Maison Ikkoku: 'cause he'll be your ideal man forever
Kyoko-san, I love you!
Godais voice echoes vainly.
The odd tenants of Ikkokukan are involved in comical romance
with a beautiful widow, Kyoko Otonashi.
Can Godai win her heart?
(คำโปรยบนหน้าปกเล่ม 2)
....................................................
Maison Ikkoku
วาด/เรื่อง โดย รูมิโกะ ทาคาฮาชิ
จขบ. สั่งซื้อจากญี่ปุ่นเป็นเวอร์ชัน 10 เล่มจบ พิมพ์ปี 1996
ณ สถานที่อันเงียบสงบแห่งหนึ่งในกรุงโตเกียว มีเรือนไม้กระดานสองชั้นที่เก่าแก่ทรุดโทรมมากแล้วตั้งอยู่ เรือนไม้กระดานนี้มีชื่อเรียกว่า บ้านพักอิกโกกุ บนหลังคามีหอนาฬิกาติดตั้งนาฬิกาบานใหญ่เอาไว้ เป็นนาฬิกาที่โดดเด่นและงดงามที่สุดในละแวกนี้ หากแต่มันไม่เคยตีบอกเวลาเลย เนื่องเพราะนาฬิกาเรือนนี้ได้ตายไปนานแล้ว เข็มบอกเวลาทั้งหมดล้วนแน่นิ่งไม่ไหวติง ประหนึ่งหยุดนิ่งเพื่อเก็บรักษาความทรงจำอันหอมหวานของผู้คนไว้ชั่วกาลนาน
ในขณะที่โลกรอบด้านยังคงหมุนไป อย่างไม่หยุดยั้ง
ยูซากุ โกไดเช่าห้องเล็กๆ ห้องหนึ่งของบ้านหลังนี้เป็นที่อาศัย เขามาจากต่างจังหวัดเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัยในโตเกียว แต่การสอบปีที่ผ่านมาเขาประสบความล้มเหลว ต้องกลายเป็น โรนิน เพราะสอบไม่ติด ดังนั้นตลอดปีมานี้เขาขะมักเขม้นทุ่มเทอ่านหนังสือ เพื่อแก้มือในการสอบเอนทรานซ์ครั้งใหม่ที่กำลังจะมาถึง
แต่การอ่านหนังสือของเขาแทบไม่มีความก้าวหน้า เพราะเพื่อนบ้านที่เช่าห้องอยู่ใน บ้านพักอิกโกกุ ล้วนแล้วแต่เป็นคนแปลกประหลาดที่คอยรบกวนสมาธิของเขาอยู่ตลอดเวลา ทั้งอาเคมิสาวเซ็กซี่ผมแดงที่มักก่อกวนเขา ทั้งนายโยทสึยะบุรุษปริศนาที่ชอบเจาะผนังเข้ามาแอบขโมยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปของเขา หรือนางอิจิโนเสะเมรีขี้เมาที่ชอบชวนคนอื่นๆ มาตั้งวงดื่มเหล้ากันในห้องของโกได
ด้วยเหตุนี้โกไดจึงหมดความอดทน ขณะที่เขาเตรียมเก็บข้าวของย้ายออกไปอยู่ที่อื่น คนผู้หนึ่งก็ก้าวเดินเข้ามายัง บ้านพักอิกโกกุ
เกียวโกะเข้ามารับหน้าที่ผู้จัดการบ้านพักอิกโกกุ ซึ่งความจริงก็คือเป็นแม่บ้านดูแลความเป็นไปทุกอย่างในเรือนไม้กระดานหลังนี้ โกไดตกหลุมรักเกียวโกะทันทีในแรกพบ เขาจึงตัดสินใจเช่าห้องอยู่ที่ บ้านพักอิกโกกุ ต่อไป เพื่อจะได้มีโอกาสชิดใกล้กับเกียวโกะ ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่เขาไม่รู้ เกี่ยวกับหญิงสาวผู้นี้
เกียวโกะมาพร้อมกับสุนัขสีขาวตัวใหญ่ตัวหนึ่ง ที่เธอเรียกมันว่า โซอิจิโร่
ผู้เช่าห้องทุกคนล้วนประหลาดใจ เหตุใดสุนัขตัวนี้จึงมีชื่อเรียกเหมือนชื่อคน !
ต่อมาทุกคนจึงค่อยทราบ เกียวโกะมีความลับใหญ่หลวงเก็บไว้ในใจ แท้ที่จริงเธอแต่งงานแล้ว ความรักของเกียวโกะเดิมทีเต็มไปด้วยความสุขสดใส เธอพบรักกับหนุ่มนักศึกษาที่มาฝึกสอนในโรงเรียนของเธอ เธอแกล้งซ่อนร่มของตัวเองในวันฝนตก เพื่อขออาศัยร่มไปกับเขา ชีวิตดุจความฝัน เมื่อเธอเรียนจบชั้นมัธยมก็ได้แต่งงานกับเขาจริงๆ เขาผู้นี้มีชื่อว่า โซอิจิโร่
แต่โชคชะตาบันดาลให้โซอิจิโร่ต้องป่วยตายไปทั้งที่เพิ่งแต่งงานกับเกียวโกะได้ไม่กี่เดือน เกียวโกะโศกเศร้าสุดบรรยาย ผ่านวันเวลาแห่งความโหยไห้อาลัยอย่างแสนยากเย็น พ่อของสามีผู้ล่วงลับเป็นเจ้าของ บ้านพักอิกโกกุ ดังนั้นเกียวโกะจึงขอมาทำงานเป็นแม่บ้านดูแลบ้านพักหลังนี้ เพื่อข้ามผ่านช่วงเวลาอันเจ็บปวดเหล่านั้น
โซอิจิโร่
ความจริงข้อหนึ่งที่โกไดตระหนักแน่แก่ใจก็คือ โซอิจิโร่ได้ทิ้งภาพทรงจำอันงดงามตราตรึงอยู่ในใจของเกียวโกะไว้ก่อนแล้ว ดังนั้นโซอิจิโร่จะเป็นชายในดวงใจของเกียวโกะไปตลอดกาล เกียวโกะเรียกสุนัขที่เธอเลี้ยงว่า โซอิจิโร่ ก็เพื่อหวนรำลึกถึงช่วงเวลาในอดีตที่ดีงาม ระหว่างเธอและคนรักเก่าของเธอนั่นเอง
นี่คือความจริงซึ่งโกไดเองก็ยอมรับ แต่ในใจลึกๆ เขาเก็บไปนอนฝันร้ายเห็นภาพเกียวโกะกับโซอิจิโร่อยู่บ่อยๆ เช้าวันหนึ่งโกไดเห็นเกียวโกะกำลังนั่งเล่นกับเจ้าโซอิจิโร่ เขาพลั้งปากถามออกไปว่า คุณจะแต่งงานกับเจ้าโซอิจิโร่ที่เป็นสุนัขได้อย่างไร? ท้ายที่สุดเขาถูกเกียวโกะตบเข้าเต็มฝ่ามือ ต้องหอบแก้มแดงช้ำไปเรียนที่มหาวิทยาลัย ซะกะโมโต้เพื่อนของโกไดพอฟังเรื่องนี้ก็ได้แต่บอกให้โกไดทำใจ
เพราะเธอมีภาพทรงจำของคนรักประทับลึกซึ้งในใจ ดุจกำแพงสูงใหญ่ที่ผู้คนอื่นใดก็ปีนป่ายเข้าไปไม่ถึง
หนทางแสนมืดมน เพราะถนนไร้ฟืนไฟ
ไม่สิ... เพราะไม่มีผู้ใดลุกขึ้นจุดไฟต่างหาก
เกียวโกะและโกไดในห้องใต้หลังคา
ค่ำคืนหนึ่งไฟฟ้าดับลง เกียวโกะในฐานะแม่บ้านต้องขึ้นไปตรวจดูแผงวงจรไฟฟ้าบนห้องใต้หลังคา... โกไดถือไฟฉายติดตามขึ้นไปเป็นเพื่อน
บนนั้นพวกเขาได้พบเจอกับกลไกของหอนาฬิกาที่ใหญ่โตจนน่าทึ่ง นาฬิกาเรือนนี้หยุดเดินมานานแล้ว ซ้ำยังถูกทิ้งร้าง จึงเต็มไปด้วยหยากไย่และฝุ่นละอองเกรอะกรัง
หากนี่คือการหยุดเดินเพื่อถนอมรักษาช่วงเวลาแห่งความสุขที่สุดของชีวิตเอาไว้ ก็นับมาว่านาฬิกาตายเรือนนี้ได้ช่วยถนอมรักษาความทรงจำที่ดีงามให้แก่ผู้คนมานานปีแล้ว
น่าประหลาดที่คืนนั้นพอไฟฟ้ากลับมาสว่างอีกครั้ง โลกที่หยุดนิ่งบนห้องใต้หลังคาคล้ายมีการเคลื่อนไหวขึ้นอีกครา
นาฬิกาที่เก่าคร่ำคร่าเต็มไปด้วยสนิมเรือนนั้นเริ่มเดินแล้ว เข็มบอกเวลาค่อยๆ ขยับหมุนไปข้างหน้า แต่เหมือนกลไกบางอย่างทำงานผิดปกติอยู่บ้าง เสียงตีบอกเวลา จึงดังก้องกังวานใน บ้านพักอิกโกกุ อยู่ตลอดทั้งคืน
ผู้คนที่หลับใหลต่างพากันลืมตาตื่นในค่ำคืนที่นาฬิกาโบราณกลับมาเดินบอกเวลาได้อีกครั้ง
นาฬิกาอาจมีวันหยุดเดิน แต่กาลเวลาหาได้เคยหยุดนิ่ง ความทรงจำไม่เปลี่ยนแปลง ชีวิตกลับเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอมา
ไม่ว่าอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคต ในทุกหน้ากระดาษของ 'หนังสือชีวิต' ล้วนมีเรื่องราวมากหลายรอเราอยู่ ขอให้พวกเราทุกคนพลิกไปเจอแต่สิ่งดีงาม...
โกได เอ๊ย... ไม่ใช่ 555555
คนนี้ต่างหาก...โกได
| Create Date : 06 พฤษภาคม 2558 |
| Last Update : 7 พฤษภาคม 2558 14:23:18 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 895 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [