แนะนำ
สำหรับคนที่เพิ่งได้อ่านนิยายเรื่องนี้เป็นครั้งแรก ขออธิบายล่วงหน้าว่าเรื่องนี้จะเน้นที่ความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอกสองคนซึ่งเป็นชายทั้งคู่ และอาจมีเนื้อหาบางส่วนไม่เหมาะสมสำหรับเยาวชน หรือคนที่ไม่นิยมเรื่องแนว Boy's Love ดังนั้นหากไม่ชอบอ่านนิยายแนวที่ไม่มีนางเอก ขอแนะนำว่าให้คลิกไปอ่านหน้า About me , เท้าพาไป หรือ พร่ำ(เพ้อ)รายสะดวก ซึ่งเนื้อหาจะเกี่ยวกับเรื่องทั่วไปค่ะ เราเตือนคุณแล้วนะคะ


++------++


ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ คำอธิษฐานในคืนวันลอยกระทง


คืนนี้พระจันทร์เต็มดวงสวยจัง...

ภัทรคิดขณะยืนเงยหน้ามองดวงจันทร์อยู่หน้าบ้าน เมื่อครู่เขาเพิ่งเดินเอาถุงขยะออกไปทิ้งที่หน้ารั้ว ตอนเดินกลับเข้ามาก็เพียงมองขึ้นไปบนฟ้าโดยไม่ตั้งใจจึงได้เห็นจันทร์เพ็ญลอยเด่น พลันแสงจากพลุซึ่งสว่างวาบบนขอบฟ้าจากที่ไกลๆ ก็ทำให้ชายหนุ่มส่งเสียงอุทาน

"ภัทร ทำอะไรอยู่น่ะ?"

เชษฐ์เห็นคนร่วมบ้านหายออกมานานผิดสังเกตจึงเดินออกมาดู และพบว่าอีกฝ่ายกำลังยืนนิ่งมองอะไรบางอย่างที่ขอบฟ้าด้วยใบหน้าตื่นเต้น

"อ๋อ ดูพลุครับคุณเชษฐ์ ไม่รู้เหมือนกันว่าจุดกันอยู่ที่ไหน แต่ผมเพิ่งนึกได้ว่าวันนี้วันลอยกระทง"

ผู้สูงวัยกว่าเหลือบมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของคนที่หันกลับไปมองแสงไฟหลากสีบนฟ้าซึ่งเห็นเป็นเพียงจุดเล็กๆ จากนั้นก็ยื่นมือไปตบบ่าเบาๆ

"ถ้างั้นวันนี้ออกไปลอยกระทงกันมั้ย?"

"เอ๊ะ?"

ภัทรหันไปมองคนถามอย่างแปลกใจ แต่นัยน์ตามีประกายตื่นเต้นดีใจอย่างปิดไม่มิด เชษฐ์จึงยิ้มแล้วเดินกลับเข้าไปหยิบกุญแจรถกับกระเป๋าสตางค์ในบ้านก่อนจะเดินกลับออกมา

"ว่าแต่...เราจะไปลอยกระทงกันที่ไหนครับคุณเชษฐ์?"

"อืม...ฉันก็ไม่ได้ไปลอยมาหลายปีแล้วด้วยสิ งั้นขับรถไปเรื่อยๆ เจอที่ไหนน่าสนใจก็ไปลอยกับเขาก็แล้วกัน"

ภัทรยิ้มแล้วพยักหน้า สำหรับเขาแล้วจะเป็นที่ไหนก็ได้ ขอแค่ไปกับคุณเชษฐ์ก็พอแล้ว เพราะเขาก็ไม่ได้ลอยกระทงมาหลายปีแล้วเหมือนกัน

ทั้งสองออกมาจากหมู่บ้านด้วยกันโดยที่เชษฐ์ขับรถเลียบทางริมแม่น้ำ จนกระทั่งใกล้ถึงทางเข้าวัดแห่งหนึ่งซึ่งมีผู้คนเดินถือกระทงหลากสีต่างขนาดพากันเดินหลั่งไหลเข้าไป เชษฐ์จึงหาที่จอดรถแล้วก็พาภัทรเดินไปตามเส้นทางนั้น

"คุณเชษฐ์ชอบกระทงแบบไหนครับ?"

ภัทรหันไปถามเมื่อเห็นแม่ค้าตั้งโต๊ะขายกระทงเรียงรายกันอยู่ข้างทาง บางเจ้าก็นั่งเย็บใบตองกันตรงนั้น แบบที่ทำจากกระดาษและขนมปังก็มี เชษฐ์จึงยิ้มพลางหยิบธนบัตรสีแดงสองใบส่งให้

"เอาแบบที่เธอชอบนั่นแหละ แบบไหนก็ได้"

ภัทรรับเงินแล้วก็เดินไปยังแผงขายกระทงของเจ้าต่างๆ นัยน์ตาของเขากวาดมองกระทงหลากแบบพลางเม้มริมฝีปากเหมือนตัดสินใจไม่ถูก แต่แล้วชายหนุ่มก็ทำให้คนที่มาด้วยแปลกใจเมื่อเลือกซื้อกระทงที่ทำจากขนมปังขนาดกลางมาสองใบ

ทั้งสองเดินตามคนอื่นๆ ที่มาลอยกระทงไปจนถึงท่าน้ำ เชษฐ์ซึ่งพอจะมองเห็นว่าบริเวณไหนคนไม่ออกันมากนักรีบดึงภัทรไปทางมุมนั้น จากนั้นก็ใช้ไฟแช็กที่พกติดตัวมาจุดธูปเทียน ชายหนุ่มทั้งสองย่อตัวลงนั่งยองๆ เพื่ออธิษฐานก่อนจะลอยกระทงไปพร้อมกัน กระทงทั้งสองใบลอยเคียงคู่กันออกจากตลิ่งก่อนจะไหลตามกระแสน้ำไปรวมกับกระทงแบบสวยงามของคนอื่นๆ แสงเทียนวอบแวมที่รวมกลุ่มกันทำให้ท่าน้ำบริเวณวัดดูสว่างไสว

เนื่องจากกระแสของผู้คนที่หลั่งไหลมาลอยกระทงไม่ขาดสาย ทั้งสองจึงไม่ได้อยู่รอดูกระทงของตนนานนักเพราะจะได้เปิดทางให้คนอื่นได้มีที่ริมน้ำบ้าง หลังจากเดินฝ่าผู้คนจนออกมาถึงบริเวณที่ไม่ค่อยแออัด เชษฐ์ก็หันไปทักคนข้างกายอย่างแปลกใจ

"ไม่นึกว่าเธอจะซื้อกระทงขนมปัง ตอนแรกฉันนึกว่าเธอจะซื้อพวกกระทงใบตองหรือกาบพลับพลึงทำนองนั้นซะอีก"

ภัทรยิ้มพลางย่นจมูกนิดๆ "ตอนแรกผมก็เกือบซื้อกระทงแบบนั้นแหละครับ แต่ว่า...ไม่รู้สิ ผมกลับเห็นกระทงพวกนั้นแล้วนึกถึงสมัยเด็กๆ ที่เคยช่วยแม่กับพี่แพนเย็บกระทงกันเอง แล้วก็เลยรู้สึกว่าความรู้สึกตอนนั้นกับตอนนี้ไม่เหมือนกัน ตอนนี้ผมแค่อยากลอยกระทงกับคุณเชษฐ์ ดังนั้นลอยกระทงขนมปังที่เป็นอาหารปลาได้แล้วก็ย่อยสลายง่ายๆ ดีกว่า จะได้ไม่เป็นขยะให้แม่น้ำต่อไปด้วย ผมคิดแค่นี้แหละครับ"

"อืม...งั้นเมื่อกี้อธิษฐานว่าอะไรไปล่ะ?"

เชษฐ์ถามพลางช่วยเกลี่ยผมด้านหน้าของภัทรที่ลงมาปรกตาให้ ชายหนุ่มจึงยิ้มอย่างเขินๆ

"ความลับครับ"

ผู้สูงวัยกว่าเลิกคิ้ว แต่ภัทรเหลือบมองไปยังรถเข็นขายขนม อาหาร เครื่องดื่มต่างๆ ซึ่งจอดเรียงขนาบทางเข้าวัดเป็นทางยาว จากนั้นก็ยื่นมือไปกระตุกมือของร่างสูงใหญ่ข้างตัว

"ผมยังไม่อยากกลับบ้านเลยครับคุณเชษฐ์ เดินเล่นกันก่อนได้มั้ยครับ?"

ภัทรถามเสียงอ้อน แต่ความจริงต่อให้เขาใช้น้ำเสียงปกติก็ไม่มีทางที่เชษฐ์จะปฏิเสธ นัยน์ตาของผู้สูงวัยกว่าที่จับจ้องคนตรงหน้าทอประกายเอ็นดู

"เอาสิ"

ทั้งสองเดินดูร้านรถเข็นต่างๆ รวมทั้งซุ้มที่เปิดให้เล่นเกมด้วยความสนใจ จนกระทั่งได้เวลาดึกพอสมควร เชษฐ์จึงชวนกลับเพราะวันรุ่งขึ้นพวกเขายังต้องไปทำงานอีก

"ขอบคุณนะครับคุณเชษฐ์ที่วันนี้พาออกมาลอยกระทง"

"แปลว่าคืนนี้ฉันจะได้รางวัลรึเปล่า?"

เชษฐ์เอ่ยถามยิ้มๆ ขณะขับรถกลับบ้านด้วยกัน ภัทรจึงหัวเราะก่อนจะดึงมือใหญ่ข้างหนึ่งขึ้นมาแตะริมฝีปาก นัยน์ตาเรียวรีมองอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมในใจ

"ถึงไม่พาออกมาลอยกระทง ผมก็เต็มใจให้รางวัลคุณเชษฐ์อยู่แล้วครับ"

"พอได้ยินอย่างนี้แล้วไม่อยากให้พรุ่งนี้เป็นวันจันทร์เลยนะ"

คนขับรถเอ่ยพลางกระชับมือของเขาแน่นเข้า ภัทรจึงยิ้มพลางเอนศีรษะลงพิงไหล่หนา ตั้งแต่ได้ใช้ชีวิตด้วยกันมาเกือบครบปี ชายหนุ่มกล้าที่จะแสดงออกถึงความสนิทสนมของทั้งคู่มากขึ้นยามที่อยู่ด้วยกันตามลำพัง เพราะเขารู้ดีว่าการทำให้อีกฝ่ายตระหนักถึงความรู้สึกที่เขามีให้เป็นเรื่องสำคัญแค่ไหน

ส่วนคำอธิษฐานของเขาที่ว่า "ขอให้คุณเชษฐ์สุขภาพแข็งแรง และชีวิตคู่ของพวกเขาราบรื่น" ภัทรคิดว่าไม่จำเป็นต้องบอกออกไปก็ได้ ในเมื่อนั่นคือสิ่งที่ทั้งสองจะร่วมกันทำให้เป็นจริงอยู่แล้ว เพียงแต่ใต้แสงจันทร์เต็มดวงที่ส่องกระจ่างในเดือนสิบสองซึ่งมีเพียงปีละครั้ง เขาจึงอยากถือโอกาสขอพรเพื่อให้เป็นสิริมงคลสำหรับทั้งคู่เพิ่มขึ้นบ้าง...ก็เท่านั้นเอง



++---END---++



A/N: เป็นตอนพิเศษตอนแรกของคู่นี้ที่เขียนลงเว็บเลย (แต่ในรวมเล่มมีให้ 6 ตอน) น่าจะทำให้คนอ่านที่คิดถึงคู่นี้หายคิดถึงกันบ้างนะคะ ^^

Create Date : 20 พฤศจิกายน 2556
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2556 21:45:25 น.		2 comments
Counter : 1686 Pageviews.
Share Tweet