ปัญหาไม่ได้อยู่ที่หน้าตาของผู้ชายคนนั้น แต่อยู่ที่ฉันไม่ชอบให้ถูกบังคับ ถ้าจะเลือกสามี ฉันก็มีปัญญาเลือกเอง ไม่ต้องอาศัยให้แม่เป็นแม่สื่อแม่ชักหรอก แล้วอีกอย่างนะแก..ลองคิดสภาพดูสิ อีตาตั้มจะเป็นผู้ชายแบบไหน จะหาเมียตบเมียแต่งทั้งที ยังต้องอาศัยแม่ให้หาให้ ผู้ชายแบบนี้หรือที่พวกแกจะยอมให้มาเป็นสามี.. มาเป็นผู้นำครอบครัว สำหรับฉันไม่เอาเด็ดขาด ต่อให้หล่อรวยแค่ไหน แต่ถ้ายังต้องพึ่งแม่แม้แต่เรื่องเล็กๆ แค่นี้ ฉันก็ไม่เอามาเป็นสามีด้วยหรอก” “งั้นก็มีอีกวิธี” จิระดาพูดขึ้น “วิธีไหน” เพียงฝันกับมินตราถามขึ้นพร้อมกันทันที “แม่แกคิดว่าแกยังไม่มีแฟนใช่ไหมล่ะ ถึงได้จับยัดเยียดให้กับลูกชายเพื่อนอย่างนั้น” เห็นเพื่อนพยักหน้า จิระดาก็พูดต่อว่า “งั้นแกก็ทำตัวให้มีแฟนเสียสิ แม่แกจะได้เลิกยุ่งด้วย” “ทำตัวให้มีแฟน? จะเอาแฟนมาจากไหน แกรู้อยู่ฉันยังไม่มีใคร” “ก็ทำให้มีเสียสิ” จิระดายังคงย้อนคำเดิม “ทำยังไง แกทำยังกะว่าผู้ชายหาง่ายนักนี่ สมัยนี้แฟนไม่ได้หาง่ายๆ นะเฟ้ย” “ฉันรู้ ฉันไม่ได้หมายถึงให้แกหาจริงๆ นี่หว่า ก็แค่อุปโลกน์ใครสักคนขึ้นมาเป็นแฟน” “แล้วจะให้เป็นใคร” พลันที่สิ้นสุดคำถามของเพียงฝัน จิระดาก็เหลือบมองไปทางอิฐทันที เพียงฝันตัวแข็งชาวาบเมื่อเดาแววตาของเพื่อนได้ ไม่ต่างจากอิฐที่สะดุ้งสุดตัวเช่นกัน ใจกำลังคิดว่าฟังบทสนทนาของพวกสาวๆ อย่างเพลินๆ ไหงหวยถึงมาลงอยู่ที่ตัวเขา งานนี้จึงมีเพียงมินตราคนเดียวที่อุทานอย่างตื่นเต้นว่า “จริงด้วย ความคิดแกเข้าทียัยเจ้ด้า” มินตราพูดแล้วก็หันไปทางอิฐ พูดต่อว่า “คุณอิฐแหละเหมาะสมกับบทบาทนี้ที่สุดแล้ว นะคะคุณอิฐเล่นบทอุปโลกน์เป็นแฟนให้กับยัยฝันหน่อย คุณอิฐหล่อรวยแถมยังโสดไม่มีแฟน..คุณสมบัติเพียบพร้อมอย่างนี้ แม่ของยัยฝันเห็นแล้ว เป็นต้องล้มเลิกความคิดที่จะจับยัดเยียดให้กับลูกชายของเพื่อนแน่” ราวกับใจตรงกัน..อิฐเหลียวไปทางเพียงฝันซึ่งอีกฝ่ายกำลังมองมาอยู่พอดี อิฐสบตาหญิงสาวซึ่งกำลังมองเขานิ่งๆ อยู่ แล้วอิฐก็พูดว่า “ผมน่ะแล้วแต่คุณ..เพียงฝัน ถ้าคุณอยากให้ช่วย ผมก็ยินดีช่วย”

Create Date : 11 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2556 5:18:51 น.
Counter : 548 Pageviews.

4 comment

ฝากรัก..ผ่านซีบ็อกซ์...ตอนที่ 6


	20.00 น. ‘อยู่เปล่าคุณอิฐ’ ‘จ๋าจ๊ะ’ ‘หายไปไหนมาสองวัน’ ‘ม่ายด้ายปายหนาย ทามงานแถวๆ นี้’ อิฐพิมพ์ตอบ Shakira หลังจากเงยหน้าจาก 3D StudioMax 1 แล้วเจอข้อความของหญิงสาวในกระดานซีบ็อกซ์ ตลอดสองวันที่ผ่านมาเขาจดจ่ออยู่กับการทำรูป 3 D จำลองแบบห้องครัวและสวนให้กับเพียงฝัน ยอมรับว่าเขาทุ่มเทกับงานนี้มาก กับงานของลูกค้ารายอื่นเขาออกแบบ 3 D ให้ดูเป็นตัวอย่างแค่รูปเดียว แต่กับของหญิงสาว เขาออกแบบให้ดูถึงสามรูปเพื่อให้หญิงสาวตัดสินใจเลือก ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงทุ่มเทมากขนาดนี้..ขนาดที่เลขานุการหน้าห้องทำงาน ยังเอ่ยปากทักในวันนี้ว่าทำไมเขาถึงทุ่มเทมากถึงขนาดไม่ออกไปกินข้าวเที่ยงข้างนอก แต่สั่งมากินในห้องแทน เขายังออกแบบ 3D ในรูปที่สามไม่เสร็จแต่รู้สึกอ่อนล้าจึงพักสายตาด้วยการหันมาดูกระดานซีบ็อกซ์ของ Shakira แล้วก็เจอข้อความของเธอ ‘อ้อ..ถึงว่า แล้วไม่เข้าซีบ็อกซ์เลยหรือ’ ‘งานเรายุ่งหง่ะนิคุงฝันจ๋า เลยม่ายด้ายเข้ามาดูเลย’ ‘งานอะไร’ อีกฝ่ายพิมพ์ข้อความถามกลับมา ‘ออกแบบบ้าน..งานประจำเราแหละ ว่าแต่..ถามทามมายเหรอ คิดถึงเราช่ายม๊า’ ‘เปล่า แค่สงสัย เห็นหายไป’ ‘เป็นห่วงง่ะดิ กิ้วๆ’ ‘เปล่า’ ‘นี่ๆ เรามีอารายให้คุงฝันจ๋าดูด้วย //Iam-It.freehostia.com/Fun-On_My_Mind.htm ’ อิฐพูดแล้วคลิกส่งลิงค์ที่ว่า หากพลันที่ลิงค์ปรากฏบนกระดานซีบ็อกซ์ ก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เพราะเป็นลิงค์ผิดอัน อันที่ตั้งใจส่งให้ Shakira เป็นลิงค์เกมที่เขาทำขึ้นเพื่อหญิงสาว แต่อันที่ส่งไปนั้น เป็นลิงค์ของเพียงฝันที่เขาทำขึ้นเพื่อระบายความรู้สึกต่างๆ ที่มีต่อเธอ..เขายังทำค้างอยู่ ยังไม่เสร็จ แต่ถึงแม้จะเสร็จ อิฐก็ไม่คิดจะเอาขึ้นโชว์บนเพจ Reminiscence ให้อายตัวเอง อิฐรีบพิมพ์ข้อความลงไปใหม่ว่า ‘อ๊ายหยา..คุงฝันจ๋า เราส่งผิดอัน อันนี้ต่างหาก เหอๆ //Iam-It.page.tl/Shakira/test-games.htm อันนี้ตั้งจายทามหั้ยคุงฝันโดยเฉพาะละนะ’ อีกฝ่ายเงียบไม่พิมพ์ข้อความอะไรกลับมา ‘คุงฝันเล่นหั้ยซาหนุกนะ เราพะยามจาอาวชนะคอม แต่ม่ายเคยชนะด๊ายเลยซ๊ากครั้ง คุงฝันคนเก่งลองเล่นดูนิ’ อีกฝ่ายยังคงเงียบ อิฐจึงพิมพ์ข้อความต่อว่า ‘คุงฝันๆ คุงฝันจ๋า อยู่ป่าว เงียบเลย’ อีกฝ่ายยังคงเงียบ ’ง๊านเราปล่อยหั้ยคุงฝันจ๋าเล่นเกมดีก่า เราปายทามงานต่อหล่ะนิ’ ทันทีที่คลิกเปิดลิงค์ url //Iam-It.freehostia.com/Fun-On_My_Mind.htm เสียงหวานทุ้มนุ่มของชินวุฒ อินทรคูสิน ในเพลง ‘เติมไม่เคยเต็ม’ ก็ดังขึ้นทันที ด้านบนสุดแต่งเพจด้วยตัวกระพริบแสงคำว่า I Love You บนฉากหลังสีดำ ถัดมาเป็นรูปเทพธิดาบนฉากหลังดวงตาขนาดใหญ่สีฟ้า มีคำบรรยายข้างใต้ว่า ‘You are always on my mind’ บรรทัดถัดมามีกลอนบรรยายประกอบว่า my mind ...ต้องบันทึก ...........คำสัญญา เป็นตำรา .........ขยายอักษร ...เพื่อจดจำ ถ้อยรำพัน ......เปล่งสำเนียง ...จากใจไว้ หากรู้ลืม .........จะกลับมา ...... ทวงข้อความ เห่อ ..ก็ต้องจบ .......กดบันทึก .......บทนี้ลง สมประสงค์ ...รับใจความ ....ตราตรึงใจ พาชื่นมื่น .......อบอุ่นจริง .....นิ น้องน้อย เราสิหลง .....ฟุบหลับพัก ...คาตัก .. ?? ................................................คาตักเธอ ในส่วนถัดมาเป็นรูปหัวใจที่ทำด้วยตัวอักษร วางอยู่บนกรอบสีฟ้าโดยแต่งด้วยแฟลชแสงกระพริบ ดูราวกับรูปหัวใจนั้นส่องแสงกระพริบได้จริง พร้อมกันนั้นก็มีรูปหัวใจดวงเล็กๆ สีแดงสดลอยขึ้นไป ตามมาด้วยกลอน สองมือสาน ..ก่อร่าง ..........สร้างเป็นรัก ให้ตระหนัก ....ดั่งพลัง .........คำมั่นไว้ ใจลอยๆ ไป ..ไปหาใคร ......ใจรู้ดี ไปอยู่ที่ .......ข้างกายเธอ….ให้อุ่นใจ ช่องต่อมาเป็นภายใต้กรอบสี่เหลี่ยมขนาดโปสการ์ด มีรูปมือหันชนเข้าหากันเป็นรูปหัวใจ มีคำบรรยายด้านบนว่า ‘I Love You’ และด้านล่างเขียนว่า ‘With all my heart..’ ซึ่งเป็นตัวแฟลชที่กระพริบเลือนหายและกลับโชว์ขึ้นมาใหม่ได้ นอกจากนั้นยังมีแฟลชหัวใจเล็กๆ สีขาวลอยขึ้นไป เหมือนจะบ่งบอกว่าหัวใจของผู้ทำเพจ เต็มไปด้วยความรักมากมายแค่ไหน และส่วนสุดท้าย เป็นบทกลอนบนฉากหลังกุหลาบสีชมพูหวานจ๋อยในวงล้อมรูปหัวใจ เขียนว่า อยากมีเธออยู่ใกล้ๆ ในชีวิต อยากจุมพิตเธอทุกเช้าคราวตื่นฝัน อยากลืมตาแล้วเห็นเธอทุกคืนวัน อยากจะฝันเรื่องของเราทุกคราวคืน อยากจะกอดเธออย่างนี้ทั้งชีวิต อยากมีสิทธิ์จูบแก้มนวลที่ชวนชื่น อยากจะเอ่ยปากว่ารักเธออย่างยั่งยืน อยากจะมีคืนและวัน...เป็นของเรา ตามมาด้วยข้อความปิดท้ายว่า ‘สสารทั้งหมดที่มารวมกัน คือตัวอักษรที่ต้องการสื่อสารไปในทางเดียวกัน นั่นคือ That's the Love’ เพียงฝันบอกตัวเองไม่ถูกว่าเห็นเพจหน้านั้นแล้ว รู้สึกอย่างไร รู้แต่ว่าใจกระตุกวูบพร้อมกับอาการปวดหนึบในหัวใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนก็เกิดขึ้นตามมา อา.. นี่เธอเป็นอะไรไป เพียงฝันถามตัวเองอย่างไม่เข้าใจจริงๆ แล้วอย่างช้าๆ น้ำตาเธอไหลซึมบริเวณหางตา แล้วประโยคในเพจก็ย้อนกลับไปกลับมาในหัวเธอ ‘I love you with all my heart..’ ตามมาด้วยประโยคที่ว่า ‘สสารทั้งหมดที่มารวมกัน คือตัวอักษรที่ต้องการสื่อสารไปในทางเดียวกัน นั่นคือ That's the Love’ ไม่ต้องบอกออกมาเป็นคำพูด เธอก็รู้แล้วว่าเจ้าของเพจกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความรักจริงๆ เขากำลังตกหลุมรักผู้หญิงที่ชื่อ Fun ลิงค์ url //Iam-It.freehostia.com/Fun-On_My_Mind.htm บอกเธอได้อย่างนั้น และดูจะเป็นความรักที่มีอิทธิพลต่อเขามากเหลือเกิน สังเกตจากเพจที่เขาดูจะทุ่มเทกับมันมากมายนั้น หน้าตามันถึงได้ออกมาหวานจ๋อย ลึกซึ้งและมากไปด้วยความหมายอย่างนั้น ก่อนหน้านี้ ตอนเห็นเพจ //Iam-It.page.tl/Blackness-Fun.htm ซึ่งอิฐทำขึ้นอย่างหวานจ๋อยนั้น เธอก็แกล้งว่าเขาไปอย่างนั้นว่าตกหลุมรักสาวที่ไหน แต่ไม่คิดว่าเขาจะตกหลุมรักใครจริงๆ จังๆ แต่มาถึงตอนนี้เธอก็จำต้องเชื่อแล้วว่าเขารักผู้หญิงคนหนึ่งอยู่จริงๆ ผู้หญิงคนที่ไม่ใช่เธอ... หากแต่เป็นใครสักคนที่ชื่อ ‘Fun’ เขาบอกว่าเขาส่งลิงค์มาผิด ไม่ได้ตั้งใจจะให้เธอ.. เพียงฝันยกมือปาดน้ำตา สูดจมูกซี๊ดซ้าดราวกับคนเป็นหวัด ก่นด่าตัวเองไปพลางว่า ยัยบ้าเอ้ย..ให้ตายเถอะ เพียงฝันไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเพราะอะไรถึงต้องบ่อน้ำตาตื้นและเศร้ามากมายขนาดนั้นเมื่อรู้ว่าเขากำลังรักอยู่กับผู้หญิงที่ชื่อ ‘Fun’ คนนั้น เพียงฝันปาดน้ำตาทิ้งอีกครา แล้วคลิกลิงค์ url //Iam-It.page.tl/Shakira/test-games.htm ลิงค์ที่เขาบอกว่าตั้งใจทำให้เธอโดยเฉพาะ ลิงค์ดีดตัวขึ้นปรากฏต่อสายตา ไม่มีเพลงรัก..เหมือนอย่างลิงค์ของยัยผู้หญิงที่ชื่อ Fun หากแต่..มีแต่เกม ‘หมากหนีบ’ ที่ทำด้วยโปรแกรมแฟลช แค่นั้นจริงๆ สำหรับเพจที่เขาบอกว่าตั้งใจทำขึ้นเพื่อเธอโดยเฉพาะ.. อิฐละจากงานทำภาพเคลื่อนไหวแบบจำลองสวน มาดูข้อความของ Shakira เป็นระยะๆ หากน่าแปลกกว่าสองชั่วโมงแล้วที่ไม่มีข้อความตอบกลับมาจากหญิงสาว ชายหนุ่มนิ่วหน้า ปกติถ้าหญิงสาวไปนอนแล้ว ก็จะทิ้งข้อความบอกเขา หากในคราวนี้ไม่มีข้อความใดๆ ตอบกลับมา แม้กระทั่งคำว่า ‘ขอบคุณ’ สำหรับเพจเกมที่เขาตั้งใจทำขึ้นให้หญิงสาวโดยเฉพาะ ซึ่งค่อนข้างผิดวิสัยของ Shakira ค่อนข้างมาก หลายวันก่อนเขาเห็นหญิงสาวพูดคุยกับแฟนคลับบล็อกเพลงของเธอเกี่ยวกับเกมหมากหนีบที่หญิงสาวชอบเล่นในยามว่าง เขาจึงเซิร์ทกูเกิ้ลค้นหาเกมหมากหนีบแล้วลงมือเขียนเพจให้ Shakira เดี๋ยวนั้น แต่ยังไม่มีโอกาสส่งให้เธอเพราะโฮส(host) เกมมันเจ๊ง และเขาก็ลืมมันไปเลย จนเมื่อครู่ที่นึกขึ้นได้ จึงได้ตรวจสอบลิงค์ url เมื่อเห็นว่าโฮสกลับคืนมาสู่สภาพเดิม จึงคลิกลิงค์ส่งให้หญิงสาว เขายังได้ค้นหาเกมออนไลน์ต่างๆ เตรียมไว้ สำหรับเขียนเพจให้หญิงสาวด้วย ตั้งใจว่าจะสร้างเพจเหล่านั้นทันทีที่เสร็จจากงานออกแบบ 3 D ตั้งใจทำขึ้นเพื่อเล่นออนไลน์กับ Shakira โดยเฉพาะ ด้วยรู้ว่าหญิงสาวชอบผ่อนคลายด้วยเกมเหล่านั้นเป็นชีวิตจิตใจ อิฐชั่งใจว่ากดข้อความสอบถามลงไปในกระดานซีบ็อกซ์ดีหรือไม่ จังหวะนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ชายหนุ่มเดินไปรับสายพร้อมกรอกเสียงว่า “อิฐพูดครับ” “คุณอิฐครับ มีแขกมาขอพบ” เสียง รปภ. ของคอนโดฯ ดังขึ้น อิฐเหลือบตามองนาฬิกาฝาผนังทันที 22.00 น. คิ้วเข้มขมวดมุ่นขณะที่ปากตอบว่า “ดึกแล้ว บอกไปว่าผมไม่สะดวกต้อนรับใครเวลานี้” “แต่เธอบอกว่ามีเรื่องด่วนมาก จะคุยกับคุณอิฐให้ได้” “ผมไม่สะดวก แค่นี้นะครับ” เกิดเสียงราวกับแย่งโทรศัพท์ จากนั้นอิฐก็ได้ยินเสียงอีกฝ่ายตอบกลับมาว่า “อิฐ..อย่าเพิ่งวางหูนะ นี่ฉัน...ธิชานะคะ” สะดุ้งวาบตัวแข็งทื่ออย่างทำอะไรไม่ถูกไปชั่วครู่ เมื่อได้ยินเสียงปลายสายเปลี่ยนเป็นเสียงของธิชา เขาคิดว่าต่อให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน เขาก็จะยังจำเสียงใสๆ ราวกับเสียงระฆังใสนั้นได้เป็นอย่างดี โดยที่อีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องแนะนำตัวเลยว่า ‘นี่ฉัน...ธิชานะคะ’ อิฐยังคงพูดอะไรไม่ออก แต่หูได้ยินธิชาพูดต่อไปว่า “อิฐลงมาหาฉันหน่อยสิคะ..นะคะ ไม่งั้นฉันจะยืนรอคุณอยู่ตรงนี้ทั้งคืน” เขาชะงัก ครู่ต่อมาก็หาลิ้นตัวเองเจอ อิฐพูดว่า “คุณมีอะไรหรือเปล่า..ธิชา” “ลงมาหาฉันก่อนสิคะ จะใจร้ายให้ฉันยืนแข็งตายอยู่หน้าคอนโดฯ คุณอย่างนี้หรือ ลงมาหาฉันหน่อยนะคะ..นะคะ ข้างนอกนี่มันหนาวออก” เสียงปลายสายพูดแล้วซู้ดจมูกราวกับคัดจมูกหรือกำลังสะอื้น เขาก็ฟังไม่ถนัดนัก แล้วอิฐก็ถอนหายใจยาวเหยียดให้หล่อนได้ยินชัดๆ “งั้นเดี๋ยวผมลงไป” ชายหนุ่มพูดแล้วปิดคอมพิวเตอร์ เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลองแล้วจึงลงลิฟต์ไปหาธิชา ตอนที่เขาเดินไปหน้าคอนโดฯ นั้น ธิชา..กำลังยืนกอดอกอยู่ข้างป้อมยาม แสงจากโคมไฟหน้าคอนโดฯ ส่องให้เห็นเรือนร่างสูงโปร่งกำลังเหม่อมองดวงดาวบนฟากฟ้าอย่างเลื่อนลอย อิฐกระแอม ร่างบางเหลียวขวับมามองทันที แล้วเขาก็ต้องสะดุ้งวาบสุดตัวเมื่อธิชาโผเข้ามากอดเขาพร้อมกับปล่อยเสียงร่ำไห้โฮออกมา ธิชาร้องอย่างหนักกับแผงอกกว้างของอิฐโดยที่สองมือกำเสื้อเชิ้ตเขาแน่น “เป็นอะไรธิ ใจเย็นๆ” อิฐเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ มือหนาลังเลครู่หนึ่งแต่ที่สุดก็เลื่อนขึ้นไปลูบแผ่นหลังให้อีกฝ่ายอย่างปลอบประโลม มีคำถามตามมามากมายที่อยากจะถามธิชา หากกระนั้นดูจะไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม ธิชาร้องไห้กับแผงอกพักใหญ่ๆ จนพอใจแล้วจึงเงยหน้ามองเขา แสงไฟส่องกระทบใบหน้าของหญิงสาว ทำให้เขาเห็นใบหน้าของธิชาชัดเจน หญิงสาวยังคงสวยเหมือนเมื่อสิบกว่าปีก่อนไม่ผิดเพี้ยน ต่างกันเพียงหนนี้ใบหน้าสวยหวานนั้นปราศจากเครื่องสำอาง แล้วอิฐก็พิศใบหน้านั้นเงียบๆ แพขนตาทาบทับนัยน์ตาคมซึ้งสีนิล รับกับจมูกโด่งปลายงอนและริมฝีปากบางเป็นรูปกระจับจิ้มลิ้ม พวงแก้มเป็น... พินิจมาถึงตรงนี้แล้วอิฐก็ชะงักเมื่อเห็นว่าพวงแก้มนวลสองข้างนั้น มีรอยฟกช้ำเป็นปื้นแดงๆ อิฐจับปลายคางธิชาหันเข้าหาแสงไฟมากขึ้น แล้วเขาก็สบถยาวเหยียดเมื่อเห็นว่านับตั้งแต่โหนกแก้มจนมาจดลำคอมีร่องรอยของการถูกซ้อม “ใครทำร้ายคุณ..ธิ ใครมันทำร้ายคุณ” ถามแล้วบดกรามแน่น น้ำเสียงขึงโกรธหากแฝงความห่วงใยของอิฐ กระทบใจธิชาอย่างแรง จนเกิดเสียงร่ำไห้ขึ้นมาอีกครั้ง ธิชานึกถามตัวเองว่าผีห่าซาตานตนไหนถึงบังตาไม่ให้เธอเห็นความดีของเขา กว่าเจ็ดปีที่คบหากัน..อิฐดีกับเธอตลอดมา เขาเป็นสุภาพบุรุษทุกกระเบียดนิ้วอย่างที่เธอไม่เคยหาเจอในผู้ชายคนไหน อ่อนโยนนุ่มนวลและเป็นที่พึ่งให้กับเธอตลอดมา หากในความเป็นสุภาพบุรุษของเขาในเวลานั้น เธอกลับมองว่าเป็นสิ่งที่น่าเบื่อหน่ายอย่างมาก เขาไม่เคยล่วงเกินเธอมากเกินกว่าจูบกอดเลยสักครั้ง แม้ว่าเธอจะจงใจเปิดโอกาสให้กับเขาแล้ว อิฐก็ไม่เคยฉวยโอกาสนั้น โดยเฉพาะช่วงที่เรียนที่อังกฤษ อิฐมีโอกาสที่จะล่วงเกินเธออย่างมาก แต่เปล่าเลย..อย่างมากที่เขาทำกับเธอ คือ จูบ สงสัยหนักเข้าเคยเอ่ยปากถามเขาตรงๆ ว่าเธอไม่มีเสน่ห์หรือยังไง ถึงไม่คิดสนใจ แต่คำตอบที่ได้รับกลับมาคือ อยากอดเปรี้ยวไว้กินหวาน อยากรอจนถึงคืนส่งหอ หากเป็นผู้หญิงคนอื่นได้ยินคำตอบของแฟนตัวเองอย่างนั้นคงปลื้มและรู้สึกรักมากขึ้นเท่าชีวิต แต่สำหรับเธอแล้ว..เปล่าเลย ตอนที่ได้ยินคำตอบจากเขาตอนนั้น มันทำให้เธอเกิดความรู้สึกเบื่อหน่อยอย่างมาก มองว่าเขาเป็นผู้ชายที่น่าเบื่อ เชื่องช้ากว่าเต่าและจืดชืดไร้สีสัน ดีก็ตรงที่หล่อและรวยเท่านั้น เธอจึงเริ่มหันหาเพื่อนฝรั่งและใช่.. พวกเขาเหล่านั้นให้ในสิ่งที่เธอต้องการได้ ความอบอุ่นทางกาย..อย่างที่ไม่เคยได้รับจากอิฐ อยู่ใกล้..มือไม้ถึงตัวและมันทำให้อารมณ์เธอเตลิดไปไกลสุดกู่ กว่าจะรู้สึกตัวก็เกินกว่าจะยับยั้งชั่งใจได้ เธอมีอะไรกับเพื่อนฝรั่งในกลุ่มเพื่อน...แถมเป็นเพื่อนสนิทของอิฐด้วย เวลานั้นไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่าตัวเองทำตัวแย่แค่ไหน รู้แต่อยากทำอะไรก็ได้ให้ตัวเองมีความสุข และนั่นหมายถึงเธอทำให้อิฐกับเพื่อนมีรอยร้าวหนักขึ้น เธอทำให้อิฐและเพื่อนสนิทเข้าหน้ากันไม่ติดและที่สุด ทั้งคู่ก็ต้องเลิกคบกัน อิฐต้องเสียทั้งเพื่อนและแฟน เธอติดใจในรสรักของหนุ่มอังกฤษ จนตัดสินใจบอกเลิกกับอิฐ เวลานั้นเธอไม่ได้สนใจเลยว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร จะเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง ทว่าอิฐก็ยังคงเป็นสุภาพบุรุษ..ยังส่งเงินให้กับเธอทุกเดือนแม้ว่าตอนนั้นเธอจะย้ายออกจากอะพาร์ทเมนท์เขาไปอยู่กับเพื่อนสนิทของเขาแล้วก็ตาม เงินที่เขาส่งให้เป็นเงินจากทางบ้านของเขา เท่ากับว่าเขารักษาสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อแม่เธอด้วยดี เพราะสัญญากันว่าจะดูแลไม่ให้เธอเดือดร้อนเรื่องเงินทองตลอดเวลาที่เรียนอยู่ที่อังกฤษ กว่าเธอจะรู้สำนึกว่าตัวเองทำพลาดแค่ไหนก็เมื่อวันที่อิฐเรียนจบและกลับเมืองไทย ในขณะที่เธอยังคงอยู่ที่อังกฤษอย่างไม่เป็นโล้เป็นพาย ไม่จบอะไรสักอย่าง เมื่ออิฐกลับเมืองไทยแล้ว เธอไร้แหล่งเงินถุงเงินถัง จึงจำเป็นต้องจับเพื่อนฝรั่งรวยๆ เวลานั้นเริ่มเปลี่ยนผู้ชายเป็นว่าเล่น..จะว่าเปลี่ยนเป็นว่าเล่นก็คงไม่ถูกต้องนักเพราะบางคราวเกิดจากฝ่ายชายขอเลิกกับเธอเอง เธอใช้ชีวิตที่อังกฤษอย่างเหลวแหลกต่ออีกหลายปี จนเริ่มเบื่อกับชีวิตที่ไม่เป็นโล้เป็นพายอย่างนั้น จึงตัดสินใจเดินทางกลับมาเมืองไทยเมื่อหลายเดือนก่อน กลับมาถึง..เธอพบว่าอิฐกำลังเฟื่องฟูในวงสังคมและกำลังฮอตมากในหมู่สาวๆ สื่อเขียนถึงเขาทำนองทายาทเศรษฐีหมื่นล้านที่กำลังเป็นที่หมายปองของสาวๆ เธอยังสืบรู้มาว่านับจากเขากลับจากอังกฤษ เขาก็ไม่เคยห่างจากผู้หญิง เขาเจ้าชู้เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น และว่ากันว่าผู้หญิงทุกคนที่เขาคบหาด้วย เขาฟาดเรียบมาแล้วทุกรายซึ่งต่างจากสมัยที่คบกับเธออย่างยิ่ง ธิชาไม่รู้เลยว่าอิฐเริ่มเปลี่ยนนิสัยมาเป็นผู้ชายเจ้าชู้ก็นับตั้งแต่เลิกกับเธอแล้ว..บางทีอาจเป็นเพราะหญิงสาวไม่แยแสไม่สนใจเขาเกินไป มันจึงทำให้เธอขาดการรับรู้ความเป็นไปเกี่ยวกับเขา ตลอดเวลาหลายเดือนที่ธิชากลับมาเมืองไทย เธอพยายามโทรศัพท์ติดต่อเขา พยายามไปหาเขาถึงที่ทำงานแต่ทว่าเธอก็โดนเลขานุการหน้าห้องเขากีดกัน หรือไม่ก็เป็นเขาเองที่พยายามบ่ายเบี่ยงไม่ยอมพบเธอ พยายามจะมาหาเขาที่คอนโดฯ แต่ก็เช่นเคยถูกบ่ายเบี่ยงไม่ยอมลงมาพบ..เพิ่งจะคืนนี้ที่เธอหาเหตุพบเขาจะจะได้.. แกเพี้ยนได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ.. เพียงฝันนึกก่นด่าตัวเองขณะมองกระจก** เห็นผู้หญิงที่หน้าเหมือนกับตัวเองมองตอบกลับมา...ในสภาพที่..หัวเหอยุ่งเหยิงเพราะผ่านการล้มและลุกบนเตียงนอนมาหลายครั้งหลายหน นัยน์ตาแดงก่ำและขอบตารื้นไปด้วยหยาดน้ำตา ปลายจมูกแดงช้ำเพราะผ่านการสั่งน้ำมูกมาหลายหน ดูไม่ได้.. ที่สุดเพียงฝันลงความเห็นให้กับสภาพตัวเอง อดถามตัวเองนับเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็จำไม่ได้แล้วว่า เป็นอะไรไป..ทำไมถึงบ้าได้ขนาดนี้กะอีแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่พบทางอินเตอร์เน็ต เห็นหน้าก็ไม่เคยเห็นหน้าแต่กลับเศร้าเสียใจเป็นบ้าเป็นหลังได้ขนาดนี้เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังมีความรักกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ แต่อา..เธอรู้สึกเจ็บจริงๆ นะ เพียงฝันย้ำกับตัวเอง ขณะยกมือกดลงบนหัวใจข้างซ้าย ทำไมถึงเจ็บมากขนาดนี้ เธอก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่ามันเจ็บแปลบๆ อย่างที่ไม่เคยเจ็บมาก่อน ถึงตอนนี้เพียงฝันก็จำต้องยอมรับกับตัวเองว่าอิฐมีอิทธิพลกับเธอจริงๆ แล้วเพียงฝันก็รำพึงกับตัวเองว่า คนเราสามารถรักและผูกพันกับอีกฝ่ายโดยที่ไม่เคยเห็นหน้าได้ด้วยหรือ และคำถามถัดมาที่เธอพยายามเลี่ยงมาตลอดสามชั่วโมงที่ผ่านมา ก็คือ ความรักบนโลกไซเบอร์..เกิดขึ้นได้ด้วยหรือ? มันมีแต่การโกหกหลอกลวงไม่ใช่หรือ? คำถามหลากหลายวิ่งชนหัวใจเธอ หากในคราวเดียวกันมันก็วิ่งออกไปสู่จุดตั้งต้นใหม่ นั่นคือความไม่รู้ การไม่มีคำตอบ เพียงฝันคิดจนหัวหมุนแต่ก็ไม่อาจหาคำตอบให้กับตัวเองได้ ที่สุดจึงยอมแพ้ เธอลุกจากหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เดินไปหยิบยาแก้ปวดหัวในลิ้นชักมากินแล้วคลานขึ้นเตียง นอนคลุมโปง บอกกับตัวเองว่าพรุ่งนี้มันอาจจะดีขึ้น ใช่..พรุ่งนี้เธอจะลืมเรื่องของอิฐให้หมด...จะไม่เหลือเขาอยู่ในความทรงจำอีกต่อไป ลาก่อนหนุ่มซีบ็อกซ์.. …………. 1 3D StudioMax: คือ โปรแกรม ที่ใช้ในการสร้างงาน 3D Animation มี 3 ขั้นตอน คือ Pre-Production หรือ ขั้นตอนก่อนการสร้าง ได้แก่ การเขียนเนื้อเรื่อง การเขียนภาพสตอรี่บอร์ด Production หรือ ขั้นตอนการสร้าง ได้แก่ การสร้างฉากหลัง การกำหนดให้วัตถุเคลื่อนไหว เป็นต้น และ Post-Production หรือขั้นตอนหลังการสร้าง ได้แก่ การนำภาพและเสียงประกอบ มาลำดับให้เป็นเรื่องราวเพื่อสร้างความน่าสนใจ ภาพเคลื่อนไหว 3D Animation นี้ สามารถนำไปใช้งานได้จริงๆ ทั้งในวงการโฆษณาโทรทัศน์ ภาพยนตร์ สถาปัตยกรรม เกม หรือสร้างโลกเสมือนจริงบนเว็บไซต์ แต่ 3D Animation ที่สุดยอดจริงๆ ก็คงจะหนีไม่พ้นค่ายสร้างเกมส์ ที่คงจะยังครองแชมป์ ความเป็นเลิศด้านความเสมือนจริงของตัวละคร ฉากประกอบ สีสรรและความพอดีลงตัวของการเคลื่อนที่

Create Date : 10 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2556 5:16:49 น.
Counter : 606 Pageviews.

3 comment

ฝากรัก..ผ่านซีบ็อกซ์...ตอนที่ 5


	สี่สิบนาที.. อิฐจับเวลาจากนาฬิกาข้อมือ..สี่สิบนาที นับตั้งแต่หญิงสาววางหูโทรศัพท์แล้วเดินออกมาเปิดประตูรั้วให้เขาใช้เวลาสี่สิบนาที ไม่ขาดไม่เกินแม้แต่นาทีเดียว ผู้หญิงที่กำลังซอยเท้าออกมาจากประตูบ้าน อยู่ในชุดเสื้อยืดเก่าๆ กับกางเกงขาสามส่วนสีเดียวกัน อวดเรือนร่างสูงเพรียวและช่วงขาเรียวราว เจ้าตัวมีใบหน้าเกลี้ยงเกลาหากชื้นไปดูด้วยน้ำอย่างที่ดูออกว่าเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ เหนือศีรษะมีผมรวบเป็นมวยไว้หลวมๆ ผมบางปอยหลุดลุ่ยอยู่ข้างหูดูเก๋ไก๋ ผิวหญิงสาวขาวอมชมพูจนเห็นได้ชัดแม้ในระยะหลายเมตรอย่างนี้ หากพลันที่หล่อนเดินมาถึงรั้วประตูที่เขายืนอยู่ อิฐก็ต้องชะงักตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นว่าหล่อนเป็นคนเดียวกับบุตรสาวตระกูลวนารักษ์ ฝัน? อิฐร้องเรียกชื่อเธอด้วยเสียงที่อื้ออึงในใจ ด้วยไม่คิดว่าจะเจอหญิงสาวอีกครั้งที่นี่ พระเจ้า..โชคชะตาหรือเป็นเพียงแค่ความบังเอิญ? อิฐนึกถามตัวเอง แต่ใจกลับเต้นจังหวะโครมครามอย่างที่เขาเองก็ไม่เข้าใจนัก ยังกะย้อนกลับไปเป็นวัยรุ่น อย่างเพลง ‘14 อีกครั้ง’ อิฐยังคงจ้องอีกฝ่ายอย่างตกตะลึง แม้ว่าหล่อนจะเปิดประตูรั้วเหล็กให้แล้วก็ตาม อิฐไม่รู้เลยว่าท่วงท่าของเขาสร้างความพิศวงให้อีกฝ่ายแค่ไหน “สวัสดีค่ะ” เพียงฝันพูดแล้วแกล้งโบกมือไปมาตรงหน้าเขา อิฐกะพริบตา..ถึงรู้ตัวว่ากำลังถูกอีกฝ่ายยิ้มล้อเลียนอยู่ ยิ้มแห้งๆ ใส่ตาอีกฝ่ายเมื่อเอ่ยว่า “ผมขอโทษที่มารบกวนเวลาพักผ่อนคุณ” “ฉันสิคะ ต้องขอโทษที่ทำให้คุณรอหน้าบ้านเป็นนานสองนาน ฉันบอกคุณแล้วฉันค่อนข้างใช้เวลากับห้องน้ำนาน” เพียงฝันออกตัว “ไม่เป็นไร ตามสบายครับ” “ค่ะ งั้นเดี๋ยวเข้าไปรอในออฟฟิศนะคะ ฉันขอตัวไปอาบน้ำแป๊บ” “อะไรนะ?” อิฐทวนคำเสียงสูง “นี่คุณยังไม่ได้อาบน้ำอีกหรือ คุณทำอะไรในห้องน้ำเป็นนานสองนาน?” เพียงฝันตีหน้าใสซื่อเมื่อตอบว่า “ล้างหน้าแปรงฟันค่ะ” แกล้งตอบไปอย่างนั้นเพราะจริงๆ แล้วเธอมีกิจอย่างอื่นในห้องน้ำด้วย แต่เรื่องอะไรจะบอกล่ะ.. “ล้างหน้าแปรงฟัน?..เป็นชั่วโมงนี่นะ” อิฐทวนคำอย่างไม่อยากจะเชื่อ อีตาบ๊อง..รักษามาดสุภาพบุรุษหน่อย “ค่ะ..ไม่เคยมีแฟนหรือไง..ถึงไม่รู้ว่าผู้หญิงใช้เวลาในห้องน้ำนาน” เพียงฝันแกล้งย้อน “ถ้าคุณไม่ว่าอะไร..ฉันจะเตรียมอาหารเช้าให้คุณนะคะระหว่างที่รอฉันอาบน้ำ คุณทานอะไรมารึยังล่ะ” “งั้นคงต้องรบกวนคุณ” อิฐพูดออกมาในที่สุด เพราะไม่รู้จะพูดอะไรดีกว่านั้น เขาเดินตามหญิงสาวเข้าไปในบ้าน หุ่นดีแฮะ...อิฐคิดขณะมองสะโพกตรงหน้า ใช่..ผู้หญิงที่กำลังเดินอยู่ข้างหน้าเขามีรูปร่างดีจริงๆ เนินอกอวบอิ่มรับกับเอวคอดกิ่ว สะโพกกลมมน ไปจดช่วงขาเรียวยาวที่อยู่ในรองเท้าฟองน้ำ วันที่อยู่ในบ้านสวนวนารักษ์เขาไม่มีโอกาสพิศรูปร่างหล่อนนัก เพราะมัวแต่ตะลึงกับใบหน้า มาวันนี้มีโอกาสพินิจมากขึ้น ถึงได้รู้ว่าไม่เพียงหน้าตา..หากแต่ยังมีรูปร่างที่แสนยั่วยวนใจด้วย รูปร่างที่ผู้ชายเห็นแล้วครั้งหนึ่ง..จะต้องเหลียวมองซ้ำ เพียงฝันไม่รู้ตัวเลยว่าถูกแอบมองอยู่ข้างหลัง เธอก้าวเข้าไปในออฟฟิศซึ่งอยู่ส่วนหน้าของบ้าน ตรงไปยังห้องครัวซึ่งต้องผ่านเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม มีประโยชน์หลายอย่างสำหรับเคาน์เตอร์ตัวนี้ นอกจากจะเป็นบาร์เครื่องดื่มแล้ว ยังช่วยกั้นระหว่างออฟฟิศกับห้องครัวให้เป็นสัดส่วนด้วย “คุณทานแซนวิชได้ไหมคะ” เพียงฝันถามมาจากห้องครัว ขณะเสียบปลั๊กเครื่องทำกาแฟ เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบผักและแฮมออกมาวางบนโต๊ะเตรียมหั่น คำถามของหญิงสาวที่ตะโกนมาจากห้องครัว ทำให้อิฐเงยหน้าขึ้นมอง เขาถอดรองเท้าหนังวางชิดรองเท้าฟองน้ำสีสันสดใสของเจ้าของบ้าน แล้วเดินเข้าไปสมทบ มือหนาเกาะขอบเคาน์เตอร์ขณะมองลอดเข้าไปเห็นหล่อนกำลังวุ่นวายกับการล้างผักในซิงค์ “จะให้ผมช่วยอะไรไหม” อิฐถามขึ้นอย่างเกรงใจ วิสัยที่อยู่เมืองนอก คอยช่วยเหลือตัวเองและทำอาหารให้หญิงคู่เดตที่มาค้างด้วยบ่อยๆ ทำให้เขาอดถามขึ้นไม่ได้ “ไม่เป็นไรค่ะ” เพียงฝันตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง “จะรับฮอตดอกกับไข่ดาวเพิ่มด้วยไหมคะ” “จะยุ่งยากคุณหรือเปล่าคุณฝัน” “ไม่หรอกค่ะ” เพียงฝันตอบกลับมา แล้วเดินไปหยิบฮอตดอกและไข่ไก่ออกมาจากตู้เย็น ทอดไข่ด้วยเนยเป็นอันดับแรก เธอทอดไปหลายฟองจากนั้นตามมาด้วยฮอตดอก ปากพูดไปพลางว่า “ฉันอยากให้คุณออกแบบห้องครัวใหม่ เพราะของเก่ามันคับแคบ ถ้าจำเป็นต้องซื้ออุปกรณ์เข้ามาใหม่ทั้งหมด ฉันก็ยินดีขอแค่ช่วยให้เพิ่มเนื้อที่ใช้สอยเท่านั้น เพราะอย่างที่คุณเห็น..ห้องครัวมันแคบมากๆ อากาศแทบไม่พอหายใจ” เพียงฝันจำต้องกัดฟันพูดเรื่องซื้ออุปกรณ์เข้ามาตกแต่งใหม่ เพราะเงินเก็บเธอไม่ค่อยมากนัก หากเข้าเนื้อมากเข้า..อาจจำเป็นต้องหยิบยืมเงินจากเพื่อนรักอย่างจิระดาหรือไม่ก็มินตรา “งั้นต้องออกไปอยู่สนามหน้าหน้าบ้านแล้วล่ะ ถ้าอยากได้พื้นที่กว้างอย่างนั้น” อิฐตอบออกไปตามประสาคนปากไว “อะไรนะ?” เพียงฝันหันมาถาม เสียงฮอตดอกบนกระทะกลบเสียงเขาให้ไม่ได้ยิน “เปล่า..ผมหมายถึงรวมถึงสวนหน้าบ้านด้วยหรือเปล่าที่คุณอยากตกแต่งใหม่ เพราะเห็นคุณเจด้าว่าอย่างงั้น” “นั่นก็ด้วยค่ะ” เพียงฝันพยักหน้า “เดี๋ยวนี้เริ่มมีลูกค้าเข้ามาใช้บริการบริษัทเรามากขึ้น ฉันก็เลยอยากขยายอาคารจอดรถ แล้วปรับสวนหน้าบ้านให้ร่มรื่นมากขึ้นหน่อยเพราะเดี๋ยวนี้แดดแรงเหลือเกิน เลยอยากได้ศาลาริมสระบัวเพิ่ม แล้วก็..แถมด้วยน้ำตกจำลอง ให้ความรู้สึกว่าอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ หรือคุณว่าไงคะ?” ประโยคท้ายหันมาถามเขาอย่างขอหารือ “ปัญหาคือ เท่าที่ผมดู สนามหญ้าหน้าบ้านของคุณไม่ได้กว้างขนาดที่จะเรียกร้องได้ทุกอย่างอย่างนั้น ถ้าคุณจะขยายพื้นที่สำหรับอาคารจอดรถ พื้นที่สระบัวส่วนหนึ่งก็จะหายไป เพราะงั้นถ้าให้ผมแนะนำ คุณควรต้องรื้อสระบัวทิ้ง แล้วทำน้ำตกจำลองแทน ข้อดีของมันคือ น้ำจะหมุนเวียนตลอด จะไม่มีปัญหาเรื่องยุงลายซึ่งเป็นพาหะของไข้เลือดออก” “ว้าว..หลักการดี อรรถประโยชน์พร้อม” อิฐฟังแล้วนิ่วหน้าด้วยแยกแยะน้ำเสียงของเพียงฝันไม่ออกว่าชมหรือประชด? พยายามไม่สนใจ ถามต่อว่า “แล้วตกลงจะเอาตามนั้นหรือเปล่า” “ได้ค่ะเอาตามนั้นก็ได้” เพียงฝันตอบง่ายๆ “แต่ฉันอยากเน้นความร่มรื่นของสวนหน่อยหนึ่ง ถ้าเป็นไปได้อยากให้เน้นไม้ยืนต้น” “ไม้ยืนต้นมันต้องการพื้นที่เยอะ แต่สนามหญ้าของคุณมันแคบเกินไป ถ้าจะทำเป็นสวนจริงๆ เห็นทีต้องยุบอาคารจอดรถไปครึ่งหนึ่ง” เพียงฝันนิ่วหน้า “นั่นเป็นหน้าที่ของคุณนะคะคุณอิฐ ฉันบอกความต้องการ ส่วนคุณมีหน้าที่ครีเอตให้ได้ตามนั้น คุณเป็นมัณฑนากรคุณต้องคิดสิว่าจะทำยังไงถึงเนรมิตให้ได้ตามที่ลูกค้าต้องการภายใต้ข้อจำกัดเหล่านั้น” อิฐอึ้ง รู้สึกไม่ชินกับการออกคำสั่งของผู้หญิง ผ่อนลมหายใจ บอกตัวเองว่าต้องทำใจ ถึงไม่ชินอย่างไร ก็ต้องยอมรับว่าผู้หญิงที่แอบพึงใจเมื่อแรกเห็นคนนี้ มีนิสัยเอาแต่ใจตัวอย่างเหลือร้าย อาจเพราะเป็นลูกสาวคนเดียว ถูกพะนอจนเคยตัวจากพี่ๆ ถึงทำให้เอาแต่ใจตัวอย่างนี้ อิฐพยายามจะเข้าใจ แต่บอกตัวเองว่าถ้าได้มาเป็นแฟน เขาจะดัดนิสัยเสียให้เข็ด “ก็ได้..ผมจะลองกลับไปออกแบบมาให้คุณเลือกสักสามสี่แบบ ส่วนว่าจะเป็นต้นอะไรที่คุณอยากให้ตกแต่งสวนนั้น ผมเอาแคทตาล็อกมาด้วย เดี๋ยวคุณเลือกดูละกัน” “ดีค่ะ อย่าลืมออกแบบห้องครัวด้วยนะคะ..สักสามสี่แบบให้เลือกก็ได้ อ้อ..ทุกอย่างขอสีโทนขาวนะคะ ย้ำอีกครั้งอุปกรณ์ตกแต่งห้องครัว ขอให้เน้นเรื่องประโยชน์ใช้สอยและเพิ่มพื้นที่การใช้งาน ส่วนเรื่องราคา..คงต้องขอความกรุณาจากคุณ ช่วยลดอะไรๆ ที่ลดให้ได้หน่อยได้ไหมคะ” เพียงฝันพูดพลางผัดตะหลิว จบประโยคท้ายหันมามองเขา อิฐมองร่างบอบบางภายใต้ชุดกันเปื้อนที่กำลังหยิบจับตะหลิวทอดฮอตดอกอย่างทะมัดทะแมงนั้น อย่างเพลิดเพลิน นึกชื่นชมในใจที่เธอดูคล่องแคล่ว ยุคนี้หาผู้หญิงที่เก่งการครัวได้ยากแล้ว เขาไม่รู้ว่าหล่อนจะทำกับข้าวเป็นหรือเปล่า แต่สังเกตจากการหยิบจับอุปกรณ์เครื่องครัวก็พอจะหยวนๆ ให้ได้ เพราะถือว่าคุ้นเคยกับการเข้าครัวเป็นอย่างดี เอาน่า..ทศคะแนนให้จากที่ติดลบก่อนหน้านี้ เท่ากับ..เสมอตัวละกัน อิฐนึก..ไม่รู้ตัวเลยว่าเขาเริ่มต้นคิดคำนวณบวกลบคูณหารให้คะแนนกับผู้หญิงตรงหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งที่ปกติ วิสัยนั้น เขาจะใช้กับผู้หญิงที่เริ่มคิดจะจีบมาเป็นแฟนเท่านั้น “คุณเจด้าบอกผมแล้วเรื่องที่คุณขอลดราคาเป็นพิเศษ เอาเป็นว่าผมจะคิดให้เฉพาะค่าวัสดุอุปกรณ์ละกัน ส่วนค่าเสียเวลากับค่าวิชาชีพของผมๆ ไม่คิด” เพียงฝันหันมาส่งสายตาขอบคุณ ก่อนละกลับไปปิดแก๊ส ตักฮอตดอกสะเด็ดน้ำมัน มาเทใส่จาน “ขอบคุณนะคะคุณอิฐ” เธอกล่าวพร้อมกับหยิบมะเขือเทศที่ฝานไว้ก่อนหน้านี้มาจัดแต่งจาน หันไปหยิบขนมปังมาทำแซนวิช ขณะที่ปากพูดต่อว่า “คุณอิฐใจดีจริง อืม..งั้นเดี๋ยวเสร็จงานนี้ฉันจะพาไปเลี้ยงอาหารญี่ปุ่นนะคะ” อิฐเลิกคิ้ว ถามกลับอย่างไม่เข้าใจนักว่า “ทำไมต้องเป็นอาหารญี่ปุ่น?” “อ้าว..ก็ของโปรดฉันนี่คะ” “แล้วถ้าผมไม่โปรดล่ะ?” เขาแกล้งเย้า “คุณไม่โปรด..คุณก็ไม่ต้องจ่าย แต่ถ้าคุณโปรด คุณก็ต้องจ่ายเอง” อิฐอึ้งอีกคำรบ “เอางั้นหรือ” ถามกลับแล้วหัวเราะ “ถ้างั้นให้ผมเป็นคนจ่ายเองดีกว่า แถมเลี้ยงคุณด้วยเอ้า..แลกกับไปกิน ‘โดนาซา’ กับผม” “โดนาซา?” เพียงฝันทวนคำ เมื่อเห็นเขาพยักหน้า เธอก็ถามต่อว่า “มันคืออะไร” อิฐลูบผมอย่างเขินๆ “มันเป็นเรือส่วนตัวของครอบครัวผมน่ะ มีกุ๊กทำอาหารให้พร้อมสรรพ จะสั่งให้ทำอาหารประเภทไหนก็ได้ ถ้าคุณอยากกินอาหารญี่ปุ่น ผมจะสั่งให้กุ๊กทำให้” เพียงฝันนิ่วหน้ามองเขาทันทีอย่างประเมิน “คุณคิดดีแล้วหรือที่ชวนฉัน หรือว่าเพราะไม่ทันได้คิด?” “ไม่ทันได้คิดน่ะ” อิฐเลือกที่จะตอบประโยคหลัง เมื่อเห็นว่าคำชวนของเขาสร้างความอึดอัดใจให้กับอีกฝ่าย เพียงฝันฉีกยิ้มทันที “ดีค่ะ ฉันจะได้ไม่ต้องตอบ” แล้วต่างเงียบไปครู่หนึ่ง อิฐมองเพียงฝันหยิบผักมาวางบนเนยและแฮม ก่อนจะราดด้วยมายองเนส ประกบด้วยขนมปังแผ่นอีกชั้น แล้วไปวางบนจานกระเบื้องเคลือบอย่างดี เขามองนิ้วเรียวขาวสะอาดของเพียงฝันอย่างเพลิดเพลิน โดยไม่รู้ตัว อิฐถามขึ้นอย่างคนที่ตกอยู่ในความฝันว่า “คุณฝันชื่อจริงอะไรครับ” “เพียงฝันค่ะ” “ชื่อนี้มาได้ยังไงครับ” อิฐถามต่อ “แม่ตั้งให้ค่ะ..เดาว่าคงอยากให้พ้องกับชื่อ ‘เพียงฟ้า’ ของท่าน” เพียงฝันตอบแล้วเงยหน้าขึ้นมองเขา “แล้วคุณละคะคุณอิฐ คุณมีชื่อจริงอะไรแล้วได้ชื่อมาได้ยังไง” “ผมชื่ออิฐสั้นๆ พยางค์เดียว พ่อตั้งให้..คงอยากให้ผมใจคอหนักแน่นเหมือนกับอิฐกับหิน คุณมีพี่น้องกี่คนครับ” อิฐถามทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว “สี่คนค่ะ ฉันเป็นลูกคนเล็ก” “ไม่ต้องสงสัยเลย ใครๆ ต้องตามพะเน้าพะนอคุณแน่” “ตรงกันข้ามเลย ทุกคนเข้มงวดกับฉันมาก วางกรอบให้ฉันเดินตลอดมา อย่างการที่ฉันแยกมาอยู่ที่กรุงเทพฯ นี่ พวกเขาก็คัดค้านนะคะ” อิฐหัวเราะ “คุณขำอะไร” ถามกลับทันที นิ่วหน้า “ผมเชื่อว่าพวกเขาคงวางกรอบให้คุณเดิน แต่คุณเองคงดิ้นจนหลุดจากกรอบนั้น” เพียงฝันนิ่วหน้าอีกคำรบ ไม่แน่ใจว่าเขาพูดถูกไหม “ฉันไม่รู้สิ..ว่าสิ่งที่ฉันทำอยู่จะเรียกว่านอกกรอบได้ไหม แล้วคุณล่ะคะเคยทำอะไรที่ขัดใจพ่อแม่บ้างหรือเปล่า” “เยอะแยะไป สมัยรุ่นๆ พ่อแม่ไม่อยากให้มีแฟน ผมก็มี ส่วนตอนนี้พ่อแม่อยากให้ผมแต่งงานปั้มหลานๆ ให้พวกเขา แต่ผมกลับก็..” อิฐไหวไหล่ “ยังหาคนถูกใจไม่ได้” เพียงฝันเงยหน้าขึ้นมองเขาตรงๆ ..เป็นครั้งแรกที่เธอมองเขาอย่างพินิจจริงๆ จังๆ เพิ่งสังเกตว่าผู้ชายตรงหน้า..หล่อเหลาคมคายอย่างหาตัวจับยาก ผมสั้นตัดสไลด์จนจดท้ายทอยนั้น แลดูอ่อนนุ่มด้วยผมเส้นเล็ก บางปอยหล่นปกหน้า..แลดูราวกับหนุ่มน้อย ตาคมซึ้งที่กำลังมองมาที่เธอนั้น คมกริบหากแฝงด้วยแววขี้เล่นอย่างรู้สึกได้ เพียงฝันไล่สายตาต่ำยังจมูกโด่งตรงและเรียวปากบางได้รูปสวยราวกับผู้หญิงนั้น เพิ่งสังเกตเห็นว่าเขาไว้หนวดจางๆ เหนือริมฝีปาก และปลายคางก็มีเคราบางๆ อีกด้วย หล่อแฮะ..เพียงฝันลงความเห็น บอกตัวเองว่าถ้าเขาได้เล่นหนังฮอลิวูด คงดังไม่ลืมหูลืมตาแน่ โดยเฉพาะแววตาคมกริบลึกซึ้งคู่นั้น เป็นสิ่งที่เธอชอบมากที่สุดในใบหน้านั้น เพียงฝันเดาไม่เก่งเรื่องอายุแต่คาดคะเนว่าเขาไม่น่าจะอายุน้อยกว่าพันธกรเพราะฟังจากประสบการณ์เขาที่ออกจากปากจิระดาแล้ว..ดูจะใช่ย่อย หากทว่าใบหน้าเขาอ่อนนัก.. เพียงฝันไม่รู้เลยว่าแววตาที่จดจ้องมองเขาจริงๆ จังๆ นั้น มันฉายความรู้สึกออกทางสีหน้า อิฐรีบเมินไปมองทางอื่นทันที เพราะหวั่นว่าหากมองหล่อนนานอีกนิด เขาคงอดไม่ได้ที่จะคว้าหล่อนมาจูบ..ด้วยแววตาที่เพียงฝันที่ใช้มองเขานั้น..ช่างหวานเหลือเกิน ทั้งคู่ต่างตกอยู่ในห้วงคำนึงของแต่ละคน จึงไม่ได้ยินเสียงรถของจิระดาที่แล่นมาจอดในโรงจอดรถ ตราบจนเสียงจิระดาร้องทักขึ้น นั่นแหละทั้งคู่จึงรู้สึกตัวพร้อมกับอาการสะดุ้งสุดตัว “ยัยฝัน..ฉันมาแล้วย่ะ อ้าว..คุณอิฐอยู่ในครัวด้วยหรือคะ ฉันกำลังจะถามยัยฝันพอดีว่าคุณอยู่ไหน” “ครับ..สวัสดีครับคุณเจด้า” อิฐร้องทักอย่างไม่รู้จะตอบอะไรดีกว่านั้น เพียงฝันวางแซนวิชชิ้นสุดท้ายที่ทำเสร็จลงบนจาน เลื่อนไปวางบนเคาน์เตอร์ตรงหน้าอิฐ แล้วเอ่ยบอกคนทั้งคู่ว่า “แกมาพอดี นี่แซนวิชสำหรับแกกับคุณอิฐนะ.. ฝากดูแลแขกครู่หนึ่ง ฉันไปอาบน้ำก่อน” แล้วเธอก็หันไปทางอิฐ เอ่ยว่า “คุยกับเจด้าไปก่อนนะคะ กาแฟก็อยู่มุมห้อง ครีมน้ำตาลก็อยู่แถวนั้น ถ้าหาไม่เจอก็ให้ยัยเจด้าบริการล่ะกัน” อิฐเหลียวกลับมามองเพียงฝันอย่างรู้ทันและเข้าใจหญิงสาวมากยิ่งขึ้น เพิ่งเข้าใจเหตุผลว่าทำไมหล่อนถึงทำแซนวิชหลายชิ้น ตอนแรกเขาคิดว่าหล่อนจะเอื้อเฟื้อกลัวเขากินไม่อิ่ม จึงทำเต็มจานอย่างนั้น แต่ไหงได้..เอาเข้าจริงแล้ว เพื่อนทำเผื่อเพื่อนต่างหาก เพียงฝันลงทุนโทรไปตามเพื่อนให้มาอยู่เป็นเพื่อน.. ข้อนี้เขามั่นใจเพราะก่อนหน้านี้ ตอนที่โทรศัพท์คุยกัน หล่อนบอกเขาเองว่าวันนี้เป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์ จะไม่มีใครมาทำงาน..แต่ตอนนี้จิระดากลับโผล่มาได้จังหวะพอดิบพอดี เขาไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจดีที่เพียงฝันรู้จักระมัดระวังตัวและรู้จักวางตัวต่อหน้าผู้ชายอย่างนี้.. เขาไม่รู้จริงๆ แต่อย่างหนึ่งที่รู้ดีคือ อิฐรู้สึกหงุดหงิดที่เพียงฝันไม่ไว้ใจเขา อิฐก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมถึงอยากได้ความไว้วางใจจากหญิงสาวมากขนาดนั้น..ไม่รู้จริงๆ แล้วเขาก็ได้ยินเสียงตัวเองถามออกไปว่า “แล้วคุณละเพียงฝัน ไม่ทานแซนวิชด้วยกันหรือ” ทว่าร่างสูงเพรียวซอยเท้าถี่ๆ ขึ้นบันไดไปแล้ว แล้วเสียงนุ่มใสก็ตะโกนกลับมาจากกึ่งกลางบันไดว่า “ฉันไม่ทานของหนักตอนเช้าค่ะ แค่กาแฟถ้วยเดียว” ตอบแล้วเขาก็เห็นร่างบางผลุบหายขึ้นไปบนชั้นสอง อิฐละสายตากลับมามองจิระดา “คุณเจด้า..ขยันนะครับ วันหยุดยังต้องมาทำงาน” จิระดาหัวเราะ “ขยันที่ไหนละคะ ยัยนั่นโทรตามให้มาอยู่เป็นเพื่อนต่างหาก” พูดแล้วบุ้ยปากไปทางเพื่อนซึ่งเพิ่งหายลับไปบนชั้นสอง “คุณอิฐละคะ..มาตั้งแต่เมื่อไหร่ เห็นยัยฝันว่ามารอตั้งแต่เช้าหรือคะ” “เป็นไงบ้าง” จิระดาถามขึ้นขณะมองท้ายรถฮอนด้าของอิฐซึ่งเพิ่งแล่นหายลับสายตาไป ถามแล้วก็หันกลับมาพินิจสีหน้าเพื่อนเงียบๆ ก่อนหน้านี้พวกเธอพูดคุยเรื่องออกแบบตกแต่งห้องครัวกับสวนหน้าบ้านตลอดสามชั่วโมง ตราบจนอิฐได้ข้อมูลทุกอย่างจนพอใจแล้วเขาจึงลากลับโดยรับปากว่าจะกลับมาเสนอตัวอย่างงานของเขาในอีกหนึ่งอาทิตย์ข้างหน้า พวกเธอเดินมาส่งเขาและรถเขาแล่นหายลับสายตาไปแล้ว จิระดาจึงหันมาถามขึ้น “เป็นไงนี่คืออะไร” ย้อนถามเพื่อนแล้วออกเดินนำเข้าไปในตัวบ้าน “คุณอิฐดูหน่วยก้านดีไหม” ถามออกไปใหม่ขณะเดินเคียงคู่ไปด้วยกัน “ก็ดูดี..มีหลักการน่าเชื่อถือ” “ไม่ใช่แค่ดูดี เขาดีมากๆ เลยล่ะ คุณสมบัติเพียบพร้อมอย่างที่สาวๆ หมายปอง..หล่อ รวย การศึกษา การงานดี ที่สำคัญโสด” “ครบสูตรอย่างนั้นทำไมแกไม่สนใจ” “ก็อยากจะสนใจอยู่ ถ้าเขา..” “ถ้าเขาอะไร” เพียงฝันละไปถามเพื่อนเมื่อเห็นจิระดาหยุดพูดไปเฉยๆ “แน่ะ..แสดงว่าสนใจเหมือนกันล่ะสิ” จิระดาเอ่ยล้อเพื่อน “เปล่าสักหน่อย บ้าเหรอ ก็แกเล่นพูดแล้วหยุดไปเฉยๆ” จิระดาหัวเราะแล้วพูดว่า “เขาไม่สนใจผู้หญิงคนไหนน่ะสิ” “ทำไม..เขาเป็นเกย์หรือ” ถามกลับทันควัน “เปล่าสักหน่อย ก็แค่เคยอกหักสมัยเรียนอยู่อังกฤษ แล้วหลังจากนั้นก็เป็นหนุ่มเพลบอย..ไม่คิดจริงจังกับสาวใดอีกเลย” “อ้อ..” เพียงฝันลากเสียงยาว อย่างแสดงอาการรับรู้ แล้วเธอก็ได้ยินเสียงเพื่อนอรรถอธิบายต่อไปว่า “เห็นพี่จิบอกว่าเขารักแฟนเขามากเลยนะ ตั้งใจว่าเรียนจบแล้วจะกลับมาแต่งงานด้วยกันแต่ทีนี้สาวเจ้าทันไปคว้าผู้ชายต่างชาติมาเป็นสามี ฝ่ายนี้ก็เลยเฮิร์ทหนัก เจ็บกลับมาอย่างสะบักสะบอม ก็แหงล่ะสมควรอยู่หรอกที่เขาจะเฮิร์ทมากขนาดนั้น เพราะนัยว่ารักแฟนคนนี้มาก คบหากันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหา’ลัย เห็นว่าครอบครัวฝ่ายหญิงยากจนด้วยนะ ทางคุณอิฐก็เลยขอพ่อแม่ให้ไปสู่ขอหมั้นหมายฝ่ายหญิงแล้วชวนกันไปเรียนต่อที่เมืองนอก แล้วรู้ไหมฝันว่าใครเป็นคนส่งเสียฝ่ายหญิง” เพียงฝันไม่ได้ตอบเพื่อนแต่ฟังเงียบๆ “เงินทุกบาททุกสตางค์..มาจากครอบครัวคุณอิฐทั้งหมด ด้วยความที่พ่อเจ้าประคุณรักของเขามากไง ถึงได้ร้องขอให้พ่อแม่ช่วยส่งเสียผู้หญิงด้วยอีกคน ก็น่าอยู่หรอกที่รักมากเพราะผู้หญิงสวยมากขนาดเป็นดาวมหา’ลัย ทางพ่อแม่คุณอิฐก็ดีใจหาย..เห็นว่าไหนๆ ก็หมั้นหมายกันแล้ว จบกลับมาก็คงแต่งงานกันอยู่ดี วิสัยที่รักลูกมากไงฝัน..เลยยอมทุกอย่าง พ่อแม่คุณอิฐยอมส่งเสียแฟนลูกชายด้วยอีกคน ผลคือ..พอรู้จากปากคุณอิฐในวันที่เรียนจบว่าทั้งคู่เลิกร้างกันไปนานแล้ว ตั้งแต่ช่วงสองสามปีแรกที่เดินทางไปด้วยกัน เท่านั้นแหละอกอีแป้น..ไม่ใช่อกอีแป้นสิ..ต้องอกแม่คุณอิฐแทบจะแตกตายเพราะเสียดายเงินล้านที่ส่งยัยนั่นไปหาผัวฝรั่ง”

Create Date : 06 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2556 5:14:39 น.
Counter : 531 Pageviews.

5 comment

ฝากรัก ผ่านซีบ็อกซ์...ตอนที่ 4


	“ฮัดเช้ย..” เพียงฝันจามติดต่อกันหลายครั้งขณะถือถ้วยกาแฟมานั่งจิบหน้าจอคอมพิวเตอร์ เธอมาถึงกรุงเทพฯ ตั้งแต่ช่วงเย็น ออกไปทานข้าวนอกบ้าน แล้วจึงกลับเข้ามาอาบน้ำ สวมเสื้อกล้ามและกางเกงนอน มานั่งทำงานอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ มานั่งปุ๊บก็จามทันที “ใครบ่น..คิดถึงเนี่ย” บ่นกับตัวเองแล้วคลิกเปิดบล็อกเพื่อฟังเพลง จังหวะนั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นข้อความในกระดานซีบ็อกซ์ อีตาอิฐ..กวนประสาทเธออีกแล้ว บ่นกับตัวเองเมื่อเห็นข้อความของอิฐที่ทิ้งเอาไว้ ‘แร๊วเราขอยืมตัวคุงฝันจ๋า..ปายดูเปงเพื่อนด้วยด้ายเป่า’ แต่อะไรก็ไม่ร้ายเท่าเขาคัดลอกบทสนทนาของเธอที่คุยกันล่าสุดขึ้นมาโพสต์ซ้ำพร้อมกับคำตอบ ‘Shakira : ห้องสีแดงคือความทรงจำที่คุณอิฐอยากตราตรึงในใจด้วยใช่ไหมล่ะถึงอยู่ใน Reminiscence ด้วย เหอๆ’ จากนั้นตามมาด้วยข้อความของเขาที่ว่า ‘หากกาต้อง .. แปลงเปลี่ยนสี ..เป็นตัวขาว อึงอื้อข่าว .... ซ้องแซ่ร้อง จัก ..เรียกขานไร เฉกเช่นเรา .. ไยหมกเม็ด ........ให้เสื่อมคน มะเปงตน .... ต้องตะบัด ..........ปัดอำพราง??’ ตามสไตล์เดิมๆ ของเขา.. ต้องเขียนให้อ่านไม่รู้เรื่อง เพียงฝันส่ายหน้าอย่างระอา ตัดสินใจปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้นไม่ตอบเขา หันไปเปิดอีเมล จิระดาส่งอีเมลแจ้งรายละเอียดเกี่ยวกับสิ่งที่พูดคุยกับเจ้าของโครงการที่เจ้าตัวได้ไปคุยมาวันนี้ พร้อมกับแนบไฟล์เสียงบทสนทนามาให้ เพียงฝันกวาดสายตาอ่านอีเมลอย่างละเอียดแล้วจึงโหลดไฟล์เสียงขึ้นมาฟัง หลังจากทำความเข้าใจกับความต้องการของเจ้าของโครงการชัดเจนแล้ว จึงลงมือสร้างโฮมเพจ เธอตกแต่งภาพ เขียนคำสั่งและทดลองเพจไปได้พักใหญ่ๆ จึงเอนหลังพักสายตา ความอยากรู้อยากเห็นความเป็นไปของอิฐแวบเข้ามาในความคิด จึงขยับคลิกเมาส์เปิดลิงค์ Reminiscence เว็บเพจสีน้ำเงินเข้มเปิดตัวขึ้นทันที ไล่สายตาดูแต่ละหมวดซึ่งส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับหลักวิชาการ อาทิ ข้อมูลและเทคนิคเกี่ยวกับการออกแบบ Cool Text Logo Design, คลัง Font Gallery, การสร้าง TV Channels Online ฯลฯ จนมาถึงหมวด Shakira ใต้หมวดชื่อบล็อกเธอ มีหมวดใหม่เข้ามา คือ Iam-It เลือกคลิกเปิด Iam-It เป็นอันดับแรก..เพจมีพื้นสีดำปรากฏต่อสายตา บนสุดเป็นรูปโลโก้ดวงตาขนาดใหญ่ คล้ายจะสื่อเป็นนัยว่าเจ้าของเพจมองเห็นแขกผู้บุกรุกได้ตลอดเวลา ถัดลงมาเป็นกลอน และดอกกุหลาบสีดำวางตกแต่งเพจ สำหรับกลอน เขียนว่า ‘..หากฉันเป็น คนขาดรัก ..ไร้หมายปอง ให้มองโลก ขาดสีสัน ..ไร้ความหมาย จักขอเป็น ... คนขาดใจ ..ไร้ดวงตา มองกันดาร ก้องร้องกู่ .. อยู่ในใจ’ หัวข้อย่อยภายใต้หมวด Iam-It คือ Blackness-Fun เพียงฝันคลิกเข้าไปดู..มันเป็นภาพวาดผู้หญิง กำลังนั่งพริ้มตาหลับอยู่บนเก้าอี้ท่ามกลางฉากหลังซึ่งเป็นท้องฟ้ายามมืดมิด ดาวส่องแสงเป็นประกายระยิบระยับนับล้านดวง ดูละม้ายเจ้าของเพจต้องการสื่อว่าหญิงสาวกำลังหลับฝันดีด้วยมีรอยยิ้มประดับน้อยๆ บนเรียวปากนั้น ภาพวาด ถูกแต่งด้วยโปรแกรมแต่งภาพจนดูเบลอ หากก็ยังคงเห็นเค้าลางว่าผู้หญิงในภาพสวยแค่ไหน ส่วนพื้นหลัง ถูกเขียนเพจให้ดูเหมือนเป็นท้องฟ้ายามราตรีจริงๆ ด้วยเจ้าของเพจใช้ลูกเล่นของแฟลช(flash)**1 ซึ่งเป็นดวงเล็กๆ หากสามารถเคลื่อนไหวและกระพริบแสงเป็นประกายระยิบระยับได้จริง หญิงสาวที่ดูไม่แจ่มชัดท่ามกลางท้องฟ้ายามราตรี.. จึงดูมะหม้ายคล้ายว่าสำหรับเจ้าของเพจแล้ว ผู้หญิงคนนั้นยังคงเป็นได้เพียงแค่ความฝัน ที่ยังคงจับต้องไม่ได้.. มุมเล็กๆ ใต้ภาพวาดของหญิงสาว เขียนเป็นสำนวนภาษาอังกฤษว่า The Lover is lighting color for illuminates to the world ตามมาด้วยกลอน... ถ้าเงาดำ คือพิษ .. กัดกร่อนใจ แต่ไฉน .. ไยฉัน .. ยังหลงตรึก ตราติดรัก ดำวาว .. ราวติดใจ จะยากมั้ย ถ้าคิด .. จิตรักเธอ? และ ห้วงภวังค์ ..คิดไป ณ กลางใจฝัน หันหาใคร .. ให้เข้าใจ ในใจตน โอ้ ..ใครไหนนะ ..จะกลายคล้าย เป็นเพียงฝัน? ให้ใจฉัน..อิฐ แม้ทระนง...แต่พ่ายเธอ.. โดยตลอดเวลาที่เปิดเพจหน้านั้นมีเพลง ‘อยากจับมือเธอมาวางไว้’ ของเพนเค้ก เล่นคลออยู่ตลอดเวลา ‘สงสัยอีตานี่ กำลังอินเลิฟแฮะ..’ เพียงฝันค่อนขอดอย่างขำๆ ‘คงไม่ใช่อินเลิฟธรรมดาๆ ด้วย น่าจะรักเขาข้างเดียว’ แซวปนกัดในใจแล้วก็หมดความสนใจแค่นั้น เพียงฝันหันไปเปิดเพจหน้า Shakira ต่อไป เพียงฝันอึ้งเมื่อเห็นหัวข้อย่อยภายใต้ชื่อบล็อกเธอ.. Reveal Its’ Feelings หรือจะแปลให้เก๋ ‘แบไต๋ความรู้สึกของผู้ชายที่ชื่ออิฐ’ ย่นจมูกแล้วอ่านต่อ เพจเปิดขึ้นมาปุ๊บก็มีเสียงเพลง ‘รักเธอเสมอใจ’ ของอริสมันต์ พงษ์เรืองรอง ดังขึ้น ด้านบนของเพจ แต่งด้วยแฟลชสีฟ้าเป็นประกายระยิบระยับคล้ายดวงไฟส่องนำทางที่วิ่งวนพล่าน ดูคล้ายกับความสับสนวุ่นวาย แต่พอเวลาผ่านพ้นไปสักพัก ใจที่สับสนวุ่นวายหรือใจที่ร้อนรนนั้นดูจะได้หยุดพักเพราะประกายดวงดาวที่สับสนวุ่นวายนั้น ค่อยๆ คล้อยเคลื่อนตัวมารวมกันเป็นจุดเดียวกัน พร้อมกับกลอนขยายความไว้ว่า ‘เดียวดายกลาง คืนเดือนมืด ยะเยือกนัก หากแต่หัก หาญกล้ายิ่ง ที่มีไฟ ประกายแสง ส่องทางนำ ให้พาไป มองเห็นใจ เป็นสายสาด ทั่วฟ้าเรา ประกายดาว ระยิบยับ กระจายล้อม จักค่อยคลาย เรียงรายร้อย รวมเป็นหนึ่ง เปล่งแสงหล้า ให้เฉิดฉาย กลางสายใจ เป็นขวัญกล้า พาดวงใจ ได้ชื่นชม' จากนั้นเป็นตัวอักษรเขียนว่า เพลงนี้คือความรู้สึก...จากใจก้นบึ้งลึกๆ มอบให้ ‘Shakira’s Garden of Songs….,Thanks’ ชื่อบล็อกเธอเป็นตัวอักษรสีรุ้งวิ่งไปทางซ้าย ต่ำลงมาเป็นรูปคอนโซล(Console) เพลงรักเธอเสมอใจ ของอริสมันต์ ซึ่งกำลังเล่นอยู่ เพียงฝันอึ้ง..พยายามเงี่ยหูฟังเพลงเพื่อดูว่าเขาต้องการสื่ออะไรมากับบทเพลงนั้น แล้วเธอก็ต้องไหวไหล่อย่างยอมแพ้ เมื่อไม่อาจตีความ ‘นัย’ ที่เขาส่งมาให้ได้ ไอ้..เรื่องรักๆ ใคร่ๆ เธอเลิกตีความเข้าข้างตัวเอง นับตั้งแต่ยัยเจด้าอธิยายความหมายของเพลง ‘ไม่ต้องขอบใจ’ ให้แล้ว คบกับเขา มันสอนให้เธอ..’อย่าเป็นคนคิดมาก’ จริงๆ นะ เนื้อหาของเพจส่วนที่สองนั้น เป็นส่วนของใจความหลักของเพจ โดยฉากหลังถูกสร้างด้วยสีแดงเลือดหมูซึ่งเป็นสีเดียวกับที่ใช้ในห้องคลับรูม มีข้อความระบุว่า เห่อ.. ถ้าส่วนของเว็บห้องสีแดง สงสัยมากๆ ก็ลองเอาเมาส์ แหย่ๆ ดูเองได้นิ รึว่าจะซ้อมๆ กะตัวอย่างง่ายๆ ในช่องพื้นสีดำข้างล่างเนี่ยเลยก็ได้ ฮิๆ เพียงฝันลองเอาเมาส์แหย่ในช่องพื้นสีดำตามที่อิฐว่า ซึ่งพบว่ามันมีประกายไฟลุกพรึบพรั่บตามติดเมาส์เธอในทุกจุดที่ลากไป อืม...อีตานี่มีของเล่นใหม่ๆ ให้มาเล่นตลอดสิน่า.. แล้วบรรทัดถัดมาอิฐเขียนบรรยายว่า ใช่..มันเป็นไฟ เร่าร้อนที่สุมซ่อนอยู่ในความมืดเย็น จะลึกตื้นมากน้อย มันก็แล้วแต่แหละนะ ต้องแยกเป็นคนๆ และเป็นกรณีๆ ไป มันย่อมไม่ใช่ ส่วนที่เราจะเอามากล่าวถึงได้หรอกในส่วนนั้น เราจะกล่าวถึงในส่วนของกรณีศึกษา ภูมิปัญญา ความใคร่รู้ได้ เพราะสัจธรรม ..ที่หลีกเลี่ยงหนีพ้นกันได้ยาก คือ ความต้องการทางธรรมชาติของปุถุชนทั่วไป ถ้า.. ถ้าคนที่ไม่โกหกตัวเอง หลอกตัวเองได้อย่างสนิทใจ มาอ่านแล้วตอบคำถามในใจของตน ก็คงจะไม่ปฏิเสธกันแหละนะว่าเราก็อยากจะรู้เห็นมั่งล่ะ ใจเขาใส่ใจเรา.. ลองถามกะตัวเองว่า กี่เปอร์เซ็นต์ที่กด connection เข้า internet เพื่ออะไร คำตอบของคนที่ทำงานเกี่ยวข้องกะ internet ก็จะรอดตัวไปแหละนะ .. แต่เด็กๆ วัยรุ่นก็จะเล่นเกมมั่ง พบปะแลกเปลี่ยนพูดคุยมั่ง วัยเจริญพันธ์ล่ะ?? วัยอื่นๆ อีก ฯลฯ หุๆๆๆ ....ไม่พูดถึงดีกว่าเดี๋ยวเยอะ ให้ .. สงสัย .. โยนขนมปัง ลอยไปตามลำน้ำ ขนมปังลอยไปติด เกี่ยวกับกิ่งไม้ริมตลิ่ง ปลาว่ายน้ำมาเจอขนมปังก็ดีใจ ตรงรี่เข้าไปฮุบกินอย่างไม่คิดพิจารณา..อนิจจา กิ่งไม้กลับกลายเป็นเบ็ด เกี่ยวปากปลา ?? แต่ .. แต่เรารู้ว่าหลายๆ คนที่อยากจะรู้อย่างเรา แต่รู้อย่างเราไม่เป็น หุๆๆ ไม่เป็นไร.. clubroom คือ เส้นทางผ่านการเชื่อมโยงที่เราเคลียร์ปัญหา ‘ปลากินเบ็ด’ ไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ป.ล. รู้เพื่ออยาก รู้เพื่อใคร่ .. รู้เพื่อเป็น รู้เพื่อทัน .. รู้เพื่อคิด รู้เพื่อแก้ ฯลฯ มันต่างกันเยอะนิ .. ฮิๆ กับคำอธิบายยาวเหยียดของห้องสีแดงว่าทำไมเขาต้องสร้างห้องนั้นขึ้นมา มันทำให้เธอนิ่งอึ้ง.. เจ้าความคิดที่เขาพยายามกลั่นกรองและถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษรเพื่ออธิบายให้เธอเข้าใจนั้น พากันวิ่งชนหัวใจจนเกิดอาการเต้นโครมคราม และตามมาด้วยความรู้สึกกระตุกวูบ ใจปวดหนึบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และอย่างที่ไม่เข้าใจ อธิบายตัวเองไม่ได้ด้วย รู้แต่ว่าตัวอักษรเหล่านั้น มันกระทบใจเธออย่างมาก อา..ผู้ชายที่ดูกวนโอ๊ยและขี้เล่นคนนั้น ใส่ใจและมายด์ในคำถามของเธอถึงเพียงนี้เชียวหรือ.. เพียงฝันนึกถามตัวเอง เป็นครั้งแรกที่เพียงฝันสัมผัสได้ถึงความเป็น Iam-It ในอีกแง่มุมหนึ่งของเขา..เป็นแง่มุมที่มีความละเอียดอ่อนและลึกซึ้งในจิตใจ อืม.. เพียงฝันค่อยๆ ไล่ดูเพจในส่วนที่สามซึ่งเป็นส่วนสุดท้ายของหน้านั้น ซึ่งมีข้อความเขียนว่า แปลกนะ...ต้นส้มที่เจียงหนาน กะต้นส้มที่ซีอาน ต้นส้มทั้งสองนี้ถ้าดูโดยผิวเผิน ก็อาจจะดูเหมือนเป็นพันธุ์เดียวกันแท้ๆ แต่ระยะห่าง ที่อยู่ไกลกันราวกับคนละฟากฟ้า ส่งผลให้แตกต่างกันมาก ที่เจียงหนานนี้ เป็นดินแดนที่อบอุ่นชุ่มชื่น มีดินที่รักต้นส้มอยู่มากมาย ต้นส้มที่เจียงหนานนี้ ก็เลยมีพลังใจที่จะออกดอกออกผลได้ดีตลอดทั้งปี ผิวพรรณของผลส้มเจียงหนาน ก็ยังจะมีสีที่ดูสวยสดเปล่งปลั่ง หาก..แต่รสชาติกลับไม่เที่ยงแท้ ยังคงแปรผันไปตามฤดูกาล ส่วนต้นส้มที่ซีอาน ปรกติแล้ว กิ่งก้านก็จะถูกปกคลุมไปด้วยหิมะอันหนาวเย็น ความหนาวเย็นนี่แหละ ที่กดดันให้ต้นส้มนั้น ต้องอดทนและแข็งแกร่ง ผลส้มจึงดูแห้งกร้านผิวหยาบ ขรุขระ เปลือกหนา ขะมุกขะมอม กินได้ยาก แต่แปลกแฮะ.. รสชาติกลับกลายเป็นตรงกันข้าม กับส้มเจียงหนาน ต้นส้มที่ซีอาน ที่ต้องประสบกับอากาศอันหนาวเย็นแน่นอนตลอดทั้งปี ไม่เคยมีความเปลี่ยนแปลง...ต้นส้มที่ซีอาน ที่ต้องยืนหยัดอยู่ท่ามกลางพื้นดินที่แห้งผาด ขาดความชุ่มชื้น เปรียบได้ดั่งว่า ดินแดนนี้มิเคยรักพวกมันเลย ส่งผลให้ ต้นส้มที่อ่อนแอ หลายต่อหลายต้น ต้องยืนแห้งเหี่ยวเฉาตายไปในที่สุด อ่า..เราดูๆ ไป ก็เวทนายิ่งนักแหละนะ แต่เรากลับยิ้ม และดีใจกับต้นส้มเหล่านั้น ที่มันช่างทระนงและองอาจยิ่งนัก ที่มิคิดจะย้ายหนีภัยที่อยู่รอบตัว แต่กลับยืนหยัดที่จะสู้กับอุปสรรค พร้อมที่จะออกดอกออกผลส้ม ที่มีรสชาติหวานลิ้น และยังจะหวานลิ้นทุกๆ ครั้ง ที่มีผู้มีปัญญาได้บุกฝ่าฟันเข้าไปชิมมัน การแทนที่ใจ .. คือ เอาใจเขามาใส่ใจเรา .. แล้วคิดคำถามว่า .. ถ้าล่ะ?? สรรพสิ่งทั้งหลายที่มีตัวตน ก็ต้องมีเหตุ มีฐานเป็นเหตุ มีเวลาให้เป็นเหตุ ต้นส้ม .. ถ้าไม่ใช่ต้นส้มเจียงหนาน .. แต่เป็นบล็อก Shakira's Garden of Songs และต้นส้มซีอาน ถ้าไม่ใช่ต้นส้มซีอาน แต่เป็นเว็บสีดำรึจะเป็นห้องแดงๆ อย่าง clubroom ล่ะ?? ดินคือเหล่าสมาชิกก็ได้ ICT ก็ได้ ชัยภูมิ คือแหล่งที่อยู่ของเว็บแหละนะ มันก็ตรงตัวแหละ อย่างพันทิปคงจะไม่ยอมให้เว็บสีดำอย่างของเราได้ย่างกรายเข้าไปอยู่ด้วยหรอกนะ .. ถูกเปล่า?? ถ้าเข้าใจได้ง่ายๆ อย่างนี้ แล้วก็หลับตาคิดสิ .. มูลฐานของความเป็นจริงคืออะไร?? ถ้าเข้าใจได้ง่ายๆอย่างนี้ แล้วก็หลับตาคิดสิ.. ใช่อย่างต้นส้มสองต้นที่เรากล่าวถึงไหม? เรารู้เราเข้าใจ .. เว็บสีขาวเว็บนางฟ้าเว็บแห่งการทระนงตน ที่รายล้อมไปด้วยผู้คนแห่แหนไปง้อขอ เรารู้เราเข้าใจ .. เว็บสีดำที่ยืนหยัดไปตามอุดมการณ์นั้นๆ ฝ่าฟันไปกับภยันตรายต่างๆ รอบตัวนั้น ประมวลเหตุ ประมวลผลออกมาเป็นบทสรุปได้ก็คือ ใครที่เคย จะอยู่แต่ตรงกลาง รายล้อมรอบข้างไปด้วยใครต่อใครที่จะมาคอยแต่พะเน้าพะนอ งอนง้อเอาใจ โดยหวังที่จะขอผลส้มเฉกเช่นเป็นต้นส้มเจียงหนาน.. ที่อยู่ในดินแดนอุดมสมบูรณ์ มีดินดีมีดินรัก ก็จักมีแรงกำลังใจออกดอกออกผลส้มมาให้ชมชื่นกัน ความเคยเฉกเช่นนี้ คือนิสัย.. ความเคยเฉกเช่นนี้ คือความชินชาที่จักเป็นไปตามกาลเวลาฤดูที่แปรผัน .. เราถึงเปรียบไปได้ดั่งว่ารสส้มของเจียงหนานย่อมไม่เที่ยง รสส้มยังจะมีหวาน มีเปรี้ยว คืออารมณ์ ที่ผู้คนได้ลิ้มชิมรส เรียนรู้เพื่อค้นหา?? ... ถ้าตัวตนตัวเองยังไม่เจอ แล้วจะเจอที่อยากจะหาได้ยังไง?? ใจที่กระวนกระวายสับสน เพราะเจอส้มซีอาน รสหวานลิ้น ต้นส้มเจียงหนานที่แสนจะพราวเสน่ห์ แต่ขาดความมั่นใจในตนเองทันที ที่ได้รับการเปรียบเทียบกับส้มที่ซีอาน แน่นอนใจวิตกคิดไปเอง เพราะต้นส้มซีอาน ก็คือความเย็นยะเยือก ที่กรำผ่านมานานจนชินแล้วฉันใดก็ฉันนั้น แต่ความเย็นก็คือความร้อน เมื่อได้สัมผัสนานๆ ได้ฉันใด ส้มซีอานก็ย่อมร้อนได้ฉันนั้น จับนานร้อนรนจนทนไม่ได้ อยู่ใกล้กลับรู้สึกปลอดภัยเย็นสบาย ส้มซีอานเรียนรู้ที่จะสู้ฝ่าฟันกับอุปสรรคมาเยอะ จนลำต้นแกร่งทระนง ประสบกับส้มเจียงหนาน ก็มองต้นส้มเจียงหนานอย่างชื่นชม ในความมีใจกว้างให้ดอกผลหล่อเลี้ยงใจคนอยู่มากมาย แต่ต้นส้มซีอานกลับต้องฉงน งงในคำถาม ที่ต้นส้มเจียงหนานถามเพ้อละเมอมา..ว่าเหตุไฉนไยต้องหวานลิ้นให้ปานนี้?? คำตอบฉลาดแยบยลและแฝงแง่คิด หากทว่าครอบคลุมในทุกคำถามและทุกข้อสงสัยที่เคยอยู่ในใจเธอก่อนหน้านี้ เพียงฝันอึ้ง..นับเป็นอีกครั้งที่เธอรู้สึกคาดไม่ถึงกับความคิดเขา เขาฉลาดในการดึงต้นส้มเจียงหนานและต้นส้มซีอานมาเปรียบเทียบระหว่างบล็อกเธอกับเพจของเขา เป็นอุบายที่แยบยล..พร้อมกับอธิบายเปรียบเปรยถึงความเป็นตัวเธอและตัวเขาผ่านต้นส้มเจียงหนานและต้นส้มซีอานนั้น อืม..นับวันอิฐมีอะไรให้เธอทึ่งจริงๆ เขามีปรัชญาและแง่มุมที่น่าสนใจในการใช้ชีวิต แต่ท่ามกลางความรู้สึกที่ชื่นชมเหล่านั้น วูบหนึ่งที่เพียงฝันรู้สึกกลัวอิฐจับจิต..กลัวอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่รู้ว่ากลัวอะไรเขา รู้แต่ว่าไม่อยากให้มีความรู้สึกนี้เกิดขึ้นเลย เพราะแต่ไหนแต่ไรมา กับผู้ชาย..เธอสามารถควบคุมมันได้อยู่เสมอ ไม่เคยมีใครมามีอิทธิพลเหนือจิตใจเธอ อิฐรู้สึกแปลกใจที่แหย่หญิงสาวไปเท่าไหร่แต่เธอก็ไม่โต้ตอบกลับมา เอ...หรือว่าไม่ได้อยู่หน้ากระดานซีบ็อกซ์..อิฐนึกสงสัย แล้วเขาก็พิมพ์ข้อความใหม่เพิ่มเข้าไปว่า ‘ทิ้งเราปายนอนแร๊วรึคุงฝันจ๋า จายร้ายจิง’ ‘เปล่า ทำงานอยู่’ อีกฝ่ายตอบกลับมา อิฐชะงัก ยิ้มอย่างพอใจเกลี่ยทั่วเรียวปากโดยไม่รู้ตัว ‘เรายืมตัวคุงฝันจ๋า ปายดูคอนเสิร์ตเปงเพื่อนด้วยด้ายป่ะ’ ‘ทะลึ่ง’ ‘อ้าว..ไหงมาด่าเราง้านล่ะ’ ‘นี่ๆ คุณอิฐ..คุณอิฐกำลังอินเลิฟหรือ?’ ‘หง่ะ..พูดอาราย’ ‘นี่ไง //Iam-It.page.tl/Blackness-Fun.htm เพจหวานจ๋อยเชียว ไปตกหลุมรักสาวเจ้าที่ไหนมาล่ะ กิ้วๆ’ อิฐชะงัก เมื่ออีกฝ่ายพิมพ์ประโยคล้อเลียนมาซึ่งมัน ‘โดน’ เข้าเต็มๆ แต่วิสัยที่ไม่เคยยอมจนมุมใคร อิฐจึงแถไปว่า ‘สาวจ้าวที่ไหนกานล่ะคุงฝัน มีแต่คุงฝันแหละที่เราฝันถึง..’ อิฐแถไปอย่างน้ำขุ่นๆ แล้วเขาก็ส่งลิงค์มีเดียเพลเยอร์ให้หญิงสาว ‘นี่ๆ สำหรับคุงฝันนิ ความลับ : //www.esnips.com/ nsdoc/559bacb2-1621-46a1-9b8b-07af84de0a1e/?id=1194174995031 ,แค่อยากจะบอก : //www.esnips.com/nsdoc/5d18275d-07f9-4434-90ae-53924e93a169/?id=1194174957390’ ‘คุณอิฐเจ้าชู้ ป้อไปเรื่อยเชียว’ ‘อ้าว..ซวยจิง โดนด่าอีกล่ะ งั้นเราปายนอนดีกว่าจาตี 1 แร๊ว คุงฝันก็อย่านอนดึกนักนิ เด๋วตาคล้ำม่ายสวย’ ‘ตามสไตล์เชียวนะคุณอิฐ เถียงไม่ได้ก็ชิ่งหนี เหอๆๆ’ อิฐดูข้อความที่ Shakira โต้กลับมาแต่ไม่คิดจะตอบกลับ ปิดซีบ็อกซ์แล้วเดินออกไปสูดอากาศข้างนอกที่ระเบียง ภายนอกท้องฟ้ามืดมิดแต่รถรายังคงสัญจรขวักไขว่ไปมา ช่างเหมือนกับใจเขาเวลานี้เหลือเกิน..มืดมนหาทางออกไม่ได้ แล้วใจก็ช่างสับสนเต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง..อิฐคิด แล้วคำล้อของ Shakira ก็แวบเข้ามาในความคิดอีกครั้ง..ไปตกหลุมรักสาวเจ้าที่ไหนมา อืม..อาการที่เป็นอยู่ในตอนนี้เรียกว่าตกหลุมรักได้หรือ เขาคิดว่าไม่ใช่..อิฐปฏิเสธตัวเองทันที ไม่คิดว่าการที่ทำเพจสะท้อนความรู้สึกหงอยเหงา..ให้กับบุตรสาวตระกูลวนารักษ์..จะเรียกว่าตกหลุมรักได้ เขาอาจพึงพอใจผู้หญิงสวย มาดภายนอกดูดี แต่นั่นก็เป็นธรรมดาของผู้ชายไม่ใช่หรือ..ที่มักชอบดูของสวยๆ งามๆ ซึ่งเขาไม่อาจเรียกมันว่าความรักได้ เพราะสำหรับเขา.. มันถูกสาปส่งไปนานแล้วนับตั้งแต่เลิกกับธิชา อิฐเริ่มสับสนในตัวเอง บางครั้งเขาก็นึกอยากเริ่มต้นชีวิตรักใหม่กับใครสักคนอีกครั้ง..ที่รักเขาจริง ไม่ใช่หวังเพียงเงินตราหรือรูปร่างหน้าตา และผู้หญิงคนนั้นจะต้องรักและยอมรับในความเป็นตัวเขาให้ได้ ทว่าส่วนลึกของจิตใจกลับโต้แย้งว่าเขาจะหาผู้หญิงแบบนั้นได้ที่ไหน ใช่.. เขากำลังหวังสูงเกินไปและมันอาจจะทำให้เขาเจ็บตัวอีกครั้ง .................................................. เสียงโทรศัพท์ดังแต่เช้าตรู่ ปลุกให้เพียงฝันพลิกตัวหนีจากแดดทอแสงอ่อนๆ ที่ทะลุผ่านผ้าม่านเข้ามา เธอก้มหน้างุดกับฟูกที่นอนแล้วเอาหมอนกดทับศีรษะ ราวกับมันจะช่วยหนีเสียงโทรศัพท์ได้ยังไงยังงั้น ได้ยินแล้วๆ.. ที่สุดก็ต้องผุดลุกนั่ง หัวเหอยุ่งเหยิงเมื่อไม่อาจทนกับเสียงกรีดร้องของมันได้อีกต่อไป แววตาละเหี่ยอย่างยอมแพ้ขณะเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มือถือบนหัวเตียงมากดรับ “ฝันพูดค่ะ” เพียงฝันกรอกเสียงลงไป “ขอโทษนะครับ ผมโทรมาปลุกคุณหรือเปล่า ดูเหมือนน้ำเสียงคุณฝันยังงัวเงีย?” ย่ะ..ปลุกฉันเต็มๆ ไม่ต้องสงสัยเพราะฉันยังกลิ้งเกลือกอยู่บนเตียง.. ประชดในใจแล้วแกล้งหาวหงอดๆ ใส่โทรศัพท์ให้เขาได้ยิน ตั้งใจบอกเป็นนัย ‘ย่ะ..นายกวนเวลาพักผ่อนฉันอยู่’ ทว่าปากตอบออกไปหวานเจี๊ยบว่า “เปล่าหรอกค่ะ ไม่ได้รบกวนอะไรเลย ว่าแต่คุณ..อะไรคะ โทรมามีธุระอะไร“ “ขอโทษอีกครั้งครับที่โทรมารบกวนคุณฝันแต่เช้า ผมคิดว่าแปดโมง..คุณน่าจะตื่นแล้ว” ตาสว่างขึ้นทันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายย้อนกลับมา..แปดโมงน่าจะตื่นแล้ว? กวนโอ๊ยแล้วไหมล่ะ มาว่าเธอนอนตื่นสาย “ฉันทำงานนอนดึก นอนเช้าค่ะ” ตอบอย่างสะบัดๆ แล้วกล่าวต่อว่า “ว่าแต่คุณชื่ออะไรคะ ทำไมถึงรู้ชื่อฉันได้” “ผมขอโทษอีกครั้งครับ” น้ำเสียงแสดงความรู้สึกขอโทษจริงๆ จังๆ “ผมแนะนำตัวเองดีกว่า ผมชื่ออิฐ เป็นมัณฑนากรที่คุณเจด้าติดต่อผ่านพี่ชายเธอ คุณเจด้าให้เบอร์คุณฝันมา บอกให้ผมมารอคุณที่ออฟฟิศได้เลย เพราะปกติคุณเป็นคนนอนตื่นเช้า” “เดี๋ยวๆ เมื่อกี้คุณอิฐว่าอะไรนะคะ อย่าบอกนะว่าตอนนี้มารออยู่ที่หน้าบ้านฉันแล้ว?” “ถ้าบ้านที่คุณฝันพูดถึง หมายถึงออฟฟิศล่ะก็ ใช่ครับตอนนี้ผมมาอยู่หน้าบ้านคุณแล้ว ผมมารอตั้งแต่เจ็ดโมงเพราะเห็นคุณเจด้าบอกว่าคุณฝันนอนตื่นเช้า ผมต้องขอโทษอีกครั้งถ้ามารบกวนเวลาพักผ่อนของคุณ” อีกฝ่ายตอบกลับมาอย่างสุภาพ เพียงฝันดีดตัวลุกจากเตียงราวกับมีสปริงทันที ตาลีตาเหลือกไปแหวกผ้าม่าน พลันที่เห็นชายหนุ่มเรือนร่างสูงใหญ่กำลังแนบหูโทรศัพท์มองขึ้นมาชั้นบนจากนอกรั้วบ้าน เพียงฝันก็รีบกระตุกผ้าม่านปิด หันหลังให้ทันที พระเจ้า..ใจนึกก่นด่าเพื่อนยาวเหยียดที่ให้ข้อมูลมัณฑนากรผิดๆ พร้อมบ่นต่อว่า ยัยเจด้าบ้าเอ้ย..บอกแล้วไม่ต้องด่วนขนาดนี้.. เพียงฝันบ่นกระปอดกระแปดแล้วตอบเขาว่า “คุณอิฐคะปัญหาคือวันนี้วันหยุดนักขัตฤกษ์ จะไม่มีใครมาทำงานไม่ว่าจะเป็นยัยเจด้าหรือมิ้ง” “แล้ว?” อีกฝ่ายถามกลับมาอย่างงงๆ “ก็..จะไม่มีใครมาเปิดออฟฟิศให้ไงคะ คุณต้องรอฉัน แต่ตอนนี้ฉันเพิ่งตื่น ยังต้องอาบน้ำซึ่งฉันมันประเภทอาบน้ำนานเป็นชั่วโมงด้วยสิคะ เพราะงั้นถ้าคุณอิฐรอ ฉันเกรงว่าคงจะเกือบๆ สองชั่วโมง” “อืม..งั้นคุณก็ลงมาเปิดออฟฟิศให้ผมเข้าไปนั่งรอข้างในสิครับ ไม่เห็นยาก” เพียงฝันแทบจะได้ยินคำที่เขาละไว้ในใจ.. ‘โง่จริง’ ตามมาด้วย ระแวงหรือเปล่าไม่รู้..แต่น้ำเสียงเขาบอกกับเธออย่างนั้นจริงๆ นะ “ฉันจะไว้ใจคุณได้ไง” เพียงฝันโต้กลับไป “ถ้าไม่ไว้ใจโทรกลับไปเช็คกับคุณเจด้าหรือคุณจิก็ได้” “โอเคๆ ฉันเชื่อแล้ว งั้นคุณรอฉันล้างหน้าแปรงฟันแป๊บนึง แล้วจะไปเปิดประตูให้” เพียงฝันพูดจบก็ตัดสาย กดหมายเลขโทรศัพท์โทรหาจิระดา บ่นเล็กน้อยถึงเรื่องที่ตามอิฐมาให้เธอเร็วเกินไป จากนั้นก็สอบถามข้อมูลและหมายเลขโทรศัพท์ของอิฐ จนมั่นใจแล้วว่าเป็นเขาจริงๆ ไม่ผิดตัว เธอจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแปรงฟัน ทว่ากว่าจะเสร็จและลงไปเปิดประตูให้กับอิฐได้ ก็กินเวลาไปร่วมๆ ชั่วโมงเหมือนกัน …………. 1 แฟลช(flash) : เป็นได้ทั้ง appication คือตัวโปรแกรมจุด exe เลยก็ได้ หรือจะเป็นเพียงไฟล์ command ที่จำเพาะเจาะจงใช้งานร่วมกับ internet browser คือสั่งงานให้เว็บเบราว์เซอร์แสดงผล ตามที่ตัวงานของมันได้กำหนดไว้ให้เป็นไปได้ตามนั้น โดยคำสั่งที่ใช้กำกับร่วมเป็นภาษา code ที่เอาไว้เขียนโดยเฉพาะงานนั้นๆ เรียกว่าแอ็กชันสคริปต์ (ActionScript) flash มีได้หลากหลายครอบคลุมไปทุกๆรูปแบบเลย เช่น งาน animation คือไฟล์ภาพเคลื่อนไหว ทั้งยังอาจเป็นทั้ง appication คือมีคำสั่ง ทำงานไปได้ตามเมาส์ หรือคีย์บอร์ด(keyboard) ก็ได้ด้วย พร้อมๆ ไปกับภาพและเสียง ตัวอย่างคือ flashgames ต่างๆ เป็นต้น เดี๋ยวนี้ flash ยังสามารถคลอบคลุมไปได้ถึงงาน communication คือการติดต่อสื่อสาร เช่น flash chat box ก็เพราะงานสร้าง flash ไม่มีขีดกำจัด รูปแบบของมันสามารถพัฒนาไปได้กว้างไกลมากมายขนาดนี้ ก็เลยเป็นที่นิยมกันอย่างแพร่หลาย ทั้งนี้ ตัวแสดงไฟล์หรือ files type ของ flash จะมีนามสกุล swf และ flv

Create Date : 05 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2556 5:12:42 น.
Counter : 564 Pageviews.

4 comment

1 2

คณิตยา

Location :

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [?]

รู้จักคณิตยา/คีตฌาณ์

ก้าวสู่โลกแห่งการขีดเขียนในปี 2549 มีผลงานเป็นรูปเล่มกับสนพ.ในเครือสถาพรบุ๊คส์ทั้งหมด 11 เล่ม ไล่ตั้งแต่ รหัสทรชน ทางสายหมอก กุหลาบในเปลวไฟ ฝากรัก...ผ่านซีบ็อกซ์ อริ...ที่รัก บอดี้การ์ด รักเพียงฝัน ตามรักข้ามเวลา ไฟรัก บันทึกแห่งรัก(the Book of Love) มิราเบลล์...ตราบคีตาบรรเลง เป็น 1 ในนิยายชุดแด่เธอที่รัก สาปรัก และใต้ปีกรัก

รหัสทรชน เป็นละครทางช่อง 3 เมื่อปี 2554 แสดงโดย เคน และชมพู่ สร้างโดยค่ายยูม่า และ ไฟรัก ได้รับการซื้อลิขสิทธิ์ไปแปลเป็นภาษาเวียดนาม วางแผงเดือนสิงหาคม 2556

พูดคุย ทักทาย แลกเปลี่ยนความเห็น และติดตามความเคลื่อนไหวได้ทาง fb โดยกดไลค์เป็นแฟนเพจได้ทาง https://www.facebook.com/keetacha?ref=hl ขอบคุณค่ะ

---------------

ตอนนี้อุ๋ยทยอยนำนิยายที่หมดลิขสิทธิ์กับพิมพ์คำไปวางจำหน่ายในรูปแบบ E-book บนเว็บ ebooks และเว็บ Mebmarket ค่ะ

ใต้ปีกรัก...ราคาอีบุ๊ก 179 บาท

บันทึกแห่งรัก...ราคาอีบุ๊ก 255 บาท จากราคาปก 310

ไฟรัก...ราคาอีบุ๊ก 279 บาท จากราคาปก 350 บาท

กุหลาบในเปลวไฟ...ราคาอีบุ๊ก 230 บาท

รหัสทรชน ราคาอีบุ๊ก 200 บาท จากราคา 300 บาท 673 หน้า

ทางสายหมอก ราคาอีบุ๊ก 265 บาท จากราคา 280 บาท 690 หน้า

ฝากรัก...ผ่านซีบ็อกซ์ ราคาอีบุ๊ก 125 บาท จากราคา 180 บาท 360 หน้า

รวมเรื่องสั้น...ฉบับวัยหวาน ราคาอีบุ๊ก 45 บาท จากปก 55 บาท

อริ...ที่รัก ราคาอีุบุ๊ก 195 จากปก 240 บาท

หวานใจ...บอดีการ์ด...ราคาอีบุ๊ก 145 บาท จากปก 180 บาท

รักเพียงฝัน...ราคาอีบุ๊ก 225 จากปก 250 บาท

ตามรักข้ามเวลา...ราคาอีบุ๊ก 240 จากปก 270 บาท

New Comments

Friends Blog

Webmaster - BlogGang

[Add คณิตยา's blog to your weblog]

Link