หลังจากเตี่ยนซินทำฟีน่าจิตตก ปล่อยให้คนอ่านแหวกว่ายในทะเลน้ำตามาในสามเล่มหลัง ก็บังเกิดอาการขยาดเตี่ยนซินเล็กน้อย แต่เล่มนี้อ่านคำโปรยแล้วมันน่าลอง ซึ่งก็ยังมีอาการสองใจเล็กน้อยเพราะแนวคุ้กกี้ของเตี่ยนซินบางเล่มมันไม่ใช่สำหรับฟีน่าเลย แต่นะต้องลองสักหน่อยนิ

เป็นเรื่องของนักเขียนสาวที่เกิดอาการสติแตกเมื่อไปงานแต่งงานของอดีตแฟนเก่า และเมื่อเธอเมาหัวราน้ำก็เกือบโดนไอ้หนุ่มกลัดมันปล้ำ ถ้าไม่บังเอิญไปเจอชายหนุ่มปริศนาที่แสนจะเป็นสุภาพบุรุษช่วยเหลือเธอไว้ แต่ไหงไปๆมาๆ ดันกลับจบกันด้วยสัมพันธ์แบบ one night stand ที่เมื่อพอคืนสติมาได้ นางเอกก็เผ่น หนีหายไปจากชีวิตของพระเอกหลายเดือน แต่ทุกอย่างมันก็มาเริ่มต้นใหม่ด้วยความบังเอิญที่นางเอกดันอยู่คอนโดเดียวกับพระเอก แต่ไม่เคยเจอกันเลยจนวันนี้ นางเอกก็ภาวนาว่าอย่าให้เขาจำเธอได้ เพราะคืนนั้นกับวันนี้เธอต่างกันราวฟ้ากับเหว แต่ดูแล้วจะไม่ได้ผล และต่อให้นางเอกปฏิเสธเขาแค่ไหน พระเอกก็ไม่ละความพยายามจะตามตื้อขอเป็นแฟน

ซึ่งต่อให้นางเอกใจแข็งแค่ไหน เจอลูกตื้อขั้นเทพ บวกด้วยการเอาใจที่เรียกว่ายิ่งกว่าถูกหวยตัวเต็ง นางเอกก็คงไม่โง่พอจะไม่ใจอ่อนกับพระเอกไปได้ แต่ความรักที่ทำท่าจะดีกลับต้องมาชะงักเพราะความไม่เข้าใจกันในเรื่องการงานของทั้งสองฝ่าย ที่ต่างก็หลงลืมไปว่าไม่อาจจะบังคับให้อีกฝ่ายทำตามที่ใจตัวเองปรารถนาได้ เมื่ออยากจะประคับประคองรักให้ตลอดรอดฝั่งก็ต้องพบกันครึ่งทาง

อ่านไปก็หวาดระแวงไป กลัวใจเตี่ยนซินนะคะพี่น้อง แต่พออ่านไปสักพักพอจะเห็นแล้วว่างานนี้ไม่มีทะเลน้ำตาแหงๆ ก็คุณพระเอกเป็นอะไรที่เรียกว่า ผู้ชายดีๆมันมีแต่ในนิยายนะค่า อีตาคุณชายจางเนี่ย จะเพอร์เฟคไปไหนย่ะ หน้าตาดี หุ่นน่าปล้ำอย่างแรง พ่อบ้านพ่อเรือนสุดๆ ประมาณว่าทำอะไรก็อร่อยจนนางเอกดิ้นไม่หลุดอีตรงความเป็นพ่อศรีเรือน สุดแสนจะตามใจนางเอก เอาอกเอาใจเธอไม่เคยขัด แม้ว่านางเอกจะติสต์แตก ตามประสานักเขียนที่เมื่อใดต้องปั่นต้นฉบับเธอจะปิดตัวเองเข้าสู่โลกส่วนตัว เขาก็ไม่เคยบ่น เอาใจเธอไม่เคยขาด นางเอกงอนหรืองี่เง่าก็คอยง้อตลอดไม่เคยรำคาญหรือว่าหันหลังให้ สรุปนี้มันเทพบุตรชวนฝันที่ไม่มีวันหาได้ตามชีวิตจริงชัดๆ ขนาดคนอ่านยังรู้สึกว่านางเอกเนี่ยเยอะในบางประการ แต่พระเอกก็รักของเขา จะบ้าตาย แกต้องโดนของแหงๆ พูดไปก็ริษยาตาร้อนผ่าวๆไป


ส่วนยัยนางเอกเนี่ย ฟีน่าล่ะแบบเซ็งมาก หล่อนจะโชคดีไปไหนย่ะ วันที่เมาหัวราน้ำ ดันบังเอิญไปเจอพ่อเทพบุตรผู้หลงผิด อุตส่าห์หนีเขาแทบตาย ยังบังเอิญมาเจอกันได้อีก ซ้ำร้ายหล่อนยังแบบว่าไม่นะ ไม่เอา อย่ามายุ่งกับฉัน แค่ความสัมพันธ์คืนเดียว มันต้องจบไปแล้ว นี้ถ้าหล่อนไม่มีสติรู้คิดว่าผู้ชายดีๆแบบนี้จะไปหาที่ไหนได้ แล้วไม่เลิกปากแข็ง คิดมาก เล่นตัวเนี่ย คงจะแบบว่ารำคาญยัยนี้กันไปล่ะ แต่อย่างน้อยนางเอกก็ยังฉุกคิดได้ไวหน่อย แต่ก็ตามประสานักเขียนที่มีอาการมโนหนักกว่าชาวบ้าน แถมเวิ่นเว้ออีกต่างหาก มาช็อกตาตั้งรอบที่สองเมื่อรู้ว่าพระเอกอายุน้อยกว่าตั้งสี่ปี แต่ดีว่าในเรื่องบอกเลยว่าเธอสวยมากจนหนุ่มๆอิจฉาที่พระเอกได้แฟนสวย จนไม่มีใครรู้ว่าเธออายุมากกว่า แถมพอรู้ว่าแฟนเด็กกว่า เร่งบำรุงตัวเองเพื่อไม่ให้แก่ไว แต่สิ่งที่ฟีน่าแบบว่าไม่แนวนางเอกสักหน่อยก็คือความขี้โวยวายและดึงดันในตอนท้ายของนางเอก ประเภทฉันเอาแต่ใจ เธอต้องตามใจฉันนะ ซึ่งส่วนหนึ่งที่นางเอกเกิดอาการนี้คงจะเพราะท้องหรือเปล่า ฮอร์โมนความมีเหตุผลมันเลยปรวนแปรกันมากไปนิด

เวลาเห็นชื่อเตี่ยนซินฟีน่าจะชอบนิยายแนวจีนโบราณมากกว่าแนวร่วมสมัยค่ะ คือจริงๆ ก็ชอบแนวโบราณอยู่แล้ว มันเป็นอคติส่วนตัวแปลกๆ แต่พออายุมากขึ้นก็เริ่มทำใจได้แล้วค่ะ และยิ่งเคยไปเที่ยวไต้หวันมา ก็เลยพอจะอินง่ายขึ้นกว่าเดิมนิดหนึ่ง ไม่เรื่องมาก(ว่าแต่นางเอก คนอ่านนี้ล่ะเรื่องมากตัวแม่) ไม่งั้นจะหาอะไรอ่านได้ยาก

และอย่างที่เวิ่นเว้อไปว่าสรุปแล้วผู้ชายดีๆนี้มันจะมีแต่ในนิยายแหงๆ ใครนะคะชอบนิยายที่พระเอกแสนจะน่ารัก อบอุ่น รักนางเอกมากๆ แบบไม่สนใจว่าเธอจะนิสัยเสียหรือเปล่า คิดจะเอาอกเอาใจเขาบ้างไหม จางจื้อหยางนี้ได้ใจค่ะ พ่อคุณเรียกว่าน่ารักมาก หวานตลอด ไม่สนใจสาวคนไหนเลย มีสายตาให้นางเอกคนเดียว เธออยากได้อะไรบอกมาทำให้ทุกอย่าง ขนาดนางเอกงอแงว่าตอนพระเอกไปทำธุระ เธอต้องปั่นงาน จะอดตายอยู่แล้ว เพราะชินกับการที่พระเอกทำกับข้าวให้กิน พระเอกยังต้องโทรศัพท์จากอเมริกามาบอกพ่อให้ส่งปิ่นโตมาให้นางเอก เพราะกลัวแฟนอดตาย และอะไรอีกมากมาย ชนิดที่ว่านางเอกเนี่ยถูกหวยรางวัลที่หนึ่งก็ไม่ปาน พระเอกทั้งหล่อ ทั้งรัก แถมเป็นนักเบสบอลมือทอง จะไปหาผู้ชายดีๆแบบนี้ที่ไหน รักนะและสุดแสนจะแสดงออก หวานกับนางเอกไม่แคร์สายตาใคร ต่อให้นางเอกแก่กว่าก็แล้วไง นางเอกออกสวย น่ารักจนทุกคนอิจฉาว่าเขาได้แฟนสวยแบบนี้ ทำไมจะต้องสนใจ พูดไปก็แบบว่าเบื่อจริงๆ พวกนางเอกที่โชคดีสุดๆ คือจะบอกว่าพระเอกเรื่องนี้นะคะ สุดเพอร์เฟคเลยล่ะ

แต่อะไรล่ะที่ฟีน่าจัดว่าไม่แนว จริงๆแล้วฟีน่าก็ยังไม่แนวพระเอกอายุน้อยกว่าหรอกนะคะ แต่พอทำใจได้เพราะพระเอกน่ารักและแสนดีจริงๆ ซึ่งความไม่แนวส่วนใหญ่จะตกไปที่นางเอก อันนี้ไม่ใช่ความริษยานะค่า แต่มันคือความไม่ชอบส่วนตัวจริงๆ ประการใหญ่เลยก็คือ นางเอกเรื่องนี้สูบบุหรี่ สูบจัดด้วยเพราะเวลาปั่นต้นฉบับจะเครียดมากจนต้องสูบบุหรี่ พระเอกก็ไม่ชอบแต่ไม่คิดจะบังคับเธอให้เลิก จนนางเอกท้องนี้ล่ะต้องพยายามเลิกเอง ฟีน่าเป็นคนไม่ชอบผู้หญิงสูบบุหรี่เอาเสียเลย ก็แบบตะขิดตะขวงใจสุดๆ แต่ก็พยายามทำใจ เพราะตอนไปไต้หวันเนี่ย สาวสวยๆ สูบบุหรี่กันหน้าตาเฉย เรานี้แบบว่าไม่ค่อยชอบ แต่มันคงเป็นเรื่องปกติสำหรับเขา

อาการเอาแต่ใจในบางเวลาของนางเอกก็ทำให้เรารู้สึกว่านางเอกจะติสต์แตกไปไหน ดูจะเป็นฝ่ายให้พระเอกเอาใจตลอดเวลาไปนิดหนึ่งนะ ยิ่งตอนท้ายที่ยืนกรานว่าพระเอกต้องทำในสิ่งที่เธอต้องการซิ รักเธอก็ห้ามบังคับเธอ ทั้งๆที่มันควรจะพบกันครึ่งทาง เมื่อการงานของนางเอกสามารถทำที่ไหนก็ได้ แต่เธอก็งี่เง่ามากในจุดนี้ เราก็พยายามจะเข้าใจว่าเธอท้องอารมณ์เลยแปรปรวนไปบ้าง แต่ความเธอดูจะเอาแต่ใจมาแต่ไหนก็เลยแบบว่า จุดนี้ไม่น่ารักชะมัด ผสมกับการที่ฟีน่าไม่ชอบนางเอกที่เรียกพระเอกว่านายอยู่แล้ว เหมือนมันจิกๆเรียกยังไงไม่รู้ นางเอกก็เลยได้ใจฟีน่าน้อยกว่าพระเอกมากๆ คือสำหรับพระเอกเนี่ยได้คะแนนเต็มจนเกินร้อย นางเอกก็คงได้ประมาณสักหกสิบเปอร์เซ็นเท่านั้น จะมาตีตื้นได้ในตอนที่เจ้าหล่อนคิดได้ว่า ฉันนี้ก็เอาแต่ใจตัวเองเกินไป เอาแต่บังคับให้เขาทำตามในสิ่งที่ตัวเองต้องการฝ่ายเดียว โดยไม่นึกถึงใจเขาเลยว่าความฝันของเขากำลังจะมาถึงแล้ว แต่เธอกลับต้องการให้เขาเลือกระหว่างงานที่รักกับคนที่รัก เธอนี้ใช้ไม่ได้เอาเสียเลย

แต่จริงๆแล้วอ่านสนุกดีนะคะ เพลินเลยล่ะ แม้จะอ่านไปริษยา หมั่นไส้หรืออะไรก็ตามที แต่ความสนุกอยู่ตรงพระเอกนี้ล่ะคะ น่ารักที่สุดเลย ฟีน่าเองไม่ชอบกินเด็ก แต่นะทำไงได้ จางจื้อหยางนี้น่ารักเว่อร์ๆ ผู้ชายแสนดีที่เหมือนถูกยาเสน่ห์จากนางเอก อะไรก็ทำเพื่อนางเอกทุกอย่าง จนทำให้นางเอกเหมือนเสพติดความมีตัวตนของเขา วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึกกันเลยทีเดียวล่ะ ใครชอบแนวนิยายน่ารักๆ พระเอกแสนดี รักแต่นางเอก สนใจแต่นางเอก เรียกว่า born to be เพื่อเป็นทาสเทวีนะคะ เล่มนี้ล่ะเหมาะเลยค่ะ ไม่มีตัวอิจฉา ไม่มีวิบากกรรมให้กินน้ำตาต่างข้าวแบบชุดก่อนของเตี่ยนซิน อ่านได้เพลินมากค่ะ จนจะจบเล่มแล้วยังรู้สึกว่า ไม่นะ ฉันยังหลงรักจางจื้อหยางอยู่เลย จะรีบจบไปทำไม ผู้ชายน่ารักๆ แบบนี้อยากอ่านนานๆ ทำไมแสนสั้นอะไรแบบนี้ล่ะ อ่านแล้วยังอมยิ้มได้ตลอดทั้งเล่ม ฟีน่าก็แสนจะเข้าข้างพระเอกตลอด ก็เลยอยากจะแนะนำว่าสาวๆที่อยากรู้จักผู้ชายดีๆมีแต่ในนิยายอีกสักคน จางจื้อหยางจากเล่มแม่สาวกุหลาบฉันรักเธอเนี่ยเหมาะสมมาก ที่จะเอามาอ่านให้ประชดชีวิตจริงอันแสนรันทดของสาวสกุลคานทองกันเลยทีเดียว

พล็อตน้ำเน่าจริงไรจริงนะคะเนี่ยยย 555

อ่านไปก็หมั่นไส้นางเอกไป อะไรไปตลอดจนจบล่ะคะ 555

..ไม่ชอบผู้หญิงสูบบุหรี่เช่นกัน

555 ความน้ำเน่าไม่จำกัดแค่นิยายไทย

นึกถึง ปรายรักรินใจของกรมาศเลยค่ะ เรื่องนี้

สนุกมากกกกกกกกกเลยค่ะ

สนุกสากเลยพระเอกโครตน่ารักเลยอ่ะชอบบบบบบ เเต่นางเอกนิสัยไม่ไหวเลยอ่ะ เเต่ก็ชอบน่ะ