ได้อยู่บ้านเคลียร์งานสักอาทิตย์
 หลังจากที่ต้องเดินทางข้ามจังหวัดไปมาตลอด 2 เดือนที่ผ่านมา
ปรกติผมก็เดินทางตลอดอยู่แล้วจากภาระกิจหน้าที่การงาน
 แต่การเดินทางตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา ทำให้ผมหลงลืมบางสิ่งบางอย่างไป

บางครั้งลืมไปว่ามนุษย์เรานั้นมีอะไรที่มากมายไปกว่ากรอบที่ตั้งไว้ของสังคมนั้นๆ
กรอบของเวลา หน้าที่การงาน เพื่อนมนุษย์ที่เราเรียกว่าผู้จ้าง นายจ้าง หรือลูกค้า
แต่ถึงจะเรียกยังไงก็แล้วแต่ บุคคลเหล่านั้น ก็ได้เอาเวลาส่วนใหญ่ของชีวิตเราไป

มนุษย์บางกลุ่มบางชนเผ่า อยู่กันเพื่อแค่ประทังชีวิต ศักดิ์ศรี วัฒนธรรมประเพณี
หรืออะไรก็แล้วแต่ที่คนกลุ่มนั้นเห็นคุณค่า ความสำคัญ
มากกว่าสิ่งที่เราวิ่งจนขาขวิดหากันอยู่
ทำเหมือนกับว่าเป็นเครื่องยนต์ที่ไม่มีวันพังหรือวันหมดอายุ

ธรรมเนียมปฏิบัติ หรือวัฒนธรรมที่มีคุณค่าของบางแห่ง
อาจไม่มีความหมายหรือคุณค่าทางความคิดในหัวสมองของชนอีกกลุ่ม

ผมก็เหมือนกับมนุษย์บนโลกใบนี้ที่มีแม่ที่ต้องดูแล .........
หลายๆวัฒนธรรมปล่อยให้คนที่ให้โอกาสเราได้ผสมกับไข่ภายในมดลูก
ดูแลเราอย่างดีตอนเราเริ่มเป็นตัวอ่อน จนเริ่มมีแขนขางอกออกมา กระทั่งดิ้นได้

สุดท้ายก็เบ่งเราออกมาด้วยความเจ็บปวดแต่ท่านก็ยังยิ้มได้ทั้งน้ำตา
 แล้วเราก็เรียน สนุกกับเพื่อนและมีความรักหวานซึ้ง
ปานจะทาสีโลกทั้งใบไปด้วยสีชมพูกับแฟน บนคราบเหงื่อและน้ำตาของท่าน

กระทั่งเราได้เผยอหน้าขึ้นมาเพื่อทำงานรับใช้สังคมหรือข้อกำหนดที่คนส่วนใหญ่สร้างขึ้น
 และปล่อยให้ผู้ที่ให้โอกาสเราขนาดนี้นั้นต้องอยู่กับโรคภัย ความชรา
ไว้ตามมูลนิธิ โรงพยาบาล บ้าน หรือบ้านพักคนชราโดยลำพังกับความเหงา
ภาพในวัยเด็กของเราที่ยังวิ่งเล่น
ขอตังค์แม่อยู่ในสมองส่วนความทรงจำที่ยากจะลืมของเขาเหล่านั้น

..........บางสังคม บางวัฒนธรรมเป็นแบบนั้นจริงๆ.......

แม่ผมก็คงเหมือนกับแม่ของหลายๆคน ที่ทำงานหนักมาตลอด
ถึงแม้หลายช่วงของชีวิตแม่จะมีลูกน้องให้ได้เรียกใช้อยู่มากมาย
แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าท่านจะไม่กังวลกับอนาคตของลูก
และอยากเห็นลูกๆทุกคนได้ดีกว่าที่แม่เป็นอยู่

งานในอดีตที่ต้องทำและบริหารการเงินค่าใช้จ่ายทางบ้านก็เครียด
ปัจจุบันหลังจากที่พ่อต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งตับไปเมื่อสิบปีที่ผ่านมา
แม่ก็ต้องเครียดกับหลายๆเรื่องจากสภาวะเศษฐกิจ การงาน
การเงินที่หร่อยหรอ ไปกับการรักษาโรคของพ่อ
การพยุงธุรกิจให้อยู่รอด สุดท้ายก็ไปไม่รอดด้วยพิษเศษฐกิจ
และน้ำมือของผู้บริหารยุคใหม่ใจถึงอย่างผม

บางครั้งการหยุดความคิดที่ติดลบให้ได้ของมนุษย์ธรรมดาๆนั้น
ก็หยุดยากเสียยิ่งกว่าสิบล้อเบรคแตกซะอีก

....แม่ก็เช่นเดียวกัน..............

ความเครียดที่เริ่มสะสม ทำให้เกิดโรคที่จะแสนธรรมดา
และเป็นกันอยู่ทั่วไปดาดดื่นของคนยุคปัจจุบัน อย่าง “กรดไหลย้อน”
หรือที่ศัพท์ทางการแพทย์เรียกว่า GERD (Gasto Esophageal Reflux Disease)
ซึ่งเป็นสาเหตุหลักๆของการเริ่มต้น
ที่ครอบครัวของเราจะได้พบกับเพื่อนเก่าที่กลับมาอีกครั้ง
หลังจากที่ห่างหายไปจากครอบครัวเราไปเป็นสิบปีแล้ว อย่าง"มะเร็ง"

......"มะเร็ง" มิตรผู้นำพาให้คนธรรมดาๆอย่างเรา
.....ได้กลับมาอยู่กับความเป็นมนุษย์อีกครั้ง

Create Date : 23 กรกฎาคม 2552
Last Update : 25 กรกฎาคม 2552 15:45:12 น.		3 comments
Counter : 721 Pageviews.
Share Tweet