|
|
สุดขอบโลกที่ฟินิสแตร์เร
"สิ่งที่เธอเรียนรู้ที่นี่ก็คือ เธอได้เรียนรู้ว่าเธอเป็นใครและเก่งกาจอย่างไรบ้าง
แผ่นดินนี้เป็นกระจกที่ทำให้เธอได้เห็นตัวเอง และดินแดนของเธอเอง"
ผู้แต่ง: María Rosa Lojo
ผู้แปล: ภาสุรี ลือสกุล
สนพ. ผีเสื้อสเปน
กลางศตวรรษที่ ๑๙ คนขาวจำนวนมากยังคงหลั่งไหลออกจากยุโรป ผ่านจุดที่พวกเขาเคยคิดว่าที่นั่นคือ สุดขอบโลก ไปสู่ดินแดนที่ไกลออกไป ดินแดนที่ปกคลุมด้วยทุ่งหญ้าปัมปัสยาวไกลสุดคลองตา ที่ซึ่งคนพื้นเมือง สัตว์ทุ่ง ต่างร่อนเร่สัญจรอย่างเสรี
ที่นั่นคือที่ราบตอนกลางของประเทศอาร์เจนตินา แม้จะเป็นยุคสงครามกลางเมืองที่วุ่นวาย แต่ที่แห่งนี้ยังอุดมไปด้วยโอกาส ที่คนขาวผู้ด้อยโอกาสสามารถใช้ความรู้อันน้อยนิด บวกกับความกล้าและความพยายามอีกนิดหน่อย ก็สามารถพลิกผันโชคชะตามืดมนของตนเองให้พลันสว่างไสว กอบโกยรายได้เป็นกอบเป็นกำ
โรซาลินด์ หญิงชาวกาลิเซียก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอติดตามสามีที่เป็นนายแพทย์เดินทางไกลไปถึงอาร์เจนตินา เพื่อไล่ล่าหา ชีวิตที่ดีกว่า ทว่าระหว่างทางกลับถูกนักรบรังเกลลอบโจมตี มีเพียงไม่กี่คนที่รอดชีวิต เธอต้องสูญเสียสามี และลูกในท้อง เมื่อเธอฟื้นตื่นอีกครั้ง เธอพบว่าตัวเองอยู่ในการดูแลของ มองไกลโพ้น ผู้เป็น มาชิ หรือหมอผีประจำเผ่า
โรซาลินด์ได้เรียนรู้วิถีชีวิตของคนพื้นเมืองเผ่ารังเกล ในฐานะศิษย์ของ มองไกลโพ้น เรียนรู้วิชาแพทย์ของคนพื้นเมืองที่แสนจะแตกต่างจากวิชาแพทย์ของสามีผู้ล่วงลับของเธอ ทว่าความรู้ก็คือความรู้ ล้วนมีไว้เพื่อช่วยชีวิต
แต่ไม่มีใครช่วยเหลือชีวิตของโรซาลินด์ เธอยังคงติดค้างอยู่ในเผ่ารังเกลยาวนานหลายปี ความเจ็บปวด ความเศร้า ความผิดหวังต่างๆ นาๆ ได้รับการปลอบประโลมจากแสงแดดอบอุ่นและยอดหญ้าที่พลิ้วไหวในสายลม จนเธอเองก็แทบจะถูกหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับชาวรังเกลไปแล้ว
แต่โรซาลินด์เป็นคนขาว! จิตใจอาจสามารถรวมตัวเป็นปึกแผ่น แต่รูปลักษณ์และสายเลือดกลับไม่อาจหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับชาวรังเกล เมื่อวันแห่งความล่มสลายมาถึง บทสุดท้ายของชีวิตทุ่งเถื่อน คือ การเอ่ยคำอำลา
เธอต้องสูญเสียอลิซาเบธลูกสาวสุดรักให้แก่นายอาร์มสตรองคนรักผู้ทรยศของเธอ บัดนี้อาร์เจนตินากลายเป็นแผ่นดินที่ไร้อนาคตในสายตาของนายอาร์มสตรอง และผู้หญิงอย่างโรซาลินด์ก็คือชีวิตที่ตกค้างอยู่ในแผ่นดินที่ไร้อนาคต ความรักของเขาทั้งสองร้าวรานเกินกว่าจะย้ายไปอยู่ด้วยกันฉันท์สามีภรรยาในเกาะอังกฤษ สิ่งที่นายอาร์มสตรองทำได้คือการนำอลิซาเบธมาเลี้ยงดูเสียเอง เพื่อให้เด็กน้อย มีชีวิตที่ดี
ในที่สุดแม้แต่โรซาลินด์เองก็ตัดสินใจกลับสู้กาลิเซียบ้านเกิด ทุกคนล้วนกลับบ้าน ราวกับว่า ชีวิตที่ดี จะไม่มีอยู่ในอาร์เจนตินาอีกต่อไป อาร์เจนตินายุคใหม่ในมือของคนขาวกำลังถูกสร้างด้วยเลือดและเนื้อ ชนเผ่าและวัฒนธรรมรังเกลค่อยๆ หายไปดุจทุ่งหญ้าปัมปัสที่ถูกเพลิงลุกลาม โรซาลินด์เริ่มเขียนจดหมายส่งถึงอลิซาเบธ บอกเล่าความเป็นมาของเด็กสาว เรื่องราวที่นายอาร์มสตรองพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะลบมันออกไปจากความทรงจำ
อลิซาเบธเฝ้ารอคอยจดหมายจากโรซาลินด์อย่างใจจดใจจ่อ อดีตที่ถูกยัดใส่ลิ้นชักลงกลอนแน่นหนาค่อยๆ เผยออกมาทีละน้อย สิ่งที่ลึกซึ้งกว่าความใคร่รู้ คือความเจ็บปวดในฐานะบุตรสาวที่ถูกพรากจากอกมารดา นั่นคือเหตุผลที่ทำให้เด็กสาวหนีออกจากบ้าน ล่องเรือลอยไกลไปยังขอบฟ้าตะวันตก เพื่อได้เห็นอดีตด้วยสายตาของตนเอง
ในวัยชราโรซาลินด์หวนคืนและย้ายมาตั้งรกรากอยู่ที่ฟินิสแตร์เร* ขณะที่เด็กสาวอย่างอลิซาเบธกำลังข้ามผ่านฟินิสแตร์เร เพื่อท่องไปตามเส้นทางชีวิตใหม่ที่เธอเลือกเอง
* ฟินิสแตร์เร แปลว่า สุดขอบโลก
| Create Date : 08 พฤศจิกายน 2558 |
| Last Update : 8 พฤศจิกายน 2558 19:19:59 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1100 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [