|
|
Frightening Love: การรอคอยมักเคี่ยวกรำท่าน จนวิปลาสฟั่นเฟือน
Some man would be punished by heaven one day for loving this girl.
.............................................
Frightening Love
แต่งโดย ยาสึนาริ คาวาบาตะ
ความรักเป็นสิ่งสวยงาม ชีวิตที่ปราศจากความรัก ก็เปรียบเสมือนต้นไม้แคระแกร็นที่ปราศจากฤดูกาลผลิดอกออกผล
ความรักสามารถนำพาสายรุ้งข้ามผ่านโพ้นฟ้ามาสู่หัวใจที่ชืดชาของผู้คน เปลี่ยนโลกที่แห้งแล้งหมองมัว ให้พลันสดชื่นจรัสไสว
นั่นคือความรักชนิดหนึ่งที่ จขบ. เคยได้พบเจอมา (ผ่านตัวหนังสือ 555555)
ยังมี...
มีความรักอีกชนิดหนึ่ง ที่ทั้งน่าหวาดหวั่น ทั้งน่าพรั่นพรึง
ยังควรค่าแก่การกล่าวถึง
เป็นความรักอันน่าสะเทือนขวัญ ที่รังสรรค์จากปลายปากกาของ ยาสึนาริ คาวาบาตะ
ชายผู้หนึ่งรักภรรยาของเขาอย่างใหญ่หลวง รักอย่างมิอาจหาใดเปรียบ ทว่าภรรยาของเขากลับจากไปก่อนวัยอันควร เขาเชื่อมาตลอด
สวรรค์ได้ลงทัณฑ์ความรักของเขา เนื่องเพราะเขาหลงรักภรรยามากเกินไป !
ดังนั้นเขาจะไม่รักใครอีก เขาดิ้นรนทุกหนทางเพื่อลืมเลือนภรรยาของตนให้จงได้ ไม่ข้องแวะยุ่งเกี่ยวกับสตรีใด ไม่แม้แต่จะจ้างแม่บ้านมาดูแลทำความสะอาดเรือนพักอาศัยของตน นั่นเพราะทุกคราที่สายตาของเขาพบพานสตรี เขาจะหวนคำนึงถึงคู่ชีวีผู้ล่วงลับตลอดมา เขาจึงได้แต่ทุ่มเทหลับตา ไม่เหลือบแลสตรีผู้ใดทั้งสิ้น
โชคร้ายอย่างยิ่ง ในบ้านของตนกลับมีหญิงสาวผู้หนึ่งที่เขาไม่อาจไม่เหลียวแล !!
เป็นบุตรสาววัยแรกแย้มของเขาเอง ที่เลวร้ายไปกว่านั้น เรือนหน้าของนาง... ยิ่งพิศดูยิ่งละม้ายเหมือนมารดาของนางยิ่ง
การดำรงอยู่ของบุตรสาว เป็นดังหนึ่งเข็มแหลมที่เฝ้าทิ่มแทงใส่ดวงตาเขาตลอดเวลาก็ปาน
ในราตรีหนึ่ง แสงไฟสว่างวาบขึ้นจากห้องของบุตรสาว เขาแอบมองลอดช่องกระดาษเข้าไป มือของนางถือกรรไกรขนาดย่อม นางนั่งชันเข่าทั้งสองขึ้น ก้มหน้าอยู่ในท่ามแสงรำไรนั้นเป็นเวลานาน
วันรุ่งขึ้น หลังจากบุตรสาวออกไปโรงเรียน เขาเหลือบมองไปยังกรรไกรสีเงินวาวนั้น หัวใจของเขาเต้นระรัว
ราตรีถัดมา แสงไฟจากห้องของบุตรสาวสว่างวาบขึ้นอีก... เขาลอบมองเข้าไปอีกครา บุตรสาวของเขากำลังพับผ้าสีขาวสะอาดสะอ้านชุดหนึ่ง นางเอื้อมมือไปจุดไฟในเตาถ่าน วางผ้าขาวชุดนั้นไว้ด้านบน จากนั้นนางพลันร่ำไห้ออกมา เมื่อหยาดน้ำตารำงับลง นางจึงเริ่มตัดแต่งเล็บ ปล่อยเศษเล็บร่วงหล่นลงบนผ้าขาว จากนั้นนางขยับเลื่อนผ้าขาวออก เศษเล็บก็ร่วงกราวลงในเตาไฟ
เขาซึ่งเฝ้ามองดูอยู่ รู้สึก... กลิ่นไหม้ของเศษเล็บชวนให้พะอืดพะอมยิ่ง
คืนนั้น ในห้วงภวังค์ฝัน เขาเห็นภรรยาผู้ล่วงลับได้มาบอกกับบุตรสาว ว่าเขาได้แอบเห็นความลับของนาง
อึดใจนั้นความคิดอย่างหนึ่งผุดขึ้น เป็นความคิดที่ทำให้ร่างของเขาสั่นสะท้าน
วันหนึ่ง ใครบางคนจะต้องถูกสวรรค์ลงทัณฑ์ เพราะหลงรักเด็กสาวผู้นี้แน่นอน
ในดึกสงัดของอีกราตรี เขาคล้ายมองเห็นบุตรสาวค่อยๆ ก้าวเดินเข้ามาหา
มือของนางมีมีดที่คมกริบ สายตาของนางจ้องตรงมาที่ลำคอของผู้เป็นบิดา
เขาได้แต่หลับตาอย่างยอมจำนน นี่ย่อมเป็นโทษทัณฑ์จากสรวงสวรรค์ เนื่องเพราะเขาหลงรักภรรยามากเกินไป
.
หัวใจที่โหยหา เพียงปรารถนาถิ่นสถานอันสุขสงบเพื่อละวางลง เขาลอบมองบุตรสาวของตนประหนึ่งนั่นคือที่พักใจอันอบอุ่น แต่บุตรสาวหาใช่เด็กหญิงอีกต่อไป นางเติบโตเป็นสาวเต็มตัว ซ้ำยังละม้ายเหมือนมารดาอย่างยิ่ง
ใจของเขาหวนประหวัดถึงภรรยาทุกคราที่จับจ้องมองดูนาง ความสงบสุขจึงกลับตาลปัตรเป็นความเจ็บปวด นี่คือความรักที่หมิ่นเหม่บนชายขอบของความบริสุทธิ์และความวิกลจริตอันน่าพรั่นพรึง
ดังนั้นเขาได้แต่นอนหลับตา รอคอยมีดในมือของบุตรสาว จดจ่อลงที่ตรงคอหอย
เพื่อปลดปล่อยจิตวิญญาณที่ถูกจองจำ ให้คืนสู่อิสระภาพอีกครา !
ป.ล.
1. ภาพประกอบไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง
2. การรอคอยมักเคี่ยวกรำท่าน จนวิปลาสฟั่นเฟือน (ดาวตก ผีเสื้อ กระบี่, โดย โกวเล้ง)
| Create Date : 10 พฤษภาคม 2558 |
| Last Update : 11 พฤษภาคม 2558 5:45:18 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 811 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: kunaom  วันที่: 10 พฤษภาคม 2558 เวลา:22:44:51 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [