เติมรัก อนัญชนินทร์
เติมรัก อนัญชนินทร์
แค่แรกเห็นคุณชายเติมก็รู้ดีแก่ใจว่าเขารู้สึกพิเศษแค่ไหนกับศิษย์ของตัวเอง แต่มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ควรเกิดขึ้นกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นครูบาอาจารย์ สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือผลักอารมณ์อันรุนแรงนั้นให้ห่างจากตัวที่สุดเท่าที่จะทำได้ เสแสร้งทำเป็นเย็นชา เคร่งขรึม ไม่ไยดีต่อศวัลญาให้มากสุดเท่าที่จะมากได้ ทว่ายิ่งผลักไสศวัลญาเท่าไร เธอก็ยิ่งเข้ามาใกล้เขาเท่านั้น
แค่ครั้งแรกเช่นกันศวัลญาก็ได้รู้จักกับความเฮี้ยบของคุณชายอาจารย์หล่อประหารของม.ร.ว.เติมเข้าไส้ แต่เมื่อเธอเป็นนักศึกษาที่ต้องเชื่อฟังในสิ่งที่อาจารย์สั่ง เธอก็คงไร้เหตุผลที่โต้เถียง และใช่ว่าเธออยากเอาตัวไปพัวพันกับคุณชายเติมเสียเมื่อไรกันเล่า ถ้าไม่เพราะหลานชายของเขาติดเธอแจขนาดนี้ ศวัลญาคงจะขออยู่ให้ห่างจากเขามากที่สุด
ยิ่งเก็บก็ยิ่งจะทำให้คุณชายเติมแทบบ้าตาย เขาไม่ได้อยากต้องมาตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้า คายไม่ออก ต้องคอยหลบหน้าหลบตาศวัลญาหากไม่ใช่ในเวลาเรียน แต่ดูเหมือนพิรุธของเขาจะยิ่งเผยให้เห็นขึ้นทุกทีๆ และสิ่งที่ยิ่งไปกว่านั้น เขาอยากเป็นคุณชายเติม อาจารย์ที่แสนเคร่งครัดในสายตาของศวัลญามากกว่าที่จะให้เธอรู้จักอีกภาคหนึ่งของเขา คุณชายเติมจอมเสเพล คาสโนวาที่ถูกซ่อนไว้ภายใต้แว่นตา เสื้อเชิ้ตแสนสุภาพ รอยยิ้มที่ทรงภูมิ
มันคล้ายกับความจริง แต่คงเป็นได้แค่ความฝัน คนนั้นหรือจะคือคุณชายเติม อาจารย์เจ้าระเบียบของเธอ แล้วความสัมพันธ์ของอาจารย์กับลูกศิษย์ที่แฝงนัยบางอย่างก็ต้องสะบั้นลงทันใด เมื่อเขาไม่ต้องการเข้ามาเกี่ยวข้องในชีวิตเธออีกต่อไป ทั้งๆที่มันไม่ควรมีอิทธิพลอะไรต่อชีวิตของศวัลญา แต่ทำไมเธอถึงต้องเจ็บปวดขนาดนี้ด้วยนะ มันควรจะเป็นแค่เรื่องไร้สาระ เพราะสิ่งที่เธอควรคิดก่อนก็คือ การสอบให้ได้เอในทุกวิชา เพื่อจะได้ทำตามความฝันที่ยิ่งใหญ่ การได้เจอพ่อที่เธอไม่เคยเจอเขามาตลอดยี่สิบกว่าปี
ในที่สุดสิ่งที่คุณชายเติมรอคอยก็มาถึง วันที่ศวัลญาไม่ใช่นักศึกษาอีกต่อไป เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่มีคำว่าจรรยาบรรณในหัวใจมาเป็นเส้นกั้นขวางระหว่างเขาและเธอได้แล้ว หากแต่การหันหลังให้กันในวันนั้นจะสายเกินไปหรือเปล่าที่จะกลับเข้ามาในเส้นทางของศวัลญา แต่เขาก็ยังหวังลึกๆว่า เขาจะอ่านความลับที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังดวงตาคู่นั้นของศวัลญาออกว่า แท้จริงเธอก็คิดเหมือนที่เขาคิด
คุณชายเติมออกจากชีวิตเธอไปอย่างรวดเร็ว พอๆกับที่เขามาในชีวิตอีกครั้ง แม้มันจะทำให้ศวัลญาสุขจนบรรยายไม่ถูก หากแต่เธอก็รู้สึกว่ามันมีบางอย่างกั้นขวางหัวใจเธอไว้ เธอรู้จักเขาในแง่มุมเดียว อาจารย์ผู้ทรงภาคภูมิ แต่กลับไม่เคยรู้เลยว่าภาคที่มืดมนในใจเขาคืออะไร และเมื่อเธอได้รับรู้ ศวัลญาก็รู้แล้วว่าไม่ว่าคุณชายเติมจะเป็นเช่นไร หัวใจของเธอก็เปิดรับเขาเข้ามาในหัวใจตั้งแต่แรก
ทุกคนล้วนมีอดีต ผู้ชายเช่นเขาก็ไม่ต่างกัน คุณชายเติมรู้ดีว่ามันเสี่ยง แต่มันก็เป็นเหมือนเงื่อนไขหนึ่งที่จะทำให้คนสองคนเดินไปด้วยกัน แต่สำหรับอดีตของศวัลญา เขารู้ดีว่ามันต่างไปจากของเขา เธอต้องทนทุกข์อยู่กับความหวังที่จับต้องแทบไม่ได้ บางเบาเหมือนดั่งปุยนุ่น เลื่อนลอยจนเหมือนความฝัน แต่เขาก็พร้อมจะจับมือศวัลญาค้นหาความจริงว่าแท้จริงเงื่อนไขอันแสนแปลกประหลาดของพ่อของเธอซ่อนปริศนาอะไรไว้
ต้องขอบคุณโชคชะตาที่ส่งคุณชายเติม มาให้เธอ ผู้ชายที่บอกเธอเสมอว่าเขาพร้อมจะเคียงข้างเธอตลอดเวลาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น วันเวลาจะเป็นเช่นไร ถ้าไม่มีอ้อมกอดของเขาคอยปลอบประโลม ในวันที่ความจริงอยู่ตรงหน้าเช่นนี้ ศวัลญาคงไม่อาจทานทนรับความจริงได้ว่า ความรักมันช่างสวยงามและเจ็บปวดไปในคราเดียวกัน นับจากนี้ทุกอย่างจะเป็นแค่อดีตที่ไม่มีวันหวนกลับ ศวัลญาจะไม่ต้องทนอยู่กับคำว่าความลับอีกต่อไป เธอได้ใช้ความรักของคุณชายเติม เติมรักที่เธอขาดหายไปให้เต็มหัวใจอีกครั้ง
| Create Date : 26 สิงหาคม 2556 |
| Last Update : 26 สิงหาคม 2556 12:53:22 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 8105 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เรื่องเริ่มต้นด้วยการพบกันที่ไม่ค่อยน่าประทับใจของนางเอกที่มีต่อพระเอก เมื่อเธอเข้าคลาสสาย จนไม่ได้เข้าห้องเรียนในชั่วโมงแรก จนต้องไปรายงานตัวกับพระเอก ที่แรกพบเขาก็รู้เลยว่าปรารถนาในเธอ แต่มันผิดจรรยาบรรณ เขาเป็นอาจารย์ ส่วนเธอคือลูกศิษย์ พระเอกจึงยกหน้ากากของความเป็นอาจารย์ที่เนี้ยบ โหดขึ้นมาสวมไว้ เพื่อไม่ให้ตัวเองควรรู้สึกอะไร แต่ดูเหมือนฟ้าจะไม่เป็นใจด้วย เมื่อหลานชายของพระเอก กลับรู้จักนางเอกแถมรักเธอมากมายเหมือนเป็นพี่สาวของตัวเอง พระเอกจะหลบเลี่ยงก็ไม่ได้ เมื่อเธอกลายเป็นติวเตอร์ให้หลานชาย งานนี้ก็ยิ่งต้องเก็บงำความรู้สึก แต่ยิ่งเก็บก็เหมือนจะยิ่งระเบิดออกมา
แต่ที่สุดแล้วพระเอกที่ชักรู้ตัวว่าไม่ไหวแล้ว เดินออกจากชีวิตนางเอกไปพร้อมกับช่วงเวลาที่นางเอกดันไปเผลองี่เง่าใส่ เป็นเหตุผลที่ประจวบเหมาะกันมาก แต่เมื่อทุกอย่างเปลี่ยนไป นางเอกไม่ได้เป็นนักศึกษาอีกแล้ว พระเอกก็กลับเข้ามาใหม่อย่างรวดเร็วและขอโอกาสให้รู้จักกันในฐานะอื่น แม้จะงงๆ แต่ลึกๆลงไปแล้ว นางเอกก็แอบรักพระเอกมานานแล้ว จึงไม่ยากที่จะจูนเข้าหากัน เพียงแต่เธออาจจะยังไม่มั่นใจในตัวพระเอกว่ารู้สึกกับเธอแค่ไหน รวมทั้งตัวตนที่พระเอกไม่อยากให้นางเอกรู้ว่าตนเคยเป็นคนแบบไหน สร้างกำแพงบางๆระหว่างกัน จนพระเอกต้องทำลายมันลงด้วยคำว่าความจริง และด้วยความรักทุกอย่างจึงเป็นเหมือนกำลังใจอันยิ่งใหญ่ให้นางเอกได้ต่อสู้กับความจริงอีกอย่างก็คือพ่อของเธอคือใคร ทำไมจึงไม่เคยมาให้เธอพบหน้าเลยตลอดยี่สิบเอ็ดปีเต็มๆ
เป็นผลงานของนักเขียนหน้าใหม่สำหรับฟีน่าค่ะ มีคนแนะนำในเฟซบุ๊คส์เอาไว้ ก็เลยไปอ่านอย่างที่บอกค่ะ ตอนอ่านในเวบ กรี๊ดมากกับคุณชายเติม ชื่อดูเหมือนจะเชย แต่ไม่รู้ทำไมพอมาอยู่กับตัวพระเอกแล้ว ดูใช่มากๆค่ะ ไม่ได้เชยตรงไหน พระเอกน่ะความจริงเป็นผู้ชายที่เรียกได้ว่าเจ้าสำราญตัวจริง คาสโนวาตัวพ่อ แต่ต้องลด ละ ระงับเอาไว้เมื่อเขาเป็นอาจารย์ผู้ทรงเกียรติ มาดที่นางเอกรู้จักจึงเป็นอาจารย์สุดเฮี้ยบ เย็นชา ไว้ตัว เคร่งขรึมจนนางเอกกลัว แต่เธอไม่เคยรู้เลยว่าพระเอกต้องทำแบบนั้นเพื่อปกปิดความในใจทั้งสิ้น
ในภาคชายหนุ่มในยามราตรี พระเอกจะกลายเป็นอีกคน เจ้าเสน่ห์ เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม ลูกล่อลูกชนแพรวพราว แต่ทุกอย่างเขาก็ระงับหมด ตั้งแต่เจอนางเอกครั้งแรก ทุกอย่างเหมือนจะจบแล้ว เขาไม่อยากเป็นแบบนั้นอีก อยากเป็นชายที่ดีพอกับผู้หญิงคนหนึ่ง พระเอกจึงไม่มีคำว่าหลุดไปนอกกายกับใครแม้แต่คนเดียว แถมกลัวนางเอกจะรับไม่ได้กับอดีตของเขาด้วยซ้ำจนต้องแอบปิดบังความจริงกับนางเอกไว้ คงเหลือไว้แต่ความรู้สึกของผู้ชายที่รักผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เธอต้องลืมมาดอาจารย์ขี้เก๊กคนนั้นทิ้งไปจนหมดสิ้น
สำหรับนางเอก เธอเป็นคนสวยที่มาพร้อมกับความทุกข์ เธอต้องใช้ชีวิตตัวคนเดียวตั้งแต่อายุสิบเจ็ด แม่ตาย พ่อก็ไม่ยอมพบหน้า ได้แต่ยื่นเสนอแสนประหลาดว่าถ้าเธอได้เกรดเอทุกวิชาจนจบปริญญาตรี เขาจะยอมให้เธอพบหน้า นางเอกก็กัดฟันเรียนทุกอย่างแม้จะไม่ชอบเพื่อให้ได้เกรดเอ หวังว่าจะได้เจอหน้าพ่อสักครั้ง แต่แล้วความหวังก็เริ่มสั่นคลอน กับวิชาของพระเอกที่เขาไม่ได้แค่ทำให้เธอหวั่นไหวทางอารมณ์ แต่ทำให้เธอต้องหวาดหวั่นเรื่องเกรด สองสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกไม่มั่นคงที่สุด จนในวันหนึ่งที่พระเอกออกไปจากชีวิตเธอจริงๆ นางเอกถึงได้รู้ว่าแท้จริงมันคือความรักที่เธอไม่กล้าที่จะคิดกับคนที่ได้ชื่อว่าอาจารย์ของตัวเอง
นางเอกอาจจะดูน่าสงสารกับการรับมือในความรู้สึกของตัวเองเพราะเธอยังเด็ก อ่อนต่อโลกจนไม่รู้จะจัดการกับเรื่องนี้เช่นไร ในบางมุมเธอเลยดูงี่เง่าไปบ้าง แต่มันก็เป็นความคิดแบบผู้หญิงที่อายุน้อยคนหนึ่ง แต่ดีที่ว่าเธอไม่ใช่คนเข้าใจอะไรยากและรู้ว่าทำผิดพลาดอะไรบ้าง เธอก็พร้อมจะแก้ไขและขอให้มีเขาอยู่ข้างๆเสมอ
เป็นเรื่องที่เหมาะกับคนที่ชอบความหวานอีกเรื่องนะคะ พระเอกอาจจะขี้เก๊กไปบ้างในช่วงแรก แต่เพราะเขาเป็นอาจารย์ ดันไปตกหลุมรักลูกศิษย์ตัวเอง มันไม่ควรเลยจริงๆ พระเอกจะดูน่าสงสารปนขำที่ปากอย่างใจอย่างมาก ไม่ชอบเขาแต่ดันมีสายตาแอบรักมองเขาตลอดเวลา เข้าทำนอง รักเธอ เธอไม่รู้หรอก พระเอกวางตัวกับนางเอกดีมาก ไม่เคยเปิดเผยอะไรออกมาให้เรารู้สึกว่าไม่เหมาะไม่ควร แต่ก็อยู่ในระดับที่เรียกว่าเขาพร้อมจะเป็นทุกอย่างที่นางเอกจะปรึกษาได้
แต่ที่ทำให้ชอบอีกอย่างก็คือ เมื่อนางเอกไม่ได้เป็นนักศึกษาอีกต่อไป เขาก็มุ่งมั่นกลับมาหานางเอกทันที ไม่รอช้าจะเริ่มต้นความสัมพันธ์กับนางเอกในรูปแบบใหม่ ได้ใจมากค่ะ ขืนไปรีๆรอๆ คงต้องร้องเพลงรอจนแก่กว่านี้แน่นอน แม้จะปากหนัก ปากแข็งไปบางเรื่อง แต่ก็จัดว่าไม่มีปัญหาค่ะ ผู้ชายบางทีก็คิดน้อยไปนิด ประเภทการกระทำสำคัญกว่าคำพูดทุกทีซิน่า ผู้หญิงคิดเหมือนกันที่ไหนล่ะ
คุณชายเติมนี้เรียกว่าเป็นชายในฝันของสาวๆได้เลยนะคะ เพอร์เฟคไปหมด รูปหล่อ ร่ำรวย การศึกษาเริ่ด มีเกียรติมีหน้ามีตาในสังคม แถมรักใครรักจริง แม้จะเป็นคาสโนวามาก่อน แต่พอเจอนางเอกปุ๊บ รู้ใจตัวเองทันทีว่านี้ล่ะคนที่ใช่ล่ะ แต่ดันมาเร็วก่อนเวลาไปนิดหนึ่ง แต่พอถึงเวลาก็ไม่มัวแต่อืดอาด แถมรักนางเอกมาก ไม่สนใจเหลียวแลใครเลยในชีวิต รักแต่นางเอกคนเดียวเท่านั้น มีอำนาจและอิทธิพลพอตัวที่จะปกป้อง คุ้มครองดูแลนางเอก เรียกว่างานนี้กรี๊ดคุณชายเติมกันไปนะคะ ใครชอบแนวนี้คงอ่านแล้วมีความสุขแน่นอนค่ะ ผู้ชายดีๆมีแต่ในนิยายมาปรากฏตัวอีกคนหนึ่งแล้ว
แต่ก็มีจุดที่ฟีน่าว่ามันหลุดอยู่นะคะ ฟีน่าว่าตัวเองน่ะอ่านไม่พลาด อ่านทวนไปสองรอบก่อนจะเม้นท์ มันมีสามจุดเท่าที่จำได้นะคะ จุดแรก ตอนที่คุณชายเติมเปิดเผยด้านมืดของตัวเองให้นางเอกเห็น ได้เขียนว่า ได้ปลดปล่อยท่านชายที่เคยเหลวไหลซึ่งถูกปิดตายให้กลับมาใหม่ ประมาณนี้นะคะ พระเอกเป็นม.ร.ว.นี้ค่ะจะเป็นท่านชายได้ยังไง หรือนัยที่แท้จริงไม่ได้พูดยศของพระเอก แต่เป็นการอุปมาที่พูดถึงผู้ชาย ก็น่าจะใช้คำว่า ได้ปลดปล่อยผู้ชายที่เคยเหลวไหล น่าจะถูกต้องกว่านะคะ
จุดที่สอง ตอนนางเอกไปเคารพหลุมศพ นางเอกไปกับพระเอกและอีกคนหนึ่ง แต่ทำไมกลับเขียนว่า ชายสามคนมองอย่างสะเทือนใจ ชายคนที่สามคือใครกันค่ะ ฟีน่าอ่านเท่าไรก็ไม่เจอว่าคนที่สามคือใคร จะเป็นคนในหลุมศพก็ไม่อาจนับรวมได้ หรือจะมีคนอื่นก็ไม่น่าใช่เพราะเรื่องนี้เป็นความลับ ฟีน่างงมาก
จุดที่สาม ตอนที่นางเอกถูกเรียกว่าต่อว่าเรื่องการกลับมาตามหาพ่อตัวเอง คงอยากได้สมบัติอะไรทำนองนั้น แต่มีคนแก้ตัวแทนนางเอกละอธิบายว่า นางเอกแค่อยากรู้ความจริงเท่านั้น ตรงนี้ล่ะมีคำพูดแปลก เพราะคนนั้นบอกว่า พระเอกน่ะไม่ได้ยากจนอะไร เขาจ่ายค่าเลี้ยงดูนางเอกมาห้าปี เขาตามหาต้นตอที่มาของเจ้าของบัญชีปริศนาจนเจอได้แสดงว่าไม่ใช่เล่น ฟีน่าชะงักกึกเลยนะคะ คิดว่าต้องนี้พิมพ์ผิดอย่างจัง เพราะประธานของประโยคกำลังกล่าวถึงพระเอกที่ร่ำรวยและมีอำนาจไม่ใช่เล่น แต่พระเอกไม่ใช่คนจ่ายค่าเลี้ยงดูนางเอก แต่เป็นคนที่กำลังพูดต่างหาก ซึ่งมันควรจะบอกว่า ผมจ่ายค่าเลี้ยงดูมาห้าปี มากว่าใช้คำว่า เขาจ่ายค่าเลี้ยงดู มันทำให้กลับกลายว่าคนที่ทำเป็นพระเอกไปเสียนี้
เป็นจุดใหญ่ที่ทำให้ฟีน่าว่าอาจจะมีปัญหาเรื่องการรีไรท์ต้นฉบับก็เป็นได้ค่ะ และอีกอย่างหนึ่ง เมื่อเรามานั่งอ่านกันเป็นเล่มแล้ว ความรู้สึกอีกอย่างหนึ่งคือ ความรู้สึกของพระเอก นางเอกค่อนข้างเกิดได้เร็วมาก จนบางครั้งเราอาจจะรู้สึกว่า อืมห์มันเร็วจังเลยนะเนี่ย แต่เมื่อมันอยู่บนฐานของคำว่ารักแรกพบ ก็พออนุโลมได้ พระเอกอาจจะเรียกว่าหลงรักในรูปโฉมก่อนได้เห็นมุมดีๆของนางเอก แต่นางเอกนี้ได้เปลี่ยนคำว่าหมั่นไส้ไปเป็นรักตั้งแต่เมื่อไร จะดูยากสักนิด เพราะพระเอกมีแต่มาดนิ่ง ดุใส่เธอตลอด จะมาเห็นถึงความเป็นมิตรได้ชัดสุดก็คือตอนช่วยนางเอกดูรายงานอีกวิชาให้ แต่จากนั้นเขาก็จะต้องนิ่งอีกในฐานะอาจารย์ เลยอาจจะเข้าใจได้ยากไปหน่อย
แต่ถ้าไม่คิดอะไรมากและอยากหานิยายน่ารักๆอ่านเล่มนี้เหมาะสมมากๆค่ะ ในบางครั้งคุณชายเติมเจ้าขี้เก๊กจะมีมุมแอบน่ารักตลอด อย่างตอนที่นางเอกบอกว่าอยากทำร้านนมสดอะไรแบบนั้น ในใจแกคิดแล้วว่า เป็นสะใภ้ฟาร์มโคนมเลยดีไหม หรือนางเอกบอกกับหลานพระเอกว่า ตัวเธอเลี้ยงง่ายเอาขนมมาล่อก็ได้แล้ว พระเอกก็แอบคิดว่า แบบนี้เหมาขนมมาให้หมดโรงงานนางเอกจะดีใจแค่ไหนนะ
หากมองในมุมนักเขียนใหม่ เล่มนี้ก็จัดว่า อ่านง่าย น่ารัก กุ๊กกิ๊กได้มากเรื่องหนึ่งเลยค่ะ แต่เนื้อหาอาจจะรวบรัดไปนิดเพราะว่าเล่มบาง ให้เอาไว้อ่านเอาหวานๆนะคะ พระเอกเขารู้ใจตัวเองแต่แรกว่ารักนางเอกคนเดียวไม่เหลียวแลสาวใด ไม่มีนอกใจ นอกกายให้เราคิดมาก เป็นคนที่พร้อมจะรักและดูแลนางเอกตลอดเวลา เป็นโคแก่ที่กินหญ้าอ่อนกันอีกแล้วค่ะ อิๆๆ สำคัญเช่นกันข้อนี้ ใครมองหานิยายอ่านสบายไม่ต้องคิดมาก ไม่มีตัวอิจฉาเลย ชีวิตนางเอกไม่มีขวากหนามอะไรมากมาย ยกเว้นแค่เรื่องที่นางเอกอยากเจอพ่อ ก็เหมาะมาก และแน่นอนว่ามันต้องมีเล่มต่อค่ะ เพราะชุดนี้ยังมี ลูกพี่ลูกน้องของพระเอกอีกสองคนรอคอยการเป็นพระเอกอยู่ค่ะ